Tien jaar na
den dood
Wintersche Paasch
van Dorus
Rijkers
DOUWE EGBERTS
Tweede Blad
ÏMadimtuuu Victoria en haar Huzaar
ÏÏUiAuveJ^Aichten
Een gouden bruiloftspaar
Op het nippertje
Dc
oudste duikbooten
gesloopt
Schoolvoctbal
Een geest van vrede en
vertrouwen
Een vertrouwd en zorgvuldig
expediteur: „ESONA"
Vandaag, 19 April, is
het 10 jaar geleden, dat
Dorus Rijkers, de Koning
der Nederlandsche zee
ridders, in zijn kleine
■woning in de Artillerie-
straat, na ruim 81 jaar
geleefd le hebben, den
laatsten adem uitblies.
Dorus Rjjkers... een
figuur waaromheen reeds
bij zijn leven een waas
van romantiek gespan
nen was, de lomantiek
van het felle avontuur in
wildgeworden zeeën, de
stormduivel, die in de
vele jaren, dat hij de
roerpen van de redding-
vlet hanteerde zulk een
verbijsterend groot aan
tal menschenlevens aan
de Noordzee-brekers ont
rukte.
Er is over Dorus Rijr
Ikers veel geschreven.
Men vindt zijn beelte
nis in vele gedenkboe
ken, in tal van school
uitgaven, in bloemlezin
gen, en dat niet alleen
in Nederland zelf. Want
de roem van Dorus ging
over de grenzen en ook
dn het buitenland staat
hij te boek als Neêr-
lands grootsten zeeheld.
Er zijn thans 10 jaar
voorbijgegaan.
10 Jaar is het geleden,
dat de lange stoet den
Huisduinerweg op
kroop, met de zwarte
koets en de vele hon
derden vrienden, strijd
makkers en belangstel
lenden.
Is hij vergeten?
Neen. Dorus Rijkers Is niet vergeten.
Zijn naam leeft voort in het oude stads
kwartier om de Artilleriestraat, zijn naam
wordt nog genoemd in de verhalen, die de
vaders aan hun zoons vertellen van de dagen
van weleer, toen iederen winter weer de Ra
zende Bol zijn tol eischte van de scheepvaart,
Neen, Dorus is niet vergeten. De oude garde
waarvan er thans velen ook op het oude kerk
hof achter de Noordzee rusten is gedund,
maar dat deel wat ook nu nog décor geeft aan
deze stad, noemt zijn naam nog dikwijls als
de Noorwester de fonteinen bij „De Panne
koek" doet opspuiten of 's avonds tusschen
licht en donker, als de herinnering aan een
grootsch verleden opgehaald worden.
Dorus Rijkers 10 jaar dood..*
Er is een spreekwoord dat zegt: ,,T1 n'a
pas de héros pour son valet de chambre," het
geen men kan vertalen als: de kamerdienaar
eert zijn meester niet als held. En zoo is het
met Dorus Rijkers. Hij was tenslotte maar een
ruwe kerel, die het niet al te nauw nam en
natuurlijk spaarde, zoowel tijdens als na zijn
leven, ook de critiek hem niet.
Men vergete daarbij echter nimmer, dat men
Dorus Rijkers moet zien als het symbool
van den Helderschen „blauwen zeeridder",
zooals eens Levy Grunwald deze categorie
menschen doopte, het symbool van den onver
schilligen ruwen vletterman, die er op uittrok
als de storm over de kust daverde en met
veelal slechts gebrekkig materiaal menschen
levens aan de golven ontrukte.
Een symbool uit een groot verleden.
Laat ons het levend houden in de her
innering en daarbij nimmer vergeten dat
deze zelfde Dorus Rijkers den naam van
Den Helder met eere deed noemen in de
elf provincies van dit land en Ver daar
buiten.
Wij willen deze beschouwing net beslui
ten zonder er onze verwondering over te
hebben uitgesproken, dat nog nimmer uit
de plaatselijke vroedschap een stem is
opgegaan om een onzer nieuwe straten
den naam te geven van Dorus Rijkers.
Den Helder breidt zich nog gestaag uit,
en hoewel men waarschijnlijk reeds in de
registers de namen vastgesteld zal hebben
lijkt het ons toch aanbevelenswaardig zijn
naam ook op deze wijze voor het nage
slacht in eere te houden.
