Tien jaar na den dood Wintersche Paasch van Dorus Rijkers DOUWE EGBERTS Tweede Blad ÏMadimtuuu Victoria en haar Huzaar ÏÏUiAuveJ^Aichten Een gouden bruiloftspaar Op het nippertje Dc oudste duikbooten gesloopt Schoolvoctbal Een geest van vrede en vertrouwen Een vertrouwd en zorgvuldig expediteur: „ESONA" Vandaag, 19 April, is het 10 jaar geleden, dat Dorus Rijkers, de Koning der Nederlandsche zee ridders, in zijn kleine ■woning in de Artillerie- straat, na ruim 81 jaar geleefd le hebben, den laatsten adem uitblies. Dorus Rjjkers... een figuur waaromheen reeds bij zijn leven een waas van romantiek gespan nen was, de lomantiek van het felle avontuur in wildgeworden zeeën, de stormduivel, die in de vele jaren, dat hij de roerpen van de redding- vlet hanteerde zulk een verbijsterend groot aan tal menschenlevens aan de Noordzee-brekers ont rukte. Er is over Dorus Rijr Ikers veel geschreven. Men vindt zijn beelte nis in vele gedenkboe ken, in tal van school uitgaven, in bloemlezin gen, en dat niet alleen in Nederland zelf. Want de roem van Dorus ging over de grenzen en ook dn het buitenland staat hij te boek als Neêr- lands grootsten zeeheld. Er zijn thans 10 jaar voorbijgegaan. 10 Jaar is het geleden, dat de lange stoet den Huisduinerweg op kroop, met de zwarte koets en de vele hon derden vrienden, strijd makkers en belangstel lenden. Is hij vergeten? Neen. Dorus Rijkers Is niet vergeten. Zijn naam leeft voort in het oude stads kwartier om de Artilleriestraat, zijn naam wordt nog genoemd in de verhalen, die de vaders aan hun zoons vertellen van de dagen van weleer, toen iederen winter weer de Ra zende Bol zijn tol eischte van de scheepvaart, Neen, Dorus is niet vergeten. De oude garde waarvan er thans velen ook op het oude kerk hof achter de Noordzee rusten is gedund, maar dat deel wat ook nu nog décor geeft aan deze stad, noemt zijn naam nog dikwijls als de Noorwester de fonteinen bij „De Panne koek" doet opspuiten of 's avonds tusschen licht en donker, als de herinnering aan een grootsch verleden opgehaald worden. Dorus Rijkers 10 jaar dood..* Er is een spreekwoord dat zegt: ,,T1 n'a pas de héros pour son valet de chambre," het geen men kan vertalen als: de kamerdienaar eert zijn meester niet als held. En zoo is het met Dorus Rijkers. Hij was tenslotte maar een ruwe kerel, die het niet al te nauw nam en natuurlijk spaarde, zoowel tijdens als na zijn leven, ook de critiek hem niet. Men vergete daarbij echter nimmer, dat men Dorus Rijkers moet zien als het symbool van den Helderschen „blauwen zeeridder", zooals eens Levy Grunwald deze categorie menschen doopte, het symbool van den onver schilligen ruwen vletterman, die er op uittrok als de storm over de kust daverde en met veelal slechts gebrekkig materiaal menschen levens aan de golven ontrukte. Een symbool uit een groot verleden. Laat ons het levend houden in de her innering en daarbij nimmer vergeten dat deze zelfde Dorus Rijkers den naam van Den Helder met eere deed noemen in de elf provincies van dit land en Ver daar buiten. Wij willen deze beschouwing net beslui ten zonder er onze verwondering over te hebben uitgesproken, dat nog nimmer uit de plaatselijke vroedschap een stem is opgegaan om een onzer nieuwe straten den naam te geven van Dorus Rijkers. Den Helder breidt zich nog gestaag uit, en hoewel men waarschijnlijk reeds in de registers de namen vastgesteld zal hebben lijkt het ons toch aanbevelenswaardig zijn naam ook op deze wijze voor het nage slacht in eere te houden. Den Helder heeft als bakermat van on telbare zeeridders een benijdenswaardige reputatie, en w\j zijn er van overtuigd, dat het vele stadgenooten oprecht genoe gen zou doen indien we ons