Diefstal van geheimen!
DE
TT E U y
TARZAN
EDGAR RICEj
I BURROUGHS
Bedrijf'sspionnage en contra-spionnage
Wat de concerns er
tegen doen
Als de Koning van
Egypte trouwt
Het spijt mij
DOOR
bltiNIHMHH
No. 38.
De wilde ogen van de krankzinnige vielen
nu op de hoge-priesteres, met een plotseling
oplaaiende haat. Zijn handen leken wel klau
wen, toen hij naar haar toe kroop. Tarzan
spande zijn spieren om de touwen te ver
breken, die zijn armen op zijn rug gebonden
hielden. De bruut liep achter Tarzan langs
om zijn slachtoffer aan te vallen, toen de
aapman een bovenmenselijke ruk gaf aan de
touwen, die hem knelden. De kracht deed hem
van het altaar op de grond rollen. Toen hij
opsprong vielen de touwen van zijn armen
af. Tegelijkertijd realiseerde hij zich, dat La.
de priesteres en de krankzinnige verdwenen
waren. Een onderdrukte kreet kwam van een
ondergronds gelegen ruimte. Zonder aan eigen
veiligheid te denken, vloog Tarzan onmiddellijk
de eeuwenoude trap af. Daar voor hem stond
de waanzinnige, zijn gorilla-achtige vingers
omknelden de keel van het meisje. Hij liet
zijn slachtoffer los, toen hij Tarzan achter zich
hoorde naderen en keerde zich met een dier
lijke schreeuw naar zijn aanvaller. De pries
teres viel bewusteloos neer. Met schuimbe-
dekte lippen en ontblote tanden wierp het
monster zich in de strijd. De priesteres, die
spoedig weer tot zichzelf kwam, keek met
van angst opengesperde ogen naar de twee
vechtende mannen in die lange kelderruimte
onder het altaar. De zonaanbidder vocht met
verdubbelde kracht van een krankzinnige.
Zijn onmenselijke kreten vulden de ruimte.
Ten slotte zag La, dat haar beschermer de
aanvaller bjj zijn keel greep en zijn hoofd
achterover drukte. Een ogenblik later schoof
hij het bewegingloze lichaam van zich af.
(Nieuwe spelling.)
Onlangs werden uit een technisch labora
torium in Kent onderdeelen van een geheime
vliegtuigmachine gestolen.
De onderdeelen waren, aldus Ladislos Fa-
rago in „De Groene", vijfduizend gulden
waard, maar aangezien de machine geheim
was, werd de hulp van Scotland Yard en zelfs
van den Geheimen Dienst ingeroepen.
De pers stond er vol van. „Geheimzinnige
agenten van een buitenlandsche mogendheid"
werden beschuldigd.
Toen helderde Scotland Yard het mysterie
op. Het was een volkomen alledaagsch geval
van diefstal, en de vermiste geheime onder
deelen waren voor eenige ponden verkocht
aan een plaatselijken oudijzerhandelaar.
Ditmaal was het valsch alarm, doch in
honderden, ja duizenden andere gevallen is de
beschuldiging van „geheime agenten" vol
ledig gerechtvaardigd. Het lot van den uit
vinder is tegenwoordig zwaar. Wanneer hij
al iets heeft uitgevonden dat de moeite waard
is, moet hij het steeds beschermen.
Meer spionnen dan ooit.
Particuliere firma's, die zich bezig houden
met het uitwerken van nieuwe militaire uit
vindingen, worden bespionneerd door agenten
van buitenlandsche oorlogsministeries. Zelfs
gewone, niet militaire industrieele firma's
worden voortdurend bespionneerd door con
currenten. Een van mijn Engelsche vrienden,
een expert op het gebied van spionnage, ver
telt me dat de internationale politie thans
met meer spionnen te doen heeft dan ooit te
voren. Het legioen van militaire spionnen is
uitgegroeid tot een leger door de groote aan
tallen industrieele spionnen die over de ge-
heele wereld aan het werk zijn.
Duitsche indringers in Japan.
Het eerste land, dat te lijden had van
industrieele spionnage, was Duitschland.
Industrieele spionnen zwermden uit vrij
wel ieder land van de wereld naar
Duitschland, omdat dit land zoo rijk was
aan nieuwe uitvindingen, en deze uitvin
dingen zoo slecht werden bewaakt.
Belangrijke Duitsche firma's zooals de I.G.
