ROOK TRIUMPH DE BESTE 1 CENT SIGARET WIT <GIWEM ©I BlOi ïlLaitoJAeateA,: JuwlL-JAeaUh,: WMe Bio&co&p: Onze interlectueele slagers en bakkers preïrihbeurten 7 esselsch nieuws Zaterdag 5 Februari 1938 Derde Blad De eerste werkelijk goede „technicolor" Een sensationeel programma Van Sady McKee tot Joan Crawford Impressies van Indisch abonné v .'v:v, Texel Vertrokken personen Burgerlijke Stand Den Rijkspostspaarbank Er is gewoon Krentenbrood en er is Krentenbrood van Krigee 30, 45 en 60 ct. Probeert U eens v. Galenstraat 71 jei. 399 Warner Baxter en Joan Bennett in de geheel gekleurde film „Vrouwen van 1938". De inleiding tot de hoofdfilm in het Rialto- programma van deze week wordt gevormd door „Tiran", een melo-drama van een meisje, dat haar vader doodt in haar strijd voor zelf behoud. We zien in deze rolprent een beest- mensch van een vader, zooals ze gelukkig alleen maar in romans en...... op de film be staan. De hoofdfilm is „Vrouwen van 1938". Warner Baxter, Joan Bennett en Helen Vin- son spelen de voornaamste rollen in deze zeer vlotte en knap-gemaakte historie van een groot New-Yorksch modehuis. Het is niet gemakkelijk om deze film in te deelen bij een der gestandariseerde rubrieken. Het is noch een showfilm, noch een comedie, noch een drama, noch een musical, maar een nieuw soort combinatie van dit alles. Want „Vrouwen van 1938" bevat enkele modeshows, zooals men die ons land nog nooit aanschouw de en die door de mooie kleuren een lust voor ieders oog zijn. De vrouwen zullen haar be wondering over al deze japonnen, complets, bontmantels en sportieve costuumpjes nauwe lijks baas kunnen blijvende heeren zullen met welgevallen deze schoonheid en gratie, lijn en kleur aanschouwen en wellicht blij zijn, dat hetgeen échte modeshow is! Maar het zou verkeerd zijn, om den indruk te wekken, dat het in de eerste plaats een modefilm is. Inderdaad speelt de mode er een rol in, maar belangrijker nog is de interessante geschiedenis van het Modehuis Curson en zijn directeur (Warner Baxter), een verhaal, waarbij een weggeloopen bruid, een naar het tooneel verlangende echtgenoote, een vreemd soortige concurrent en een onbarmhartigen jnillionnair de voornaamste rollen spelen. Het gedoe in en om zoo'n wereld-zaak, de zorgen om steeds nieuwe modellen te be komen, de interne organisatie en de bestrij ding der concurrenten, vormen op zich zelf al belangwekkende thema's, maar de alleraar digste liefdesstory, die er op een virtuooze wijze doorheen geweven is, neemt ook een groot deel van de aandacht in beslag en de geroutineerde makers van deze United Artists film uit de bekende productie van Walter ^Vanger, hebben er wel voor gezorgd, dat deze liefdesgeschiedenis de allerfijnste staaltjes van de moderne Amerikaansch comedie en dialoog kunst bevat. Bewondering moet men hebben voor de triumph der kleurentechniek. Hier is de eerste ..technicolor", die met al zijn kleuren nu eens h i e t onrustig aandoet. Een film vooral voor de dames, maar waaraan ook de heeren plezier zullen beleven. Peter Lorre en Boris Karloff als hoofdrol- vertolkers in een tweetal filmen, die deze week in Tivoli draaien, zegt meer dan de beste bioscoopreclame ooit kan verkondigen. Eigenlijk is het overbodig om over spel en Inhoud vand eze filmen te gaan uitwijden, overbodig omdat beide spelers een bekend heid