Waarde luisteraars Het onderste uit de kan Twee inbrekers voor het Hof Vei volgens zult U h Van luxe auto tot landbouwtrekker De millioenen van Mary Smith v 4 De pensioenen van het spoorwegpersoneel 474ste STAATSLOTERIJ Wij publiceeren hieronder een origineel interview, dat één onzer met den omroeper van één der grootste Nederlandsche omroepbe drijven mocht hebben. De man vandemicrofoon vertrouwde on zen redacteur tal van anecdoti- sche wederwaardigheden uit het zoo interessante omroepbedrijf toe. In het Boek der Eeuwen staat, het aldus: „En toen dan Vader Tijd wederom een „keer zijn zandlooper had omgekeerd wa- „ren de klepperlieden, de porders en de „hallefievuureneenhallefie waterne- „gocianten van het aardrijk verdwenen. Het „geslacht der omroepers evenwel was niet „uit te roeien. Dit paste zich aan, regee- „ringstrouw als het steeds geweest was. „Het koperen bekken werd een bronzen „slaat met van boven een dik einde en van „onderen een voetstuk, de wollen trui werd „een kleurige slipover, de pruim B.Z.K. een „rolletje tabak in vloeipapier. Het geslacht „der omroepers leerde drie talen heel en „zeven talen half en nog veertien bij mon- „den vol en alzoo werd het, hoewel mager „en gejaagd en van top tot teen veranderd, „wederom gezond en blakend van omroep- „ijver op de menschheid losgelaten." Inderdaad, als er één beroep is, waarvan 't woord ter anduiding een andere klank waarde heeft gekregen is het dat van om roeper Het is een groote stap van de haast legendarische figuur uit een grijs verleden, die van den omroeper van Barsingerhorn met zijn: „Dirk Spaan het zaid, julle zelle zand „strooie, maar gien ask of vuiligaid. De ien „zait et teugen de aar." tot de ons allen zoo vertrouwde figuur van onzen toegewijden huisgenoot, den radio omroeper! We kunnen ons leven zonder hem ons niet meer voorstellen. En toch Wat weten wij van hem Van onzen trouwen gast, die nooit zuur kijkt, nooit moppert dat het eten niet op tijd is en het kunststuk bestaat desnoods vijf minuten achter elkaar te praten in den huiselijken kring, zonder tegengesproken te wordenVan „onzen" omroeper, die we als vanzelfsprekend bejyen en bejouwen? We kennen zijn stem en als we op ons zomer- uitstapje kuddegewijze ook de radiostudio „doen" hebben we misschien zelfs wel een glimp van hem gezien óók. We hebben wel licht gezegd met dezelfde gevoelvolle ver- teedering in onze stemmen, als dat bij het aanschouwen van een piloot, of onze lijf filmdiva plegen te hebben: „Daar heb je nou Ary" (of Guus of Gerrit of Frits of Alex al naar we politiek gekleurd zijn en al naar achter welk omroepschotje we kruipen) ja dat is em nou, nee die lange daar ja da's de omroeper. „En het vluchtig .immer gejaagde glimlachje dat gezegde Ary, Guus en zie verder boven ons van achter een raampje van een regiekamer of vanaf het zevende treedje van een blauw- fluweelen trapje heeft toegeworpen, bewa ren we als een kostbaar souvenir in ons hart. 't Was dan toch maar onze Ary, Guus, en zie verder boven. Maar erg meer weten we van onzen vriend nog niet. Als dat ie een prettige stem heeft ,een echte omroe- persstem en erg vriendelijk in zijn houding is. Want hij lachte. De krant keek in de keuken van een onzer grofste omroepbedrijven In de kamer keek U zelf al wel. Wij heb ben U niets meer te vertellen over orgels met en zonder pijpen, concertvleugels, cla- vecimbels en marimba's. U heeft, net als wij ook al wel eens stiekum zoo'n orgel- toets naar beneden gedrukt... De keuken dus. En we praatten met den man die ons dagelijks de radiomenuschotels uit de keu ken in de kamers brengt, dus... met Uw omroeper! Die echter veel meer doet, dan „omroepen" Hij immers is de hals waarop het omroephoofd draait; hij