De heele familie in den arrestantenwagen Alcoholnevels Voorloopiggeennieuwe slagerijen meer Het laatste aardsche Paradijs Hef ideaal van de ééne Kerk Geld stinkt niet Santander een belangrijke ertsbaven Doodslag te Groede berecht met drie jaar Waar romantiek ie koop is Nieuwe estafette records op komst? Crisisheffing op vleesch verlaagd r~- En wat de Zweedsche bisschop er van terecht bracht. Het slotrapport van de oecumenische con ferentie te Edinburgh bevat, naar het" Hsb. meldt, eenige hoofdstukken over het eind doel der oecumenische beweging. Dit eind doel is: Eén levende, organisch gegroeide, inner lijk hecht verbonden Kerk met één geloof (niet noodzakelijke geloofsformuleering), met één overal perkende ambtsbediening, met dezelfde sacramenten voor allen en met één alle elementen bevattenden eeredienst. Ook wordt een groot aantal practisehe richtlijnen aangegeven, die tot verwezenlij king van het doel leiden kunnen. Dit eind doel: de Eene Kerk, zal echter aldus het rapport geen mensehenwerk zijn, maar een gave Gods door de Leiding des Heili gen Geestes. Bij ons moeten zijn de gehoor zaamheid en de zelfverloochening. Dat het ideaal van de Eene Kerk gemakke lijker te formuleeren dan te verwerkelijken js, kwam tijdens het Edinburghsche congres op verrassende, en voor de deelnemers onge twijfeld pijnlijke wijze naar voren, nl. bij een toespraak van den Zwcedschcn bisschop. Gustav Aulen. Spr. bracht vooral naar vo ren, dat de reformatie in zijn land rustiger tot stand gekomen is dan in eenig ander land. Nooit is het daar tot zoodanige con flicten gekomen, als bijv. het geval is ge weest in Duitschland, Frankrijk en Holland. Daardoor is ook, meer dan elders, in Zwe den de nadruk gelegd op de positieve zijde der reformatie. De bisschop verloochende zijn kerkelijken aard ook zelfs in dit gezelschap van zoo hoog oecumenisch gehalte niet. Zijn betoog had een zeer sterk propagandistischen in slag. Hij maakte o.a. de opmerking, dat ve len juist door hun oecumenisch werken meer aan hun eigen kerk gehecht raken, dan anders ooit het geval geweest zou zijn. Aan rijke Joden wil de Nazi wel verdienen. Nazi's merken op, dat er in Bad Reinertz in Silezië tamelijk veel Joden zijn. Wel 40 k 50 pet., een getal, dat ieder orthodox nazi een gruwel zou moeten zijn. De directeuren van de hotels wachten zich er echter wel voor om het bordje: „Jo den zijn niet gewenscht", op te hangen, want de niet-Arische kurgasten hebben doorgaans ,veel geld meegebracht. Ondanks de ras-wetgeving schijnen de jo den de kunst van geldverdienen niet ver leerd te hebben. Men gaat in Reinertz nog verder en past ook kunst en amusement aan bij de smaak van het publiek, zoodat er ook wel muziek gespeeld wordt van Joodsche componisten. Men heeft er bijv. werk van Mendelssohn uitgevoerd. Enniemand heeft er zich aan geërgerd, ook niet, de plaatselijke afdeeling der NSDAP. Een op cultuurgebied invloed rijke nationaal-socialist verdedigde het mu zikaal beleid van Bad Reinertz met de vol gende woorden: alle muziek, die werkelijk mooi is en tot 't hart preekt, die men ont houdt, die men meevoelt en meezingt, is arisch, ook al is zij door Israëlieten gecom poneerd; maar muziek, die onze ooren ge weld aandoet, die verveelt, die atonaal is, die afbreekt, die is steeds .Toodsch, ook al kan de componist zijn arisch stamboek tot het jaar 1500 bewijzen. Want het komt niet aan op het bloed van den componist, maar op den geest. Vandaar, dat mannen als Mendelssohn en Rrüll als kunstenaars