WEK DE GAL
IN UW LEVER OP
Met 97 lichtmatrozen
naar Insulinde
DOUWE EGBERTS
Sabotage, desertie en ongehoorzaamheid
schering en inslag
&e)d>t etkm. yrwïam püf>
Agenda
Dinsdag 8 Maart 1938
Tweede Blad
Oome Arie's mémoires
Waarom men weinerr!^1 bleef 24 uur weg- de ander 2 dagen en toen
de wStinkmosser'
te betreden
ECHTE FRIESCHE HEER EN-BAAI OF
OUD-HOLLANDSCHE PIJPTABAK
Verkeersongeval
op de Binnenhaven
De schoenen van
den zolder
Burgerlijke Stand van Den Helder
Voor onze blinden
Buitenlandsche politieke
propaganda in ons land
Inschrijving Handelsregister
Oostenrijk is Duitsch
ÏT aaium 1I1CII WClyerue we moesten vertrekken was de bende nog
Gistermiddag kwamen we hem tegen.
„Oome Arie", zittend als een vorst onder de
boomen van het Plantsoen en alleen de met
een palmblad waaierende inlander ontbrak...
We hebben wat zitten praten over de din
gen van den dag en waren zoo gelukkig dat
plotseling een van die rijke herinnerings-aders
van onzen oud-torpedist opensprong en rijkelijk
te vloeien begon. Een prachtig verhaal, het
navertellen overwaard.
Nêerlands hope vertrekt.
Zooals je weet heb. ik een Indische torn op
in'n naam staan, aldus „Oome Arie", maar het
begin daarvan was een hachelijk avontuur
Pat zat zóó:
21 Mei van het jaar 1909 was de datum van
vertrek en nog kan ik grienen als ik aan het
afscheid denk. Vrouw en kind moest ik ach
terlaten en wie zou zooiets onberoerd laten?
Mij zeker niet!
Enfin... om 7 uur 's ochtends vertrokken we
van het Wachtschip op den Buitenkant hier,
met 97 lichtmatrozen, 4 onderofficieren en 3
korporaals onder geleide van den officier ma
chinist B. Verhey.
97 Lichtmatrozen, die pas" „met den kinder
wagen op 't oorlogsschip" gebracht waren.
Nêerlands bloem, maar de hemel bewaar je
voor zoo'n stelletje gajes. Brr... wat een scha
vuitenzooi! Ik voelde dat we met die bende
nog niet aan het eind waren...
Goed begin
Zoo liepen we dus langs den Kanaalweg en
bij café „Centraal' begon de pret al. Er was
een oud jodenventje aan het negozieeren met
violen en door een stuk of 3 van die heeren
werd, zoo doodgemoedereerd onder het mar-
cheeren, het manneke gemolesteerd en z n
wagen omvergesmeten. De man huilde en
schreeuwde dat ze z'n stalletje vernield had
den en de officier van het Wachtschip liet
halt maken. Sjonge... wat pakte die man op
den vroegen morgen uit... ook tegen mij, die
kersversch van het afscheid met m'n vrouw
kwam. M'n kop stond er heelemaal niet naar
en wat kon ik er aan doen wat achter m'n rug
gebeurde. Als goed militair kijk je vooruit en
niet achter je... Dat zei ik dan ook, maar
kreeg nul op 't rekest.
Toen ze den huid volgescholden waren ging
het voorwaarts, de Roomsche brug over en
langs het Spoorbossie. Daar begon dat lekkere
stelletje opnieuw, nu met het zingen van ver
boden strijdliederen, zoodat iedereen bleef
staan. De commandant zei dat ze d'r kiezen
op mekaar moesten houwen, maar hij had
evengoed kunnen zeggen, „zing wat harder!"
Ze trokken zich 'r geen steek van an. Ge
lukkig konden we ze toen gauw in den trein
stoppen. Daar waren ze tenminste voor de
maatschappij veilig.
In Amsterdam.
We kwamen heelhuids in Amsterdam aan
en daar moest een naggie overgebleven wor
den, want de reis naar Rotterdam op één dag
was te ver.
Dus werden we met sloepen van het wacht
schip „Adolf van Nassau" gehaald, maar nèt
toen we bezig waren de kooien-zakken in de
sloepen te brengen, namen er 17 stuks de
beenen. Die wilden Mokum bekijken, zoo jong
als ze waren en je kunt me gelooven of niet,
ze gingen niet naar het Rijksmuseum.
