Een lampje van 9 millioen
kaars
WEK DE GAL
IN UW LEVER OP
In het hart van
„Lange Jaap
Ag£nda
Maandag 22 November 1937
Tweede Blad
287 treden op en neer t
1 maal doofde het licht en blééf
het duister
De Wereld-Vlag
trekt voorbij
Intellect-voorstelling
in Rialto
De eerste Bonte-
Zaterdagavondtrein
Kranslegging Monument
„Voor hen die Vielen'
Repetitie ^Repelsteeltje
Helders R.K* Gemengd
Koor
Frankrijk gaat weer mee
spreken
Verzendt en ontvangt Uw
goederen per „ESONA"
Burgerlijke Stand van Den Helder
yy
We vangen de klim aan, een klim van
maar even 287 treden in opwaartsche en
«venzooveel in nederwaartsche richting.
Het gaat van verdieping tot verdieping:
ïteeds verder de enorme wenteltrap op. De
treden zijn vet ingeolied en onze schoenen
kraken er op. De heer de Jong gaat voorop:
met veerende schreden. Schijnt niet in het
minst last te hebben van de klim, die ons
reeds na de derde verdieping heeft gemaakt
tot puffende, hijgende en transpireerende
klauteraars. Op de verdiepingen kijken wij
even door de kleine ruitjes. Steeds verder zakt
de groene grasmat beneden ons weg, de
koeien zijn niet grooter dan. geiten en de zee
schijnt steeds dichterbij te komen
De toren kan 1 decimeter zwaaien.
De wind huilt om den toren: dat is een
vreemd geluid: hoe hij steunt tegen het bruin-
rooden staal, hoe hij giert en rukt en sjort
aan deze machtige staaf, die als het ware
zóó uit de geel-groene velden omhooggeduwd
wordt.
Er is reeds een lichte trilling in den
toren merkbaar en in verband hiermede
vernemen wij, dat op 65 meter hoogte
deze trilling haast kan overgaan tot een
zwaaien. Natuurlijk moet er in dezen
toren beweging zitten, zoo niet, dan
knapte hij bij den eersten den besten
Noord-Wester radicaal in tweeën. De be
weging op het hoogste punt bedraagt
derhalve een halve decimeter aan beide
kanten.
Hooger
kwik dr\jft het geheele glazen optiek,
dat draait op een motor van slechts 1,6
pk.
En we stijgen, nadat we op de bank, die
geplaatst is op 30 meter hoogte, even uit
geblazen hebben. De schacht wordt steeds
nauwer en met gebogen rug kruipen we
hooger-op. En n g dieper zakt het gras weg
en de koeien zijn van geiten tot gevlekte
katten getransformeerd.
We arriveeren op de 14e verdieping: in
kasten liggen hier nog de bedden waarop de
lichtwachters in vroeger jaren sliepen. Dat
was in den tijd voor 1918, toen „Lange Jaap"
niet alleen baken was, doch daarnaast uit
kijkpost.
16e verdieping.
Op de 16-verdieping eindigt plotseling de
binnentoren: hier heeft men een werkplaats
ingericht, waar de diverse dagelijksche repa
raties van onderdeelen plaatsvinden. Op deze
verdieping komt ook de kabel voor de ver
lichting binnen: een kabel waardoorheen 380
volt spanning jaagt, en die aangesloten is op
een transformator, die den stroom herleid tot
70 volt en 60 ampéren.
De Brandaris-lampen.
Kasten zijn hier langs den wand ingericht:
hier ziet men tal van zg. Brandaris-lampen,
zooals die ook voor Lange Jaap gebruikt
worden. Enorme bollen, vervaardigd bij Phi
lips, en die met poeder schoongemaakt kun
nen worden. 800 uren garandeert Philips deze
lampen, doch meestal gaan ze het dubbele
van dezen tijd mee.
In een kast staan hier ook de groote olie
lampen, voor het geval dat èn de electrische
stroom uitvalt èn het blauwgas. Evenwel...
dit is nog nimmer in het bestaan van den
toren voorgekomen.
