DWS-Be Quick 0-0
Dc wereldkampioen
schappen 1938
De eerste groote
automobielrace
DWV scoort
in de laatste minuut
McAeAmen
Geen wedstrijden van de
K.O.S.
Overmaas-Emma 1-0
MFC-DTS 3-1
Engeland-Schotland 1-0
Alkmaar-Watervogels 2-0
HRC Il-ZVV II 4-3
De matca moest gestaakt worden
Keiler wederom Ned. kampioen
iEaw-nlennió
Training voor den Davisbeker
begonnen
Het gelijke spel, dat Be-Quick, in haar eer
sten kampioenswedstrijd, tegen D.W.S. heeft
behaald, mag als een zeer verdienstelijk resul
taat der Groningers beschouwd worden. Im
mers, D.W ,S. is misschien over het algemeen
genomen iets meer in den aanval geweest, de
Noordelijke verdediging bleek te sterk voor de
Amsterdammers te zijn, terwijl het schieten van
de D.W.S.-voorhoede zoo erbarmelijk slecht
was, dat zelfseen strafschop werd gemist.
Dit missen van een strafschop, door Draeger
genomen wegens hands van Hogenbirk, een
20 minuten na het begin, heeft, naar later
bleek, de beslissing gebracht. Puntloos verlie
pen beide helften en het is toch wel opmerke
lijk, dat D.W.S. in haar beide tot nu toe ge
speelde kampioenswedstrijden geen enkele maal
het net heeft kunnen vinden. Maar ook geen
enkele maal is haar verdediging gepasseerd.
Hier ligt de kracht van de Amsterdammers,
haar zwakte is in de voorhoede te vinden,
waarbij vooral de linkervleugel een zeer mati
gen indruk maakte. Het merkwaardige was,
dat ook bjj Be-Quick de verdediging verreweg
het sterkste deel van de ploeg bleek te zijn.
Want Pienter, Tekelenburg en niet te vergeten
doelman Wachters hebben een betrouwbaren in
druk achtergelaten, al kwamen er, vooral in de
tweede helft, verscheidene benauwde situaties
bij het Groningsche doel voor. Zoo is het een
strijd geworden, waarin de verdedigingen de
overhand hebben behouden. Het zag er aanvan
kelijk niet naar uit, dat de ontmoeting een
spannend karakter zou aannemen. Aan beide
kanten begon men rustig. D.W.S., dat tegen
den stevigen wind in begon, nam langzaam
maar zeker het initiatief, waarbij de aanvallen
meerendeels over de rechtervleugel Slot-Drae-
ger geleid werden. Pienter en Tekelenburg
waren er echter onmiddellijk goed in, zoodat
eerst na ongeveer 18 minuten zich de eerste
werkelijk gevaarlijke situatie voor het Gro
ningsche doel voordeed. Wachters was n.1. uit-
s;.» geloopen, een schot van
i Wiertz zou zeker doel
hebben getroffen, als
I Hogenbirk den bal niet
j met de hand er uit zou
i hebben geslagen.
Terecht kende de heer
j Van Welsenes hiervoor
j een strafschop toe.
Draeger plaatste zich
achter den bal, doch
i schoot... naast. De Be-
Quick voorhoede had
nog niet veel laten zien,
wel was het reeds spoe
dig duidelijk, dat rechts
buiten Blyham 't zwak
ke punt was. Een twee
tal hoekschoppen op het
Amsterdamsche doel
S brachten geen resultaat.
D.W.S. had inmiddels
een flinke veldmeerder-
heid verkregen, doch de
Draeger. Groningsche middenli-
nie, waarin het spel van rechtshalf Hogenbirk
wat kan deze junior toch ver ingooien en
onderdeel, steunde de verdediging uitnemend,
zoodat de DWS-voorhoede weinig gelegenheid
werd geboden tot schieten.
