terug-
kee
i ta
Het mond- en Mauw-
zeervraagstuk
01
Overwegwachters in de
beklaagdenbank
Nederland zal verovering
van Abessinië erkennen
EDGAR RICE
BURROUGHS
Tarzan of the Apes Did Not
Know That Already a Plot
Was Betng Hatched Azainst
Him, Because of It He Again
Went to Hts Beloved Jungle.
Watch for the New Picture-
Story:
THE BEASTS OF TARZAN
Twee eilandjes verdwenen
ttaet&al
Ned.-Ind. elftal een goed aaneen
sluitend geheel
Het belang van hygiënische
voorzorg
DOOR
No. 60.
Toen zij de volgende morgen voorbereid
selen maakten om zich op de kruiser in te
schepen, zei Tarzan tegen Jane: „Wilde die
ren worden verondersteld ontbloot te zijn van
gevoel. Maar desniettegenstaande zou ik
graag willen trouwen in de hut, waarin ik
geboren ben, naast de graven van m(jn va
der en moeder en omgeven door de wilde
jungle, die altijd een thuis voor me is ge
weest. En zo had in de schaduw van het oer
woud een dubbele huwelijksinzegening plaats.
Want Lord Tennington had aan Jane's vrien
din, de Amerikaanse erfgename aanzien ge
daan en was aangenomen. Daarna, toen de
kruiser koers naar zee zette, stond Tarzan in
een wit pak tegen de reeling geleund, zijn
mooie jonge vrouw naast zich. Vol geluk
bukte de aapman zich en kuste zijn vrouw.
Twintig naakte, zwarte krijgslieden, wuivende
met hun oorlogssperen boven hun hoofden,
riepen een vaarwel naar hun koning, die in
„de grote kano" vertrok. En Tarzan, die te
rug zwaaide, zei tot zyn vrouw: „Ik zou de
gedachte niet kunnen verdragen, dat ik de
jungle voor het laatst heb gezien, was het
niet, dat ik wist, dat ik een nieuwe wereld
van geluk binnenga met jou voor altijd bij
me.
EINDE.
(Nieuwe spelling.)
Geven de spoorwegen onvoldoen
de instructiesGeldboeten
geëischt.
De Amsterdamsche Kantonrechter mr. G.
F. Haase behandelde gisteren twee strafza
ken tegen overwegwachters, die verzuimd
hadden tijdig de boomen te sluiten.
De eerste beklaagde was een arbeider, die
als reserve-overwegwachter aan den over
weg Oostel. Handelskade-Mariniersplein had
dienstgedaan. De man wist niet, dat er een
rangeerende locomotief aankwam en voerde
ter verontschuldiging aan, dat hij dien dag
oververmoeid eweest was. Door de Spoorwe
gen was hij reeds gestraft met het inhou
den van een halven dag loon.
De ambtenaar van het O.M. Jhr. mr. Rey-
gersman, overwoog, dat de nalatigheid van
verd. zeer ernstige gevolgen had kunnen
hebben, doch aangezien het de eerste maal
is, dat deze man voor een dergelijk ver
zuim terechtstaat, wilde hij volstaan met
het eischen van een boete van f 30— subs.
25 dagen hechtenis.
De kantonrechter veroordeelde den spoor
wegarbeider. tot f 10.boete, subs. 5 da
gen hechtenis.
Leerling-machinist remde tijdig.
De tweede verdachte, een overwegwachter,
had de boomen aan de Oostelijke Handels
kade niet tijdig gesloten voor den trein, die
te 8.52 uur van het Centraal Station ver
trek. De leerling machinist op de machine
zag, dat de eene helft van den overweg
nog niet was afgesloten, hij gaf een fluit
signaal en remde.
Het bleek dat deze beklaagde zoo in an
der werk verdiept was geraakt, dat hij de
boomen had vergeten.
De ambtenaar van het O.M. merkte
op, dat de Nederl. Spoorwegen de
overwegwachters betere instructies
dienden te geven.
'Spr. requireerde f 50.— boete, subs. 25
dagen hechtenis.
