Zóó kan een veldheer
zegevieren
éiik
RADIO
:ige doelpunten v.
tsn
Bommenregen en
militair verkeer
f
Slagersvrouw
vermoord
Twee gewonden bij een
kleinen binnenbrand
E D
j B U
G A R R I
R R O U G
C E
H S
Vlammen versperden
den weg
Brutale „Nachtegaal"
De gesloten café's op
Marken
Onder trein verpletterd
PROGRAMMA
e. phillips-
oppenheim
■•■■■■■■■■•■■•■■IIIIIINIMIKtllltailtllllMll
DOOR
•i i
•iiiiiiMMaMiiiMMiiiimiiiiiaiiiiiiiiiiiiiiiii
y
sn
ro
dr.
ho
Hi
INTERESSANTE PUBLICATIE OVER n#
OORLOGSPROBLEMEN IN FRANKRIJK
ie
ie
fcn
op
Frankrijk is van oudsher trotsch
op zijn voortreffelijk wegennet ge
weest. Napoleon, de soldatenkeizer, in
stelde zich de Romeinen ten voor- f'
beeld, toen hij aan Frankrijk zijn al
vele goede verkeerswegen gaf. In n,
den wereldoorlog heeft het Fransche te
wegennet de vuurproef doorstaan
en heeft het wegdek ondanks de M
enorme belasting door vriend en -n
yijand weinig schade geleden.
Thans heerscht er echter eenige twijfe*^1
of het tegenwoordige wegennet in een even^
tueelen tóekomstigen oorlog nog aan allr
eischen zal kunnen voldoen. Militaire,
uitbreiding en verbetering is naar de me
ning van generaal Serrigny, welke wij in,_
het blad „Revue des deux mondes" vinder^
-afgedrukt, noodi'g1 'ëH zou moeten plaats-^
vinden door den aanleg van een aantaln
wegen, die parallel met de oorlogslini^-
loopen.
De strategische wegen, die moeten
dienen voor het verschuiven van
geheele divisies of grootere legerre
serves, moeten zoo ver van de oor
logszone verwijderd liggen, dat zij
de zijdelingsche bewegingen van het
strijdende leger niet storen.
Het militair economische verkeer, het
transporteeren van in te voeren grond
stoffen van de kust naar het binnenland,
het verschuiven van inheemsche grond
stoffen van het eene productiegebied naar
het andere en het aanvoeren van oorlogs
materiaal naar het front speelt zich, voor
zoover het niet langs spoor- of water
wegen geschiedt, op het achter de strate
gische wegen liggende wegennet van het
achterland af.
Het Duitsche systeem veroor
deeld.
De wegbreedte moet bij de drie systemen
zoo groot, de loop van den weg zoo recht
zijn, dat de snelheid van de, motor ook bij
het rijden in groote eenheden ten volle kan
worden uitgebuit.
irimitief jachtmes. Hij had in het woud een
•>lek ontdekt, waar sporen in de modder aan
toonden, dat daar vele dieren kwamen drinken,
.ater, toen het donker was, ging de aapman
D weg, slingerde zich door de boomtakken
Na de ruset de gratie en het gemak van een aap.
fgezien van de zware beklemming om zijn
Na de hervatting krijgen de' toeschouwe^t, voelde hij zich weer gelukkig bij zijn
onmiddellijk een uiterst boeiend spel te zieirugkeer in het oude, vrije leven van zijn
Voor zoover dat mogelijk is, hebben de Nedeiugq. in een grote boom, vlak boven de
landers de terreinmoeilijkheden overwonnen
en geleidelijk aan dringen zij hun tegenstan
ders terug, maar gemakkelijk gaat dat voor
alsnog niet, want de Belgen beseffen, dat zi,
nog niet verloren zijn.
drinkplaats, zijn lange benen reeds klaar om
te springen, zat Tarzan te wachten tot zijn
„diner" zou verschijnen. Eerst kwam Bara,
het hert, voorzichtig naar het water toe. Maar
meer dan Bara kwam daar aan! Achter het
sierlijke dier kwam een ander, dat het hert
noch zien, noch hooren kon. Maar vanuit zijn
verborgen uitkijk zag de aapman Numa, de
leeuw. Plotseling stond het hert een oogen-
blik stil, bevend over al zijn leden en toen
met een snelle sprong liep het vlak onder het
pad beneden de plek waar Tarzan zat. Geen
honderd meter achter hem aan kwam Numa.
