Hoeden-exces
MANESCHIJN
weck-maand
De tragedie van een sluier
Wit blijft favoriet
FILMSTERREN
GEVEN RAAD
Zaterdag 21 Augustus 1937
Vierde blad
Augustus,
Empire, de half strenge,
half weelderige stijl
Avondfeestfiguur 1937/1938
Een woord van zéér groote be-
t eekenis.
Het woord „ALS" is waarschijnlijk één
der meest gebruikte woorden, vooral te Hol
lywood waar de verschillende spelers er
een ruim gebruik van maken.
Acteurs of actrices, sprekende over het
verleden, beginnen hun verhaal steevast
met: „A1 s ik dit of dat niet had gedaan",
of „a 1 s het niet zóó en zóó gebeurd was,
zou ik nooit te Hollywood zijn gekomen".
Zoo bespraken eens Leslie Howard, Bette
Davis en Olivia de Havilland de mogelijk
heden van „ALS".
„ALS", zoo zei Howard, „ik geen soldaat
in den wereld-oorlog was geweest, zou ik
nu nog bankbediende te Londen zijn. Dit
was mijn „job". Ik ben er stellig van over
tuigd, dat ik nooit bij de film was gekomen,
„ALS", ik na afloop van den oorlog niet
gedwongen was geweest, het een of ander
baantje te zoeken."
Bette Davis sprakr
„ALS" mijn moeder mij niet den raad
had gegeven mijn haar, dat van nature
licht bruin is, blond te laten verven, zou ik
nu een onbekende grootheid zijn. Destijds
had ik bij Universal een jaar-contract, maar
ik viel in 't geheel niet op. Nauwelijks bad
ik mijn moeders raad opgevolgd, of Warner
Bros. boden mij een contract aan. U kunt
zich voorstellen, wat dat toen voor mij be-
teekende, als ik U vertel dat onze koffers
reeds gepakt waren en wij op het punt ston
den Hollywood te verlaten om ons geluk
bij het tooneel te gaan beproeven.
Het „ALS" van Olivia de Havilland slaat
de voorafgaande „alsen" met stukken.
„ALS", zoo begint zij, „Gloria Stuart, die
door Max Beinhardt was gekozen om de
rol van Hermia in de film „Een midzomer-
nachtdroom" te vertolken, geen contract
was aangegaan met een andere film-maat
schappij, en „ALS" Jeanne Rouveral, Gloria
Stuart's doublure niet ziek was geworden
en niet na haar herstel een contract met
een andere film-maatschappij had gesloten,
dan zou ik de rol van Hermia nooit heb
ben gekregen. Het gevolg daarvan zou zijn
geweest, dat ik nooit een contract van War
ner Bros. had gekregen.
„ALS" Kay Francis haar baantje van
particulier-secretaresse niet door omstan
digheden had verloren en daardoor noodge
dwongen 't baantje van mannequin moest
accepteeren en zoodoende haar kans kreeg
om bij het tooneel te komen, zou zij mis
schien nog heden ten dage kantoorjuf
frouw zijn.
„ALS" is ook van toepassing op Gloria
Dickson. Tijdens haar optreden in het too-
neelstuk „The Devil Passes" voelde zij zich
ziek en drong zij bij haar directeur er op
aan, naar huis te mogen gaan. „ALS" zij dit
gedaan had, zou Irving Kumin, een Warner
Bros. „scout" haar nimmer geëngageerd
hebben voor de hoofdrol in de Mervyn Le-
Rov productie „Thev Won 't Forget."
„ALS" regeert het leven der stars.
Hygiëne is eerste eisch.
Dit is de tijd, waarin wij voor onzen win-
terkost zorgen. Menige huisvrouw is nu
omringd door talrijke inmaakglazen en fles-
schen, pannen met voorraden groente, man
den versch fruit. Het zijn een paar ver
moeiende dagen of weken, die ze nu door
maakt, doch het resultaat, de wèlgevulde
glazen met snijboonen, spercieboonen, wor
telen, jams, compotes, enz. netjes naast el
kaar op de planken van de provisiekast,
loont straks de moeite alleszins.
