DE DRIE MUSKETIERS
Het leggen van knoopen
Een der nuttigste en oudste
uitvindingen
Een zeilboot maken
Wanneer de bliksem in
een vliegtuig slaat
Een glijbaan voor
druppels
9
Nu de wereld-jamboree van de pad
vinders heden in Vogelenzang aanvangt,
willen wij eens verschillende soorten van
knopen laten zien, juist omdat vele pad
vinders in het leggen hiervan zo be
dreven zijn.
Op bij-gaand plaatje zien jullie verschil
lende soorten van knopen. In fig. 1 wordt
een heel eenvoudige knoop voorgesteld,
welke jullie allen zelf ook kunt maken.
Maar al is hij eenvoudig, daarom is hij
niet minder gewichtig als de andere inge
wikkelder knopen, omdat deze eigenlijk de
grondslag vormt van alle andere vormen.
In vroeger jaren bedienden de wevers, die
zich belastten met het weven van tafel- en
vloerkleden, zich van deze knoop. Men
knoopte twee draden tezamen en wel op
zo'n wijze, als je kunt zien op fig. 2. Deze
weversknoop is wel niet zo vast, maar veel
kleiner en neemt dus niet zoveel plaats in.
Behalve deze soorten bestaan er nog een
massa kunstige knopen, want met dezelfde
knoop, waarmee wij twee einden van een
band met elkaar verbinden, kunnen wij
b.v. niet twee kabels vastknopen. Kabels
laten zich niet zo gemakkelijk knopen en
in elkaar vlechten als touw. Er komen
evenwel gevallen voor, waarin men kno
pen moet maken, niet alleen met linten en
banden, maar ook met kabels, zoals zulks
b.v. bij het takelwerk op schepen vaak no
dig wordt. Het knopen leggen maakt dan
ook een niet onbelunrijk deel uit van het
matrozenwerk en het wordt bij hun als een
niet geringe zaak beschouwd, vlug vaste
en toch licht weer uit elkaar te halen kno
pen te kunnen leggen,
De afbeeldingen 3. 6, 9 en 16 zijn de kno
pen, welke de matrozen en schippers bij
hun werkzaamheden gebruiken. De meeste
zijn nog niet toegetrokken voorgesteld, ten
einde des te beter te zien, op welke wijze
het knoopleggen geschiedt.
Bij enkele afbeeldingen zijn tegelijk de
gevallen aangeduid, waar deze of gene
knoop toepassing vmdt. De knoop op fi
guur 17 is, onder de hier afgebeelde, on
getwijfeld het moeilijkst te leggen, waar
om deze vorm dan ook de liefdesknoop
wordt genoemd. Die benaming is natuurlijk
symbolisch en wijst op de hechte band, die
de ware liefde met zich draagt. Deze
knoop wordt vooral gebruikt, als men b v.
een kruik of kan neeft, waarin water moet
worden geschept en geen handvat heeft;
dan zijn dergelijke knopen natuurlijk on
misbaar. Men legt een strik, volgens fig. 17
en doet die om de kan- heen, zoals fig. 18
aantoont. De kan krijgt op deze manier
handvaten en men behoeft niet bang te
zijn, dat de kan of kruik onder de touwen
uit zal glijden, want de touwen houden
hem stevig in hun midden.
Kunstiger dan alle knopen, welke wij
kennen, moet toch wel de knoop geweest
zijn, waarvan thans nog een spreekwoord
bestaat, dat jullie allen wel eens gehoord
zult hebben: n.1. de knoop doorhakken.
Het verhaal hieromtrent gaat, dat er in
Phrygië een bloedig gevecht ontstond over
de keuze van een nieuwe koning. Toen be
sloten de Phrygiërs eindelijk 't orakel tot
scheidsrechter te nemen en degene tot ko
ning te verheffen, die het orakel zou noe
men. Zij zonden, een gezant naar het ora
kel en dit bestemde hem tot koning, die ge
zeten op een wagen, met het voornemen
om naar de tempel van Jupiter te rijden,
het eerst den gezant op zijn terugweg ozu
ontmoeten. Deze man was Gordus, een
Phygisch landsman. Hij besteeg de konings
troon en schonk zijn wagen uit dankbaar
heid aan Jupiter. De landsman maakte aan
de dissel van de wagen zo'n kunstige
knoop, dat het oraitel aan hem, die deze
knoop zou losmaken, de macht zou geven
over de gehele wereld te heersen. Toen
Alexander de Grote op zijn tocht door Azië
ook de Jupiter bezocht en zich de voor
spelling van het orakel herinnerde, hakte
hij eenvoudig de Gordiaanse knoop, zoals
men deze noemde, door en had alzo kans
gezien de knoop los te maken! En wer
kelijk heerste Alexander lange tijd over
een groot stuk van de wereld.