Als de aapman die avond wilde eten, moest
hij vlug handelen. Zou hij het doen? Op het
moment, dat hij zichzelf deze vraag stelde,
slingerde de hongerige man zichzelf van zijn
tak naar beneden.
(Nieuwe spelling.)
Doelpunten in serie
Aan het einde van het eerste kwartier
echter heeft de wedstrijd een geheel ander
aspect gekregen. We zijn dan drie doel
punten verder gekomen, maar twee daar
van komen Nederland ten goede en daar
door hebben de Belgen een achterstand
gekregen, die hen wel ontmoedigd moet
hebben.
Acht minuten na de rust scoort Smit h<
eerste doelpunt van deze serie van drie. Vs
Spaendonck is de grondlegger daarvan: vis,
bij de achterlijn naast het doel staande, gee?
hij achterwaarts over naar Smit, die inschi»
(2—0).
Eenige minuten later loopen onze verded'
gers elkaar bij een Belgischen aanval min
meer in den weg, waarvan Braine op ui?
gei
af
hangen. De veldhecrr~3ie zijn krachten
dank zij een goed wegennet het eerst op de
beslissende plaats van den strijd weet te
vereenigen, zal overwinnen."
Echtpaar ternauwernood gered.
Gisternacht te ongeveer half vier is in den
sigarenwinkel annex lederzaak van den
heer Huinink in de Kerkstraat te Aalten,
brand ontstaan. In deze winkel werd een
vulkachel gestookt.
Het vuur greep zeer snel om zich heen,
zoodat het echtpaar Huinink, dat boven
sliep, niet meer langs de trap de woning
kon verlaten, doch zich slechts op het laat
ste oogenblik via den zolder van de buren
in veiligheid kon stellen.
De brandweer, die met de groote motor
spuit spoedig ter plaatse was, wist het vuur
tot de benedenverdieping te beperken.
GEHEIMZINNIGE MISDAAD
TE DOESBURG.
Gisterochend omstreeks kwart over
tien heeft de slager B. Bouwens, te
Doesburg, mededeeling gedaan van
een gruwelijke ontdekking. Hij vond
n.1. in de slachtplaats achter zijn
woning in de Ooipoortstraat zijn on
geveer veertigjarige echtgenoote le
venloos op den grond liggen met een
Schotwond in het achterhoofd.
De slager stelde zijn dokter hiervan in ken
nis, die, na den dood te hebben geconstateerd,
den burgemeester jhr. mr. G. A. A. Nahuys,
oogenblikkelijk waarschuwde. Deze heeft ter
stond de leiding van het politie-onderzoek op
zich genomen en het parket te Arnhem van
het geval op de hoogte gebracht. Aangezien
tegen den slager ernstige verdenkingen be
staan, is hij in hechtenis genomen.
Uit het onderzoek is gebleken, dat de
schotwonde veroorzaakt is door een schiet-
masker. Het is bijna niet aan te nemen, dat
de vrouw zichzelf heeft getroffen, aangezien
zij van achteren is getraakt en zulks met
een schietmasker vrijwel onmogelijk moet
worden geacht.
De man heeft pertinent ontkend aan de
misdaad schuldig te zijn. Bekend is dat het
echtpaar, dat ruim vijftien jaar gehuwd was,
reeds langen tijd in' oneenigheid leefde.