Boven ons schemert geel metaal: stalen
bouten, en de glanzingen van glazen ramen
spelen in het vet van de apparaten. We
staan vlak onder het lichthuis: de ziel, het
heiligste der heiligen van „Jange Jaap".
De lichtbron.
Het is eigenlijk niets anders dan een
groote scheepslantaarn in het klein, de
lichtbron van „vuur"toren Kijkduin. Een
bak, gevuld met 350 kilogram kwik,
waarop het glazen gevaarte rust. In dit
Men staat verbaasd, als men een dergelijk
optiek nog nimmer aanschouwde. Het is een
warreling van lichtflitsen en vooral daar de
zon van buiten af hier en daar naar binnen
viel, was het een wonderlijk spel van honder
den kleuren, tinten en schakeeringen, in de
prisma's. M«n moet goed begrijpen: duizenden
geslepen kristallen in een cirkel van 3 meter.
In het hart van dat samenstel van prisma's
staat de lamp: klein en nietig vergeleken bij
den enormen bol van kristallen.
Het systeem.
In hoofdzaak is het systeem als volgt: Het
licht wordt door de ontelbare prisma's ge
concentreerd in een 4-tal brandpunten. Het
zijn deze brandpunten, die de bekende stra
len geven, die men iederen avond en iederen
nacht over de zee en de stad ziet zwaaien.
Het gewicht van het optiek is indruk
wekkend: namelijk anderhalve ton, doch
de wijze waarop het in het kwik draait
is dusdanig, dat ge met de hand het ge
vaarte gemakkelijk in beweging brengt.
Negen millioen kaarsen!
De opbouw van het optiek geeft aan
het licht zijn karakter. Dat wil zeggen:
het optiek draait 1 maal in het rond in
20 seconden. De lamp binnen het optiek
heeft een sterkte van 30.000 kaars, doch
door de ingenieuze combinatie der pris
ma's worden deze 30.000 kaarsen geza
menlijk versterkt tot 9 millioen
kaarsen.
Negen millioen kaarsendat betee-
kent dat de wieken van den Kijkduiner
lichttoren gemiddeld zichtbaar zijn 19,7
Engelsche zeemijl (dus circa 40 kilo
meter), doch bij helder weer een zicht
bare straal bezitten van meer dan 80
kilometer.
Het karakter van 't licht.
Staat men onder den toren, dan is het dui
delijk te zien, dat er 4 stralen zijn. Iedere 10
seconden zwaaien 2 schitteringen over zee,
met het volgende karakter:
en U zult 's morgens „kiplekker"
uit bed springen.
Eiken ü&g moet uw lever een liter gal in de In
gewanden doen vloeien. Wanneer de galafscheiding
onvoldoende is, wordt Uw voedsel niet verteerd, het
bederft. Er vormen zich gassen in Uw lichaam, U
raakt verstopt. Uw organisme wordt vergiftigd en
U wordt humeurig en loom. U ziet alles zwart.
De meeste laxeermiddelen zijn slechts lapmid
delen: een geforceerde stoelgang neemt de oor
zaak niet weg.
Maar CARTER S LEVERPILLETJ ES zullen zor
gen voor de vrije toevoer van gal, waardoor U weer
geheel herstelt. Een plantaardig, zacht, onover
troffen middel om de gal te doen vloeien.
Eischt Carter's Leverpilletjes, verkrijgbaar bij
apothekers en drogisten in flacons van 0.75.
lste schittering
duister
schittering
duister
totaal
0.1 sec.
1.9 sec.
0.1 sec.
7.9 sec.
10 sec.
Hoe het werkt.
Het optiek wordt in beweging gebracht en
de heer De Jong expliceert. Laat zien, hoe
bij het uitvallen van het electrisch licht auto
matisch het blauwgas aanfloept en de alarm
bel op de Kustwachtwachtpost overgaat. De
monstreert hoe des morgens bij het opgaan
der zon automatisch de gordijnen neervallen,
opdat anders in een minimum van tijd door
de brandglazen het mechanisme in brand zou
staan. Kortom, we slaan een blik in alle hoe
ken en verborgenheden van de ziel van
„Lange Jaap."
