Een lampje van 9 millioen kaars WEK DE GAL IN UW LEVER OP In het hart van „Lange Jaap Ag£nda Maandag 22 November 1937 Tweede Blad 287 treden op en neer t 1 maal doofde het licht en blééf het duister De Wereld-Vlag trekt voorbij Intellect-voorstelling in Rialto De eerste Bonte- Zaterdagavondtrein Kranslegging Monument „Voor hen die Vielen' Repetitie ^Repelsteeltje Helders R.K* Gemengd Koor Frankrijk gaat weer mee spreken Verzendt en ontvangt Uw goederen per „ESONA" Burgerlijke Stand van Den Helder yy We vangen de klim aan, een klim van maar even 287 treden in opwaartsche en «venzooveel in nederwaartsche richting. Het gaat van verdieping tot verdieping: ïteeds verder de enorme wenteltrap op. De treden zijn vet ingeolied en onze schoenen kraken er op. De heer de Jong gaat voorop: met veerende schreden. Schijnt niet in het minst last te hebben van de klim, die ons reeds na de derde verdieping heeft gemaakt tot puffende, hijgende en transpireerende klauteraars. Op de verdiepingen kijken wij even door de kleine ruitjes. Steeds verder zakt de groene grasmat beneden ons weg, de koeien zijn niet grooter dan. geiten en de zee schijnt steeds dichterbij te komen De toren kan 1 decimeter zwaaien. De wind huilt om den toren: dat is een vreemd geluid: hoe hij steunt tegen het bruin- rooden staal, hoe hij giert en rukt en sjort aan deze machtige staaf, die als het ware zóó uit de geel-groene velden omhooggeduwd wordt. Er is reeds een lichte trilling in den toren merkbaar en in verband hiermede vernemen wij, dat op 65 meter hoogte deze trilling haast kan overgaan tot een zwaaien. Natuurlijk moet er in dezen toren beweging zitten, zoo niet, dan knapte hij bij den eersten den besten Noord-Wester radicaal in tweeën. De be weging op het hoogste punt bedraagt derhalve een halve decimeter aan beide kanten. Hooger kwik dr\jft het geheele glazen optiek, dat draait op een motor van slechts 1,6 pk. En we stijgen, nadat we op de bank, die geplaatst is op 30 meter hoogte, even uit geblazen hebben. De schacht wordt steeds nauwer en met gebogen rug kruipen we hooger-op. En n g dieper zakt het gras weg en de koeien zijn van geiten tot gevlekte katten getransformeerd. We arriveeren op de 14e verdieping: in kasten liggen hier nog de bedden waarop de lichtwachters in vroeger jaren sliepen. Dat was in den tijd voor 1918, toen „Lange Jaap" niet alleen baken was, doch daarnaast uit kijkpost. 16e verdieping. Op de 16-verdieping eindigt plotseling de binnentoren: hier heeft men een werkplaats ingericht, waar de diverse dagelijksche repa raties van onderdeelen plaatsvinden. Op deze verdieping komt ook de kabel voor de ver lichting binnen: een kabel waardoorheen 380 volt spanning jaagt, en die aangesloten is op een transformator, die den stroom herleid tot 70 volt en 60 ampéren. De Brandaris-lampen. Kasten zijn hier langs den wand ingericht: hier ziet men tal van zg. Brandaris-lampen, zooals die ook voor Lange Jaap gebruikt worden. Enorme bollen, vervaardigd bij Phi lips, en die met poeder schoongemaakt kun nen worden. 800 uren garandeert Philips deze lampen, doch meestal gaan ze het dubbele van dezen tijd mee. In een kast staan hier ook de groote olie lampen, voor het geval dat èn de electrische stroom uitvalt èn het blauwgas. Evenwel... dit is nog nimmer in het bestaan van den toren voorgekomen. Boven ons schemert geel metaal: stalen bouten, en de glanzingen van glazen ramen spelen in het vet van de apparaten. We staan vlak onder het lichthuis: de ziel, het heiligste der heiligen van „Jange Jaap". De lichtbron. Het is eigenlijk niets anders dan een groote scheepslantaarn in het klein, de lichtbron van „vuur"toren Kijkduin. Een bak, gevuld met 350 kilogram kwik, waarop het glazen gevaarte rust. In dit Men staat verbaasd, als men een dergelijk optiek nog nimmer aanschouwde. Het is een warreling van lichtflitsen en vooral daar de zon van buiten af hier en daar naar binnen viel, was het