Farbenindustrie en de Allgemeine Elektrizi-
taets-Gesellschaft ontdekten spoedig, dat hun
exclusieve uitvindingen, waarop zij geen pa
tent hadden genomen, vervaardigd werden in
Japan.
I. G. Farbenindustrie was de eerste firma
die zijn eigen tegen-spionnagedienst or
FEU1LLET0N.
17.
De bezoeker raakte nauwelijks zijn hoed aan.
Z(jn geheele houding gaf geen enkel blijk, dat
h(j een beleefdheidsbezoek bracht. Het geleek
eerder op een vertoornden schoolmeester, die
gekomen was een zondigen leerling een kastij
ding toe te dienen.
„Mijn naam is Barnslow," beaamde hij. „U
is, geloof ik, mijn huurder, Mr. Cradd."
„Het was zeer vriendelijk van u dit huis aan
mij te verhuren", merkte Peter Cradd op.
„Wilt u er niet bij gaan zitten?"
De vicaris staarde het mannetje tegenover
hem verscheidene oogenblikken aan; toen aan
vaardde hij, na een korte aarzeling, den aan
geboden stoel.
„Mr. Cradd," begon hij daarna, „ik kom mij
van een hoogst onaangename taak kwijten."
De blauwe oogen van Peter Cradd sperden
zich van verbazing wijd open. Hij had er nog
niet het flauwste denkbeeld van, wat deze
plechtige inleiding beteekenen moest.
„Het spijt mij dat te vernemen, sir," ant
woordde hij bedremmeld.
ganiseerde. Hun fabrieken te Leverkusen zijn
vrijwel hermetisch gesloten voor buitenlan
ders of zelfs Duitsche buitenstaanders. Het
is nagenoeg onmogelijk, zelfs voor journalis
ten, de fabrieken van de I-. G. Farbenindustrie
binnen te komen. Ik was in staat toestem
ming te krijgen, alleen omdat ik van de I. G.
Farbenindustrie opdracht had gekregen een
artikel te schrijven over haar geweldige
lichtreclame.
Toen ik aan het station van Keulen aan
kwam, werd ik afgehaald door twee zeer
vriendelijke, maar zeer weinig mededeelzame
heeren van de fabrieken. Beleefd maar gron
dig fouilleerden ze mij op camera's, dan leid
den ze mij als een gevangene tusschen zich
in door den ingang van de fabriek naar de
bestemde plaats, waarbij ze er goed voor
zorgden dat ik geen van de andere afdeelin-
gen binnen ging.
Systemen,
De I. G. Farbenindustrie moet buiten
gewoon voorzichtig zijn, omdat de meeste
van haar geheime producten niet be
schermd worden door een patent, AUeen
de uitvinder en de voornaamste techni
sche directeur weten het geheim van het
geheel, waarvan de noodige onderdeelen
in verschillende afdeelingen vervaardigd
worden, zoodat de arbeider nooit geheele
formules kan krijgen.
En toch verliezen zij voortdurend uitvin
dingen door de meest eenvoudige zaak. Een
concurrent biedt een uitvinder een fabelach
tig salaris aan en deze gaat weg met zijn uit
vinding.
Dit systeem heeft noodzakelijkerwijze ge
leid tot eigenaardige situaties onder het be
wind van Hitier. Gedurende de groote jacht
tegen Joodsche arbeiders werd van de I. G.
Farbenindustrie geëischt dat zij al haar Jood
sche employé's zou ontslaan. I. G. Farben
industrie antwoordde dat dit geheel onmoge
lijk was. Een groot aantal van haar uitvin
ders, allen eigenaars van buitengewoon waar
de volle uitvindingen, waren Joden, en zou
den eenvoudig hun uitvindingen meenemen,
niet alleen buiten de firma, maar ook buiten
Duitschland. Dit zou het verlies met zich
hebben gesleept van 60 percent van de ge
heime uitvindingen van de I. G. Farben
industrie.
De contra-spionnage.
De A. E. G. tegen-spionnage organisatie is
veel completer. Ik ben in de gelegenheid ge
weest deze organisatie te bestudeeren en ben
in staat verschillende hoogst interessante ge
gevens mee te deelen.
Een man die een arm in den oorlog verloor,
kwam naar de personeelsafdeeling van de
„U heeft zich als mijn huurder bij de maand
hier gevestigd," ging de geestelijke voort, „en
u betaalt mjj,. vergis ik me niet, tien guineas
per week. U heeft een maand huur vooruit be
taald. Ik kom u die terugbrengen. De over
eenkomst wordt te niet gedaan, en ik verzoek
u zoo spoedig mogelijk te vertrekken."
