Diefstal van geheimen! DE TT E U y TARZAN EDGAR RICEj I BURROUGHS Bedrijf'sspionnage en contra-spionnage Wat de concerns er tegen doen Als de Koning van Egypte trouwt Het spijt mij DOOR bltiNIHMHH No. 38. De wilde ogen van de krankzinnige vielen nu op de hoge-priesteres, met een plotseling oplaaiende haat. Zijn handen leken wel klau wen, toen hij naar haar toe kroop. Tarzan spande zijn spieren om de touwen te ver breken, die zijn armen op zijn rug gebonden hielden. De bruut liep achter Tarzan langs om zijn slachtoffer aan te vallen, toen de aapman een bovenmenselijke ruk gaf aan de touwen, die hem knelden. De kracht deed hem van het altaar op de grond rollen. Toen hij opsprong vielen de touwen van zijn armen af. Tegelijkertijd realiseerde hij zich, dat La. de priesteres en de krankzinnige verdwenen waren. Een onderdrukte kreet kwam van een ondergronds gelegen ruimte. Zonder aan eigen veiligheid te denken, vloog Tarzan onmiddellijk de eeuwenoude trap af. Daar voor hem stond de waanzinnige, zijn gorilla-achtige vingers omknelden de keel van het meisje. Hij liet zijn slachtoffer los, toen hij Tarzan achter zich hoorde naderen en keerde zich met een dier lijke schreeuw naar zijn aanvaller. De pries teres viel bewusteloos neer. Met schuimbe- dekte lippen en ontblote tanden wierp het monster zich in de strijd. De priesteres, die spoedig weer tot zichzelf kwam, keek met van angst opengesperde ogen naar de twee vechtende mannen in die lange kelderruimte onder het altaar. De zonaanbidder vocht met verdubbelde kracht van een krankzinnige. Zijn onmenselijke kreten vulden de ruimte. Ten slotte zag La, dat haar beschermer de aanvaller bjj zijn keel greep en zijn hoofd achterover drukte. Een ogenblik later schoof hij het bewegingloze lichaam van zich af. (Nieuwe spelling.) Onlangs werden uit een technisch labora torium in Kent onderdeelen van een geheime vliegtuigmachine gestolen. De onderdeelen waren, aldus Ladislos Fa- rago in „De Groene", vijfduizend gulden waard, maar aangezien de machine geheim was, werd de hulp van Scotland Yard en zelfs van den Geheimen Dienst ingeroepen. De pers stond er vol van. „Geheimzinnige agenten van een buitenlandsche mogendheid" werden beschuldigd. Toen helderde Scotland Yard het mysterie op. Het was een volkomen alledaagsch geval van diefstal, en de vermiste geheime onder deelen waren voor eenige ponden verkocht aan een plaatselijken oudijzerhandelaar. Ditmaal was het valsch alarm, doch in honderden, ja duizenden andere gevallen is de beschuldiging van „geheime agenten" vol ledig gerechtvaardigd. Het lot van den uit vinder is tegenwoordig zwaar. Wanneer hij al iets heeft uitgevonden dat de moeite waard is, moet hij het steeds beschermen. Meer spionnen dan ooit. Particuliere firma's, die zich bezig houden met het uitwerken van nieuwe militaire uit vindingen, worden bespionneerd door agenten van buitenlandsche oorlogsministeries. Zelfs gewone, niet militaire industrieele firma's worden voortdurend bespionneerd door con currenten. Een van mijn Engelsche vrienden, een expert op het gebied van spionnage, ver telt me dat de internationale politie thans met meer spionnen te doen heeft dan ooit te voren. Het legioen van militaire spionnen is uitgegroeid tot een leger door de groote aan tallen industrieele spionnen die over de ge- heele wereld aan het werk zijn. Duitsche indringers in Japan. Het eerste land, dat te lijden had van industrieele spionnage, was Duitschland. Industrieele spionnen zwermden uit vrij wel ieder land van de wereld naar Duitschland, omdat dit land zoo rijk was aan nieuwe uitvindingen, en deze uitvin dingen zoo slecht werden bewaakt. Belangrijke