Kwartiermeester Erkelens had 't nog net
op tijd in 't snotje en zag kans er 2 te grijpen.
Maar daar Erkelens slechts 2 handen had,
bleef het daarbij en hij had ze v o 1 aan die
schavuiten.
Met de rest gingen we slapen op het ouwe
afgekeurde fregat, terwijl intusschen door den
commandant het signalement van de 15 deser
teurs aan de politie ogegeven werd. 's Nachts
werden ze allemaal ingepikt en in 's lands
provoost op de werf opgesloten, 's Morgens
kwamen ze met de sloep aan en kregen van
kolonel Goedhart 5 dagen provoost mee, plus
de noodige Jan Klaassen in den vorm van een
speech in groot formaat, maar dat had hij
evengoed kunnen laten bij dat uitschot, want
hij stond gewoonweg te parlevinken tegen de
bierkaai. Om kort te gaan, we kwamen alle
maal in Rotterdam aan en gingen den 22sten
scheep naar Batavia met de „Rindjani".
Men had er de lucht van.
In Southampton lagen we aan, maar van
te voren waren er al maatregelen genomen
door de dok-commissie daar. Overal waren
posten uitgezet zoodat ze niet konden ont
snappen...
Van Southampton ging het naar Lissabon
en Tanger en vandaar naar Marseille, waar
we 2 dagen voor anker gingen, om op de
landpassagiers en de mail te wachten.
Passagieren „aan den lijn".
Wat toen gebeurde is met geen pen te be
schrijven. We waren op ons qui vive voor dat
zootje en dus mochten ze alleen passagieren
,,aan-de-lijn". Dat wil zeggen: ze mochten het
schip af, maar alleen 10 man tegelijk met een
onderofficier of korporaal er bjj als toezicht.
Ze waren zoo glad als boter en in een paar
minuten was er van het heele stelletje, be
halve die 25 die onder strenge bewaking in
't schip lagen, geen één meer over. Ze waren
net gek toen ze aan land gingen en niemand
zag kans ze vast te houden.
Dat was een mooie geschiedenis; de een
lang niet compleet. En eerst toen het schip
2 maal geblazen had kwam het restant op een
holletje aanloopen..,
Verloren zonen.
Onze ergste vermoedens waren nog te opti
mistisch geweest. Alles hadden ze verpatst.
Hun kooigoed, hun frokkies, goede kleeren,
kortom alles. Ze hadden zoowat geeneens
meer een verschooning over en ik hoef U niet
te vertellen dat ze een vette straf in Indië in
het vooruitzicht kregen. Maar daar trokken
ze zich toch niks van aan.
Ik zou nog uren kunnen uitwijden over de
reis zelf, maar dan wordt het verhaal te lang.
Wat dat schorremorrie niet uitgehaald heeft
zou ieder fatsoenlijk mensch doen sidderen.
Ze stoorden zich om God noch gebod, over
traden systematisch iedere order, waren bru
taal als de beul en gemeen als de duivel. De
baksmeesters bonden ze met hun beenen aan
de tafel vast en lieten hen dan roepen, zoo
dat de man zich een halve breuk viel. De
kooien van de onderofficieren sneeën ze stuk
en smeten ze in den Oceaan... enzoovoorts...
enzoovoorts... Lui, om zoo in Sing Sing te
frommelen.
Overste Bron houdt 'n speech.
Maar aan alle leed in dit ondermaansche
komt gelukkig een end en ook aan die Indi
sche reis van mij. Het werd trouwens hoog
tijd.
In Batavia gearriveerd, was het meteen van
aantreden geblazen en begon overste Bron
van het personeel, een speech te houden tegen
de heeren.
Die meneer Bron was geweldig van de tong
riem gesneden, doch dat kwam van de erfe
lijke belasting, want zijn vader was dominee
geweest. Hij had (die zoon dan) ook nog bij
mij op de schoolbanken gezeten, maar dat
heeft hier niks mee te maken.
Het was een mooie speech, maar je kon net
zoo goed tegen de zee staan te parlevinken,
want niemand luisterde ernaar. En ineens
riepen er een paar van Nêerlands hope „ik
wou dat je nou maar je mond hield, en ons
cente gaf, dan kenne we gaan passagiere...!!"