De tekening, waarop de
niet zichtbare lijnen met cij
fers zijn aangegeven, geeft
reeds menig waardevolle vin
gerwijzing, hoe men een zeil
schip zelf kan maken.
De ongeveer 35 c.M. lange
romp wordt uit zacht linden-
hout gesneden. De midden-
doorsnede staat rechts bo
venaan afgebeeld, verder kan
men de vorm op de teke
ning goed zien. Ik raad jul
lie aan de romp niet uit t
hollen, dat is een tijdrovend
werkje en geheel overbodig,
wel kan men dunne houten plankjes, b.v.
van een sigarenkistje aan de zijkanten aan
de romp bevestigen, die dan de railing
moeten verbeelden en met kleine spijker
tjes aan de romp kunnen worden vastge-
timmerd. Aan de kiel moet een tamelijk
zwaar stuk lood worden vastgemaakt, zo
dat de boot niet kan omslaan.
Mochten er scheuren in het hout zitten,
dan moeten deze met stopverf worden
dichtgestopt, waarna de boot enkele malen
met olieverf moet worden geschilderd, zo
dat het hout niet meer poreus is en geen
water meer kan opzuigen.
De verhouding van de bo.dem tot de
mast is 1:3. Deze mast A draagt de bij H
en J door middel van dun ijzerdraad te
bevestigen stang D met de topvlag of een
wimpel. Alle masten moeten rond zijn in
verschillende dikten. De mast B is tame
lijk stevig, wat van groot gewicht is, om
dat hij zich beweegt met een aan de gaffel
C vastgemaakt zeil (No. 1), dat zowel van
boven als van beneden tegen de mast aan
zit en heen en weer kan draaien. Dat zeil
wordt met haken aan de mast vastgemaakt,
wat op de tekening-onder de doorsnede der
boot duidelijk te zien is, daardoor kan het
grote zeil steeds met de wind meedraaien.
Het touw K onderaan de punt van het
schip vastgemaakt, verhindert, dat het zeil
te ver omslaat. Aan het eind van het zeil
zit een kleine ring waar een ijzerdraad
doorloopt dat van bakboord naar stuur
boord loopt. Van de juiste bevestiging van
de zeilen hangt het af of het schip zich
zelfstandig in de wind kan bewegen. Alle
andere zeilen No. 2, het topzeil No. 3, de
fok No. 4 en het buitenzeil No. 5 zijn vast
gemaakt en kunnen ongeveer zeven maal
zo groot worden uitgeknipt als de teke
ning ze aangeeft.
Om zulke mooie bellen te kunnen blazen
als dit meisje, moet je de figuren in heel
dun papier uitknippen en een stevig zeep
sop maken, waardoor de bellen sterk genoeg
zijn het dunne papier te dragen. Je legt zo'n
knipseltje, nadat je je pijp met zeepsop
gevuld hebt er boven op en blaast dan
gewoon je mooie zeepbellen.
288.
TWEE SCHEPEN.
„Je straf zul je hebben, ellendeling", riep de Lord uit, die
zijn blikken had gevolgd. „Maar ik zweer bij de nagedachtenis
van mijn dierbaren broeder, je medeplichtige zal haar straf
ook niet ontgaan".
Terwijl de soldaten Felton wegleidden, begaf de baron zich
naar de haven.
Koning Karei van Engeland wilde graag Buckingham's dood
zoo lang mogelijk geheim houden en beval daarom alle havens
voor uitgaande schepen te versperren. Maar voor dat dit bevel
de betreffende autoriteiten had bereikt, was het aan twee
schepen gelukt, de volle zee te bereiken. Mylady had oogen-
blikkelijk het anker laten lichten, toen ze op het in de haven
liggende admiraalschip een zwarte vlag had zien hijschen, ten
teeken, dat er iets buitengewoons gebeurd was. En daar mis
dadigers dikwijls geluk hebben, totdat een schijnbaar onbe
duidend voorval hen tenslotte de das omdoet, kwam ze onge
hinderd door de keten van kruisers van twee groote naties
naar Boulogne.
284.
DE UITVERKORENEN,
Mylady hield zich in Boulogne niet langer op dan noodig
was. Ze leverde alleen den volgenden brief aan het postkan
toor af:
Aan Zijne Eminentie, kardinaal Richilieu, In het leger
voor La Rochelle.
Uwe Eminentie kan- gerust zijn. De Hertog van Bucking-
ham komt niet naar Frankrijk.
Mylady XXX.
P.S. Zooals Uw Eminentie dat wenschte, wacht ik in het
Canmelietenklooster te Bethune op verdere orders.
