3 Renown Ridders gehuldigd
50
35
20
WVBERT
JLyenda,
Twee ton voor
het kind
Op een zonnigen
morgen
De uitvoering van
O.K.K.
De gevaarlijke
houding
Maandag 13 December 1937
Tweede Blad
iPJtadLniexiuM
Janus KuiperPiet Ostenbrug en Piet Botter
worden door de hoogste Heldersche
autoriteiten geëerd
Spontane woorden van
den burgemeester
Van gymnastiekdie op een hoog
peil stond
1272 jarig priesterjubileum
kapelaan Westdijk
Treffende hulde van zijn
parochianen
ct.
Thans ook
met menthol-smaak!
Nieuwe Stationschef
Langs de Straat
Een vertrouwd en zorgvuldig
expediteur: „ESONA"
Zaterdagavond 8 uur: een aanwakkerende
Zuidwester... af en toe een hoosbui, die nijdig
in het Heldersche Kanaal neerstriemde... op
sommige daken rammelende pannen...
Maar op het Helden der Zeeplein, daar speel
de Tjalling Dito op het carillon in het Monu
ment voor het Nederlandsche Reddingwezen
en de klanken werden door de windvlagen
meegenomen, klanken van bekende wijsjes op
een vreemd avondlijk uur.
Zaterdagavond: toen zijn in het Raadhuis de
3 Nieuwediepsche „Renown"-ridders gehuldigd,
geëerd voor het roemruchte heldenfeit van een
halve eeuw geleden, toen ze het bestonden in
een open vlet dèn Razenden Bol op te zoeken,
waar duizend duivels aan het razen waren.
En waar ze de bemanning van de „Renown"
van een wissen dood redden.
Drie van de vier.
Drie van de vier nog in leven zijnde
ridders zijn gehuldigd: Janus Kuiper, Ko
ning der Zeeridders en opvolger van „Opa"
Dorus, Piet Ostenbrug, eveneens groot
redder en vriend van Janus, en Piet Botter.
De vierde, Kees Klaassen uit Schevenin-
gen, was niet aanwezig, maar in gedachten
zal hij dien avond bij zijn oude strijdmak
kers geweest zijn.
In het Stadhuis waren kwart over 8 tal van
autoriteiten en genoodigden met hun dames
bijeengekomen, die zich geroepen voelden op
dezen, voor het genoemde ridder-trio zoo be
langrijken dag, aanwezig te zijn.
Wie er waren:
Van hen noemen wij o.a. burgemeester Rit
meester, vice-admiraal T. L. Kruijs, den direc
teur der Marinewerf, Ir. S. Visman, den ge-
meente-secreatris Mr. Dr. E. van Bolhuis, kol.
P. J. Hendriks, chef geneeskundige dienst der
Zeemacht, de wethouders W. de Boer en P. A.
Smits, en voorts de raadsleden en de bestuur-
deren van het Heldersche Reddingsfonds.
Eveneens de 3 ridders: in hun extra-opge
dofte lakensche pak, de revers blinkend gesierd
met het eere-metaal, dat als zij wat heen en
weer ijsbeerden, een fijne, rinkelende muziek
maakte. Zij waren iets onder den indruk van
het officieele van dit alles, maar deden alsof
het voor hen dagelij ksch werk was.
Voor het Stadhuis.
Om half negen arriveerde het „Stedelijk
Muziekkorps", pittige marschen spelend, ge
volgd door een 30-tal oudste leden van „Moed,
Volharding-Zelfopoffering".
Voor het Stadhuis hadden zich toen reeds
eenige honderden belangstellenden verzameld,
die zich klaarblijkelijk niets van den stroomen
den regen aangetrokken hadden, doch graag
een nat pak riskeerden om dit merkwaardige
jubileum mede te maken.
De fakkels vlamden en walmden in den
Zuidwester en wierpen grillige schaduwen op
de contouren van het Monument, dat daar
vlak bij met zijn markante contouren in het
duister stond.
In de trouwzaal.
Inmiddels verzamelde zich het gezelschap in
de trouwzaal, alwaar de burgemeester was,
die een korte rede hield.