een wonderlijk spel van honder den kleuren, tinten en schakeeringen, in de prisma's. M«n moet goed begrijpen: duizenden geslepen kristallen in een cirkel van 3 meter. In het hart van dat samenstel van prisma's staat de lamp: klein en nietig vergeleken bij den enormen bol van kristallen. Het systeem. In hoofdzaak is het systeem als volgt: Het licht wordt door de ontelbare prisma's ge concentreerd in een 4-tal brandpunten. Het zijn deze brandpunten, die de bekende stra len geven, die men iederen avond en iederen nacht over de zee en de stad ziet zwaaien. Het gewicht van het optiek is indruk wekkend: namelijk anderhalve ton, doch de wijze waarop het in het kwik draait is dusdanig, dat ge met de hand het ge vaarte gemakkelijk in beweging brengt. Negen millioen kaarsen! De opbouw van het optiek geeft aan het licht zijn karakter. Dat wil zeggen: het optiek draait 1 maal in het rond in 20 seconden. De lamp binnen het optiek heeft een sterkte van 30.000 kaars, doch door de ingenieuze combinatie der pris ma's worden deze 30.000 kaarsen geza menlijk versterkt tot 9 millioen kaarsen. Negen millioen kaarsendat betee- kent dat de wieken van den Kijkduiner lichttoren gemiddeld zichtbaar zijn 19,7 Engelsche zeemijl (dus circa 40 kilo meter), doch bij helder weer een zicht bare straal bezitten van meer dan 80 kilometer. Het karakter van 't licht. Staat men onder den toren, dan is het dui delijk te zien, dat er 4 stralen zijn. Iedere 10 seconden zwaaien 2 schitteringen over zee, met het volgende karakter: en U zult 's morgens „kiplekker" uit bed springen. Eiken ü&g moet uw lever een liter gal in de In gewanden doen vloeien. Wanneer de galafscheiding onvoldoende is, wordt Uw voedsel niet verteerd, het bederft. Er vormen zich gassen in Uw lichaam, U raakt verstopt. Uw organisme wordt vergiftigd en U wordt humeurig en loom. U ziet alles zwart. De meeste laxeermiddelen zijn slechts lapmid delen: een geforceerde stoelgang neemt de oor zaak niet weg. Maar CARTER S LEVERPILLETJ ES zullen zor gen voor de vrije toevoer van gal, waardoor U weer geheel herstelt. Een plantaardig, zacht, onover troffen middel om de gal te doen vloeien. Eischt Carter's Leverpilletjes, verkrijgbaar bij apothekers en drogisten in flacons van 0.75. lste schittering duister schittering duister totaal 0.1 sec. 1.9 sec. 0.1 sec. 7.9 sec. 10 sec. Hoe het werkt. Het optiek wordt in beweging gebracht en de heer De Jong expliceert. Laat zien, hoe bij het uitvallen van het electrisch licht auto matisch het blauwgas aanfloept en de alarm bel op de Kustwachtwachtpost overgaat. De monstreert hoe des morgens bij het opgaan der zon automatisch de gordijnen neervallen, opdat anders in een minimum van tijd door de brandglazen het mechanisme in brand zou staan. Kortom, we slaan een blik in alle hoe ken en verborgenheden van de ziel van „Lange Jaap." Op de hoogte. Dan duwen we de deur open en staan op de eerste balustrade: de wereld beneden ons is in miniatuur. De wind loeit als een bezetene om ons heen en niet zonder vrees klemmen we ons aan het stalen hekwerk vast. Vlak onder ons liggen de Razende Bol, Texel en Huisduinen. Alles onnoemelijk dichtbij. Als het ware voor het grijpen. Met een steen gooi je op Texel en als je je voet uitsteekt, zit je in de brekertjes van den Razenden Bol. Huisduinen in 't klein. Huisduinen... roode daakjes, met er boven uitkomend het kerktorentje. Op de daakjes: witte en grijze streepen. Menschen krioelen be neden, maar je kunt er geen van herkennen. Het zijn zwarte schimmen uit een kinder-speel- doos. Bevende „houten-soldaatjes". Lichtwachters-huisjes. Vlak onder den toren de lichtwachters- huisjes: de huisjes, die er al staan van 1877 af en waar de zoons de vaders opvolgen in dit be drijf, waar men nog iets kan bespeuren van een voorbije romantiek. De huisjes van een Walboom, De Zeeuw, Kikkert, Smit, Klomp en Landman. Grijze daken en een glinsterend ruit in de lage zon. Toen 