De majoor-schrijver, die naast den overste
stond, werd van woede wit als een strijkplank
en wilde de oproerkraaiers meteen een knock-
out toedienen, maar dat wou meneer Bron niet
hebben, want die hield niet van handtastelijk
heden. Hij zei: „Nee, Beekman," zei hij, „niet
slaan, ik heb wel andere streken op m'n
kompas!"
De straf.
En die had hij ook, want diegenen van de
matrozen, die zich nog het fatsoenlijkst ge
houden hadden, gingen 2 dagen naar Buiten
zorg picknicken. Ze kregen broodjes met ham
en kaas mee, biertjes en limonade terwijl het
boevenzootje onder strenge controle gezet
werd van de kolonialen.
Maar dat was nog lang niet het end van de
ellende, want nu moest dat stelletje over de
vloot verdeeld worden. Maar eerst moesten ze
naar Soerabaja, en dus stapten we een paar
dagen later naar den kaai om te embarkeeren
op een van de paketbooten; dat was de
„Mossel".
De „Stinkmossel".
Nu was het geval, dat in de „Mossel" in de
ruimen 9 paarden ondergebracht waren en
vandaar dat het ruim misschien nu niet direct
een boedwaar-luggie had. En zoodra ze het
rooken... daar weigerden ze als één man de
„Stink-Mossel" zooals ze de schuit maar
meteen gedoopt hadden, op te gaan. Ze riepen
in spreekkoor: „We zijn wel menschen, maar
geen beesten!", maar als je ze meegemaakt
heb als ik, dacht je daar anders over. Er werd
lang over gepraat, en kort, en alle autoritei
ten kwamen er aan te pas, maar het eind van
het liedje was, dat ze d'r zin kregen. De paar
den moesten er aan takels uitgelicht worden,
het ruim werd schoon gespoten met heet water
in de straalpijp, en per slot van rekening moest
de kapitein nog beloven op woord-van-eer, dat
ze iederen dag aardappelen, vleesch en groen
ten zouden krijgen. Met een hoeratje gingen ze
toen eindelijk aan boord.
„Leve de burgerpet!"
In Soerabaia werden ze over de 5 schepen
van de vloot gedistribueerd, maar veel eer
heeft de natie aan dat stelletje niet mogen
beleven. Want er waren nog geen 3 weken
om, of een deel ging al naar het vaderland
terug met 2\'2 jaar gevangenisstraf in het
vooruitzicht. Op de schepen hadden ze wapens
over boord gesmeten, verboden liederen ge
zongen, touwwerk en materiaal stukgesneden,
kortom, ze hadden precies alle mogelijke
daden van sabotage gepleegd.
De rest bleef, maar ook hieraan hebben we
geen vreugde beleefd. Een half jaar later
gingen we namelijk met de Java-divisie naar
Australië en zoodra waren we daar gemeerd,
of 150 man nam de beenen. Die gingen het
binnenland in om fortuin te zoeken. Daar wa
ren die van mij ook bij en eveneens de in op
leiding zijnde muzikanten van kapelmeester
Schenkels, de vader van die nou ook nog bij
de Staf is.
Zij gingen avonturieren; „leve de burger
pet!" was hun lijfspreuk, ook al staken de
haren er door en ze zouden wel rijk worden
daar., dachten ze.
Nou... maar dat kwam ze zwaar op d'rlui
maag te leggen. Een paar zijn jaren later nog
eens teruggekomen, uitgemergeld en verloo-
pen en geen enkele heeft het veel verder ge
bracht dan landlooper.
Van één weet ik, dat 't 'm goed gegaan is.
Die smeerde 'm naar Amerika en werd daar
wethouder ergens van.
Z'n naam wil me vandaag niet te binrie
schieten.
Aldus het verhaal van Oome Arie. hoe hij
naar Indië ging en wat hij op de reis mee
maakte.
Door het slippen van een auto.
Gistermorgen, te omstreeks half elf,
heeft zich op de Binnenhaven een vrij ern
stig verkeersongeval voorgedaan, waar
van de 48-jarige heer Chamot, employee
bij de Verffabriek van H. de Wit, het
slachtoffer werd.
Op genoemd tijdstip kwam uit de richting
van het Noord Hollandsch Kanaal gereden de
vrachtauto van de Alkmaarsche grossiederij
in koloniale waren v.h. M. de Haas. Halver
wege de Binnenhaven moest de bestuurder uit
wijken voor een tegenligger, doch was daarbij
zoo onfortuinlijk op den door den regen glad
geworden weg, aan het slippen te raken.