Het waren louter woorden van groote erken
telijkheid, die de heer Ritmeester deed hooren,
woorden, die een warme hulde beteekenden
voor het 3-tal, voor wie zij goeddeels bestemd
waren, doch tevens voor alle Nederlandsche
ridders in het algemeen.
Alle namen van hen, die bij de al haast
legendarisch geworden stranding in de vlet
mee geweest zijn, werden gememoreerd, eerst
die van Opa Rijkers, toen van hen, die 3 toch
ten medegemaakt hadden, 2 en 1.
Piëteitvol moment.
En hierna verzocht de burgemeester
eenige oogenblikken stilte, ter herdenking
van diegenen, die thans niet meer in leven
zün.
Spr. memoreerde daarna enkele bijzon
derheden van de schipbreuk en wees er op,
dat geen der redders op die roemruchte
dagen een oogenblik aan eigen lijfsbehoud
en eigen belangen gedacht hebben. Zij
wisten hun plicht en handelden dienover
eenkomstig. Het was doodstil in de zaal,
toen spr. enkele details van het avontuur,
zooals hij dat gelezen had in een ouden
jaargang Van het „Vliegend Blaadje aan
haalde...
Dit alles, vervolgde de burgemeester, strekt
niet alleen Uzelf, maar het geheele Nederland
sche volk tot eer en wij zullen zooveel mogelijk
doen om de moeilijkheden in uw leven zoo licht
mogelijk te doen zijn. U te steunen voelen wij
als een plicht.
„Wij zijn trotsch op L
Mannen van „Moed-Volharding-Zelfopoffe-
ring", vervolgt de burgemeester zijn rede, wij
allen zijn trotsch op U, beseffen uw helden
daden en van onze erkentelijkheid kunt ge
verzekerd zijn. Gij, die eens de eer van Neder
land hoog gehouden hebt, weest overtuigd an
onze diepe dankbaarheid. Wij zullen U niet
vergeten!
Spr. besluit zijn enthousiaste rede met het
instellen van een dronk op de garde, daarbij
de hoop uitsprekend, dat haar nog vele jaren
gegeven zal zijn, omdat zij de trots is van Den
Helder.
Een hartelijk applaus onderstreept de woor
den van onzen magistraat en dan volgt de
complimentatie, waarbij Janus en de beide
Pieten handen te kort komen, om alle vrien
delijke en welgemeende wenschen te beant
woorden.
De stemming is perfect en door velen wordt
in dit korte tijdsbestek gebruik gemaakt om
oude herinneringen op te halen en de haast
vergetene op te frisschen. Een échte „redders
avond".
Het is een ardig gezicht als de vice-
admiraal het 3-tal persoonlijk feliciteert
en een praatje met hen maakt. Geïnteres
seerd luistert Zijne Excellentie naar de
leden der garde, die uit den aard der zaak
hoogelijk vereerd zijn met deze belang
stelling.
Aan het einde, het is dan reeds bij half tien
geworden, is het de voorzitter van „Moed-Vol-
harding-Zelfopoffering", de heer J. van Dok,
die een kort woord van dank spreekt. Hij ver
tolkt namens zijn Vereeniging den dank voor
de belangstelling en hartelijke woorden en
heeft daarbij nog gelegenheid enkele persoon
lijke herinneringen van de „Renown"-ramp aan
te halen. De heer Van Dok was toen 12 jaar,
maar hij herinnert zich alles nog als den dag
van gisteren.
En dit was het einde van de huldiging en
gingen allen huiswaarts.
Ook de ridders; gebogen liepen zij de trappen
van het Stadhuis af, om buitengekomen de bol
hoedjes diep in het voorhoofd te drukken. Ge
kromd tegen den gierenden Zuidwester hebben
zij hun woonsteden opgezocht, en in hun hart
was dankbaarheid voor deze hulde na een halve
eeuw!
De voorzitter, de heer Roodenburg, heette de
aanwezigen Zaterdagavond in de goed bezette
Casino-zaal hartelijk welkom, in het bijzonder
de besturen der zustervereenigingen en andere
sportver.. In het kort wijst de voorzitter op
de belangrijkheid van de lichamelijke opvoe
ding en tevens memoreert hij de behaalde
resultaten, die verschillende leden mochten
boeken op gehouden nationale wedstrijden.