„Wat vertrekken?" vroeg Peter Cradd
met de grootste ontsteltenis.
„Of naar elders verhuizen."
„Maar, waarom?"
De vicaris tikte met zijn esschenstokje drif
tig op de steenen.
„Mr. Cradd," hernam hij, „het huis, dat u
bewoont dit huis mag dan, dat geef ik
toe, geen deftige woning zijn, maar het is en
blijft niettemin een vicariswoning. Het lag
nooit in mijn bedoeling, moet ik u tot mijn
spijt zeggen, dat het, toen ik het u verhuurde,
een huis der lichtzinnigheid zou worden."
Peter Cradd werd opeens volkomen bedaard.
„Wilt u mij alstublieft een nadere verklaring
geven, sir," vroeg hij.
„Mij is ter oore gekomen," hervatte de
vica-is, met zijn horlogeketting spelende en
zijn huurder strak aankijkende, „dat een jonge
dame gisternacht hier geslapen heeft."
„Dat is volkomen waar," erkende Peter
Cradd, een weinig onthutst. „Zij kon nergens
anders een nachtverblijf krijgen. De vrouw,
bjj wie zij in pension was, weigerde haar bin
nen te laten."
„Niet ten onrechte, daaromtrent bestaat bij
mij geen twjjfel," merkte de viscaris met ge
strengheid op. „Ik zal er niets meer behoeven
bij te voegen. Mr. Cradd. Ik kan het weten,
dat het huis slechts één ingerichte slaapkamer
bevat. Ik doe een beroep op uw weldenkend
heid, en vraag u..."
„Maar juist omdat het huis slechts één slaap
kamer bevat, ben ik in het hotel gaan slapen,"
viel Peter Cradd hem in de rede.
Mr. Barnslow boog zich in zijn stoel naar
hem over.
„Wat hoor ik daar?" vroeg hjj. „Heb ik
goed verstaan, dat u gisterennacht in het hotel
geslapen hebt?."
A. E. G„ voorzien van een introductiebrief
van een van de beste klanten van de A. E. G.,
om werk vragen. Zijn refertes waren uitste
kend. Hij werd aangesteld als voorman, en
had spoedig het vertrouwen van zijn em
ployé's gewonnen.
Hij maakte snel carrière en werd tenslotte
aangesteld als chef van de geheime afdeeling.
De A. E. G. tegen-spionnage dienst houdt
iederen employé van de geheime afdeeling on
der voortdurende contróle, en er werd spoe
dig vastgesteld dat de betrouwbare chef bo
ven zijn stand leefde en dat hij zeer vriend
schappelijke relaties had met eenige Fransche
heeren die in Berlijn woonden. Toen nam het
hoofd van de contra-spionnage persoonlijk
het geval in handen en zijn onderzoek had
spoedig resultaat. Op zekeren dag kwam hjj
de geheime afdeeling binnen en begon een
gesprek met den verdachten chef. Plotseling
sprong hij op hem toe, rukte zijn jas open
en daar was de zoogenaamde geamputeerde
rechter arm, met een riem tegen zijn zij ge
houden. Onder zijn jas had hij aanteekenin-
gen gemaakt op een kleine, speciaal aange
brachte harde bloc-note. Hij bekende dat hij
werkte voor Fransche industrieelen en dat hij
reeds informaties haa overgebracht over een
groot aantal zeer waardevolle geheime uit
vindingen.
Alle geheime teekeningen werden lede
ren nacht door een speciale bewaker op
gesloten in de brand- en braakvrije kluis.
Alleen de bewaker van de teekeningen en
een van de hoofdingenieurs gingen er
over. Zij werden beiden absoluut betrouw
baar geacht. Nietttegenstanade dat werd
aan de contra-spionnage afdeeling ge
meld, dat zekere teekeningen, die
's avonds werden opgeborgen op een be
paalde plaats, den volgenden morgen op
een ande.re plaats werden gevonden.
Men stelde toen een camera in de kluis op,
die een foto zou nemen van ieder, die de
kluis zou openen tusschen zes uur 's avonds
en negen uur 's morgens. Op deze wijze werd
aangetoond, dat een van de hoofdingenieurs
's nachts terugging naar de fabriek, de kluis
opende, de teekeningen copiëerde en ze daar
na terug légde in de kluis, maar op de ver
keerde plaats.