Op de plaats waar geslipt werd bevond
zich juist de heer Chamot, employee bij
bovengenoemde Verffabriek, die een hand
kar, beladen met bussen verf voortduwde.
De auto kwam met een zwaren slag tegen
het vehikel aan, de boom drong diep in de
radiator en de heer Chamot werd tegen
den grond geworpen. Bewusteloos bleef de
man liggen, doch werd zeer spoedig door
personeel van het Marine Hospitaal ver
voerd. Zijn toestand liet zich op dat mo
ment ernstig aanzien.
Naar wij vanmorgen vernemen, is zijn toe
stand gunstig.
Wat de materieele schade betreft, de auto
was aan het voorstel danig beschadigd en werd
door de politie naar het Hoofdbureau opge
bracht. Van den verf wagen werd de boom ver
niel'' °rwijl verscheidene bussen verf op het
plr,„.el terecht kwamen.
De vier dagen tippelaars in training.
De schaatsen zijn dezen winter in het vet
gebleven. De lichte hoop, die eenige weken
geleden gewekt werd, is vervlogen en nu ge
looft zelfs de grootste optimist niet meer,
dat we de gladde ijzers nog onder kunnen
binden. Gelukkig!
Maar al hebben de schaatsen geen dienst
gedaan, de in het vet gezette wandelschoe
nen zullen het dezen zomer wel doen. De
wandelsport, die hoe langer hoe meer popu
lair wordt, heeft al tal van liefhebbers in de
laatste weken naar buiten gebracht. Zondag
was het een lieve lust zoovele tippelaars er
langs den Jan Verfailleweg naar de Donkere
Duinen gingen. Het heeft er waarlijk veel
van, dat de fiets opzij gezet en „de beenen
aangegord" worden. Het was dan Zondag
ook wel verleidelijk om de beenen eens te
rekken en waar de duinen riepen, liet men
niet te vergeefs roepen. Honderden genoten
langs den weg.
De wandelsportvereenigingen maken hun
voorbereidingen vood den zomer. Wij hoor
den, dat de leden van „de Jutter", die
straks in de Vierdaagsche uit zullen komen,
hun training reeds begonnen zijn, om vooral
een goed figuur te slaan. En ook de post
bodes, die nog niet genoeg langs den weg
kuieren, hebben de extra training ingezet.
Het zijn de postbestellers G. de Wit, A. Geer
vliet en D. Heyblok, die dit jaar uit zullen
komen in Nijmegen, om de Heldersche eer
hoog te houden.
We hebben nog eenige maanden den tijd,
voordat het Vierdagenfeest begint, maar de
spieren zullen getraind, de gewrichten „ge
smeerd" zijn, voordat het zoover is.
van 3 Maart 1938.
BEVALLEN: J. A. AugustijnKouwen-
hoven. d.; J. Ekkers-SIijkerman. z.E. W.
PrevooSmit, z.; G. de GeestWassenaar, d.
OVERLEDEN: M. P. J. Kuypers, m., 3 m.
Op Donderdag 10 Maart a.s. hoopt de Ned.
Chr. Blindenbond een propaganda-bijeenkomst
te houden in het Chr. Militair Tehuis op den
Kanaalweg.
In deze bijeenkomst zal door een lid van het
hoofdbestuur een lezing met lichtbeelden wor
den gehouden, terwijl dubbelquartetten, ge
vormd uit de Geref. Zangvereeniging „Halle
luja" en uit de Herst. Evang. Luth. Zangver
eeniging „Een Vaste Burgh",hunne medewer
king zullen verleenen.
Het openings- en slotwoord zal gesproken
worden resp. door Ds. W. J. F. Meiners en den
Eerw. Heer Y. Feenstra.
Wij twijfelen niet, of velen zullen, begaan
met het lot dergenen, die het licht der oogen
moeten missen, gaarne van hun belangstelling
in dit werk blijk willen geven.
Men zie voor toegangsprijs en programma
verkoop de advertentie in dit nummer.
Vergadering van E.D.D.