Een hartelijk woordje richt hij tot den direc-
deur, den heer Van Loo, die trouw bijgestaan
door zijn vrouw, zich zoo met hart en ziel
aan dit werk wijdt. Een keurige bloemenmand
vertolkt den dank van de leden voor dit
werk.
Hierna wordt dan een aanvang gemaakt
met de afwerking van de volgende punten
van het programma. De meisjes IV, keurig
aangetreden in hun blauwe turnpakjes, voe
ren een vrije oefening uit. Het werk is goed,
de oefening valt op door afwisseling en ori
ginaliteit van samenstelling. Ook later op den
avond, bij een stokoefening, geven deze jon
geren blijk, van een grondige bestudeering
van de lang niet lichte oefeningen.
Ditzelfde kunnen we zeggen van het werk
der damesjuniores, die dezelfde oefeningen,
natuurlijk van een nog ingewikkelder com
positie, met gemak en handigheid uitvoerden.
De vrije oefening droeg hier een rhythmisch
karakter en het was bewonderenswaardig,
hoe sommigen, de soepelheid en overgave,
welke een dergelijke oefening vereischt, tot
in de puntjes behandelden.
De staafoefening van de dames, was als
geheel niet zoo af, dit kwam niet zoozeer
door het feit, dat de oefening te zwaar was,
als wel door een fout, die een der dames
maakte, waardoor stagnatie ontstond. Geluk
kig herstelde zij zich verbazend vlug en was
het verdere verloop tot volle tevredenheid
van het publiek, wat bleek uit een allerhar
telijkst applaus. Het werk aan de barren
was goed. Het kreitsen, zoowel boven als tus-
schen de leggers ging buitengewoon gemak
kelijk, terwijl diverse dames op verdienstelijke
wijze een schouderstand maakten. Maar het
mooiste, dat deze afdeeling te zien gaf was
wel de knotsoefening. Zonder fouten werd
deze interessante oefening vertoond.
En nu komt hèt werk van de heeren aan
de beurt. O.K.K. telt een paar toestel-turners
onder zijn heerenafdeeling, die gezien mogen
worden. Het werk aan de brug was meer dan
goed. De kipp ging steeds zonder de
minste moeite, terwijl een van de heeren zelfs
uit steun een keurige salto maakte. Ook aan
het hoogrek blonken er een paar uit. Buik-
zwaai, reuzenzwaai, molenzwaai, het ging
zonder het sensationeele tintje en het is voor
al het werk aan dit toestel, wat door het pu
bliek werd gewaardeerd. Ook het werk aan
het paard was veel beter dan dat we tot nog
toe van de heeren gezien hebben.
Tenslotte werden op een vlotte wijze door
de heeren een aantal groepen of standen ge
vormd en de aardige samenstelling van deze
groepen, de gemakkelijkheid, waarop de hee
ren de diverse groepen vormden, waren een
waardig besluit van dezen goed geslaagden
turnavond.
Een voor de pauze, hadden de burgemees
ter en wethouder De Boer, de Casino-zaal be
treden en het was de voorzitter, die de beide
heeren welkom heette en zijn genoegen uit
sprak, dat zij nog gelegenheid hadden gevon
den om dezen avond met hun tegenwoordig
heid te vereeren.
Het was tenslotte een gezellig bal, dat de
zen eersten O.K.K.-avond besloot.
Gistermiddag is kapelaan Westdijk,
die 6 dezer 12% jaar priester was, op
treffende wijze door de parochianen van
de parochie Heilige Petrus en Paulus
gehuldigd.
Om kwart voor twee arriveerde de jubi
laris, die vergezeld was van zijn ouders en
eenige famlieleden, aan het gebouw van den
R.K. Volksbond aan de Molengracht. In de
bestuurskamer van dit gebouw werd hij aller
eerst toegesproken door het hoofd van de pa
rochie, pastoor Koopman. Deze herinnerde in
het kort aan de groote gebeurtenis, welke de
aanwezigen hier bracht en meende, dat de
jubilaris God dankbaar mocht zijn, voor alle
weldaden, welke hij in deze 12% jaar van
Hem heeft mogen ontvangen.
