Wat
nu
S
FRED ASTAIRE OEFENT
tan?
Ach
Oli
ve r i
Lievelings
sterren
in den
Smeltoven
Droom
van Millioenen
als afval verzameld
Nieuwe gezichten
van 1937
Wat er met
afgedankte
films
gebeurt
EEN LUGUBER LOT
Onze
Krekels, die weigerden
te tsjirpen
10.000 a 20.000 meter celluloid wordt ver
draaid, hoewel de film, die wij later in de
bioscoop zien, in geen geval langer dan 2
3000 meter mag zijn.
Bij de filmsmelterijen liggen in kisten,
tonnen en zakken honderden filmspoelen.
Maar naar den naam van den ver
vaardiger, naar den naam van de
misschien beroemde films, die een
jaar lang het bioscooppubliek in ver
voering hebben gebracht, wordt
hier niet gevraagd. Het gewicht is
hier van belang. Eén speelfilm, die
den heelen avond vult, brengt onge
veer vier gulden op terwijl hij
eens honderdduizenden heeft gekost!
De filmrollen
worden dan aan
elkaar gekleefd.
Eén acte opera-
film, achter twee
acten misdaad,
dan een beetje
Wild-West, en
omdat het zoo
mooi was, een
stukje van een
Amerikaansch blijspel, en dan weer films,
met een historische achtergrond. Hoe snel
lost de filmroem op in deze scheikundige
vloeistof! Reeds bij het volgende stadium
in het chemische proces zullen alle verschil
len tusschen de afzonderlijke bestanddee-
len van de lange filmstrook verdwenen
zijn, en de filmstrook, die ons een close-up
liet zien van het gezicht van Hans Albers,
zal niet meer te onderscheiden zijn van
een Mickey-Mouse-scène. In vijf minuten
lost het werk van vele duizenden menschen
zich op in een zwart niets!
Net zoo lang duurt de behandeling, tot
er slechts een glasheldere, doorschijnende
celluloidband overblijft.
Vooral de auto-industrie is een goede af
nemer van de celluloidband, die in kisten
van 50 Kg. naar de verbruikers wordt ge
zonden. Het wordt veel gebruikt voor de
vervaardiging van kunstleer en sproeilak-
ken, eveneens wordt het gebruikt voor de
fabricatie van kunst-ledematen en in de
schoenindustrie is het een prachtig middel
voor het stijf maken van lakschoenen.
Op den bodem van de kuipen bleef een
zwart bezinksel achter, de buitenlaag van
de films. Zelfs dit bezinksel heeft nog waar
de. Het wordt in centrifuges van het water
gescheiden en dan verhit tot een tempera
tuur van 1400 graden. Het zuivere zilver
smelt er uit, en na verschillende reinigin
gen, wordt het als baar zilver verkocht aan
de munt of aan de zilverindustrie. Uit 1000
kilo film worden gewoonlijk 5 kilo zuiver
zilver gewonnen. Uit de millioenen meters
film, die jaarlijks worden gesmolten, ver
krijgt men een prachtige zilverschat. Een
sprookje der techniek: „Pygmalion", zullen
wij eens terugvinden in een kwartje en
Liiian Harvey in een zilveren suikertang...
„Op Uw toeschouwers maakt U mis
schien een komischen indruk, maar thuis
is Uw gedrag alles behalve in orde",
waren de laatste woorden geweest, die
de rechter tegen den welgedanen Oliver
Hardy gesproken had. Zijn partner Stan
Laurel gaat ook in het leven met hem
door dik en dun heen. Ook hij had zich
in een proces te verantwoorden, zelfs in
eenige! De vrouwen hadden het den ma-
geren en sloomen Laurel dan ook niet
gemakkelijk gemaakt. In het jaar 1933
beleefde hij den vuurdoop van zijn echt
scheidingen. Zijn vrouw deelde aan den
rechter mee, dat haar echtgenoot niet
meer van haar hield. Echtscheiding volg
deMevrouw Laurel kreeg 200.000
dollar in klinkende munt uitbetaald, een
villa ter waarde van 300.000 dollar en
bovendien kreeg zij ook de dochter uit
het huwelijk toegewezen. „Wij werkten
op elkaar's zenuwen", verklaarde Laurel
berustend, toen deze catastrophe hem
trof.
Huwelijk ter uitdaging.
Zijn tweede huwelijk was niet veel ge
lukkiger. Hij trouwde, voor dat de forma
liteiten van de eerste echtscheiding be
krachtigd waren. Om aan de vervolging
wegens bigamie te ontkomen, trouwde
hij nog eens, voor de tweede maal. Na
een paar maanden diende zijn vrouw
een klacht tegen hem in, „omdat hij niet
van haar hield, nooit van haar gehou
den had en alleen met haar getrouwd
was, om zijn eerste vrouw uit te dagen."
Deze keer kwam Laurel er wat gemak
kelijker en goedkooper af. Hij werd ver
oordeeld tot het betalen van een bedrag
van 900 dollar per jaar, en tevens tot
schadevergoeding van de kosten voor het
proces, terwijl hij bovendien nog de hoe-
denrekening van zijn voormalige vrouw,
ter waarde van 2000 dollar moest beta
len.