binnen niet al te langen tijd naast de Cornelis Dito straat, Klaas Duitstraat en het Helden der Zeeplein ook een Dorus Rijkers-singel rijk mochten achten. Vertrouwen wij erop, dat in de rijen onzer overheid deze Vox Populi weerklank moge vinden. Voor een behoorlijk gevuld „Casino" heeft gisterenavond de LJmuider Operette Vereeni- ging een opvoering gegeven van een van Paul Abraham's bekendste „Singspiele" „Victoria en haar Huzaar", een operette, die reeds ver scheidene jaren op het intenationale klein- kunst-programma een zeer eervolle plaats in neemt „Victoria en haar Huzaar" Is de operette in haar, we zouden haast zeggen, klassieken vorm. Een rijkelijk met sentiment gelardeerd gegeven, opgediend met bijzonder attrac tieve muziek (verreweg het hoofdbestanddeel van iedere operette) en waarin enkel solisten de gelegenheid krijgen van hun kunnen te ge tuigen. Voorts een décor, wat ten zeerste oogstree- lend is en ziedaar... de operette, waar ook het verwende oog van 1938 met vreugde naar ziet. Verleden jaar is door diezelfde vereeniging in Den Helder een uitvoering van Emmerich Kélman's „Die Czardas Fürstin" gegeven en bij deze gelegenheid mochten wij ons in zeer gunstigen zin over het gepresteerde uitlaten, met inachtneming van het feit, dat hier na tuurlijk gewerkt wordt niet door een beroeps ensemble, maar door amateurs. Uit den aard der zaak waren dus ook ditmaal onze verwach tingen gespannen. Dit spel van Victoria en derzelver huzaar is, wij zeiden het reeds, uiter mate dankbaar. Heel de wereld heeft de melo dieën gezongen of gefloten en wat is pretti ger dan een gezelschap oude vrienden te ont moeten. De beide vrouwelijke hoofdrollen wa ren in handen van Dora AriszSchrama. de radio-soubrette, die wjj reeds enkele malen, ook buiten het kader van de IJ.O.V., beluister den en die over een alleszins geschoolde so praan beschikt. Ook gisteravond heeft zij haar partij op voortreffelijke wijze gezongen. De titelrol zong Mimi Mathijsen, eveneens be schikkend over een zeer behoorlijk orgaan, doch die nogal gehandicapt wordt door een vrij sterk Duitsch accent. Waarschijnlijk zal de tijd dit echter wel doen afslijten en bezit de vereeniging in haar een waardevolle soliste. Als derd moet genoemd worden Beb Verwer, de charmante Riquette, die een zeer vlotte ver tolking te zien gaf van haar rol. In de mannelijke linie is daar Hans Klaassen als Janczi: iemand die zijn sporen in het ope- rettewerk kennelijk reeds verdiend heeft en uitstekend voor zijn, overigens ook dankbare, rol geschikt was. Ook Jack Rozo speelde een eerste viool, terwijl beurtelings Han Osendarp en Jan Glas verdienstelijk spel te zien gaven. Zooals men ziet: daar was veel wat te loven viel, doch dat beteekent niet, dat deze opvoe ring vrij van onvolkomenheden was. Het orkest derailleerde enkele malen op vrij ernstige wijze, terwijl met name in den aanvang koor en muziek elkaar volkomen misten. Trouwens, het geheele eerste bedrijf muntte niet uit: de solisten waren nog niet ingezon gen en de samenzang was enkele malen verre van fraai. Gelukkig dat zooveel goed gemaakt werd in de beide laatste bedrijven. Een woord van lof voor de artistieke décors en de regie, die vrijwel doorloopend klopte. Ook de dansen, met uitzondering van de „Ja pansche" in het eerste bedrijf (en speciaal de Russische) mogen niet onvermeld blijven. Mogen we onzen totaal-indruk dus neer schrijven: een weliswaar niet onberispelijk, doch zeer zeker verdienstelijk stuk werk van een aantal hardwerkende amateurs. ECHTE FRIESCHE HEEREN-BAAI OUD-HOLLANDSCHE PIJPTABAK Vandaag viert het echtpaar Reijersde Haan, Krugerstraat 121, zijn gouden bruilofts feest. De buurtbewoners hadden ter eere van