ROOK
TRIUMPH
DE BESTE
1
CENT
SIGARET
WIT <GIWEM ©I BlOi
ïlLaitoJAeateA,:
JuwlL-JAeaUh,:
WMe Bio&co&p:
Onze interlectueele
slagers en bakkers
preïrihbeurten
7 esselsch nieuws
Zaterdag 5 Februari 1938
Derde Blad
De eerste werkelijk goede
„technicolor"
Een sensationeel
programma
Van Sady McKee tot
Joan Crawford
Impressies van Indisch
abonné
v .'v:v,
Texel
Vertrokken personen
Burgerlijke Stand
Den
Rijkspostspaarbank
Er is gewoon Krentenbrood
en er is Krentenbrood van Krigee
30, 45 en 60 ct. Probeert U eens
v. Galenstraat 71 jei. 399
Warner Baxter en Joan Bennett in de geheel gekleurde film „Vrouwen van 1938".
De inleiding tot de hoofdfilm in het Rialto-
programma van deze week wordt gevormd
door „Tiran", een melo-drama van een meisje,
dat haar vader doodt in haar strijd voor zelf
behoud. We zien in deze rolprent een beest-
mensch van een vader, zooals ze gelukkig
alleen maar in romans en...... op de film be
staan. De hoofdfilm is
„Vrouwen van 1938".
Warner Baxter, Joan Bennett en Helen Vin-
son spelen de voornaamste rollen in deze zeer
vlotte en knap-gemaakte historie van een
groot New-Yorksch modehuis.
Het is niet gemakkelijk om deze film in te
deelen bij een der gestandariseerde rubrieken.
Het is noch een showfilm, noch een comedie,
noch een drama, noch een musical, maar een
nieuw soort combinatie van dit alles. Want
„Vrouwen van 1938" bevat enkele modeshows,
zooals men die ons land nog nooit aanschouw
de en die door de mooie kleuren een lust voor
ieders oog zijn. De vrouwen zullen haar be
wondering over al deze japonnen, complets,
bontmantels en sportieve costuumpjes nauwe
lijks baas kunnen blijvende heeren zullen
met welgevallen deze schoonheid en gratie,
lijn en kleur aanschouwen en wellicht blij zijn,
dat hetgeen échte modeshow is!
Maar het zou verkeerd zijn, om den indruk
te wekken, dat het in de eerste plaats een
modefilm is. Inderdaad speelt de mode er een
rol in, maar belangrijker nog is de interessante
geschiedenis van het Modehuis Curson en zijn
directeur (Warner Baxter), een verhaal,
waarbij een weggeloopen bruid, een naar het
tooneel verlangende echtgenoote, een vreemd
soortige concurrent en een onbarmhartigen
jnillionnair de voornaamste rollen spelen.
Het gedoe in en om zoo'n wereld-zaak, de
zorgen om steeds nieuwe modellen te be
komen, de interne organisatie en de bestrij
ding der concurrenten, vormen op zich zelf al
belangwekkende thema's, maar de alleraar
digste liefdesstory, die er op een virtuooze
wijze doorheen geweven is, neemt ook een
groot deel van de aandacht in beslag en de
geroutineerde makers van deze United Artists
film uit de bekende productie van Walter
^Vanger, hebben er wel voor gezorgd, dat deze
liefdesgeschiedenis de allerfijnste staaltjes van
de moderne Amerikaansch comedie en dialoog
kunst bevat.
Bewondering moet men hebben voor de
triumph der kleurentechniek. Hier is de eerste
..technicolor", die met al zijn kleuren nu eens
h i e t onrustig aandoet. Een film vooral voor
de dames, maar waaraan ook de heeren
plezier zullen beleven.
Peter Lorre en Boris Karloff als hoofdrol-
vertolkers in een tweetal filmen, die deze
week in Tivoli draaien, zegt meer dan de
beste bioscoopreclame ooit kan verkondigen.
Eigenlijk is het overbodig om over spel en
Inhoud vand eze filmen te gaan uitwijden,
overbodig omdat beide spelers een bekend
heid genieten, die zelfs in* de filmwereld maar
Weinig voorkomt.
