Het trotsche record gebroken! België slaat Nederland met 2-1 N.H.V.B. Het voorloopig programma voor a*s, Zondag Een ongelukkige wedstrijd der onzen. De geheele tweede helft met 10 man gespeeld Nabeschouwing De meening van anderen België brengt ons ongeslagen uit-record om hals. Helder II«B.1CC» I 5-1 Berger Sportvereeniging Anwerpen, 4 April. (Van een specialen verslaggever). Het trotsche record van het Nederland- sche elftal, in 12 achtereenvolgende uit wedstrijden ongeslagen te zijn, is op de zen zomerschen April-Zondag in het Deurne-stadion te Antwerpen gebroken, na een wedstrijd, welke zeer waarschijn lijk een geheel ander verloop zou hebben gehad als de nieuwe F.IF.A.b-iepaling, kor telings ingevoerd en waarbij vastgesteld is, dat tijdens de ontmoeting geen inval lers worden toegestaan, er niet was ge weest. Na een vrij ernstige botsing in de eer ste helft met Buyle moest Wilders op me disch advies van verder spelen afzien. Met tien man heeft het Ncderlandsch elftal drie kwartier moeten spelen. Maar met tien man is eigenlijk nog te veel gezegd. Immers in de eerste helft liep Anderiesen een enkelblessure op, die hem in normale om standigheden ongetwijfeld genoodzaakt zou hebben den strijd te staken. Nu moest hij dcorspelen, men kon na de rust toch niet met negen spelers in het veld komen? De Belgen hebben in de tweede helft door hun numeriek overwicht de overwinning be haald, niemand zal dat kunnen betwisten en uit dat oogpunt bekcke. if de 12 nederlaag der Oranjehemden nog zelfs zeer eervol te noemen. Voor Nederlandsehe begrippen werd door de Belgen echter wel te hard gespeeld en daar tegen trad de Engelsche scheidsrechter Mee niet voldoende op. Onder hard verstaan wij een overmatig gebruik van physieke kracht met af en toe mfaire trucjes, waardoor de tegenstanders altijd groote kans loopen ge blesseerd te raken. Fel hebben de Roode Duivels gespeeld, maar niet alleen omdat ztj den zegetocht van hun aloude tegenstanders wilden stuiten, maar vooral ook, omdat de Bel gen individueel alles op alles hebben ge zet, daar zij een behoorlijke premie kre gen bij een eventueele overwinning. De Belgen zullen echter zelf tot de erken ning moeten komen, dat de factoren, die tot hun zege den doorslag geven, voor hen een minder prettig aspect hebben. Slechte organisatie. Enkele jaren waren wij niet meer in hét Deurne-stadion geweest. De hernieuwde ken nismaking is ons niet meegevallen. De orga nisatie was buitengewoon slecht en uit alles bleek, zoowel voor als na den wedstrijd, dat de verantwoordelijke instanties dezen ontzag lijken toeloop van belangstellenden niet kon den verwerken. Onze indruk was, dat er wel plaatsbewijzen meer waren verkocht, dan eigenlijk toelaat baar was. Geen wonder, dat een kwartier voor den aanvang van den wedstrijd de toeschou wers, die nog buiten waren en geen toegang konden verkrijgen, maar wel voorzien waren van een geldige kaart, de loketten bestorm den, de poorten kwamen binnenstroomen en zich rondhet veld nestelden. De ver keersregeling na afloop, leek eenvoudig naar niets, het was letterlijk een chaos. Minstens een derde van de 60.000 toeschou wers bestond uit landgenooten; dat was aan alles te merken: aan de vlaggetje, de oranje mutsen, het zingen van het Wilhelmus bij de binnenkomst der spelers. Het weer was voor treffelijk, zonnig met een frisch windje, dat juist over de lengte van het veld, dat geens zins op een glanzende grasmat leek, stond. Door het feit, dat de toeschouwers zoo dicht om het veld geschaard zijn, is het verblijf er echter wel knusser. Onder de belangstellen den bevond zich o.m. minister-president Van Zeeland, die bij zijn