De kantonrechter veroordeelde verdachte
tot f 30.boete, subs. 15 dagen hechtenis.
ONZE OOST
Bij de aardbeving, die, zoo
als wij meldden, op 2 Februari
te Kokas (Nieuw-Guinea) plaats
had, zijn twee eilandjes verdwe
nen. Sindsdien is, aldus de N. R.
Crt., aldaar het vloedpeil 10 c.M.
hooger.
FEUILLETON.
44.
Mr. Anthony Spearmain kon zich nooit ge
noeg verbazen over den maatschappelijken
vooruitgang van zijn cliënt, het mannetje,, dat
2ea maanden geleden zijn kantoor was komen
binnenloopen, in een kale plunje, zyn mon
sterkoffertje in de hand, die beschroomd op
het puntje van een stoel was gaan zitten, om
het geluk, dat hem ten deel gevallen was, aan
te hooren. Hij werd door Peter verwelkomd
in de hal van een club, waarvan hij het zich
tot een eer gerekend zou hebben zelf lid te
zÜn, met gepaste hoffelijkheid, en met gepast
gevoel van eigenwaarde. Het avondcostuum
van Peter Cradd was naar de allerlaatste
mode, en hij droeg het alsof hij zijn levenlang
£een andere kleeren gedragen had. Zijn door
de zon verbrande huid en de beoefening van
sporten, verleenden hem een uiterlijk van
kracht. Mr. Spearmain dronk een glas sherry,
«n Peter Cradd een Martini-dry, hoewel hij
ih die dagen nauwelijks wist wat hij at of
Naar de regceringspersdienst gis
teren meldde, zal weldra uitvoering
worden gegeven aan het voornemen
der Nederlandsche regeering, de di
plomatieke betrekkingen met Italië
te regulariseeren. De geloofsbrieven
van Hr. Ms. benoemd gezant (dr.
Hubrecht, tevoren als zoodanig te
Boekarest werkzaam) zijn gereed ge
maakt en de nieuwe titularis zal
vermoedelijk in de tweede helft der
loop end e maand naar Rome vertrek
ken-
Uit bovenstaande mededeeling van
den Regeeringspersdienst blijkt, zoo
werd ons ter bevoegder plaatse be
vestigd, dat het in de bedoeling ligt,
de geloofsbrieven van onzen gezant,
dr. Hubrecht, te richten aan Z. M.
den Koning van Italië, Keizer van
Ethiopië.
Zaterdag is te Soerabaja een selectiewed
strijd gespeeld, voor de samenstelling van
een Ned.-Indisch elftal, dat in de wereld
kampioenschap-wedstrijden zal uitkomen
en wel tusschen het elftal van Midden- en
West-Java tegen dat van Oost-Java, aldus
de N. R. Ct.
Oost-Java won met 54. Zondag speelde
het voorloopig Ned.-Indisch elftal tegen een
combinatie samengesteld uit de ploegen
van West-Java en Soerabaja. Het voorloo
pig elftal won met 32. Dit voorloopig elf
tal was als volgt samengesteld: doel: Mo
Heng (Ma lang); achter;: Dorst en Ilukom
(heiden van Bandoen#); middenlinie: An-
waar (Batavia), Van den Burg (Sema-
rang) en Faulhaber (Djocja); voorhoede:
Telwe (Soerabaja), Pattiwal (Batavia), Soe
tarmadji (Soerabaja), Tan See Han (Soe
rabaja) en Hong Djlen (Soerabaja).
Dit elftal vertoonde in den wedstrijd van
Zondag een goed aaneensluitend geheel en
het voldeed naar behooren. Hierbij dient
rekening gehouden te worden met het feit,
dat alle spelers dén dag tevoren reeds een
zwaren wedstrijd hadden medegemaakt. De
samenstelling van dit team hoeft dan ook
geen verdere wijzigingen ondergaan.
dronk. Zelfs zijn gast merkte iets afgetrok
kens bij hem op.