Dit jubileum is niet een feest van U, ka
pelaan, alléén, doch, juist omdat U het bent,
ook van de parochianen van de parochie van
den Heiligen Petrus en Paulus. Zij eeren in U
niet alleen den priester, maar zij zijn ook
vervuld van hoogachting en waardeering voor
Uw persoon.
Pastoor Koopman bood kapelaan Westdijk
vervolgens namens de parochie een fraaie col
lectie tafelzilver aan, plus nog eenige geschen
ken, welke de jubilaris later, als hij pastoor
zal zijn, uitstekend van pas zullen komen.
Daarop werd de kapelaan nog door ver
schillende personen den instanties gelukge-
wenscht, waarbij alle wenschen vergezeld
gingen van een cadeau. Zoo bood de congre
gatie van jongens een compleet... rijwiel aan.
De heer Snel sprak namens het bestuur van
den R.K. Volksbond den jublaris in hartelijke
woorden toe als priester, maar ook gis gees
telijk adviseur van de R.K. arbeidersorgani
satie. Als zoodanig heeft U, aldus de heer
Snel, buitengewoon belangrijk werk ver
richt, waarvoor wij allen veel waardeering
hebben. Spr. roemde des kapelaans initiatief
en doorzettingsvermogen.
Daarna kwamen de jongens-misdienaren
hun geschenk aanbieden, waarna de R.K.
harmonie „Winnubst" een muzikale hulde
bracht.
Daar liet zij het echter niet bij, want een
stadsgezicht in lijst was het stoffelijk blijk
van waardeering voor den kapelaan. Nog
sprak hopman Moesterd namens de R.K.
verkenners, eveneens gevolgd door de aanbie
ding van een geschenk.
Kapelaan Westdijk, die alle sprekers en
schenkers persoonlijk dankte, viel daarop nog
een treffende hulde ten deel van vele paro
chianen, de hem persoonlijk tijdens de nu
volgende receptie de hand kwamen drukken.
Hij zal dezen dag dan ook net licht ver
geten!
De Centrale Propaganda Commissie voor den
verkoop van de Weldadigheidspostzegels ver
zoekt ons plaatsing van onderstaande woord-
puzzle (90 letters). Zij deelt daarbij het vol
gende mede:
Met groote erkentelijkheid kan de Commissie
gewag maken van het feit, dat H.K.H. Prinses
Juliana den hoofdprijs voor deze puzzle ter
waarde van honderd gulden heeft geschon
ken. H.K.H. hoopt de gelukkige winnaar van
dezen prijs op deze wijze in staat te stellen om
in overleg met de Centrale Propaganda
Commissie een keus te doen ter vervulling
van een grooten wensch.
Voorts zijn er als hoofdprijzen: twintig fraaie
Philips-radiotoestellen, van 't nieuwste systeem
1937/38. Verder nog enkele honderden prijzen
als: een schilderij van Louis Apol, vluchten met
de K.L.M., retour Vlissingen—Harwich le
klas, geschenkbonnen van eenige bekende
groote magazijnen en instellingen, en troost
prijzen.
O m s c h r ij v i n g.
December is in 't land en men frankeert
„dus" weer met 61-80-10-43-44-42-21-20-90-59-
85-18-57-2-3-47, wetende, dat daardoor een goed
13-37-12-51 wordt gesteund.
Wie zou hieraan zijn onmisbaren 27-5-17-56-
19 kunnen onthouden? Immers: 25-46-9-16-6-
81-48! Het gaat hier om het belang van het
79-46-66-82, dat is: de 32-68-14-67-69-11-90-76
van Nederland. Duizenden hunner hebben 1-56-
7-4 zoo dringend noodig; zij zullen er U dank
baar voor 85-63-31 en 22-51-63-39-49-38. Men
vergete dit toch vooral 38-46-24-28!
