Pi
Ti^yc-
K
Beste Jongens en Meisjes
SNELTEKENEN
Hoe groot kunnen ijsbergen zijn?
Wat de dieren in het bos aan
het Prinsesje brachten
De zwevende oliekogel
edgar rice
burroughs
Ziezo, weer een week dichter naar het
Jicht, 's Morgens om zeven uur behoef je
geen licht meer op je fiets op te hebben en
•a avonds om half zes kan je het ook alweer
zonder je lampje naar huis r ijden. De
dagen lengen. Gelukkig, want toch eigenlijk
verlangen we allemaal naar het feest van
de lente en de vreugd' van de zomer.
Een van de meisjes, het is ook bijna altijd
een meisje, heeft het boek gewonnen en die
kan tenminste een paar grauwe regendagen
gezellig doorbrengen met het lezen van een
fijn meisjesboek. Ze mag het vanmiddag
komen halen. De gelukkige is:
NEL NIEUWDORP, Ankerpark 6.
Klaas Jellema. Ja, dat zetfoutenduivel
tje heeft weer een van z'n gemene streken
uitgehaald, Klaas, met dat raadsel van jullie,
maar jullie zijn bijna allen al zo verstandig
geweest je niet te pakken te laten nemen.
Gerard Jellema. Dat raadsel van Sim-
eon, twee weken geleden, was een soort „fop-
raadsel" Gerard. 't Was helemaal niet moei
lijk, maar toch vlogen er heel wat in. Jij ook,
en nu je de oplossing gezien hebt, geef je
jezelf een tik voor je hoofd en zegt: „Hoe
kon ik toch zo dom zijn."
Buffalo. Dat was zeker een grapje van
je, Buffalo, over dat roken, want daar heb je
veel te veel verstand voor. Je briefjes zijn zo
gezellig en goed, dat ik niet geloof, dat jij nu
al van plan bent, je verstand te verroken.
Met roken moet je wachten tot je groter bent.
Heus, voor jongens, zo groot als jij,is roken
nadelig. Leuk, dat die J. W. B., die jij als
voorletters kan voeren, juist de namen van
het Koninklijk gezin zijn.
Rozeknop. Half Den Helder heeft
„houten benen" gehad na het festijn van 1
Februari, Rozeknop, maar dat is nu wel
weer over en als er vandaag weer feest
zou zijn, zou men met evenveel vreugde de
danspartij opnieuw beginnen. Jij ook?
Piet Strous, Vlissingen. Jullie hebben
je ook braaf geweerd daar, aan de andere
kant van het land, Piet, in de tweede
Marinestad van Nederland. Ik begrijp best,
dat je vorige week geen tijd kon vinden om
nog te schrijven. Nu is het bij jullie zeker
ook weer rustig, net als hier.
Jan Strous, Vlissingen. Nu, het was in
Den Helder niet minder koud dan in Vlis
singen, Jan, met de zanghulde aan den bur
gemeester. Er waren twaalfhonderd kinde
ren voor het Raadhuis en Jan de Wind was
in zijn slechtste humeur, hij blies door alle
dunne jurkjes en truitjes heen, zodat de
kinderen stonden te bibberen als schoot
hondjes. Maar er was toch reuze veel plezier
en je weet, dan voel je minder van de kou.
Repelsteeltje. Vorige week heb ik geen
briefje van je ontvangen, Repelsteeltje. Je
bgrijpt toch wel, als ik het van jou krijg,
dat ik het geen week laat liggen. Ik denk,
ik denk, dat jij het in je schooltas of in je
jaszak hebt laten zitten of misschien wel in
je kabouterblouse.
Gretha Piller Ja, dat zou leuk zijn,
Gretha, een taart, die nooit minderde, hoe
veel je er ook van afsneed en er van opat en
die nooit zuur werd. Wie zo'n taart nog eens
weet uit te vinden, die wordt door alle kin-
ders om zijn hals gevlogen, maar door de
koekbakkers ik zal het maar niet zeg
gen wat. Want stel je voor, je kocht natuur
lijk nooit meer taart. Maar 't zou toch mis
schien op de duur vervelen en daarom is het
zo maar goed, zo af en toe dan blijft het ook
een feest.
Rika Koningstetn. Nee, die zetter had
lnplaats van "mij,, me gezet en je begrijpt
toen kwam de vraag niet uit en zaten jullie
met de gebakken peren. Maar ik heb zo'n
massa verstandige vriendjes en vriendinne
tjes, dat de meesten het toch begrepen heb
ben en me de goede oplossing zonden.