Een staaltje fraai solospel van Wiertz werd
onderdeel ook nu weer gebleken opviel,
besloten met een goed schot, dat juist over
vloog. Maar enkele minuten later had Be-
Quick bijna de leiding genomen, toen een kop
bal van midvoor Fabels juist iets te hoog was
gericht. Nu bleek, dat het binnentrio van Be-
Quick toch wel over schutterscapaciteiten be
schikte, maar de harde schoten gingen voorna
melijk door den sterken wind, steeds over
Heekelaar's doel. Zoo brak de rust aan, zonder
dat een der partijen een doelpunt had gemaakt.
Het begin van de tweede helft liet eenzelfde
spelbeeld zien als het eerste kwartier voor de
rust. Na een kwartier keerde plotseling het
element spanning terug. Het was Fabels, die
een formidabel schot loste, dat tegen de paal
terugstuitte. Er volgde een doelworsteling,
waarbij Caldenhove er nog in slaagde den bal
van de lijn weg te trappen. Het was of de Am
sterdamsche ploeg wakker geschud werd. Het
aspect van den strijd kreeg een geheel ander
aanzien, het tempo werd verhoogd, het aantal
spannende momenten nam toe. Draeger en
Wiertz kwamen beiden voor open doel te staan,
op slechts enkele meters afstand van Wach
ters. Beiden aarzelden, zoodat het schot, dat
Wiertz tenslotte nog kon lossen, tot hoekschop
verwerkt kon worden. Deze corner werd door
Draeger met een keurig boogschot voor doel
geplaatst, Pienter zette er, op de doellijn
staand, zijn hoofd onder doch de bal had zoo
veel effect, dat via de lat het leder in het veld
sprong. De Amsterdamsche middenlinie steun
de haar aanval zeer krachtig waardoor de Be-
Quick-voorhoede enkele malen de gelegenheid
kreeg met open spel de Westelijke verdediging
in het nauw te brengen.
Niet minder dan vijf hoekschoppen werden
achter elkaar op het doel van Wachters geno
men. Vier daarvan werden door Draeger voor
de goal geplaatst en steeds dreigde hierdoor
gevaar. Eenmaal kopte Pienter den bal, toen
Wachters reeds gepasseerd was, het leder uit
het verlaten doel. De Groningsche middenlinie
speelde nu voornamelijk defensief, zoodat het
voor de Amsterdamsche voorhoede onmogelijk
bleek er door heen te komen. Bovendien werd
er zeer slecht geschoten, waardoor Wachters
niet zoo veel moeilijk werk meer kreeg. In de
laatste minuten ging het spel weer gelijk op,
maar geen van beide ploegen wist het net te
vinden, zoodat, toen de heer Van Welsenes het
einde aankondigde, de Westelijke en de Noor
delijke kampioenen de punten hadden gedeeld.
Alleen adsplranten op den looper.
Tengevolge van de leger-uitbreiding en an
dere defensie-omstandigheden, zjjn de scherm-
wedstrjjden van den Koninklijken Officiers
Schermbond, welke dit jaar van 11 tot 16 April
op Marlot zouden worden gehouden, ernstig in
het gedrang gekomen.
In verband daarmede gaan de wedstrijden
voor de officieren, leden van den K.O.S., niet
Er zullen thans op 14 en 15 April alleen wed
strijden worden gehouden voor adspirant-leden
van den K.O.S.. n.1. de cadetten en adelborsten
en de leerlingen van scholen voor reserve
officieren.
De fatale laatste minuut.
De promotiewedstrijd tusschen de beide
tweede klasse-kampioenen in afdeeling 2,
Overmaas en Emma, werd in het Feyenoord-
stadion gespeeld. Natuurlijk waren er ditmaal
niet die vele tienduizenden menschen, die de
tribunes bevolkten tijdens de wedstrijden van
Feyenoord tegen Xerxes, Heracles en DWS,
maar er waren toch nog altijd ruim 10.000
toeschouwers. Veel moois hebben deze echter
niet te zien gekregen, want de beide volledige
ploegen hebben geen spel laten zien, dat de
menigte in vervoering vermocht te brengen.