Het lijk, dat in beslag is genomen, is naar
het St. Elisabethgesticht overgebracht. Aller
eerst wordt nu het resultaat van de sectie
afgewacht.
Geheime zender geeft den moed
niet op.
De geheime radio-zender „De Nachtegaal"
in den Achterhoek, die in de afgeloopen we
ken reeds tot tweemaal toe in beslag was
genomen, heeft zich niettemin Zondagoch
tend opnieuw doen hooren, hoewel de uit
zending dit keer ernstig was gestoord. De
omroeper deelde mede, dat het oude adres
gehandhaafd bleef. „Wij geven den moed
niet op", zeide hij, „en zullen trachten de
programma's nog te verbeteren.
Voorts werd een tweede geheime zender
gehoord, welks omroeper mededeelde, dat
in de buurt van Haaksbergen peilingen ver
richt werden. Hij zou zich echter niet laten
snappen en pas over een half jaar terug
komen.
Pijnlijk radio-intermezzo.
In een woning aan de Korte Koning
straat te Amsterdam zijn gistermiddag te
ruim vier uur door een kleinen binnen
brand twee personen gewond.
De 55-jarige bewoonster A. Beerendsen
zat naar de radio te luisteren, toen zij tot
haar schrik tot de ontdekking kwam, dat
het petroleumlampje onder het aquarium
in vlammen stond. Zij riep haar 30-jari-
gen zoon te hulp, die het lampje onder 't
aquarium wilde wegtrkken. Hierbij vloog
brandende olie over zijn kleeren. De
vrouw wist met behulp van dekens de
brandende kleeren van haar zoon te doo-
ven. Hierbij liep zij brandwonden aan de
handen op.
De zoon was er ernstiger aan toe. Hij
werd door dr. Bosch, die zeer spoedig ter
plaatse was, verbonden, en daarna door
den Geneeskundigen Dienst naar het Binr
nengasthuis overgebracht waar hij ter ver
pleging is opgenomen. Ook de moeder is
daar verbonden, doch kon naar huis te-
rugkeeren. De brandweer, die door de bu
ren te hulp was geroepen, behoefde geen
water te geven. Het vuurtje was reeds ge
doofd met emmers water.
Adres aan Ged. Staten.
De Nederlandsche Vereeniging van Reis-
bureaux heeft zich tot Gedeputeerde Sta
ten van Noord-Holland gewend met het
verzoek om in het belang van het vreem
delingenverkeer de dezer dagen op het
eiland Marken aangenomen politieverorde
ning om op Zon- en Christelijke feestdagen
de café's en verlof zaken gesloten te houden,
aan de Kroon ter vernietiging voor te dra
gen.
Ongeval bij het rangeeren te
Rotterdam.
Omstreeks half tien Zondagavond is op
het rangeeremplacement nabij den spoor
wegovergang aan de Oost-Maaslaan van
het Maasstation te Rotterdam een ernstig
ongeluk gebeurd, dat den 50-jarigen A.
Nieuwburg, uit de Nieuwe Boezemstraat
het leven heeft gekost.
Terwijl N. aan het rangeeren was, had hij
reeds het signaal gegeven tot het rangee
ren van een treinstel, maar toen dit zich
DINSDAG 1 MAART 1996.
Hilversum I, 1875 en 415,5 m.
AVRO-uiteendbig.
8.00 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gramofoonmuziek,
10.30 Jetty Cantoris Ensemble,
11.00 Huishoudelijke wenken.
11.30 Vervolg concert.
12.30 Gramofoonmuziek.
1.00 Het Omroeporkest,
I.45 Gramofoonmuziek.
2.00 Het Omroeporkest en solisten.
2.45 Knipcursus.
3.45 Lyra-Trio.
4.30 AVRO-Kinderkooï,
5.00 Kinderhalfuur.
5.30 Aeolian-orkest en solist.
6.30 Gramofoonmuziek,
7.00 Voor de kinderen,
7.05 Pianovoordracht.
7.30 Engelsche les.
8.00 Berichten ANP. Mededeehngen en even»
tueel gramofoonmuziek.