controleert, ve rifieert, regisseert, schrijft teksten vertelt verhalen voor groote en kleine kinderen is overal tegelijk doet in één minuut meer dan wij met zijn allen in vijf, is een bril jant met duizend facetten. Enleert ons menschen in al onze menschelijke klein heid kennen, als we het wagen de zender een poosje voo rons "op te eischen De on gelukkige, die het stoute stuk bestaat. Want de microfoon, dat eenvoudige bron zen apparaat met aan het boveneinde een kastje om in te praten en aan het onder einde een kabel om onze zoete vooizekens via vele ingewikkelde en geheimzinnige ap paraten de ruimte in te slingeren, is geen dood ding maar een levend wezen. Het is de laatste schepping van Beëlzebub die den arme, die het waagt haar te nade ren, door enkel nietsdoen en stil te staan, door niets terug te doen bij de geestigste mop, niets te doen bij de allerhoogste hoo- ge c, door niets anders te zijn dan een bronzen apparaat .zie boven, plaagt en sart en den naar adem hijgenden tegenstander den keel toesnoert. Zenuwen... zenuwen... „Vertelt U daar es wat van" vroegen we. Maar dat waren dingen die je niet vertelt", vond de omroe per... Een soort ambtsgeheim... Lieve lezer, besparen wij U het relaas van het uitputten van al onze oratorische vaardigheden, la ten wij alleen bescheidenlijk vermelden de laatste troef dat onze krant net als de om roeper in heel Holands Noorden De dage- lijksche huisvriend is, met nog véél ouder brieven, het spel deed winnen. En toen kwam hij dan ook los. Krantenvol copy, bet werd ons per loopende band geleverd. F.lken dag, bijna elk uur, gebeurt er iets... Doen wij dus een greep De verdwenen fluitist en de speeldoos die óók mee wou doen. Er was, vertelde de omroeper, hier een paar weken geleden een kinderuitzending waaraan een kunstfluiter zou meewerken. Goed, we hebben hem netjes in de solisten kamer gezet en lieten hem halen toen het zijn tijd werd. Verdwenen was de heele fluitist. Nou dan weet je het al, eerste deur rechts, naast de portiersloge. „Meneer U heeft nog drie minuten! Een benauwde stem: „Ik durf niet!!" De kerel had de knip op de deur gedaan. Ik kon hem niet missen en we hebben paardenmiddelen moe ten gebruiken om hem van kamer 100 naar studio 3 te krijgen. Een andere keer, er was wéér kinderuitzending, stond er in den hoek van de studio een groot orchestrion, zoo'n speeldoos eigenlijk met van die heel groote platen. We speelden een hoorspelle tie en twee jongens moesten een oude vrouw uit een brandend huis redden. Net was de vrouw prachtig aan het huilen en het ker men, of een van de jongens stoot tegen een knop aan den buitenkant van het pierement en dat ding begint vroolijk te spelen van: „Als je huilt ben je een stakker" uit de Jantjes, U weet wel. In doodsnood hebben we onder de uitzending door, want we kon den de deur van dat ding niet open krijgen, de heele kast in den tuin gebon jourd. En het regende dat het goot. En toen we met veel moeite klaar^waren was dp stakker uitgehuild ook! Laatst hadden we een zanger en die man was zoo kippig, dat ie alleen maar met een leesglas lezen kon. En laat nou dat lamme glas in de laatste vijf minuten zoek raken. Ik zeg al, mijnheer zoek nou eens kalm in Uw zak. 