TENI
Intern. Olympisch congres
door koning faroek geopend
s.
sl
O***
Liever een auto
rdan een kind!-
De plaats van Jan Pzn*
Coen s graf gevonden
Onderaardsche gangen
in Zutfen
EDGAR RICE
BURROUGHS
De reorganisatie van de
legermacht
Veearts te Naarden
gerehabiliteerd
Koninklijke hulp voor
berooid gezin
UIT ONZE OOST
Slapend overreden
PROGRAMMA
ETHEL Mt DELL
DOOR
No. 19.
Een enkele krijgsman van de troep wilden,
die Tarzan had overvallen, trachtte aan de
hord, die zijn volk overmeesterde, te ontsnap
pen. Deze ene was Mugambi, het hoofd. Al
leen de scherpe ogen van Tarzan zagen hem
in het dichte woud verdwijnen. Terwijl hij zich
van het gevecht losmaakte, volgde Tarzan
van de Apen deze enige overlevende op zijn
angstige vlucht. Hij zag de zwarte wegrennen
naar de oorlogskano, die op het strand lag.
Geruisloos als een schaduw, volgde Tarzan
de hevig verschrikte wilde. Voordat deze nog
de rand van de jungle had bereikt, voelde hij
de ijzeren vingers van de reus op zijn keel.
„Wie ben je?" vroeg Tarzan in de taal van
de Westkust.
„Mugambi, opperhoofd van de Wagambi's",
antwoordde de zwarte.
„Ik zal je leven sparen," zei Tarzan, „als
je me belooft mij te helpen van dit eiland af
te komen." „Ik zal U helpen," antwoordde
Mugambi, „maar er zijn geen mensen meer
om de riemen te bedienen". Tarzan verzocht
zijn gevangene op te staan. Een goed gebouw
de man was Mugambi, sterk en gespierd, een
waardig metgezel voor Tarzan. „Kom," zei
de aapman. Ze hoorden het grommen van de
dieren van Tarzan en Mugambi aarzelde.
Maar Tarzan dwong hem mee te gaan. Spoe
dig waren zij in het volle gezicht van de
herrie makende troep vlak bij het strand. Op
het zien van de beide mensen keken de bees
ten met een nijdig gebrom op, maar Tarzan
trok de bevende Mugambi met zich mee.
(Nieuwe spelling.)
HITLER'S GEBOORTEN-POLITI-
TIEK IN DE WIELEN
GEREDEN.
Volgens een. artikel in „Neues
Volk", te Berlijn, het orgaan van
de rassenafdeeling van de N.S.D.
A.P., dreigt de motorisatie, welke
door de Nationaal-Socialistische
partij zoo aangemoedigd wordt,
een achteruitgang tengevolge te
hebben in het aantal geboorten.
„Autobezitters, die geen particulier
inkomen hebben", zegt 't blad, zijn
voor het meerendeel vrijgezellen,
ongehuwde meisjes of kinderlooze
paren. De statistieken der particu
liere auto's toonen aan, dat het
aantal wagens stijgt, terwijl het
aantal kinderen der eigenaars
daalt.
Een „natuurlijke" neiging.
Gezegd kan worden, dat de kos
ten van een auto voor een jaar op
zijn minst even groot zijn als de
kosten van het onderhoud van één
kind en, ingeval van kleinere in
komens zouden de onderhoudskos
ten van een auto zelfs voldoende
zijn om twee kinderen groot te
brengen. De natuurlijke neiging is
een of twee kinderen minder te
hebben om een auto te kunnen
koopen".
Het artikel besluit met de waar
schuwing: laten wij bij onze po
gingen om auto's populairder te ma
ken onder geen omstandigheden
het bevolkingsprobleem vergeten".
Garnizoen te Grave.
De burgemeester van Grave heeft offi
cieel bericht ontvangen, dat het vijftiende
regiment infanterie met regimentsstaf uit
Nijmegen naar Grave zal worden overge
plaatst in verband met de reorganisatie van
de legermacht.
