Berlijn als Melkstad
Dr. Posihuma de
populaire man
Bewoond eiland dreigt
in zee te zinken
Ondankbare Spaansche
vluchtelingen
Echtscheiding in Engeland
Godsdienststrijd in Mexico
1
Nederland smalletjes
vertegenwoordigd op
de Berlijnsche
Melkten toonstelling
Hef „monster van Chicago"
aan het werk
De roode vlag op de
wereldkathedralen
Nieuw complot tegen
Portugal's premier
Poolvliegers worden gevonden,
zegt Prof. Schmidf
Spanje's beroep op den
Volkenbond
Dr. POSTHUMA.
(Van onzen eigen correspondent.)
Wij hebben hier op het oogenblik twee groote inter
nationale congressen. In de eerste plaats wordt hier ge
houden het Internationaal Zuivelcongres. 53 landen doen
eraan mee! Er is ook een sterke Nederlandsche vertegen
woordiging. Aan dit congres is verbonden een Internatio
nale Zuiveltentoonstelling, die Zaterdag jl. feestelijk ge
opend werd en tot 29 Augustus duurt.
Min of meer parallel met het zuivelcongres en de zui
veltentoonstelling loopt het Internationaal Congres der
landbouwingenieurs, der „Diplomlandwirte", zooals zij in
Dutschland heeten. Bovendien vindt nog een Congres
der Internationale Landbouwpers plaats, dat echter, wan
neer wij het goed hebben begrepen, min of meer als on-
derafdeeling van het Congres der Landbouwingenieurs is
te beschouwen. Ja, wanneer wij geheel volledig willen zijn,
moeten wij opmerken, dat er eigenlijk nog een vierde in
ternationaal congres is, nl. dat van de landbouwbibliothe-
carissen. Maar, zijn wij juist ingelicht, dan zijn er bij de
Internationale der landbouwbibliothecarisseri slechts een
paar dozijn bibliothecarissen aangesloten; dit congres is
dan ook meer een onder-onsje.
Het zuivelcongres.
Het belangrijkste is, zooals reeds gezegd,
het zuivelcongres. Het is zeer goed voorbe
reid. President en beschermheer ervan is
Minister Darré. Het congres is verdeeld in
vier secties. Het belangrijkste is de derde
sectie, die practisch onder leiding van onzen
oud-Minister Dr. Posthuma staat. Dr. Pos-
thuma is overigens eveneens vice-president
van den Internationalen Zuivelbond. Dr.
Posthuma is een populair man op al deze
congressen in Berlijn. Dat merkten wij Za
terdagavond, toen de Duitsche landbouwin
genieurs in de feestzaal van het Stadhuis
de buitenlandsche gasten ontvingen. Aan de
eere-tafel was rechts van Minister Darré
Dr. Posthuma gezeten. Rechts van onzen
oud-minister zat Mevr. Dr. Klimmer, de
echtgenoote van den leider van den „Reichs
bund Deutscher Diplomlandwirte". Links
van Darré was Himmler gezeten, de leider
der SS. en der geheele Duitsche politie,
inclusief de geheime staatspolitie. De heer
Himmler is namelijk oorspronkelijk ook land
bouwingenieur! En onder de oud-collega's
voelde hij zich weer geheel thuis. Naast
Himmler zat dan Prof. Angelini, de secre
taris-generaal van de Internationale Ver-
eeniging der Landbouwingenieurs, naast
wien Dr. Fcisst, ae onderdirecteur van de
landbouwafdeeling van het Zwitsersche Mi
nisterie van Landbouw, die president van
de Internationale Vereeniging der Land
bouwpers, de FITA is, zat,
Darré en Posthuma vormden het
middelpunt van deze tafel en het
viel ons op, welk een bekendheid en
geliefdheid onze landgenoot bij de
internationale landbouwingenieurs
heeft.
Vrijdag woonden wij een voorbereidende
vergadering van den Internationalen Zui
velbond bij. De afgevaardigden der ver
schillende landen zaten aan een groote
hoefijzervormige tafel in dé spiegelzaal van
Kroll. Tusschen het hoefijzer stond, even ge
bogen, Posthuma. Hij stond voortdurend
En hij sprak. Hij sprak op dezelfde wijze
zooals men hem vroeger in de Tweede Ka
mer hoorde spreken: gemoedelijk, quasi non
chalant, in werkelijkheid uiterst zakelijk.
