Waarde luisteraars
Het onderste
uit de kan
Twee inbrekers
voor het Hof
Vei volgens zult U h
Van luxe auto tot
landbouwtrekker
De millioenen van
Mary Smith
v
4
De pensioenen van het
spoorwegpersoneel
474ste STAATSLOTERIJ
Wij publiceeren hieronder een
origineel interview, dat één onzer
met den omroeper van één der
grootste Nederlandsche omroepbe
drijven mocht hebben. De man
vandemicrofoon vertrouwde on
zen redacteur tal van anecdoti-
sche wederwaardigheden uit het
zoo interessante omroepbedrijf toe.
In het Boek der Eeuwen staat, het aldus:
„En toen dan Vader Tijd wederom een
„keer zijn zandlooper had omgekeerd wa-
„ren de klepperlieden, de porders en de
„hallefievuureneenhallefie waterne-
„gocianten van het aardrijk verdwenen. Het
„geslacht der omroepers evenwel was niet
„uit te roeien. Dit paste zich aan, regee-
„ringstrouw als het steeds geweest was.
„Het koperen bekken werd een bronzen
„slaat met van boven een dik einde en van
„onderen een voetstuk, de wollen trui werd
„een kleurige slipover, de pruim B.Z.K. een
„rolletje tabak in vloeipapier. Het geslacht
„der omroepers leerde drie talen heel en
„zeven talen half en nog veertien bij mon-
„den vol en alzoo werd het, hoewel mager
„en gejaagd en van top tot teen veranderd,
„wederom gezond en blakend van omroep-
„ijver op de menschheid losgelaten."
Inderdaad, als er één beroep is, waarvan 't
woord ter anduiding een andere klank
waarde heeft gekregen is het dat van om
roeper Het is een groote stap van de haast
legendarische figuur uit een grijs verleden,
die van den omroeper van Barsingerhorn
met zijn:
„Dirk Spaan het zaid, julle zelle zand
„strooie, maar gien ask of vuiligaid. De ien
„zait et teugen de aar."
tot de ons allen zoo vertrouwde figuur van
onzen toegewijden huisgenoot, den radio
omroeper! We kunnen ons leven zonder
hem ons niet meer voorstellen. En toch
Wat weten wij van hem
Van onzen trouwen gast, die nooit zuur
kijkt, nooit moppert dat het eten niet op
tijd is en het kunststuk bestaat desnoods
vijf minuten achter elkaar te praten in den
huiselijken kring, zonder tegengesproken te
wordenVan „onzen" omroeper, die we
als vanzelfsprekend bejyen en bejouwen? We
kennen zijn stem en als we op ons zomer-
uitstapje kuddegewijze ook de radiostudio
„doen" hebben we misschien zelfs wel een
glimp van hem gezien óók. We hebben wel
licht gezegd met dezelfde gevoelvolle ver-
teedering in onze stemmen, als dat bij het
aanschouwen van een piloot, of onze lijf
filmdiva plegen te hebben: „Daar heb je
nou Ary" (of Guus of Gerrit of Frits of
Alex al naar we politiek gekleurd zijn en
al naar achter welk omroepschotje we
kruipen) ja dat is em nou, nee die lange
daar ja da's de omroeper. „En het vluchtig
.immer gejaagde glimlachje dat gezegde
Ary, Guus en zie verder boven ons van
achter een raampje van een regiekamer of
vanaf het zevende treedje van een blauw-
fluweelen trapje heeft toegeworpen, bewa
ren we als een kostbaar souvenir in ons
hart. 't Was dan toch maar onze Ary, Guus,
en zie verder boven. Maar erg meer weten
we van onzen vriend nog niet. Als dat ie
een prettige stem heeft ,een echte omroe-
persstem en erg vriendelijk in zijn houding
is. Want hij lachte.
De krant keek in de keuken
van een onzer grofste omroepbedrijven
In de kamer keek U zelf al wel. Wij heb
ben U niets meer te vertellen over orgels
met en zonder pijpen, concertvleugels, cla-
vecimbels en marimba's. U heeft, net als
wij ook al wel eens stiekum zoo'n orgel-
toets naar beneden gedrukt... De keuken
dus. En we praatten met den man die ons
dagelijks de radiomenuschotels uit de keu
ken in de kamers brengt, dus... met Uw
omroeper! Die echter veel meer doet, dan
„omroepen" Hij immers is de hals waarop
het omroephoofd draait; hij controleert, ve
rifieert, regisseert, schrijft teksten vertelt
verhalen voor groote en kleine kinderen is
overal tegelijk doet in één minuut meer
dan wij met zijn allen in vijf, is een bril
jant met duizend facetten. Enleert
ons menschen in al onze menschelijke klein
heid kennen, als we het wagen de zender
een poosje voo rons "op te eischen De on
gelukkige, die het stoute stuk bestaat.