Duitsche firma's zooals de I.G. Farbenindustrie en de Allgemeine Elektrizi- taets-Gesellschaft ontdekten spoedig, dat hun exclusieve uitvindingen, waarop zij geen pa tent hadden genomen, vervaardigd werden in Japan. I. G. Farbenindustrie was de eerste firma die zijn eigen tegen-spionnagedienst or FEU1LLET0N. 17. De bezoeker raakte nauwelijks zijn hoed aan. Z(jn geheele houding gaf geen enkel blijk, dat h(j een beleefdheidsbezoek bracht. Het geleek eerder op een vertoornden schoolmeester, die gekomen was een zondigen leerling een kastij ding toe te dienen. „Mijn naam is Barnslow," beaamde hij. „U is, geloof ik, mijn huurder, Mr. Cradd." „Het was zeer vriendelijk van u dit huis aan mij te verhuren", merkte Peter Cradd op. „Wilt u er niet bij gaan zitten?" De vicaris staarde het mannetje tegenover hem verscheidene oogenblikken aan; toen aan vaardde hij, na een korte aarzeling, den aan geboden stoel. „Mr. Cradd," begon hij daarna, „ik kom mij van een hoogst onaangename taak kwijten." De blauwe oogen van Peter Cradd sperden zich van verbazing wijd open. Hij had er nog niet het flauwste denkbeeld van, wat deze plechtige inleiding beteekenen moest. „Het spijt mij dat te vernemen, sir," ant woordde hij bedremmeld. ganiseerde. Hun fabrieken te Leverkusen zijn vrijwel hermetisch gesloten voor buitenlan ders of zelfs Duitsche buitenstaanders. Het is nagenoeg onmogelijk, zelfs voor journalis ten, de fabrieken van de I-. G. Farbenindustrie binnen te komen. Ik was in staat toestem ming te krijgen, alleen omdat ik van de I. G. Farbenindustrie opdracht had gekregen een artikel te schrijven over haar geweldige lichtreclame. Toen ik aan het station van Keulen aan kwam, werd ik afgehaald door twee zeer vriendelijke, maar zeer weinig mededeelzame heeren van de fabrieken. Beleefd maar gron dig fouilleerden ze mij op camera's, dan leid den ze mij als een gevangene tusschen zich in door den ingang van de fabriek naar de bestemde plaats, waarbij ze er goed voor zorgden dat ik geen van de andere afdeelin- gen binnen ging. Systemen, De I. G. Farbenindustrie moet buiten gewoon voorzichtig zijn, omdat de meeste van haar geheime producten niet be schermd worden door een patent, AUeen de uitvinder en de voornaamste techni sche directeur weten het geheim van het geheel, waarvan de noodige onderdeelen in verschillende afdeelingen vervaardigd worden, zoodat de arbeider nooit geheele formules kan krijgen. En toch verliezen zij voortdurend uitvin dingen door de meest eenvoudige zaak. Een concurrent biedt een uitvinder een fabelach tig salaris aan en deze gaat weg met zijn uit vinding. Dit systeem heeft noodzakelijkerwijze ge leid tot eigenaardige situaties onder het be wind van Hitier. Gedurende de groote jacht tegen Joodsche arbeiders werd van de I. G. Farbenindustrie geëischt dat zij al haar Jood sche employé's zou ontslaan. I. G. Farben industrie antwoordde dat dit geheel onmoge lijk was. Een groot aantal van haar uitvin ders, allen eigenaars van buitengewoon waar de volle uitvindingen, waren Joden, en zou den eenvoudig hun uitvindingen meenemen, niet alleen buiten de firma, maar ook buiten Duitschland. Dit zou het verlies met zich hebben gesleept van 60 percent van de ge heime uitvindingen van de I. G. Farben industrie. De contra-spionnage. De A. E. G. tegen-spionnage organisatie is veel completer. Ik ben in de gelegenheid ge weest deze organisatie te bestudeeren en ben in staat verschillende hoogst interessante ge gevens mee te deelen. Een man die een arm in den oorlog verloor, kwam naar de personeelsafdeeling van de „U heeft zich als mijn huurder bij de maand hier gevestigd," ging de geestelijke