8.20 Bonte Dinsdagavondtrein.
9.20 Reportage.
10.00 Vervolg Bonte Dinsdagavondtrein,
10,45 Gramofoonmuziek.
II.00 Berichten ANP. Hierna: Veres Lajos'
Zigeunerorkest.
1 .3012.00 Eddie Oliver's Band.
Hilversum n, 301,5 m.
KRO-uitzending.
8.00—9.15 en 10.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur,
12.00 Berichten.
12.15 De KRO-Melodisten, solist en gramo,
foonmuziek.
2.00 Vrouwenuur.
3.00 Modecursus.
4.00 Gramofoonmuziek.
5.05 KRO-orkest (Om 5.45 Felicitatie bezoek).
6.40 Esperantocursus.
7.00 Berichten.
7.15 Cauerie „De sociaal-economische ordening
in het Derde Rijk".
7.35 Sporthalfuur.
8.Cl Berichten ANP. Mededeelingen.
8.15 Gevarieerd programma (Om 10.30 Be
richten ANP).
11.1512.00 Gramofoonmuziek.
in beweging stelde, kon hij vermoedelijk
niet meer uit den weg komen en geraakte
onder den trein en werd totaal verpletterd.
Het stoffelijk overschot is per auto van
den G.D. naar hét lijkenhuis van het zie
kenhuis aan den Coolsingel overgebracht.
EUILLETON
roman door
53.
Durcott antwoordde zonder naar hem te
kijken. „Dank u. Ik ben niet van plan te
blijven."
„Ken je Mr. Cradd?" vroeg Louise nu. „Sir
Arthur Durcott. Ik ben niet zoo dadelijk ge
reed om met je mee te gaan, Arthur. Ga er
even bij zitten."
„Hier heb ik niets me je te praten," zei hij.
„Wel het een en ander, als wij thuis gekomen
zijn."
„Dat kan hier evengoed gezegd worden,"
hield Louise voL „Mr. Cradd is de intieme
vriend van mjj en van George."'
„Dat nee.nt niet weg, da. ik Mr. Cradd niet
ken, en wat ik te zeggen heb, is niet bestemd
voor de ooren van een vreemde. Ik wil niet
verder gaan als dit, Louise. Ik begrijp dit be
lachelijke bezoek van jou niet, en ben opzet
telijk gekomen or> je morgenochtend met mij
mee te nemen naar Londen, 't Is heslist nood-
z< kelijk, dat je deelneemt aan een lunch in
Worccster House. Wij moeten om acht uur
vertrekken."
„En als ik die lunch eens niet wenschte bjj
te wonen?" vroeg ze koel.
„Dan zou je de gevoelens van zeer veel
menschen kwetsen," opperde hij met onver-
wachten tact, „en heel wat opschudding ma
ken."
Er heerschte een stilte. Uit beleefdheid
jegen" zijn ongewenschten gast was Peter
Cradd ook blijven staan. Louise kon op zijn
gezicht niets bijzonders ontdekken. En zij be
greep zijn houding. Zij had den toestand ge
schapen, het was aan haar om zich er uit te
redden. Gedurende de paar seconden, die zt)
de pendule kon hooren aftikken, moest zij haar
besluit nemen. Allerlei gedachten estormden
haar. Als zjj de volle waarheid eens zei? Ze
kende Durcott voldoende om te weten dat hij
een bijna bovenmenschelijke zelfbeheersching
aan den dag legde, en achtte hem er des te
meer om. Als zij eens tegen hem zei: „Ik
Louw niet met jou, hoewel half Londen ons
gelukgewenscht heeft. In plaats daarvan, ga
ik er vandoor met Mr. Peter Cradd, oud zes
enveertig, die een vrouw en drie volwassen
kinderen heeft en altijd handelsreiziger ge
weest is. Wat zou dan volgen, het tempera
ment van de Durcotts in aanmerking geno
men? Durcott zou haar uit de kamer willen
sleepen. Zij zou zich verzetten. Hij zou Peter
Cradd liever vermoorden, dan haar haar voor
nemen laten volbrengen. Hij zou eerlijk geloo-
ven, dat hij het om haar bestwil deed. En
intusschen wist zij dat Peter Cradd, op den
achtergrond, haar antwoord onbevreesd stond
af te wachten.