Het is Peter Lorre, die de hoofdrol vertolkt
In de mysterieuse film „Mr. Motto slaat toe".
Een geschiedenis, dei zich afspeelt in Pei-
P>ng, een stad in het geheimzinnige Oosten.
Een schat, ergens verborgen in de Gobi-
Woestijn, is het belangrijke gegeven waar deze
geschiedenis op gebaseerd is.
Om toegang te krijgen tot de plek, waar deze
rijkdommen verborgen liggen,, ia het noodjg
om een aantal Chineesche teekeningen naast
elkaar te leggen. Natuurlijk is er een stel mis
dadigers, die hun best doen om deze teekenin
gen machtig te worden. Mr. Motto, als ver
tegenwoordiger van de geheime dienst ver
hindert de poging echter.
Het spel, dat Peter Lorre in deze film, waar-
V
in hij nu eens niet den rol van misdadiger
speelt, maar integendeel juist aan den kant
van de wet staat, is we„r overweldigend. Het
is onbegrijpelijk, hoe Lorre kans ziet, om
zonder knaleffecten een scène te scheppen, die
wat sensatie betreft al het spel der schaduwen,
gillen en wat dies meer zij, verre overtreft.
Boris Karloff in „de Nachtsleutel", is niet
geschminkt als de man met de verschrikkings-
physionomie, die wij onherroepelijk aan den
persoon van Karloff verbinden. Het '.o een man
een goedvertrouwend uitvinder van een alarm
systeem, die eerder he„ medelijden opwekt, dan
dat r.-en bij het aanschouwen van zijn persoon,
de rillingen over den rug voelt loopen. Toch is
het scenario buitengewoon sensationeel. Gang
sters, die erop uit zijn om van de uitvinding
van Karloff ten hunnen voordeele te profitee-
ren, spelen er een voorname rol in. En wat
spanning betreft, die is in dit product voor het
volle pond aanwezig. Wij kunnen hen, die nu
eens geen griezelfilm, maar een programma
willen zien, dat van begin tot eind boeit, dan
ook aanraden om deze week de Tivoli eens te
bezoeken.
Het is reeds verscheidene jaren geleden, dat
wij, toevallig in het zelfde bioscoop-theater,
een film zagen, getiteld „Sady McKee" en
waarin Joan Crawford optrad in de eerste rol.
Het was een Amerikaansche talky, eigen
lijk zonder slot en zin, en met zoo mogelijk
nog minder moraal; maar deze film greep
ons aan, omdat er zulke frappant ware din
gen in gezegd werden. Omdat men hier zwart
op wit Amerika uitgebeeld kreeg, zooals men
het niet leert uit de reizen per Cook en Pull
manclub. Amerika, in de gedaante van ver
watenheid, „slums" en verwording.
In deze poel van onzuiverheid stond, temid
den ervan, Sady McKee: één der honderd
duizend onbekenden van Broadway, een meisje
met talent, maar dat haar kans nog niet ge
kregen had. Zij kréég haar kans, deze Sady
McKee, deze duivelin met het klassiek figuur,
haar wilde haren en prachtige oogen. Zij werd
binnen vijf jaar een ster van de eerste grootte
en thans, in 1938, staat zij nog steeds in het
zenith der wereldbelangstelling.
Er zijn vele films gemaakt n& Sady McKee,
zooveel, dat men den tel is kwijtgeraakt.
Maar het gros was beter dan de gemiddelde
Amerikaansche society-film, belangrijk beter.
Want steeds was zij in haar films een „type",
een stuk Amerika, een atoom van dat mach
tige cellenconglomeraat dat Nieuwe Wereld
heet.
In de Witte Bioscoop draait thans „Durf te
leven". Het is een werk van den bekenden
regisseur W. S. van Dyke, de man die reeds
tal van cinematografische successen op zijn
naam te boek heeft staan. Joan Crawford
speelt de eerste viool, maar de waarheid ge
biedt te zeggen, dat het niet haar beste werk
is. Vermoedelijk hapert het aan de combinatie
Crawford—van Dyke. Het is zelfs zeer waar
schijnlijk.