Den Helder heeft als bakermat van on
telbare zeeridders een benijdenswaardige
reputatie, en w\j zijn er van overtuigd,
dat het vele stadgenooten oprecht genoe
gen zou doen indien we ons binnen niet
al te langen tijd naast de Cornelis Dito
straat, Klaas Duitstraat en het Helden der
Zeeplein ook een Dorus Rijkers-singel
rijk mochten achten.
Vertrouwen wij erop, dat in de rijen
onzer overheid deze Vox Populi weerklank
moge vinden.
Voor een behoorlijk gevuld „Casino" heeft
gisterenavond de LJmuider Operette Vereeni-
ging een opvoering gegeven van een van Paul
Abraham's bekendste „Singspiele" „Victoria
en haar Huzaar", een operette, die reeds ver
scheidene jaren op het intenationale klein-
kunst-programma een zeer eervolle plaats in
neemt
„Victoria en haar Huzaar" Is de operette in
haar, we zouden haast zeggen, klassieken
vorm. Een rijkelijk met sentiment gelardeerd
gegeven, opgediend met bijzonder attrac
tieve muziek (verreweg het hoofdbestanddeel
van iedere operette) en waarin enkel solisten
de gelegenheid krijgen van hun kunnen te ge
tuigen.
Voorts een décor, wat ten zeerste oogstree-
lend is en ziedaar... de operette, waar ook het
verwende oog van 1938 met vreugde naar ziet.
Verleden jaar is door diezelfde vereeniging
in Den Helder een uitvoering van Emmerich
Kélman's „Die Czardas Fürstin" gegeven en
bij deze gelegenheid mochten wij ons in zeer
gunstigen zin over het gepresteerde uitlaten,
met inachtneming van het feit, dat hier na
tuurlijk gewerkt wordt niet door een beroeps
ensemble, maar door amateurs. Uit den aard
der zaak waren dus ook ditmaal onze verwach
tingen gespannen. Dit spel van Victoria en
derzelver huzaar is, wij zeiden het reeds, uiter
mate dankbaar. Heel de wereld heeft de melo
dieën gezongen of gefloten en wat is pretti
ger dan een gezelschap oude vrienden te ont
moeten. De beide vrouwelijke hoofdrollen wa
ren in handen van Dora AriszSchrama. de
radio-soubrette, die wjj reeds enkele malen,
ook buiten het kader van de IJ.O.V., beluister
den en die over een alleszins geschoolde so
praan beschikt. Ook gisteravond heeft zij haar
partij op voortreffelijke wijze gezongen. De
titelrol zong Mimi Mathijsen, eveneens be
schikkend over een zeer behoorlijk orgaan,
doch die nogal gehandicapt wordt door een
vrij sterk Duitsch accent. Waarschijnlijk zal
de tijd dit echter wel doen afslijten en bezit
de vereeniging in haar een waardevolle soliste.
Als derd moet genoemd worden Beb Verwer,
de charmante Riquette, die een zeer vlotte ver
tolking te zien gaf van haar rol.
In de mannelijke linie is daar Hans Klaassen
als Janczi: iemand die zijn sporen in het ope-
rettewerk kennelijk reeds verdiend heeft en
uitstekend voor zijn, overigens ook dankbare,
rol geschikt was. Ook Jack Rozo speelde een
eerste viool, terwijl beurtelings Han Osendarp
en Jan Glas verdienstelijk spel te zien gaven.
Zooals men ziet: daar was veel wat te loven
viel, doch dat beteekent niet, dat deze opvoe
ring vrij van onvolkomenheden was. Het orkest
derailleerde enkele malen op vrij ernstige
wijze, terwijl met name in den aanvang koor
en muziek elkaar volkomen misten.
Trouwens, het geheele eerste bedrijf muntte
niet uit: de solisten waren nog niet ingezon
gen en de samenzang was enkele malen verre
van fraai. Gelukkig dat zooveel goed gemaakt
werd in de beide laatste bedrijven.
Een woord van lof voor de artistieke décors
en de regie, die vrijwel doorloopend klopte.
Ook de dansen, met uitzondering van de „Ja
pansche" in het eerste bedrijf (en speciaal de
Russische) mogen niet onvermeld blijven.
Mogen we onzen totaal-indruk dus neer
schrijven: een weliswaar niet onberispelijk,
doch zeer zeker verdienstelijk stuk werk van
een aantal hardwerkende amateurs.
