Van sport tot varitété is slechts één stap
„Vergissing? Geen sprake van"
RADIO
zegt de bemanning
Een oude schuld
Wat de Volkenbondsraad
zal behandelen
Derde blad
De torpedeering van de „Hanna"
Piraat zou dag en nacht op de loer hebben gelegen
PROGRAMMA
KORT VERHAAL
Europa is gelukkig nog
niet zoover I Het ontbreekt ons
n.L aan handige managers!
Oorspronkelijk wees de sport het mensche-
lijk geslacht den weg naar de vrijheid, de
terugkeer tot de natuur uit het jachtende
stadsleven. En waar nog enkele toentallen
jaren geleden de eenzaamheid der bergen
en de geslotenheid der dalen in de wintersche
dagen ndfe niet gestoord werd door het bin
nendringen van een stoutmoedigen wande
laardaar zwiert en suist en tuimelt
thans op zevenmijlslaarzen een vroolijk ski
volk in pijlsnelle vaart de hellingen af en in
den zomer is het zondoorgloeide strand der
zeeën de pleisterplaats geworden van hon
derdduizenden stadsmenschen die er rust
zoeken voor hun door stadsdrukte gekwelde
zenuwen
En het behoeft natuurlijk nauwelijks be
toog dat deze niet te weerhouden golf der
moderne sportbeweging, te land, te water en
in de lucht, evenals op ieder ander gebied
der moderne cultureele ontwikkeling met
geestdrift werd ontvangen en aanvaard door
tal van moderne zakenmenschen meer be
kend als managers die een prachtig ter
rein ontdekten om den weg „naar kracht en
schoonheid" zakelijk ten nutte te maken.
Als in zoovele andere zaken heeft
ook in dit opzicht Amerika de lei
ding genomen en in een betrekke
lijk korte spanne tijds slaagde men
er in de groote sportieve evenemen
ten op velerlei gebied in een bombas
tische sfeer te betrekken, die leven
dige herinneringen opwekt aan het
eens zoo beroemde circus van „Bar-
num en Bailey",
De overleden „koning der managers" Tex
Rickard was inderdaad een geniaal regis
seur, die de groote massa tot een ongeloof
lijke geestdrift wist op te wekken, waaruit
hij dan op zijn beurt zijn dollarkapitalen
wist te putten. Er zijn natuurlijk ook velen
geweest die in zijn voetsporen zijn getreden
en een der meest befaamde daarvan is stel
lig Jeff Dickson, die sinds een aantal jaren
reeds Europa gelukkig maakt met zijn aan
wezigheid en die in Parijs een prachtig sport
paleis oprichtte, zij het dan niet direct uit
zuiver sportieve overwegingen, dan wel om
dat hij overtuigd was alleen op de royale
Wijze royaal te kunnen verdienen.
U-I I
H i»tl i -l I
De ijs-revue's.
IJs-revue's zijn tegenwoordig de groote
mode en iedereen die in Europa op ijsge-
bied een goed-klinkenden naam heeft, ont
vangt regelmatig aanlokkelijke aanbiedin
gen om in de Nieuwe Wereld zijn geluk te
beproeven. En zoo zien wij aan den anderen
kant van den Grooten Vijver Oostenrijks
Olympische en veelvoudige wereldkam
pioen Karl Schiifcr, die „op tournee", over
al demonstraties geeft, wij vinden er het
Europeesche kampioenspaar Papetz-Zwack
en daarnaast natuurlijk tal van sterren
Van den tweeden rang. En dan mogen wij
voorzeker de ex-wereldkampioene Sonja
IIcnie niet vergeten, die na eerst op het
ijs-parket sensationeele triomfen en groote
dollarzeges te hebben geboekt, langs dezen
ongetwijfeld niet al te gebruikelijken weg als
filmster furore maakte. Zoo men tegen deze
ijs-revue's als prachtige shows op het ge
bied van het kunstrijden al niet veel kan
inbrengen, dat neemt niet weg dat wij daar
mee de grens hebben bereikt, waar de
sport ophoudt en het variété-nummer be
gint
Strijd om een wereldtitel wordt
een comedie.
Dat de strijd om een wereldtitel de
grootste comedie van alle tijden kan wor
den. zien wij in de bokssport, waar het za
kelijk element het sportieve volkomen ver
dringt. De sportieve resultaten interessee
ren den man voor wie de sport een lucra
tief bedrijf beteekent, uiteraard weinig en
hoogstens als bruikbare reclamemiddelen
en wanneer het niet gaat zooals de mana
ger het graag wil, dan heeft hij doorgaans
nog wel wat pijlen op zijn boog, die met een
weinig scrupuleus geweten wel te benutten
zijn. Schmeling b.v. heeft zijn geduld danig
op do proef moeten stellen, alvorens hij de
zekerheid had de wedstrijden te krijgen toe
gewezen waarop hij krachtens zijn betee-
kenis als bokser recht heeft.