Aan spanning ontbrak het niet en dat heeft
tenslotte wel veel vergoed. Emma speelde over
het algemeen een tikje beter, dat onderling
verband mocht vaak gezien worden, maar de
voorhoede miste een schutter om de vaak lang
niet onverdienstelijk opgezette aanvallen op
de gewenschte wijze af te werken. Overmaas
legde iets meer geestdrift aan den dag, wis
selde goede met heel slechte momenten af en
had in de voorhoede al evenmin een man, die
wist, waar het doel gezocht moest worden.
Kansen zijn er over en weer al hebben de
doelverdedigers en achterspelers zich bij beide
partijen dapper geweerd wel geweest, maar
ze werden vaak op de meest onoozele wijze om
hals gebracht.
In de tweede helft stond het spel wel op iets
hooger peil en toen zat er ook meer vaart in,
maar ook in die periode bleef het voor doel
vaak prutsen. En wanneer er al eens een goed
schot kwam, dan liet èn de Overmaas-doelman
Van Genderen, èn de Emma-keeper Den Har-
tog, zien, dat zij hun vak uitstekend verston
den. Even dreigde het spel te verruwen, maar
scheidsrechter Lissauer, die de teugels heel
strak hield, maakte daaraan onmiddellijk een
einde. Bij Emma viel Boer uit, hij werd ver
vangen door Van der Matten, en bij Overmaas
ruimde Van Meel zijn plaats in aan Bekker.
Algemeen dacht men al, dat de wedstrijd
zou eindigen, zooals hij begonnen was, toen
Overmaas in de allerlaatste minuut de over
winning uit het vuur sleepte.
Zoutewelle, die voordien weinig goeds had
laten zien, speelde den bal vrij voor Bogers,
de verdediging van Emma aarzelde even, het
geen haar noodlottig werd, want Bogers be
dacht zich geen seconde en joeg den bal in het
Emma-doel (1—0).
Er werd nog afgetrapt, maar direct daarna
klonk het fluitje voor de laatste maal.
Het begint er voor DTS nu donker uit te
zien. De kans om van de onderste plaats af
te raken is gisteren niet aangegrepen en met
31 bleef MFC in de meerderheid. D.w.z. wat
den uitslag betreft. Want den geheelen wed
strijd door was het spel van DTS veel beter
dan dat der thuisclub, maar voor het doel
was het misère in 't kwardraat.
Tallooze kansen werden om zeep gebracht
door gemis aan schotvaardigheid en te peu
terig spel. Hoe is anders zoo'n uitslag met
zoo'n spelbeeld mogelijk. Met het windje in
den rug had DTS voor de rust minstens 2 of
3 doelpunten moeten en kunnen maken. Daar
voor waren de kansen legio.
Steeds maar weer ging de bal van man tot
man en de Medemblikkers kwamen er som
tijds niet aan te pas, maar zooals gezegd,
niet zoodra roken de spelers het doel of het
was mis.
Zelfs kon de midvoor een bal van een meter
of 5 afstand, opgevangen uit een mistrap van
den keeper, niet in het doel krijgen.
Aan den anderen kant kon de M.-voorhoede
ook niet veel inbrengen tegen de D.-verdedi
ging, maar hun aanvallen waren veel meer
open en daardoor toch gevaarlijker.
Eenige tijd na de rust werd de keeper der
thuisclub verblind door de zon en Carnas pro
fiteerde hier handig van door een naar voren
gespeelden bal in te zetten.
Maar spoedig daarna was het door middel
van een kopbal uit een corner 11 en een ge
lukkig schot van den rechtsbuiten zelfs 21.
Hoewel DTS de boventoon bleef voeren, wa
ren het toch de Medemblikkers die nogmaals
scoorden door hun linksbuiten, waardoor zij
een onverdiende 31 zege behaalden.
Walker scoorde het eenige doelpunt.