arisch waren. Wij wijzen er op, dat te Berlijn deze stel ling ook herhaaldelijk door de nationaal- socialistcn verdedigd is Trouwens, in de Berlijnsche Philharmonie speelde voor een jaar Kulenkampf nog het vioolconcert van Mendelssohn. Toen iemand zijn bevreemding er eens over uitsprak, dat muziek van den Jood Ignatius Brüil werd gegeven, antwoordde de verant woordelijk man: ik dacht stellig dat Briill een „nazi" was! Waarmee hij de lachers aan zijn zijde had. Immers, de componist Brüll kortte zijn voornaam „Ignatius" met „Nazi" af! Strategische beteekenis niet zoo groot. Franco nadert thans angstwekkend snel de havenstad Santander. Hoewel de Baskcn verklaren de stad tot het uiterste te zullen verdedigen, is het toch waarschijnlijk, dat ook deze plaats den nationalisten in handen zal vallen. Waar mee een belangrijke uitvoerhaven van ijzer erts voor de regeering verloren gaat. De militaire beteekenis van Santander is op zichzelf niet groot, daar het slechts en kele verouderde forten bezit, tenzij de Re publikeinen er nog nieuwe hebben aange legd. De nieuwe slad is ruim en overzich telijk aangelegd. De oude stad is nog in rotskloven en tegen de berghellingen ge bouwd. De havenwerken, vooral de los- en laadinstallaties zijn van modern karakter. Het grootste belang van Santander voor de nationalen is dan ook gelegen in zijn be teekenis als ertsuitvoerhaven. Deze in han den te krijgen, zou zeker niet alleen een militaire, maar vooral ook een economische en morecle overwinning voor Franco zijn. Zooals bekend, ondervinden Engeland en Nederland reeds na den val van Bilbao de nadccligen invloed van een vertraagde erts- aanvoer. Het. is te vroezen dat dit zich na de verovering van Santander nog mear zal accentueeren en Franco aan de landen, die hem niet erkenden, straffe voorwaarden zal stellen voor het verkrijgen van ijzererts. twee dooden bij vliegongeluk. Te Goochland in Virginia (Amerika! is een hiilitair vliegtuig, dat zich op weg bevond haar Atlanta in Georgia, brandend neerge stort. De beide inzittenden, kolonel McChord en sergeant O'Connell kwamen om het le ven. AMelieJk De Haagsche Trekvogels willen bp waardige wfjze het athletiekselzoen besluiten. Ztf, die iets meer van de athletiek weten dan dat Osendarp „de snelste blanke sprinter ter wereld is" en die ook waar achtige belangstelling voor de athletiek in ons kikkerlandje hebben, zullen weten, dat verschillende Nederlandsche records lang niet „scherp" staan. In vergelijking met de buitenlandsche prestaties slaan wij zelfs, met uitzondering van de sprint nummers, een vrij pover tot slecht figuur. Verschillende series jonge athleten zijn echter van zins om het aanzien van Ne derland op de wereld-athletiek-markt wat te verbeteren. Hier en daar zien we dan ook veelbelovende jonge krachten op staan die weliswaar nog niet op wereld- peil zijn aanbeland, maar van wie men in de naaste toekomst toch goede ver wachtingen mag hebben. Het hard op haar einde loopende athletiek- seizoen heeft ons nog niet veel daverende Ne derlandsche prestaties te zien gegeven. Wfj juichen het daarom toe, dat de Haagsche athletiekvereeniging „De Trekvogels", blijkens een mededeeling in de „Vooruit", van plan is om met een ware record-jacht het seizoen te besluiten. De Trekvogels, die momenteel een van de best gesorteerde athletiek vereenigin- gen in loopers is, heeft deswege vooral haar zinnen gezet op de verschillende Nederland sche estafette-records. Reeds is zij er op 8 Augustus j.1. in geslaagd