De afdeeling Den Helder van de Beweging
E.D.D. (Eenheid door Democratie) belegde
dezer dagen een vergadering voor leden en
genoodigden in de kleine zaal van „Casino",
waar als spreker optrad de heer P. Brijnen
van Maarn, de chef van den Persdienst der
Beweging. Nadat de vergadering geopend was
door den voorzitter, den heer J. R. Noorman,
die in zijn openingswoord in het kort doel en
streven der Beweging uiteenzette, gaf deze
het woord aan den heer Brijnen voor het uit
spreken van zijn eerste betoog, getiteld: „Bui
tenlandsche politieke propaganda in ons land".
Aan de hand van vele voorbeelden zette spre
ker op uiterst deskundige wijze uiteen, hoe,
vooral van Duitsche zijde, nog steeds een
stroom van meer of minder leesbare pamflet
ten over ons land wordt verspreid, pamfletten,
waarin bepaalde volksgroepen systematisch
worden aangevallen.
Ook Nederlandsche geschriften van dezelfde
of ongeveer dezelfde extremistische strekking
werden behandeld. E.D.D., aldus spreker, heeft
zich, vooral voor de verkiezingen van 1937,
maar ook daarna, vierkant gesteld tegenover
het linksche en rechtsche extremisme en
E.D.D. zal dat blijven doen. Daarnaast echter
staat het van nu af op den voorgrond tre
dende, opbouwende werk der Beweging, door
den heer Brijnen behandeld in zijn tweede
rede: „De positieve taak van E.D.D. in dezen
tijd".
Spreker legde voor alles den nadruk op het
önpolitieke karakter van de Beweging en ka
rakteriseerde vervolgens haar streven als:
het zoeken, niet naar datgene, wat ons scheidt,
maar naar dat, wat ons verbindt.
Na den heer Brijnen dank gezegd te hebben
voor zijn belangwekkende woorden en den
aanwezigen op het hart te hebben gedrukt, de
Openbare Propagandavergadering van 21
Maart te bezoeken, sloot de heer Noorman
deze geslaagde vergadering.
1 Maart8 Maart 1938.
Nieuwe zaken.
Den Helder:
„De Goedkoope Leesbibliotheek", H. A. Lo-
rentsstraat 93, boekenverhuur, enz.
Gez. Jongkees, Paardenstraat 20, handel in
koffie, thee, enz.
Wijzigingen.
Den Helder:
J. Wielart, Alkmaar, handel in meubelen en
kleeding; fil. gev. Kanaalweg 50.
N.V. Heldersche Melkcentrale, Molenstraat 93,
bestuurswijziging en wijziging geplaatst en
gestort kapitaal.
Wed. H. Thijssen, Hoogstraat 13, melkhandel;
overgegaan aan: A. Thijssen.
N.V. „De Rookende Amerikaan", Spoorstraat
37; bestuurswijziging.
VOOR DE SLECHTHOOREXDEN.
Het was weer een kenmerkende uitspraak,
die we gisteren van den „Oostenrijkschen
„nationaal-socialistischen minister Seiss
Inquart in onze krant hadden: ..Oostenrijk is
Duitsch en niet anders dan een Duitsch land."
Men krijgt inderdaad hoe langer hoe meer
den indruk, dat de vrees, in het begin na het
onderhoud met Hitier te Berchtesgaden,
geuit, dat Oostenrijk zijn zelfstandigheid prijs
heeft moeten geven, bewaarheid wordt. Lang
zaam schijnt de wereld voorbereid te worden
op de annexatie van Oostenrijk. Straks zal
men voor een voldongen feit staan en ook al
zal men het practisch nog niet aandurven, in
theorie schijnt Oostenrijk op het oogenblik
reeds weinig in te brengen te hebben.
Een merkwaardig geval is b.v. weer de
weigering van Toscanini om in Salzburg de
muziekfeesten te leiden. Hij zal dit gedaan
hebben, omdat hij er van overtuigd was, dat
Oostenrijk eigenlijk reeds aan het nationaal-
socialisme is overgeleverd.
De Weensche corr. van de N.R.Crt. ziet dit
als een symptoom. Hij zegt dan:
Het symptomatische wortelt hierin, dat
ook de briljante, in de geheele wereld om
haar moed, energie en openhartigheid be
wonderde rede van Schuschnigg, breede
kringen in het buitenland niet van de
meening heeft weten af te brengen, dat
Oostenrijk desondanks reeds een buit van
het nationaal-socialisme is of tenminste
op weg is een zoodanig buit te worden.
