o**
Landsverraad
Tusschen twee auto's
bekneld
Journalist Hansen tot geld
boete veroordeeld
Radioprogramma
EDGAR RICE
BURROUGHSÏ
Geen verschooningsrecht
voor bankier
Beperking haring-
visscherij
Maximum aantal bezoekers
de Primavera
op
Kunsthandelaar eischt
schadevergoeding
„OVERVETTE" RINSO, SPECIAAL VOOR DE WASMACHINE
ETHEL M, DELL
No. 46.
46. Rokoff trachtte te ontsnappen, voor
dat de aapman hem had gezien en toen Tar-
zan de „bomba" inliep, sloegen de vijf matro
zen, die Tarzan herkenden, in de tegenover
gestelde richting op de vlucht. Voorzichtig
liep hij rond het kamp heen en kwam spoedig
tot de conclusie, dat er kortelings in de jungle
iets gebeurd moest zijn. Doch zijn gevoelige
reukorganen vertelden hem, dat de beide men
sen, die hij zocht in dezelfde richting waren
gevlucht. Achteraf verwonderde Jane er zich
over, dat zjj zo veilig de nacht had overleefd
in die vreselijke jungle. Op deze tweede dag
sloop de opgejaagde vrouw langs e .1 dieren
spoor, bevreesd, dat zij ieder ogenblik tegen
over een wild dier zou komen te staan of
tegenover een der wilden, die hier in de om
trek woonden. En ze snelde vooruit, in de
hoop, dat ze de kant van de grote rivier op
liep. Plotseling bleef ze als aan de grond ge
nageld staan bij het zien van het vreemde
schouwspel, dat zich aan haar voordeed. Mid
den in het dichte struikgewas wachtte ze. Een
grote aap zat, omringd door vele kleinere en
in hun midden liep een grote, glanzende
panter heen en weer. En hoewel ze verwon
derd was bij het zien van deze natuurlijke
vijanden, die zo broederlijk bij elkaar waren,
sloeg haar de schrik om het hart, toen ze
opeens een grote, gespierde krijger naar de
dieren toe zag komen. Het kwam haar voor,
dat hij de dieren verschillende orders gaf. De
dieren en de man stonden op en verdwenen
in de jungle. Ze kon niet weten, dat dit de
„dieren van Tarzan" waren. Maar een ander
individu lag een halve kilometer van haar
verwijderd, verstijfd van angst op de grond,
toen de woeste bende vlak langs hem ging.
Het was Rokoff en hij wist, dat de dieren, die
hij gezien had, de helpers van Tarzan van de
Apen waren.
Hitleriaansch pamflet van
Nat. Soc. Ned. Arb. Partij.
Vragen aan de ministers.
de
De eerste kamerleden Bruineman en jhr.
ide Savornin Loliman hebben aan de mi
nisters van Algemeene Zaken en van Jus
titie eenige vragen gesteld in verband met
twee vergaderingen, gehouden door de Na-
tionaal-Socialistische Nederlandsche Arbei
derspartij.
In één dezer vergaderingen te Am
sterdam gehouden heeft de partij
leider E. H. van Rappard een plei
dooi gehouden voor de aansluiting
van Nederland bij Duitschland.
Voordat de aanwezigen de zaal verlieten,
werd het Horst Wessellied gezongen, terwijl
men van elkander afscheid nam met den
Duitschen groet „Heil, llitler!"
De heer Bruineman vraagt of de minis
ters het oirbaar achten, dat dergelijke taal
in Nederland door Nederlanders wordt ge
bezigd en of tegen zoodanig optreden geen
maatregelen behooren te worden genomen.
Jhr. de Savornin Lohman wijst
er den ministers op, dat in den op
roep voor de bijeenkomst der Nat..
Soc. Ned. Arb. Partij d.d. 11 April
j.1. te Urtecht den Nederlandschen
„arbeiders van 't hoofd en de vuist"
het voorbeeld der „Oostenrij.ksche
kameraden" voor oogen wordt ge
steld.