Bijna tegelijkertijd met dit echt
scheidingsproces had de ongeluk
kige Laurel nog een tweede. Een
dame, die zich zelf mevrouw Lau
rel noemde, meldde zich bij de
rechtbank aan en beweerde, dat
zij volgens het gewoonterecht de
vrouw van den kunstenaar was.
Zij had met hem een tournee on
dernomen, en uit reclame-over
wegingen waren zij als de heer
en mevrouw Laurel opgetreden.
De rechter was bijna radeloos en vond
het een moeilijk geval. In ieder geval
veroordeelde hij Laurel, zijn halve ver-
Huwelijksleed der
La c h~
koningen
„Het melancholieke van krekelgestjirp",
dat was het effect, dat regisseur Norman
McLeod wenschte voor een spookhuis-scène
in de Columbia-film „Pennies from Hea-
ven", die door Loet C Barnsteijn Standaard
Film wordt uitgebracht en waarin Bing
Crosby, Madge Evans en Edith Fellows de
hoofdrollen spelen.
Maar de krekels, die dikwijls in een Hol-
lywoodsche studio spoken en een leven als
een oordeel maken, wanneer er absolute
stilte moet zijn, waren op mysterieuze wijze
verdwenen, toen hun medewerking ver
langd werd voor deze scène.
Bing Crosby, die een ranch bezit in de
San Fernando Vallei, bood toen aan een
paar van deze, voor hem ongewenschte gas
ten, mee te brengen. „Zij hebben allemaal
goede stemmen, vooral 's nachts" verzeker
de Bing zijn regisseur. Bing bracht de kre
kels, maar er was geen geluid uit te krijgcn<
Toen kwam een der andere spelers, Do-
nald Meek, die vroeger een veelbewogen le
ven als reizend tooneelspeler had meege
maakt en dikwijls onder den blooten hemel
had moeten slapen, met de informatie, dat
krekels alleen tsjirpen gedurende den paar
tijd. Regisseur McLeod, die geen tijd wilde
verliezen met biologische problemen, zond
toen maar om een kunstmatig krekel
fluitje. En zie... nauwelijks hoorden Bing's
krekels dit geluid, of zij beantwoordden in
koor deze lokkende roepstem van een denk
beeldig krekeltje en McLeod was tevreden.
SHIRLEY'S STAND-IN.
De lezer weet wellicht, dat een „Stand-
in een plaatsvervanger(-ster) is, die voor
hoofdrolspelers de vermoeiende taak over
neemt van het poseeren voor belichtings-
proeven en het scherp stellen der camera's.
Ook Shirley Temple heeft natuurlijk zulk
een „Stand-in". Of liever: die plaats is toe
vallig juist vacant gekomen. Het meisje, dat
deze taak tot dusver altijd vervuld heeft,
de acht-jarige Mary Lou Isleib, die tevens
Shirley's beste vriendin is, gaat thans zélf
voor de film spelen.
Gev aarlijke concurrentie!
jaar geleden eischte oolc zij echtschei
ding. „Hij becritiseert alles, wat ik doe",
verklaarde hij voor den rechter. Juist
wanneer ik de auto noodig heb, heeft hij
hem ook noodig. Dat gaat niet". In dit
proces verloor Keaton zijn auto en de
rest van zijn ingekrompen vermogen.
Bovendien eischte zijn vrouw toen ook
nog 2(10.000 dollar schadevergoeding van
een dame, die getracht had haar echt
genoot Keaton te bekoren.
Nii kon de eerste vrouw van Buster
Keaton het niet zetten, dat zijn tweede
vrouw geld van hem had weten te krij-
gen. Zij spaarde moeite noch kosten,
om Keaton voor de tweede maal te laten
veroordeelen. Hoewel hij zich verdedig
de en beweerde, dat hij reeds een milli-
oen dol ar betaald had, verloor hij het
P oces toch. Wederom werd hij tot be
nig van 4500 dollar veroordeeld.
Ja, in het particuliere leven hebben
de Amerikaansche filmkomieken het niet
erg gemakkelijk
De roem van het celluloid is heel ver
gankelijk. De filmrollen zijn niet van een
materiaal vervaardigd, dat eeuwig bewaard
kan blijven. Behalve de normale slijtage,
zooals de wrijving bij de vertooning (waar
voor men bepaalde preparaten heeft om 't
beeld te beschermen en te polijsten) is het
celluloid onderhevig aan een chemische
ontleding, die vooral bij oude films storend
werkt.
Bergen filmrollen worden jaarlijks ver
smolten. Hierbij komen de celluloidstroo-
ken, die reeds in het filmatelier voor de
smelterij bestemd waren, en dat is een
groote stapel.
Men heeft berekend, dat voor een film
Hierboven een van de eerste foto's uit
nieuwe en bijzondere RKO Radio muziek
film „Nieuwe gezichten van 1937."