De grootste moeilijkheid bij het inmaken
is het voorkomen van schimmel. Men over
wint deze moeilijkheid door, naast een vol
gens de regelen der kunst afsluiten van de
flesschen, een uiterste hygiëne te betrachten
Schimmelkiemen zetelen n.1. overal: in de
lucht, in fruit en groente, in pannen en
potten, dus óók in de weckglazen!
Vooral bij het inmaken van fruit dient
men de grootste reinheid in acht te nemen;
eerst de vruchten net zoo lang wasschen,
tot er geen smetje meer aan kleeft.
Het kookproces is voorts een belangrijke
factor bij het dooden der bacteriën. Opge
merkt zij, dat warmte en vocht zeer be
vorderlijk zijn voor het optreden van schim
mel; men zette de gereedzijnde flesschen dus
op een droge en koele plaats, liefst in een
ijskast!
Voorts vestigen wij de aandacht op het
gebruik van stoffen, die voor het leven
van bacteriën zeer nadeelig zijn, zooals
zout, suiker, azijn en alcohol.
Glazen en flesschen met bijbehoorende
ringen en deksels worden schoongemaakt
in een flinke soda-oplossing, waarna men
ze terdege afspoelt, eerst in koud, daarna
in warm en tenslotte in heet water. Men
„ALS" regeert Hollywood.
„ALS" regeert de film.
Als schrijver dezes niet over „als" had
geschreven, hadt U op deze plaats 4ets an
ders gezien»
kan het vaatwerk ook' uitkoken. De voor
werpen moeten goed drogen, desnoods in
een oven.
Daar de regels voor het inmaken van elk
gerecht verschillend zijn, gaat het niet aan
deze hier alle te vermelden. Wij moeten ons
slechts tot eenige algemeene opmerkingen
beperken, die echter voor elke weck-ster
van het grootste belang zijn.
De flesschen dienen steeds tot 3 a 4 c.M.
onder den rand gevuld te worden, terwijl
men ervoor moet zorgdragen, dat er zóó
veel vocht ingegoten wordt, dat de inhoud
juist even onderstaat. De rand wordt dan
met een schoonen doek goed afgenomen,
waarna men tot de sluiting der flesschen
kan overgaan.
Cellophaan en in kokend water gedoopt
perkamentpapier kunnen o.a. tot afsluiting
dienen.
Is de weckpartij afgeloopen, dan bestaat
er nog zooiets als „nazorg". Het kan n.1.
gebeuren, dat één der flesschen na eenigen
tijd opengaat. Is men er dan bijtijds bij, dan
kan men door de flesch, na inspectie van
de deugdelijkheid van den inhoud, opnieuw
te sluiten en weer na te koken, dezen rog
van bederf redden. Dus een geregelde con
trole der winterprovisie niet vergeten!
Vóór den inmaakl
Een onbekende heeft aan het Nationale Museum te New York een kanten sluier
cadeau gegeven, die Lodewijk XVI aan Marie Antoinette zond, toen zij als jonge Oos-
tenrijksche aartshertogin op haar bruidstocht naar Frankrijk was. Tevens verkreeg
het museum de documenten, waaruit blijkt, dat de sluier aan zijn eigenares steeds on
geluk bracht. Marie Antoinette gaf de sluier aan Prinses Lamballe, wier afgeslagen
hoofd langs het venster van de Temple gedragen werd, waar Marie Antoinette toen
nog gevangen zat. Naderhand kocht Lodewijk XVIII de sluier, om hem weer aan de
hertogin de Berry ten geschenke te geven, wier man, zooals bekend is, vermoord werd.