het Ned. record op de Zweedsche estafette met een tijd van 2 min. 1.5 sec. op haar naam te brengen. Deze recordverbetering geschiedde nota bene met een ploeg, welke niet op volle sterkte was. Geen wonder dus, dat de Haagsche athleten opnieuw zullen trachten het record neer te halen en ditmaal in hun allersterkste formatie. Deze poging zal a.s. Zondag te Rotterdam gedaan worden in de volgende samenstelling: K. Baumgarten (400), Osendarp (3001), H. Baumgarten (200) en Balhan (100). De groote aanval zal echter op 5 September op de Amsterdamsche Sintelbaan ondernomen worden, waar niet minder dan 4 Nederland sche records aan den tand gevoeld zullen wor den. Het zijn de records op de 4 x 40°' Olympische estafette 10 X 100 en 4 X 100 m. Nu staat het record op de laatste estafette in vergelijking met de andere veel scherper, zoo dat we te dien aanzien geen groote verwach tingen koesteren. Meer kans geven de „Trek vogels" op de drie andere estafettes, met name op de 4 X 400 meter, welke de volgende loopers zullen trachten op naam van hun vereeniging te brengen: K. Baumgarten, Es- senberg, Osendarp en Wernink. Het record staat op naam van de A.V. '23 met een tijd van 3 min. 25 seconden. „wanneer leeuwen naderen doorrijden S.V.P." Hoewel het reeds zeer vele eeuwen geleden is, dat Adam en Eva uit het Paradijs werden verdreven, be staat er nog ergens een plekje op deze aarde, waar men allerlei soorten wilde dieren in de vrije natuur tot op korten afstand kan naderen. Het is te hopen, dat dit aardsche paradijs nog langen tijd zal blijven bestaan. Slechts drie Engelsche shillings kost de entree in dit laatste paradijs op deze aar de. En men behoeft in dit paradijs niet eens afstand te doen van zijn aulo; men koopt gewoon aan de cassa oen kaartje en reeds is men, aan het stuur van zijn wagen zittend, met leeuwen, luipaarden, zebra's en antilopen op even goeden voet gekomen als wijlen Noach in zijn ark. 20.000 vierkante kilometers omsluit het Krü'cr-Nationaalpark. Dit is namelijk de naam van dit geweldigste en wonderbaar lijkste natuurreservaat der wereld, dat Transvaal tot een echt toeristcnland heeft gemaakt. Hier is waarachtig de tijd blijven staan, hier kan men nog de wilde en ongebonden natuur bewonderen en beluisteren en de overheid heeft daarvan een industrie gemaakt, welke zeer winstgevend is. Pas op de olifanten! Heelcmaal van gevaren ontbloot is echter een tocht door dit laatste aardsche paradijs niet. Men vindt op de breede autowegen, die het Krügerpark in alle richtingen door kruisen, vele waarschuwingsborden, waarop bijvoorbeeld te lezen is: „Neemt U in acht voor de olifanten op de rijwegen!" of „Het is ten strengste verboden de auto te verla ten, wanneer er ook maar de geringste mogelijkheid bestaat, dat dieren in de na bijheid van den rijweg erdoor worden ge stoord!" of „Rijdt s.v.p. door, wanneer een of meerdere leeuwen een stilstaande auto naderen!" Dit laatste voorschrift klinkt misschien eenigszins zonderling, maar er moeten toeristen zijn geweest, die hebben geprobeerd om een leeuw, die in volle vrij heid was, te strcelen, hetgeen nu niet juist raadzaam is, hoewel de parkwachters, die toezicht houden in het Krüger-park, verze keren, dyf de koning der woestijn een vette zebra \TVl lekkerder vindt dan een gewo nen toerist uit Ncw-York. Leeuwvrije hut. Wie zijn vacantie in het nationale Krü- Een uitstapje, dat treurig afliep. Een Scheveningsche familie, een moeder, een tante en negen kinderen, maakten Woensdagmiddag een boottocht naar Den Haag. 