Het ging over allerlei technische kwesties.
Posthuma antwoordde alle sprekers. Hij
beheerscht de materie blijkbaar beter dan
iemand anders. En als er af en toe tusschen
de verschillende gedelegeerden eens verschil
van meening bleek te hestaan. dan was het
Posthuma, die met een scherts de partijen
weer tot elkaar bracht. Onwillekeurig gin
gen onze gedachten naar den oorlogstijd te
rug, naar het Posthuma-brood, de Posthu-
ma-worst, enz. En de vraag kwam bij ons
op, welk een zegen het voor Nederland ge
weest is, toen een dergelijk bewindsman te
hebben gehad.
Nederlands expositie niet goed
georganiseerd.
De tentoonstelling vindt in verschillende
hallen der „messestad" om den Radiotoren
plaats. In enkele andere hallen en in de tui
nen wordt de tentoonstelling „700 jaren Ber
lijn" gehouden. De meeste bezoekers van de
gene tentoonstelling gaan ook de andere be
kijken. Het „overstapje" kost 1.75 MR., ter
wijl de toegang tot één der tentoonstellingen
1,— RM. is.
De internationale zuiveltentoonstelling
maakt een mooien en degelijken indruk. Alle
landen toonen, tot wat zij op zuivelgebied in
staat zijn!
In de eerehal zijn de vlaggen der 53 landen
►opgehangen. En verder ziet men er de borst
beelden van de mannen, die de zuivelberei
ding groote wetenschappelijke diensten heb-
b«i bewezen. Ons land is hierbij door An-
ton van Leeuwenhoek vertegenwoordigd,
Frankrijk door Pasteur, enz.
Rechts en links van de eere-hal
zijn dan de stands der verschillende
landen. Alle naties krijgen ongeveer
dezelfde zuivel-plaats toegemeten,
dus ook die landen, die op zuivelge
bied nog weinig van zich hebben la
ten hooren. Nu moet ons de opmer
king van het hart, dat enkele dezer
landen buitengewoon mooi voor den
dag komen. Holland, dat met Dene
marken op zuivelgebied een eerste
plaats inneemt, en dat in Duitsch-
land althans voor zijn kaas den
besten naam had, komt hierdoor in
het gedrang. Ons land is thans
slechts „een uit de velen"! Wij vree
zen, dat op deze wijze de reclame
wel eens een anti-reclame voor Ne
derland zou kunnen worden. Vooral
omdat de stand van Nederland zich
door niets onderscheidt.
Men ziet een wereldkaart. En tusschen de
Oude en de Nieuwe Wereld ziet men de
kaart van Nederland, dié eén perspectief ka
rakter draagt en op den voorgrond treedt.
Men aanschouwt ons vele water, ons gras
land, onze molens en onze koetjes. En van
uit Nederland gaan dan stralen naar de ge
heele wereld, het afzetgebied van de Neder
landsche zuivelproducten.
De voorstelling is op zichzelf aardig. Maar...
men kan geen Nederlandsche kaas proeven!
En dit zou nu juist het belangrijkste zijn
geweest. Want de Nederlandsche kaas is
toch steeds een product, dat groote vrienden
in de geheele wereld heeft. Een stukje be
legen Goudakaas, een Leidsche houtsnip, jon
ge Noordhollandsche Edammer op een be
schuitje of oude Gouda op een stukje rogge
brood, en daarbij desnoods een dronk bier of
wijn, ziet, op deze wijze ware voor het voort
brengsel der Nederlandsche koeien de juiste
propaganda gemaakt! Andere landen geven
wel „Kostproben". Zelfs een arm land als
Oostenrijk liet de menschen een broodje met
kaas eten. Het liep daar storm. Naar Neder
land kijkt het groote publiek echter niet!
De kazen, die in de Nederlandsche afdee-
ling liggen, zijn niet eens doorgesneden. Men
ziet slechts de korst. Dit stelde enkele buiten
landsche deskundigen, naar wij hebben vast
gesteld, teleur.
De Nederlandsche controle-merken voor
boter en kaas hangen zeer ondoelmatig op
glasplaten, zoo hoog, dat men er niet op let.