verschijnen een ovatie van het Belgisch publiek in ontvangst nam. Ver der merkten wij op den gezant van H. M. de Koning, Mr. J. A. N. Patijn. Het was precies 3 uur, toen Van Heel en zijn mannen het veld opkwamen. Het Wilhel mus werd ingezet, indrukwekkend klonk de samenzang over de Deurnsche velden. Direct daarop volgden Stijnen en zijn spelers: de Brabangonne werd onder groote stilte ten gehoore gebracht. De toss lokte, zooals altijd, veel belangstelling op het middenveld uit van fotografen, en operateurs. Van Heel koos zon en wind tegen en zoo kon Voorhoof om 6 minuten over 3 (Belgi sche zomertijd) aftrappen. Verrassend begin. Het begin was wel zeer verrassend. Nauwelijks was er 1 minuut gespeeld of de Belgen hadden reeds de leiding geno men. Nadat de eerste aanval der Oranje hemden was afgeslagen, ging de Belgi sche linkervleugel er razend snel van door: Fievez zette voor, het leder kwam bij den vrijstaanden Ceuleers en met een scherp schot in den rechter benedenhoek scoorde de Belgische rechtsbinnen, 10. Wie mocht gemeend hebben, dat dit doel punt een minder gunstigen invloed zou heb ben op het moreel onzer ploeg, had verkeerd gedacht,. Want onmiddellijk na dit onfortuin lijk begin kreeg Van Nellen reeds een sco- ringkans, welke gemist werd. Nu kwam onze rechtervleugel in actie, Wels maakte den bal handig vrij, Lungen en Van Nellen kwamen vrij voor Braet te staan, doch de laatste schoot juist in de handen van den Belgischen doelverdediger. De druk op het Belgische doel bleef slechts even aanhou den, wij noteerden toen schoten van Van Nel len en zelfs een van Wilders, doch de lange Belgische doelman greep de hooge ballen in zijn veilige handen. De Belgen vooral speelden met groote geestdrift, zaten fel op den bal en startten voortdurend iets sneller dan de Nederlandsehe spelers. In die periode viel voorts het slechte plaatsen van de Hollandsche middenlinie op, vooral bij Anderiesen mankeerde hieraan zeer veel, terwijl ook Van Heel een zeer matigen indruk maakte. Een fout was het ook, dat het spel in onze ploeg te kort werd gehouden, het ging te weinig met lange passes over de vleu gels, waardoor in 't eerste kwartier men niet bepaald den indruk kreeg, dat hier een op papier zeer krachtige Nederlandsehe voor hoede in het veld stond. Na 18 minuten werd de eerste hoekschop op het Nederlandsehe doel genomen en na eenig heen en weer ge- trap schoot Braine keurig in, maar Calden- hove kopte het leder uit den doelmond. Direct daarop zagen wij Wilders tweemaal redden. Eindelijk kwam Lungen, die zwaar door Stij nen gedekt werd, eens goed in actie. Ande riesen speelde hem een bal toe, de A.F.C.-er tipte het leder over enkele Belgen heen, er ontstond verwarring in de Belgische achter hoede en ook doelman Braet wist niet of hij wel of niet zou uitloopen. Tusschen enkele Belgen door plaatste Lungen met de „hak" in doel, doch Braet liet zich niet verrassen en wierp zich nog juist bijtijds op den bal. Maar de situatie zou nog gevaarlijker voor het Bel gische doel worden. Een fijn trapje van Bak- huijs leidde naar Wels, keurig legde de kleine rechtsbuiten den bal voor de voeten van Van Spaandonck, de laatste zag, dat Lungen er beter voorstond, weer een klein tikje en Lungen had slechts voor het inschieten. Maar het schot van Lungen was niet hard genoeg en Braet kon den bal gemakkelijk houden. Zoo verliep het eerste half uur en België had nog steeds de leiding door het doelpunt, in de eerste minuut gescoord. Maar toen kwam dat allerongelukkigste moment voor het Nederlandsch elftal, dat, naar later zou blijken, beslissend was voor het verder verloop van de ontmoeting. Bij een aanval