genieten, die zelfs in* de filmwereld maar Weinig voorkomt. Het is Peter Lorre, die de hoofdrol vertolkt In de mysterieuse film „Mr. Motto slaat toe". Een geschiedenis, dei zich afspeelt in Pei- P>ng, een stad in het geheimzinnige Oosten. Een schat, ergens verborgen in de Gobi- Woestijn, is het belangrijke gegeven waar deze geschiedenis op gebaseerd is. Om toegang te krijgen tot de plek, waar deze rijkdommen verborgen liggen,, ia het noodjg om een aantal Chineesche teekeningen naast elkaar te leggen. Natuurlijk is er een stel mis dadigers, die hun best doen om deze teekenin gen machtig te worden. Mr. Motto, als ver tegenwoordiger van de geheime dienst ver hindert de poging echter. Het spel, dat Peter Lorre in deze film, waar- V in hij nu eens niet den rol van misdadiger speelt, maar integendeel juist aan den kant van de wet staat, is we„r overweldigend. Het is onbegrijpelijk, hoe Lorre kans ziet, om zonder knaleffecten een scène te scheppen, die wat sensatie betreft al het spel der schaduwen, gillen en wat dies meer zij, verre overtreft. Boris Karloff in „de Nachtsleutel", is niet geschminkt als de man met de verschrikkings- physionomie, die wij onherroepelijk aan den persoon van Karloff verbinden. Het '.o een man een goedvertrouwend uitvinder van een alarm systeem, die eerder he„ medelijden opwekt, dan dat r.-en bij het aanschouwen van zijn persoon, de rillingen over den rug voelt loopen. Toch is het scenario buitengewoon sensationeel. Gang sters, die erop uit zijn om van de uitvinding van Karloff ten hunnen voordeele te profitee- ren, spelen er een voorname rol in. En wat spanning betreft, die is in dit product voor het volle pond aanwezig. Wij kunnen hen, die nu eens geen griezelfilm, maar een programma willen zien, dat van begin tot eind boeit, dan ook aanraden om deze week de Tivoli eens te bezoeken. Het is reeds verscheidene jaren geleden, dat wij, toevallig in het zelfde bioscoop-theater, een film zagen, getiteld „Sady McKee" en waarin Joan Crawford optrad in de eerste rol. Het was een Amerikaansche talky, eigen lijk zonder slot en zin, en met zoo mogelijk nog minder moraal; maar deze film greep ons aan, omdat er zulke frappant ware din gen in gezegd werden. Omdat men hier zwart op wit Amerika uitgebeeld kreeg, zooals men het niet leert uit de reizen per Cook en Pull manclub. Amerika, in de gedaante van ver watenheid, „slums" en verwording. In deze poel van onzuiverheid stond, temid den ervan, Sady McKee: één der honderd duizend onbekenden van Broadway, een meisje met talent, maar dat haar kans nog niet ge kregen had. Zij kréég haar kans, deze Sady McKee, deze duivelin met het klassiek figuur, haar wilde haren en prachtige oogen. Zij werd binnen vijf jaar een ster van de eerste grootte en thans, in 1938, staat zij nog steeds in het zenith der wereldbelangstelling. Er zijn vele films gemaakt n& Sady McKee, zooveel, dat men den tel is kwijtgeraakt. Maar het gros was beter dan de gemiddelde Amerikaansche society-film, belangrijk beter. Want steeds was zij in haar films een „type", een stuk Amerika, een atoom van dat mach tige cellenconglomeraat dat Nieuwe Wereld heet. In de Witte Bioscoop draait thans „Durf te leven". Het is een werk van den bekenden regisseur W. S. van Dyke, de man die reeds tal van cinematografische successen op zijn naam te boek heeft staan. Joan