Henk Korbee. Een raar raadsel, zeg je,
Henk. En je hebt het toch goed. Je briefje
heb ik niet gezien, wel dat van Sientje en
dat is ook beantwoord. Ik heb het wel druk
met de feesten gehad, maar alle briefjes
zijn vorige week toch beantwoord, hoor.
Dikkie Doorn. Wel allemensen, nu dacht
ik nog wel, dat je vader dat konijn vorige
week een extra gebakje gegeven had, omdat
het Prinsesje geboren was en nu vertel je me,
dat hij het alleen maar gedaan had, omdat
het diertje het nodig had. Heb jjj dat konijn
geen oranje in z'n staart gebonden en een
pluim op z'n kop gezet, de vorige week,
Dikkie
Sientje Korbee. 't Was in orde Sientje,
deze week, je naam prijkt bij de goede oplos
sers.
Henk Prosper. Je behoeft waarlijk niet
bang te zijn, dat ik je aan je kuif trek, Henk,
als je je raadsels niet goed hebt. 't Enigste
wat gebeurt is, dat je naam niet op dat plekje
kan komen, waar je hem graag ziet.
Wijnand Kersten. Je was net bijtijds
naar den tandarts toegegaan, Wijnand, want
stel je voor, dat je kiespijn had gekregen,
toen je de taart won. Ach, dan lacht de lek
kerste taart je niet toe.
Marietje Roest. Vandaag krijg je weer
een raadsel waarbij je al je hersens gebrui
ken moet, Marietje, dus schakel je boven
kamertje alvast maar in.
Wouter Leen. Maar natuurlijk Wouter
mag jij ook meedoen. Waarom zou je niet?
Je bent toch geen tachtig, maar je bent tien
en daaromhartelijk welkom.
Repelsteeltje. Daar vind ik verdraaid
jouw briefje van de vorige week nog, Re
pelsteeltje, dan heb je het toen bepaald te
laat bezorgd. Nu, enfin, voor vandaag' dan
maar eens twee brieven in de krant. Is dat
even een bof?
Reinl Kwast. Dat is geen onverdienste
lijk rijmpje, Reinie en daarom zal ik het hier
een plaatsje inruimen, 't Plaatje kon er niet
bij. Jammer, hè?
REGEN.
't Regent, 't regent, 't regent dat het giet,
't Regent op m'n parasol,
Doch welnu, dat hindert niet,
Wél op mijn kale bol.
't Regent droppels, groot en klein,
Alles komt zó uit de lucht.
Plotseling komt zonneschijn,
Weg is 't drupgerucht.
Kuna Visser. Niet zo ongeduldig, Kuna,
je kan de lente niet uit de lucht schudden,
maar je zal geduldig moeten wachten tot ze
komt, met zachte hand en vriendelijk gelaat
en tot ze alle bloempjes wekken gaat. Het
kan gebeuren, dat je op een morgen op
staat en dat daar plotseling de lente geko
men is en over heel Europa rondgaat. Mis
schien duurt het zo lang niet meer.
Teuntje Kloosterman. Heb je de por
tretten van Prinsesje Beatrix ingeplakt,
Teuntje? Een lieve kleine baby is het, vind
je niet, met zo'n rond kopje en van die toe
geknepen knuistjes.
Cornelia v. d. Vis, Oosterend (T.). Ik
begrijp, dat het wel even een teleurstelling
voor je was, Corrie, dat je het feest de
vorige week in Den Burg niet mee kon
maken, ook al heb je je dan evengoed ge
amuseerd bij je vriendinnetje. Maar ja, zo'n
massa blije kinderen bij elkaar en zoveel
vrolijke grote mensen, dat is toch wel gezel
lig en geeft het feest iets bizonders. Je hadt
het in Den Helder mee moeten maken. Het
was daverend, als je goede oren hebt, heb
je het op Oosterend kunnen horen.
Maarten Reuvers, de Cocksdorp. Kom,
kom Maarten, niet zo gauw de moed ver
loren. Als de zetter een fout maakt en de
corrector ziet hem over het hoofd, dan ga
ik hem jullie natuurlijk niet toerekenen en
dus is jouw oplossing ook voor goed gere
kend.
Joop en Willie v. Dijk. Inderdaad heb
ben jullie meer geluk gehad dan de vorige
keer, Joop en Willie, want jullie waren de
derde die de raadsels goed hadden en het is
dus wel een beetje tragisch, dat de prijs nog
aan je neus voorbijgegaan is. Ja, die broer
van je, de molenaar in „Repelsteeltje" ken
ik nog wel. M'n oren tuten soms nog van
z'n trompetstem in de autobus.