Want de microfoon, dat eenvoudige bron
zen apparaat met aan het boveneinde een
kastje om in te praten en aan het onder
einde een kabel om onze zoete vooizekens
via vele ingewikkelde en geheimzinnige ap
paraten de ruimte in te slingeren, is geen
dood ding maar een levend wezen. Het is
de laatste schepping van Beëlzebub
die den arme, die het waagt haar te nade
ren, door enkel nietsdoen en stil te staan,
door niets terug te doen bij de geestigste
mop, niets te doen bij de allerhoogste hoo-
ge c, door niets anders te zijn dan een
bronzen apparaat .zie boven, plaagt en sart
en den naar adem hijgenden tegenstander
den keel toesnoert.
Zenuwen... zenuwen... „Vertelt U daar es
wat van" vroegen we. Maar dat waren
dingen die je niet vertelt", vond de omroe
per... Een soort ambtsgeheim... Lieve lezer,
besparen wij U het relaas van het uitputten
van al onze oratorische vaardigheden, la
ten wij alleen bescheidenlijk vermelden de
laatste troef dat onze krant net als de om
roeper in heel Holands Noorden De dage-
lijksche huisvriend is, met nog véél ouder
brieven, het spel deed winnen. En toen
kwam hij dan ook los. Krantenvol copy,
bet werd ons per loopende band geleverd.
F.lken dag, bijna elk uur, gebeurt er iets...
Doen wij dus een greep
De verdwenen fluitist en de
speeldoos die óók mee wou
doen.
Er was, vertelde de omroeper, hier een
paar weken geleden een kinderuitzending
waaraan een kunstfluiter zou meewerken.
Goed, we hebben hem netjes in de solisten
kamer gezet en lieten hem halen toen het
zijn tijd werd. Verdwenen was de heele
fluitist. Nou dan weet je het al, eerste
deur rechts, naast de portiersloge. „Meneer
U heeft nog drie minuten! Een benauwde
stem: „Ik durf niet!!" De kerel had de
knip op de deur gedaan. Ik kon hem niet
missen en we hebben paardenmiddelen moe
ten gebruiken om hem van kamer 100 naar
studio 3 te krijgen. Een andere keer, er was
wéér kinderuitzending, stond er in den
hoek van de studio een groot orchestrion,
zoo'n speeldoos eigenlijk met van die heel
groote platen. We speelden een hoorspelle
tie en twee jongens moesten een oude vrouw
uit een brandend huis redden. Net was de
vrouw prachtig aan het huilen en het ker
men, of een van de jongens stoot tegen een
knop aan den buitenkant van het pierement
en dat ding begint vroolijk te spelen van:
„Als je huilt ben je een stakker" uit de
Jantjes, U weet wel. In doodsnood hebben
we onder de uitzending door, want we kon
den de deur van dat ding niet open
krijgen, de heele kast in den tuin gebon
jourd. En het regende dat het goot. En
toen we met veel moeite klaar^waren was
dp stakker uitgehuild ook!
Laatst hadden we een zanger en die man
was zoo kippig, dat ie alleen maar met
een leesglas lezen kon. En laat nou dat
lamme glas in de laatste vijf minuten zoek
raken. Ik zeg al, mijnheer zoek nou eens
kalm in Uw zak. 't Was er niet. Meneer
heeft alle brillen opgepast die er in het ge
bouw aanwezig waren, maar hij kon nog
niets zien. Natuurlijk vond hij hem later
toch in zijn zak! ZenuwenOok de héél
groote artisten en tooneelspelers die avond
aan avond voor honderden spelen zijn dik
wijls bang als kinderen. De pianist Orlov,
een musicus van wereldvermaardheid is
niet te genaken. Een van onze grootste Hol-
landsche tragédiennes zong hier Middel-
eeuwsche minneliederen. Ik heb zeven maal
de trap op en af moeten vliegen om haar
te wijzen hoe ze door op een knopje te
drukken vrij was om te beginnen.