Toch boeit de film. Het is wederom een stuk
Amerika: een film waarin men de Vereenigde
Staten weer eens op een prachtig ironische
■wijze aan den kaak gesteld ziet. Een film, die
geen blad voor den mond neemt, maar waarin
vivisectie gepleegd wordt. Crawford is, hoe
kan het anders, aannemelijk. Zij flaneert als
goedgekleede vrouw door deze film, poseert
met haar rijk figuur en gebruikt haar mooie
oogen keer op keer. Haar spel is als een
werveling van kracht en vitaliteit. In één
woord: Sady McKee.
Dat de film echter niet dusdanig is uit
gevallen als tal van haar illustere voor
gangers, zal geen bezwaar zijn voor de tal-
rijke Crawford-fans.
Zij nog vermeld, dat in het bijprogramma
een aantal shorts draaien, waarvan vooral een
Micky Mouse bijzonder aardig is.
Bjj de geboorte van Prinses
Beatrix.
Een onzer vele Indische abonné's, de heer
P. J. Greaves, employé bij de B.P.M. te
Buitenzorg (Java) zendt ons de volgende
indrukken over de ontvangst van het blijde
bericht. Wij verleenen het gaarne een plaatsje.
31 Januari. Het is Maandag, vele kanto
ren zijn, in verband met het Chineesch Nieuw
jaar, gesloten, zoodat vele Europeanen zich
thuis bevinden.
Het is 7 uur 's morgens en de N.I.R.O.M.
roept door de radio om, dat heden de 2e be
handelende* geneesheer van H. K. H. Prinses
Juliana per hofauto naar Soestdijk is ver
trokken. Dit simpele bericht is voldoende om
de door het lange wachten eenigszins geluwde
spanning weder vol op te doen laaien, zij die
een Radiotoestel hebben, laten dit den gehee-
len dag bijstaan, zoo ook wij.
5 Uur 's middags, we zijn ons juist aan
het kleeden als kokki de keukenprinses ons
komt roepen met de woorden „Radio sekerang
ada moeziek Wilhelmoes, memang Prinses
Juliana soeda lahir anak" (vertaald luidt dit:
de radio speelt het Wilhelmus, het kind van
Prinses Juliana is vast al geboren"). Wel een
bewijs dat ook in de Inlandsche wereld hier
in wordt medegeleefd.
Het groote moment.
En het was inderdaad zoo want direct na
het Wilhelmus kondigde de omroeper aan,
dat onze Prinses het leven geschonken had
aan een Dochter.
We werden er stil van en voelden een koud
gevoel langs onze rug gaan, je keel werd dik,
dames konden met moeite of geheel niet hun
tranen bedwingen en het mannelijk deel stond
heldhaftig te slikken. Een van de dames ver
brak het eerst de stilte en zei: „Laten wij
hopen dat alles goed verloopt" en dat was
wel zeer juist weergegeven wat onze eerste
gedachten waren, waarnaast een gevoel van
ware vreugde opwelde met dit zoo heugelijk
en lang verbeide gebeuren.
Na onze versiering aan het huis voltooid
te hebben, en ook aan mijn kantoor de vlag
te hebben uitgestoken ging het toen de stad
in. Overal zag je reeds verkleede menschen
en versierde auto's, klokken beierden, vuur
werk knalde, sirenes loeiden, de stoomfluiten
der aanwezige locomotieven op het station
floten, kortom een ieder gaf op eigen manier
uiting aan zijn vreugde.
Vooral de Chineezen deden hartelijk mee.
Het eerste muziekkorps wat uitrukte was
een geïmproviseerd korps van Inlanders, be
staande uit een trom, een trompet en wat
leege petroleumblikken (waar die al niet voor
gebruikt kunnen worden). Binnen een uur
was het geen kleinigheid om door de drukte
der menschenzee te komen, school na school,
straat na straat, kampong na kampong, alles
was present met vlaggen en lampions. Overal
juichende kinderen en groote menschen van
eiken landaard, vooral de Chineesche inge
zetenen vierden dit feest uitbundig, daar het
samenvallen met hun Nieuwjaar in hun oogen
een goed teeken was, zoowel voor de Jong
geborene als voor henzelf.