Eerstgenoemden wordt aangeraden, zich
met hun „Duitsche kameraden" te „ver
broederen" en voorgespiegeld, dat ook hun
„Hitler's socialisme" „vrijheid, arbeid en
brood" zal geven.
„Oostenrijk vrij en wij?"
Voorts wordt in dezen oproep een lezing
van Dr. van Rappard over het onderwerp
„Oostenrijk vrij en wij?" aangekondigd,
terwijl het pamflet is getooid met het ha
kenkruis en onderteekend met den uitroep
„Heil Hitier".
Jhr. de Savornin Lohman wijst
Hunne Excellentiën op de landsver-
raderlijke strekking van dit pamflet;
het spoort immers Nederlanders
aan te bevorderen, dat Nederland
in een vreemd staatsverband wordt
ingelijfd!
Uit het feit, dat de verspreiding van een
dergelijken oproep en het houden van ge
noemde vergadering werden toegelaten blijkt
volgens den vragensteller wel, dat justitie
en politie niet over voldoende preventieve
en repressieve bevoegdheden van strafrech
terlijken en politioneelen aard beschikken.
Zijn de ministers bereid te bevorderen,
zoo wordt ten slotte gevraagd, dat aan de
Overheid zoo spoedig mogelijk zoodanige
bevoegdheden ter beschikking worden ge
steld?
Ernstige verkeersongelukken in
Groningen en Vries.
Gistermorgen omstreeks tien uur is de
19-jarige ongehuwde Duitsche schippers
knecht P. Koopmans, wonende te Burum
(Fr.) op den Frieschen straatweg onder
Groningen, ter hoogte van de melkfabriek
„de Ommelanden", bij het inhalen van een
G.A.D.O.-bus met groote snelheid tegen een
vrachtauto van den houthandel van Calcar
en Penon uit Groningen gereden. De jon
geman werd met een verbrijzelden schedel
opgenomen. Hij was op slag dood. Het mo
torrijwiel werd vernield.
Gevolg van den sneeuwstorm.
Tengevolge van den hevigen sneeuwstorm
is in den nacht van Maandag op Dinsdag
in Ubbena, gemeente Vries, een ernstig auto
ongeluk gebeurd.
Toen d 33-jarige chauffeur R. de Vries,
wonende te Enschede, de ruit van zijn auto
schoonwischte naderde uit de richting Gro
ningen een auto.
Deze reed pardoes tegen den an
deren wagen aan. De heer de V.
geraakte tusschen beide auto's be
kneld. De snelheid, waarmede de
wagen uit de richting Groningen
reed, was zoo groot, dat de auto
vijftig tot zestig meter werd voort
geduwd.
Het slachtoffers verkeert in levensge
vaarlijken toestand.
Tegen den bestuurder van de Groningsche
auto is proces-verbaal opgemaakt.
Vergeefs leroep op het Duitsche
recht.
De Hooge Raad heeft het cassatieberoep
verworpen van een Haarlemschen bankier,
die door den kantonrechter te Haarlem op
verzoek van het landgericht te Berlijn was
opgeroepen als getuige in een voor dat
landgericht gevoerd proces, waarbij het
ging om door dezen bankier in Nederland
voor een der procespartijen uitgevoerde fi-
nancieele transacties.
De bankier beriep zich hierbij op het ver
schooningsrecht, dat hem als bankier vol
gens de Duitsche wetgeving zou toekomen,
doch de kantonrechter was van oordeel,
dat bij de beslissing over deze vraag het
Nederlandsche recht, dat geen verschoo
ningsrecht voor een bankier kent, moest
worden toegepast en verwierp het gedane
beroep op verschooningsrecht.
Nieuwe regeling.
Naar wij vernemen, ligt het in het voor
nemen voor het seizoen 1938 weder een rege
ling ter beperking van den aanvoer van
haring te treffen.
Deze regeling zal in hoofdzaak hierop
neerkomen, dat de haringdrijfnetvisschers-
vaartuigen in verschillende étappen zullen
uitvaren de eerste groep op 11 Mei a.s.
terwijl voor de vleet een bepaalde maxi
mumlengte zal worden voorgeschreven.