van links kwam Buyle, op springend in botsing met Wilders. Met de elleboog raakte de Belg den Blauw-Witter aan het hoofd en hij zelf kwam ook minder gelukkig, op den grond terecht. Buyle kon spoedig weer meespelen, Wilders moest, ondersteund door Bob Glendenning, buiten de lijnen gaan zitten om weer op verhaal te komen. De eerste corner voor Nederland leverde niets op. De bal ging onmiddellijk naar den anderen kant, waar Fiévez een afgemeten voorzet gaf, Buyle trapte in en iedereen telde, toen Halle uitliep, reeds het tweede doelpunt, doch daar dook op het allerlaatste oogenblik Caldenhove op en trapte den bal van de doel lijn weg tot corner. Uit de situatie, door dezen hoekschop op het Nederlandsehe doel ontstaan, schoot Braine hoog in den linkerhoek, maar Halle tipte den .bal opnieuw tot corner. Onder luid applaus verscheen Wilders, na 6 minuten niet te hebben meegespeeld, weer in veld en speel de ons elftal weer in de oude opstelling verder. Er waren toen nog vijf minuten van de eerste helft te spelen. Een prachtig staaltje Hollandsch voetbal leverde den gelijkmaker op Van Nellen kopte den bal naar Lungen, deze trapte tus schen twee Bel gen door naar den linkerhoek van het veld, kwam daar zegevierend uit een duel met Paverick te voorschijn, schoot hoog en met effect voor, Braet kon er juist niet bij en Wels, die was toegeloopen, had slechts - voor het intrap- wtLi pen (1—1). Dit doelpunt inspireerde onze voorhoede wel. Lungen en Van Spaandonck kwamen goed samenspelend door de Belgische verdedi ging heen, de Neptunusman vond een vrij veld voor zich, doch werd door één der Belgen „ge nomen", vlak buiten het strafschopgebied. Terecht kende de heer Mee een vrijen schop toe. De Belgen stelden zich in een haag voor doel op, Bakhuys kogelde het leder, hoewel hij beter naar een vrijstaanden speler had kunnen plaatsen, op doel, doch het schot ging over. En het getuigde wel van het snelle en spannende karakter van deze eerste helft, toen nog geen minuut later Voorhoof, dank zij schitterend werk van Braine, alleen voor Halle kwam te staan. De Deventenaar echter wierp zich voor den aanstormenden Belg en zag nog kans het gevaar te bezweren. Zoo brak de rust aan. Tweede helft. Tijdens de rust werd Wilders door enkele geneesheeren onderzocht. Niet meer spelen, was het eensluidend advies. En ook Anderies- sen was geblesseerd: hij toonde ons een dikken enkel. En toen om 7 minuten over 4 Lungen den bal aan het rollen bracht, bleek, dat Van Heel linksback was opgesteld, Caldenhove rechts achter, Van Spaandonck linkshalf, Bakhuys zwervend over het geheele veld, drie man prac- tisch in de voorhoede. In die tweede drie kwartier kreeg het spel peil een geduchten knauw, de wedstrijd een rommelig karakter. Natuurlijk was er van een zeker veldoverwicht der Belgen sprake, hoe kon het ook anders met deze numerieke meer derheid. Het mag echter onbegrijpelijk klinken, maar niettemin heeft de Nederlandsehe voor hoede toch nog enkele kansen tot tegenscoren gekregen. Wels was de eerste die een derge lijke kans kreeg, doch hij slaagde niet. Even later een hoekschop voor Nederland, doch ook BAKHUIJS deze leverde niets op. De aanvallen der Belgen waren gevaarlijk van opzet, doch aan de af werking ontbrak nu heel veel. Lungen werd weer eens „genomen", maar de vrije schop, door Bakhuys genomen, miste zijn doel. Ruim 20 minuten na de hervatting kreeg Voorhoof een haast niet te missen kans, maar Paauwe redde nog op het laatste oogenblik, dank zij even aarzelen van den Belgischen mid- voor. De Belgische overwinning. Een kwartier voor het einde scoorde Fièvez, na een keurigen pass van Ceuleers, van dichtbij