DE DRIE MUSKETIERS Het leggen van knoopen Een der nuttigste en oudste uitvindingen Een zeilboot maken Wanneer de bliksem in een vliegtuig slaat Een glijbaan voor druppels 9 Nu de wereld-jamboree van de pad vinders heden in Vogelenzang aanvangt, willen wij eens verschillende soorten van knopen laten zien, juist omdat vele pad vinders in het leggen hiervan zo be dreven zijn. Op bij-gaand plaatje zien jullie verschil lende soorten van knopen. In fig. 1 wordt een heel eenvoudige knoop voorgesteld, welke jullie allen zelf ook kunt maken. Maar al is hij eenvoudig, daarom is hij niet minder gewichtig als de andere inge wikkelder knopen, omdat deze eigenlijk de grondslag vormt van alle andere vormen. In vroeger jaren bedienden de wevers, die zich belastten met het weven van tafel- en vloerkleden, zich van deze knoop. Men knoopte twee draden tezamen en wel op zo'n wijze, als je kunt zien op fig. 2. Deze weversknoop is wel niet zo vast, maar veel kleiner en neemt dus niet zoveel plaats in. Behalve deze soorten bestaan er nog een massa kunstige knopen, want met dezelfde knoop, waarmee wij twee einden van een band met elkaar verbinden, kunnen wij b.v. niet twee kabels vastknopen. Kabels laten zich niet zo gemakkelijk knopen en in elkaar vlechten als touw. Er komen evenwel gevallen voor, waarin men kno pen moet maken, niet alleen met linten en banden, maar ook met kabels, zoals zulks b.v. bij het takelwerk op schepen vaak no dig wordt. Het knopen leggen maakt dan ook een niet onbelunrijk deel uit van het matrozenwerk en het wordt bij hun als een niet geringe zaak beschouwd, vlug vaste en toch licht weer uit elkaar te halen kno pen te kunnen leggen, De afbeeldingen 3. 6, 9 en 16 zijn de kno pen, welke de matrozen en schippers bij hun werkzaamheden gebruiken. De meeste zijn nog niet toegetrokken voorgesteld, ten einde des te beter te zien, op welke wijze het knoopleggen geschiedt. Bij enkele afbeeldingen zijn tegelijk de gevallen aangeduid, waar deze of gene knoop toepassing vmdt. De knoop op fi guur 17 is, onder de hier afgebeelde, on getwijfeld het moeilijkst te leggen, waar om deze vorm dan ook de liefdesknoop wordt genoemd. Die benaming is natuurlijk symbolisch en wijst op de hechte band, die de ware liefde met zich draagt. Deze knoop wordt vooral gebruikt, als men b v. een kruik of kan neeft, waarin water moet worden geschept en geen handvat heeft; dan zijn dergelijke knopen natuurlijk on misbaar. Men legt een strik, volgens fig. 17 en doet die om de kan- heen, zoals fig. 18 aantoont. De kan krijgt op deze manier handvaten en men behoeft niet bang te zijn, dat de kan of kruik onder de touwen uit zal glijden, want de touwen houden hem stevig in hun midden. Kunstiger dan alle knopen, welke wij kennen, moet toch wel de knoop geweest zijn, waarvan thans nog een spreekwoord bestaat, dat jullie allen wel eens gehoord zult hebben: n.1. de knoop doorhakken. Het verhaal hieromtrent gaat, dat er in Phrygië een bloedig gevecht ontstond over de keuze van een nieuwe koning. Toen be sloten de Phrygiërs eindelijk 't orakel tot scheidsrechter te nemen en degene tot ko ning te verheffen, die het orakel zou noe men. Zij zonden, een gezant naar het ora kel en dit bestemde hem tot koning, die ge zeten op een wagen, met het voornemen om naar de tempel van Jupiter te rijden, het eerst den gezant op zijn terugweg ozu ontmoeten. Deze man was Gordus, een Phygisch landsman. Hij besteeg de konings troon en schonk zijn wagen uit dankbaar heid aan Jupiter. De landsman maakte aan de dissel van de wagen zo'n kunstige knoop, dat het oraitel aan hem, die deze knoop zou losmaken, de macht zou geven over de gehele wereld te heersen. Toen Alexander de Grote op zijn tocht door Azië ook de Jupiter bezocht en zich de voor spelling van het orakel herinnerde, hakte hij eenvoudig de Gordiaanse knoop, zoals men deze noemde, door en had alzo kans gezien de knoop los te maken! En wer kelijk heerste Alexander lange tijd over een groot stuk van