't Was er niet. Meneer heeft alle brillen opgepast die er in het ge bouw aanwezig waren, maar hij kon nog niets zien. Natuurlijk vond hij hem later toch in zijn zak! ZenuwenOok de héél groote artisten en tooneelspelers die avond aan avond voor honderden spelen zijn dik wijls bang als kinderen. De pianist Orlov, een musicus van wereldvermaardheid is niet te genaken. Een van onze grootste Hol- landsche tragédiennes zong hier Middel- eeuwsche minneliederen. Ik heb zeven maal de trap op en af moeten vliegen om haar te wijzen hoe ze door op een knopje te drukken vrij was om te beginnen. Heeft de omroeper geen zenuwen? In het begin als kabeltouwen, omdat je alles grag glad wilt laten loopen en je te druk maakt. Want de omroeper is niet het automatisch verlengstuk van de pro- gramma-afdeeling, geen robot die een lesje opdreunt, maar de omroeper juist, onder gaat voor 100 procent de sensaties uit het enerveerend bedrijf rondom hem. Hij moet twee in één zijn. De zakelijke man van de onverbiddelijke klok, die per seconde uitkient, dan dit en dan dat, de man die voortdurend overschotjes tegenwoordigheid van geest moet hebben, om te kunnen ingrij pen als er iets in de groote machine ha pert. Maar óók de man, die artistiek aan voelt die begrijpt hoe ontzaglijk veel de we reld door de radio aan geestelijk bezit rij ker kan zijn. En dan tenslotte de man die met allerlei vreemde snoeshennen en snoeshanen, die artisten nou eenmaal zijn moet kunnen omspringen. Blijf daar maar eens kalm onder. „Je leert het wel „vond de omroeper" zelf, maar toch..." 't Is me gebeurd, toen ik een lezing hield alleen in de kleine sprekersstudio en het eerste kwartier ging alles normaal. Heel gewoon, ik lees en doe mijn best. Maar ineens realiseer ik me... Wat doe ik hier nou... ik speel hier de idioot... voor het hééle land... voor de hééle wereld... Wat let me om die brommer daar een tik met mijn tekst op zijn hersens te ge ven... Wat let me om te gaan schreeuwen... en die karaf door de ruiten te gooien!! Dat alles in een fractie van een seconde... Mi crofoonbevangenheid, nèt als de eerste de beste debutant op de audities. Over de au dities zullen we maar zwijgen... Een ieder noemt zijn uil een valk en een ieder wil het wel eens „aan de radio" probeeren. Van de lOOliefhebbers plegen er 80 af te val len... Om dit artikel te sluiten hoorden wij liever wat over het tot standkomen van Het groote hoorspel en de gruwelkamer. Aan een hoorspel als bijvoorbeeld „Wil lem de Zwijger" op 19 December j.1. bij den ondertrouw van het Prinselijk Paar is een week dag. aan dag gewerkt Groote ko ren worden tevoren op gramofoonplaten vastgelegd. Er wordt gerepeteerd, geschaafd en gepolijst. Als het dan eindelijk „draait" zijn alle studio's bezet. Het middelpunt is de regiekamer met den omroeper in zijn cel. In de groote studio zit het groote or kest. Een paar deuren verder de tooneclaf- deeling, weer verder de zangsolisten met vleugeladjudanten. Weer anderen zijn niet eens in het gebouw maar zenden direct van af de seintoestellenfabriek. Men beluis tert elkaar mét koptelefoon om precies op tijd te kunnen invallen. En heelemaal be neden in het gebouw is de kelder, de gru welkamer, waar het sombere klotsen van de rivier, en het onweer ontstaat, waar volksmenigten brullen van woede waar kin deren schreien, honden blaffen, sirenes gieren en heele stallen vee zijn onderge bracht. Men koopt het overigens per cen timeter. Bij de gramofoonplatenfabriek. Als de omroepadministratie schrijft: Mijne Hoeren. Gelieve ons per omgaande te zen den 25 centimeter babygehuil 30 centimeter kattengejank 25 cm. aankomst van een mail boot en 30 centimeter razende volks menigte, wordt de order prompt uitgevoerd. En als de tekst vraagt: „Volksmenigte uit luide zijn ongenoegen over het onthoofden van den graaf van Egmond" zet de man in de kelder een versch naaldje op, zoekt bij de V in zijn archief en precies op tijd draait plaat nummer 3546, razende volks menigteEnkele geluiden worden nog ft la tooneel gemaakt. Paardengetrappel: twee kokosnooten op een marmer blad, re gen, kogeltjes over een zeef, watergeklots een scheprad in een kuip... Een wonderlijk bedrijf... En een wonder lijk vak, dat