Hier is het romantische paar in deze
film: Harriet Hilliard en Bill Brady. Bill
Brady, die met zijn prachtige tenor New
York stormenderhand veroverde, maakt;
zijn filmdebuut in „Nieuwe gezichten van
1937", terwijl Harriet Hilliard ten tweede
male voor de lens verschijnt na haar de
buut in „Follow the Fleet".
Miss Hilliard was nog niet zoo heel lang
geleden een radiozangeres van naam^
Samen met zijn vriend
en leider van een be
roemde jazzband, den
componist Johnny Green
ziet men hier Fred
Astaire gedurende een
pauze na de opname
van „Shall we dance"
in de KRO Studios re-
peteeren voor zijn we-
kelijksche radio-uitzen
ding voor de National
Company in Amerika.
Fred Astaire en Johnny
Green hebben n.l. een
contract met een groote
Amerikaansche automo
bielfirma, voor wie zij
gedurende het reclame
uur als bijzondere at
tractie optreden.
Het leven van Fred
Astaire is onafgebroken
werken.
iu ui i i im
Het is een bekend feit, dat de
grappenmakers van het tooneel in
het dagelij ksch leven meestal maar
zeer treurige helden zijn. Millioe
nen menschen vroolijken zij op,
maar zelf zijn zij somber en ver
bitterd. Maurice Chevalier is een
knorrepot en Chaplin een zenuw
lijder. Een reeks hoogst verwarde
Hollywoodsche echtscheidingspro
cessen geeft ons zoowel een kijk
op het leven van groote filmkoniie-
ken, als ook op de maatschappelij
ke toestanden van het tegenwoor
dige Amerika.
de. Thans eischt zij van hem 30.000 dol
lar achterstallige gelden. Zij beweert, dat
haar man, sedert hun..scheiding, die 15
jaar geleden plaats vond, haar nog geen
cent betaald heeft.
Buster Keaton lachte te laat.
Het meest tragische lot heeft zonder
twijfel Buster Keaton, die destijds, teza
men met Chaplin tot de grootste film
komieken van dé zwijgende film behoor
de. Keaton had de gewoonte, in zijn
films nooit te lachen, waardoor hij de
toeschouwers juist aan het lachen wist
te maken. Hij schijnt een voorgevoelen
van zijn treurig lot gehad te hebben.
Zooals men weet, begon hij zijn artisten-
loopbaan reeds op zijn vierde jaar. Met
zijn ouders trad hij op in verschillende
variété-nummers, trok van land tot land
en ontpopte zich weldra als een eerste
klas artist. Bij de val- en smijtpartijen
mocht hij geen spier vertrekken, ook al
brak hij drie ribben tegelijk! Toen hij
twintig jaar oud was, werd hij door de
film, die toen nog zwijgend was, in beslag
genomen. Een ontelbaar aantal films
heeft hij gemaakt, die alle een groot
succes werden. Met de intrede van de
sprekende film, was het met zijn roem
en populariteit gedaan. Wel kwam hij
nog een keer naar Europa, maar het
vroegere groote succes wilde niet terug-
keeren, ook al had hij zich geheel „ver
anderd", door in zijn film te lachen" De
man, die zijn heele leven zijn best had
moeten doen om niet te lachen, lachte
nu te laat!
Hij had te veel critiek.
Thans woont hij in de bitterste
armoede, vergeten en verlaten, in
een kale hotelkamer. (Zoo juist
bereikt ons echter het bericht,
dat hij nu een film mag regis-
seeren). Na jaren van een onge
stoord huwelijk, werd toch de
echtscheiding uitgesproken. Hij
was getrouwd met Nathalie Tal-
madge, één der beroemde zusters,
en werd wegens „wreedheid" en
„lichtgeraaktheid" veroordeeld.
Door een, zooals de dokters het
uitdrukten, „zeer verwarde gees
tesgesteldheid" moest hij in een
ziekenhuis opgenomen worden.
Daar maakte hij kennis met zijn twee
de vrouw, May Scribbens, maar een
mogen af te staan en bovendien tot een
betaling van 1000 dollar per maand.
Laurel's partner, de welgedane Oliver
Hardy, schijnt in zijn particuliere leven
ook niet veel levensvreugde te versprei
den. Ook zijn vrouw wenschte echtschei
ding en verlangde een bedrag van 2500
dollar per maand. Zij beweerde, dat Har
dy haar in het dagelijksch leven net zoo
ellendig behandelde, als hij dat in zijn
films met Laurel gewoon was te doen!
Bedronk zich en bleef weg.
Bovendien was hij heel onaangenaam,
speelde, bedronk zich vaak en bleef
soms weken lang van huis weg. Reeds
in het jaar 1933 had mevrouw Hardy
om echtscheiding verzocht, omdat haar
man baar zuster een oorvijg gegeven
had. De rechter meende toen echter, dat
dit weinig met het huwelijksleven te
maken had en wist een verzoening tot
stand te brengen. Tegen Hardy wordt
thans ook nog een proces gevoerd door
zijn eerste vrouw, die als Amerikaansche
radio-zangeres onder den naam „Califor-
nia Radio Girl" een paar jaar geleden
zeer populair was. Zij was het ook, die
den weg van haar man naar roem baan-