Wie de grootste last veroorzaken.
De chef van de contra-spionnage afdee
ling vertelde me: „Onze grootste moeilijk
heid vormen gewoonlijk hooggeplaatste
buitenlandsche bezoekers. Zij komen bjjna
altijd onze fabriek bezoeken met heel
kleine camera's, verborgen in knoopsgaten
en zakdoeken en die allerlei soorten on
schatbaar exclusieve machines fotogra
feeren."
Hier stond de contra-spionage voor een
moeilijkheid, want zij kon dez voorname be
zoekers niet onderwerpen aan de vernedering
van een fouilleering, en toch kon zij niet toe
staan dat geheime apparaten werden gefoto
Peter Cradd tastte in zijn zak, en haalde de
hotelrekening te voorschijn.
„Alstublieft, mijnheer", hield hij den ander
de kwitantie voor. „De jonge dame heeft hier
met mij gesoupeerd, maar ging even voor tie
nen naar huis terug. Later kwam zij weer hier
omdat men in haar pension weigerde haar bin
nen te laten. Zij werd eenvoudig buitengeslo
ten. Ik stond haar mijn slaapkamer af, en ging
zelf naar het hotel. Toen ik vanmorgen hier
kwam, was zij vertrokken."
Mr. Barnslow bekeek de kwitantie, plukte
peinzend aan zijn baard, en keek naar zijn
zonderlingen huurder. Deze zag er zeker niet
als een losbol uit.
„Deze verklaring uwerzijds, sir", was zijn
gevolgtrekking, „kan een andere lezing aan
het geval geven. Zou u mij de geheele zaak
willen meedeelen?"
„Met genoegen", verklaarde de ander zich
bereid. „Ik was eergisteren met de jonge dame
uit zeilen geweest."
„Een kennisje van u?" sneed de vicaris hem
het woord af.
„Geen sprake van. Alleen een tweede men-
schelijk wezen, dat de zee en den zonneschijn
liefheeft en vacantie genoot. Er was maar één
boot. Wij huurden die samen. Ik had geen
lunch meegenomen. Zij had een pakje met
sandwiches bij zich. Zij drong aan, dat wij die
samen zouden deelen. Toen wij aan land kwa
men, vroeg ik haar gisterenavond bij mij te
soupeeren."
Mr. Barnslow knikte. Hij was tot een gun
stig oordeel geneigd. Het uiterlijk van dit man
netje viel in zijn smaak, en hij had niet licht
vaardig het besluit genomen om van tien
guineas per week afstand te doen.
„Zij kwam ongeveer om half acht hier. Het
was mijn schuld niet, dat Mrs. Skidmore naar
Norwich vertrokken was. Dat kunt u haar
zelve vragen, sir. Zij zond mij een telegram,
met de boodschap, dat zij dien avond niet kon
terugkeeren, want haar zuster was ziek. Wij
hadden ons souper, de jonge dame en ik, op
dit terras, waar wij nu zitten. Omstreeks negen
uur bracht een zeer lompe jonge man haar een
grafeerd. Dus moesten zij een speciale koffie
kamer bouwen, waar alle gasten werden ont
vangen, nadat zij de fabriek hadden bezocht.
Terwijl zjj zitten en hun thee en koffie drin
ken, alles heel vriendschappelijk en „Uw
komst wordt buitengewoon op prijs gesteld",
is een kruisvuur van x-stralen bezig al hun
negatieven te vernietigen. Wanneer zij hun
moeilijk verkregen negatieven gaan ontwik
kelen, vertoonen deze niets dan een effen
vlak.
JapanOveral Japan.
Duitschland is niet het eenige land, dat
deze moeilijkheden ondervindt. In Tsjecho
Slowakije lieten de industrieele spionnen
hun aanwezigheid voelen, waar zij het minst
werden verwacht.
De stad Gablonz in Tsjecho-Slowakije spe
cialiseerde zich in het maken van goedkoop
glaswerk en andere goederen, die zoo gezocht
zijn bij de inheemsche bevolking van Afrika,
Arabië en Indië. Jaren geleden verzekerde
Gablonz zich in zeker opzicht van het mono
polie op dit gebied. Toen betrad plotseling
Japan de markt met glaswerk, dat even
goedkooper was. Er was een industrieele stad
in Japan, Gablonz genaamd, en de Japan-
sche goederen waren nauwkeurige copieën
van die in Tsjecho-Slowakije. Toen herinnerde
men zich dat er een ongewoon groot aantal
Japansche toeristen het jaar ervoor in het
district was geweest. Men werd zich bewust,
dat zij geen toeristen maar industrieele spion
nen waren geweest.