Intusschen was er in het leger van La Rochelle niets bijzon
ders gebeurd. De koning, die zich, zooals altijd verveelde, be
sloot op een dag incognito het feest van de H. Ludwig in Saint
Germain bij te wonen en verzocht aan den kardinaal, hem een
escorte van twintig musketiers ter beschikking te stellen. De
kardinaal gaf natuurlijk direct aan den wensch gevolg. Op
bevel van Zijne Eminentie pakte de Treville zijn koffer en
daar hij wist, dat het klaverblad van vier graag naar Parijs
wilde waarom, daar had hij in de verste verte geen idee
van nam hjj hen ook in het escorte op.
Interessante observatie aan boord
van een J unkers-toestel.
Verschillende ongevallen met vliegtui
gen, het laatst b.v. weer het verschrikke
lijke ongeluk van het Duitse Zeppelin
luchtschip, hebben niet slechts bij de pas
sagiers, maar ook onder de luchtvaartex
perts de vraag doen rijzen, hoe een vlieg
tuig zich in een onweer houdt en of er
een gevaar voor. de passagiers en de be
manning bestaat. Een nauwkeurig ant
woord op deze vraag kon tot nog toe moei
lijk gegeven worden, wijl blikseminslag in
vliegtuigen slechts zelden voorkomt en
bovendien nimmer waargenomen kon wor
den.
Wij hadden nu toevallig gelegenheid, ons
door een marconist een nauwkeurige be
schrijving van een blikseminslag in een
Junkers-Ju 86 met zware-olie-motoren te
laten geven:
Op de tocht van Hay naar Melbourne
geraakte het vliegtuig op een hoogte van
ongeveer 120Q meter in een dik wolkendek.
Aan onweer dachtintussen nog niemand.
Plotseling echter vertoonde zich aan de
spits van de romp een ongeveer 60 cM.
in middellijn metende geel-rood lichtende
schijf, op hetzelfde oogenblik werd de ca
bine eigenaardig verlicht en., een mi
nimaal deel van een seconde later was het
spook weer verdwenen. Na de landing
bleek, dat in het linieer zijderoer een gaatje
ongeveer van de grootte van een kwartje,
was gebrand. De bliksem had vandaar dus
zijn weg genomen door het gehele vlieg
tuig heen om bij de spits het toestel weer
te verlaten.
Ondanks een nauwkeurig onderzoek, dat
onmiddellijk ingesteld werd, kon buiten
het kleine gaatje geen enkele beschadiging
aan het vliegtuig worden vastgesteld. Ook
hebben de passagiers en de leden van de
bemanning geen enkel teken van een elec-
trische ontlading waargenomen. Men mag
dus aannemen, dat blikseminslag voor een
zich in de vlucht bevindend vliegtuig ge
heel zonder gevaar is.
Als men een druppel water op een vel
papier laat vallen, dan zal het water zich
onmiddellijk tot een grote natte plek ver
wijden en in het papier dringen. Heeft men
het papier echter eerst geolied of met vet
bedekt, dan kan de druppel zich niet ver
delen, doch zal als een licht afgeplatte ko
gel over het papier heen rollen.
Dit feit benutten wij nu voor het vol
gende spelletje. Wij nemen een lang sterk
stuk geolied papier, daarna stellen wij
vier of meer boeken van verschillende
grootte achter elkaar op de tafel op, met
de rug naar boven, zoals de tekening dui
delijk laat zien. Over de rug der boeken
leggen wij nu de lange papierbaan met da
len, terwijl het einde van de papierband in
een schaaltje terecht komt.
Nu nemen wij met een lepel een druppel
water uit een glas en laten dit op de glij
baan vallen. De druppel zal proberen zo
snel mogelijk naar beneden te komen. Door
de vaart overwint hij gemakkelijk de hoog
ten en krijgt bij iedere volgende naar be-
nedendaling opnieuw vaart, om de komen
de hoogte te overwinnen.
Eindelijk valt de druppel nu in het
schaaltje, dat onder aan de papierband is
gezet.
Aardig is het om verschillende druppels
tegelijk naar beneden te laten glijden. Zij
zullen hun best doen, om zo vlug mogelijk
hun doel te bereiken en het is, alsof zij
een wedstrijd met elkaar aangaan.
Om te zorgen, dat de papierband goed
stevig blijft liggen, is het nodig deze met
spelden of papierklemmen vast te zetten.
Wie op de pas ingestelde voorrangs
wegen rijdt, heeft bij kruisingen óók
voorrang boven het voor hem van
rechts komende verkeer (dat aan 'n
J/Oy rooden driehoek met punt
naar beneden zien kan, dat het
'n voorrangsweg nadert).