Alles trekt naar het huis van den
Resident
Vreugdevuren ontbrandden op hoeken
van straten, de armsten schaften zich
vlaggetjes en Oranje aan, waarin door
enkele ondernemende Inlanders grif han
del gedreven werd, de Bataljonsmuziek
rukte uit, een ieder schaarde zich er voor
en er achter en dit alles trok op naar
het huis van den Resident, die bij af
wezigheid van Z.E. den Gouverneur-Gene
raal de hulde der bevolking in ontvangst
nam.
Na een half uur staan er zeker een vijf
duizend kinderen en grooteren op het erf van
den Resident, onder aanvoering van het feest
comité; speeches worden afgestoken, welke
echter door het gejuich der menigte niet ver
staan worden, dan zet de muziek het Wilhel
mus in, dat door allen staande en spontaan
wordt meegezongen.
Alles voelt zich één.
Alles voelt zich één, Inlander, Chineesch,
Europeaan, alles viert feest, zonder onder
scheid, allen slechts vervuld van één ge
dachte, n.1. „Wij hebben een Prinsesje".
Wij Nederlanders denken daarbij echter ook
wel even aan Holland en zouden vooral nu
gaarne daar zijn om met onze familie daar
het feest te vieren, met hun te hosschen door
Spoorstraat, Keizerstraat, Weststraat en
Kanaalweg, van ons Nieuwediep achter de
muziek van onze trouwe Staf en het Stedelijk,
maar daar dit nu eenmaal niet kan, berusten
wij ook daar in en vieren toch ons feest en
onze gedachten gaan dan tevens uit naar
Soestdijk, daar waar onze Prinses nu, buiten
het feestgewoel, Haar eigen feest heeft, het
feest van het Moederschap.
Wjj denken dan tevens aan Hare Majesteit
onze geliefde Vorstin en thans de gelukkige
v ./t; v
-.1
Grootmoeder, aan Prins Bernhard de vast niet
minder gelukkige Vader en aan de eigenlijke
vreugdebrengster, onze jonggeboren Prinses
en wij smeken dan in gedachten de genade
van Den Almachtige af, dat Hij dit thans
zoo gelukkige Vorstengezin mag sparen tot
heil van ons allen, tot heil van Oranje en tot
heil van ieder die met ons staat geschaard
onder de Rood, Wit, Blauwe-vlag.
Dat ons Prinsesje mag opgroeien tot een
zonnetje voor haar Ouders en Grootmoeder
en van het geheele Nederlandsche Volk.
N.B. De hierin vermelde tijden zijn Javatijd.
Zeergeleerde heeren Bakkers en Slagerst
Het staat er allemaal maar zoo nuchter in de
„Heldersche Courant", al die geweldige eischen,
waaraan de toekomstige bakkers, slagers, schil
ders en behangers, enz. enz. zullen moeten vol
doen, maar hebt V er wel eens aan gedacht,
welk een omwenteling door deze wet teweegge
bracht zal wordenEen staatsgreep is er niks
bij'. Daar heb je b.v. onzen tegenwoordigen
bakker; wij willen nu niet direct beweren, dat
hij dom is, maar het buskruit heeft hij
toch bij lange na niet uitgevonden. Maar bak
ken kan die kerel, bakken mijnheertje, van die
echte lekkere, knappende kadetjes. En zijn
krentenbrood, 't is een juweeltje van smaak.'
Vraag hem echter niet uit welk land de kren
ten komen, want dat weet hij niet, en kan hem
ook geen cent schelen, als er maar „krenten"
en geen „steenen" in zijn brood gebakken zijn.
Dat is voor hem hoofdzaak! En neem nou zoo'n
toekomstige bakker met k of 5 jaar Handels
school, H.B.S., Gymnasium of Lyceum, en met
een practijkdiploma-boekhouden in zijn zak.