Vóór 16 Mei zal geen haring mogen wor
den aangevoerd.
Voorts zal worden bepaald, dat tusschen
twee opeenvolgende reizen een bepaalde
tijdsruimte zal moeten verloopen.
Zondagavond werd onder groote belang
stelling de „Primavera" te Rotterdam ge
sloten.
De voorzitter van de „Primavera", de
heer B. C. D. Hanegraaff, sprak de slui
tingsrede uit. Hij zeide o.m., dat de zeven
de „Primavera" de meeste bezoekers heeft
gehad, n.1. 132.452 personen.
De „Primavera" 1936 telde 69.559 bezoe
kers, terwijl het hoogste aantal op deze
laatste tentoonstelling na, in 1934 bereikt
werd en wel met 96.100 bezoekers.
Procedure In New York.
De „Daily Telegraph and Morning Post"
meldt uit New York, dat de New Yorksche
kunsthandelaar Hamilton een eisch tot
schadevergoeding van 400.000 pond heeft
ingediend tegen Lord Duveen en Duveen
Brotters. Inc. Het Opperste Gerechtshof te
New York heeft deze zaak evenwel uitge
steld tot 3 October.
Hamilton beweert, dat de gedaagden voor
aanstaande Amerikaansche kunstverzame
laars hebben beinvloed en er op zouden
hebben aangedrongen niet te bieden op twee
doeken, die in 1929 in veiling zijn gekomen.
De rechters willen Lord Duveen over deze
zaak hooren.
Tegen den journalist C. L. Hansen
tegen wien, zooals bekend, een
strafvervolging is ingesteld, omdat
hij weigerde getuigenis af te leg-
in een strafzaak tegen N.N., eischte
de officier van Justitie f 300.
subs. 100 dagen hechtenis.
De Haagsche rechtbank heeft
verdachte gisteren veroordeeld tot
een geldboete van f 100.
Heem eens een proef met de nieuwe, „overvette" Rinso,
het enige wasmiddel, dat speciaal gefabriceerd wordt voor
het gebruik in de wasmachine. Door de bijzondere sa
menstelling verwijdert Rinso al het vuil uit Uw goed in
ongekend korte tijd. Bovendien kan het uiterst werkzame
Rinso sop nog vele malen achtereen worden gebruikt
Met één pakje Rinso van 1 2} cent krijgt U de hele ge-
zinswas van 5 personen in 1 uur volmaakt schoon.
En niet alleen in elke wasmachine geeft Rinso dat
schitterende resultaat, maar ook in elke tobbe!
Bovendien heeft Rinso een bon voor geschenken.
DONDERDAG 21 APRIL 1938.
Hilversum I, 1875 en 415,5 m.
8.009.15 KRO. 10.00 NCRV. 11.00 KRO.
2.00—12.00 NCRV.
8.009.15 en 10. Gramofoonmuzlek.
10.15 Morgendienst.
10.45 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-orkest en gramofoonmuziek.
2.00 Handwerkuurtje.
2.55 Gramofoonmuziek.
3.00 Voor de vrouw.
3.30 Gramofoonmuziek.
3.45 Bijbellezing.
4.45 Gramofoonmuziek.
5.00 Handenarbeid voor de jeugd.
5.30 Pianokwartet „Die Haghe".
6.30 Gramofoonmuziek.
6.50 Causerie over Verpleging van lijders aan
vallende ziekte.
7.00 Berichten.
7.15 Journalistiek weekoverzicht.
7.45 Reportage.
8.00 Berichten ANP.
Herhaling SOS-Berichten.
8.15 Stafmuziek 5de Regiment Infanterie.
9.00 Causerie „Het bijgeloof in den loop der
tijden".
9.30 Vervolg concert.
10.00 Berichten ANP.
10.05 Gramofoonmuziek.
10.45 Gymnastiekles.
11.00 Gramofoonmuziek. Ca. 11.5012.00
Schriftlezing.