van omroeper. Er is nog veel meer van te vertellen. Maarde radio woekert met minuten tijdruimte, de krant met millimeters plaatsruimte. En... we hooren onzen omroeper beneden in de huis kamer: Waarde luisteraars, wij vervolgen metEn dat willen we niet missen, dus we gaan nu sluiten! Observer, Anderhalf jaar geëischt. Het gerechtshof te Amsterdam behandelde gisteren in een extra-zitting de strafzaak te gen twee personen, die er van worden ver dacht op Oudejaarsavond 1936 te hebben in gebroken in perceel Overtoom 539. Door de thuiskomst van de dochter des huizes, die zoo hevig schrok, dat zij van de trap viel, werd het tweetal gestoord. Zij zochten een goed heenkomen, een van beide inbrekers werd door een agent, die toevallig in de buurt was, achtervolgd, en met een revolverschot tot staan gebracht. De tweede verdachte, die bevriend was met den arrestant, werd korten tijd later van zijn bed gelicht en ingesloten. De rechtbank veroordeelde beide mannen tot anderhalf jaar gevangenisstraf. Zij ble ven volhouden, dat zij van den prins geen kwaad wisten. De man, die na achtervolging was gear resteerd, kwam gister voor het Hof verkla ren, dat hij „toevallig" op den Overtoom liep en daar hij ook alweer toevallig een vrij complete inbrekersuitrusting bij zich droeg, had hij het maar op een loopen ge^pt, temeer daar hij met de politie niet op bijster goeden voet stond. Hij wordt n.1. nog van verdere inbraken verdacht. De agent echter herkende beide mannen pertinent, het meisje dat de inbrekers be trapt had, was minder pertinent in haar verklaring. Zij wees slechts met stelligheid den door den agent aangehoudene als in breker aan. Eenige getuigen k décharge verklaarden, dat de vriend van den vluchteling op Oude jaarsavond thuis is geweest Requisitoir. De procureur-generaal mr. Versteeg, drukte zijn ongeloof in de décharge-getuigen vo,or zichtig uit: „Zij zullen zich in het tijdstip vergissen". Spr. achtte het bewijs tegen beide verdachten geleverd en vorderde be vestiging van de vonnissen (anderhalf jaar gevangenisstraf) De verdediger mr. Th. Eskens pleitte vrij spraak. Ten aanzien van den eersten verd. achtte pl. niet bewezen, dat hij inderdaad in de woning is geweest. Hij is wegge vlucht, omdat hij voor een ontmoeting met de politie niets voelde. Ben sleutel, die op de woning paste is niet bij hem gevonden. Ook was hij niet in het bezit van het ge stolen geld. De andere verdachte bewijst door zijn décharge getuigen, dat hij thuis is geweest. Het verzoek tot onmiddellijke im vrijheids- stelling van deaen verdachte wees het Hof af. Arrest 24 Juni. Verzoek tot opheffing van 10% korting. de Het hoofdbestuur van den bond van Ge- pensionneerden bij de Nederlandsche Spoor wegen te Amsterdam heeft dezer dagen een adres gericht aan de leden van de Tweede Kamer der Staten Generaal over de kor ting der pensioenen met tien percent in April 1936. Voortdurend is door den bond geijverd deze, volgens den Bond, onrecht vaardige daad ongedaan te maken, echter zonder resultaat, niettegenstaande het wets ontwerp tot korting der pensioenen van het overheidspersoneel in verband met de depreciatie werd opgeschort. In verband hiermede verzoekt de Bond dezen uitzon deringstoestand zoo spoedig mogelijk te doen beëindigen, temeer daar duizenden een pensioen genieten dat niet hooger is, dan de steun, aan werkloozen verstrekt. EEN AANGENAME LAST In zwijm ge vallen toeschouwster van de parade der Londensche gardetroepen, wordt door een politieagent uit het gedrang weggedragen. Het verbouwen van de oude onderstellen van auto's, hetzij nk verwijdering van mo tor en drijfwerk tot boerenwagen op lucht banden, hetzij door alleen gebruik te maken van het drijfwerk tot gier- en