„Zeker met al uw gedachten bij uw uit
stapje?" vroeg deze nieuwsgierig.
„Nagenoeg." antwoordde zijn gastheer. „Ik
heb altijd verlangd Parijs, te zien, maar méér
nog. Florence."
„Bezit u talenkennis, als ik vragen mag?"
Peter Cradd schudde het hoofd. „Ik ken geen
andere taal dan mijn moedertaal," antwoord
de hij. „Maar ik zal vergezeld worden door
iemand, die zoowel Fransch als Italiaansch
kent."
„Een reisgezel?"
Dit vond de advocaat hoogst interessant.
Hij herhaalde het woord, als op een nadere
verklaring hopende. Zijn cliënt bewaarde er
evenwel het stilzwijgen over. Met het oog op
Louise's houding dien middag, had hij beslo
ten om bij dit groote avontuur niemand in
zijn vertrouwen te nemen. Het zou toch al
gauw genoeg bekend worden, en dan zou de
tijd daar zijn om de plannen te volvoeren, die
hij in zich omdroeg.
„Nu, het doet me pleizier, dat u niet alleen
gaat," zei Mr. Spearmain. „Dat is Reggie's
eenige grief tegen u; hij zegt dat u aanvallen
heeft van wat hij noemt „sentimenteel droo-
men"."
„Misschien is dat zoo. Niettemin, er waren
ook tijden, dat ik mv) oprecht verheugde hem
tot gezelschap te hebben."
„Hij heeft er altijd op gevlast, dat hij u
het vasteland zou mogen laten zien."
„Nu ga ik het bezien door andere oogen,"
zei Peter glimlachende.
„Wanneer vertrekt u? Zaterdagmorgen?"
„Ja, met den trein van elf uur."
„Als u morgenavond niets anders te doen
heeft, vraagt Reggie of hij met u kan di-
neeren?"
„Ik zal opbellen. Misschien valt er voor
mijn vertrek nog veel voor mij te doen. Mag
ik mijn antwoord tot vier of vijf uur voor
behouden?"
VOLDOENDE SMETSTOF VOOR DEN
NEDERLANDSCHEN VEESTAPEL.
De Maatschappij voor Diergenees
kunde heeft dezer dagen te Utrecht
een buitengewone bijeenkomst be
legd, gewijd aan het mond- en
klauwzeervraagstdk.
Op deze bijeenkomst hield dr. H. S. Fren-
kel, directeur van het Staats- en Veeartse-
nijkundig Onderzoeking-instituut een voor
dracht over de tot nu toe verrichte onder
zoekingen in verband met het mond- en
klauwzeer en over de daarbij bereikte voor-
loopige, resultaten.
Het verschil tusschen laboratorium proe
ven en proeven in de praktijk is, Aldus spr.,-
voor de experimenttator groot. Bij laborato
rium-experimenten kan men zoolang als
men dit' wenscht en noodig acht de uitein
delijke conclusies voor zich houden. Bij
proeven in de praktijk is dit minder ge
makkelijk, omdat daarbij te veel personen
betrokken zijn, waaronder wel schrijflusti-
f»n voorkomen, die er niet tegen op zien
reeds vóór de experimentator zelf zijn con
clusies getrokken heeft, zijn meening over
de uitkomsten naar voren te brenigen.
Het kweeken van virus.
Er volgde een beschrijving van de me
thode volgens welke het mond- en klauw-
zeor-virus gekweekt wordt. Dit geschiedt
in principe volgens de methode van Carrel,
wellke methode door dr. Frenkel en zijn
medewerker G. M. van Waveren, gewij
zigd is, teneinde het kweeken van genoemd
virus op groote schaal mogelijk te maken.
Zooals bekend is, geschiedt de cultiveering
op huidweefsels van ongeboren runderen,
schapen of varkens, waarbij aanvankelijk
bindweefsel, later epitheel tot groei komt.
Voordat spreker tot bevredigende resulta
ten gekomen was, heeft hij talrijke wijzi
gingen in de gevolgde techniek moeten aan
brengen.