Reeds sedert weken was het Wembley-
Stadion voor den 62sten landenwedstrijd tus
schen Engeland en Schotland, welke Zater
dagmiddag is gespeeld, uitverkocht. Niette
min trachtten duizenden nog op de een of
andere wijze een plaatsje voor den wedstrijd
tusschen de beste voetballers ter wereld te
bemachtigen. In korten tijd hadden 93.000
personen de loketten van het stadion gepas
seerd om getuige te zijn van den laatsten wed
strijd in het landentournooi om het Britsch
kampioenschap. Als zoodanig echter had deze
ontmoeting geen beteekenis meer, daar Enge-
lang reeds den titel heeft veroverd.
De eerste helft was slechts vijf minuten
oud, toen de Schotsche rechtsbinnen, Walker,
een goed doelpunt maakte, dat, naar later
bleek, voldoende was om zjjn land aan de
overwinning te helpen. In de eerste helft
waren de Schotten in de meerderheid, maar
tot doelpunten kwam het niet meer. Na de
rust speelden de Engelschen veel beter voet
bal dan in de eerste helft, maar de Schotten
verdedigden hun voorsprong met beleid. Het
werd een uiterst spannende strijd, waarin
vaak schitterend voetbal gedemonstreerd
werd. Het einde kwam tenslotte met een
kleine, maar over het algemeen welverdiende
10 overwinning van de gasten. De Schotten
hebben van de 62 wedstrijden tegen Engeland
er 29 gewonnen, terwijl vijftien ontmoetingen
in een gelijk spel eindigden.
Onder prachtig voetbalweer had deze
eenigszins verlate competitiewedstrijd plaats,
die ons voor twee raadselen stelde. In de
eerste plaats hebben we ons afgevraagd hoe
deze Watervogels-ploeg kampioenskansen heeft
gehad en in de tweede plaats hebben we
ons verwonderd om de inzinking van het spel
peil van de Alkmaarsche ploeg, die er een
elftal op na houdt, dat rammelt in al zijn
geledingen en dat niet meer dan een schaduw
is van wat het eenmaal was. Slechts de keeper
en enkele spelers uit de nog zoo kort achter
ons liggende glorieperiode herinnerden ons aan
betere tijden.
De rust ging in met blanke stand. Wellicht
waren de Alkmaarders iets in de meerderheid
geweest. Van doelpunten hadden ze zeker geen
kaas gegeten, terwijl de Watervogels, die soms
goede open aanvallen opzetten, bleken totaal
niet te kunnen schieten.
Na de rust was het Dingerdis, die zijn club
de leiding gaf en eenigen tijd later vergrootte
Engel den voorsprong tot 20. Daarbij bleef
het. Wel kwamen de bezoekers tegen het einde
nog even vinnig opzetten, maar het doel wis
ten ze niet te vinden.
Gelijk spel was de verhouding.
In een matige wedstrijd heeft H. slechts
een kleine overwinning kunnen behalen en
daarmee wel iets meer kreeg, dan haar toe
kwam. Een gelijk spel had meer bevrediging
geschonken, zoowel aan H. als aan Z., te
meer, daar bij een gelijk spel beide partijen
gebaat waren, daar de nu nog te spelen be
slissingswedstrijd tusschen de verliezer van
dezen strijd en TOG II dan niet gespeeld be
hoefde te worden. Nu echter moet nog tus
schen TOG II en ZVV II beslist worden, wie
er degradatie-wedstrijden zal spelen.
Overigens vertoonde deze strijd tusschen H.
enZ. weinig spannende en aantrekkelijke mo
menten. Er werd sportief en fair gespeeld,
zoodat de scheidsrechter, die zich zeer cor
rect van zijn taak gekweten heeft, geen al te
moeilijke taak had.
Bij H zagen we Dijkshoorn weer op de spil-
plaats, terwijl van Dok op de rechtshalf-
plaats was opgesteld, daar Stins nu de rechts
backplaats bezette, door het niet medespelen
van Leavey. Verder was H. ongewijzigd.
Bij den aanvang van den strijd kiest H. het
windvoordeel en trekt al dadelijk goed van
En wint met 32 van Excelsior.
De Amsterdammers zijn in deze ontmoe
ting precies met de hakken over de sloot ge
komen. Want het was uitgerekend de laatste
minuut van den wedstrijd, toen de middenvoor
Visser voor DWV het winnende doelpunt
scoorde. Nog geen 50 seconden later floot
scheidsrechter Stasse het einde.