kunstmest strooiers,. schoffelmachines, enz., hetzij met behoud van het geheele onderstel tot kleine landbouwtrekkers neemt vooral in het laat ste jaar een groote vlucht. Ook het Insti tuut voor Landbouwwerktuigen en -gebou wen heeft zich daarmee bezig gehouden en meent op het laatste gebied iets bereikt te hebben, dat de aandacht van de landbou wers en de smeden verdient, en dat daarom op 16 Juni ten één ure in het Hulpgebouw op DUIVENDAL te Wageningen zal worden toegelicht, waarna daarmede zal worden ge maaid, geschoffeld, geploegd, gesproeid enz. De hoofdzaken, welke zullen worden toege licht en waarvan desgewenscht teekeningen kunnen worden gemaakt, zijn: ten eerste, het aanbrengen van een aftak- kas, zoodat de aandrijving van alle werk tuigen als maaimachine, zelfbinder, ver spreiders voor droge kunstmest of vloei stoffen, enz. rechtstreeks van den motor kan geschieden, waardoor het slipgevaar der wielen sterk vermindert. Hierbij is te vens gezorgd, dat de aftakas ook bij stil staande wielen ook kan doordraaien; ten tweede, het aanbrengen van een ver traging van 3 op 1 en wel zoodanig, dat daardoor het drijfwerk niet in sterkte ach teruit gaat, terwijl de wielbasis aanmerke lijk wordt verkort; ten derde, mede in verband met het vo rige kan aan de trekhaak tot. bijv. 600 kg. trekkracht worden uitgeoefend, waartoe ter vermijding van doorslippen gemakkelijk te gen de beide achterwielen aan te brengen open grijperwielen zijn ontworpen. Het Instituut meent met bovenstaand aangegeven verbouwing een kleinen land bouwtrekker te hebben verkregen, welke zoowel in de kleine, gemiddelde als groote bedrijven lcan worden gebruikt en noo- digt zoowel de landbouwers als de simeden uit tot, een bezoek op Woensdag 16 Juni ten één uur in Wage<ningen De Directeur van het Instituut, M. F. VISSER. Hoe de Duitsche zuivelindustrie geen druppel melk onproductief Iaat. In verband met het welslagen van het vierjarenplan werden in Duitschland in het loopende jaar weer een 150 nieuwe zuivelfabrie ken opgericht. Bovendien worden millioenen voor verbouwingen, ma chines en gereedschappen uitgege ven. Deze technische vervolmaking van de Duitsche zuivelbereiding maakt een verderen arbeid t.a.v. de Duitsche melkproductie in den geest der intusschen reed® ver gevorderde markt-ordening van den Reichs- nahrstand mogelijk. Duitschland breidt zijrn zuivelindustrie uit en van de wijze waarop, geeft het or gaan van den Alg, Ned. Zuivelbond een indruk. Bedoelde uitbreiding, aldus het blad, beteekent een hoogere opbrengst van alle soorten melkproducten. Van de grootste beteekenis is de daardoor mogelijk ge worden verbetering der botervoorziening. Kwaliteitsverbetering van de boter. Door samenwerking van wetenschap en praktijk wordt de kwaliteit der boter voort durend verbeterd. Het voornaamste doel is de bevordering van de geschiktheid der bo ter om te worden opgeslagen, opdat door inschakeling der oude en nieuw gebouwde koelhuizen de productieschommelingen niet direct op de markt inwerken. De voor ziening wordt gedurende hel geheele jaar gelijkmatig verdeeld en verlies van goe deren zooveel mogelijk venmeden. Zuinigjes-aanI De door de verwerking van méér melk vrijkomende hoeveelheden magere melk worden eveneens geheel voor de voeding en als technische grondstof gebruikt,. Door vaststelling van prijzen en een garantie voor afname wordt den zuivelfabrieken de zekerheid gegeven dat zij door de berei ding van zure quark de ontroomde melk voordeelig kunnen aanwenden. Het productief maken van melk- eiwit. De melkpoeder- en gecondenseerde melk fabrieken brengen de gedurende den melk- overvloed vrijkomende melk, die dan niet op andere wijze verwerkt kan worden, in meer houdbaren