Dit jaar wordt getracht het hierboven ge
noemde bedrag, zijnde 59-33-34-35-36-77-66 bij
een te brengen. Zou dit niet 45-41-87-88-89-63-
67 zijn? Zeker wel, maar dan moet ook iedere
lezer van dit blad de 40-70-8-15-47-47-46-25-26
inzenden. Want vele 67-89-86-80-66-71-54-83-47
maken één groote, de 71-33-78-60 ton!
Ons aller 53-55-23 is hiermede gemoeid! 29-
30-52-50-75-47 en moeders zullen zitten
puzzlen, allemaal 29-69-69-62 die twee ton! 72-
77-65-71 U allen mede? Natuurlijk! De Post
moet ons eiken 58-74-64 als 't ware begraven
onder oplossingen!
58-73-73-84-29-68-69-84 danken wij U harte
lijk uit naam van de misdeelde stumperds!
De oplossing zende men in aan het volgende
adres: Voor het Kind-Puzzle, Nicolaistraat 17,
den Haag, en wel vóór 25 December a.s. Oplos
sing uitsluitend op een briefkaart, welke moet
worden voorzien van twee (of meer!) kinder
postzegels van vijf cent frankeerwaarde (prijs
ieder 8 cent).
De toewijzing van de prijzen geschiedt vóór
31 December ten overstaan van den notaris mr.
S. K. D. M. van Lier, in den Haag. Goedge
keurd bij besluit van den Minister van Justitie,
d.d. 15 November 1937, onder No. 1162. Het
Nieuwe Jaar wordt voor 20 winnaars ingeluid
met een Philips Radio! De prijzen worden
franco toegezonden, een trekkingslijst wordt
niet uitgegeven. Wie op 5 Januari geen prijs
heeft ontvangen, is „ongelukkig" geweest.
Zorgt er voor dat ook gij Uw deel geeft aan
het misdeelde kind!
Naar wij eerst thans vernemen, is de heer
Wendt, die gedurende eenige jaren stationschef
alhier geweest is, voor den dienst afgekeurd.
Hij is vervangen door den heer J. H. Kreling,
die voordien aan het station Simpelveld de
functie van chef vervulde. De heer Kreling is
een Nijmegenaar van geboorte en is 50 jaren
oud.
Een zonnige Decemberdag een buitenkansje
om even een „buitenkantje" te pakken op de
fiets. Heerlijk frisch weer, een doorzichtige
lichtblauwe lucht: o, wat heel anders dan dat
donkere miezerige regenweer van gisteren!
Ik glijd in gezellig vaartje langs de Zuid
straat. Naast de werf liggen een paar grijze
bootjes, een met koeie-letters „Z 6", opdrin
gerig zijn weinig zeggende nummer aan ieder
vertoonend. Daar heb je de groote brug naar
't Ankerpark. In den hoek bij de brug ligt een
beeld van een bottertje, wat een rustige
lijn, wat een mooie lijn zit er toch in zoo'n
boot. De slanke mast spitst omhoog, er han
gen een paar netten aan te droogen, je ziet
honderden stukjes bleu van de lucht tusschen
de donker bruine mazen door .De bijpassen
de visscherman teert juist een opgezette lap
zink aan den zijkant. Ik „neem" de oprit
van de brug en glijd het Ankerpark binnen,
daar is ook het eind al, daar is de buiten
haven.
De blauwe vlag met de door den wind uit
geplozen zoom wiebelt je toe. Er wordt ge
spuid.
Onwillekeurig krijg je na al die regen een
opgelucht idee wanneer zoo'n dikke borrelen
de stroom zich in de haven uitstort.
Rechts is 't mooier dan links, links is het
stijf en grijs en fantasieloos, de betonnen ko-
lenopslagplaats, maar rechts is 't fijn ruim:
korte frissche blauwe golfjes in de haven en
achter de dam. Pal voor je de „Java", die
door onze Jutters zoo mooi is opgeknapt en
zich nu opzichtig groot en hoog in 't felle
zonlicht den volke vertoont.
In matig tempo, niets van dit lichte genot
missend, brengt mij de fiets over de brug.
Daar is het Wachtschip.