Heeft de omroeper geen zenuwen?
In het begin als kabeltouwen, omdat je
alles grag glad wilt laten loopen en je te
druk maakt. Want de omroeper is niet
het automatisch verlengstuk van de pro-
gramma-afdeeling, geen robot die een lesje
opdreunt, maar de omroeper juist, onder
gaat voor 100 procent de sensaties uit het
enerveerend bedrijf rondom hem. Hij moet
twee in één zijn. De zakelijke man van
de onverbiddelijke klok, die per seconde
uitkient, dan dit en dan dat, de man die
voortdurend overschotjes tegenwoordigheid
van geest moet hebben, om te kunnen ingrij
pen als er iets in de groote machine ha
pert. Maar óók de man, die artistiek aan
voelt die begrijpt hoe ontzaglijk veel de we
reld door de radio aan geestelijk bezit rij
ker kan zijn. En dan tenslotte de man
die met allerlei vreemde snoeshennen en
snoeshanen, die artisten nou eenmaal zijn
moet kunnen omspringen. Blijf daar maar
eens kalm onder. „Je leert het wel „vond
de omroeper" zelf, maar toch..." 't Is me
gebeurd, toen ik een lezing hield alleen
in de kleine sprekersstudio en het eerste
kwartier ging alles normaal.
Heel gewoon, ik lees en doe mijn best.
Maar ineens realiseer ik me... Wat doe
ik hier nou... ik speel hier de idioot... voor
het hééle land... voor de hééle wereld...
Wat let me om die brommer daar een
tik met mijn tekst op zijn hersens te ge
ven... Wat let me om te gaan schreeuwen...
en die karaf door de ruiten te gooien!! Dat
alles in een fractie van een seconde... Mi
crofoonbevangenheid, nèt als de eerste de
beste debutant op de audities. Over de au
dities zullen we maar zwijgen... Een ieder
noemt zijn uil een valk en een ieder wil
het wel eens „aan de radio" probeeren. Van
de lOOliefhebbers plegen er 80 af te val
len... Om dit artikel te sluiten hoorden wij
liever wat over het tot standkomen van
Het groote hoorspel en de gruwelkamer.
Aan een hoorspel als bijvoorbeeld „Wil
lem de Zwijger" op 19 December j.1. bij den
ondertrouw van het Prinselijk Paar is
een week dag. aan dag gewerkt Groote ko
ren worden tevoren op gramofoonplaten
vastgelegd. Er wordt gerepeteerd, geschaafd
en gepolijst. Als het dan eindelijk „draait"
zijn alle studio's bezet. Het middelpunt is
de regiekamer met den omroeper in zijn
cel. In de groote studio zit het groote or
kest. Een paar deuren verder de tooneclaf-
deeling, weer verder de zangsolisten met
vleugeladjudanten. Weer anderen zijn niet
eens in het gebouw maar zenden direct van
af de seintoestellenfabriek. Men beluis
tert elkaar mét koptelefoon om precies op
tijd te kunnen invallen. En heelemaal be
neden in het gebouw is de kelder, de gru
welkamer, waar het sombere klotsen van
de rivier, en het onweer ontstaat, waar
volksmenigten brullen van woede waar kin
deren schreien, honden blaffen, sirenes
gieren en heele stallen vee zijn onderge
bracht. Men koopt het overigens per cen
timeter. Bij de gramofoonplatenfabriek.
Als de omroepadministratie schrijft: Mijne
Hoeren. Gelieve ons per omgaande te zen
den 25 centimeter babygehuil 30 centimeter
kattengejank 25 cm. aankomst van een mail
boot en 30 centimeter razende volks
menigte, wordt de order prompt uitgevoerd.
En als de tekst vraagt: „Volksmenigte uit
luide zijn ongenoegen over het onthoofden
van den graaf van Egmond" zet de man
in de kelder een versch naaldje op, zoekt
bij de V in zijn archief en precies op tijd
draait plaat nummer 3546, razende volks
menigteEnkele geluiden worden nog
ft la tooneel gemaakt. Paardengetrappel:
twee kokosnooten op een marmer blad, re
gen, kogeltjes over een zeef, watergeklots
een scheprad in een kuip...