De bouwplannen voor de kazerne liggen
reeds klaar en deze zal gevestigd worden
aan den rand der gemeente Grave.
In verband met deze voor de gemeente
Grave blijde tijding wer dgisteren door ve
le ingezetenen gevlagd.
Schorsingsbesluit vernietigd.
Op Donderdag 17 Februari behandelde
de centrale raad van beroep te Utrecht
het beroep van den veearts ter Beek te
Naarden, wien door het gemeentebestuur
oneervol ontslag was verleend als veearts
van de gemeente Naarden, omdat hij zich
in het openbaar beleedigend had uitgela
ten ten opzichte van het college van B. en
W. tegen dit besluit had hij beroep aange-
teekend bij* het scheidsgerecht voor ambte
naren aldaar, welke instantie echter het
ontslagbesluit handhaafde.
Gistermorgen verklaarde de Centrale
Raad van Beroep te Utrecht eischer ont
vankelijk in zijn beroep en vernietigde de
uitspraak van het scheidsgerecht, alsmede
het besluit van het college van B. en W.
der gemeente Naarden, tot schorsing van
den veearts.
Op den Nationalen Feestdag, 1 Februari,
brandde te Berlicum de woning van den
landbouwer, Hubers tot den grond toe af,
waarbij de inboedel en het vee aan de
vlammen ten prooi vielen.
Door oprichting van een comité hebben
de inwoners van Berlicum getracht, dit
gezin, dat twaalf kleine kinderen telt, te
steunen.
Naar wij vernemen, schonken H. M. de
Koningin en H. K. H. Prinses Juliana een
gift aan bedoeld comité, waarmede de
vorstelijke personen blijk gaven met deze
actie te sympathiseeren.
HET GEMENGD ZWEMMEN TE RIJSWIJK.
Verdachten van rechtsvervolging
ontslagen.
De Haagsche rechtbank heeft gisteren in
hooger beroep uitspraak gedaan in de zaken
tegen de besturen van de Rijswijksche Zwem-
vereeniging en van de zwemvereeniging
„Clubhuis te Werve", die in strijd met art.
146 k. van de algemeene politieverordening
van Rijswijk gelegenheid hadden gegeven tot
gemengd zwemmen, terwijl aan laatstge
noemd bestuur nog ten laste was gelegd,
dat in het zwembad twee personen van het
zelfde geslacht van een voor één persoon be
stemde kleedgelegenheid tegelijkertijd had
den gebruik gemaakt.
De rechtbank heeft overeenkomstig de
uitspraak van den kantonrechter alle ver
dachten van rechtsvervolging ontslagen.
Ontdekking bij pakhuisverbou-
icing te Batavia.
Bij de verbouwing van een pak
huis in de benedenstad te Batavia
tot museum „Oud-Batavia", waarbij
toezicht wordt gehouden door den
oudheidkundigen dienst, zijn eeni-
ge zeer belangrijke vondsten gedaan
In een tweetal graven, welke te
voren niet door de commissie van
onderzoek waren geopend, heeft
men nl. belangrijke fragmenten ge
vonden van grafzerken met inscrip
tie. Thans wordt, aldus de N.R.Crt.
een onderzoek ingesteld in hoeverre
zekerheid is te verkrijgen, of deze
zerken inderdaad op de graven lagen
waarop zij oorspronkelijk thuishoor
den. Zoo deze zekerheid is verkre
gen, zal dan tevens de plaats be
paald zijn waar het graf van J. Pzn.
Coen zich bevindt.
De wichelroedeloopster doet in
teressante vondsten.
De wichelroedeloopster, mevrouw N. Klein-
Sprokkelhorst uit Zeist, heeft Woensdagmid
dag, van omstreeks half twee tot half zes in
het bijzijn van autoriteiten gezocht naar de
ligging van een aantal onderaardsche gan
gen, die in verbinding staan met den burcht
van de graven van Zutfen, kerken en
kloosters.