Ter verdere volmaking rvan de kweekme-
thode zullen er in de toekomst nog wel
veranderingen moeten worden aangebracht.
Thans is men in het Staats-vce-
artsenijkundig Onderzo-ekingsinsti-
tuut zoover gevorderd, dat men
groote kwantiteiten virus kan kwee-
ken, ruim voldoende om daarmede
de Nederlandsche veestapel te en
ten.
„O, zeker. Nu zal ik u eens zeggen, Mr.
Cradd, waarom ik voor uw vertrek graag dit
onderhoud met u had. Uw familie baart mfj
hoe langer hoe meer zorg."
Peter Cradd knikte. „Dat verwondert mij
niet. Zooals ik hen ken, zijn ze tot iedere bui
tensporigheid in staat en leven ze er maar
op los."
„Zij beginnen onredelijk te worden," ging
de advocaat voort. ,,U heeft een fonds voor
hen gesticht, waaruit zy een zeer aanzienlijk
inkomen trekken maar zij hebben nu al
driemaal groote sommen tot werkelijk be
spottelijke doeleinden opgenomen. En nu is
mij te verstaan gegeven, dat uw beide zoons,
die pas die autozaak gekocht hebben, nu al
vermeerdering van kapitaal noodig hebben."
„En de zaak zelve?" vroeg Peter Cradd.
„Belooft die wat op te leveren?"
„De boeken zijn zoo slordig mogelijk bijge
houden," merkte Mr. Spearmain gestreng op.
„Ieder van de betrokkenen schijnt zich van
het begin af van zooveeel geld meester te
hebben willen maken als hij noodig had. Een
zaak kan niet op een dergehjken voet gedre
ven worden, Mr. Cradd."
„Dat spreekt vanzelf," gaf de ander toe.
„Gaan zij aldus door, dan moet er geliqui
deerd worden. Het inkomen uit het reserve
fonds. dat niet aangeraakt mag worden, blijft
hen dan nog over."
„Zoudt u voor uw vertrek niet eens een
woordje met hen spreken?" stelde de advo
caat voor.
„Voor geen geld van de wereld," verklaar
de Peter Cradd nadrukkelijk.
Mr. Spearmain nam peinzend een teug van
zijn wijn.
„Weet wel, Mr. Cradd," zei hij, „dat ik mij
uw verbittering voor een groot deel begrijpen
kan, na alles wat u mij verteld heeft, maar
van den anderen kant, moogt u niet uit het
oog verliezen, dat zij uw eigen zoons zyn."
„Luistert u eens," hervatte Peter Cradd ge
wichtig, zich verder tot hem overbuigende.
Het mond- en klauwzeervirus vertoont
tot heden 3 hoofdtypen, welke door den
Franschen onderzoeker Vallée type O. en
type A. genoemd werden, later voegde de
Duitsche mond- en klauwzeerspecialist er
nog een type C. aan toe.
Het smetstof-type A. werd reeds gedu
rende 3% jaar in ononderbroken passa
ges door dr. Frenkel gekweekt. Het type
O., welke de oorzaak is van de thans heer
schende epizootie, werd sedert het begin
dezer epizootie gekweekt.
Resultaten van de simultaan-
enting.
Het deze cultuursmetstof heeft spreker
met zijn. medewerker, den heer Van Wa
veren, proeven in de praktijk genomen en
wel studie gemaakt in de eerste plaats
van de z.g. simi ltaan-enting, waarbij ge
lijktijdig z.g. reconvalescentenserum on-
derhuidsch en cultuursmetstof in het tong-
slijmvlies werden ingespoten. Deze simul-
taan-enting ging gepaard met een door dr.
Fren'kel voorgeschreven hygiënischen
maatregel, welke hierin bestond, dat het
melkend personeel telkens vóór het mel
ken van een koe de handen in een oplos
sing van y2 procent natrontloog moest
wassohen. Deze maatregel had uiterst gun
stige gevolgen, aangezien bleek, dat hier
door in den regel het optreden van tepel
blaren en de daarbij aansluitende uier
ontstekingen grootendeels konden worden
voorkomen.