Een wonderlijk bedrijf... En een wonder
lijk vak, dat van omroeper. Er is nog veel
meer van te vertellen. Maarde radio
woekert met minuten tijdruimte, de krant
met millimeters plaatsruimte. En... we
hooren onzen omroeper beneden in de huis
kamer: Waarde luisteraars, wij vervolgen
metEn dat willen we niet missen, dus
we gaan nu sluiten!
Observer,
Anderhalf jaar geëischt.
Het gerechtshof te Amsterdam behandelde
gisteren in een extra-zitting de strafzaak te
gen twee personen, die er van worden ver
dacht op Oudejaarsavond 1936 te hebben in
gebroken in perceel Overtoom 539.
Door de thuiskomst van de dochter des
huizes, die zoo hevig schrok, dat zij van
de trap viel, werd het tweetal gestoord.
Zij zochten een goed heenkomen, een van
beide inbrekers werd door een agent, die
toevallig in de buurt was, achtervolgd, en
met een revolverschot tot staan gebracht.
De tweede verdachte, die bevriend was met
den arrestant, werd korten tijd later van
zijn bed gelicht en ingesloten.
De rechtbank veroordeelde beide mannen
tot anderhalf jaar gevangenisstraf. Zij ble
ven volhouden, dat zij van den prins geen
kwaad wisten.
De man, die na achtervolging was gear
resteerd, kwam gister voor het Hof verkla
ren, dat hij „toevallig" op den Overtoom
liep en daar hij ook alweer toevallig
een vrij complete inbrekersuitrusting bij
zich droeg, had hij het maar op een loopen
ge^pt, temeer daar hij met de politie niet
op bijster goeden voet stond. Hij wordt n.1.
nog van verdere inbraken verdacht.
De agent echter herkende beide mannen
pertinent, het meisje dat de inbrekers be
trapt had, was minder pertinent in haar
verklaring. Zij wees slechts met stelligheid
den door den agent aangehoudene als in
breker aan.
Eenige getuigen k décharge verklaarden,
dat de vriend van den vluchteling op Oude
jaarsavond thuis is geweest
Requisitoir.
De procureur-generaal mr. Versteeg, drukte
zijn ongeloof in de décharge-getuigen vo,or
zichtig uit: „Zij zullen zich in het tijdstip
vergissen". Spr. achtte het bewijs tegen
beide verdachten geleverd en vorderde be
vestiging van de vonnissen (anderhalf jaar
gevangenisstraf)
De verdediger mr. Th. Eskens pleitte vrij
spraak. Ten aanzien van den eersten verd.
achtte pl. niet bewezen, dat hij inderdaad
in de woning is geweest. Hij is wegge
vlucht, omdat hij voor een ontmoeting met
de politie niets voelde. Ben sleutel, die op
de woning paste is niet bij hem gevonden.
Ook was hij niet in het bezit van het ge
stolen geld. De andere verdachte bewijst
door zijn décharge getuigen, dat hij thuis
is geweest.
Het verzoek tot onmiddellijke im vrijheids-
stelling van deaen verdachte wees het Hof
af.
Arrest 24 Juni.
Verzoek tot opheffing van
10% korting.
de
Het hoofdbestuur van den bond van Ge-
pensionneerden bij de Nederlandsche Spoor
wegen te Amsterdam heeft dezer dagen een
adres gericht aan de leden van de Tweede
Kamer der Staten Generaal over de kor
ting der pensioenen met tien percent in
April 1936. Voortdurend is door den bond
geijverd deze, volgens den Bond, onrecht
vaardige daad ongedaan te maken, echter
zonder resultaat, niettegenstaande het wets
ontwerp tot korting der pensioenen van
het overheidspersoneel in verband met de
depreciatie werd opgeschort. In verband
hiermede verzoekt de Bond dezen uitzon
deringstoestand zoo spoedig mogelijk te
doen beëindigen, temeer daar duizenden
een pensioen genieten dat niet hooger is,
dan de steun, aan werkloozen verstrekt.
EEN AANGENAME LAST In zwijm ge
vallen toeschouwster van de parade der
Londensche gardetroepen, wordt door een
politieagent uit het gedrang weggedragen.