Crawford speelt de eerste viool, maar de waarheid ge biedt te zeggen, dat het niet haar beste werk is. Vermoedelijk hapert het aan de combinatie Crawford—van Dyke. Het is zelfs zeer waar schijnlijk. Toch boeit de film. Het is wederom een stuk Amerika: een film waarin men de Vereenigde Staten weer eens op een prachtig ironische ■wijze aan den kaak gesteld ziet. Een film, die geen blad voor den mond neemt, maar waarin vivisectie gepleegd wordt. Crawford is, hoe kan het anders, aannemelijk. Zij flaneert als goedgekleede vrouw door deze film, poseert met haar rijk figuur en gebruikt haar mooie oogen keer op keer. Haar spel is als een werveling van kracht en vitaliteit. In één woord: Sady McKee. Dat de film echter niet dusdanig is uit gevallen als tal van haar illustere voor gangers, zal geen bezwaar zijn voor de tal- rijke Crawford-fans. Zij nog vermeld, dat in het bijprogramma een aantal shorts draaien, waarvan vooral een Micky Mouse bijzonder aardig is. Bjj de geboorte van Prinses Beatrix. Een onzer vele Indische abonné's, de heer P. J. Greaves, employé bij de B.P.M. te Buitenzorg (Java) zendt ons de volgende indrukken over de ontvangst van het blijde bericht. Wij verleenen het gaarne een plaatsje. 31 Januari. Het is Maandag, vele kanto ren zijn, in verband met het Chineesch Nieuw jaar, gesloten, zoodat vele Europeanen zich thuis bevinden. Het is 7 uur 's morgens en de N.I.R.O.M. roept door de radio om, dat heden de 2e be handelende* geneesheer van H. K. H. Prinses Juliana per hofauto naar Soestdijk is ver trokken. Dit simpele bericht is voldoende om de door het lange wachten eenigszins geluwde spanning weder vol op te doen laaien, zij die een Radiotoestel hebben, laten dit den gehee- len dag bijstaan, zoo ook wij. 5 Uur 's middags, we zijn ons juist aan het kleeden als kokki de keukenprinses ons komt roepen met de woorden „Radio sekerang ada moeziek Wilhelmoes, memang Prinses Juliana soeda lahir anak" (vertaald luidt dit: de radio speelt het Wilhelmus, het kind van Prinses Juliana is vast al geboren"). Wel een bewijs dat ook in de Inlandsche wereld hier in wordt medegeleefd. Het groote moment. En het was inderdaad zoo want direct na het Wilhelmus kondigde de omroeper aan, dat onze Prinses het leven geschonken had aan een Dochter. We werden er stil van en voelden een koud gevoel langs onze rug gaan, je keel werd dik, dames konden met moeite of geheel niet hun tranen bedwingen en het mannelijk deel stond heldhaftig te slikken. Een van de dames ver brak het eerst de stilte en zei: „Laten wij hopen dat alles goed verloopt" en dat was wel zeer juist weergegeven wat onze eerste gedachten waren, waarnaast een gevoel van ware vreugde opwelde met dit zoo heugelijk en lang verbeide gebeuren. Na onze versiering aan het huis voltooid te hebben, en ook aan mijn kantoor de vlag te hebben uitgestoken ging het toen de stad in. Overal zag je reeds verkleede menschen en versierde auto's, klokken beierden, vuur werk knalde, sirenes loeiden, de stoomfluiten der aanwezige locomotieven op het station floten, kortom een ieder gaf op eigen manier uiting aan zijn vreugde. Vooral de Chineezen deden hartelijk mee. Het eerste muziekkorps wat uitrukte was een geïmproviseerd korps van Inlanders, be staande uit een trom, een trompet en wat leege petroleumblikken (waar die al niet voor gebruikt kunnen