Ik heb altijd neiging wanneer ik binnen- of
buitenlandsche gasten heb. zoo'n beetje dee
moedig te worden als ik ze die mooie haven
laat zien en wij komen dan langs het Wacht
schip!
Allemaal hutjes en boetjes ervoor op den
kant, ook allebei eetketels, partijtjes aard
appelen en nog veel meer. Daartusschen
scharrelen nakomelingen der Batavieren in
groezelige werkpakken, hun pet verraadt nog
hun beroep en als je even wacht merk je 't
nog drommelsch goed aan iets anders ook.
Hier en daar zijn er wat matrozen aan het
sorteeren daar poetsen ze ergens aan
verderop dragen ze een ketel weg. Een paar
met een opgerolde handdoek gewapend bege
ven zich te voet ter militairen „reinigings
dienst" op de werf, op den weg loopt er een
met een pannetje soep in een bonte doek.
De schildwacht ijsbeert heen en weer.
plots een signaal van 4 oploopende en 1 af-
loopende toon: totatatita! Een officier na
dert onze goede oude „Emma". Was 't wacht
schip dan toch belangrijker dan ik dacht, of
was 't de officier?
Weet u wel heel lang geleden, toen een
prinses hoog in den kasteeltoren het spinne
wiel aanraakte, bleef ze plotseling verstijfd
staan. De koning, de koningin, de kamer-
heeren, de jachtmeesters, de honden, vliegen
en spinnen, alles bleef stil staan, eeuwenlang
- totdat de prins kwam en de prinses en de
heele hofhouding weer verloste.
Eensklaps rekken zich de gebogen werk
pakken. De poetsers rijzen op, terwijl ze hun
poetsdoek laten vallen. De „aardappel"-ma-
trozen laten rustig een scheef staande zak
omvallen en staan plots als versteend tus
schen de rubbelende petatters, die om hun
voeten rollen. Die, met de opgerolde badhand
doek konden plotseling stil staan, stram het
baddoekrolletje stijf tegen het dijbeen ge
klemd, 't soeppannetje zak op de straat en de
„soep"-matroos staat als een paal. Niemand
heeft 't lef verder te bewegen. Alles staat
stil, behalve mijn fiets en een meeuw, die mij
langzaam zeilend inhaalt Een wassenbeel
denspel! De officier, onder den indruk van al
die eerbewijzen, loopt in versnelde pas over
de loopplank en tèk, tèk, tèk, tèk, heel kwiek
't trapje op.
Hij eischt, discipline, is nu echter zeer
snel, waaruit in dit laatste geval zijn vrien
delijke gezindheid en onzelfzuchtigheid blijkt!
Hij wenscht de militairen niet langer dan
strikt noodzakelijk op te houden.
Weer klinks nu een signaal, maar 't klinkt
nu verlossend, de versteening wijkt, ont
spanning en leven treden weer in; de bad
handdoek-matrozen tippelen weer verder, de
poetsdotten worden weer ter hand genomen;
de petatters bij elkaar gegrabbeld. De schild
wacht ijsbeert verder; ook het soepketeltje
rijst weer op en het versteeningssprookje is
uit.
Ik rijd naar huis en denk bij mezelf, wat
Salomo al 2930 jaar eerder vaststelde: „Er
is niets nieuws onder de zon" Het water,
het land, de menschen, hun gewoonten, in
eeuwenoude sprookjes, en ook nü nog in onzen
zoogenaamden modernen tijd!
De mededeeling van Mussolini, Zaterdag
avond, heeft geen verrassing gebracht. Zij
werd verwacht en de belangstelling ging dus
alleen nog maar uit naar de wijze, waarop
zij gedaan zou worden. Ook die kon echter
geen groote verrassing meer baren, omdat
Mussolini daarvoor den meest effectvollen
vorm zou kiezen. De heeren dictators zijn
meester in de regie en zij ontzien kosten nog
moeiten om dat, wat zij te zeggen hebben,
zoo suggestief mogelijk toe doen. Het uithan
gen van duizenden vlaggen, het aanbrengen
van „een zee van licht", luidsprekers op tal
van plaatsen, het „verplicht" opkomen van
tienduizenden onderdanen, zijn eenige onder-
deelen, die nimmer ontbreken. Massa
psychose!