Wie in Oostenrijk woont, weet, dat deze
opvatting te pessimistisch is en vele factoren
voorbij ziet of niet op de juiste wijze schat,
factoren die een krachtige hindernis vormen
voor een nationaal-socialiseering van Oosten
rijk. Maar de waarnemer in het buitenland
komt toch tot zijn conclusie op grond van
verschillende aanwijzingen, die men ook hier
niet buiten beschouwing kan laten.
Zoo juist vermeent men, dat in de komende
dagen in den zin van het accoord van
Berchtesgaden de nationaal-socialistische
posities, die in het Vaderlandsche Front reeds
in alle stilte wezenlijk zijn uitgebreid, ook in
den raad van state, in den oeconomischen
raad, de bondscultuurraden en in alle overige
officieele lichamen, die immers in het volgens
beroepsstanden georganiseerde Oostenrijk een
zeer belangrijke beteekenis hebben, in wezen
zullen worden bevestigd.
Daartoe is 't noodzakelijk, dat andere lieden
hun ontslag nemen, om plaats te maken voor
de nieuwe candidaten. In den regel treft dit
lot de zoodanigen, die juist in den tijd van
den hevigsten strijd tegen het nationaal-socia
lisme zich in vaderlandsch-Oostenrijkschen zin
het meest hebben blootgesteld.
Men heeft waarlijk niet veel fantasie noodig
om den weg uitgestippeld te zien, dien Hitier
zal gaan. Als hij daarvoor den tijd gunstig
acht zal hij Oostenrijk en de wereld voor een
voldongen feit stellen, dan zal de nationaal-
socialistischen invloed in Oostenrijk reeds zoo
groot zijn, dat van een massaal verzet geen
sprake meer zal zijn, terwijl de wereld het feit
onder protest, maar zonder verzet zal accep
teeren.
De toekomst ziet er waarlijk niet opwek
kend uit voor Oostenrijk.
De speldjesverkoop op Zaterdag voor de
vereeniging ter behartiging van de belangen
de slechthoorenden, heeft 382.40 opgebracht.
Wordt bij dit bedrag geteld de opbrengst te
Julianadorp en Huisduinen, dan komt men
over de 400,
Een zeer bevredigend resultaat.
en zult 's morgens „kiplekker"
uit bed springen.
Eiken dag moet uw lever een liter gal In de in
gewanden doen vloeien. Wanneer de galafscheiding
onvoldoende is, wordt Uw voedsel niet verteerd, het
bederft. Er vormen zich gassen in Uw lichaam, U
raakt verstopt. Uw organisme wordt vergiftigd en
U wordt humeurig en loom. U ziet alles zwart.
De meeste laxeermiddelen zijn slechts lapmid
delen: een geforceerde stoelgang neemt de oor
zaak niet weg.
Maar CARTER'S LEVERPILLETJES zullen zor
gen voor de vrije toevoer van gal, waardoor U weer
geheel herstelt. Een plantaardig, zacht, onover
troffen middel om de gal te doen vloeien.
Eischt Carter's Leverpilletjes, verkrijgbaar bö
apothekers en drogisten in flacons van U.'75.
Aquarium Zoöl. Station. Voor het publiek
geopend: dagelijks van 912 en van 13.30—
17 u. Zaterdags van 912 uur.
BIOSCOPEN:
Tivoli-theater, Spoorstraat, half 8:
„Maytime".
Rialto, Spoorstraat, half 8:
„Champagnewals" en „De gehelmde bri
gade".
Witte Bioscoop, Koningstraat, half 8:
„De pionier van Kentucky" en „Drie en
Christini".
Woensdag 9 Maart.
Chr. Mil. Tehuis, Kanaalweg. Evangelisatie
samenkomst onder leiding van de heeren
J. Kits en J. L. Pasman.
7—8 u. voor de jeugd, vanaf 8 u. toegang
voor alle leeftijden.
Donderdag 10 Maart.
Luth. Kerk, Weezenstraat. Evangelisatie
samenkomst onder leiding van de heeren
J. Kits en J. L. Pasman.
78 u. voor de jeugd, vanaf 8 u. toegang
voor alle leeftijden.
Licht op 18 uur 20 min.
Opgenomen om 8 uur hedenmorgen.
Barometerstand Den Helder 769.6
Temperatuur lucht 4.4
Laagste temp. lucht gisteren 4.3