dit feestelijk gebeuren, hedenmorgen de vlag uitgestoken. Het gouden echtpaar heeft ge lukkig nog een goede gezondheid en viert dezen dag te midden van kinderen en klein kinderen. Zaterdagmiddag omstreeks 4 uur geraakte ter hoogte van het Storthuis een jongen van omstreeks 10 jaar spelenderwijs in de Bassin gracht. Gelukkig voor den jongen, welke reeds in een netelige positie was geraakt, passeerde juist een spoorwegarbeider op de fiets. De man sprong oogenblikkelljk te water, waarna het hem gelukte om, via een zandbak, den jongen op het droge te brengen. De drenkeling werd achter op het rijwiel geplaatst en redder en geredde verdwenen in de richting van den Ruljghweg. RECHTSINGANG GEVRAAGD. BATAVIA. 16 April. Het hoofdparket ver zocht den vice-president van den Raad van Justitie rechtsingang te vorderen tegen den eersten stuurman bij de K.P.M., eersten stuur man van de „Van der Wijck", tijdens de ramp, welke dit schip overkwam. (Aneta). Luitenant ter zee der le kl. jhr. H. A. N. A. van Adrichem Boogaert wordt 19 dezer bij zijn plaatsing op het departement van De fensie werkzaam gesteld op de IVde afdeeling A (materieel zeemacth). Officier-vlieger der 2e kl. C. J. van der Graaff wordt 19 dezer geplaatst bij het vlieg kamp De Kooij. Het departement van marine had eenigen tijd geleden besloten om van de oudere onder zeebooten, eenige voor sloop te verkoopen. Het N. v. d. D. v. N.I. verneemt thans, dat binnenkort begonnen zal worden met den sloop van de K H en K V, welke zal worden uitge voerd te Tandjoeng Perak. Dit werk zal onge veer twee a drie maanden duren en werk ver schaffen aan circa 200 arbeiders. Het blad verneemt verder, dat het oude ijzer, afkomstig van den sloop dezer beide onderzeebooten verkocht zal worden aan een groote Duitsche firma in Hamburg. Zeer waarschijnlijk zullen ook nog twee an dere van de oude K-booten binnenkort in sloopershanden vallen. Uitslagen van Zaterdag 16 April. Afd. A. Chr. Opl.s.School 10 07 Tuindorp II—B.L.O. II 2—0 School 8 ISchool 8 II 30 School 4School 2 30 School 14School 6 90 Tuindorp ISchool 5 94 Afd. B. JulianadorpRehoboth 34 ComeniusBreezand 05 Afd. D. A.B.S. I—U.L.0 I 3—>3 brengt hulp in gezinnen, waar door geboorte, onvolwaardig heid of ziekte van kinderen bij zondere nooden zijn ontstaan. Zendt Uw bijdrage op Postgiro 75000 Den Haag. Het is het onbluschbare optimisme in de menschelijke ziel, dat hem ieder jaar weer reeds weken van te voren naar Paschen doet verlangen. In de eerste prille lentekozing slaat hij aan het fantaseeren: ziet in het naderend Paaschfeest de officieele ouverture van den zomer,, maar doorgaans wordt datzelfde Paaschfeest voor hen, die het gebruiken om de banden met de natuur te verstevigen, een teleurstelling. En zoo ooit dan is dat ditmaal het geval geweest. Want het was een Paschen niet alleen met veel kou en regen, maar de weergoden deden de hopende menschheid eveneens „profitee- ren" van striemende hagelbuien en minia tuur-sneeuwstormen. Een Heldersche Paasch in de ongunstigste beteekenis van het woord. Voor velen onzer een bittere ontgoocheling. Zaterdagmiddag hebben we ons opgemaakt voor de viering. We hebben de weerberichten, die niet eens zoo bar pessimistisch getint waren, gespeld, gelezen, herlezen en plannen gemaakt. Plannen om langs het strand te wandelen, uren lang, om de wintersche restanten bij de zee met den voorjaarsbries weg te doen waaien, plannen om de duinen door te trekken en uit te rusten op een heuvel aan de zee, midden in een bos waaiend helm. Plannen om weg te fietsen, naar de Zuid, om alleen of met z'n tweeën te gaan genieten van de schoonheid van de tulpenvelden, die als geu rende en lokkende schabionen lagen tusschen het jonge groen van het lage land achter de duinen. Plannenplannen.....