Hoe men met het tennisracket
een vermogen bij elkaar kan
slaan.
Van alle voormalige amateur-beroemd
heden heeft Tilden, de fameuze tennisspe
ler. wel het beste begrepen hoe men het van
sportberoemdheid tot .beroepsfirma" kan
brengen. „Big Bill" heeft met zijn troepje
zoowat de heele wereld afgereisd en, wat
voor hem wel de hoofdzaak is, hij heeft
daarbij goede zaken gedaan. Ook zijn op
volger, de Engelschman Perry is als be
roepsspeler in zijn sporen gestapt en op het
oogenblik zou de laatste Wimbledon-win-
naar Donald Budge zich ook al scharen in
de rij van beroepsspelers ten einde te
trachten een dollarvermogen met het ten
nisracket bij elkaar te slaan. Het publiek
wordt bij deze tennis-voorstellingen onge
twijfeld niet bedrogen en het krijgt waar
voor zijn geld, in dit geval tennis van de
beste soort, ook al zijn er dan eerlijke profs
en geen amateurs of schijn-amateurs aan
het werk.
Europa is in deze en dergelijke sportza
ken nog lang niet en men kan wel zog
gen gelukkig op de hoogte die Amerika
in dit opzicht wist te bereiken en dat moge
voornamelijk wel een gevolg zijn van liet
feit, dat het managerschap in de Oude We
reld nog lang niet zulk een domineerende
rol speelt als aan den anderen kant van den
Oceaan.
En daar kan de waarachtige sportbe
oefening ych slechts over verheugen
Angstige uren doorgemaakt tij
dens bombardement van Barce-
lona.
Met den Brusselschen trein, welke om
10.51 uur aan het station Delftsche Poort
te Rotterdam aankwam, arriveerde een
twaalftal leden der bemanning van het, na
bij Valencia, getorpedeerde 6638 ton meten
de Nederlandsche stoomschip „Hannah".
De mannen, die ternauwernood den tijd
hadden gehad het veege lijf te redden, heb
ben al hun bezittingen verloren. Slechts de
allernoodzakelijkste kleedingstukken heb
ben zij in allerijl bijeen kunnen rapen, zoo
dat het niet te verwonderen viel dat ver
scheidene hunner zich schaamden voor de
schoenen welke zij droegen. Doch, er was
niemand gewond en zoo sprong een welge
moed stel zeelieden uit den trein. Dat men
maar liefst niet meer dacht aan de vier
dagen, welke zij in Spanje doorbrachten en
waarvan er slechts één zonder bombardment
verloopen is, is begrijpelijk.
In het schijnsel van een zoek
licht.
Hoewel algemeen bekend is, dat vóór het
tijdstip van de torpedeering niets bijzonders
gebeurd is, hadden verscheidene opvaren
den den dag, welke aan de torpedeering
vooraf ging, toen de „Hannah" Gibraltar
verliet, een schijnwerper opgemerkt, die de
zee afzocht en zijn schijnsel in de nabijheid
van de „Hannah" liet rusten.
De waarschijnlijkheid dat het Ne
derlandsche schip gezocht en gevon
den was oordeelden zij groot, en bij
eenige opvarenden vatte de meening
post, dat de onbekende duikboot,
welke de torpedo afschoot, de „Han
nah" reeds gedurende een dag en
een nacht gevolgd was. Een vergis
sing? Daar kan geen sprake van
zijn. De naam en een flinke Neder
landsche vlag waren op zij van het
schip geschilderd, terwijl, ten over
vloede, het Hollandsche dundoek
nog aan den achtersteven wapperde.
Afgezien van de meening van enkele
leden der bemanning, was dus alles
rustig tot den fatalen morgen.
Kapitein zag „bellenbaan".
Het was Dinsdag 11 Januari toen de kapi
tein plotseling een „bellenbaan" opmerkte.
Hij gaf nog bevel het roer om te gaoien,
opdat de „Hannah" evenwijdig aan deze
haan zou komen te liggen, doch het was te
laat.
Met een ontzettenden slag, die volgens
onze zegslieden het schip met alles wat er
op was een dusdanigen schok toebracht, dat
het meer dan een meter omhoog steigerde,
drong de torpedo, ter hoogte van ruim 2,
vlak bij de machinekamer, in de „Hannah".