Zoo één kan alles, behalve brood-bakken, want
voor dat werk is hij zoo langzamerhand te sta
tig en te „déftig" geworden. Om te beginnen
zal hij zich geen bakker meer noemen, maar
„boulanger"hij zal U precies weten te vertel
len, waar de krenten en rozijnen groeien en
bloeien, maar pas op, geef geen hap in de klef-
ferige, weeke, en vol steenen zittende substan
tie, die hij U onder den naam van „krenten
brood" tracht aan te smeren of in de maag te
frommelen, want het zou U slecht bekomen; U
zoudt het tegen heug en meug moeten opeten
en daarna dagenlang verstopt raken.
En uit is het dan met de smeuïge verhalen
van onzen bakker, die met alle Heldersche en
Huisduiner schandaaltjes op de hoogte is, en
die ons kort geleden nog zoo'n fijn verhaal deed
van een juffrouw in de Koningstraat, die van
de zedenpolitie nog niet eens de ooievaar in
haar huis mocht ontvangen. Want die toekom
stige bakker, die „half daas" is geworden van
geleerdheid en van al zijn boekhoud-diploma's,
zal U alleen kunnen verhalen van zijn ervarin
gen als steno-typist en U liederlijk vervelen
met geleerde verhandelingen over onregelmati
ge Fransche werkwoorden. Want de Fransche,
Duitsche en Engelsche taal zal hij volkomen
beheerschen, maar een Duitsch broodje bak
ken, niks hoor, daar brengt hij geen steek van
terecht, dat is hem te geleerd!
En onze toekomstige slager! Als een jong
mensch vroeger alleen maar de noodige bloed
dorstige neigingen had, was hij al méér dan
geschikt voor het beroep van slager; met wat
douwen en stompen van zijn patroon had hij de
slagen van de zweep gauw genoeg te pakken.
Maar zie nu eens zoo'n geleerde artist, die met
zijn 5 jaar H.B.S. geen leverworst van een
bloedworst kan onderscheiden, die wél enkel
en dubbel- en zoo noodig drie- of vier-dubbel
kan boekhouden, maar een koe voor een var
ken bekijkt. En wat weet zoo'n geleerde slager
van een zwezerik of van kalfsoesters? Wat
zullen wij van zoo'n vent een walgelijke rom
mel te bikken krijgen!
De melkboer zal achter zijn melkkar grootste
gemeene deelers loopen te zoeken én van ge
leerdheid zóó verstrooid zijn, dat hij zijn beste
klanten, die van 10 of 12 maatjes melk per dag,
voorbij sjeest.
De schilder of behanger, die h jaar op het
Gymnasium is geweest, zal het nieuwe behang
buiten tegen de voordeur en op de goot plak
ken, en de wanden van de huiskamer groen
gaan schilderen, zoo stom-geleerd zal hij zijn!
En zij zullen allen zoo'n rare, wijde broek,
zoo'n H.B.S.-luier, dragen, want dat staat def
tig en geleerd.
De nota's zullen dan uitmunten door correct
heid, doch buitengewoon hoog zijn; we krijgen
geen „briefie's" meer, waar wij stiekum lol om
hebben, maar waarvan het te betalen bedrag
nogal meevalt; de weduwe Treurniet, die haar
huis heeft laten schilderen en het behang in de
keuken wat heeft laten bijwerken, krijgt geen
rekening meer voor ,Jiet opschilderen van den
voorgevel van mevrouw Treurniet". Neen, alles
zal ijselijk geleerd zijn omschreven; zóó ge
leerd, dat de klanten er geen wijs meer uit kun
nen worden.
En dit alles geldt nu nog maar voor het
„klein-bedrijfHoe moet het dan wel voor een
„groot"-bedrijf Die menschen zullen moeten
gaan studeeren tot zij grijze haren hebben of
kaalhoofdig zijn en tegen den tijd, dat hunne
voorvaderen reeds „binnen" waren en gingen
rentenieren, zullen zij pas aan de gestelde
eischcn voldoen en zich kunnen gaan vestigen,
doch op en versleten, als zy dan reeds zullen
zijn er niks-yiiemendal van terechtbrengen!
Maar, wat zal het een gouden tijd worden
voor de leeraren M.O.-boekhouden en consor-
tenl.
ZONDAG 13 FEBRUARI 1938.
Ned. Herv. Gemeente.