Men had echter op een duidelijke wijze den
bezoekers moeten zeggen: Bedenkt, dat er
geen Nederlandsche ka^s naar het buiten
land gaat, zonder dat er het Nederlandsche
contrölestempel op staat; dit controlemerk is
voor 45 kaas rond, voor 10 kaas zeshoe
kig; het ziet er uit En dan had men
deze kaasmerken ontzettend groot, zwart op
wit moeten reproduceeren en scherp moeten
belichten. En men had er met reuzeletters
onder moeten schrijven:
Wanneer gij echte Edammer of echte Gou-
da-kaas koopen wilt, zorgt dan, dat deze
stempels op het product staan; ontbreken
de stempels, dan zijt gij bedot en koopt gij
een „Ersatz"-product!
Deze aanwijzing is noodig, omdat schier
heel de wereld op het oogenblik Gouda-
en Edammer kaas maakt. Men maakt er
de Edammertjes ook rood! En men zet er
stempels op, die heel geleerd en ernstig
aandoen, maar waarbij het Jand van her
komst veelal verzwegen wordt. Zoo eten
millioenen menschen in Duitschland en in
andere landen dagelijks „echte Gouda" en
„echte Edammer", die Nederland nooit
gezien hebben. Wij te Berlijn bemerken da
gelijks. hoeveel moeite allerlei landen doen,
om de Nederlandsche kaas van de Duitsche
markt te verdringen.
Er is nu nog een bijzonder kaaspaviljoen
op de tentoonstelling. Het bestaat uit ver
schillende vensters. Het eerste, venster be
vat „Gouda"-kaas. Daar ziet men dan al
lerlei „Gouda"-kaas liggen, vervaardigd in
Duitschland, Tsjechoslowakije, Oostenrijk,
Zwitserland, Denemarken, Noorwegen, enz.
Zeker, er liggen ook Nederlandsche Gouda-
kazen bij. Maar nergens staat: ziet hier de
eenige echte Goudakaas!
De tweede uitstalkast wijst aan: „Edam
mer" kaas! Het staat er met groote letters
boven. Hier zijn echter nog meer kapers
aan de kust dan bij de Gouda-kazen! Er
liggen slechts een paar gele Nederlandsche
Edammertjes, zoodat verschillende oninge-
wijden in de meening zullen geraken, dat
de roode kaas niet de echte Edammer is.
Hoewel de meeste echte Edammer, die naar
Duitschland gaat, nog steeds rood van
kleur is, en Nederland met zijn roode
Edammer in Duitschland bekend werd en
er een goeden naam kreeg. Er wordt hier
hoegenaamd geen poging gedaan, om de
aandacht op de controlestempels te vesti
gen.
Het staat voor ons vast, dat Nederland op
deze tentoonstelling te kort geschoten is.
Dan heeft Denemarken een ander figuur
gemaakt. In de afdeelingen der landen kon
Denemarken niet meer ruimte dan de an
dere naties krijgen, maar in de afdeeling
machines heeft Denemarken een eigen pa
viljoen, en alle Deensche zuivelfabrieken
hebben hier een vat boter naar toe ge
stuurd. Zoo maakt Denemarken de wereld
duidelijk, dat het als boter-produceerend en
-uitvoerend land no. 1 is.
Het doet ons ernstig leed, dat wij wel
licht verplicht zijn, deze kritiek op de ver
antwoordelijke Nederlandsche organisato
ren uit te oefenen.
.-r, y
Duitschland heeft een eigen afdeeling,
die zeer groot is, en die de wereld duidelijk
maakt, hoe Duitschland al zijn krachten
vereenigt om zich, wat zijn voedselvoorzie
ning betreft, zooveel mogelijk onafhanke
lijk te maken.
In den stand van Littauen dit is
de eenige politieke opmerking, die wij te
maken hebben! hangt een groote kaart
van Littauen; een gedeelte van die kaart
is Poolsch gebied, met groote letters is erin
geschreven: bezet gebied van Littauen. Zou
Polen daar geen aanstoot aan nemen?
Opvallend mooi is de afdeeling van Ita
lië. dat trouwens ook op het congres zeer
sterk vertegenwoordigd is. Italië tracht
voor alles, de wereld duidelijk te maken,
dat het onder het fascistisch bewind voor
een hygiënische zuivelindustrie zorgt.
De melkbar.
Een groote attractie is de melkbar. Men
staat er paf van, welke heerlijke, verfris-
schende dranken uit melk te bereiden zijn.