't optiek stilstond. We klimmen nóg hooger: tot op de tweede balustrade; staan nu 60 meter hoog tusschen de heeren De Jong en Walboom, den licht- wachter. Ook iemand, in wien het lichtwach- tersbloed gevaren is. Letterlijk geboren onder den toren, er mee vergroeid. De toren be- heerscht zijn leven, zonder den toren kan hij zich de wereld niet meer denken. Zoo was het: van vader op zoon. Met den fluitenden en joelenden wind door onze haren razend, hooren we nog de verhalen: bijvoorbeeld, hie in 1928 bij den storm, die de „Eugenia" op den Dijk zette, het kwik uit den bak van „Lange Jaap" vloog en het optiek stil bleef staan. Dat was een geweldige sensatie, die zich echter daarvoor en daarna nog nim mer herhaald heeft. Als men op de bovenste balustrade van den lichttoren van Kijkduin staat, zie je Noord-Holland aan je voeten liggen. Je ziet ook, wat je al leerde in de derde klas van de lagere school: dat Noord-Holland een „puntig-toeloopende-kop" heeft. En inderdaad: je ziet hier den vorm van Noord -Hollands Noorderkwartier. Ideale aardrjjkskundel Zaterdagmiddag werd de Wereld-Vlag aan de grens van onze gemeente, komende van Leeuwarden, door de Heldersche Padvindsters in ontvangst genomen. Daarop vond Zondagmiddag een plechtige bijeenkomst plaats in het clubhuis van de jongens-padvinders aan de Dijkstraat. Ter eere van de aanwezigen werd door de padvindsters een ceremonie opgevoerd, welke een diepen indruk maakte. Voordien hield de districtscommissaris, de „D.C.", een toespraak. Zij vertelde hoe de vlag van plaats tot plaats trekt. Op 6 Augustus j.1. reikte Lady Baden Powell haar op de Jamboree aan de Vlissingsche padvindsters uit en thans bereikt de vlag van Leeuwarden uit, onze stad. Als op 22 Februari de Wereld- Vlag op het hoofdkwartier in Den Haag zal zijn aangeland, zullen alle 5.000 padvindsters in Nederland in de gelegenheid "geweest zijn, de vlag te aanschouwen. En op dat oogenblik, zoo sprak de D.C., zal een ieder zich voelen opgenomen in het groote internationale verband. Met deze vlag zijn alle padvindsters over de heele wereld verbonden door dezelfde belofte, dezelfde wet en door het gericht zijn op hetzelfde doel. De padvindsters willen immers opgroeien tot evenwichtige menschen, die open staan voor den nood van anderen. Zij willen een opdracht in het leven volbrengen en zóó God dienen, Gods wil leeren volstaan. De Wereld-Vlag vertoont een gouden klaver blad op blauw veld. Het bovenste blad draagt een magneetnaald, symbool van het gericht zijn op het ééne gekozen doel. De twee onderste bladen dragen ieder een ster, de be lofte en de wet voorstellende. Na de symbolische uitbeelding der vlag door de padvindsters met het daarbij pas sende rituaal, waren de genoodigden in de gelegenheid de oorkonde te bezichtigen, die de vlag op haar reis van stad tot stad vergezeld. Vervolgens marcheerde de troep door de stad met de Wereld-Vlag in hun midden. Bij het meisjes-clubhuis aangekomen, werd de Wereld-Vlag, die morgen aan de Alkmaar- sche padvinders zal worden doorgegeven, ge- heschen. 0 Zooals wij reeds meldden, loopt Zaterdag 27 November, de le Bonte-Avondtrein van Station „Musis Sacrum" naar amuse- mentsland met een lading vroolijkheid en, jolijt in den goederenwagen. Vertek 8 uur. Enkele-reiskaarten aan het „Station Musis" en bij diverse reisbureaux, kenbaar aan de witte biljetten. In den trein rijden mee: The Rail-Way BOys. The Show-Band „The Master Keys", met Giel Blom, tap-dance, Herman Nijpels Vocalist, Jan Seegers, accordeon, The Cracker Jokes, het geheel o.l.v. Louis van Loo Jr. Mr. Kok, in zijn oerkomische imitatie „Op de boerderij"; The Harmony-Girls, Ballet uit de operette „Het Marine-meisje"; The All- roun Musicians, dance-orchestra; Samir Hao phim, de vermaarde toovenaar. Bal op het perron. Liefde en dood op Borneo. Aan den oever van een snelstroomende rivier, die zich met woesten kracht baan breekt tusschen door rotsen omzoomde