vorm over. Een propagan dacampagne onder de verbruikers kweekt kennis aan inzake melkeiwit, dat in hoe langer hoe meer vormen als kostelijk voe dingsmiddel gebruikt wordt. De bakkers verhoogen de voedingswaarde hunner wa ren door toevoeging van melkeiwit; de worst fabrieken verbeteren dc samenstelling harer producten, die vooral voor Duitsch land zoo kenmerkend zijn en in de voeding een belangrijke plaats innemen. De wei uitgebuit. Zelfs het laatste bijproduct der melkver- werking, de wei, wordt op verschillende wij zen uitgebuit. Aangespoord door het vier- jaren-plan, worden dit jaar in Duitschland honderden fabrieken voor de verwerking van wei opgericht, die het mogelijk maken, melk eiwit en melksuiker uit de wei te winnen en in eenigerlci vorm, als stroop, in poe- dervorm of als veekoeken, als kostelijk voer ter beschikking van de boeren te stellen. Een betrekkelijk gering deel dezer produc ten wordt door levensmiddelenfabrieken of door de chemische industrie afgenomen. Reeds in het begin van de uitvoering van het vierjaren-plan kan vastgesteld worden dat alle bij de Duitsche zuivel betrokken groepen van den producent tot den ver bruiker dc opwekkingen tot de hoogste technische intensiteit en voor ordening van het verbruik gewillig volgen. Zij werken met veel begrip samen om de geringe mogelijk heid van invoer vrij te maken voor die tak ken van volksbestaan, die volledig op de voorziening van buitenlandsche grondstof- fen zijn aangewezen. Onder deze omstandigheden zal geen be drijfsleider méér ondermelk aan de boeren teruggeven dan deze werkelijk als veevoer noodig hebben of op andere wijze de kost bare vetvrije melk verloren te'laten gaan °P,sla* *esch>kte product „zure i !san "aar de behoefte voor ver schillende doeleinden gebruikt worden, fn Duitschland wordt het voornamelijk aange wend voor de productie van kaas (Sauer- milch-kase) en van caseïne. Duitschland houwt raseincfabricken en produceert ca seïne voor technische- en voedingsdoelein- (Ntet officieel) 5de klasse, 17de lijst Trekklnr van Vrijdag 11 Juni 1537 Hooge Prijzen 19305 70.— met premie van 3.000.—. 400.— 18199 Prijzen van 70. 1277 1457 1583 4230 5663 5870 6026 6513 7295 7967 9086 9646 9763 10556 11064 11859 14449 15132 15152 15276 15858 18500 18687 Nieten 369 448 502 606 654 750 998 1142 1422 1521 1737 1846 2156 2239 2412 2762 3482 3580 3708 3785 4302 4704 4834 4981 5095 5195 5227 5372 6441 6747 7035 7843 7898 8751 8774 9125 9143 9389 9398 10023 10259 10602 11932 12383 12951 13304 13627 13720 13872 14291 14610 14759 14824 15480 15742 15831 16563 16754 17164 19155 19426 19761 20021 Verbeteringen 5de klas, 16de lijst: 10935 10965; 17968 m. z. 7968. «184 10791 17841 1096 2388 4335 5506 8888 11564 14038 16518 20199 m. 1. Door CLARK HOLD. Gordon Broom, advocaat en oudste fir mant van de firma „Broom, Nickett, Chars and Broom", zuchtte diep. Hij had zoo juist een brief gekregen, welke hem vat uit zijn evenwicht had gebracht; helaas was het geen booze brief van een gehaten tegen stander, die men even boos en hatelijk kon beantwoorden. Integendeel, de brief die af komstig was van een colle,ga uit New-York, was in de vriendelijkste bewoordingen op gesteld, en behelsde het verzoek, of Broom wilde opsporen het 23-jarige nichtje van een onlangs overleden millionair, dochter van een zekeren Major Smith, die in den aan vang van deze eeuw in Britsch-Iridië was ge weest,. De naam van het meisje was Mary Smith, en zij had een erfenis van 11 mil- lioen dollar gekregen, van welke som Gor don Broom volgens het testament 5 procent zou krijgen, indien het hem gelukte, de erf gename op te sporen. Verdere bijzonderheden over wettelijke zaken volgden nog. Gordon Broom zuchtte