voort, „en u betaalt mjj,. vergis ik me niet, tien guineas per week. U heeft een maand huur vooruit be taald. Ik kom u die terugbrengen. De over eenkomst wordt te niet gedaan, en ik verzoek u zoo spoedig mogelijk te vertrekken." „Wat vertrekken?" vroeg Peter Cradd met de grootste ontsteltenis. „Of naar elders verhuizen." „Maar, waarom?" De vicaris tikte met zijn esschenstokje drif tig op de steenen. „Mr. Cradd," hernam hij, „het huis, dat u bewoont dit huis mag dan, dat geef ik toe, geen deftige woning zijn, maar het is en blijft niettemin een vicariswoning. Het lag nooit in mijn bedoeling, moet ik u tot mijn spijt zeggen, dat het, toen ik het u verhuurde, een huis der lichtzinnigheid zou worden." Peter Cradd werd opeens volkomen bedaard. „Wilt u mij alstublieft een nadere verklaring geven, sir," vroeg hij. „Mij is ter oore gekomen," hervatte de vica-is, met zijn horlogeketting spelende en zijn huurder strak aankijkende, „dat een jonge dame gisternacht hier geslapen heeft." „Dat is volkomen waar," erkende Peter Cradd, een weinig onthutst. „Zij kon nergens anders een nachtverblijf krijgen. De vrouw, bjj wie zij in pension was, weigerde haar bin nen te laten." „Niet ten onrechte, daaromtrent bestaat bij mij geen twjjfel," merkte de viscaris met ge strengheid op. „Ik zal er niets meer behoeven bij te voegen. Mr. Cradd. Ik kan het weten, dat het huis slechts één ingerichte slaapkamer bevat. Ik doe een beroep op uw weldenkend heid, en vraag u..." „Maar juist omdat het huis slechts één slaap kamer bevat, ben ik in het hotel gaan slapen," viel Peter Cradd hem in de rede. Mr. Barnslow boog zich in zijn stoel naar hem over. „Wat hoor ik daar?" vroeg hjj. „Heb ik goed verstaan, dat u gisterennacht in het hotel geslapen hebt?." A. E. G„ voorzien van een introductiebrief van een van de beste klanten van de A. E. G., om werk vragen. Zijn refertes waren uitste kend. Hij werd aangesteld als voorman, en had spoedig het vertrouwen van zijn em ployé's gewonnen. Hij maakte snel carrière en werd tenslotte aangesteld als chef van de geheime afdeeling. De A. E. G. tegen-spionnage dienst houdt iederen employé van de geheime afdeeling on der voortdurende contróle, en er werd spoe dig vastgesteld dat de betrouwbare chef bo ven zijn stand leefde en dat hij zeer vriend schappelijke relaties had met eenige Fransche heeren die in Berlijn woonden. Toen nam het hoofd van de contra-spionnage persoonlijk het geval in handen en zijn onderzoek had spoedig resultaat. Op zekeren dag kwam hjj de geheime afdeeling binnen en begon een gesprek met den verdachten chef. Plotseling sprong hij op hem toe, rukte zijn jas open en daar was de zoogenaamde geamputeerde rechter arm, met een riem tegen zijn zij ge houden. Onder zijn jas had hij aanteekenin- gen gemaakt op een kleine, speciaal aange brachte harde bloc-note. Hij bekende dat hij werkte voor Fransche industrieelen en dat hij reeds informaties haa overgebracht over een groot aantal zeer waardevolle geheime uit vindingen. Alle geheime teekeningen werden lede ren nacht door een speciale bewaker op gesloten in de brand- en braakvrije kluis. Alleen de bewaker van de teekeningen en een van de hoofdingenieurs gingen er over. Zij werden beiden absoluut betrouw baar geacht. Nietttegenstanade dat werd aan de contra-spionnage afdeeling ge meld, dat zekere teekeningen, die 's avonds werden opgeborgen op een be paalde plaats, den volgenden morgen op een ande.re plaats werden gevonden. Men stelde toen een camera in de kluis op, die een foto zou nemen van ieder, die de kluis zou openen tusschen zes uur 's avonds en negen uur 's morgens. Op deze wijze werd aangetoond, dat