ECHTE FRIESCHE HEEREN-BAAI
OUD-HOLLANDSCHE PIJPTABAK
Vandaag viert het echtpaar Reijersde
Haan, Krugerstraat 121, zijn gouden bruilofts
feest. De buurtbewoners hadden ter eere van
dit feestelijk gebeuren, hedenmorgen de vlag
uitgestoken. Het gouden echtpaar heeft ge
lukkig nog een goede gezondheid en viert
dezen dag te midden van kinderen en klein
kinderen.
Zaterdagmiddag omstreeks 4 uur geraakte
ter hoogte van het Storthuis een jongen van
omstreeks 10 jaar spelenderwijs in de Bassin
gracht. Gelukkig voor den jongen, welke reeds
in een netelige positie was geraakt, passeerde
juist een spoorwegarbeider op de fiets. De man
sprong oogenblikkelljk te water, waarna het
hem gelukte om, via een zandbak, den jongen
op het droge te brengen. De drenkeling werd
achter op het rijwiel geplaatst en redder en
geredde verdwenen in de richting van den
Ruljghweg.
RECHTSINGANG GEVRAAGD.
BATAVIA. 16 April. Het hoofdparket ver
zocht den vice-president van den Raad van
Justitie rechtsingang te vorderen tegen den
eersten stuurman bij de K.P.M., eersten stuur
man van de „Van der Wijck", tijdens de ramp,
welke dit schip overkwam. (Aneta).
Luitenant ter zee der le kl. jhr. H. A. N. A.
van Adrichem Boogaert wordt 19 dezer bij
zijn plaatsing op het departement van De
fensie werkzaam gesteld op de IVde afdeeling
A (materieel zeemacth).
Officier-vlieger der 2e kl. C. J. van der
Graaff wordt 19 dezer geplaatst bij het vlieg
kamp De Kooij.
Het departement van marine had eenigen
tijd geleden besloten om van de oudere onder
zeebooten, eenige voor sloop te verkoopen.
Het N. v. d. D. v. N.I. verneemt thans, dat
binnenkort begonnen zal worden met den sloop
van de K H en K V, welke zal worden uitge
voerd te Tandjoeng Perak. Dit werk zal onge
veer twee a drie maanden duren en werk ver
schaffen aan circa 200 arbeiders.
Het blad verneemt verder, dat het oude
ijzer, afkomstig van den sloop dezer beide
onderzeebooten verkocht zal worden aan een
groote Duitsche firma in Hamburg.
Zeer waarschijnlijk zullen ook nog twee an
dere van de oude K-booten binnenkort in
sloopershanden vallen.
Uitslagen van Zaterdag 16 April.
Afd. A.
Chr. Opl.s.School 10 07
Tuindorp II—B.L.O. II 2—0
School 8 ISchool 8 II 30
School 4School 2 30
School 14School 6 90
Tuindorp ISchool 5 94
Afd. B.
JulianadorpRehoboth 34
ComeniusBreezand 05
Afd. D.
A.B.S. I—U.L.0 I 3—>3
brengt hulp in gezinnen, waar
door geboorte, onvolwaardig
heid of ziekte van kinderen bij
zondere nooden zijn ontstaan.
Zendt Uw bijdrage op Postgiro
75000 Den Haag.
Het is het onbluschbare optimisme in de
menschelijke ziel, dat hem ieder jaar weer
reeds weken van te voren naar Paschen doet
verlangen. In de eerste prille lentekozing slaat
hij aan het fantaseeren: ziet in het naderend
Paaschfeest de officieele ouverture van den
zomer,, maar doorgaans wordt datzelfde
Paaschfeest voor hen, die het gebruiken om
de banden met de natuur te verstevigen, een
teleurstelling. En zoo ooit dan is dat ditmaal
het geval geweest.
Want het was een Paschen niet alleen met
veel kou en regen, maar de weergoden deden
de hopende menschheid eveneens „profitee-
ren" van striemende hagelbuien en minia
tuur-sneeuwstormen.
Een Heldersche Paasch in de ongunstigste
beteekenis van het woord.
Voor velen onzer een bittere ontgoocheling.
Zaterdagmiddag hebben we ons opgemaakt
voor de viering.
We hebben de weerberichten, die niet eens
zoo bar pessimistisch getint waren, gespeld,
gelezen, herlezen en plannen gemaakt.
Plannen om langs het strand te wandelen,
uren lang, om de wintersche restanten bij de
zee met den voorjaarsbries weg te doen waaien,
plannen om de duinen door te trekken en uit te
rusten op een heuvel aan de zee, midden in een
bos waaiend helm.