Niettegenstaande het feit, dat de aange
richt ravage en de schok verschrikkelijk
waren, bleef de bemanning uiterst kalm,
zoodat mogelijk onheil wat dat betreft voor
komen werd. De „Hannah". maakte onmid
dellijk zware slagzij en een haastig inge
steld onderzoek bracht aan het licht, dat
niets te redden viel. De twee reddingssloe
pen werden gestreken, de gordels, die voor
de hand lagen, waren in minder dan geen
tijd omgedaan en zonder moeite kon de be
manning het ongeluksschip verlaten,
I
Niet te redden.
Modern luchtdoelkanon op een Amerikaansch oorlogsschip. Dit oorlogsmonster
heeft niet minder dan zes loopcn, die alle tegelijk hun moordende projectielen
naar het vijandelijke vliegtuig slingeren, ff Ai WÉ 91 te s/i
Alles heeft zich in ongeveer zes uren af
gespeeld. Des morgens om even over acht
werd het schip getroffen en 's middags te
omstreeks twee uur verdween de „Hannah"
onder den waterspiegel. Tien leden der be
manning waren hiervan getuige. Want na
dat te hulp geschoten, visschersbootjes uit
Javea de opvarenden aan boord hadden ge
nomen, waarna dezen bij eenige visschers
huisvesting vonden, is een aantal hunner
teruggekeerd om nog een poging te wagen
het schip te naderen. Geprobeerd is nog de
„Hannah" die dieper en dieper zonk, op
sleeptouw te nemen, maar op een gegeven
oogenblik moest men het schip haastig aan
zijn lot overlaten, omdat plotseling het wa
ter sneller en met grooter kracht ging bin
nenstroomen.
Bommen en olijfolie.
De opvarenden hadden niets dan lof voor
de wijze, waarop in de eerste plaats kapi
tein M. H. de Boer voor hen gezorgd heeft
en ten tweede ondervond men óveral de
grootst mogelijke medewerking.
Eenige benauwde oogenblikken heeft de
bemanning nog in Barcelena gehad, waar in
het begin van de afgeloopen week eenige
bombardementen hebben plaats gehad.
Acht man waren daar ingekwartierd in
een hotel, vlak bij het station. Over de ver
zorging waren zij best te spreken, maar het
eten: olijfolie en nog eens olijfolie!
Angstige morgen.
Op een morgen, het was ongeveer half
zes, werden zij plotseling in hun hotel op
geschrikt door kreten in de gangen. Er
werd heen en weer geloopen, en de deur
werd opengerukt. Men beduidde hun. dat
zij haastig moesten opstaan en naar bene
den gaan. Beneden gekomen, waar ieder
een vertwijfeld in een hoek zat, zei hun
nuchter Hollandsch verstand dat zij bij een
dergelijk bombardement niet in huis moes
ten blijven, weshalve zij de straat opgin
gen.
Uren van angstige spanning hebben
deze acht mannen hier doorge
bracht. Drie groote vliegtuigen cir
kelden onophoudelijk over hun
hoofd en met korte tusschenpoozen
viel een kleine zwarte stip omlaag
en iedere stip beteekenrie weer ver
woesting en dood. Twee minuten
gaans van de plek, waar de Hollan-
ALS EEN OLIFANT KIESPIJN HEEFT...
ders bijeen stonden, werd een groot
huizenblok getroffen.
Met afschuw in zijn stem cleed onze zegs
man het droevige verhaal, dat zich nauwe
lijks begrijpen laat. Lijken lagen tusschen
de rookende puinhoopen en angstige kre
ten van vrouwen en kinderen waren niet
van de lucht.
Buitenlanders tegengehouden.
Door de goede zorgen van kapitein en
consul kon de geheele bemanning echter al
spoedig dit tooneel van ellende verlaten.
Zaterdag j.1. verlieten zij Barcelona en
Zondag kwamen allen in Marseille aan.
Hiermede was het ereste geleden. Maandag
vertrokken zii per trein in de richting Pa
rijs en ongestoord reisden zii verder tot aan
de grens bij Roosendaal. Hier deed zich
echter nog een oponthoud voor. De buiten
landers namelijk mochten niet verder mee
reizen en waren dus gedwongen, achter te
blijven. Hef waren twee Roemenen, een
Turk. een Griek en een Pool, waarvoor ka
pitein de Boer met geen mogelijkheid toe
gang tot ons land verkrijgen kon. Er
moest dus afscheid genomen worden. Maar
kapitein de Boer wilde deze mannen, die
zinder eenig bezit waren, niet aan hun lot
overlaten en stuurde de overigen verder.