Zeer populair i s de congres-cocktail, be
staande uit Bamberger Kloosterlikeur, groe
ne chartreuse, verschen roóm en Duitsche
champagne.
En verder beveelt men aan: ooievaars
nest rozenkavalier, vlinder, enz.
Het publiek moet er ook aan worden ge
wend dagelijks melkgerechten te eten. Wij
noemen een paar gerechten: crocantpud-
ding, saffraanrijst, arme riddeft, brood in
melk, punch en eieren geweekt, enz., te lek
ker, om allemaal op te noemen.
Wij zijn rijk aan landbouw
bladen.
Op het Congres van de Internationale
Landbouwpers hield de heer Roland Schul
ze. die tot het bestuur van den „Reichs-
nahrstand" behoort, een belangwekkende
voordracht over de landbouwers. Hij komt
tot de conlusie, dat in haast alle landen te
vee! Iandbouwtijdschriften bestaan. De hoe
danigheid van de landbouwpers lijdt hier
onder! Een groot aantal landbouwbladen
bestaat uit hetgeen uit andere bladen ge
roofd wordt! De heer Schulze heeft namens
het bestuur van de Internationale Land
bouwpers allen landbouwbladen in Cen
traal- en Noord-Europa, ook in Nederland,
een invulformulier toegestuurd. Hieruit
blijkt, dat er in Nederland op het oogenblik
136 landbouwbladen bestaan. In Frankrijk
bestaan niet minder dan 700 landbouwbla
den! België beeft er een paar honderd!
Voor Duitschland is het aantal landbouw
bladen 352 33 landbouwbladen worden uitge
geven door den „Reichsnahrstandsverlag
G.m.b.H." en hebben een oplaag van in to
taal 1.300.000 exemplaren; de 319 andere
Iandbouwtijdschriften hebben een oplaag van
3.300.000 exemplaren.
De meeste landbouwbladen in Middel- en
Noord-Europa blijken door landbouworgani
saties te worden uitgegeven. Dit is ook in
Nederland het geval, meldt de Nederlandsche
berichtgever; maar een aantal van deze or
ganisaties bedienen zich toch van een par
ticulieren uitgever voor het beheer.
Minder tijdschriften moet het parool zijn,
besluit de heer Schulze. En verder moet er
meer samenwerking- tasschen de landbouw
bladen onderling komen, zoowel nationaal
als internationaal.
Aarde blijlt beven op de Philip-
pijnen.
Het kleine eilandje Alabat, honderd mijl
ten zuidoosten van Manilla (Philippijnen),
wordt sedert de laatste zware aardbeving op
20 Augustus voortdurend door geringere
aardschokken geteisterd. De zesduizend in
woners kampeeren in het open veld, aange
zien de meeste huizen zijn ingestort.
De bevolking vreest, dat het eiland
in zee zal verzinken, aangezien vol
gens hen de zeespiegel voortdurend
stijgt. De autoriteiten hebben deskun
digen gezonden om een onderzoek
in te stellen.
De schade, welke de jongste aardbeving
reeds alleen op het zuidelijk deel van Luzon
heeft aangericht, wordt op drie en een half
millioen dollar geraamd. De „Manilla Tri
bune" schat de totale schade op zeven mil
lioen dollar.
Aanrandingen in ziekenhuizen.
De schrik van Chicago is op het oogenblik
een lugubere persoonlijkheid, die herhaal
delijk aanslagen pleegt op vrouwen en meis
jes. Tot de gruwelijkste praktijken neemt dit
„monster van Chicago" zijn toevlucht. Thans
zijn de stedelijke ziekenhuizen zijn operatie
terrein.
In hetzelfde ziekenhuis te Chicago, waar
pas een verpleegster door een onbekend ge
bleven dader was gedood, is weer een aan
slag gepleegd op een vrouw. Het slachtoffer
is ditmaal zekere Florence Swenson, een 34-
jarige hoofdverpleegster. Zij had 's nachts
dienst, maar was in een luien stoel in slaap
gesukkeld, toen zij opeens werd aangevallen
door „een grooten man". De verpleegster
kreeg messteken: een in de borst, twee in
de linkerzijde. Het zijn flinke wonden, maar
er is geen levensgevaar.