een van de hoofdingenieurs 's nachts terugging naar de fabriek, de kluis opende, de teekeningen copiëerde en ze daar na terug légde in de kluis, maar op de ver keerde plaats. Wie de grootste last veroorzaken. De chef van de contra-spionnage afdee ling vertelde me: „Onze grootste moeilijk heid vormen gewoonlijk hooggeplaatste buitenlandsche bezoekers. Zij komen bjjna altijd onze fabriek bezoeken met heel kleine camera's, verborgen in knoopsgaten en zakdoeken en die allerlei soorten on schatbaar exclusieve machines fotogra feeren." Hier stond de contra-spionage voor een moeilijkheid, want zij kon dez voorname be zoekers niet onderwerpen aan de vernedering van een fouilleering, en toch kon zij niet toe staan dat geheime apparaten werden gefoto Peter Cradd tastte in zijn zak, en haalde de hotelrekening te voorschijn. „Alstublieft, mijnheer", hield hij den ander de kwitantie voor. „De jonge dame heeft hier met mij gesoupeerd, maar ging even voor tie nen naar huis terug. Later kwam zij weer hier omdat men in haar pension weigerde haar bin nen te laten. Zij werd eenvoudig buitengeslo ten. Ik stond haar mijn slaapkamer af, en ging zelf naar het hotel. Toen ik vanmorgen hier kwam, was zij vertrokken." Mr. Barnslow bekeek de kwitantie, plukte peinzend aan zijn baard, en keek naar zijn zonderlingen huurder. Deze zag er zeker niet als een losbol uit. „Deze verklaring uwerzijds, sir", was zijn gevolgtrekking, „kan een andere lezing aan het geval geven. Zou u mij de geheele zaak willen meedeelen?" „Met genoegen", verklaarde de ander zich bereid. „Ik was eergisteren met de jonge dame uit zeilen geweest." „Een kennisje van u?" sneed de vicaris hem het woord af. „Geen sprake van. Alleen een tweede men- schelijk wezen, dat de zee en den zonneschijn liefheeft en vacantie genoot. Er was maar één boot. Wij huurden die samen. Ik had geen lunch meegenomen. Zij had een pakje met sandwiches bij zich. Zij drong aan, dat wij die samen zouden deelen. Toen wij aan land kwa men, vroeg ik haar gisterenavond bij mij te soupeeren." Mr. Barnslow knikte. Hij was tot een gun stig oordeel geneigd. Het uiterlijk van dit man netje viel in zijn smaak, en hij had niet licht vaardig het besluit genomen om van tien guineas per week afstand te doen. „Zij kwam ongeveer om half acht hier. Het was mijn schuld niet, dat Mrs. Skidmore naar Norwich vertrokken was. Dat kunt u haar zelve vragen, sir. Zij zond mij een telegram, met de boodschap, dat zij dien avond niet kon terugkeeren, want haar zuster was ziek. Wij hadden ons souper, de jonge dame en ik, op dit terras, waar wij nu zitten. Omstreeks negen uur bracht een zeer lompe jonge man haar een grafeerd. Dus moesten zij een speciale koffie kamer bouwen, waar alle gasten werden ont vangen, nadat zij de fabriek hadden bezocht. Terwijl zjj zitten en hun thee en koffie drin ken, alles heel vriendschappelijk en „Uw komst wordt buitengewoon op prijs gesteld", is een kruisvuur van x-stralen bezig al hun negatieven te vernietigen. Wanneer zij hun moeilijk verkregen negatieven gaan ontwik kelen, vertoonen deze niets dan een effen vlak. JapanOveral Japan. Duitschland is niet het eenige land, dat deze moeilijkheden ondervindt. In Tsjecho Slowakije lieten de industrieele spionnen hun aanwezigheid voelen, waar zij het minst werden verwacht. De stad Gablonz in Tsjecho-Slowakije spe cialiseerde zich in het maken van goedkoop glaswerk en andere goederen, die zoo gezocht zijn bij de inheemsche bevolking van Afrika, Arabië en Indië. Jaren geleden verzekerde Gablonz zich in zeker opzicht van het mono polie op dit gebied. Toen betrad plotseling Japan de markt met glaswerk, dat even