het tweede Belgische doel punt, hetwelk, wat de cijfers betreft, de be slissing bracht. En hoewel het Nederlandsch elftal volkomen uitgespeeld raakte, kreeg de Oranjeploeg toch nog enkele kansen. Een bal van Bakhuys be landde bij Lungen, deze passeerde handig zijn bewakers, een schot volgde, hoog op doel, maar via de handen van Braet en de lat, sprong de bal het veld weer in. De Belgen kwamen terug, sterk aangemoedigd door de toeschouwers. Maar enkele gemakkelijke kansen werden verknoeid. Wels was er nog een keer door heen, maar zijn schot keerde Braet tot hoekschop. En enkele minuten later sloeg Lungen met de hand naar een hoog naar voren gespeelden bal, op hetzelfde moment, dat de uitloopende Braet het leder wilde vangen. Wels kreeg den bal voor de voeten en schoot in het verlaten doel. Terecht kende de heer Mee dit doelpunt niet toe wegens hands. Zoo 'braken de laatste minuten aan, Bakhuys pro beerde het nog even als midvoor. Het ging niet meer, al te groote vermoeidheid was oorzaak, dat verder gevaar voor de Belgen reeds in den kiem gesmoord kon worden. Laten wij beginnen met onze tegenstanders. De Belgen zijn positief vooruitgegaan, dat hebben wjj met veel genoegen kunnen con- stateeren. Het waren in de eerste helft twee volkomen gelijkwaardige ploegen, die elkaar in niets toegaven en het resultaat 11 b(j de rust, was volkomen juist. In die eerste helft heeft onze achterhoede uitstekend gespeeld, onze middenlinie iets te veel verdedigend, hetgeen onjuist was, om dat wij ditmaal een „zwerver" in de voor hoede misten. Had men gemeend, dat Bakhuys dit zou kunnen, dan is dat een misrekening geworden, spelers als Smit en Vrauwdeunt kunnen zwerven, Bakhuys gaat dat heel slecht af. Het gevolg was weer, dat er groote gaten kwamen tusschen voorhoede en mid denlinie, dat het zoo menigmaal gebeurde, dat passes van de middenlinie bij de... Belgen en niet bij de eigen spelers terecht kwamen. Is het experiment Lungen gelukt? Lungen heeft ongetwijfeld goede dingen gedaan, ge faald heeft hij zeker niet. Hij was de grond legger van het Hollandsche doelpunt. Zijn schot heeft ons echter niet kunnen bevredi gen, al dient daaraan te worden toegevoegd dat hij niet veel gelegenheid voor schieten heeft gekregen, immers hij werd sterk be waakt. Ook zijn spelverdeelen was niet zijn sterkste zijde. Voor ons is een voorhoede: Wels, Bakhuys, Lungen, Smit en Van Nellen, met Smit als zwerver en Bakhuys als beslist voor, veel en veel sterker en wij hopen slechts, dat Smit in den wedstrijd tegen België op 2 Mei kan worden opgesteld. Juist dat ploegverband was bij de Belgen beter verzorgd. Hier zwierf Braine over het veld, was de ziel van den aanval, terwijl de middenlinie zoowel haar defensieve als voe dende taak uitstekend verzorgde. Thans nog iets over de spelers. Halle heeft op prachtige wijze zijn doel verdedigd. Aan beide doelpunten heeft hij weinig kunnen doen. Caldenhove was weer de beste speler van onze ploeg, hij heeft vooral in de tweede helft een ontzaglijke hoeveelheid werk ver richt. Hij hoede izch echter voor te veel ge bruik van zijn lichaamskracht. Paauwe was van het drietal uit de mid denlinie de beste. Hij speelde het meest ge acheveerd, was de snelste, plaatste het beste. Van Heel was voor de rust niet zoo goed op dreef, af en toe moest hij het toch in snel heid tegen de ijverige en enthousiaste Belgen volkomen afleggen. Andriessen viel voor de rust tegen. Slechts zelden plaatste hij goed. Verdedigend deed hij weer magnifiek werk, het voeden der voorhoede liet veel te wenschen over, vooral misten we zijn passes naar de vleugels. Overi gens mag het toch heel moedig van hem ge