Jodiumtinctuur op de klauw-
randen.
Dr. J. H. Picard, inspecteur v. den
Veeartsenijkundigen dienst, voed
de aan deze hygiënische maatregel
nog een zeer belangrijke toe, n.1.
het vooraf in sterielen staat bren
gen van de klauwranden en tus
schen klauwspleet door middel van
herhaalde dagelijksche pcnseelingon
met 10 procent jodiumtinctuur.
Het is spreker gebleken, dat deze maat
regel van zeer groote beteekenis was,,
omdat, hoewel de resultaten ook zonder
deze behandeling met jodiumtinctuur groo
tendeels gunstig waren, hierdoor toch een
belangrijk grooter zekerheid kon worden
verkregen. Door onvoldoende toepassing
van de hygiënische maatregelen zijn dan
ook enkele in de experimenten betrokken
dieren aan secundaire infecties te gronde
gegaan,
Met de toepassing op strenge wijize van
belde hygiënische hoofdmaatregelen kon
den echter steeds complicaties worden
voorkomen en is aldus een groot aantal
dieren immuun gemaakt.
De gevoelens, welke u „natuurlijke" noemt,
hebben bij mij nooit gesproken. Dat ik finan-
cieele verplichtingen jegens hen heb, erken ik.
U beschikt over honderdvijftigduizend pond
om te hunnen behoeve aan te -/enden.
Met deze beschikkingen te hunnen bate,
houden mjjn plichten jegens hen op."
„Zeer goed," antwoordde Mr. Spearmain.
„Uw instructies laten aan duidelijkheid niets
te wenschen over. Ik zal dus morgen de boe
ken van de autozaak door een accountant
laten controleeren en hem over de vooruit
zichten rapport laten uitbrengen. Heb ik u
goed begrepen, dat hun geen kapitalen meer
verstrekt mogen worden?"
„Geen penny," klonk het vastberaden. „Zy
zijn luie, dwaze verkwisters, die nooit hard
genoeg zullen werken om ergens in te slagen.
Zij werden altijd uit hun betrekking wegge
jaagd. Zij houden altijd nog ongeveer duizend
pond per jaar plus de interest van het kapi
taal over, om hun nietswaardige levenswijze
voort te zetten."
„Uw dochter, Lena," ging de advocaat
voort, „staat op het punt zich te verloven,
zegt men mij."
„Dat verwondert mij niets," antwoordde
haar vader. „Haar uiterlijk heeft iets aan
trekkelijks voor een zeker type jonge man
dat, en haar geld. Laat haar alstubllef maar
trouwen. Ben ik In Engeland, dan stuur ik
een telegram."
„Dat is dus uw laatste woord!" rhompelde
de advocaat.
„Beslist."
„Uw vrouw," hernam Mr. Speayrmain nu
met een bescheiden kuchje, „zet, naar het
schijnt, haar vriendschap met Mr. Mr.
Bloxom, den man, wien ze een aanzienlijk ka
pitaal geschonken heeft, voort."
„Dat kan niet anders," zuchtte Peter Cradd
„een vriendschap van egoïstischen aard.
„Dan eenvoudig dit," zei de advocaat. „Ik
vat het aldus op, dat ik, als uw gemachtigde,
De ziekte na de enting.
Opmerkelijk was, dat de geënte runde
ren, hoewel ze ziek werden, slechts gedu
rende enkele dagen minder melk gaven;
de eetlust was meestal de 5e en 6e dag na
de enting gering, maar keerde spoedig
daarna weer geheel terug.
Uit deze experimenten is ten duidelijkste
gebleken, dat voor een gecombineerde toe
passing van immuun-serum en cultuur
virus een immunisatie der runderen tegen
mond- en klauwzeer is te bereiken en dat
men door toepassing van bovengenoemde
hygiënische maatregelen secundaire infec
ties kan uitschakelen, welke in hoofdzaak
de groote schade bij de dieren teweeg
brengen
Voor toepassing op groote schaal, als
bestriidingsmetihode, kan echter aan de-ze
z.g. simultaancnting geen beteekenis wor
den toegekend wegens de groote hoeveelhe
den serum die ervoor zouden noodig zijn.