goedkooper was. Er was een industrieele stad in Japan, Gablonz genaamd, en de Japan- sche goederen waren nauwkeurige copieën van die in Tsjecho-Slowakije. Toen herinnerde men zich dat er een ongewoon groot aantal Japansche toeristen het jaar ervoor in het district was geweest. Men werd zich bewust, dat zij geen toeristen maar industrieele spion nen waren geweest. Sindsdien is Gablonz een gesloten stad voor vreemdelingen. Toen ik onlangs naar Gablonz wilde gaan, moest ik me een speciale toestemming verschaffen, en zelfs toen werd ik afgehaald van het sta tion en tijdens mjjn verblijf in Gablonz voortdurend begeleid door een lid van de contra-spionnage-dienst. Zelfs hield een man 's nachts de wacht voor de deur van mijn hotel. Schotsche whiskey „Made in Arabië". Ook in Engeland zijn industrieele spionnen, maar vreemd genoeg niet zoozeer ten behoeve van bepaalde machines. De meeste aangeval- daag kunnen veel Amerikaansche distillateurs Stroomen spionnen kwamen van Amerika en Japan om de eeuwenoude geheimen van de Schotsche distillateurs te vernemen. Zij slaagden ook in de meeste gevallen en van daag kunnen veel Amerikaasche distillateurs met recht beweren echte Schotsche whiskey te produceeren. Onlangs werd me in Arabië een dronk Japansche whiskey aangeboden. Op het etiket stond: „Real Scotch Whisky Made in Scotland, England". Laten ze het niet hooren. Industrieele spionnnen hebben een veel makkelijker leven dan politieke of militaire spionnen. Er is geen wet die industrieele spionnen straft, en alles wat de fabrieken kunnen doen is den arbeider ontslaan wan telegram, en wenschte haar thuis te brengen. Zij gaf er de voorkeur aan om wat later te vertrekken. Hij scheen zich daarover boos te maken, en zij bekende mij, dat hij het haar steeds lastig gemaakt had. Daarna niet meer dan een uur later bracht ik haar thuis, en wij namen op den hoek van de straat af scheid. Ik keerde hier terug, en was op het punt naar bed te gaan, toen ik hoorde, dat zij mij vanuit den tuin riep. Zij hadden haar bui tengesloten. Zij had op de deur gehamerd, tot alle buren verontwaardigd hun hoofd uit het venster staken. De vrouw weigerde haar bin nen te laten. Zeer vermoedelijk had die pum mel haar wat leugens op de mouw gespeld. Zooals vanzelf sprak, stond ik haar mijn bed af, en ging naar het hotel. U kent alle men- schen, die hier wonen, vicaris. Doe dus navraag bij de buren, indien u wilt, of zij niet tot het allerlaatste geprobeerd heeft om in haar eigen kwartier binnen te komen. Wat kon ik anders doen, toen zij terugkwam? Haar buitenshuis laten slapen? Ik meen juist datgene gedaan te hebben wat u zelf zou doen, sir." De geestelijke stond op en stak zijn hand uit. „Mr. Cradd", zei hij, „ik zie in, dat ik u mijn verontschuldigingen behoor te maken. Uw hou ding heeft mij overtuigd. Ik acht alle verdere navraag overbodig." Mrs. Skidmore verscheen met de theê. Ze neeg voor den vicaris, maar haar houding bleef stijfjes. „Blijft u thee bij mij drinken, sir?" noodigde Peter Cradd bedeesd uit. „Met genoegen", luidde het antwoord geree- delijk. Tot haar verbazing, werd Mrs. Skidmore verzocht nog een kopje te brengen. Mr. Barns low merkte haar houding op, en riep haar terug. „Rachel Skidmore", zei hfl, „er zijn laster praatjes in omloop omtrent zekere dingen, die in dit huis gebeurd zjjn." „Een jong vrouwspersoon, sir", antwoordde de huishoudster preutsch. Mr. Barnslow plukte aan zijn baard. Mrs. Skidmore sidderde. Het geheele kerspel was neer hij hun geheimen heeft weggegeven. De arbeider, die de geheime plannen van de A. E. G. copiëerde, kon niet worden ge straft. Er was geen enkele rechtvaardige wet waaronder