Als dan ook voor deze buitenlanders ge
zorgd is reist kapitein de Boer verder. Hij
wordt spoedig te Rotterdam verwacht.
DONDERDAG 27 JANAKI 1938.
Hilversum I, 1875 en 415,5 m.
AVRO-uitzending.
A
f.
De agenda der honderdste zitting
van den Votkenbondsraad, welke
vandaag, te Gen ve begint en onder
voorzitterschap zal staan van den
vertegenwoordiger van Iran, Musta-
pha Adle bevat 26 punten.
Vele dezer zijn van bestuurstech-
nischen budgetairen en organisato-
rischen aard.
De Raad zal zich o.m. hebben bezig te
houden met het verslag der commissies
van financiën en van occomlsche aangele
genheden, over de kwestie van de grond
stoffen, de opheffing van de controle op de
valuta en de contingenten, de demografi
sche kwestie enz.
Voorts heeft de raad in October 1937 van
de Assemblee opdracht gekregen een plan
uit te werken voor internationale steunver-
leening aan politieke vluchtelingen.
Voorts zullen de opmerkingen van de
Turksche regeering over de regelingen voor
de eerste verkiezingen in het Sandjak Alex-
andrefte worden bestudeerd. De commissie
van 28, staande onder voorzitterschap van
den belg Rourquin. komt Maandag 31 Ja
nuari bijeen.
8.00 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.30 Het Omroeporkest.
11.00 Knipcursus.
11.30 Omroeporkest en solist.
12.30 Kovacs Lajos' Orkest.
1.00 Zuid-Afrikaansch programma.
I.20 Vervolg concert.
2.00 Voor de vrouw.
2.30 Pianovoordracht,
3,00 Knipcursus.
3.45 Gramofoonmuziek.
4.00 Voor zieken en thuiszittend
4.30 Orgelspel.
4.50 Voor de kinderen.
5.30 Aeolian-orkest. f
6.30 Sportpraatje. 3^
7.00 Voor de kinderen.
7.05 AVRO-Dansorkest.
7.30 Engelsche les.
8.00 Berichten ANP. Mededeelingen.
8.15 Omroeporkest en soliste,
9.00 Radiotooneel.
10.00 Solistenconcert.
II.00 Berichten ANP. Hierna: AVRO-Dans-
orkest.
11.4012.00 Gramofoonmuziek,
Hilversum n, 301,f m.
8.00—9.15 KRO. 10.00 NCRV. 11.00 KRO.
2.00—12.00 NCRV.
8.009.15 en 10.00 Gramofoonmuziek.
10.15 Morgendienst.
10.45 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-Orkest en Gramofoonmuziek.
2.00 Handwerkcursus.
3.00 Vrouwenhalfuur.
3.30 Gramofoonmuziek,
3.45 Bijbellezing.
4.45 Handenarbeid voor de jeugd.
5.15 Haarlems pianokwartet.
6.25 Gramofoonmuziek.
7.00 Berichten.
7.14 Journalistiek weekoverzicht,
7.45 Reportage.
8.00 Berichten ANP. Herhaling SOS-Ber.
8.15 NCRV-orkest en solist.
9.00 „De dienst der Christ. Gemeente aan het
Oosten", causerie.
9.30 Vervolg concert. (Om 10.00 Berichten
ANP).
10.45 Gymnastiekles.
11.00—12.00 Gramofoonmuziek. Na afloop:
Schriftlezing.
Door FLORENCE EEKHOUT.
„Als kind doe je onnadenkende dingen",
zei dc oude dokter Vermeer, toen we in ga
zelschap over kinderen en hun fouten spra
ken.
„Je beseft meestal niet wat je doet. Ik heb
eens een ellendig geval beleefd.
In het stadje H., waar ik als jonge dok
ter jaren lang gepraktiseerd heb, kreeg ik
een ernstige patiënte. Het was een jong
meisje, wier toestand vrijwel hopeloos leek
te zijn. Toch kwam er een keer ten goede, na
weken van doodsangst voor de ouders en
van strijd voor mij. Het meisje sliep einde
lijk een gezonden, rustigen slaap. Het huis
lag in een rustige straat, dc stad zelf was
niet heel druk, zoodat ik alle hoop had dat
dc patiënte een heelen nacht zou doorslapen.