Sindsdien is Gablonz een gesloten stad
voor vreemdelingen. Toen ik onlangs naar
Gablonz wilde gaan, moest ik me een
speciale toestemming verschaffen, en
zelfs toen werd ik afgehaald van het sta
tion en tijdens mjjn verblijf in Gablonz
voortdurend begeleid door een lid van de
contra-spionnage-dienst. Zelfs hield een
man 's nachts de wacht voor de deur van
mijn hotel.
Schotsche whiskey „Made in
Arabië".
Ook in Engeland zijn industrieele spionnen,
maar vreemd genoeg niet zoozeer ten behoeve
van bepaalde machines. De meeste aangeval-
daag kunnen veel Amerikaansche distillateurs
Stroomen spionnen kwamen van Amerika en
Japan om de eeuwenoude geheimen van de
Schotsche distillateurs te vernemen. Zij
slaagden ook in de meeste gevallen en van
daag kunnen veel Amerikaasche distillateurs
met recht beweren echte Schotsche whiskey
te produceeren. Onlangs werd me in Arabië
een dronk Japansche whiskey aangeboden. Op
het etiket stond:
„Real Scotch Whisky
Made in Scotland, England".
Laten ze het niet hooren.
Industrieele spionnnen hebben een veel
makkelijker leven dan politieke of militaire
spionnen. Er is geen wet die industrieele
spionnen straft, en alles wat de fabrieken
kunnen doen is den arbeider ontslaan wan
telegram, en wenschte haar thuis te brengen.
Zij gaf er de voorkeur aan om wat later te
vertrekken. Hij scheen zich daarover boos te
maken, en zij bekende mij, dat hij het haar
steeds lastig gemaakt had. Daarna niet
meer dan een uur later bracht ik haar thuis,
en wij namen op den hoek van de straat af
scheid. Ik keerde hier terug, en was op het
punt naar bed te gaan, toen ik hoorde, dat zij
mij vanuit den tuin riep. Zij hadden haar bui
tengesloten. Zij had op de deur gehamerd, tot
alle buren verontwaardigd hun hoofd uit het
venster staken. De vrouw weigerde haar bin
nen te laten. Zeer vermoedelijk had die pum
mel haar wat leugens op de mouw gespeld.
Zooals vanzelf sprak, stond ik haar mijn bed
af, en ging naar het hotel. U kent alle men-
schen, die hier wonen, vicaris. Doe dus navraag
bij de buren, indien u wilt, of zij niet tot het
allerlaatste geprobeerd heeft om in haar eigen
kwartier binnen te komen. Wat kon ik anders
doen, toen zij terugkwam? Haar buitenshuis
laten slapen? Ik meen juist datgene gedaan
te hebben wat u zelf zou doen, sir."
De geestelijke stond op en stak zijn hand uit.
„Mr. Cradd", zei hij, „ik zie in, dat ik u mijn
verontschuldigingen behoor te maken. Uw hou
ding heeft mij overtuigd. Ik acht alle verdere
navraag overbodig."
Mrs. Skidmore verscheen met de theê. Ze
neeg voor den vicaris, maar haar houding bleef
stijfjes.
„Blijft u thee bij mij drinken, sir?" noodigde
Peter Cradd bedeesd uit.
„Met genoegen", luidde het antwoord geree-
delijk.
Tot haar verbazing, werd Mrs. Skidmore
verzocht nog een kopje te brengen. Mr. Barns
low merkte haar houding op, en riep haar
terug.
„Rachel Skidmore", zei hfl, „er zijn laster
praatjes in omloop omtrent zekere dingen, die
in dit huis gebeurd zjjn."
„Een jong vrouwspersoon, sir", antwoordde
de huishoudster preutsch.
Mr. Barnslow plukte aan zijn baard. Mrs.
Skidmore sidderde. Het geheele kerspel was
neer hij hun geheimen heeft weggegeven.
De arbeider, die de geheime plannen van de
A. E. G. copiëerde, kon niet worden ge
straft. Er was geen enkele rechtvaardige wet
waaronder hij kon worden gestraft. Hij kon
slechts worden ontslagen.