Plannen om weg te fietsen, naar de Zuid, om
alleen of met z'n tweeën te gaan genieten van
de schoonheid van de tulpenvelden, die als geu
rende en lokkende schabionen lagen tusschen
het jonge groen van het lage land achter de
duinen.
Plannenplannen.....*
En de Zaterdag bleef hoopgevend.
In den namiddag brak het grijze wolkendek
open en op de vleugels van den wind
dreven de banken weg, schuin zee in, overla
tend een klaar stuk hemel, donkerblauw ge
kleurd.
Het was koud, maar er was goede hoop op
een mooie Paasch
De morgen van Paasch-Zondag leerde ons
anders.
Die bracht ons een felle wind, die schuin over
deze stad koerste, die een wreed spel speelde
met de schuchtere lentebloemen in de stads
tuintjes en die iedere hooggestemde verwach
ting reeds bij voorbaat den bodem insloeg.
Het regende: koud en droevig. De stralen
plakten tegen de ruiten en ineens begon het te
hagelen.
Milliocnen witte korrels, neergestriemd in de
straten, die herschapen werden in barre win
tersche velden, waarop de karige wandelaars
haastig een heenkomen zochten.
Paasch-Zondag
Paasch-Maandag was al niet veel beter.
Het bleef koud, het bleef bjj tusschenpoozen
regenen, nu eens ratelde een hagelbui neer, dan
weer vielen de kleine vlokken van de sneeuw
naar beneden om toch maar vooral duidelijk te
doen worden dat April altijd nog precies doet
en laat wat hij wil
Men had toen al lang begrepen, dat men zijn
vertier, de voorgestelde vreugden van de vrije
dagen, niet buitenshuis zou kunnen zoeken, een
enkele dapperling daargelaten, maar binnens
kamers.
Binnenskamers... waar de kachels snorden
als ware het hartje December
Maar het was niet alles even somber wat
deze Paasch bracht.
Want daar waren de optimisten, vooral onder
het vrouwelijk deel der bevolking, die, n'impor-
te hagel en sneeuw, hun Paaschbest aantrok
ken en op straat verschenen in de luchtigst
denkbare zomerkleedg.
Die wandelden in okergeel en lichtblauw, met
zomerhoeden en mantelpakjes. We hebben hen
gezien en onze hoofden geschud over zooveel
doodsverachtingDaar waren ook de jonge
lui die in onbedekt colbert langs 's-heeren
wegen flaneerden als was het midden Juli. Ook
de gulle gaven der weergoden met heldenmoed
trotseerend, maar men deed het met roode
neuzen en blauw-geworden handen
Buiten Den Helder liggen Huisduinen en
Donkere Duinen.
Huisduinen, dat zich voorgenomen had offi
cieus het seizoen te openen en dat klaar was
voor de ontvangst van de eerste scharen be
zoekers.
Ze z(jn niet gekomen.
Een enkele schepte moed en ging er toch
heen. maar al wat hij vond, niets van voor-
zomcrschc gezelligheid.
Maandagmiddag zijn nog velen naar het
Badpavinjoen getogen om een dansje te wa
gen. Gedurende den geheelen middag bleef
het daar stampvol. Doch dit was dan ook de
uitzondering op den regel!
De Donkere Duinen.
Het spreekt vanzelf, dat de trek naar de
..Donkere Ouinen" ook niet groot geweest is.
Men moest inderdaad wel over een groote mate
van optimisme beschikken om den tocht naar
paal 3 te wagen, want al mocht de „wind mee"
een weinig verljjdelijk zijn, het was zoo fel
koud, dat er waarlijk moed toe noodig was om
de reis te volbrengen. De pauwen hebben het
dan ook rustig gehad en de visschen hebben
het zonder oude broodkorsten moeten stellen en
de uitbottende heesters hebben het zonder de
bewonderende blikken van de menschen moeten
doen. Want hoe grillig het weer ook in deze
dagen geweest is, het heeft de uitbundigheid
van de uitbarstende knoppen niet kunnen
tegenhouden, het groeit en groent overal en als
April zijn nukken kwijt is, dan zitten we volop
in het schoon van de lente.
Opstand! gsfeest.
Maar men behoeft Paschen niet alleen te vie
ren als een uitbundig feest in de natuur.