Proeven met virus.
In verband hiermede besloot spreker een
experiment te verrichten waarbij geen se
rum, doch slechts virus werd toegepast.
Ook bij deze proeven waren de resultaten
gunstig en verliepen tot volle tevredenheid
van de bedrijfshouders. Niettemin worden
ook hier de geënte dieren ziek en kan wor
den opgemerkt, dat de jonge runderen het
sterkst op de enting reageeren.
De experimenten met virus (zon
der serum) omvatten plus minus
220 runderen en dienen nog te wor
den voortgezet. Men kan echter wel
venvachten, dat op deze wijze een
systeem voor immunisatie is op te
bouwen.
Voor beide methoden geldt, als één der
ernstige bezwaren, dat de dieren soms vrij
ernstig, gedurende enkele dagen, ziek zijn.
Ook al tracht men door vérgaande verdun
ning de aanval van de smetstof zoo zwak
mogeliik te doen zijn.
Dr. Frenkel's streven blijft er op gericht
een im.munisatieymethode te vinden, waar
bij de dieren zeer weinig of niet ziek wor
den, hetgeen hij met behulp van gekweekt
mond- en klauwzeervirus hoopt te berei
ken.
Serum van herstellende runderen,
Voorts deed dr. Frenkel mededeeling van
de toepassing van z.g. reconvalescentense
rum, gewonnen bij herstellende ruderen.
De resultaten welke met het hieruit berei
de sornm verkregen zijn, konden volgens
de ingekomen rapporten als regel zeer
gunstig genoemd worden speciaal waar het
jongvee betrof.
Tot slot werd een film vertoond, welke
van de gevolgde viruskweekmethode een
duidelijk beeld gaf.
Een hierop gevolgde zeer geanimeerde dis
cussie besloot deze hoogst interessante en
belangrijke bijeenkomst.
geen kapitaal meer aan hen mag verstrekken,
tot welk doeleinde ook?"
„Zoo_ luiden mijn instructies," antwoordde
zyn cliënt. „Wat mijn dochter betreft, u weet,
hoeveel er voor haar bestemd is, indien zij
mocht huwen. Ken haar dat toe, en laat het
op haar vastzetten. Naar haar verloofde ben
ik niet nieuwsgierig, alleen beklaag ik hem."
Mr. Spearmain schonk zich nog een glas
wijn in. H(J was nu voor eens en altijd over
tuigd, dat Peter Cradd ten opzichte van zijn
familie een man van ijs was.
„Waarheen moeten uw brieven u nage
zonden worden?" vroeg hy nu.
„Dat zal ik u laten weten uit Parys. Wat
ik vragen wilde, heeft u daar een advocaten
kantoor, waarmee u in relatie staat?"
„Zeer zeker."
„Ik zal het misschien noodig hebben. Ik zou
graag den naam en het adres weten."
De advocaat schreef het een en ander op
den rug van een visitekaartje.
„U zult Mr. Forsyte een zeer aangenaam
en bereidwillig man vinden," zei hij, het
kaartje overreikende. „Hij is rechtskundig ad
viseur van ons gezantschap, en bekleedt een
zeer hooge positie in de maatschappelijke
wereld."
Peter Cradd glimlachte. „Van die maat
schappelijke wereld hoop ik niet veel te zien,"
merkte hy op.
De nieuwsgierigheid van Mr. Spearmain
laaide weer op. De tijd was voorbij, dat hy
tegen dezen eigenaardigen cliënt kon spreken,
zooals hij maar wilde, maar toch besloot hjj
tot een poging om tot de geslotenheid
van dezen door te dringen.
„Uw reisgezelschapbegon hij.
„Nog een half glaasje," sneed Peter Cradd
hem het woord af. „Oók heb ik koffie en likeu
ren in den rooksalon besteld."
(Wordt vervolgd.)