Aan die onderdeelen heeft het ook Zater
dagavond niet ontbroken. De ensceneering
was volkomen gelijk aan die van 9 Mei 1936,
toen het Italiaansche imperium over Abes-
sinië werd afgekondigd, zoo kan men elders
in dit blad lezen. Toen daar tienduizenden op
het groote plein verzameld waren, toen heeft
Mussolini zijn mededeeling gedaan: „Italië
treedt uit den Volkenbond", zoo heeft hij ge
zegd. „Het doet dat zonder spijt", zoo voegde
de Duce eraan toe.
Tot zoover was de mededeeling geen sen
satie, althans voor de buitenwereld niet, de
Italianen zelf schijnen in het onzekere ver
keerd te hebben omtrent de besluiten van den
Duce. Al zullen ook zij deze mededeeling al
lang verwacht hebben. Er was al zoo dikwijls
van de zijde van den leider onbarmhartige
critiek geweest op het Geneefsche lichaam.
En niet voor het eerst was het dreigement
van uittreden gebruikt.
Onaangenaam was de motiveering van
het uittreden: „Ons temperament van
strijders is niet in overeenstemming met
Genève," zoo heeft Mussoloni gezegd.
„Onze stjjl en ons temperament van sol
daten leed er onder."
Dat noemde we in den kop van dit over
zicht „de gevaarlijke houding". Wat schuilt
er achter deze woorden van den Duce? Men
vreest van meer dan hij geuit heeft. Het is
waar, we zijn het wapengekletter, vooral van
Mussolini, gewend en het is niet vreemd, dat
hij ook nu weer sprak van zijn stalen wapens
te land en ter zee en in de lucht en op den
heroïschen geest van de revolutie wees. Maar
tochItalië heeft van nu af geen enkele
moreele rem meer. Het zal dus nog minder
dan voorheen, zich gelegen laten liggen aan
de meening van de mogendheden, want al is
het nog een jaar gebonden aan zijn Volken
bondsverplichtingen, het is niet al te con
sciëntieus en zal van Zaterdag af geen enkele
band meer voelen.
't Gevolg van het uittreden van Italië zal
zyn een nog nauwer aaneensluiting van
Engeland en Frankrijk, 't Gaat alles in
onze huidige wereld verdacht veel lijken
op 1914.
Bioscopen:
Tivoli-theater, Spoorstraat: aanvang half 8:
„Alarm in Peking" en „Kerels uit één
stuk."
Rialto, Spoorstraat, aanvang half 8:
„Zevende Hemel" met Simone Simon.
Witte Bioscoop, Koningstraat, aanvang half 8:
„De Kroongetuige" en „De vrouw, die men
begeert".
Heden:
Casino, 8 uur. Feestavond van het „Sperwer-
verbond".
Dinsdag Hf December.
Casino, 8 uur. Concert Kunst aan het Volk.
Gereformeerde Kerk, 8 uur. Kerstconcert
„Hallelujah".
Kgelhuis, 8 uur. Oprichtingsvergadering pl.
afdeeling Vereen, voor Luchtbescherming.
Woensdag 15 December.
Casino, 8 uur. Marineconcert met Theo Olof.
Opgenomen om 8 uur hedenmorgen.
Licht op 16.15
Barometerstand Den Helder 748.4
Temperatuur lucht 3.4
Laagste temp. lucht gisteren 3.1
OP- EN ONDERGANG VAN ZON
EN TIJD VAN HOOG- EN LAAG WATER.
Wintertijd
Zon
Dec. op: ond.: Hoogwater Laagwater
Z 12 8.02 15.45 0.10 13.20 7.05 19.00
M 13 8.03 15.45 1.30 14.30 8.05 20.20
D 14 8.04 15.45 2.50 15.55 9.20 21.40
W 15 8.04 15.45 4.05 17.05 10.30 22.55
D 16 8.05 15.45 5.20 18.05 11.35
V 17 8.06 15.45 6.25 18.55 0.10 12.35
Z 18 8.07 15.45 7.20 19.45 1.15 13.25