Den Burg n.m. 7.30 Ds. v. 't Hooft.
Oosterend v.m. 10 u. Ds. A. W. Kok.
Den Hoorn v.m. 10 u. Ds. Moen.
De Cocksdorp v.m. 10 u. Ds. Salm.
n.m. 7 u. Ds. Salm.
Oudeschild v.m. 10 u.' Ds. Scholte.
Koog v.m. 10 u. Ds. van 't Hooft.
Doopsgezinde Gemeente.
De Waal v.m. 10 u. Dr. Vis.
Den Burg (Geb. Fanfare) v.m. 10 u. Cand
Wouda, n.m. 3 uur. Cand. Wouda.
Geref. Kerk H.V.
Oosterend v.m. 10 u. en n.m. 3 u. Ds. E,
Kok.
Zaterdagavond 8 u. Straatzang Den Burg.
Zondagmorgen 7 u„ Bidstond.
Zondagmorgen 10 u. Heiligingsamenkomst.
Zondagmiddag 4 u. Verblijdingsamenkomst.
Zondagavond 8 u. Verlossingsamenkomst.
Jeugddiensten.
Zondagmorgen 9 uur, Handleiding.
Zondagmiddag 12.30 Compagniesamenkomt.
Zondagmiddag 5 Heilsamenkomst.
AANBESTEDING.
Voor den heer B. Lap Sz., te Den Hoorn
werd door den architect A. Veldstra, alhier
onderhands aanbesteed het bouwen van een
dubbel woonhuis te Den Hoorn. De bouw
werd opgedragen aan de heeren Bakker en
Koorn (timmerwerk), H. Bakker (metsel
werk), P. Plaatsman (schilderwerk) en P.
Bakker, Oosterend, (electr. werk).
MOND- EN KLAUWZEER.
In de afgeloopen week is geen enkel geval
van mond- en klauwzeer onder het vee meer
aangegeven. Deze veeziekte neemt thans
sterk af.
BOUWVERGUNNINGEN.
N. Drijver, bouwen van een woonhuis aan
den Koogerweg.
H. Kooger, bouwen van een werkplaats
met winkel aan den Schilderweg.
K. Kok bouwen van een schuurtje te Den
Hoorn.
B. Lap Sz., bouwen van een dubbel woon
huis te Den Hoorn.
J. de Waard, bouwen van een landarbei
dersplaats te Eierland.
C. de Lugt, bouwen van een keuken.
Cornelia Mastenmaker, van Molenstraat 2,
Den Burg, naar Brouwerstr. 20, Den Helder.
Van 5 t.m. 11 Febr. 1938.
GEBOREN: Naantje, d. v. P. van Lenten en
C. A. Buys; Meyert, z. v. L. de Waard en G.
J. Dalenberg; Arie, z. v. P. Brans en T. J.
Mantje; Dirk, z. v. A. Smit en T. J. I. Dros;
Cornelia Nancy, d. v. N. Kikkert en G. Eel-
man; Fedde, z. v. L. Beyert en W. Medema;
Antje d. v. A. J. Zutphen en M. Floresse;
Cornelis, z. v. K. Weistra en A. Bruin.
ONDERTROUWD: C. A. Vermeulen en A.
van der Vis.
OVERLEDEN: M. C. Riemens, 43 j., geh.
met J. P. Slik.
Gevonden: 1 sleutel, 1 kinderwantje, 1
koplamp, 1 busje olie.
AANDEELHOUDERS T.E.S.O.
JAARVERGADERING
De algemeene vergadering van aandeelhou
ders van T.E.S.O., zal dit jaar gehouden wor
den op Woensdag 2 Maart a.s. des avonds te
acht uur in „De Oranjeboom". Voor verdere
bijzonderheden zie men advertentie in dit num
mer.
Opgave betreffende het kantoor der poste
rijen te Den Burg.
In den loop der maand Januari 1938 werd
aan bovengenoemd kantoor op spaarbankboek
jes ingelegd28.169.57
en terugbetaald11.133.59
Derhalve meer ingelegd dan
terugbetaald i7.035.98
Het aantal nieuw uitgegeven boekjes be
droeg 13.