Op de hoogte.
Dan duwen we de deur open en staan op de
eerste balustrade: de wereld beneden ons is in
miniatuur. De wind loeit als een bezetene om
ons heen en niet zonder vrees klemmen we ons
aan het stalen hekwerk vast. Vlak onder ons
liggen de Razende Bol, Texel en Huisduinen.
Alles onnoemelijk dichtbij. Als het ware voor
het grijpen. Met een steen gooi je op Texel en
als je je voet uitsteekt, zit je in de brekertjes
van den Razenden Bol.
Huisduinen in 't klein.
Huisduinen... roode daakjes, met er boven
uitkomend het kerktorentje. Op de daakjes:
witte en grijze streepen. Menschen krioelen be
neden, maar je kunt er geen van herkennen.
Het zijn zwarte schimmen uit een kinder-speel-
doos. Bevende „houten-soldaatjes".
Lichtwachters-huisjes.
Vlak onder den toren de lichtwachters-
huisjes: de huisjes, die er al staan van 1877 af
en waar de zoons de vaders opvolgen in dit be
drijf, waar men nog iets kan bespeuren van
een voorbije romantiek. De huisjes van een
Walboom, De Zeeuw, Kikkert, Smit, Klomp en
Landman. Grijze daken en een glinsterend ruit
in de lage zon.
Toen 't optiek stilstond.
We klimmen nóg hooger: tot op de tweede
balustrade; staan nu 60 meter hoog tusschen
de heeren De Jong en Walboom, den licht-
wachter. Ook iemand, in wien het lichtwach-
tersbloed gevaren is. Letterlijk geboren onder
den toren, er mee vergroeid. De toren be-
heerscht zijn leven, zonder den toren kan hij
zich de wereld niet meer denken. Zoo was het:
van vader op zoon.
Met den fluitenden en joelenden wind door
onze haren razend, hooren we nog de verhalen:
bijvoorbeeld, hie in 1928 bij den storm, die de
„Eugenia" op den Dijk zette, het kwik uit den
bak van „Lange Jaap" vloog en het optiek stil
bleef staan. Dat was een geweldige sensatie,
die zich echter daarvoor en daarna nog nim
mer herhaald heeft.
Als men op de bovenste balustrade van
den lichttoren van Kijkduin staat, zie je
Noord-Holland aan je voeten liggen. Je
ziet ook, wat je al leerde in de derde klas
van de lagere school: dat Noord-Holland
een „puntig-toeloopende-kop" heeft. En
inderdaad: je ziet hier den vorm van
Noord -Hollands Noorderkwartier.
Ideale aardrjjkskundel
Zaterdagmiddag werd de Wereld-Vlag aan
de grens van onze gemeente, komende van
Leeuwarden, door de Heldersche Padvindsters
in ontvangst genomen.
Daarop vond Zondagmiddag een plechtige
bijeenkomst plaats in het clubhuis van de
jongens-padvinders aan de Dijkstraat.
Ter eere van de aanwezigen werd door de
padvindsters een ceremonie opgevoerd, welke
een diepen indruk maakte.
Voordien hield de districtscommissaris, de
„D.C.", een toespraak. Zij vertelde hoe de vlag
van plaats tot plaats trekt. Op 6 Augustus
j.1. reikte Lady Baden Powell haar op de
Jamboree aan de Vlissingsche padvindsters
uit en thans bereikt de vlag van Leeuwarden
uit, onze stad. Als op 22 Februari de Wereld-
Vlag op het hoofdkwartier in Den Haag zal
zijn aangeland, zullen alle 5.000 padvindsters
in Nederland in de gelegenheid "geweest zijn,
de vlag te aanschouwen.
En op dat oogenblik, zoo sprak de D.C.,
zal een ieder zich voelen opgenomen in het
groote internationale verband. Met deze vlag
zijn alle padvindsters over de heele wereld
verbonden door dezelfde belofte, dezelfde wet
en door het gericht zijn op hetzelfde doel.