„Welnu," zuchtte zij, „wat moet, dat moet.
Ik was liever tot de terugkomst van George
hier gebleven. Ik was verbaasd over zijn plot
seling vertrek naar Londen."
„Je zult nog verbaasder zijn als hij thuis
komt," zei Durcott met een grgns. „Waar is
je mantel?"
Zij antwoordde niet dadelijk. Peter Cradd
deed een stap voorwaarts.
„Wanneer Miss Barnslow gereed is, zal ik
haar mantel halen," zei hij.
Zij keek op de pendule. „In de gegeven om
standigheden is het heter om te gaan,' zei ze.
Peter Cradd verwijderde zich op zijn gemak
en kwam bijna dadelijk met haar bontmantel
terug. Nu kwam Ducott naar voren.
„Dat zal ik doen," snauwde hg bijna.
Peter Cradd liep hem kalm voorbij, zonder
een poging van Durcott om hem tegen te
houden. Louise stond op en trok haar mantel
aan, door Peter geholpen. Durcott keek toe,
schuimbekkend, maar verwonderd. Het was
onbestaanbaar dat Louise voor zoo'n nietig
ouwelijk mannetje iets kon voelen. Hij had
Louise nooit anders gezien dan als meesteres
van den toestand. Nu was het anders. Hij kon
het raadsel niet oplossen, maar toch was het
feit daar in de tegenwoordigheid van dat
vreemdsoortige mannetje was Louise onder
worpen, vrouwelijker dan hij haar ooit gekend
had. Hij wist, en dat verdroot hem zeer, dat
zij met hem meeging, tegen haar wil.
„Mr. Peter Cradd," zei ze zacht, hem de
hand toestekende, „ik dank u voor uw aan-
genamen avond. Ik'hoop, dat er meer zullen
volgen."
Hij liet hen uit, en bleef de twee gestalten,
die het pad afliepen, nakijken. Louise liep een
eindje van haar metgezel af. Zij kwamen bij
den auto, en reden weg.
Het was dus zonder drama afgeloopen, of
was het anders? Peter Cradd wist het niet.
De vrouw, die een paar maanden geleden een
wezen vol mysterie voor hem geweest was,
was sedert zoo begrijpelijk geworden. Vanaf
de komst van Durcott, had hij iedere gedachte
gelezen, die bij haar opgekomen was. Zij was
alleen met hem meegegaan om een harts
tochtelijke scène te vermijden. Anders zou er
zeker een ongeluk geschied zijn. Hij, Peter
Cradd, zou zich verdedigd hebben, maar een
verslagen man was altijd een vernederd man.
Dat had zij hem bespaard. Hij voelde zich
eigenaardig gestreeld, dat zij dit had kunnen
doen voor hem.
Hij luisterde naar den wind en naar den
regen, en werd door overstelpende gevoelens
bekropen. Hij en zij hadden een primitieven
strjjd gestreden, en hg groeide in zjjn over
winning. Daarover schaamde hij zich niet. Wat
haar oogen en haar lippen hem gezegd had
den, had ze gemeend. Zij had hem op voet van
gelijke ontmoet, en was bereid geweest om
hem alles te geven. Een paar dagen geleden
had iiij in het onvermijdelijke berust, maar
bitter en ellendig. Nu had hij er om kunnen
juichen. De psychologie van de nederigen
dezer wereld, zooals Peter Cradd, is althans
een eerlijke psychologie. Iets, waarvoor ijdel-
heid een te zacht woord is, was door haar
komst gevleid. Nu had hij iets om zich zijn
levenlang te herinneren; iets, dat door geen
roman overtroffen werd. Peter Cradd viel
dien avond voor zijn haardvuur in slaap, een
bedroefd, en toch bijna een gelukkig man.