't Was een mooie zomermiddag, de zon stond hoog aan den hemel en omdat het den kinderen al zoo dikwijls was beloofd, dat ze een heuschen boottocht zou den mogen maken, besloot de moeder nadat het weer vele dagen achtereen niet geschikt ervoor was geweest dan toch eindelijk aan het verlangen der kinderen te voldoen. Fluks werden de noodige toebereidselen gemaakt. De boottocht had een vlot ver loop. de kinderen hadden veel pleizier en een uurtje later werd bij het Malieveld, de groote open grasvlakte midden in Den Haag, aan land gegaan. Het spreekt wel vanzelf, dat het feest daar werd voortgezet. De kinderen speelden naar hartelust, moeder en tante gingen in het gras lig gen en ook zij genoten van het heerlijke, zachte zomerweer, van den geur der bla der omringende dikke boomen en van de warme zonnestralen. Tegen den tijd dat het bootje weer naar Scheveningen zou vertrekken, vonden de kinderen in de nabijheid van een plaats waar zij speelden, twee tasclhjes. Er zat niets in dat van waarde was, slechts twee zuurtjes. Of nu in elk taschjc één, dan wel in een der taschjes twee zuurtjes zaten, vertelt de historie niet. De kinderen brach ten de taschjes naar hun moeder, die tot de conclusie kwam, dat deze taschjes be hoorden aan eenige meisjes, die ook met het Scheveningsche bootje waren geko men en reeds naar de kade waar de boot gemeerd was, waren gcloopcn. Ze zou de taschjes wel even meenemen om ze op den terugreis aan de meisjes te geven. Een meneer uit Oegstgeest zag, dat de moeder de taschjes bij zich had gestoken en toen eenige oogcnblik- ken later bleek, dat de taschjes niet behoorden aan de meisjes van het bootje, doch eigendom waren van kinderen, die in de buurt aan het spelen waren, dacht deze me neer. dat de moeder en de tante do taschjes wilden stelen. Hij waarschuwde een veldwachter die toe vallig passeerde en die zoo boos werd, dat hij de moeder, de tante en de negen kin deren meenam naar het palcis van justi tie, dat groote gebouw aan het Korte Voor hout, waar het geheele gezelschap aan een streng verhoor onderworpen werd. Aan iedereen vroeg de veldwachter, of ze de taschjes met de twee zuurtjes hadden willen stelen. Toen werd de moeder boos. Hoe de veldwachter dat kon dénken! Maar de veldwachter was heel erg wan trouwend. En toen gebeurde het ergste. ger-park wil doorbrengen, doet het best, meteen in het reisbureau te Johannesburg een „leeuwvrije" hut te huren. Zoo'n op klapbare, naar het voorbeeld der inboor lingen gebouwde hut, kost per nacht slechts drie shilling en men kan zich hierin onbe zorgd midden in den tuin van Eden ter rust begeven door geen enkel roofdier zal men worden gestoord. Dit is in de eerste plaats te danken aan het feit. dat deze „leëuwcnvrije" hutten geen vensters, doch slechts tussehen de leemen muren en de dakgoot van het stroodak enkele lncht- ververschingsgatcn bezitten. De leeuwen van het Krüger-park hebben al lang de bedoeling van deze hutten begrepen, want terwijl zij vroeger wel eens de kracht van deze hutten beproefden gaan zij er thans onverschillig aan voorbij. Glazen vensters zouden echter niet veilig voor hen zijn, want daar zouden ze met het grootste ge mak doorheen springen, wanneer zij dit noodig zouden achten. Tentenstad. Romantiek wordt hier om zoo te zeggen tegen vaste prijzen verkocht. Wanneer men zoo'n hut niet avontuurlijk genoeg vindt, dan kan men ook een tent meebrengen cn die midden in den tuin van Eden nnslaan. doch alleen op die plaatsen, welke