hij kon worden gestraft. Hij kon slechts worden ontslagen. Dat is natuurlijk geen zware straf, want hij kan altijd en onmiddellijk werk vinden bij den concurrent, waaraan hij de geheimen heeft verkocht. Geen enkele vrouw, zelfs de bruid niet, zal er bij tegenwoordig zijn, als Koning Faroek van Egypte op 20 Januari a.s. te Caïro in het huwelijk treedt. Hij trouwt dan met Farida Zulfikoos, de dochter van een rechter uit het Hooggerechtshof, vertelt de Daily Express. Ofschoon de aanstaande vrouw van den Koning een modern opgevoed meisje is, zal zij zich toch streng houden aan de Mohammedaansche wetten en in een aan grenzende kamer wachten, terwijl haar va der het huwelijkscontract teekent dat haar tot Koningin van Egypte zal maken. Het teekenen van het contract zal plaats vinden in een der kamers van het Koub- beh Paleis, de schitterende residentie van den Koning, even buiten Cairo gelegen. De plechtigheid zal een intiem karakter dra gen. De bruid zal later op den dag in ge zelschap van haar vader naar het paleis rijden. Zij zal dan gezeten zijn in de groo te gouden koets, welke voor deze gelegenheid zal worden gebruikt en geëscorteerd worden door ca valerie van de Koninklijke lijf wacht, terwijl een bataljon Egyp tische soldaten voor de koets zal uitgaan. 's Avonds zal er een familiepartij worden gegeven ten paleize. Ter gelegenheid van het huwelijk zal er drie dagen feest zijn in Caïro en trouwens in geheel Egypte. Herbert Sanders, die vroeger eigenaar was van een schoenwinkel in Peru (New York) kreeg een dezer dagen een bankbil jet van 1 pond toegestuurd. Er was een briefje bijgevoegd, waarin gemeld werd, dat dit bankbiljet was gevonden onder in een schoen, welke veertien jaar geleden bij Sanders was gekocht. Volgens de Daily Express was het schrijven niet onderteé- kend en eindigde met de woorden: „Het sp"t mij, dat ik het zoo lang gehouden hebl" doodsbang voor zijn geestelijken herder, wan neer hij tot dat gebaar overging. „De zonde, Mrs. Skidmore", riep hij met een stentorstem, die tot in het dorp gehoord had kunnen worden, „ligt bij de lastertongen. Mr. Cradd is onschuldig. Dé jonge vrouw werd ten onrechte niet in haar pension binnengelaten. Mr. Cradd stond haar zijn bed af, en ging zelf in 't hotel slapen. Hij handelde precies, zooals ik gehandeld zou hebben. Heb je dat verstaan, Rachel Skidmore precies, zooals ik gehan deld zou hebben. „Jawel, sir", haastte de vrouw zich te sr- kennen, „en ik ben blij dat te hooren." „Zij weet r.u in ieder geval de waarheid," merkte de vies ris op. „Wanneer ik van hier ga, zal ik niet nalaten Mrs. Nicholls een visite te maken. Het zou verkieslijker zijn als zij het kerspel voorgoed verliet, en omdat zij in een van mijn huisjes woont, zal het haar rauw op het lijf vallen, als ik haar dien raad geef. Wat dien pummel betreft, haar neef, met hem heb ik een appeltje omtrent een andere aangelegenheid te schillen. Hij is een van die vlegels, die geen vrouw met rust kunnen laten. Over een paar maanden zal Boer Middleton een hartig woordje met hem te spreken hebben." Peter Cradd was een weinig versuft. Zijn bezoeker was overweldigend. Hij verzamelde evenwel zijn moed, om de vraag te doen, die hem op de tong brandde. „U zult mij dus niet uw huis uitzetten?" „Geen sprake van," luidde het welge meende antwoord. Hoe lang had u gedacht hier te blijven, Mr. Cradd??" „Voorgoed, had ik zoo gedacht," werd hem ernstig geantwoord. Zijn bezoeker lachte inschikkelijk tegen hem. „Dat klinkt alsof het u hier best bevalt, zoo veel is zeker," zei hij. „Waarom kwam u juist hierheen?" (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1938 | | pagina 7