Mary Jurg. Ja, dat is wel een grappig
verhaaltje, Mary, en ik zal het hieronder
afdrukken.
AFGELEERD.
Een ezel moest elke dag twee zakken zout
naar de stad brengen bij een winkelier. Zijn
baas deed aan elke kant een zak en Langoor
stapte er van door.
Op een dag in Augustus moest Langoor
weer naar de stad. Hij had het verschrikke
lijk warm en zijn last was ook nog al zwaar.
Hij ontdekte echter een ondiepe sloot en
ging er in liggen.
Na een halfuurtje vervolgde hj zijn weg.
Wel, wel wat was zijn last licht gewor
den!
Hij kwam in de stad aan. De winkelier
schrok, toen hij Langoor met twee natte
lege zakken aan zag komen.
Hj begreep het dadelijk, wat er gebeurt
was. Hij schreef een briefje naar de zout
handelaar wat er aan de hand was. De volgen
de dag ging Langoor weer naar de stad, niet
met zout, maar met sponzen. Zijn baas volgde
hem echter. Toen Langoor de sloot zag ging
hij op een drafje lopen en ging er weer in
liggen. Hij wou na een poosje weer op gaan
staan, maar wat was zijn last zwaar ge
worden. Hj kon niet eens opstaan. Angstig
begon hij te balken. Zijn baas kwam nu te
voorschijn en haalde de ezel uit de sloot.
Na die dag is Langoor nooit meer in het
water gaan liggen!
Jongens en meisjes, met dit verhaaltje
kan ik m'n wekelijks praatje besluiten. Alle
briefjes zijn beantwoord, dus tot volgende
week.
KINDERVRIEND.
OPLOSSING KRUISWOORDRAADSELTJE
Horizontaal:
Dam, tafel, el, rij, leren, ren, Nel.
Verticaal:
Dalen, af, merel, tel, lijn, el, re.
Goede oplossingen ontvangen van:
Janna Bruin; Nelly Bruin; Joop en Willie
v. Dijk; Riek Hendrikse; Jan Hendrikse;
Jan Bruin; Maarten Reuvers, Texel; Eduard
en Johan v. d. Pol; Henk Prosper; Mary
Jurg; Jan Bek; Freddy Isaksson; Jan Koo-
men; Sientje Korbee; Fritsje, Neeltje en
Leontine Coster; Johannes Cornelis en Cla-
sina v. Doorn; Wijnand Kerstens; Han Grot-
zinger; Nelly Visser; Henk Korbee; Rika
Koningstem; Annie Krijnen; Henny van Os;
Tiny v. Brederode; Nel en Jac. Nieuwdorp;
Coentje Coster; Tiny en Beppie Vink; Gre
tha Piller; Repelsteeltje; Bali, Annie en
Corrie van Bijnen; Jannie Groenhof, Texel;
Jan en Piet Strous; Rozeknop; Buffalo;
Klaas en Gerard Jellema; Nico Bosschaart;
Willie Bronder; Roelof v. Hoolwerf.
NIEUW RAADSEL.
Dit is weer eens wat anders, 't Ljkt mis
schien niet zo eenvoudig, maar toch als je
even je beste „raadsel"beentje voorzet, zal
je zien dat het erg meevalt en dat het wat
leuk is om het op te lossen.
X X X X X: lief oud vrouwtje.
X X X X X: vis.
X X X X X: voedsel.
X X X X Xscheur.
X X X X X: voertuig.
X X X X X: gedeelte van iets.
X X X X X: deel van een wiel.
X X X X Xafdeling op tentoonstelling of
fancy fair.
X X X X Xligplaats v. schepen.
X X X X X: wapen.
X X X X X: plaat.
XXX XX: schoof; bundel koren-aren.
X X X X X: geest.
X X X X X: kleur (speciaal v. haren).
X X X X X: gids op zee.
X X X X X: slang.
X X X X X: naaigerei.
17 woorden van 5 letters. De vierde let
ter (s) van boven naar beneden gelezen, vor
men de naam van 'n vermaard Ne. dich
ter uit onze Gouden Eeuw.
Dat ijsbergen een reusachtige grootte
kunnen hebben weten wij. Er zijn gevallen
bekend dat een ijsberg meer dan een kilo
meter lang was en honderd meter hoog,
voorzover hij boven water was te zien. En
dan moet je nog bedenken, dat dit maar
1/10 van de hele berg is en dat er 9/10
onder water is.