de wereld. De tekening, waarop de niet zichtbare lijnen met cij fers zijn aangegeven, geeft reeds menig waardevolle vin gerwijzing, hoe men een zeil schip zelf kan maken. De ongeveer 35 c.M. lange romp wordt uit zacht linden- hout gesneden. De midden- doorsnede staat rechts bo venaan afgebeeld, verder kan men de vorm op de teke ning goed zien. Ik raad jul lie aan de romp niet uit t hollen, dat is een tijdrovend werkje en geheel overbodig, wel kan men dunne houten plankjes, b.v. van een sigarenkistje aan de zijkanten aan de romp bevestigen, die dan de railing moeten verbeelden en met kleine spijker tjes aan de romp kunnen worden vastge- timmerd. Aan de kiel moet een tamelijk zwaar stuk lood worden vastgemaakt, zo dat de boot niet kan omslaan. Mochten er scheuren in het hout zitten, dan moeten deze met stopverf worden dichtgestopt, waarna de boot enkele malen met olieverf moet worden geschilderd, zo dat het hout niet meer poreus is en geen water meer kan opzuigen. De verhouding van de bo.dem tot de mast is 1:3. Deze mast A draagt de bij H en J door middel van dun ijzerdraad te bevestigen stang D met de topvlag of een wimpel. Alle masten moeten rond zijn in verschillende dikten. De mast B is tame lijk stevig, wat van groot gewicht is, om dat hij zich beweegt met een aan de gaffel C vastgemaakt zeil (No. 1), dat zowel van boven als van beneden tegen de mast aan zit en heen en weer kan draaien. Dat zeil wordt met haken aan de mast vastgemaakt, wat op de tekening-onder de doorsnede der boot duidelijk te zien is, daardoor kan het grote zeil steeds met de wind meedraaien. Het touw K onderaan de punt van het schip vastgemaakt, verhindert, dat het zeil te ver omslaat. Aan het eind van het zeil zit een kleine ring waar een ijzerdraad doorloopt dat van bakboord naar stuur boord loopt. Van de juiste bevestiging van de zeilen hangt het af of het schip zich zelfstandig in de wind kan bewegen. Alle andere zeilen No. 2, het topzeil No. 3, de fok No. 4 en het buitenzeil No. 5 zijn vast gemaakt en kunnen ongeveer zeven maal zo groot worden uitgeknipt als de teke ning ze aangeeft. Om zulke mooie bellen te kunnen blazen als dit meisje, moet je de figuren in heel dun papier uitknippen en een stevig zeep sop maken, waardoor de bellen sterk genoeg zijn het dunne papier te dragen. Je legt zo'n knipseltje, nadat je je pijp met zeepsop gevuld hebt er boven op en blaast dan gewoon je mooie zeepbellen. 288. TWEE SCHEPEN. „Je straf zul je hebben, ellendeling", riep de Lord uit, die zijn blikken had gevolgd. „Maar ik zweer bij de nagedachtenis van mijn dierbaren broeder, je medeplichtige zal haar straf ook niet ontgaan". Terwijl de soldaten Felton wegleidden, begaf de baron zich naar de haven. Koning Karei van Engeland wilde graag Buckingham's dood zoo lang mogelijk geheim houden en beval daarom alle havens voor uitgaande schepen te versperren. Maar voor dat dit bevel de betreffende autoriteiten had bereikt, was het aan twee schepen gelukt, de volle zee te bereiken. Mylady had oogen- blikkelijk het anker laten lichten, toen ze op het in de haven liggende admiraalschip een zwarte vlag had zien hijschen, ten teeken, dat er iets buitengewoons gebeurd was. En daar mis dadigers dikwijls geluk hebben, totdat een schijnbaar onbe duidend voorval hen tenslotte de das omdoet, kwam ze onge hinderd door de keten van kruisers van twee groote naties naar Boulogne. 