Ideaal der Russische communisten:
Prof. dr. Schukowski van de universiteit
te Leningrad verklaarde in een rede, dezer
dagen gehouden, dat ingeval een wereld
oorlog uitbrak, de Russische communisti
sche jeugd in een oorlog tegen het Chris,
tendom zou opmarcheeren en de roode vlag
van het communisme zou worden gelie-
schen op de St. Pieterskerk te Rome, op
de Notre Dame te Parijs, en op de West
minster Abdij te Londen. Deze groote ge
bouwen zouden dan in atheïstische muse
ums worden veranderd, gelijk de oude
kathedraal van Leningrad.
Politie kwam er juist bijtijds
achter.
Naar zoojuist,bekend is geworden, is een
nieuw complot tot vermoording van den
Portugeeschen minister-president Salazar
ontdekt. De aanslag had op 1 Augustus
moeten geschieden, doch de politie was
tijdig van de plannen op de hoogte. Na het
mislukken van den aanslag van 1 Juli, toen
een electrisch tot ontploffing gebrachte bom
Salazar niet heeft kunnen verwonden, had
den de samenzweerders het plan beraamd,
een gewone bom in de auto van Salazar
te werpen.
Zij verstoren de orde in Prote.
stantsch lazaret in Frankrijk.
De heer Jan Ressing, journalist te Parijs,
maakte een reis door Zuid-Frankrijk. Hij
bezocht o.a. ds. Camille Leenhardt, direc
teur van het „Lazaret Protestant", een
vacantiekolonie voor 700 kinderen te Sète
(département Hérault) aan de Middelland-
sche Zee. In deze streek zijn de vluchtelin
gen der Spaansche linkerzijde bijzonder tal
rijk; er zijn er meerdere tienduizenden. Ds.
C. Leenhardt was niet bijster goed te spre
ken over hen. Hij zeidej. „Ik wil niet de
plichten der liefdadigheid met politieke
kwesties verwisselen. Asyl en hulp te ver-
leenen aan kinderen en vrouwen is een
regel, die de menschelijkheid voorschrijft.
Maar er zijn grenzen.
Men ziet de immigranten in onze
steden en plattelandsdorpen de
partij-hartstochten uit hun streken
invoeren. Liederen van oproer, opge
heven vuisten, directe aansluiting
bij de manifestaties van onze eigen
revolutionnairen in de straat, aan
vallen met de. gewapende hand, in
overmacht op nationaal-voelende
Franschen, ze hebben niets over
geslagen om op buitengewone wijze
hun ondankbaarheid te toonen voor
het asyl dat hun geboden werd.
Zelfs bij de binnengekomen vrouwen en
kinderen hebben we dat met een angstige
verbazing waargenomen: de meerderheid
van hen uitte gevoelens van opstand en
gewelddadigheid in grove beleedigingen en
in een vervoering van haat, waarvan de
woeste onbchecrschtheid een Christen met
afkeer vervult. Ik had hier ook in de
vacantiekolonie een 50-tal van die réfugiés
opgenomen, op aandringen van den ge-
meenteraad van Sete. Ze woonden en aten
kosteloes bij me, terwijl ik ze nog van
kleercnl voorzien heb. Ik heb ze de deur
moeten wijzen. Hun verblinding ging zelfs
zoo ver de godsdienstoefeningen te ver
storen, die ik iederen morgen en iederen
avond voor alle leden der vacantiekolonie
hield. En U begrijpt wat voor een indruk
het moet maken op het gemoed van die
honderden Protestantsche kinderen, gewend
aan eerbied voor het geloof en aan orde en
regel, dat, als ik in het gebed voorga, daar
een aantal volwassen personen schunnige
grappen verkoopen. Ik heb gezegd: „Weg
van hier en komt mij nimmer meer onder
de oogen". Dat men de zieken en de onge
lukkige kinderen te hulp komt, zelfs al zijn
ze bezield door een verderfelijken geest, valt
niet te laken. Maar geld uitgeven zonder
te tellen voor krachtige vreemdelingen, op
roerkraaiers en nietsnutters is op deze wijzt
niet te dragen".