noemd worden, dat hij met zijn enkelblessure tot aan het einde heeft doorgespeeld. Over Lungen schreven wij reeds. Een tweede proef, doch dan met een andere for matie der voorhoede, lijkt ons toch wel ge- wenscht, alvorens een definitief oordeel uit te spreken. B a k h u ij s heeft als linksbinnen niet vol daan. Niet dat hij zwak was, doch zijn spel bereikte op deze plaats niet de hoogte van een midvoor. Van Spaendonck beviel ons als rechts binnen wederom niet, terwijl hij als linksmid den lang niet slecht gespeeld heeft Wels was snel, handig, evenals Van nellen. Het doelpunt van Wels getuigde van koel overleg, dat wij juist op beslissende momenten in het spel van Van Nellen misten. Want de laatste heeft enkele prachtige kansen gehad, doch niet benut. Bij de Belgen was Braet prachtig op dreef. In de voorhoede was Ceuleers de ge vaarlijke man. Braine het voetbalgenie, Voorhoof de midvoor, die zich de luxe ver oorloofde enkele haast niet te missen kansen om zeep te brengen, Fievez en Buyle vlugge buitenspelers, die een levendig aandeel in den strijd hadden. Scheidsrechter Mee was rustig, doch zag naar onzen smaak wat te veel door de vin gers. Hetgeen overigens van een Engelschen scheidsrechter niet anders te verwachten is. Het was begrijpelijk, dat na afloop de stem ming in de kleedkamer der Nederlandsehe ploeg zeer rustig was. Het was de heer Herberts, voorzitter van de Keuze-Commissie van den K.N.V.B., die aller gevoelens vertolkte, toen hij ver klaarde, dat de spelers niet graag meer tegen de Belgen uitkwamen, omdat met het tegen woordige premiestelsel en de mede daaruit voortvloeiende hardheid van het spel, de kans, dat men geblesseerd geraakt, zoo buitenge woon groot is geworden. De heer Herberts roemde de werklust van allen, vooral in de tweede helft, toen tien spelers voor elf moes ten werken. De heer K. J. J. Lotsy had een naar gevoel. Het resultaat bevredigde hem geenszins. Reeds in het eerste kwartier hield ik mijn hart vast, zoo hard begonnen die Belgen. Overigens is het spel van de ploeg en de spelers individueel moeilijk te beoordeelen en met deze woorden stemden ook alle andere T.C.- en K.C.-leden in. In de Belgische kleedkamer heerschte na af loop een opgewekte stemming. Joacim vertelde ons, dat als Nederland in de tweede helft ook met elf spelers was uitge komen, de strijd ongetwijfeld gelijk zou zijn verloopen. Ook aanvoerder Stynen drukte zijn spijt uit over het uitvallen van een der Oranje hemden. Raymond Braine meende, dat de overwin' ning van België te danken was aan het uit stekende werk van de halflinie, terwijl mid voor Voorhoof in het geheel niet over de eigen prestaties tevreden was: wat heb ik secht ge schoten! De scheidsrechter, de heer Mee, vond het een sportieve wedstrijd van beide kanten met meer malen uitstekend spel, al gaf deze scheidsrech ter toe, dat Nederland wel zeer gehandicapt was door het spelen met tien man gedurende de volle tweede helft. Het Ned. elftal had het bestaan vanaf 1931 n uit-wedstrijden ongeslagen te blijven; twaalf maal achtereen gebeurde zulks, doch de nu gestreden strijd te Antwerpen de 13e! bracht de Oranjeploeg de le nederlaag. Zij het dan onder abnormale omstandigheden (het spelen na rust met 10 menschen). Hierbij in volgorde deze 13 wedstrijden: 1931. DenemarkenNederland 02 1931. FrankrijkNederland 34 1932. BelgiëNederland 1- 1932. DuitschlandNederland 02 1933. BelgiëNederland 13 1934. BelgiëNederland 24 1934. ZwitserlandNederland 24 (Revanche voor de 32-nederlaag in Milaan in hetzelfde jaar; de „we gaan naar Rome' hysterie". Geen officieele landenwedstrijd). 