Het eenige aantrekkelijke, dat dezen belang
rijken promotiewedstrijd heeft gekenmerkt,
was de spanning, welke er van begin tot einde
is geweest.
Het spelbeeld werd beheerscht door twee
belangrijke factoren. Deze drukten haar stem
pel op den geheelen wedstrijd. Streed aan de
eene zijde een elftal, dat in het veld was ge
komen met de wetenschap kansloos te zijn
voor het eerste klasserschap en werd er dien
tengevolge nerveus gevoetbald, aan de andere
zjjde stond een ploeg opgesteld, die de pro
motie-competitie nog moest beginnen en dus
rustig voor zoover van rust gesproken kan
worden en bedaard de aanvallen kon af
wachten, welke men op haar eerste klasser
schap zou richten. Kort gezegd: Excelsior be
gon den wedstrijd beheerscht, zelfbewust en
verdedigend. DWV daarentegen nerveus, ge
jaagd en aanvallend. De Amsterdammers bo
vendien gesteund door een vrij krachtigen
wind, waren dientengevolge van den aanvang
af sterk in het offensief. Bijna voortdurend
werd op de Rotterdamsche helft gespeeld,
doch hoe de voorhoede van DWV het ook
probeerde, de zoozeer begeerde doelpunten
kwamen niet. Aan de afwerking der aanval
len door het vijftal T. SinkeldamMonteban—
VisserLorteOoms ontbrak zeer veel. Het
spel werd veel te kort gehouden, hetgeen zich
wreekte, want verder dan de stoere Excelsior-
backs Niehoff en Achterberg kwam men niet.
Het duo SinkeldamMonteban was de ge
vaarlijkste en meest doortastende vleugel van
het aanvalsquintet. In het bijzonder Sinkel
dam deed uitstekend werk. Jammer was het,
dat zijn medespelers van zijn fraaie voorzet
ten niet profiteerden.
De aanvallen aan de andere zijde waren
voor de rust heel wat minder talrijk, doch
en dit in tegenstelling met de aanvallen van
DWV zij waren gevaarlijk. De voorhoede
van Excelsior, gevormd door Verburgd, P.
Stolk, Maaskant, Bol en Manssen, legde een
grootere routine aan den dag, dan die van
DWV. Meermalen kwam het Amsterdamsche
doel in gevaar. Maaskant onderscheidde zich
door zijn goede opstellen. Het was wel in het
bijzonder deze speler, die het de achterhoede
van DWV geducht lastig maakte. Hij was het
ook, die na een kwartier spelen door de Am
sterdamsche achterhoede liep en den bal goed
voor doel zette, waarna Manssen gemakkelijk
kon scoren (0—1). Eerst acht minuten voor
de rust gelukte het aan Porte om den stand
weer gelijk te maken. (11). Nauwelijks een
minuut later hadden de du-zenden Amsterdam
sche supporters opnieuw redenen tot juichen,
want nu was het de middenvoor Visser, die
scoorde (21). DWV had de leiding daar
mede overgenomen. Met dezen stand kwam
ook de rust. Hij gaf tot dat oogenblik de ver
houdingen heel goed weer.
Ook in de tweede helft is het snel. noch dat
van Excelsior, noch dat van DWV, op hoog
peil geweest.
De spanning echter vergoedde veel. Deze
bereikte haar hoogtepunt, toen Maaskant na
acht minuten zij het dan in buitenspel
positie scoorde en de partijen daarmede
weer op gelijken voet had gebracht. Er ont
wikkelde zich van dat moment af een snel en
bewegelijk spel met wisselende kansen voor
beide doelmonden.
Beide doelwachters Jongste (Excelsior)
en F. Sinkeldam (DWV), deden meermalen
uitstekend werk. DWV. die reeds het laatste
kwartier voor de rust beter was gaan spelen,
vocht voor haar laatste kans op het eerste
klasserschap, doch toen de laatste vijf minu
ten waren aangebroken en de stand nog
steeds gelijk was, scheen ook deze laatste en
thousiaste pogingen vruchteloos te blijven.