Het verbouwen van de oude onderstellen
van auto's, hetzij nk verwijdering van mo
tor en drijfwerk tot boerenwagen op lucht
banden, hetzij door alleen gebruik te maken
van het drijfwerk tot gier- en kunstmest
strooiers,. schoffelmachines, enz., hetzij met
behoud van het geheele onderstel tot kleine
landbouwtrekkers neemt vooral in het laat
ste jaar een groote vlucht. Ook het Insti
tuut voor Landbouwwerktuigen en -gebou
wen heeft zich daarmee bezig gehouden en
meent op het laatste gebied iets bereikt te
hebben, dat de aandacht van de landbou
wers en de smeden verdient, en dat daarom
op 16 Juni ten één ure in het Hulpgebouw
op DUIVENDAL te Wageningen zal worden
toegelicht, waarna daarmede zal worden ge
maaid, geschoffeld, geploegd, gesproeid enz.
De hoofdzaken, welke zullen worden toege
licht en waarvan desgewenscht teekeningen
kunnen worden gemaakt, zijn:
ten eerste, het aanbrengen van een aftak-
kas, zoodat de aandrijving van alle werk
tuigen als maaimachine, zelfbinder, ver
spreiders voor droge kunstmest of vloei
stoffen, enz. rechtstreeks van den motor
kan geschieden, waardoor het slipgevaar
der wielen sterk vermindert. Hierbij is te
vens gezorgd, dat de aftakas ook bij stil
staande wielen ook kan doordraaien;
ten tweede, het aanbrengen van een ver
traging van 3 op 1 en wel zoodanig, dat
daardoor het drijfwerk niet in sterkte ach
teruit gaat, terwijl de wielbasis aanmerke
lijk wordt verkort;
ten derde, mede in verband met het vo
rige kan aan de trekhaak tot. bijv. 600 kg.
trekkracht worden uitgeoefend, waartoe ter
vermijding van doorslippen gemakkelijk te
gen de beide achterwielen aan te brengen
open grijperwielen zijn ontworpen.
Het Instituut meent met bovenstaand
aangegeven verbouwing een kleinen land
bouwtrekker te hebben verkregen, welke
zoowel in de kleine, gemiddelde als groote
bedrijven lcan worden gebruikt en noo-
digt zoowel de landbouwers als de simeden
uit tot, een bezoek op Woensdag 16 Juni
ten één uur in Wage<ningen
De Directeur van het Instituut,
M. F. VISSER.
Hoe de Duitsche zuivelindustrie
geen druppel melk onproductief
Iaat.
In verband met het welslagen van
het vierjarenplan werden in
Duitschland in het loopende jaar
weer een 150 nieuwe zuivelfabrie
ken opgericht. Bovendien worden
millioenen voor verbouwingen, ma
chines en gereedschappen uitgege
ven. Deze technische vervolmaking
van de Duitsche zuivelbereiding
maakt een verderen arbeid t.a.v. de
Duitsche melkproductie in den geest
der intusschen reed® ver gevorderde
markt-ordening van den Reichs-
nahrstand mogelijk.
Duitschland breidt zijrn zuivelindustrie
uit en van de wijze waarop, geeft het or
gaan van den Alg, Ned. Zuivelbond een
indruk. Bedoelde uitbreiding, aldus het blad,
beteekent een hoogere opbrengst van alle
soorten melkproducten. Van de grootste
beteekenis is de daardoor mogelijk ge
worden verbetering der botervoorziening.
Kwaliteitsverbetering van de
boter.
Door samenwerking van wetenschap en
praktijk wordt de kwaliteit der boter voort
durend verbeterd. Het voornaamste doel is
de bevordering van de geschiktheid der bo
ter om te worden opgeslagen, opdat door
inschakeling der oude en nieuw gebouwde
koelhuizen de productieschommelingen
niet direct op de markt inwerken. De voor
ziening wordt gedurende hel geheele jaar
gelijkmatig verdeeld en verlies van goe
deren zooveel mogelijk venmeden.
Zuinigjes-aanI
De door de verwerking van méér melk
vrijkomende hoeveelheden magere melk
worden eveneens geheel voor de voeding
en als technische grondstof gebruikt,. Door
vaststelling van prijzen en een garantie
voor afname wordt den zuivelfabrieken de
zekerheid gegeven dat zij door de berei
ding van zure quark de ontroomde melk
voordeelig kunnen aanwenden.
Het productief maken van melk-
eiwit.