oevers, aan drie kanten ingesloten door het oerwoud, dat zich in majestueuse pracht verheft, ligt het Dajak-dorp Pelleban. De gloeiende stralen van tropische zon beschijnt een vreedzaam tafereel, vrouwen bezig met het stampen van rijst, mannen luierend bij de deuren der hut ten, kinderen spelend in het warme zand van de dorpsstraat. Onder deze flegmatische rust, sluimert de primitieve hartstocht van den wilde. Pas nog zijn de mannen van het dorp er op uit ge trokken, hebben hun hartstochten botgevierd en zijn met de hoofden van naburige stam- genooten, die gesneld zijn, thuisgekomen. Maar nu is de vreeselijke bloeddorst bedaard en de loome rust weergekeerd in het dorp. Het hoofd, als zetel van het verstand, zal door de koppen die gesneld zijn, aangevuld worden met de verstandelijke vermogens van de slachtoffers. De vrede is weergekeerd, bloedbroederschap is gedronken en Anji, de zoon van het stam hoofd van Pelleban, is verloofd met Ajar de dochter van het stamhoofd van Ledjoe. De heilige vogel heeft in zijn vlucht duidelijk den vrede geboden. En zoo geeft deze film, die gisterenochtend in een uitverkocht Rialto draaide, een beeld van liefde en dood uit een land, waarvan de primitieve zeden en gewoonten voor ons nog in het duister waren gehuld. De leider van de expeditie, die naar de binnenlanden van Borneo vertrok, baron Victor van Plessen, is teruggekomen met een schat van gegevens. Hij heeft kans gezien om een film te vervaar digen, die niet alleen een weergave is van verzamelde gegevens over het leven der Dajakkers, maar tevens heeft hij een product ontworpen die een greep doet uit het volle leven dezer wilden. Liefde en dood, beiden is er in verwerkt. Liefde, die het leven, ook van den inboorling tot een rijk geheel maakt, de afsluiting van het aardsche bestaan en de intrede over den drempel der duisternis naar een nieuw eeuwig leven. En zelfs, deze impul sieve natuurmenschen zijn doordrongen van dat feit. Prachtig zijn de opnamen van deze cultu- reele film. De moeilijkheden om het bestaan, de strijd tegen de natuurkrachten, hun gods dienstige uitingen. De opzwepende wilde muziek, die meer dan woorden weergeeft, wat onder het passieve uiterlijk ligt verborgen. Het spannende verhaal maakt van deze intellectfilm nog iets meer, het maakt er een film van, die niet alleen voor den inteleectueel een openbaring is van onbekende zeden en gewoonten van een natuurvolk, maar tevens voor een ieder in hooge mate interessant en bezienswaard is. TOONEELAVOND UITGESTELD. In een advertentie in dit blad maakt de H.S.V. „De .Lyceïst" en H.K.C. bekend, dat de tooneelavond, welke 26 November a.s. ge houden zou worden, tot een nader te bepalen datum in Januari 1938 uitgesteld is. Zaterdagmiddag half vier had een eenvou dige plechtigheid plaats bij het monument „Voor hen die vielen". De Afd. Den Helder van den Nat. Bond „Het Mobilisatiekruis" heeft ter herdenking van de demobilisatie op 18 November 1918 en als een stille hulde aan de nagedachtenis van hen, die gedurende de mobilisatie in dienst van het vaderland hun leven lieten, een krans aan den voet van het monument op het Havenplein gelegd. Er was, tengevolge van het droeve weer, weinig belangstelling voor deze plechtigheid, die o.m. werd bijgewoond door burgemeester Ritmeester den Commandant der Marine, vice-admiraal T. L. Kruijs, met zijn adjudant, luit. ter zee le kl. B. Velderman, den Stelling commandant, overste Bentz van den Berg, met zijn adjudant, kapitein Kalkman. De kranslegging werd verricht door den voorzitter van bovengenoemden Bond, den heer J. de Jong. Na de kranslegging, speelde het Stafmuziek korps, dat zijn medewerking verleende: „Ik had een wapenbroeder", arr. Leistikow, waar na een choraal (Ps. 42) ten gehoore werd ge bracht. De sobere plechtigheid werd besloten met het Wilhelmus. ft Morgenmiddag kwart over vier worden alle kinderen, behalve de groep die meegeweest is naar Texel, in de bovenzaal van café Sanderse, Koningsplein verwacht, voor de slotrepetitie voor Wieringen. Gisterenavond gaf bovengenoemd koor, on der leiding van den heer A. J. Leewens, een „donateurs-avond" in het gebouw van den R.