de parkwachters daarvoor hebben aangewezen Deze legerplaatsen zijn zorgvuldig door „leeuwvrije" schuttingen omgeven en men moet anderhalve shilling betalen voor een plaats om de tent op te slaan, en het ge bruik van het legervuur cn water, evenals voor het aanspraak maken op de bedie ning. Maar dan vindt men 's morgens ook zijn schoenen gepoetst, hetereen zelfs in het oerwoud zeer op prijs wordt gesteld. Roven dien kan men in deze tentsteden goedkoop levensmiddelen knopen cn wollen dekens cn matrassen huren. Dieren worden bespied lederen autorijder staat een beproefde parkgids ter beschikking, die in dit para dijs loodsdiensten verricht. Zij weten nauwkeurig waar en op welk uur men een groote horde wilde olifanten kan zien, op welke plaats men op zijn gemak kan wach ten om te zien, hoe Zijne Majesteit de leeuw een zebra aanvalt, waar en wanneer men antiopen kan zien drinken enz. En daar hier nooit het geluid van een moor dend geweer wordt gehoord, laten de die ren zich rustig het gez.elscliap van de nieuwsgierige menschen welgevallen. zij zijn al lang aan de toeristen gewend ge raakt en kijken nauwelijks naar hen om. Er kwam een groote arrestantenwagen van de politie. Daar moesten ze alle elf in. Dat wilde de moeder niet, maar ze moest. De auto reed naar het politiebureau, waar gelukkig al heel spoedig bleek, dat de moe der geheel te goeder trouw had gehandeld. Toen gingen ze allemaal terug naar Sche veningen, nog heelemaal van streek door de angst en den schrik. Zoo eindigde het boottochtje naar Den Haag van deze Scheveningsche kinderen, het boottochtje, dat zoo dramatisch afliep en dat ze waarschijnlijk nooit meer zullen vergeten. Chauffeur zag plotseling het rechtergedeelte van den weg niet meer Kantonrechter vordert f 100.boete. Een ernstig auto-ongeval dat nog goed is afgeloopen, had in den nacht van 22 op 23 Juni op den Hemweg te Amsterdam plaats. Een jeugdig chauffeur kwam tegen het middernachtelijk uur met een auto uit Am sterdam, naast hem zat zijn baas, die eeni ge zaken in de stad had afged&an. De chauf feur had zicli den tijd gekort met het drin ken van glazen hier. Min of meer beneveld aanvaardde hij den terugtocht. Bij Westervoort gekomen liep het met de reizigers mis. De invloed van den alcohol deed zich gevoelen en de chauffeur raakte het stuur kwijt. De auto slingerde over de lin kerzijde van den weg, kwam op den berm terecht en dook vandaar in de sloot. Door het scheefstaan vloog de wagen in brand. Gelukkig konden de beide inzittenden zich redden. Gisteren stond deze chauffeur terecht voor den waarnemend kantonrechter mr. Speyer. Veel verweer kon hij niet voeren. Wel poogde hij het begrip „dronkenschap" na der toe te lichten. „Ziet u, edelachtbare, dronken was ik eigenlijk niet. Ik had niet bijzonder veel ge dronken, een glas of acht, negen bier ,,'t Hangt van uw constitutie af", meende de kantonrechter. „De een kan er beter te gen dan de ander. Maar t is toch rijke lijk veel „Ik heb wel 'ns méér gedronken", verdui delijkte verdachte. „En hoe 't ongeluk ge beurd is, begrijp ik nog niet. Het rechter gedeelte van den weg was plotseling on zichtbaar". Kantonrechter: „Alcoholnevels". De baas, die als getuige was gedagvaard en die zoo op het nippertje aan den dood was ontsnapt, wist weinig te vertellen. Hij was bewusteloos geworden cn hoe hij precies uit de auto was gekomen, was hem nog niet duidelijk. Kantonrechter: „Merkte u niet, dat uw chauffeur te veel gedronken had?" „Ja, ik dacht wel, wat doet. hij