HOOFDSTUK XXXI.
Twee middagen later, vonden onverwachte
bezoekers opnieuw hun weg naar de oude
vicariswoning. Tot groote verbazing van Pe
ter Cradd, zag hij George Barnslow en Eula
naderen. Barnslow zag er stralend, maar zich
toch dwang opleggend uit.
„Zie nu eens wat je gedaan hebt, mijn
bemoeizuchtige vriend," riep hij, Peter de
hand schuddende. „Wat zeg je hiervan, ver
zoener van koppige mannen en voortvluch
tige vrouwen?"
„Maar ik ben geen voortvluchtige vrouw,"
lispelde Eula, Peter ook de hand drukkende.
„Niet naar de letter, althans. Ik zal niet be
kennen, dat ik al mijn dagen doorgebracht
heb, in tranen badende, omdat die stoute man
niets van mrj wilde weten. Hij verdiende dat
ik naar Italië teruggekeerd was, maar ik
deed het niet. Ik wachtte."
„En bewaarde gelukkig mijn portret op je
schoorsteenmantel," zei George.
Zij zwegen eenige oogenblikken. Toen be
gon Eula zachtjes te lachen.
„Ja, zoo is het leven alles toeval,"
merkte ze op. „Maar George weet, dat ik
altijd van hem gehouden heb. En ik, uit het
land der zon, die onder de zon grootgebracht
ben, kon onmogelijk in Manchester leven.
Lieve man, dat was mg te veel."
„En hier?" vroeg Peter Cradd. „Kijk eens
om u heen."
De hemel was opgeklaard, e:. al gaf de
zon geen warmte, ze scheen helder.
„Dit is mooi!" riep Eula. „Als je mij da
delijk hierheen gebracht iiad, zou ik nooit
ongelukkig geweest zijn,. George."
Zij rilde. „En wat voor menschen! Lieve
George, al is men nog zoo weinig artist, het
eenige wat men van het leven verlangt is
schoonheid, en schoonheid is hier. Ik heb
vanmorgen een uur gewandeld over de do
heide, zoo noem je het hier, geloof ik. Heb jij
de schoonheid daarvan weieens gezien.? En
hoe moet het dan in de lente niet zijn!"
George bewonderde de nieuwe boekenaan-
winsten van zijn vriend, en Eula was in ver
rukking over zijn bloemen.
Eindelijk nam George Peter bij een arm,
en zei ernstig: „Ik moet straks een woordje
met je spreken, mijn vriend.
„Tot je dienst," antwoordde Peter Cradd.
„Zal ik weggaan?" stelde Eula voor. ,Jk
zal den tuin wat inloopen en sneeuwklokjes
plukken."
„Pluk ze maar," zei George lachende, „en
kom dan hier terug."
De mannen gingen de, bibliotheek binnen.
Barnslow ging zitten, en Peter dacht onwil
lekeurig aan het eerste bezoek van den vi
caris.
„Zeg eens, Peter," begon deze. „Ik ben
hier al eens eerder geweest, bleek van woede,
in de meening, dat je mijn huis tot schande
gemaakt hadt. Je weet, hoe ik sedert van
meening omtrent jou veranderd ben. Ik houd
je vóór een braaf mensch, Peter Cradd. J0
zult geen slechte daad verrichten of onwaar
heid spreken. Aldus denk ik over jou, Peter
Cradd."
„Zeer aangenaam om te hooren."
(Wordt vervolgd.)