Men kan zich in de gegeven omstandigheden
dan ook het enthousiasme voorstellen, toen
Visser uitgerekend één minuut voor het einde
DWV's derde en tevens winnende doelpunt
maakte. Direct na den aftrap floot de heer
Stasse, die het niet moeilijk had, voor de
laatste maal. Rest tenslotte te vermelden, dat
de DWV-er Heinemann voor de rust gebles
seerd raakte en vervangen werd door Van
Vloten.
In de tweede helft werden de Excelsior-
spelers P. Stolk en Bal wegens lichte verwon
dingen vervangen door Wigman en Van der
Stoep.
leer. Er werd goed geplaatst en menigmaal
werd het Z-doel onder vuur genomen. Maar
ook Z. zit niet stil en tracht een goal te for-
ceeren.
Na ongeveer 10 min. spelen maakt Heyblok
het erste doelpunt, door een boogbal in den
uitersten bovenhoek te plaatsen (10).
Spoedig daarop wordt het door een goal van
Darphorn 20. H. vond het nu bepaald wel
genoeg en deed het verder kalm aan. Hiervan
maakte Z echter behoorlijk gebruik en eindelijk
werd haar zwoegen bloond (21). Met dezen
stand ging de rust in.
hetkwam ij: hebriceer
Na de hervatting maakte ZW al spoedig
gelijk (22) H. wordt nu weer wat enthou
siaster. Er wordt weer beter geplaatst en het
klopt ineens weer heel wat beter. Toch kon de
H-achterhoede niet voorkomen, dat Z. uit een
cornerbal den stand in haar voordeel omzette
(2—3).
H. zet nu alles op den inval en met suc
ces de Vries brengt den stand weer op gelijken
voet (3-3). Kort voor het einde brengt deze
speler den stand op 43, waarmee het einde
kwam.
Suriname neemt niet deel Bijeen
komst van het organisatiecomité
te Parys.
Het organisatie-comité der wereldkampioen
schappen voetbal is Zaterdagavond te Parijs
bijeengekomen, op welke vergadering de situa
tie, zooals die ontstaan was door het niet deel
nemen van Argentinië en het uitvallen van
Oostenrijk, nader werd bekeken.
In de eerste plaats werd besloten, de
loting, die eenigen tijd geleden heeft plaats
gehad, te handhaven, ondanks het veran
derde aspect. Door dit besluit kwam Zwe
den, welk land tegen Oostenrijk in de acht
ste finale zou spelen, direct in den kwart
eindstrijd. De winnaar van de Centraal-
Amerikaansche groep zal, nu Argentinië
verstek laat gaan, direct onder de laatste
zestien worden geplaatst. Roemenië zal
hier de tegenstander zijn.
Zwitserland—Portugal, een voorwedstrtjd,
wordt op 1 Mei a.s. te Milaan gespeeld.
Verscheidene wijzigingen werden aange
bracht inzake de verdeeling der wedstrijden
over de Fransche steden.
Suriname neemt niet deel.
In de bestuursvergadering van de F.I.F.A.
werden bovenvermelde besluiten Zondagmorgen
goedgekeurd. Wij hadden na afloop van de
bijeenkomst nog een gesprek met den heer K.
J. J. Lotsy, die begon met ons mede te deelen,
dat Suriname niet aan de voorwedstrijden
deelneemt. Waarom niet? Dat weet ik niet,
dat weet ook in de F.I.F.A. niemand, aldus de
heer Lotsy.
Tenslotte kon de heer Lothy ons nog mede-
üeelen, dat alle regelingen over de komst van
Nederlandsch-Indië thans getroffen zijn. De
ploeg vertrekt 27 April a.s. met de „Baloeran"
en arriveert 18 Mei te Marseille. Daar zal de
heer A. J. Coucke, de consul van den K.N.V.B.,
in Frankrijk, de ploeg afhalen. Men reist per
trein naar Amsterdam, waar de Indische voet
ballers met hun leiders op Zaterdag 21 Mei den
wedstrijd NederlandSchotland hopen bij te
wonen. En dan volgt op Hemelvaartsdag te
Rotterdam de ontmoeting tegen de Vereenigde
Staten. Wat na dezen laatsten wedstrijd zal
gebeuren wordt eerst tezijnertijd beslist.