Zij stelde de aanwezigheid vast van tal
van onderaardsche gangen in Zutphen. Zeer
merkwaardig waren de resultaten in de St.
Walburgkerk, waar zij den grafkelder aan
wees, waar graaf Otto in de twaalfde eeuw
is bijgezet. Volgens overleveringen zou deze
grafkelder zijn op de scheiding van het schip
en het kruis der kerk. De wichelroede wees
echter als plaats den zuidwesthoek aan. De
diepte zou ongeveer 3Sy2 meter bedragen.
Het is een plek, waar vele grafsteenen liggen
Volgens een in de kerk aanwezige kaart, ook
het graf van den heer Op ten Noort zou zijn,
die in 1681 daar ter ruste werd gelegd. Zon
der dat dit de wichelroedeloopster bekend
was, wees zij nauwkeurig het graf van de
zen Zutfenschen burger uit de zeventiende
eeuw aan.
Een andere belangwekkende vondst was
die van de fundamenten van den burcht der
graven van Zutfen op het 's-Gravenhof al
daar.
DOKTER VOORWAARDELIJK VEROOR
DEELD.
Verkeerde injectie.
De Raad van Justitie te Batavia heeft Dr.
G. van het Catharina Hospitaal te Kisaran,
die bij vergissing een inlandschen patiënt
een verkeerde injectie gaf welke was gereed
gemaakt door een inheemschen verpleger,
waardoor de patiënt stierf, veroordeeld tot
twee maanden hechtenis voorwaardelijk, met
een proeftijd van twee jaar.
Gisterochtend te 5 uur zijn, naar
de N.R.Crt. in de duisternis door
een locomotief van de Semarang-
Cheribon-Stoomtram-mij. drie in
landers overreden, die op den spoor
baan lagen te slapen. Zij werden
alle drie gedood.
Meeste leden voorstanders van
het houden der spelen te Tokio.
De 35e bijeenkomst van het internationaal
Olympisch Comité is gisteren in het fraai
versierde opera-gebouw te Caïro door ko
ning Faroek van Egypte geopend.
Op deze bijeenkomst, die een grootsche
demonstratie voor de Olympische idee werd,
waren I.O.C. leden, van 21 verschillende
landen aanwezig.
Indien men het oor in dit inter
nationale milieu te luisteren legt,
wordt het duidelijk, dat de meeste
leden van het I.O.C. voorstanders
zijn van de organisatie der Olympi
sche spelen te Tokio.
Graaf de Baillet Latour, president van
het I.O.C. hee?t een telegram van den bur
gemeester van Tokio ontvangen, waarin
wordt verklaard, dat de burgers van de
hoofdstad van Japan alles doen ten einde
de spelen van 1940 te doen slagen.
Het hoofd van de .Tapansche delegatie,
prof. Kano legde een verklaring af, waarin
hij duidelijk liet uitkomen, dat het I.O.C.
zelfmoord zou plegen, indien dit college zou
besluiten de spelen van 1940 Tokio af te
nemen. Indien het I.O.C. haar belofte niet
zou nakomen, zal geen land ter wereld
meer in staat zijn in de toekomst de spe
len te organiseeren.
Prof. Kano merkte nog op, dat de zomer
spelen het koste wat het kost, in ieder ge
val te Tokio zullen moeten worden gehou
den.
Het I.O.C. zal de voorbereidingen door
Japan ten aanzien van de winterspelen ge
troffen, nader bestudeeren.
RADIO
FEUILLETON.
DOOR
6.
„In Kapoo zal het beter zijn," troostte Pax.
„Werkelijk? Ik hoop het." Zij deed alsof
zfl hem paseeren wilde, maar een seconde
lang bleef hij haar in den weg staan.
„Mag ik U daar komen bezoeken?" vroeg
hij.
Z(jn stem was volkomen rustig, klonk zelfs
onverschillig, en hij deed een pas terzijde
onder het spreken. Maar Claire maakte niet
dadelijk van de gelegenheid gebruik om naar
binnen te gaan. Zij antwoordde hem met
een kalmte, die niet onder deed voor de zijne.