Eddie Eekhoorn zat in een hoge denne-
boom en keek met z'n scherpe kraaloogjes
naar de lange schoorsteen in de verte; want
die moesten hjj en zijn 'rouw Ella om de
beurt in de gaten houden, zo hadden de
andere bosdieren besloten. De schoorsteen
behoorde bij de zuivelfabriek van het dorp,
en wanneer in het verre paleis het kindje
was geboren waar héél het land zo naar
verlangde, dan zou de fabrieksfluit* wel vijf
minuten achter elkaar in werking worden
gesteld, zodat alle mensen het blijde feit
direct wisten. Als de wind deze kant uit
was dan kon men het ook in het bos wel
horen en anders zou het toch te zien zijn
aan de ontsnappende stoom. Daarom zat een
der eekhoorns trouw op wacht en als het
zover was zouden ze springend van de ene
boomkruin in de andere in een wip op de
plek zijn waar de dieren vergaderden.
Dat was besloten na lang en veel ge
praat, want een bijeenkomst van het dieren-
volk is geen kleinigheid! Alle beesten knor
den en mekkerden en tjilpten door elkaar,
en ze zouden nooit tot een eind gekomen
zijn als het grote edelhert niet met z'n hoef
zolang op een boomstronk had geklopt, dat
allen verschrikt zwegen. Toen was het hert
meteen opgetreden als voorzitter en die rol
was hem toevertrouwd. Hij had keurig uit
eengezet wat er in de mensenwereld zou
gaan gebeuren en daarna gevraagd of de
dieren mee wilden doen aan een gemeen
schappelijk geschenk.
Dat wilden ze allemaal, want ze kenden
als bewoners van het Veluwebos immers
de prinses heel goed, ze hadden haar vaak
zien wandelen of rijden 's zomers, als zij op
het Loo woonde. En omdat ze wisten, dat
de prinses zo heel blij zou zijn met haar klein
Prinsesje, wilden ze tonen dat het ook bij de
dieren feest zou zijn.
Dus: een cadeau. Maar wat? Het was
winter; véél hadden de dieren zelf niet. De
eekhoorn had in de herfst beukenootjes ver
zameld en gul bood hij aan er de mooiste uit
te zoeken; maar wat heeft een klein kindje
daar nu aan? „Een lekkere kool", zei Hansje
Haas. „Wat worteltjes", meende Koos Konijn.
Van alles werd opgesomd; maar lekkere
hapjes voor dieren zijn voor mensenkinde
ren toch niet geschikt. De beesten werden
er verdrietig van; zouden ze nu niets kun
nen bedenken?
Toen kwam het hert op een goed idee.
„We moeten de hulp inroepen van de men
sen, anders wordt het niets. Boer Berend,
die aan de rand van 't bos woont, die zal
ons helpen. Weet jullie hoe? We zullen hem
aanbieden nuttig werk voor hem te doen.
De vogels zullen de schadelijke insecten uit
z'n moestuin vangen en verder beloven we
allemaal van zijn gewas af te blijven. Het
haasje zal niet van zijn kool snoepen, de
spreeuwen blijven weg uit de boomgaard en
niemand eet van z'n graan en het voer van
de kippen. Als ruil vragen we een kalfje."
„Een kalfje?" riepen de beesten verbaasd.
„En dan?" „Dan wordt dat ons eigendom.
We zorgen er goed voor en als het een
mooie flinke koe is geworden, dan sturen we
haar naar het paleis met het verzoek of ze
de koe mag worden van het Prinsesje. Want
eerst is het kindje nog zo héél klein en heeft
het geen enkel geschenk nodig. Maar later,
als het een beetje groter geworden is, moet
het lekkere melk drinken en pap eten, en
dhn zal blijken dat we een goede keus heb
ben gedaan".
Zo besloten de dieren met algemene stem
men en nu de eekhoorns het bericht hebben
overgebracht, dat het hele land met blijd
schap heeft vervuld, vieren ze in hun bos
een vrolijk feest. Want Boer Berend heeft
het goed gevonden en het kalfje is nu hun
kameraadje tot de tijd is aangebroken, dat
het namens alle dieren naar het paleis zal
vertrekken.
Agnès E. C. Langerhorst.