Maar belbas den volgenden morgen vond
ik het meisje sterk achteruit gegaan en de
moeder vertelde me onder tranen, dat den
avond tevoren, omstreeks negen uur, hard
aan dc bel was getrokken. Het was zoo'n
ouderwetsche bel. Ze hadden die niet afge
zet, omdat er een groot papier op de deur
stond: Ernstige zieke, niet bellen. Het ge
luid van de bel had het meisje met een
schok doen ontwaken en het kon den rusti
gen, genezing brengenden slaap niet meer
terug vinden. Het arme kind stierf. Kort
daarop betrapte ik een kleinen jongen er op,
dat hij belletje trok. Ik greep hem bij een
arm en vroeg, of hij die aardigheid wel eens
meer uithaalde. Hij gaf ébn brutaal ant
woord, rukte zich los en rende weg. Ik ken
de hem niet en zag hem niet terug, maar
ik was er van overtuigd, dat hij de kleine
boosdoener was die door zijn ondeugende
streek den dood van het meisje, zooal niet
veroorzaakt, dan toch zeker bespoedigd had."
Enkele dagen daarna, toen de dokter
spreekuur had, kwam als laatste patiënt een
jongeman bij hem binnen, die verlogen zei:
„Ik kom eigenlijk niet als patiënt. U her
innert zich misschien dat we elkander ont
moet hebben bij
De dokter keek hom wat verwonderd aan
en herinnerde zich toen het gezicht.
„Dokter", zei de jongeman, „ik kwam toe
vallig voorbij en toen heb ik een impuls ge
volgd, ben binnen gegaan en heb iedereen
laten voorgaan. Ik moest het U vertellen. De
ondeugende jongen, die door zijn ondoor
dachte dwaasheid misschien een mcnsch h°t
le*en gekort heeft, ja, die misschien zelfs
schuld had eraan dat het meisje stierf, was
ik. Ik heb in dat stadje eens gelogeerd, ik
herinner me, dat ik een tijdje pret had in
dat belletje trekken en dat eens een meneer
me bij mijn arm greep. Ik ben het geweest.
De gedachte laat me geen rust"
De dokter keek hem getroffen aan. Inder
daad zag dc jongeman er slecht uit. „Ik
slaan niet ervan, ik tob voortdurend erover."
„Maar dat is dwaasheid", zei de dokter,
„dat is al zoolang geleden!"
„Verandert dat veel?" „Maar u was een
kind, u deed het niet uit boosaardigheid."
„Zegt U dat niet. Kinderen zijn boosaardig.
Het is geen aardige grap, een of andere
v moeide dienstbode 's avonds nog eens
naar de hel te laten loopcn voor niets of in
elk geval iemand -noodeloos ergernis te be
zorgen. Er is geen humor in. Als ik erover
denk, kan ik er slechts een leelijke karak
tereigenschap in zien. En het kwelt me te be
denken, dat het meisje nu een ji.nge vrouw
kon zijn, gezond, gehuwd misschien, moe
der
ITij boog het hoofd. De dokter Sloeg' hein
gade. Een intellectueels kop, overgevoelig
heid stond geschreven in de fijne trekken.
„Misschien herinnert U zich, dat d twee
kinderen van onzen gastheer in den .alon
waren toen ik dat verhaal deed?" vroeg hij.
De jongeman keek op. „Hoezoo? Ik her
inner me dat ze er geweest zijn, maar ik heb
niet er op gelet of ze er nog waren."
„Ja, ze waren er nog. Het zijn leuke jon-,
gens, maar laatst betrapte ik den jongste/
ook op dat flauwe spelletje en mijn vrhaaV,
was veel meer voor hem bedoeld, dan voo/j
U allen. Het was een stiekum lesje. Wan) j
iets was er wel van aan, maar niet ''11e5
De patiënte, die ik bedoelde, schrikte
ker en werd erger. Maar het meisje
niet. Dat was een soort dichterlijke o
nentwege noemt U het een pae 'agogisch
vrijheid."
De jongeman staarde hem an. „TP$.
loeft? Is het werkelijk waar? U wf t;|
wat een pak U me van het har;
„Dat weet ik wel", zei de dok-A UT
lachend, „ik hoop dat U nu goed zül.
vannacht. Slaapdrankjes hoef ik u zek,.._
voor te schrijven?" Hij drukte den an. f,"
hand en zag hem weggaan aV. een hen
mensch.
Lastig, als het geweten zóó ïijn ïs, da.
hij toch met sympathie. Maar als bet n
zoo fijn was Ik denk maar zoo, inp,
van een slaapdrank heb ik hem e*> let®
tje 0111 bestwil ingegeven. Zijn t. er
misschien voorgoed bedorven zijn d<
oude schuld en dat zou toch te jamm