Het moet in de eerste plaats zijn een verdie
ping van den geest, het steeds opnieuw beleven
van de Opstanding, zooals die ons verteld wordt
in het wonder-mooie Paasch-Evangelie.
Het Paaschfeest dat ons verkondigt: de Op
standing. het eeuwige leven.
En ook enthousiasme: de durf om het leven
verder te gaan, het opgericht verder gaan op
den weg die ons door dit leven gewezen wordt.
Ook zóó is Paschen.
Als men het zoo begrijpt, als men dit feest
kan zien als een feest van den Geest, dan be-
teekenen de donkere schaduwen in de natuur
geen teleurstelling.
Want achter de schaduwen staat stralend het
beeld van het altijd nieuwe, het onsterfelijk
schoone: de Opstanding.
En dan kan een droef begonnen Paasch een
schoone voleinding nemen.
We willen niet zeggen, dat het Engelsch
Italiaansche accoord als een Paasch-
verrassing is gekomen, want het was al
sinds eenigen tijd bekend en we schreven
er nog Zaterdag over. Toch mogen we het
als een bizonder gebeuren beschouwen op
dit vreugdefeest voor de Christenheid, dat
er ook wat licht doorbreekt door den
duisteren politieken hemel van Europa.
Is er werkelijk opklaring te wachten? De
pers is gunstig gestemd.
Kot deze overeenkomst, zooals zij nu voor
ons ligt, werkelijk volledig in werking, dan
zal ieder moeten zeggen, dat Chamberlain
een zeer groot diplomatiek succes heeft be
haald, zoo schreef de N.R.Crt. Want dan heeft
hij toch kans gezien, de vicieuse cirkel te ver
breken, waartoe dan de mogelijkheid niet
open stond en die een zoo ongunstigen in
vloed op de Britsch-Italiaansche betrekkingen
uitoefende.
En dit op een wijze, welke noch afbreuk
doet aan Engeland's belangen, noch aan En-
geland's prestige. Dat hij er bovendien in
slaagde deze overeenstemming na een periode
van twee jaren van oneenigheid in een zoo
korten tijd te verkrijgen, moet hem stellig
als een succes worden aangerekend en dit zal
een krachtig argument vormen voor de steeds
door hem verdedigde stelling, dat met Italië
een regeling, berustend op wederzijdschen
schen goeden wil, te bereiken zou zijn.
Zooals de vooruitzichten thans zijn, ziet
het er naar uit, dat Europa alle reden
heeft om Chamberlain voor zijn krachtig
buitenlandsch beleid zeer dankbaar te
zijn.
Het moge soms geschenen hebben, alsof
Engeland zich vernederde, een valsche schijn
overigens, nu blijkt het, dat een politiek,
welke krachtig een reëel doel stelt en dit wil
verwezenlijken zonder acht te slaan op schijn
bare prestigekwesties, ook heden ten dage
nog successen kan behalen. Bedriegen de
voorteekenen niet, dan is deze overeenkomst
nog niet het eenige succes van deze politiek.
Een datum voor nieuwe Britsch-Fransche be
sprekingen is reeds aangekondigd, Fransch-
Italiaansch overleg staat voor de deur. het
geen tot een verdere ontspanning en ophel
dering van de politieke situatie zal bijdragen.
Terwijl ook met de mogelijkheid, dat daarna
besprekingen met Duitschland zullen worden
gehouden, rekening moet worden gehouden.
Chamberlain heeft Europa weer eenig
licht gegeven in een waarlijk donkere
situatie. Zou dat licht niet bestendig blij
ken, dan heeft het waarlijk bij hem aan
goeden wil niet ontbroken.
Door de wederzijdsche fortificaties te laten
zooals ze nu zijn en door de toetreding van
Italië tot het vlootvcrdrag van Londen, is
zoowel een stabiliteit als opheldering geko
men in de militaire posities in de Middelland-
sche Zee.
Een consolidatie is hierdoor verkregen,
welke voor beide landen van groote beteeke
nis is.
Zoo ademt uit deze overeenkomst een geest
van vrede en vertrouwen, beide elementen,
waaraan Europa zoo dringend behoefte heeft.
Een harmonie tusschen woord en gedrag kan
er slechts toe bijdragen meer vertrouwen in
te boezemen.
HAVEN VAN NIEUWEDIEP.
Aangekomen van Harlingen en vertrokken
naar Londen het Engelsche s.s. „Leeuwar
den".