1935. BelgiëNederland 0—2 1935. IerlandNederland 35 1936. FrankrijkNederland 16 1936. BelgiëNederland 11 1937. Duitschland—Nederland 22 1937. BelgiëNederland 21 Stand Nederland: gesp. gew. gel. verl. 17 7 1 11 goals punten 45—32 15 In dezelfde periode werd op „eigen grond' onderstaande prestatie geboekt: gesp. gew. gel. verl. goals punten 13 10 2 1 4018 22 Het verschil is wel groot! 2—0 4 April. 1 D: Atlas—HRC 4 JVC—Zeemacht uitgesteld 2 E: Hollandia 4West-Frisia 4 2 Sporters—Oudendijk 50 2 F: Succes 2—HRC 5 i_ 3 F: Atlas 2—BKC 3 n_ 4 G: Oosterend—Helder 7 3_ 4 H: Wieringerwaard 2Callantscog 2 Adsp. S: HRC cAtlas a 2 Helder cSucces b 100 GOUDEN KRUIS. Voorronde Den Helder en Omstreken. Held. Boys—Helder 3 32 RAUCHBEKER. Eerste ronde Den Helder en Omstreken. Helder 2—BKC 1 5 DE COMPETITIE. In 1 D heeft Atlas nog heel wat benauwde oogenblikken meoten doorstaan voor en aleer de punten op HRC 4 binnen waren. Nog steeds heeft Atlas kans! De positie van HRC 4 blijft gevaarlijk. JVCZeemacht is uitgesteld. De officieele mededeelingen van den N H melden, dat JVC met 10 beboet is we gens niet spelen van den wedstrijd HRC 4 JVC, waarbij JVC, zooals men weet, bij af wezigheid van den aangewezen leider geen genoegen nam met een toevallig op het ter rein aanwezigen en bevoegden N.H.V.B.- fluitist. Helaas ontbreekt de mededeeling of JVC al dan niet ook met 2 verliespunten is bestraft. ou dat zoo zijn, dan zou het er voor de Dor- pers toch wel heel zwart uitzien. In 2 F heeft HRC 5 op Wieringen het onge dachte staaltje volbracht om Succes 2 met meL"1An(^er dan 51 klop te geven. Hierdoor is HRC 5 definitief voor een bedreiging van haar tweede plaats door Watervogels 2 ge vrijwaard en verzekerd van deelname aan de promitiecompetitie. Van de uitslagen in lagere regionen valt op de recordzege van Atlas 2 op BKC 3 het ae- iflke spel van Helder 7 en de overwinning van Wieringerwaard 2 op Callantsoog, die bewijst, dat de roodbroeken het toch nog lang niet opgeven tegen Petten 2. Zeer onsmakelijke tweede helft. Het was zulk lekker weer, Zondagmorgen en daarom was het zoo dubbel jammer, dat deze wedstrijd die zoo prettig begon in een rommeltje overging en geleidelijk aan een vertooning werd, zoo onsportief als we zelden hebben meegemaakt. De kwestie is deze: toen de strijd ongeveer 10 minuten oud was en alles naar een bijzon der aantrekkelijk partijtje voetbal uitzag, kreeg de kleine midvoor van BKC het aan den stok met den rechtsback van Helder. De laatste hield den bezoeker aan het been vast, waarna de BKC-er tweemaal natrapte. Scheidsrechter Van Dam stuurde den jongen BKC-midvoor er toen meteen uit tot groot misnoegen van BKC en haar aanhang. Na 4 minuten had Webeling al een hard schot kunnen lossen, dat Kubbe niet kon over meesteren en Jan van Wees gelegenheid bood van dichtbij in een doelpunt om te zetten. Tot aan de rust zoolang het 1—0 stond verkropte BKC haar misnoegen en ver dedigde zich heldhaftig tegen Helders steeds talrijker wordende aanvallen, waarbij de gebr. de Boer als linkervleugel opvielen en Beek hoven door slecht schieten de blanco score een langer leven beschoor dan noodig ge weest was. Vlak voor rust echter werd het gelijk. Veen zette voor en Van Teulingen Hz. liet den bal in eigen goal verdwenen. (11). In de rust raakten de poppen aan het dansen. Na rust is het geen „voetbal" meer geweest van B.K.C.-zijde. Het lust ons niet hier te treden in de werkzaamheden van onzen spe cialen verslaggever voor opstootjes en derge lijke. Voor zoover de sportverslaggever er nog iets mee te maken had, kon hij de volgende dingen opmerken: de Hel der-ploeg bleef door alles heen fair, op een of twee na, die af en toe eens leer om leer gaven. Aanvoerder De Boer past hiervoor een compliment. Ten tweede wat er gebeurd is, is slechts te verklaren en niet te verontschuldigen. Want wie is in feite het slachtoffer geworden van B.K.C.'s veste tegen v. Dam? Helder 2, waar van er zeker een stuk of vier gekraakt zijn! En iedere B.K.C.