Vóór 1SS7 slechts 2 gevallen
■per jaar. Daarna
Vanaf de reformatie tot de invoering van
de wet op de echtscheiding van 1857 was
in Engeland echtscheiding slechts bij parle-
mentsacte mogelijk. Dit kostte meer dau
1000 pond sterling. In al dien tijd kwamen
slechts 230 echtscheidingen voor, dat is dus
gemiddeld 2 per jaar. Sinds het invoeren
van het nieuwe huwelijksrecht in 1857 nam
het aantal echtscheidingen regelmatig toe;
in de laatste jaren was dit gemiddeld 4000
tot 5000 per jaar.
De meest critieke huwelijksjaren
bleken het 5e tot 8e huwelijksjaar
te zijn. Het minste aantal echtschei
dingen vindt plaats van het 15e tot'
het 20e huwelijksjaar. Na het 20ste
huwelijksjaar komt scheiding weer
menigvuldiger voor.
Interessant is de beroepsindeeling der
scheidenden. De aanduiding „zonder be
roep" komt het meeste voor. Voorts vor
men kunstenaars en tooneelspelers en
-speelsters goed 30 pet. van de scheidenden,
handelsreizigers goed 10 pet. Engeland be
reid thans een nieuwe wet op de echtschei
dingen voor, die echter het scheiden niet
zwaarder zal maken.
Noordpoolvluchten een waar
schuwing voor de vijanden der
Sovjet-Unie.
De bekende Poolvorscher, professor
Schmidt. heeft in een bijeenkomst welke te
Moskou gehouden werd ter gelegenheid
van den terugkeer der vliegers Gromóf, Joe-
matsjef en Danilin. o.rn. verklaard:
„In de Sovjetunie bestaan geen eventuali
teiten. Onze successen zijn volgens een vast
plan voorbereid, zij zijn het logische gevolg
van de activiteit der geheele partij, der re
geering en van het land in zijn geheel.
Onze luchtmacht zal Lewanefski weten te
rug te vinden, zij zal het begonnen werk
voortzetten en den weg over de Noordpool
voltooien. De daad van Gromof, Joematsjef
en Danilin is voor ons een vreugde en een
ernstige waarschuwing voor onze vijanden.
De vereeniging van christelijke huisvaders
van Puebla heeft bij de centrale recherche
inlichtingen ingewonnen naar de verblijf-
plaats_ van 15 leden hunner organisatie, die
in Mei van dit jaar gearresteerd waren „we
gens het inzamelen van gelden, die bestemd
waren voor godsdienstige doeleinden".
In Puebla is een bijzondere school, meldt
de Msb., die door ''oorrnalige religieusen be
stuurd werd, gesloten en tot nationaal-eigen-
dom verklaard. De religieusen hadden hun
kloostergewaad afgelegd om verder als lee-
ken-onderwijzeressen het onderricht voor de
meisjes voort te zetten. De school werd thans
door de regeering onteigend, daar er ook een
kleine kapel in het huis ontdekt was.
In den staat Nueve Leon, in de stad
Monterey, zijn twee inrichtingen van on
derwijs, die geweigerd hadden om het gods
dienstloos en godloos socialistisch onderwijs
in te voeren, geconfiskeerd, daar de autori
teiten van meening waren dat beide colleges
thans alle beteekenis hadden verloren.
In verschillende streken van Mexico trach
ten de katholieken nog steeds meer kerken
geopend te krijgen. De gouverneur van den
■Staat Sonora heeft aan den President van de
Republiek het verzoek gericht om alle katho
lieke kerken in zijn provincie weer voor den
eeredienst beschikbaar te stellen, te beginnen
met de kerk van Nogales, waar de katholie
ken reeds dagen achtereen de kerken bezet
houden en elkander beurtelings aflossen, ten
einde te voorkomen, dat de kerken weer aan
den eeredienst zouden worden onttrokken.
11 at zeggen de Raadsleden er
van?
Naar aanleiding van het verzoek der
geering te V alencia heeft de voorzitter
voü u Yolkcnbondsraad' de ambassadeur
,Eci'ad?r te Londen, Quevedo, alvorens
en beslissing te nemen over het bijeen-
H„ P!Van e^n fru',engewone Raadszitting,
.v:i, e(re,. Raadsleden in de gelegenheid
m„i- stellen, hun meening kenbaar te
en' *^an a"e Raadsleden, die opmerkin-
f- °mt™t de kwestie te maken hebben,
"0.Cht' 200 spoedig mogelijk ter
ann j Van den voorzitter telegrafisch
richten secretaris"£eneraal, Avenol, t*