Dezelfde sluier gaf vervolgens Napoleon III aan keizerin Eugenie, zijn vrouw, die hem
na den slag bij Sédan aan een Engelschen industrieel verkocht, Sir Trevelyan, wiens
bruid hem droeg. Na 14 dagen overleed de ongelukkige vrouw aan een vergiftiging.
Tot 1901 hoorde men toen niets meer van den sluier, die vervolgens in Zuid-Ame-
rika opdook en daar door den milliardair Astor gekocht werd. Deze nieuwe eigenaar
kwam bij den ramp der „Titanic" om het leven. Na den wereldoorlog droeg mejuf
frouw Vanderbilt het kostbare voorwerp op den dag van haar huwelijk. Lindbergh, die
het voorwerp beslist niet had willen hebben, moest drie dagen later vernemen, dat zijn
kind geroofd was..
Zeer veel personen, die den sluier bezaten, al was het slechts voor korten tijd,
werden door het noodlot achterhaald. De bijgeloovigen hopen, dat hieraan thans een
einde komt, nu het historische voorwerp in een vitrine van het Nationale Museum van
New York ligt.
ROZENGEUR EN
WIJ HEBBEN ONS HART NOG STEEDS
AAN WITTE MANTELS VERPAND!
VOORAL DE JAS, DIE WIJ OVER TEN
NIS JURK OF WATERSPORTCOSTUUMPJE
DRAGEN, DIENT. SNEEUWBLANK TE
ZIJN
Wanneer men 's morgens ontwaakt met
een gevoel van: „hè, ik kan absoluut niet
opstaan", probeer dan een paar strekoefe
ningen, ongeveer vijf minuten lang," zegt
de prima ballerina van de Metropolitan Ope
ra in New York, Harriet Hoctor, nu een.
RKO Radio star.
Helen Mack begrijpt niet, waarom vrou
wen wel vaak van poederdons wisselen,
maar hun rougedons net zoo lang gebrui
ken, tot er geen rouge meer uit de doos is
te halen. Rougedonsen, zegt zij, worden net
zoo gauw smoezelig als poederdonsen.
Een beetje durf...
Wie meent, dat we onder den titel „rozen
geur en maneschijn" een praatje gaan hou
den over verliefdheid en wat dies meer zij,
heeft het mis, We verbinden aan dezen
term, zooals ons trouwens op deze pagina
past, uitsluitend een modieuze beschouwing
De romantiek van het paar, dat in door
manestralen beschenen en van rozengeur
doortrokken laantjes, arm in arm voort-
wandelt, houdt immers onafscheidelijk ver
band met eenige uiterlijke bekoorlijkheid,
door het minnend duo tentoongespreid.
Treden, op oude gravures, in ouderwet-
sche romans èn op historische films
de jongedames niet in elegante, lange,
hyper-vrouwelijke gewaden naast haar min
naar voort, liefst een grooten gekleeden
hoed op het zorgvuldig gekapte hoofd, ge-
handschoend en, we zouden bijna zeggen,
„gewaaierd"?
En wij, wij twintigste-eeuwers, wij hebben
plezier in den aanblik van de coquette, an
tieke poppetjes, die de kunst verstonden,
haar herdersuurtjes een decoratief te geven,
waarbij een moderne idylle, van artistiek
oogpunt bezien, een hopelooze mislukking
is. Men moge de romantiek nog niet zoo
lang geleden bruusk de deur hebben gewe
zen, ze gluurt telkens om een hoekje.
Grijpen de filmscenario-schrijvers niet
naar het verleden?
Was één der grootste filmactrices, Gre-
tha Garbo, niet onlangs op haar grootst
„Gretha op haar grootst" ging als een echo
door de critiek in de vertolking van een
zoo vergeten creatie als de „Dame met de
Camelia's", van dien ouderwetschen Alexan-
der Dumas fils. Het uiterlijk der mondaine
dame uit de vorige eeuw droeg niet weinig
tot het succes van deze rol bij.