De melkpoeder- en gecondenseerde melk
fabrieken brengen de gedurende den melk-
overvloed vrijkomende melk, die dan niet
op andere wijze verwerkt kan worden, in
meer houdbaren vorm over. Een propagan
dacampagne onder de verbruikers kweekt
kennis aan inzake melkeiwit, dat in hoe
langer hoe meer vormen als kostelijk voe
dingsmiddel gebruikt wordt. De bakkers
verhoogen de voedingswaarde hunner wa
ren door toevoeging van melkeiwit; de
worst fabrieken verbeteren dc samenstelling
harer producten, die vooral voor Duitsch
land zoo kenmerkend zijn en in de voeding
een belangrijke plaats innemen.
De wei uitgebuit.
Zelfs het laatste bijproduct der melkver-
werking, de wei, wordt op verschillende wij
zen uitgebuit. Aangespoord door het vier-
jaren-plan, worden dit jaar in Duitschland
honderden fabrieken voor de verwerking van
wei opgericht, die het mogelijk maken, melk
eiwit en melksuiker uit de wei te winnen
en in eenigerlci vorm, als stroop, in poe-
dervorm of als veekoeken, als kostelijk voer
ter beschikking van de boeren te stellen.
Een betrekkelijk gering deel dezer produc
ten wordt door levensmiddelenfabrieken of
door de chemische industrie afgenomen.
Reeds in het begin van de uitvoering van
het vierjaren-plan kan vastgesteld worden
dat alle bij de Duitsche zuivel betrokken
groepen van den producent tot den ver
bruiker dc opwekkingen tot de hoogste
technische intensiteit en voor ordening van
het verbruik gewillig volgen. Zij werken met
veel begrip samen om de geringe mogelijk
heid van invoer vrij te maken voor die tak
ken van volksbestaan, die volledig op de
voorziening van buitenlandsche grondstof-
fen zijn aangewezen.
Onder deze omstandigheden zal geen be
drijfsleider méér ondermelk aan de boeren
teruggeven dan deze werkelijk als veevoer
noodig hebben of op andere wijze de kost
bare vetvrije melk verloren te'laten gaan
°P,sla* *esch>kte product „zure
i !san "aar de behoefte voor ver
schillende doeleinden gebruikt worden, fn
Duitschland wordt het voornamelijk aange
wend voor de productie van kaas (Sauer-
milch-kase) en van caseïne. Duitschland
houwt raseincfabricken en produceert ca
seïne voor technische- en voedingsdoelein-
(Ntet officieel)
5de klasse, 17de lijst
Trekklnr van Vrijdag 11 Juni 1537
Hooge Prijzen
19305 70.— met premie van 3.000.—.
400.— 18199
Prijzen van 70.
1277 1457 1583 4230 5663 5870 6026
6513 7295 7967 9086 9646 9763 10556
11064 11859 14449 15132 15152 15276 15858
18500 18687
Nieten
369 448 502 606 654 750 998
1142 1422 1521 1737 1846 2156 2239
2412 2762 3482 3580 3708 3785 4302
4704 4834 4981 5095 5195 5227 5372
6441 6747 7035 7843 7898 8751 8774
9125 9143 9389 9398 10023 10259 10602
11932 12383 12951 13304 13627 13720 13872
14291 14610 14759 14824 15480 15742 15831
16563 16754 17164 19155 19426 19761 20021
Verbeteringen 5de klas, 16de lijst: 10935
10965; 17968 m. z. 7968.
«184
10791
17841
1096
2388
4335
5506
8888
11564
14038
16518
20199
m. 1.
Door CLARK HOLD.
Gordon Broom, advocaat en oudste fir
mant van de firma „Broom, Nickett, Chars
and Broom", zuchtte diep. Hij had zoo juist
een brief gekregen, welke hem vat uit zijn
evenwicht had gebracht; helaas was het
geen booze brief van een gehaten tegen
stander, die men even boos en hatelijk kon
beantwoorden. Integendeel, de brief die af
komstig was van een colle,ga uit New-York,
was in de vriendelijkste bewoordingen op
gesteld, en behelsde het verzoek, of Broom
wilde opsporen het 23-jarige nichtje van een
onlangs overleden millionair, dochter van
een zekeren Major Smith, die in den aan
vang van deze eeuw in Britsch-Iridië was ge
weest,. De naam van het meisje was Mary
Smith, en zij had een erfenis van 11 mil-
lioen dollar gekregen, van welke som Gor
don Broom volgens het testament 5 procent
zou krijgen, indien het hem gelukte, de erf
gename op te sporen. Verdere bijzonderheden
over wettelijke zaken volgden nog.