284. DE UITVERKORENEN, Mylady hield zich in Boulogne niet langer op dan noodig was. Ze leverde alleen den volgenden brief aan het postkan toor af: Aan Zijne Eminentie, kardinaal Richilieu, In het leger voor La Rochelle. Uwe Eminentie kan- gerust zijn. De Hertog van Bucking- ham komt niet naar Frankrijk. Mylady XXX. P.S. Zooals Uw Eminentie dat wenschte, wacht ik in het Canmelietenklooster te Bethune op verdere orders. Intusschen was er in het leger van La Rochelle niets bijzon ders gebeurd. De koning, die zich, zooals altijd verveelde, be sloot op een dag incognito het feest van de H. Ludwig in Saint Germain bij te wonen en verzocht aan den kardinaal, hem een escorte van twintig musketiers ter beschikking te stellen. De kardinaal gaf natuurlijk direct aan den wensch gevolg. Op bevel van Zijne Eminentie pakte de Treville zijn koffer en daar hij wist, dat het klaverblad van vier graag naar Parijs wilde waarom, daar had hij in de verste verte geen idee van nam hjj hen ook in het escorte op. Interessante observatie aan boord van een J unkers-toestel. Verschillende ongevallen met vliegtui gen, het laatst b.v. weer het verschrikke lijke ongeluk van het Duitse Zeppelin luchtschip, hebben niet slechts bij de pas sagiers, maar ook onder de luchtvaartex perts de vraag doen rijzen, hoe een vlieg tuig zich in een onweer houdt en of er een gevaar voor. de passagiers en de be manning bestaat. Een nauwkeurig ant woord op deze vraag kon tot nog toe moei lijk gegeven worden, wijl blikseminslag in vliegtuigen slechts zelden voorkomt en bovendien nimmer waargenomen kon wor den. Wij hadden nu toevallig gelegenheid, ons door een marconist een nauwkeurige be schrijving van een blikseminslag in een Junkers-Ju 86 met zware-olie-motoren te laten geven: Op de tocht van Hay naar Melbourne geraakte het vliegtuig op een hoogte van ongeveer 120Q meter in een dik wolkendek. Aan onweer dachtintussen nog niemand. Plotseling echter vertoonde zich aan de spits van de romp een ongeveer 60 cM. in middellijn metende geel-rood lichtende schijf, op hetzelfde oogenblik werd de ca bine eigenaardig verlicht en., een mi nimaal deel van een seconde later was het spook weer verdwenen. Na de landing bleek, dat in het linieer zijderoer een gaatje ongeveer van de grootte van een kwartje, was gebrand. De bliksem had vandaar dus zijn weg genomen door het gehele vlieg tuig heen om bij de spits het toestel weer te verlaten. Ondanks een nauwkeurig onderzoek, dat onmiddellijk ingesteld werd, kon buiten het kleine gaatje geen enkele beschadiging aan het vliegtuig worden vastgesteld. Ook hebben de passagiers en de leden van de bemanning geen enkel teken van een elec- trische ontlading waargenomen. Men mag dus aannemen, dat blikseminslag voor een zich in de vlucht bevindend vliegtuig ge heel zonder gevaar is. Als men een druppel water op een vel papier laat vallen, dan zal het water zich onmiddellijk tot een grote natte plek ver wijden en in het papier dringen. Heeft men het papier echter eerst geolied of met vet bedekt, dan kan de druppel zich niet ver delen, doch zal als een licht afgeplatte ko gel over het papier heen rollen. Dit feit benutten wij nu voor het vol gende spelletje. Wij nemen een lang sterk stuk geolied papier, daarna stellen wij vier of meer boeken van verschillende grootte achter elkaar op de tafel op, met de rug naar boven, zoals de tekening dui delijk laat zien. Over de rug der boeken leggen wij nu de lange papierbaan met da len, terwijl het einde van de papierband in een schaaltje terecht komt. Nu nemen wij met een lepel een druppel water uit een glas en laten dit op de glij baan vallen. De druppel zal proberen zo snel mogelijk naar beneden te komen. Door de vaart overwint hij gemakkelijk de hoog ten en krijgt bij iedere volgende naar be- nedendaling opnieuw vaart, om de komen de hoogte te overwinnen. Eindelijk valt de druppel nu in het schaaltje, dat onder aan de papierband is gezet. Aardig is het om verschillende druppels tegelijk naar beneden te laten glijden. Zij zullen hun best doen, om zo vlug mogelijk hun doel te bereiken en het is, alsof zij een wedstrijd met elkaar aangaan. Om te zorgen, dat de papierband goed stevig blijft liggen, is het nodig deze met spelden of papierklemmen vast te zetten. Wie op de pas ingestelde voorrangs wegen rijdt, heeft bij kruisingen óók voorrang boven het voor hem van rechts komende verkeer (dat aan 'n J/Oy rooden driehoek met punt naar beneden zien kan, dat het 'n voorrangsweg nadert).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1937 | | pagina 13