Hilversum H, 301,5 m.
Algemeen programma, verzorgd door de
AVRO.
8.00 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.30 Het Omroeporkest.
11.00 Causerie „Gij zult geen kwaad spreken"
11.30 Het Omroeporkest en soliste.
12.30 Ensemble Rentmeester en gramofoon-
nluziek.
2.00 Voor de vrouw.
2.30 Pianovoordracht.
3.00 Gramofoonmuziek.
4.00 Voor de zieken.
4.30 Gramofoonmuziek.
4.40 Voor de kinderen.
5.30 Aeolian-orkest.
6.30 Sportcauserieën.
7.00 Voor de kinderen.
7.05 AVRO-Dansorkest.
7.30 Astronomische lezing.
8.00 Berichten ANP. Mededeelingen.
8.10 Concertgebouw-orkest en solist.
9.15 Radiotooneel.
9.45 Gramofoonmuziek.
10.00 Het Omroeporkest en garmofoonmuziek
11.00 Berichten ANP.
Hierna AVRO Dans-Orkest.
11.3012.00 Gramofoonmuziek.
FEUILLETON.
DOOR
39.
Toen zij ze weer opende, zag ze een bekend
gezicht met heldere groene oogen, die haar
met diepe bezorgdheid aanstaarden.
„Kijk, daar is Peters," zei ze met inspan-
ning.
„Ja, mejuffrouw ik en Elfrida," zei Pe
ters fluisterend.
Zij keek hem verbaasd aan, want hij was
gekleed in een grijs colbert, dat blijkbaar uit
de garderobe van Pax afkomstig was. Achter
hem zag ze Elfrida, die haar stralend van
vreugde verwelkomde.
„Wat aardig van jullie beiden om te komen
zei ze, terwijl ze zich bukte om den hond te
streelen, en liep toen door, aan den arm van
kolonel Risborough.
Zij begaven zich door het middenschip tus
schen de lange stoelen door, naar het a.Laar.
Zij hoorde een geschuifel achter zich, veroor
zaakt door Elfrida, die het zeer natuurlijke
verlangen had om als bruidsmeisje op te tre
den, en door Peters werd tegengehouden door
gefluisterde terechtwijzingen.
Toen bereikten ze de trappen van het altaar,
en Pax trad waardig en ernstig op haar toe.
L>e predikant wachtte tot Pax zich naas
Claire geplaatst had. Met pijnlijke verwonde
ring zag ze, dat Chris Markham met een bleek,
strak gelaat naast Pax stond. Zij had geen
tjjd om hem een glimlach of een groet toe te
zenden, daar de dienst onmiddellijk begon.
Het was een korte plechtigheid, zoo kort,
dat bijna voor ze het wist, zij Pax's stem dui
delijk en beslist de huwelijksbelofte hoorde
uitspreken. Zij begon te beven. Nu was het
haar beurt. Zij hoorde den veldprediker haar
aanspreken in heldere, eenvoudige woorden,
die tot het diepst van haar ziel schenen door
te dringen. En plotseling overgolfde haar een
machtig gevoel van het hoofd tot de voeten, en
zij wist dat zij bang was.
De veldprediker zweeg en een stilte volgde
op zijn woorden. Men wachtte op haar ant
woord. Zij stond daar om te antwoorden, maar
zij kon niet. Haar keel voelde droog, gezwol
len, verlamd. Ze maakte een krampachtige
beweging. Een donkere nevel zweefde voor
haar oogen, en daarin zag ze slechts één ding
het gezicht van Guy, met een hoonlach om
de volle lippen, en een spottende vraag in de
oogen. Kort tevoren had zij nog geloofd, dat
Guy haar daad goedkeurde, maar nu twijfelde
zij 'plotseling. Al haar beweegredenen en over
tuigingen schenen te wankelen. Het was alsof
hij plotseling uit het Land der Schaduwen was
teruggekomen om ze belachelijk te maken. Zij
hijgde naar adem en alles werd zwart
Iemand sprak zacht en dringend. Zij voelde
den rand van een glas tegen haar lippen.