worden). Binnen een uur was het geen kleinigheid om door de drukte der menschenzee te komen, school na school, straat na straat, kampong na kampong, alles was present met vlaggen en lampions. Overal juichende kinderen en groote menschen van eiken landaard, vooral de Chineesche inge zetenen vierden dit feest uitbundig, daar het samenvallen met hun Nieuwjaar in hun oogen een goed teeken was, zoowel voor de Jong geborene als voor henzelf. Alles trekt naar het huis van den Resident Vreugdevuren ontbrandden op hoeken van straten, de armsten schaften zich vlaggetjes en Oranje aan, waarin door enkele ondernemende Inlanders grif han del gedreven werd, de Bataljonsmuziek rukte uit, een ieder schaarde zich er voor en er achter en dit alles trok op naar het huis van den Resident, die bij af wezigheid van Z.E. den Gouverneur-Gene raal de hulde der bevolking in ontvangst nam. Na een half uur staan er zeker een vijf duizend kinderen en grooteren op het erf van den Resident, onder aanvoering van het feest comité; speeches worden afgestoken, welke echter door het gejuich der menigte niet ver staan worden, dan zet de muziek het Wilhel mus in, dat door allen staande en spontaan wordt meegezongen. Alles voelt zich één. Alles voelt zich één, Inlander, Chineesch, Europeaan, alles viert feest, zonder onder scheid, allen slechts vervuld van één ge dachte, n.1. „Wij hebben een Prinsesje". Wij Nederlanders denken daarbij echter ook wel even aan Holland en zouden vooral nu gaarne daar zijn om met onze familie daar het feest te vieren, met hun te hosschen door Spoorstraat, Keizerstraat, Weststraat en Kanaalweg, van ons Nieuwediep achter de muziek van onze trouwe Staf en het Stedelijk, maar daar dit nu eenmaal niet kan, berusten wij ook daar in en vieren toch ons feest en onze gedachten gaan dan tevens uit naar Soestdijk, daar waar onze Prinses nu, buiten het feestgewoel, Haar eigen feest heeft, het feest van het Moederschap. Wjj denken dan tevens aan Hare Majesteit onze geliefde Vorstin en thans de gelukkige v ./t; v -.1 Grootmoeder, aan Prins Bernhard de vast niet minder gelukkige Vader en aan de eigenlijke vreugdebrengster, onze jonggeboren Prinses en wij smeken dan in gedachten de genade van Den Almachtige af, dat Hij dit thans zoo gelukkige Vorstengezin mag sparen tot heil van ons allen, tot heil van Oranje en tot heil van ieder die met ons staat geschaard onder de Rood, Wit, Blauwe-vlag. Dat ons Prinsesje mag opgroeien tot een zonnetje voor haar Ouders en Grootmoeder en van het geheele Nederlandsche Volk. N.B. De hierin vermelde tijden zijn Javatijd. Zeergeleerde heeren Bakkers en Slagerst Het staat er allemaal maar zoo nuchter in de „Heldersche Courant", al die geweldige eischen, waaraan de toekomstige bakkers, slagers, schil ders en behangers, enz. enz. zullen moeten vol doen, maar hebt V er wel eens aan gedacht, welk een omwenteling door deze wet teweegge bracht zal wordenEen staatsgreep is er niks bij'. Daar heb je b.v. onzen tegenwoordigen bakker; wij willen nu niet direct beweren, dat hij dom is, maar het buskruit heeft hij toch bij lange na niet uitgevonden. Maar bak ken kan die kerel, bakken mijnheertje, van die echte lekkere, knappende kadetjes. En zijn krentenbrood, 't is een juweeltje van smaak.' Vraag hem echter niet uit welk land de kren ten komen, want dat weet hij niet, en