-er zal moeten toegeven, dat de witjakken dit niet verdienden. Een kwartier voor het einde is de linksback van B.K.C. nog heengezonden, terwijl de links half een waarschuwing opliep. Helder 2 heeft het spel in de tweede helft geheel in handen gehad en kans gezien een 51-voorsprong te verwerven, omdat B.K.C. meer aandacht had voor den man dan voor den bal. B.K.C.'s vlagvertoon was niet fraai, en met deze houding was niets te winnen. Een gloriedag voor B.S.V. Het is gisteren een gloriedag geworden voor de Berger club. Het eerste elftal speelde z'n laatsten wedstrijd tegen WFC 4 in Wor- merveer en veroverde zich, door een ferme 52 overwinning, een plaats in de vierde klasse van den K.N.V.B., waardoor een lang gekoesterde hoop eindelijk in vervulling is gegaan. Bravo, Bergenaren! De a-adspiranten hebben eveneens hun laat sten wedstrijd gespeeld tegen DTS a; de hek kensluiters in afd. K. Zij, die gedacht hadden, dat de Berger jongens een walkover zouden hebben, kwamen bedrogen uit; met moeite slaagden de adspiranten erin een magere 21 overwinning te behalen, maar deze was net voldoende om het kampioenschap in de wacht te sleepen, met twee punten voorsprong op Alkm. Boys a. Hulde ook aan de jongere BSV-generatie, die na een fraai seizoen dit mooie resultaat wisten te bereiken. Onnoodig te zeggen, dat er na terugkomst van de beide elftallen de bussen kwamen zeer toevallig vlak achter elkander binnen uitbundige vreugde heerschte op en om het Stationsplein, waar ook de belangstelling van het publiek zeer groot was. Voordat de spelers van het eerste in de achterzaal van café „Spoorzicht" van den heer De Lang gehuldig werden, had op het terras van genoemd café nog een korte plech tigheid plaats. Daar werd allereerst door den aanvoerder van de A-ploeg, Gerbrand Kuipers, de kampi- oensvlag der adspiranten in den- mast ge- heschen. Vervolgens heeft aldaar Bergen's Burgemees ter, de heer Mr. H. D. A. van Reenen, het woord gevoerd, om de Berger club met de be haalde sucessen van harte geluk te wenschen. Hierna had de huldiging van het eerste elftal plaats door den voorzitter der vereeniging, den heer C. ten Bruggencate. Voorts dankte de voorzitter den beschermheer der vereeniging, den heer E. J. Voute, voor hetgeen hij reeds voor de vereeniging deed; den trainer, den heer G. Hartland, die door z'n onvermoeid werken in enkele maanden het spel reeds op een hoo- ger peil had gebracht en de Elftal-Commissie voor haar goede en onpartijdige werk verricht bij de samenstelling der elftallen. Aan aanvoerder Beeldman, die gedurende 15 jaren de kleuren van B.S.V. droeg, werd uit erkentelijkheid een zilveren sigarettenkoker met incriptie aangeboden. De heer Voute hul digde den voorzitter voor z'n harde werken in het belang der vereeniging, waarna de eerewijn werd rondgediend. 's Avonds had er eveneens in café Spoorzicht een filmvertooning plaats voor de adspiranten, welke zeer in den smaak viel. K. N. V. B. FeijenoordAjax. Go Ahead—P.S.V. 't Gooi—R.C.H. Texel—Q.S.C. S.V.V.—R.F.C. N.-H. V. B. Schoorl I—Atlas I. Heldersche Boys I—Zeemacht I Succes II—M.L.D. I. RAUCHBEKER. D T S. IStrandvogels I, Andijk IN. Niedorp I. Schagen I—M.F.C. I. GOUDEN KRUIS. In de groepen 1. en 2 Den Helder, 1 en 2 Alkmaar en Drechterland wordt de eerste ronde afgewerkt.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1937 | | pagina 7