DUITSCHLAND—PORTUGAL.
Het Dultsche elftal.
Het Duitsche elftal, dat op 24 April a.3. te
Frankfurt tegen Portugal zal uitkomen, is
als volgt samengesteld:
Doel: Jakob.
Achter: Janes en Muenzenberg.
Midden: Kupfer, Goldbrunner en Kitzinger.
Voor: Lehner, Gellesch, Siffling, Szepan en
Fath.
Oorzaak: vechtpartij
twee dames!
tusschen
De scheidsrerhter var den wedstrijd Vol
hardingLuto om den Zilveren Korf heeft
zich genoodzaakt gezien vijf minuten voor het
einde den strijd te doen staken.
De aanleiding tot deze beslissing was een
vechtpartij, welke was ontstaan tusschen een
speelster van Volharding en een dame van
Luto. Het tweetal ging elkaar te lijf, met het
gevolg, dat binnen luttele seconden alle spelers
en speelsters in de kloppartij waren gewik
keld. Ook het publiek liet zich niet onbetuigd
scheiden, dan wel om een handje mede te hel
en rende het veld op om de vechtenden te
pen de kluwen van vechtenden te vergrooten.
Het spreekt vanzelf, dat onder deze omstan
digheden van voortzetting van den wedstrijd
moest worden afgezien.
Het forsehe spel in het laatste kwartier
heeft de gemoederen verhit en is de aanleiding
geweest voor dit onspi rtieve slot.
Gisteren is onder groote belangstelling in
het Parkhotel te Amsterdam de laatste ronde
om het persoonlijk kampioenschap van Ne
derland dammen gespeeld. Door zjjn partij
tegen Ligthart te winnen wist de kampioen
van 1937, de Amsterdammer R. C. Keiler, zjjn
titel met succes te verdedigen. Op de tweede
plaats eindigde de IJmuidenaar Dukel.
De eindstand is als volgt:
1. en Nederlandsch kampioen R. C. Keiler
(Amsterdam), 17 pnt.
2. B. Dukel (IJmuiden) 15 pnt.
3. J. H. Vos (Amsterdam) 13 pnt.
4. H. Kinnegin (Rotterdam) 12 pnt.
5, 6 en 7. F. Raman, W. Rustenburg en
A. K. W. Damme (allen uit Amsterdam),
ieder 11 pnt.
8. en 9. A. Ligthart (IJmuiden) en C. J.
Lochtenberg (Amsterdam), ieder 9 pnt.
10. 11 en 12 P. J. van Dartelen (Haarlem), C.
Suyk (IJmuiden) en A. de Graag (Heusden),
ieder 8 pnt.
De vermoedeljjke samenstelling van
onze ploeg.
Het oefenen in de open lucht van de spelers,
die in aanmerking komen voor den wedstrijd
NederlandFrankrjjk is gisteren op de banen
van het Noordwjjksche Casino begonnen.
De keuzecommissie van den N.L.T.B. was
voltallig aanwezig en ook de waarnemende
bondsvoorzitter, de heer D. Croll en de heer
G. J. Scheurleer keken toe.
TIMMER (rechts).
Timmer, die eerst tegen Hughan en later
tegen Teschmacher speelde, had blijkbaar ong
last van zijn stijven schouder. Hij slaat, voor
al de hoog opstuitende ballen, in eenigszins
gewrongen houding terug. Toch stond zijn
spel op een hooger plan dan van een der
andere spelers.
Van Swol ontbrak het een weinig aan con
centratievermogen. 's Ochtends had hij Heynen
en 's middags De Brauw tegenover zich.
Het regelmatigst speelde ongetwijfeld
Hughan, die evenals Van Swol, zooals te voor
zien was, in ieder geval in de Nederlandsche
ploeg komt.