Als we olie op water gieten, dan blijft de
olie drijven en breidt zich als een vette
laag uit boven op het water. Gieten we
Hiermee kunnen we nu een aardige proef
nemen, die als we een beetje omzichtig
te werk gaan ook wel zal slagen. We vullen
olie in spiritus, dan zinkt de olie naar be
neden en vormt een laag op de bodem, on
der de spiritus. Dat komt omdat olie zwaar
der is dan spiritus, maar lichter dan water.
een hoog cylindervormig glas voor de helft
met water en gieten daar heel langzaam
en voorzichtig alcohol (spiritus) op. Als
we nu een kleine hoeveelheid olie op de
bovenste laag alcohol gieten, dan zinkt die
olie naar beneden. Totdat ze op de laag
water komt, daar blijft ze op drijven. Nu
zou je verwachten, dat er een laagje olie
kwam tusschen de lcohol en het water
maar dat is niet het geval. De olie vormt
een volkomen ronde kogel, die op de grens
van water en alcohol blijft zweven. Natuur
lijk moet de olie ook weer uiterst voorzich
tig op de alcohol worden gegoten, zodat
er niet te vee! beroering ontstaat in de
vloeistoffen. De kogel moet zowat de
grootte hebben van een stuiter of een
kleine walnoot.
Hebben jullie wel eens een sneltekenaar
aan het werk gezien Dat gaat handig en
vlug, hè? Rang, rang, met een paar lijnen
en strepen staat er een heel landschap of
een gezicht op het papier, daar moet je
heel wat tekentalent voor hebben!
Maar toch kunnen jullie het ook wel
eens proberen, al heb je misschien hele
maal geen tekentalent. Het zal je zo goed
lukken, dat iedereen denkt, dat je een
echte sneltekenaar bent en misschien zul
len ze zeggen: „Dat heb ik nooit gewe
ten!"
Wat je er voor nodig hebt, zie je op het
plaatje. Een schildersezel, een paar pense
len en een bakje. In dat bakje zit gewone
slaolie. Zo'n ezel heb je misschien nog wel
van het schoolbord, waar je mee schooltje
speelde. Nu neem je een plaatje, liefst een
lithografie, die ook een landschap of een
gezicht voorstelt, in elk geval een duide
lijke tekening, b.v. een reclameplaat of zo
iéts. Die plaat span je op een houten lijst
en daarover heen plak je een vel ondoor
schijnend ruw papier, 'zoals krantenpapier.
Alleen de randje plak je natuurlijk maar
vast met een beetje gom, en zo, dat het
er helemaal glad en strak overheen zit. Dit
zet je op de schildersezel en nu kun je be
ginnen voor je publiek. Je doopt de pen
seel in de slaolie en gaat er dan mee over
het papier, waarbij je zoveel mogelijk de
bewegingen van een echte sneltekenaar na
doet. Voor de ogen van de toeschouwers
komt dan op het papier, dat eerst hele
maal leeg was, de tekening, die er onder
zit, te voorschijn. Zo lijkt het net of jij die
tekening met een paar streken maakt, en
vooral als niemand weet, dat er een an
dere plaat onder zit, zul je veel bewonde
ring opwekken.
DOOR
No. 5S.
Tegen h:t ondergaan van de zon begroeven
ze Clay.c.i naast de graven van zijn oom en
tante, de voormalige Lord en Lady Grey-
s'.oke. En het was op verzoek van Tarzan,
t er drie salvo's werden afgevuurd over de
■tste rustplaats van „een dapper man, die
dood moedig onder de ogen heeft gezien."
De vader van Jane.die vroeger predikant
was geweest, leidde de eenvoudige dienst.
Het was een eigenaardig gezelschap, dat om
de groeve van de jonge Engelsman geschaard
stond. Er waren Franse officieren en matro
zen, Engelsen en Amerikanen, een rij van
wilde Afrikaanse dapperen en de boven allen
uitstekende gestalte van Tarzan van <je Apen.
Het was dit toneel, dat Lord Tennington en
„Thuran" zagen, toen ze door de jungle naar
het strand kwamen. „Wat is daar aan de
hand?" vroeg Tennington aan „Monsieur
Thuran". Het kleine gezelschap wandelde nu
naar het kamp terug, waar Tarzan sprak met
de kapitein van de kruiser. Toen „Thuran"
naar de troep keek en de grote reus zag. aar
zelde hij en werd bleek. Het leek hem onmo
gelijk, dat hij hier voor het voprwerp van
zijn haat stond, voor Tarzan. De aapman
vroeg de kapitein om het vertrek van de
kruiser enkele dagen te willen verschuiven,
omdat hij enkele mijlen het binnenland in,
zjjn bezittingen wilde halen en de kapitein
voldeed gaarne aan dit verzoek. Op dat mo
ment klok er een schot uit het bos. Er was
een vlam, een knal van een geweer en een
kogel bestemd om het hart van Tarzan te
doorboren suisde door de lucht.
(Nieuwe spelling.)