kan hem ook geen cent schelen, als er maar „krenten" en geen „steenen" in zijn brood gebakken zijn. Dat is voor hem hoofdzaak! En neem nou zoo'n toekomstige bakker met k of 5 jaar Handels school, H.B.S., Gymnasium of Lyceum, en met een practijkdiploma-boekhouden in zijn zak. Zoo één kan alles, behalve brood-bakken, want voor dat werk is hij zoo langzamerhand te sta tig en te „déftig" geworden. Om te beginnen zal hij zich geen bakker meer noemen, maar „boulanger"hij zal U precies weten te vertel len, waar de krenten en rozijnen groeien en bloeien, maar pas op, geef geen hap in de klef- ferige, weeke, en vol steenen zittende substan tie, die hij U onder den naam van „krenten brood" tracht aan te smeren of in de maag te frommelen, want het zou U slecht bekomen; U zoudt het tegen heug en meug moeten opeten en daarna dagenlang verstopt raken. En uit is het dan met de smeuïge verhalen van onzen bakker, die met alle Heldersche en Huisduiner schandaaltjes op de hoogte is, en die ons kort geleden nog zoo'n fijn verhaal deed van een juffrouw in de Koningstraat, die van de zedenpolitie nog niet eens de ooievaar in haar huis mocht ontvangen. Want die toekom stige bakker, die „half daas" is geworden van geleerdheid en van al zijn boekhoud-diploma's, zal U alleen kunnen verhalen van zijn ervarin gen als steno-typist en U liederlijk vervelen met geleerde verhandelingen over onregelmati ge Fransche werkwoorden. Want de Fransche, Duitsche en Engelsche taal zal hij volkomen beheerschen, maar een Duitsch broodje bak ken, niks hoor, daar brengt hij geen steek van terecht, dat is hem te geleerd! En onze toekomstige slager! Als een jong mensch vroeger alleen maar de noodige bloed dorstige neigingen had, was hij al méér dan geschikt voor het beroep van slager; met wat douwen en stompen van zijn patroon had hij de slagen van de zweep gauw genoeg te pakken. Maar zie nu eens zoo'n geleerde artist, die met zijn 5 jaar H.B.S. geen leverworst van een bloedworst kan onderscheiden, die wél enkel en dubbel- en zoo noodig drie- of vier-dubbel kan boekhouden, maar een koe voor een var ken bekijkt. En wat weet zoo'n geleerde slager van een zwezerik of van kalfsoesters? Wat zullen wij van zoo'n vent een walgelijke rom mel te bikken krijgen! De melkboer zal achter zijn melkkar grootste gemeene deelers loopen te zoeken én van ge leerdheid zóó verstrooid zijn, dat hij zijn beste klanten, die van 10 of 12 maatjes melk per dag, voorbij sjeest. De schilder of behanger, die h jaar op het Gymnasium is geweest, zal het nieuwe behang buiten tegen de voordeur en op de goot plak ken, en de wanden van de huiskamer groen gaan schilderen, zoo stom-geleerd zal hij zijn! En zij zullen allen zoo'n rare, wijde broek, zoo'n H.B.S.-luier, dragen, want dat staat def tig en geleerd. De nota's zullen dan uitmunten door correct heid, doch buitengewoon hoog zijn; we krijgen geen „briefie's" meer, waar wij stiekum lol om hebben, maar waarvan het te betalen bedrag nogal meevalt; de weduwe Treurniet, die haar huis heeft laten schilderen en het behang in de keuken wat heeft laten bijwerken, krijgt geen rekening meer voor ,Jiet opschilderen van den voorgevel van mevrouw Treurniet". Neen, alles zal ijselijk geleerd zijn omschreven; zóó ge leerd, dat de klanten er geen wijs meer uit kun nen worden. En dit alles geldt nu nog maar voor het „klein-bedrijfHoe moet het dan wel voor een „groot"-bedrijf Die menschen zullen moeten gaan studeeren tot zij grijze haren hebben of kaalhoofdig zijn en tegen den tijd, dat hunne voorvaderen reeds „binnen" waren en gingen rentenieren, zullen zij pas aan de gestelde eischcn voldoen en zich kunnen gaan vestigen, doch op en versleten, als zy dan reeds zullen zijn er niks-yiiemendal van terechtbrengen! Maar, wat zal het een gouden tijd worden voor de leeraren M.O.