Waarschjjnljjk zullen Teschmacher en De
Brauw dit duo completeeren, aangezien Tim
mer niet in aanmerking wenscht te komen
als speler.
Het is echter niet uitgesloten, dat Timmer
als aanvoerder toch tot de ploeg zal behooren.
Op deze eereplaats heeft hjj door zjjn groote
wedstrijdervaring en bemindheid onder de
spelers zeker recht.
Dreyfus wint met Delahaye den
Grooten Prjjs van Pau.
De eerste groote autcmobielwedstrijd van
dit seizoen, door de bochtige en nauwe straten
van het stadje Pau, is gisterenmiddag voor
ruim 50.000 toeschouwers gehouden en op ver
diende wijze gewonnen door den Fransehman
Dreyfus in zijn donkerblauwe, compressor-
looze Delahaye. Dreyfus legde den bijna 277
km langen afstand af in den tijd van 3 uur
8 min. 59 sec., d.w.z. met een gemiddelde van
87.9 km per uur, hetgeen een nieuw record
beteekt. Het oude record stond sedert 1935
op naam van den Italiaan Tazio Nuvolari met
een gemiddelde snelheid van 83.964 km.
Met bijna twee minuten achterstand kwam
als tweede de Mercedes Benz binnen, welke
gedurende de eerste helft door Caracciola,
daarna door Lang werd bestuurd. Caracciola
vestigde een nieuw rondenrecord met een ge
middelde snelheid van 93.182 km per uur.
Het was drukkend heet tijdens den wed
strijd. Het 2.769 km lange traject door de
bochtige straten van 't stadje, waarop slechts
een klein recht stuk voorkwam, was omzóomd
met tienduizenden toeschouwers. Van de 15
ingeschreven coureurs verschenen er slechts
acht aan den start.
Groot was het aantal deelnemende wagens
dus niet, maar niettemin kregen de 50.000 toe
schouwers een spannenden strjjd te zien, welke
zich al dadelijk ontspon tusschen den Euro-
peeschen kampioen van hetv orig jaar, Carac
ciola, en den Fransehman Dreyfus.
De Mercedes lag van het begin af aan den
kop en behield de leiding tot de zevende ronde.
Toen kon Dreyfus haar veroveren tot de vijf
tiende ronde. Met een nieuwe recordronde,
waarin hij de 2.769 km in 1 min. 47 sec. af
legde, trok Caracciola zijn wagen weer op en
toen brak het duel pas goed los. Vlak bij elkaar
bljjvend, dan weer Caracciola, dan weer Drey
fus vooraan ronkten de coureurs voorbij en de
toeschouwers beleefden een uiterst spannenden
strijd, waarin de andere deelnemers in het ge
heel niet betrokken werden. Verschillende ma
len kregen de andere coureurs een lap, Dreyfus
en Caracciola raasden hen voorbij. In de 52ste
ronde (er moesten 100 ronden worden afge
legd), moest Carracciola tanken, waarbij hij
1V4 minuut op Dreyfus verloor. De Duitscher
gaf het stuur toen in handen van zijn land
genoot Herman Lang, die dadeljjk achter den
Fransehman aanging. Toen hij eenige ronden
later echter opnieuw bij de Mercedes-pitch
moest stoppen, kon Dreyfus zijn voorsprong
nog vergrooten. De Fransehman kon in zijn
snelle Delahaye verdere aanvallen afslaan en
won verdiend met bijna twee minuten voor
sprong op Lang. Bij de aankomst werd Dreyfus
op stormachtige wijze ontvangen, de vreugde
van de Franschen was bijzonder groot over de
wijze, waarop hun landgenoot deze eerste over
winning in het nieuwe seizoen op de sterke
Duitschers behaalde. De andere deelnemers
lagen zes tot zeventien ronden achter. Er kwa
men slechts vijf wagen aan het eindpunt. De
Maserati-rijders Negro en Lanza en de Bu-
gatti-coureur Matra moesten den strijd staken.