De padvindsters willen immers opgroeien tot
evenwichtige menschen, die open staan voor
den nood van anderen. Zij willen een opdracht
in het leven volbrengen en zóó God dienen,
Gods wil leeren volstaan.
De Wereld-Vlag vertoont een gouden klaver
blad op blauw veld. Het bovenste blad draagt
een magneetnaald, symbool van het gericht
zijn op het ééne gekozen doel. De twee
onderste bladen dragen ieder een ster, de be
lofte en de wet voorstellende.
Na de symbolische uitbeelding der vlag
door de padvindsters met het daarbij pas
sende rituaal, waren de genoodigden in de
gelegenheid de oorkonde te bezichtigen, die de
vlag op haar reis van stad tot stad vergezeld.
Vervolgens marcheerde de troep door de
stad met de Wereld-Vlag in hun midden. Bij
het meisjes-clubhuis aangekomen, werd de
Wereld-Vlag, die morgen aan de Alkmaar-
sche padvinders zal worden doorgegeven, ge-
heschen.
0
Zooals wij reeds meldden, loopt Zaterdag
27 November, de le Bonte-Avondtrein van
Station „Musis Sacrum" naar amuse-
mentsland met een lading vroolijkheid
en, jolijt in den goederenwagen. Vertek 8 uur.
Enkele-reiskaarten aan het „Station Musis"
en bij diverse reisbureaux, kenbaar aan de
witte biljetten.
In den trein rijden mee: The Rail-Way BOys.
The Show-Band „The Master Keys", met Giel
Blom, tap-dance, Herman Nijpels Vocalist,
Jan Seegers, accordeon, The Cracker Jokes,
het geheel o.l.v. Louis van Loo Jr.
Mr. Kok, in zijn oerkomische imitatie „Op
de boerderij"; The Harmony-Girls, Ballet uit
de operette „Het Marine-meisje"; The All-
roun Musicians, dance-orchestra; Samir Hao
phim, de vermaarde toovenaar. Bal op het
perron.
Liefde en dood op Borneo.
Aan den oever van een snelstroomende
rivier, die zich met woesten kracht baan
breekt tusschen door rotsen omzoomde oevers,
aan drie kanten ingesloten door het oerwoud,
dat zich in majestueuse pracht verheft, ligt
het Dajak-dorp Pelleban. De gloeiende stralen
van tropische zon beschijnt een vreedzaam
tafereel, vrouwen bezig met het stampen van
rijst, mannen luierend bij de deuren der hut
ten, kinderen spelend in het warme zand van
de dorpsstraat.
Onder deze flegmatische rust, sluimert de
primitieve hartstocht van den wilde. Pas nog
zijn de mannen van het dorp er op uit ge
trokken, hebben hun hartstochten botgevierd
en zijn met de hoofden van naburige stam-
genooten, die gesneld zijn, thuisgekomen.
Maar nu is de vreeselijke bloeddorst bedaard
en de loome rust weergekeerd in het dorp.
Het hoofd, als zetel van het verstand, zal
door de koppen die gesneld zijn, aangevuld
worden met de verstandelijke vermogens van
de slachtoffers.
De vrede is weergekeerd, bloedbroederschap
is gedronken en Anji, de zoon van het stam
hoofd van Pelleban, is verloofd met Ajar de
dochter van het stamhoofd van Ledjoe. De
heilige vogel heeft in zijn vlucht duidelijk den
vrede geboden.
En zoo geeft deze film, die gisterenochtend
in een uitverkocht Rialto draaide, een beeld
van liefde en dood uit een land, waarvan de
primitieve zeden en gewoonten voor ons nog
in het duister waren gehuld. De leider van de
expeditie, die naar de binnenlanden van
Borneo vertrok, baron Victor van Plessen, is
teruggekomen met een schat van gegevens.