-K. Volksbond aan de Molengracht. Mede werking werd hierbij verleend door een tweetal solisten van elders: Mevr. M. Struyckenv. d. Adel, sopraan te Voorburg, en den heer Th. de Groen, tenor, 's-Gravenhage. De heer Hubert Cuypers, de bekende Amsterdamsche musicus, die zich aanvankelijk beschikbaar had gesteld voor de pianobegeleiding, was helaas verhin derd, zijn plaats werd ingenomen door onze stadgenoote, Mevr. NijmeyerMoorman, die zich, dit zij reeds hier geconstateerd, op voor treffelijke wijze van haar taak kweet. Geopend werd met Mozarts „Ave Verum" en een koraal van Bortniansky, „Du Hirte Israels", twee schoone koraalwerken, voor treffelijk en onberispelijk gezongen. Het „Ave Verum", een werk van grootsche allure, werd op even grootsche en majestueuze wijze ver tolkt; bij dit nummer en het volgende bleek, dat het koor over prachtig stemmateriaal be schikt, vooral in de bassen en de sopranen, en dat met groote toewijding en een volkomen overgave gezongen werd. Mevrouw Struyckenv. d. Adel zong hierna een drietal nummers, van Mozart, Debussy en Fritz Kreisler. Zij beschikt over een fraai ge luid, een goede scholing en ook de uitspraak liet niets te wenschen over. Het werk van Mo zart („II Re pastorale") gaf gelegenheid tot coloratuurzang, die zij eveneens geheel be- heerschte. In het nu volgend Vrouwenkoor van Cath. van Rennes, „Avondcan-tate", had onze plaats- genoote, Mevr. de Witvan Amersfoort, gele genheid zich te doen hooren; zij bezit een mooie, klankrijke alt. De heer De Groen zong vervolgens een concert-aria van Mozart, 'n grootsch werk, waarin zijn krachtig, sonoor geluid goed uitkwam. Een tweetal liederen van Schubert, „Ihr Bild" en „Der Doppelgan- ger", werden door hem met veel voordracht, beheerscht en sober, gezongen. De prachtige piano-begeleiding van Mevr. Nijmeyer was mede oorzaak, dat voor de we dergave van deze nummers maar één woord past: subliem! Het laatste nummer voor de pauze was een koorwerk van Mendelssohn, Psalm 42, waarin sopraan- en tenorsoli afwisselden met een dub bel mannenkwintet en het koor. Het was een waardig slot van het eerste gedeelte van het programma. Na de pauze volgde „Droomekind" van Wierts voor koor, een drietal duetten voor so praan en tenor, terwijl de avond besloten werd met een „Te Deum" van den heer Leewens, voor kwartetsolo en koor. Wij mogen dit verslag niet eindigen zonder nog een speciaal woord van hulde aan de be geleidster, Mevr. Nijmeyer, die plotseling voor deze gansch niet lichte taak werd geplaatst. Want bijna alle nummers vroegen pianobege leiding en wat dat zeggen wil voor een num mer bijv. als het groote koorwerk van Men delssohn, zullen de pianisten onder onze lezers begrijpen. En behalve dat de begeleiding zich prachtig aansloot en met den zang een geheel vormde, was in de solo-gedeelten (voor- en tusschenspelen) de voordracht en nuanceering in de puntjes verzorgd. Hulde ook voor den bijna 70-jarigen dirigent, die nog met gloed en vuur op het podium staat en overal tegelijk is om maat, rhythme en nuance aan te geven. Aan de beide dames Struycken en Nijmeyer werden bloemen overhandigd. Alles tezamen een prachtige avond! Frankrijk schijnt van plan een vaste l(jn te trekken in de Europeesche politiek. Da eenstemmigheid van Chautemps en Blum, waarover we Zaterdag op de voorpagina be richtten, geeft hoop voor de toekomst. Da Fransche Kamer heeft zich, zooals men gele zen heeft, met groote meerderheid achter de Regeering gesteld en dus mag men verwach ten, dat in het binnenland rust zal komen, dia zeker van invloed zal zijn op de buitenland- sche politiek van het land. Het zal een ster ker zeggingskracht krijgen. En dat is meer dan noodig, omdat Frankrijk een zeer belang