* En de Zaterdag bleef hoopgevend. In den namiddag brak het grijze wolkendek open en op de vleugels van den wind dreven de banken weg, schuin zee in, overla tend een klaar stuk hemel, donkerblauw ge kleurd. Het was koud, maar er was goede hoop op een mooie Paasch De morgen van Paasch-Zondag leerde ons anders. Die bracht ons een felle wind, die schuin over deze stad koerste, die een wreed spel speelde met de schuchtere lentebloemen in de stads tuintjes en die iedere hooggestemde verwach ting reeds bij voorbaat den bodem insloeg. Het regende: koud en droevig. De stralen plakten tegen de ruiten en ineens begon het te hagelen. Milliocnen witte korrels, neergestriemd in de straten, die herschapen werden in barre win tersche velden, waarop de karige wandelaars haastig een heenkomen zochten. Paasch-Zondag Paasch-Maandag was al niet veel beter. Het bleef koud, het bleef bjj tusschenpoozen regenen, nu eens ratelde een hagelbui neer, dan weer vielen de kleine vlokken van de sneeuw naar beneden om toch maar vooral duidelijk te doen worden dat April altijd nog precies doet en laat wat hij wil Men had toen al lang begrepen, dat men zijn vertier, de voorgestelde vreugden van de vrije dagen, niet buitenshuis zou kunnen zoeken, een enkele dapperling daargelaten, maar binnens kamers. Binnenskamers... waar de kachels snorden als ware het hartje December Maar het was niet alles even somber wat deze Paasch bracht. Want daar waren de optimisten, vooral onder het vrouwelijk deel der bevolking, die, n'impor- te hagel en sneeuw, hun Paaschbest aantrok ken en op straat verschenen in de luchtigst denkbare zomerkleedg. Die wandelden in okergeel en lichtblauw, met zomerhoeden en mantelpakjes. We hebben hen gezien en onze hoofden geschud over zooveel doodsverachtingDaar waren ook de jonge lui die in onbedekt colbert langs 's-heeren wegen flaneerden als was het midden Juli. Ook de gulle gaven der weergoden met heldenmoed trotseerend, maar men deed het met roode neuzen en blauw-geworden handen Buiten Den Helder liggen Huisduinen en Donkere Duinen. Huisduinen, dat zich voorgenomen had offi cieus het seizoen te openen en dat klaar was voor de ontvangst van de eerste scharen be zoekers. Ze z(jn niet gekomen. Een enkele schepte moed en ging er toch heen. maar al wat hij vond, niets van voor- zomcrschc gezelligheid. Maandagmiddag zijn nog velen naar het Badpavinjoen getogen om een dansje te wa gen. Gedurende den geheelen middag bleef het daar stampvol. Doch dit was dan ook de uitzondering op den regel! De Donkere Duinen. Het spreekt vanzelf, dat de trek naar de ..Donkere Ouinen" ook niet groot geweest is. Men moest inderdaad wel over een groote mate van optimisme beschikken om den tocht naar paal 3 te wagen, want al mocht de „wind mee" een weinig verljjdelijk zijn, het was zoo fel koud, dat er waarlijk moed toe noodig was om de reis te volbrengen. De pauwen hebben het dan ook rustig gehad en de visschen hebben het zonder oude broodkorsten moeten stellen en de uitbottende heesters hebben het zonder de bewonderende blikken van de menschen moeten doen. Want hoe grillig het weer ook in deze dagen geweest is, het heeft de uitbundigheid van de uitbarstende knoppen niet kunnen tegenhouden, het groeit en groent overal en als April zijn nukken kwijt is, dan zitten we volop in het schoon van de lente. Opstand! gsfeest. Maar men behoeft Paschen niet alleen te vie ren als een uitbundig feest in de natuur. Het moet in de eerste plaats zijn een verdie ping van den geest, het steeds opnieuw beleven van de Opstanding, zooals die ons verteld wordt in het wonder-mooie Paasch-Evangelie. Het