„Ik geloof, dat het jammer van Uw tijd
zou zijn."
Zij wendde het hoofd af. „Ik zie er niet
veel nut in een dergelijke vraag te beant
woorden," zei ze langzaam.
Hij wierp zijn sigaret weg. „Wilt U daar
mee zeggen, dat ik het op eigen risico doe?"
vroeg hij.
Zij boog het hoofd. „Dat zou zeker het
geval zijn."
Hij maakte een lichte buiging. „Ik neem
graag dat risico op mij," zei hij.
„Wel, ik heb U gewaarschuwd, nietwaar?"
zei ze met een flauwen glimlach.
„Dank U," zei Pax. „U heeft gedaan juist
wat ik wenschte dat U doen zou."
„Wat bedoelt U daarmee?" vroeg Claire.
Maar Pax antwoordde niet. Hij noodigde
haar met een hoffelijk gebaar uit naar bin
nen te gaan en volgde haar naar de danszaal.
HOOFDSTUK IV.
Het Clubbal.
Het club-bal was, als zoovele anderen,
voor slechts weinigen een werkelijk genoe
gen, voor de meerderheid een koortsachtige
tijdpasseering.
Vele paren bleven meerdere dansen met
elkaar doordansen, omdat dit gemakkelijker
was dan van partner te verwisselen. Maar
één paar was er, dat den geheelen avond
steeds bleef dansen, of onder een dans samen
bleven zitten. Het was de eerste maal, dat
zij dit deden en er was vermetele durf in
Yvonne's optreden, terwijl Chris een uitda
gende houding aannam, ofschoon zij voor het
oog onbevangen en zorgeloos praatten en
lachten.
Nu en dan verdwenen zij uit de balzaal en
niemand wist, waar ze waren, maar zij ver
schenen altijd weer juist op het oogenblik,
dat de wenkbrauwen vragend omhoog werden
getrokken en allerlei praatjes de ronde gin
gen doen. Yvonne was nooit mooier geweest
dan dien avond. Haar warme, donkere
schoonheid was bijna Oostersch, alsof ze iets
van de Indische zon in haar wezen had opge
nomen. Op haar scheen de steeds toenemen
de hitte geen invloed te hebben, integendeel,
haar levenslust was steeds opbruisender. En
Chris Markham, die met ieder ander gezucht
zou hebben onder de verstikkende hitte, had
iets van haar vitaliteit overgenomen en schit
terde met trotsche mannelijkheid. Misschien
had ook zijn onderhoud met Pax hem tot op
standigheid opgezweept, want hij was roeke
loos vast besloten om den beker van verbo
den geluk tot den bodem te ledigen, alvorens
deze hem ontrukt zou worden.
Wat hem ook aandreef, hij was in een
hoogst onverantwoordelijke stemming dien
avond, en hg en Yvonne lachten de geheele
wereld openlijk uit. Mevrouw Risborough, de
kolonelsvrouw, die ook aanwezig was, gaf
geen uitdrukking aan haar gevoelens, maar
bekeek het j nge paar, alsof zij hun samen
zijn betreurde, en zij was bijzonder vrien
delijk voor Claire, wier opvallende bleekheid
aan de ondragelijke hitte werd toegeschreven.
Claire danste dien avond in het geheel
niet. Zij zat in een rustig hoekje en sloeg de
vroolijkheid gade met een ondoorgrondelijke
uitdrukking in haar diepe, grijze ocgen. De
meesten gingen haar v ■orbij zonder haar op
te merken, zoo stil en weinig oovallend was
haar verschijning.
Chris zag haar, toen de avond reeds ten
einde liep. „Wat moet je schoonzuster mij
haten! Ik voel een ijzige kouc'e van haar uit
gaan telkens als ik n haar nabijheid kom."
„Dat moet je op prijs stUlen," zei Yvonne.