-boekhouden en consor- tenl. ZONDAG 13 FEBRUARI 1938. Ned. Herv. Gemeente. Den Burg n.m. 7.30 Ds. v. 't Hooft. Oosterend v.m. 10 u. Ds. A. W. Kok. Den Hoorn v.m. 10 u. Ds. Moen. De Cocksdorp v.m. 10 u. Ds. Salm. n.m. 7 u. Ds. Salm. Oudeschild v.m. 10 u.' Ds. Scholte. Koog v.m. 10 u. Ds. van 't Hooft. Doopsgezinde Gemeente. De Waal v.m. 10 u. Dr. Vis. Den Burg (Geb. Fanfare) v.m. 10 u. Cand Wouda, n.m. 3 uur. Cand. Wouda. Geref. Kerk H.V. Oosterend v.m. 10 u. en n.m. 3 u. Ds. E, Kok. Zaterdagavond 8 u. Straatzang Den Burg. Zondagmorgen 7 u„ Bidstond. Zondagmorgen 10 u. Heiligingsamenkomst. Zondagmiddag 4 u. Verblijdingsamenkomst. Zondagavond 8 u. Verlossingsamenkomst. Jeugddiensten. Zondagmorgen 9 uur, Handleiding. Zondagmiddag 12.30 Compagniesamenkomt. Zondagmiddag 5 Heilsamenkomst. AANBESTEDING. Voor den heer B. Lap Sz., te Den Hoorn werd door den architect A. Veldstra, alhier onderhands aanbesteed het bouwen van een dubbel woonhuis te Den Hoorn. De bouw werd opgedragen aan de heeren Bakker en Koorn (timmerwerk), H. Bakker (metsel werk), P. Plaatsman (schilderwerk) en P. Bakker, Oosterend, (electr. werk). MOND- EN KLAUWZEER. In de afgeloopen week is geen enkel geval van mond- en klauwzeer onder het vee meer aangegeven. Deze veeziekte neemt thans sterk af. BOUWVERGUNNINGEN. N. Drijver, bouwen van een woonhuis aan den Koogerweg. H. Kooger, bouwen van een werkplaats met winkel aan den Schilderweg. K. Kok bouwen van een schuurtje te Den Hoorn. B. Lap Sz., bouwen van een dubbel woon huis te Den Hoorn. J. de Waard, bouwen van een landarbei dersplaats te Eierland. C. de Lugt, bouwen van een keuken. Cornelia Mastenmaker, van Molenstraat 2, Den Burg, naar Brouwerstr. 20, Den Helder. Van 5 t.m. 11 Febr. 1938. GEBOREN: Naantje, d. v. P. van Lenten en C. A. Buys; Meyert, z. v. L. de Waard en G. J. Dalenberg; Arie, z. v. P. Brans en T. J. Mantje; Dirk, z. v. A. Smit en T. J. I. Dros; Cornelia Nancy, d. v. N. Kikkert en G. Eel- man; Fedde, z. v. L. Beyert en W. Medema; Antje d. v. A. J. Zutphen en M. Floresse; Cornelis, z. v. K. Weistra en A. Bruin. ONDERTROUWD: C. A. Vermeulen en A. van der Vis. OVERLEDEN: M. C. Riemens, 43 j., geh. met J. P. Slik. Gevonden: 1 sleutel, 1 kinderwantje, 1 koplamp, 1 busje olie. AANDEELHOUDERS T.E.S.O. JAARVERGADERING De algemeene vergadering van aandeelhou ders van T.E.S.O., zal dit jaar gehouden wor den op Woensdag 2 Maart a.s. des avonds te acht uur in „De Oranjeboom". Voor verdere bijzonderheden zie men advertentie in dit num mer. Opgave betreffende het kantoor der poste rijen te Den Burg. In den loop der maand Januari 1938 werd aan bovengenoemd kantoor op spaarbankboek jes ingelegd28.169.57 en terugbetaald11.133.59 Derhalve meer ingelegd dan terugbetaald i7.035.98 Het aantal nieuw uitgegeven boekjes be droeg 13.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1938 | | pagina 9