rijke rol speelt in de Europeesche politiek. Het is dus van het grootste gewicht, dat het ge schokte vertrouwen in Frankrijk hersteld wordt. De Msbd. schreef Zaterdagavond in een be schouwing: Er is een tijd geweest, dat men meende Frankrijk zoo ongeveer uit het Euro- peesch bestel te mogen uitschakelen. Dat Frankrijk had zich aan het bolsjewisme verkocht, het was één en al innerlijke ver deeldheid en daardoor zwakheid. Het had zoo goed als afgedaan als factor van van Europeesche beteekenis en zakte zoo langzamerhand af naar de plaats van een tweede- of derderangsmogendheid. Het is inderdaad een tijdlang moeilijk ge weest, zich aan deze suggestie te onttrekken; gelijk er altijd heel wat logische helderziend heid noodig is om aan een voortreffelijke pro- paganda-campagne te ontkomen. En de na- tionaal-socialisten van Duitschland hebben er werkelijk slag van het land, hetwelk zij waar schijnlijk nog het meest van al vreezen, aan een zekere handig geensceneerde minachtig prijs te geven. Ongetwijfeld heeft Frankrijk grove fouten begaan. Reeds toen Blum de beroemde „pauze" met veel klokgebeier inluidde, brak hij met het verleden; een revolutie en dat was het wezen van de volksfrontpolitiek mislukt op het oogenblik, dat zij met étappes gaat wer ken; zij wordt dan evolutie, maar verliest ook onmiddellijk de geweldige stuwkracht van de omwentelingsidee. Van dat moment af kon Frankrijk zich weer aan zijn Europeesche taak gaan wijden. In het groote geheel heeft Frankrijk zijn groote rol. De algemeene Europeesche en wereldsitua tie is op het huidige oogenblik zeker te on doorzichtig om ver-strekkende conclusies te trekken, zoo zegt het blad en het stelt dan een aantal vragen, waarop het 't antwoord schuldig moet blijven, maar die de overden king toch meer dan waard zijn. Wat zal het resultaat van de reis van lord Halifax naar Duitschland zijn? Hoe ontwik kelen zich de Britsch-Amerikaansche han delsbesprekingen, en zullen deze ook op poli tiek terrein ongedachte gevolgen hebben? Wat is de Brusselsche conferentie van plan te doen, nu haar oorspronkelijke opzet een fiasco is geworden? Wat beteekent de as RomeBerlijn, anderzijds het Duitsch - Ja- Pansch - Italiaansch anti-kominternverdrag? Hoe staat Franco eenerzijds tegenover Italiè' en Duitschland, anderzijds tegenover Enge land? Zoekt Italië werkelijk een zekere toe nadering tot Frankrijk, en zoo ja, geschiedt dit met het doel een continentenblok tegen Engeland te vormen, of met het doel een ruggedekking te krijgen, voor het geval het Derde Rijk in Centraal-Europa te roerig zou worden? Wat willen, wat doen die vele kleine landen over Europa verspreid, die eigenlijk het Europeesch evenwicht in handen hebben? Het is goed van deze vragen kennis te ne men, omdat men er opnieuw door leert ver staan, hoe gecompliceerd de toestand in Euro pa nog is. Bioscopen: Tivoli-theater, Spoorstraat: aanvang half 8: „Menschen met maskers" en „Broken Blos soms". Rialto, Spoorstraat, aanvang half 8: „De Goede Aarde". Witte Bioscoop, Koningstraat, aanvang half 8: „De drie musketiers" en „Het land der liefde". Dinsdag 23 November. Casino, 8.30 uur. 2e Abonnementsvoor stelling. Woensdag 24 November. Casino, 8.10 uur. Concert Winnubst. Musis, 8.10 uur. „Eet meer visch"-avond. Opgenomen om 8 uur hedenmorgen. Licht op 16.29 Barometerstand Den Helder 761.3 Temperatuur lucht (heden) .2.2 Laagste temp. lucht gisteren —.3.1 van 20 November 1937. BEVALLEN: J. van der Vliet—Ruiten, d.; d.; A. H. Bruinvan der Made, d. OVERLEDEN: J. B. Feenstra Kuiper (m.), 19 jaar; F. F. Kaczor (m.), 83 jaar. G. FILMER OVERLEDEN. In den leeftijd van 39 jaar is gisteravond in zijn woning in de Schagenstraat plotseling overleden de heer Gerrit Filmer, die jaren lang een vooraanstaande rol in de boks-wereld ingenomen heeft. Laatstelijk trad hij op als trainer van de Heldersche boksclub S.N.A,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1937 | | pagina 7