nogmaals. Vijf pro cent van 11 millioen waren voldoende om een liefelijk landhuis, de beste kwaliteit whisky, de nieuwe bontmantel van zijn vrouw en een zorgeloozen levensavond te bekostigen! Aan den anderen kant waren deze vijf procent echter een illusie, zoolang hij de erfgename zelf niet vond, en hierin lag juist de moeilijkheid. Want, zoo zuchtte Broom ten derde male, alleen in Londen waren er duizenden meis jes, in heel Engeland eenige tienduizenden, in het gansche Britsche imperium echter wel millioenen meisjes, die Mary Smith heetten! En hoeveel Smiths er wel niet in 't leger had den gediend als Majoor, was eenvoudig niet te benaderen! Toch moest er een begin ge maakt worden met de zaak, en in de daar opvolgende dagen deed Broom niets anders, dan brieven schrijven aan alle mogelijke menschen, die daarvoor in aanmerking kwamen, met informaties naar Major Smith en zijn dochter. Het gevolg hiervan was, 'dat er honder den Mary Smith's over den drempel der firma „Broom, Nicket, Chars and Broom" stroomden, echter even hard weer over den drempel stroomden in omgekeerde richting, want geen enkele kon haar identiteit bewij zen. Broom deed een beroep op zijn bank- conto, en hief met één slag de werkloosheid in de detective-bedrijven op, door alle detec tives te engageeren. Het gevolg waren nieu we stroomen Mary's, die over den drempel en terug stroomden. Broom hield telefoon gesprekken met Sydney en Quebec; hij schoot een meisje uit Shanghai de reiskosten voor naar Londen; toen zij aankwam, was het tevergeefs geweest, want haar vader was wel majoor, echter niet in Tndië geweest Voortdurend was Broom in damesgezel schap; zijn vrouw dacht reeds aan scheiding. Broom daarentegen dacht aan adoptie van het meisje, wanneer hij haar gevonden had, want na drie maanden Mary-Smith-jacht wa ren zijn financiën er niet beter op geworden. Hij zocht verder en liet verder zoeken. Hij werd verstrooider, dan ooit een professor ge weest is, en zoo gebeurde het, dat er een zaak voor de rechtbank kwam, die aan zijn aandacht ontsnapte. Indien hij wat opletten der was geweest, zou hij de beklaagde, die beschuldigd werd van winkeldiefstal, wel bezocht hebben. Dat deed echter thans de jonge detective Tex Brown in zijn plaats. En veertien dagen later huwde Tex met de be klaagde, die ondertusschen vrijgesproken was. Tex Brown had Mary Smith" gevonden!! Hoe? Hij had een gewaagde veronderstel ling getrokken: daar Broom de gansche we reld gealarmeerd had, had de echte Mary Smith zich beslist moeten aanmelden wan neer zij tenminste de vele oproepen in de kranten gelezen had. Daar zij zich niet had aangemeld, waren er twee mogelijkheden: zij was dood, of was niet in de gelegenheid, kranten te lezen. Waar is men, zoo vroeg Tex zich af, verhinderd, kranten te lezen. In een gesloten inrichting, b.v. in een zieken huis of gevangenis of huis van bewaring- Dus bezocht Tex achtereenvolgens alle zie kenhuizen, welke hij kon vinden, en daarna alle gevangenissen. Drie maal vond hii een Mary Smith, die echter de ware niet bleek te zijn. De vierde maal bad bij geluk: hii had Mary Smitb, d e Mary Smith! Zij wist niets van de millioenen af en zag er aardig uit, zoodat Tex het niet moeilijk vond, verliefd te worden en met baar te trouwen! Dat gfi' beurde dan ook, zoodra Mary was vrijge'a' ten! Wanneer men thans in T onden komt, zie' men in een zeer groot huis in een der voor naamste straten een bord, waarop met ver gulde letters staat te lezen: „Mill-Find". Bureau voor Erfenisopsporlnfl- De firmanten zijn de beeren Gordon Brooru en Tex Brown, voornaamste aandeelhoud ster Mary Brown-Smith. De zaken gaan zeer goed fi

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1937 | | pagina 6