Paaschfeest dat ons verkondigt: de Op standing. het eeuwige leven. En ook enthousiasme: de durf om het leven verder te gaan, het opgericht verder gaan op den weg die ons door dit leven gewezen wordt. Ook zóó is Paschen. Als men het zoo begrijpt, als men dit feest kan zien als een feest van den Geest, dan be- teekenen de donkere schaduwen in de natuur geen teleurstelling. Want achter de schaduwen staat stralend het beeld van het altijd nieuwe, het onsterfelijk schoone: de Opstanding. En dan kan een droef begonnen Paasch een schoone voleinding nemen. We willen niet zeggen, dat het Engelsch Italiaansche accoord als een Paasch- verrassing is gekomen, want het was al sinds eenigen tijd bekend en we schreven er nog Zaterdag over. Toch mogen we het als een bizonder gebeuren beschouwen op dit vreugdefeest voor de Christenheid, dat er ook wat licht doorbreekt door den duisteren politieken hemel van Europa. Is er werkelijk opklaring te wachten? De pers is gunstig gestemd. Kot deze overeenkomst, zooals zij nu voor ons ligt, werkelijk volledig in werking, dan zal ieder moeten zeggen, dat Chamberlain een zeer groot diplomatiek succes heeft be haald, zoo schreef de N.R.Crt. Want dan heeft hij toch kans gezien, de vicieuse cirkel te ver breken, waartoe dan de mogelijkheid niet open stond en die een zoo ongunstigen in vloed op de Britsch-Italiaansche betrekkingen uitoefende. En dit op een wijze, welke noch afbreuk doet aan Engeland's belangen, noch aan En- geland's prestige. Dat hij er bovendien in slaagde deze overeenstemming na een periode van twee jaren van oneenigheid in een zoo korten tijd te verkrijgen, moet hem stellig als een succes worden aangerekend en dit zal een krachtig argument vormen voor de steeds door hem verdedigde stelling, dat met Italië een regeling, berustend op wederzijdschen schen goeden wil, te bereiken zou zijn. Zooals de vooruitzichten thans zijn, ziet het er naar uit, dat Europa alle reden heeft om Chamberlain voor zijn krachtig buitenlandsch beleid zeer dankbaar te zijn. Het moge soms geschenen hebben, alsof Engeland zich vernederde, een valsche schijn overigens, nu blijkt het, dat een politiek, welke krachtig een reëel doel stelt en dit wil verwezenlijken zonder acht te slaan op schijn bare prestigekwesties, ook heden ten dage nog successen kan behalen. Bedriegen de voorteekenen niet, dan is deze overeenkomst nog niet het eenige succes van deze politiek. Een datum voor nieuwe Britsch-Fransche be sprekingen is reeds aangekondigd, Fransch- Italiaansch overleg staat voor de deur. het geen tot een verdere ontspanning en ophel dering van de politieke situatie zal bijdragen. Terwijl ook met de mogelijkheid, dat daarna besprekingen met Duitschland zullen worden gehouden, rekening moet worden gehouden. Chamberlain heeft Europa weer eenig licht gegeven in een waarlijk donkere situatie. Zou dat licht niet bestendig blij ken, dan heeft het waarlijk bij hem aan goeden wil niet ontbroken. Door de wederzijdsche fortificaties te laten zooals ze nu zijn en door de toetreding van Italië tot het vlootvcrdrag van Londen, is zoowel een stabiliteit als opheldering geko men in de militaire posities in de Middelland- sche Zee. Een consolidatie is hierdoor verkregen, welke voor beide landen van groote beteeke nis is. Zoo ademt uit deze overeenkomst een geest van vrede en vertrouwen, beide elementen, waaraan Europa zoo dringend behoefte heeft. Een harmonie tusschen woord en gedrag kan er slechts toe bijdragen meer vertrouwen in te boezemen. HAVEN VAN NIEUWEDIEP. Aangekomen van Harlingen en vertrokken naar Londen het Engelsche s.s. „Leeuwar den".

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1938 | | pagina 3