„Ik wilde maar, dat ik zoo'n kouden stroom
kon voelen."
Hij bracht haar naar een der deuren, die
naar buiten leidden. „Ga mee naar buiten en
ik zal een glas sorbet voor je halen. Men zou
niet gelooven, dat je last van de warmte hebt,
je laat er niets van blijken."
„Ik laat nooit iets blijken," lachte Yvonne,
terwijl haar donkere oogen en roode lippen
hem schenen te bespotten. ,Daar houd ik niet
van."
Hij trok haar de duisternis in. „Dat be
wonder ik zoo zeer in je," verklaarde hij. „Je
zou blijven doorspelen zelfs al stond Rome in
brand."
„Zelfs met kapitein Packersley achter mij.
gereed om mij in de vlammen of voor de
leeuwen te werpen,' lachte Yvonne. „Zie je
hem niet den Romeinschen bijldrager
bij de arena staan om je met een speer terug
te drijven als je eenige neiging toonde om
een anderen weg te gaan, dan je voorge
schreven was?"
„O, laat Pax loopen," zei Chris met plotse
linge woede.
„Zoo denk ik er ook over," zei Yvonne met
een onderdrukten geeuw, „maar het schijnt
niet te helpen. Maar daarom niet getreurd.
Misschien komt hij er een dezer dagen nog
eens terecht door andere invloeden dan onze
wenschen."
„Hij is een goede kerel," zei Chris met plot
seling berouw. „Waarom hem er in te
mengen?"
„Mijn beste Chris," zei Yvonne, „ik zou er
niet over denken hem in mijn zaken te men
gen, evenmin als mijn vereerden echtgenoot.
Ze zijn beiden evenzeer geneigd om onge
vraagd op te duiken op plaatsen waar ze niet
thuis hooren. Heb je dat nooit opgemerkt
Vanavond, bijvoorbeeld!" Ze lachte ondeugend.
„Geef mij een sigaret als een goede jongen en
steek die eerst aan, dat is minder moeite."
„Wat heeft hij vanavond misdaan?" vroeg
Chris, terwijl hij aan haar verzoek voldeed.
Yvonne wachtte tot hij de brandende sigaret
tusschen haar lippen stak, gaf hem een tikje
op zijn wang en inhaleerde met diepe teugen
de rook van haar sigaret. „Dat is heerlijk,
Chris." Tegelijkertijd blies zij den rook recht
in zijn gezicht, toen hij zich over haar boog.
„Hij heeft nog niets gedaan mijn Romein-
sche bijldrager maar ik heb het gevoel,
dat hij het gedaan zou hebben, als hij de kans
kreeg. Zij zijn het eens, weet je."
„Wie zijn het eens?" vroeg Chris.
Ze lachte hem toe. „Wees niet zoo streng!
Wat doet het er eigenlijk toe? Ze kunnen
het onvermijdelijke niet afwenden, geen van
beiden. Het amuseert mij alleen om het hen
te zien probeeren."
Hij boog zich dieper over haar. „Yvonne,
wat bedoel je?"
Ze lachte zacht. „Ik zie de grappige zijde
van de dingen, dat is alles. Ze zijn precies als
kinderen die in allen ernst de stofjes die in
den zonneschijn dansen, trachten te vangen.
Wij zijn natuurlijk de stofje. Ik hoop dat mijn
poëtische vergelijking je goedkeuring weg
draagt".
„Ik voel mij wel wat gewichtiger dan een
stofje", zei Chris.
Zij trok met welbehagen aan haar sigaret.
„Natuurlijk. Maar belangrijk of niet, je bent
ZATERDAG 13 MAART 1938.
Hilversum I. 1875 en 415,5 m.
VARAUitzending. 10.0010.20 v.m. ea
7.308.00 VPRO.
8.00 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.20 Uitzending voor Arbeiders in de Continu
bedrijven.
12.001.45 Gramofoonmuziek.
2.00 Filmpraatje.
2.15 Tenor en piano.
In de pauze: gramofoonplaten.