Hij heeft kans gezien om een film te vervaar
digen, die niet alleen een weergave is van
verzamelde gegevens over het leven der
Dajakkers, maar tevens heeft hij een product
ontworpen die een greep doet uit het volle
leven dezer wilden. Liefde en dood, beiden is
er in verwerkt. Liefde, die het leven, ook van
den inboorling tot een rijk geheel maakt, de
afsluiting van het aardsche bestaan en de
intrede over den drempel der duisternis naar
een nieuw eeuwig leven. En zelfs, deze impul
sieve natuurmenschen zijn doordrongen van
dat feit.
Prachtig zijn de opnamen van deze cultu-
reele film. De moeilijkheden om het bestaan,
de strijd tegen de natuurkrachten, hun gods
dienstige uitingen.
De opzwepende wilde muziek, die meer dan
woorden weergeeft, wat onder het passieve
uiterlijk ligt verborgen.
Het spannende verhaal maakt van deze
intellectfilm nog iets meer, het maakt er een
film van, die niet alleen voor den inteleectueel
een openbaring is van onbekende zeden en
gewoonten van een natuurvolk, maar tevens
voor een ieder in hooge mate interessant en
bezienswaard is.
TOONEELAVOND UITGESTELD.
In een advertentie in dit blad maakt de
H.S.V. „De .Lyceïst" en H.K.C. bekend, dat
de tooneelavond, welke 26 November a.s. ge
houden zou worden, tot een nader te bepalen
datum in Januari 1938 uitgesteld is.
Zaterdagmiddag half vier had een eenvou
dige plechtigheid plaats bij het monument
„Voor hen die vielen".
De Afd. Den Helder van den Nat. Bond
„Het Mobilisatiekruis" heeft ter herdenking
van de demobilisatie op 18 November 1918 en
als een stille hulde aan de nagedachtenis van
hen, die gedurende de mobilisatie in dienst van
het vaderland hun leven lieten, een krans aan
den voet van het monument op het Havenplein
gelegd.
Er was, tengevolge van het droeve weer,
weinig belangstelling voor deze plechtigheid,
die o.m. werd bijgewoond door burgemeester
Ritmeester den Commandant der Marine,
vice-admiraal T. L. Kruijs, met zijn adjudant,
luit. ter zee le kl. B. Velderman, den Stelling
commandant, overste Bentz van den Berg, met
zijn adjudant, kapitein Kalkman.
De kranslegging werd verricht door den
voorzitter van bovengenoemden Bond, den heer
J. de Jong.
Na de kranslegging, speelde het Stafmuziek
korps, dat zijn medewerking verleende: „Ik
had een wapenbroeder", arr. Leistikow, waar
na een choraal (Ps. 42) ten gehoore werd ge
bracht. De sobere plechtigheid werd besloten
met het Wilhelmus.
ft
Morgenmiddag kwart over vier worden alle
kinderen, behalve de groep die meegeweest is
naar Texel, in de bovenzaal van café Sanderse,
Koningsplein verwacht, voor de slotrepetitie
voor Wieringen.
Gisterenavond gaf bovengenoemd koor, on
der leiding van den heer A. J. Leewens, een
„donateurs-avond" in het gebouw van den
R.-K. Volksbond aan de Molengracht. Mede
werking werd hierbij verleend door een tweetal
solisten van elders: Mevr. M. Struyckenv. d.
Adel, sopraan te Voorburg, en den heer Th. de
Groen, tenor, 's-Gravenhage. De heer Hubert
Cuypers, de bekende Amsterdamsche musicus,
die zich aanvankelijk beschikbaar had gesteld
voor de pianobegeleiding, was helaas verhin
derd, zijn plaats werd ingenomen door onze
stadgenoote, Mevr. NijmeyerMoorman, die
zich, dit zij reeds hier geconstateerd, op voor
treffelijke wijze van haar taak kweet.
Geopend werd met Mozarts „Ave Verum"
en een koraal van Bortniansky, „Du Hirte
Israels", twee schoone koraalwerken, voor
treffelijk en onberispelijk gezongen. Het „Ave
Verum", een werk van grootsche allure, werd
op even grootsche en majestueuze wijze ver
tolkt; bij dit nummer en het volgende bleek,
dat het koor over prachtig stemmateriaal be
schikt, vooral in de bassen en de sopranen, en
dat met groote toewijding en een volkomen
overgave gezongen werd.