vreemd. Maar ik had het idéé, dat er iets aan de auto mankeerde" Een ooggetuige gaf een levendige beschrij- Er zijn plekjes, van waaruit men dichtbij kan zien hoe verschillende dieren in de schemering hun dorst gaan lesschen en waar men tegen zonsondergang kan genieten van het bonte spel van een troep anti lopen, of zebra's en wanneer men een beetje geluk heeft, springt, er een leeuw uit het hooge, wilde gras tevoorschijn en sleept een zebra weg. terwijl de troep in een wilde vlucht wegrent. Dit schouwspel bezorgt den gids natuur lijk een extra-fooi. Maar om zooiets te be leven moet men natuurlijk geduld hebben. Het is geen dierentuin. Wanneer men binnen de grenzen komt van dit natuurreservaat, krijgt men een gedrukte prospectus, waarin alle regels, waaraan men zich moet houden op een reis door dit „laatste paradijs" zijn vervat. Daar mede wil men den reizigers duidelijk ma ken, dat het Krüger-park niet beschouwd moet worden als een dierentuin. Het voornaamste voorschrift luidt, dat er een hooge geldboete staat op het doorbren gen van don nacht buiten de leeuwvrije plaatsen. Een speciale Krüger-politie zorgt ervoor, dat dit gebod wordt nagekomen, evenals de bepaling, dat het autorijden ver boden is na het invallen van de duisternis. Ook is het verboden om een**trocp oli fanten, welke zirli op de rijweg bevindt, op te winden of te verontrusten door claxon-signalen, of de dieren te dicht te na deren. Daarentegen moet men wachten, tot zij zich verwijderd hebben. Van den rijweg mag men alleen afwijken, wanneer de gids dit toestemt. Wees niet te moedig! De opzichters verzekeren lachend, dat de dieren zich meestal heter aan de regels houden, dan de menschen, want zelfs oli fanten plegen een voorzichtigcn omweg te maken, wanneer een eigenwijs mcnsch op eigen initiatief een weg tracht te zoeken door het struikgewas. Later heeft men in de catalogus de vol gende waarschuwende slotzin geplaatst: „Wees niet te moedig! Dwaze overmoedig heid stoort niet alleen het genoegen .van degenen die na U komen, doch is ook ge vaarlijk voor Uw leven en dat van dege nen, die U willen redden!" Op alle overtredingen staan strenge straf fen cn hooge geldboeten. Soms klagen be zoekers van het Kriiger-park erover, dat ze niets op eigen houtje mogen doen, doch zij vergeten, dat deze maatregelen ervoor zorgen, dat noeli de menschen, noch de dieren in noodcloos gevaar komen en hoe veiliger de .dieren zich gevoelen in de nabijheid van den mensch, des te onge vaarlijker zullen zij tenslotte voor hem worden. Door deze voorbeeldige organisatie is het aantal ongelukken uiterst gering en niet noemenswaard. BEIDE MAATREGELEN REEDS HEDEN INGEGAAN. De moeilijke toestand in het slagersbedrijf heeft den minister van Economische Zaken aanleiding gegeven na te gaan, wat zijner zijds zou kunnen worden gedaan om tot ver betering te komen. Bij het departement van Economische Za ken is van den middenstandsraad een voor stel ingekomen, om krachtens artikel 1, lid 5, van de Vestigingswet kleinbedrijf 1937, te komen tot een zg. spertijd voor de slagerijen, In verband hiermede heeft de mi nister, om den grondslag te leggen voor de verbetering van de positie van het slagersbedrijf, bepaald, dat voorloopig zonder zijn vergunning geen inrichting zal kunneft worden gevestigd, waarin het slagersbedrijf wordt uitgeoefend. Het doel van dezen maatregel is, om, in afwachting van het tot stand komen van vestigingseischen, te voorkomen, dat zien nog nieuwe sla gers vestigen, die de