Gordon Broom zuchtte nogmaals. Vijf pro
cent van 11 millioen waren voldoende om
een liefelijk landhuis, de beste kwaliteit
whisky, de nieuwe bontmantel van zijn
vrouw en een zorgeloozen levensavond te
bekostigen! Aan den anderen kant waren
deze vijf procent echter een illusie, zoolang
hij de erfgename zelf niet vond, en hierin
lag juist de moeilijkheid.
Want, zoo zuchtte Broom ten derde male,
alleen in Londen waren er duizenden meis
jes, in heel Engeland eenige tienduizenden,
in het gansche Britsche imperium echter wel
millioenen meisjes, die Mary Smith heetten!
En hoeveel Smiths er wel niet in 't leger had
den gediend als Majoor, was eenvoudig niet
te benaderen! Toch moest er een begin ge
maakt worden met de zaak, en in de daar
opvolgende dagen deed Broom niets anders,
dan brieven schrijven aan alle mogelijke
menschen, die daarvoor in aanmerking
kwamen, met informaties naar Major Smith
en zijn dochter.
Het gevolg hiervan was, 'dat er honder
den Mary Smith's over den drempel der
firma „Broom, Nicket, Chars and Broom"
stroomden, echter even hard weer over den
drempel stroomden in omgekeerde richting,
want geen enkele kon haar identiteit bewij
zen. Broom deed een beroep op zijn bank-
conto, en hief met één slag de werkloosheid
in de detective-bedrijven op, door alle detec
tives te engageeren. Het gevolg waren nieu
we stroomen Mary's, die over den drempel
en terug stroomden. Broom hield telefoon
gesprekken met Sydney en Quebec; hij
schoot een meisje uit Shanghai de reiskosten
voor naar Londen; toen zij aankwam, was
het tevergeefs geweest, want haar vader was
wel majoor, echter niet in Tndië geweest
Voortdurend was Broom in damesgezel
schap; zijn vrouw dacht reeds aan scheiding.
Broom daarentegen dacht aan adoptie van
het meisje, wanneer hij haar gevonden had,
want na drie maanden Mary-Smith-jacht wa
ren zijn financiën er niet beter op geworden.
Hij zocht verder en liet verder zoeken. Hij
werd verstrooider, dan ooit een professor ge
weest is, en zoo gebeurde het, dat er een
zaak voor de rechtbank kwam, die aan zijn
aandacht ontsnapte. Indien hij wat opletten
der was geweest, zou hij de beklaagde, die
beschuldigd werd van winkeldiefstal, wel
bezocht hebben. Dat deed echter thans de
jonge detective Tex Brown in zijn plaats. En
veertien dagen later huwde Tex met de be
klaagde, die ondertusschen vrijgesproken
was.
Tex Brown had Mary Smith" gevonden!!
Hoe? Hij had een gewaagde veronderstel
ling getrokken: daar Broom de gansche we
reld gealarmeerd had, had de echte Mary
Smith zich beslist moeten aanmelden wan
neer zij tenminste de vele oproepen in de
kranten gelezen had. Daar zij zich niet had
aangemeld, waren er twee mogelijkheden:
zij was dood, of was niet in de gelegenheid,
kranten te lezen. Waar is men, zoo vroeg
Tex zich af, verhinderd, kranten te lezen.
In een gesloten inrichting, b.v. in een zieken
huis of gevangenis of huis van bewaring-
Dus bezocht Tex achtereenvolgens alle zie
kenhuizen, welke hij kon vinden, en daarna
alle gevangenissen. Drie maal vond hii een
Mary Smith, die echter de ware niet bleek
te zijn. De vierde maal bad bij geluk: hii had
Mary Smitb, d e Mary Smith! Zij wist niets
van de millioenen af en zag er aardig uit,
zoodat Tex het niet moeilijk vond, verliefd
te worden en met baar te trouwen! Dat gfi'
beurde dan ook, zoodra Mary was vrijge'a'
ten!
Wanneer men thans in T onden komt, zie'
men in een zeer groot huis in een der voor
naamste straten een bord, waarop met ver
gulde letters staat te lezen:
„Mill-Find". Bureau voor Erfenisopsporlnfl-
De firmanten zijn de beeren Gordon Brooru
en Tex Brown, voornaamste aandeelhoud
ster Mary Brown-Smith. De zaken gaan zeer
goed
fi