Mevrouw Struyckenv. d. Adel zong hierna
een drietal nummers, van Mozart, Debussy en
Fritz Kreisler. Zij beschikt over een fraai ge
luid, een goede scholing en ook de uitspraak
liet niets te wenschen over. Het werk van Mo
zart („II Re pastorale") gaf gelegenheid tot
coloratuurzang, die zij eveneens geheel be-
heerschte.
In het nu volgend Vrouwenkoor van Cath.
van Rennes, „Avondcan-tate", had onze plaats-
genoote, Mevr. de Witvan Amersfoort, gele
genheid zich te doen hooren; zij bezit een
mooie, klankrijke alt. De heer De Groen zong
vervolgens een concert-aria van Mozart, 'n
grootsch werk, waarin zijn krachtig, sonoor
geluid goed uitkwam. Een tweetal liederen
van Schubert, „Ihr Bild" en „Der Doppelgan-
ger", werden door hem met veel voordracht,
beheerscht en sober, gezongen.
De prachtige piano-begeleiding van Mevr.
Nijmeyer was mede oorzaak, dat voor de we
dergave van deze nummers maar één woord
past: subliem!
Het laatste nummer voor de pauze was een
koorwerk van Mendelssohn, Psalm 42, waarin
sopraan- en tenorsoli afwisselden met een dub
bel mannenkwintet en het koor. Het was een
waardig slot van het eerste gedeelte van het
programma.
Na de pauze volgde „Droomekind" van
Wierts voor koor, een drietal duetten voor so
praan en tenor, terwijl de avond besloten werd
met een „Te Deum" van den heer Leewens,
voor kwartetsolo en koor.
Wij mogen dit verslag niet eindigen zonder
nog een speciaal woord van hulde aan de be
geleidster, Mevr. Nijmeyer, die plotseling voor
deze gansch niet lichte taak werd geplaatst.
Want bijna alle nummers vroegen pianobege
leiding en wat dat zeggen wil voor een num
mer bijv. als het groote koorwerk van Men
delssohn, zullen de pianisten onder onze lezers
begrijpen. En behalve dat de begeleiding zich
prachtig aansloot en met den zang een geheel
vormde, was in de solo-gedeelten (voor- en
tusschenspelen) de voordracht en nuanceering
in de puntjes verzorgd.
Hulde ook voor den bijna 70-jarigen dirigent,
die nog met gloed en vuur op het podium staat
en overal tegelijk is om maat, rhythme en
nuance aan te geven.
Aan de beide dames Struycken en Nijmeyer
werden bloemen overhandigd.
Alles tezamen een prachtige avond!
Frankrijk schijnt van plan een vaste l(jn
te trekken in de Europeesche politiek. Da
eenstemmigheid van Chautemps en Blum,
waarover we Zaterdag op de voorpagina be
richtten, geeft hoop voor de toekomst. Da
Fransche Kamer heeft zich, zooals men gele
zen heeft, met groote meerderheid achter de
Regeering gesteld en dus mag men verwach
ten, dat in het binnenland rust zal komen, dia
zeker van invloed zal zijn op de buitenland-
sche politiek van het land. Het zal een ster
ker zeggingskracht krijgen. En dat is meer
dan noodig, omdat Frankrijk een zeer belang
rijke rol speelt in de Europeesche politiek. Het
is dus van het grootste gewicht, dat het ge
schokte vertrouwen in Frankrijk hersteld
wordt.
De Msbd. schreef Zaterdagavond in een be
schouwing:
Er is een tijd geweest, dat men meende
Frankrijk zoo ongeveer uit het Euro-
peesch bestel te mogen uitschakelen. Dat
Frankrijk had zich aan het bolsjewisme
verkocht, het was één en al innerlijke ver
deeldheid en daardoor zwakheid. Het had
zoo goed als afgedaan als factor van
van Europeesche beteekenis en zakte zoo
langzamerhand af naar de plaats van een
tweede- of derderangsmogendheid.