Tot welke excessen de
Parijsche hoedenrontw er-
pers kunnen geraken, be
wijst nevenstaande jonge
dame. Haar hoofddeksel
laat zich nauwelijks on
derscheiden van een sche-
merlampekap
Wij geven dit snufje dan
ook niet ter navolging!
Toch komt het ons voor,
dat dit hoedje rechten
heeft op modegebied. Het
vraagt slechts om een wei
nig durf èn véél distinc
tie. Terwijl het in ieder
geval gepaard dient te
gaan met een harmoniee
rend wandeltoilet. Wie
eenmaal den moed voor
het lanceeren van dezen
lampekaphoed heeft gevon
den, deinst ook niet terug
voor het dragen van het
hier afgebeelde taschje,
welks model zoowaar op
de ouderwetsche portemon-
naie geïnspireerd is.
De negentiendeeeuwsche kleeding bewees, dat
haar tendenzen de eeuw overleefden.
Of liever, dat de vrouw, die immers voor het meest
veranderlijke schepsel ter wereld geldt, in wezen on
veranderlijk is en zij, in welk jaartal ze ook geboren
is, in den half strengen, half weelderigen modestijl,
dien we nu op het oog hebben, altijd dezelfde „as
pecten" zal vertoonen.
Gretha Garbo legde, gehuld in de talrijke graci-
euse toiletten van de Dame met de Camelia's haar
snelle, bijna jongensachtige bewegingen af en een
andere kant van haar bijzondere persoonlijkheid
kwam charmeerend naar voren.
Nu is de Empire-stijl, die nevenstaande dame pre
fereerde, nóg wat ouder dan de Dumastrant; hij da
teert uit den tijd van Napoleon I.
Zooals de dus door onzen tijd versmade romantiek
zich een weg baant via de film, zóó belaagt ze ons
ook door middel van de modehuizen.
De Empire-japon tracht thans door te dringen tot
de balzalen; zij rekent op een plaatsje bij de komen
de avondfestiviteiten. Van de balzalen komt deze
mode in de avondtuinen en we behoeven nog maar
één stapje verder te gaan, om de volledige ouderwet
sche entourage in eere hersteld te zien: rozengeur en
maneschijn
Dan eerst komt dit soort avondtoilet volkomen tot
zijn recht.
Voor het materiaal van deze japon is de keuze vrij.
Men kan natuurzijde nemen, doch ook crêpe de chi-
ne, crêpe georgette of voile. Het motief dient gedistin-
gueerd te zijn en een licht fond is geboden.
Men handhave de hoog oploopende taille, vierkan
ten hals, pofmouwen, doch vooral de pompeuze cor
sage in donker afstekende tint.
De ceintuur volgt nauwkeurig de taillelijn en ein
digt op den rug in twee lange slippen. Verzuim niet
bij dit toilet halflange witzijden handschoenen, die
over de mouwmanchet sluiten, aan te trekken!
Tenslotte wenschen wij nog eens te wijzen op het
feit, dat, op hoè verjaarde mode onze jurken ook
geinspireerd zijn, de modescheppers nóóit nalaten
er een specifiek seizoenkenmerk aan te geven.
Wie nauwkeurig waarneemt, kan a 11 ij d een robe
zeventien-of achttienhonderdzooveel onderscheiden
van een naar den stijl dezer robes ontworpen heden-
daagsch gewaad. Tenslotte dienen de antieke mo
dellen niet tot imitatie, doch tot inspiratie.
Bij nevenstaande figuur wijzen wij U op de ma
nier, waarop de rokruimte verdeeld is, de methode
1937. De meeste ruimte valt n.1. uit een midden op
de voorbaan aangebrachte plooi. Hiermede is de ja
pon gestempeld tot een creatie van onze dagen. Geen
vrouw, die niet voor „óuderwetsch", of nog erger
„antiek" wil doorgaan, zou er trouwens aan den
ken, precies hetzelfde costuum aan te trekken, waar
mee haar grootmoeder eens furore gemaakt heeft...
LEONTINE.