moeilijkheden van de bestaande slagerijen nog ver grooten. In de fweede plaats heeff.de minister be sloten, de crisisheffing op het vleesch van 10 tot 5 pet. terug te brengen. Overwogen is, de heffing geheel af te schaffen, niaar een dergelijke afschaffing zou in strijd zijn geweest met een voldoende voorzichtig financieel beheer van het Land bouwcrisisfonds. De minister heeft gemeend, deze verlaging te moeten aanbrengen, ten einde aan het bedrijf zooveel mogelijk tege moet te komen. Blijven de financiën van het Landbouwcrisisfonds zich gunstig ontwikke len, dan bestaat de gegronde hoop, dat in een niet verre toekomst ook de 5 nog zul len kunnen worden afgeschaft. Beroep van den Ned. Slagers- bond op den slagersstand niet tot verlaging der vleescbprijzen over te gaan. Het Hoofdbestuur van den Nederlandschen Slagershond deelt mede, met het besluit van den minister van Economische Zaken zeer te zijn ingenomen, al is dan ook nog niet de geheele crisisheffing op rund- en kalfs- vleesch opgeheven, zooals gevraagd op de audiëntie van 5 Augustus. Deze verlaging beteekent een ontlasting van het slagersbedrijf van nog geen 5 cent heffing per kilogram vleesch. Het is de bedoeling van den minister, dat de getroffen maatregel het slagersbedrijf ten goede komt en niet in scherpen concurrentie strijd het voordeel weer verloren gaat. Het hoofdbestuur van den Nederlandschen Slagershond doet dan ook een ernstig be roep op den geheelen slagersstand om te handelen naar de bedoeling van den minister en de verlaging der crisisheffing 't in nood verkeerende slagersbedrijf ten goede te doen komen door geen verlaging der vleeschprij- zen te laten volgen, alvorens de veeprijzen ook zijn verlaagd. ving van het ongeluk: „Er was niets op den weg te zien, maar plotseling reed hij naar links. Ik heb direct de politie, den G-G.D. en de brandweer gewaarschuwd. Toen ik te rugkwam, stond verd. op den weg. Hij was zoo dronken als een tol". De ambtenaar van het O M., Mr. Menton Bake, wilde er rekening mee houden, dat het ongeluk goed was afgeloopen en vor derde f200 boete subs. 200 dagen. De kantonrechter mr. Speyer was nog cle- mentcr. Hij veroordeelde dezen roekeloozen chauffeur, die nog steeds een gevaar voor den weg oplevert, tot f 100 boete. Zijn rijbewijs houdt hij, zoodat hij op nieuw na het gebruik van „biertjes" achter het stuur kan gaan zitten en ongelukken kan maken, die misschien minder goed af- loopen. Pas dan zal hem zijn rijbewijs voor een poosje worden afgenomen. Als het kalf verdronken is Gistermorgen deed het gerechtshof te 's-Gravenhage uitspraak in de strafzaak te gen den 30-jarigen landbouwer F. J. G. te Groede, die op 4 Maart j.1. een doodelijk schot heeft gelost op den landarbeider van de W., toen deze hem met een stok te lijf wilde gaan. In ons blad van gisteren deden wij ver slag van de behandeling van deze zaak in hoogcr beroep voor het Haagsche Gerechts hof. De rechtbank te Middelburg had het be roep van verdachte op noodweer verworpen cn hem veroordeeld tot een gevangenisstraf van vijf jaar, met aftrek van preventieve hechtenis. Hoewel de procureur-generaal Woensdag aannam dat hier sprake was van noodweer exces en in zijn requisitoir ontslag van rechtsvervolging heeft gevorderd, verwierp het gerechtshof het beroep zoowel op nood weer als dat op noodweer-exces en veroor deelde den landbouwei tot een gevangenis straf van drie jaar met aftrek van preventie ve hechtenis.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1937 | | pagina 7