Het is inderdaad een tijdlang moeilijk ge
weest, zich aan deze suggestie te onttrekken;
gelijk er altijd heel wat logische helderziend
heid noodig is om aan een voortreffelijke pro-
paganda-campagne te ontkomen. En de na-
tionaal-socialisten van Duitschland hebben er
werkelijk slag van het land, hetwelk zij waar
schijnlijk nog het meest van al vreezen, aan
een zekere handig geensceneerde minachtig
prijs te geven.
Ongetwijfeld heeft Frankrijk grove fouten
begaan.
Reeds toen Blum de beroemde „pauze" met
veel klokgebeier inluidde, brak hij met het
verleden; een revolutie en dat was het
wezen van de volksfrontpolitiek mislukt op
het oogenblik, dat zij met étappes gaat wer
ken; zij wordt dan evolutie, maar verliest ook
onmiddellijk de geweldige stuwkracht van de
omwentelingsidee. Van dat moment af kon
Frankrijk zich weer aan zijn Europeesche
taak gaan wijden.
In het groote geheel heeft Frankrijk zijn
groote rol.
De algemeene Europeesche en wereldsitua
tie is op het huidige oogenblik zeker te on
doorzichtig om ver-strekkende conclusies te
trekken, zoo zegt het blad en het stelt dan
een aantal vragen, waarop het 't antwoord
schuldig moet blijven, maar die de overden
king toch meer dan waard zijn.
Wat zal het resultaat van de reis van lord
Halifax naar Duitschland zijn? Hoe ontwik
kelen zich de Britsch-Amerikaansche han
delsbesprekingen, en zullen deze ook op poli
tiek terrein ongedachte gevolgen hebben?
Wat is de Brusselsche conferentie van plan
te doen, nu haar oorspronkelijke opzet een
fiasco is geworden? Wat beteekent de as
RomeBerlijn, anderzijds het Duitsch - Ja-
Pansch - Italiaansch anti-kominternverdrag?
Hoe staat Franco eenerzijds tegenover Italiè'
en Duitschland, anderzijds tegenover Enge
land? Zoekt Italië werkelijk een zekere toe
nadering tot Frankrijk, en zoo ja, geschiedt
dit met het doel een continentenblok tegen
Engeland te vormen, of met het doel een
ruggedekking te krijgen, voor het geval het
Derde Rijk in Centraal-Europa te roerig zou
worden? Wat willen, wat doen die vele kleine
landen over Europa verspreid, die eigenlijk
het Europeesch evenwicht in handen hebben?
Het is goed van deze vragen kennis te ne
men, omdat men er opnieuw door leert ver
staan, hoe gecompliceerd de toestand in Euro
pa nog is.
Bioscopen:
Tivoli-theater, Spoorstraat: aanvang half 8:
„Menschen met maskers" en „Broken Blos
soms".
Rialto, Spoorstraat, aanvang half 8:
„De Goede Aarde".
Witte Bioscoop, Koningstraat, aanvang half 8:
„De drie musketiers" en „Het land der
liefde".
Dinsdag 23 November.
Casino, 8.30 uur. 2e Abonnementsvoor
stelling.
Woensdag 24 November.
Casino, 8.10 uur. Concert Winnubst.
Musis, 8.10 uur. „Eet meer visch"-avond.
Opgenomen om 8 uur hedenmorgen.
Licht op 16.29
Barometerstand Den Helder 761.3
Temperatuur lucht (heden) .2.2
Laagste temp. lucht gisteren —.3.1
van 20 November 1937.
BEVALLEN: J. van der Vliet—Ruiten, d.;
d.; A. H. Bruinvan der Made, d.
OVERLEDEN: J. B. Feenstra Kuiper (m.),
19 jaar; F. F. Kaczor (m.), 83 jaar.
G. FILMER OVERLEDEN.
In den leeftijd van 39 jaar is gisteravond
in zijn woning in de Schagenstraat plotseling
overleden de heer Gerrit Filmer, die jaren
lang een vooraanstaande rol in de boks-wereld
ingenomen heeft. Laatstelijk trad hij op als
trainer van de Heldersche boksclub S.N.A,