2.45 Amateurs-uitzending.
3.15 Schaakpraatje.
3.30 Het Residentieorkest en solist.
4.30 „Problemen bij de waardeering van beel
dende kunst", causerie.
4.50 Gramofoonmuziek.
5.00 Het Residentie-orkest.
5.40 Literaire causerie.
6.00 Orgelspel en zang.
6.30 Groningsche uitzending.
7.00 Filmland.
7.30 Bijbelvertellingen.
8.00 Herhaling SOS-Berichten.
8.03 Berichten ANP, VARA-Varia.
8.15 Bonte Avond.
9.00 Declamatie.
9.15 „En nu ...Oké"!
10.30 Berichten ANP.
10.35 Programma-aankondiging.
10.40 Orgelspel.
11.00 Baskisch programma.
11,3012.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum H. 301,5 m.
KRO-Uitzending.
8.009.15 en 10.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-Melodisten, zang en gramofoon
muziek.
2.00 Voor de rijpere jeugd
2.30 KRO-orkest.
3.00 Kinderuurtje.
4.00 Gramofoonmuziek.
4.10 KRO-orkest.
4.55 Gramofoonmuziek.
5.05 Vervolg concert.
5.45 KRO-Nachtegaaltjes.
6.15 Gramofoonmuziek.
6.20 Journalistiek weekoverzicht.
6.45 Gramofoonmuziek.
7.00 Berichten.
7.15 Juridische lezing.
7.35 Actueele aetherflitsen.
8.00 Berichten ANP. Mededeelingen.
8.15 Meditatie met muzikale omlijsting.
8.35 Koninklijke Militaire Kapel, KRO orkest
en KRO-Melodisten.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Filmpraatje.
10.5512.00 Gramofoonmuziek.
maar een stofje in het groote wereldgebeuren.
Dus waarom zou je het leven zoo ernstig op
nemen?"
„Ben je nooit ernstig?" vroeg Chris.
Zij schudde het hoofd. „Nooit. Dat is de
grootste fout van de menschheid. Wat is het
nut van ernstig zijn? Dan kan men niet ge
nieten."
Chris lachte. „Wat een onomstootelijke
waarheid! En de wereld is vol ernstige men-
schen."
„Die hun best doen om het voor iedereen
te bederven," zei Yvonne. „Ik kan zulke men-
schen niet uitstaan. Hoe staat het met het
ijs dat je mij beloofd hebt?"
„Ik zal het halen," zei Chris. „Maar je bent
zoo mooi, dat ik je geen oogenblik missen kan."
„Wat ben je openhartig!" zei Yvonne. „Je
kunt mij niet eens zien."
„Ik ken en aanbid elke lijn van je
gestalte!" fluisterde hij haar hartstochtelijk
toe.
Ze beantwoordde zijn verklaring met een
lach. „Lieve Chris, je hebt koorts. Je moet
naar bed. Ga naar huis en neem kinine
en geef den bijldrager ook een dosis."
„Yvonne, lach niet. Om 's hemelswil,
Yvonne!"
Zijn gezicht was vlak bij het hare, maar zij
ontweek hem met een wending van haar
slanken hals. „Wees niet dwaas," lachte ze.
Tk blijf verstandig. Ga nu de beloofde sorbet
4 alen en doe er wat cognac in. Je krijgt er
ook wat van, als het glas tenminste groot
genoeg is."
Hij sloeg zijn arm om haar heen, en zonk
naast haar op zijn knieën. „Yvonne," smeekte
hij heesch. „Speel niet met mij. Ik meen het
in heiligen ernst."
„Ga weg!" zei Yvonne. „Ik heb je juist ver
teld ik verafschuw ernstige menschen."
„Verafschuw je mij?" vroeg hij.
„Vraag niet zulke dwaze dingen!" zei
Yvonne. „Straks wil je nog weten of ik van
je houd."
(Wordt vervolgd.)