Dat is natuurlijk geen zware straf, want
hij kan altijd en onmiddellijk werk vinden bij
den concurrent, waaraan hij de geheimen
heeft verkocht.
Geen enkele vrouw, zelfs de bruid niet,
zal er bij tegenwoordig zijn, als Koning
Faroek van Egypte op 20 Januari a.s. te
Caïro in het huwelijk treedt. Hij trouwt
dan met Farida Zulfikoos, de dochter van
een rechter uit het Hooggerechtshof, vertelt
de Daily Express.
Ofschoon de aanstaande vrouw van den
Koning een modern opgevoed meisje is,
zal zij zich toch streng houden aan de
Mohammedaansche wetten en in een aan
grenzende kamer wachten, terwijl haar va
der het huwelijkscontract teekent dat haar
tot Koningin van Egypte zal maken.
Het teekenen van het contract zal plaats
vinden in een der kamers van het Koub-
beh Paleis, de schitterende residentie van
den Koning, even buiten Cairo gelegen. De
plechtigheid zal een intiem karakter dra
gen. De bruid zal later op den dag in ge
zelschap van haar vader naar het paleis
rijden.
Zij zal dan gezeten zijn in de groo
te gouden koets, welke voor deze
gelegenheid zal worden gebruikt en
geëscorteerd worden door ca
valerie van de Koninklijke lijf
wacht, terwijl een bataljon Egyp
tische soldaten voor de koets zal
uitgaan.
's Avonds zal er een familiepartij worden
gegeven ten paleize.
Ter gelegenheid van het huwelijk zal er
drie dagen feest zijn in Caïro en trouwens
in geheel Egypte.
Herbert Sanders, die vroeger eigenaar
was van een schoenwinkel in Peru (New
York) kreeg een dezer dagen een bankbil
jet van 1 pond toegestuurd. Er was een
briefje bijgevoegd, waarin gemeld werd,
dat dit bankbiljet was gevonden onder in
een schoen, welke veertien jaar geleden bij
Sanders was gekocht. Volgens de Daily
Express was het schrijven niet onderteé-
kend en eindigde met de woorden: „Het
sp"t mij, dat ik het zoo lang gehouden
hebl"
doodsbang voor zijn geestelijken herder, wan
neer hij tot dat gebaar overging.
„De zonde, Mrs. Skidmore", riep hij met een
stentorstem, die tot in het dorp gehoord had
kunnen worden, „ligt bij de lastertongen. Mr.
Cradd is onschuldig. Dé jonge vrouw werd ten
onrechte niet in haar pension binnengelaten.
Mr. Cradd stond haar zijn bed af, en ging zelf
in 't hotel slapen. Hij handelde precies, zooals
ik gehandeld zou hebben. Heb je dat verstaan,
Rachel Skidmore precies, zooals ik gehan
deld zou hebben.
„Jawel, sir", haastte de vrouw zich te sr-
kennen, „en ik ben blij dat te hooren."
„Zij weet r.u in ieder geval de waarheid,"
merkte de vies ris op. „Wanneer ik van hier
ga, zal ik niet nalaten Mrs. Nicholls een visite
te maken. Het zou verkieslijker zijn
als zij het kerspel voorgoed verliet, en omdat
zij in een van mijn huisjes woont, zal het
haar rauw op het lijf vallen, als ik haar dien
raad geef. Wat dien pummel betreft, haar
neef, met hem heb ik een appeltje omtrent
een andere aangelegenheid te schillen. Hij is
een van die vlegels, die geen vrouw met rust
kunnen laten. Over een paar maanden zal
Boer Middleton een hartig woordje met hem
te spreken hebben."
Peter Cradd was een weinig versuft. Zijn
bezoeker was overweldigend. Hij verzamelde
evenwel zijn moed, om de vraag te doen, die
hem op de tong brandde.
„U zult mij dus niet uw huis uitzetten?"
„Geen sprake van," luidde het welge
meende antwoord.
Hoe lang had u gedacht hier te blijven, Mr.
Cradd??"
„Voorgoed, had ik zoo gedacht," werd hem
ernstig geantwoord.
Zijn bezoeker lachte inschikkelijk tegen hem.
„Dat klinkt alsof het u hier best bevalt, zoo
veel is zeker," zei hij. „Waarom kwam u juist
hierheen?"
(Wordt vervolgd.)