Het gaat goed heel goed," verzekerde
de' stem haar. „Probeer dit te drinken! Niet te
vlug! Wij hebben allen tijd."
Zij poogde te gehoorzamen en voelde water
langs haar kin loopen, dat op hetzelfde oogen-
blik zachtjes afgeveegd werd.
„Zoo is het beter, is het niet?" zei Pax.
„Blrjf nu even stil zitten. De hitte heeft je
bevangen, maar je behoeft je niet ongerust
te maken."
Zij opende haar oogen en zag hem over haar
heen gebogen, volkomen kalm, maar toch on
wrikbaar. Achter hem zag zij vaag het altaar
met zijn gouden kruis. Zij zat op een stoel op
den hóek van de eerste rij. en Pax steunde
haar. De veldprediker stond aan haar andere
zijde, maar de beide mannen hadden zich
teruggetrokken.
„Misschien wilt U de plechtigheid liever uit
stellen," opperde de geestelijke.
Hij was jong en ernstig, en er klonk me
delijden in zijn stem, maar zij zag hem niet
duidelijk. Zij kon alleen Pax onderscheiden en
het heilig symbool op den achtergrond.
„Ik geloof niet, dat dit noodig zal zijn," zei
Pax; „zij zal dadelijk weer zich zelf zijn."
Het was alsof hij zich direct tot haar richtte;
en zij had het gevoel alsof hij haar dwong, en
werktuigelijk antwoordde zij.
„Neen neen het is niet noodig. Het
spijt mij zoo."
„Drink nog wat water!" zei Pax, het glas
aan haar lippen houdend.
Zij dronk, omdat haar geen keus gelaten
werd, en langzamerhand werd haar omgeving
duidelijker.
Zij ontmoette een blik met meer zekerheid.
De donkere mist met het dreigende visioen,
was verdwenen.
„Ik ben nu weer geheel in orde," zei ze.
„Zullen we voortgaan?" vroeg de veldpre
diker.
„Ben je gereed?" zei Pax.
„Ja, ik ben gereed," antwoordde zij.
Hij hielp haar opstaan. De predikant begaf
zich half onwillig terug naar het altaar. Ko-
kolonel Risborough trad naar voren en onder
steunde haar aan den anderen kant.
Te zamen knielden zij neer, en eenige minu
ten later werden Pax en zij verklaard tot man
en vrouw.
HOOFDSTUK II.
De onbekende Slacht.
Gedurende de rest van dien dag werd Claire
voortdurend herinnerd aan de opmerking, die
mevrouw Risborough dien morgen over Pax
gemaakt had, want van het oogenblik af dat
de huwelijksplechtigheid voorbij was, nam hij
kalm de geheele situatie in handen, en haar
verantwoordelijkheid was ten einde.
Van Chris merkte zij weinig, behalve een
stevigen handdruk en een half gemompelde
vraag naar Yvonne, die zij zeer moeilijk te
beantwoorden vond. Hij wenschte haar geen
geluk, of deed alsof hij haar huwelijk be
schouwde als elk ander. Hij scheen integendeel
veel meer met Pax bezig te zijn dan met haar,
maar zij was geen getuige van het afscheid
tusschen hen beiden.
Kolonel Risborough ging met hen terug
naar het nu half leege huis en zij gebruikten
een haastigen maal tijd, alvorens over te gaan
tot de laatste voorbereidselen. De tijd scheen
om te vliegen, maar Pax liet geen oogenblik
zijn kalme zorg en zijn meesterschap over ae
situatie varen. Met kalmte en vaste hand be-
heerschte en regelde hij alles, en miste niets.
Zijn kalmte werkte als een tegengif op alle
drukte en zenuwachtigheid, en toen eindelijk
het oogenblik van vertrek was aangebroken,
was Claire verbaasd over het gemak, waar
mede alles verliep.
Yvonne verdroeg de onvermijdelijke sto
ring van haar rust zonder protest. Haar ver-
dooving was te diep om door invloeden van
buiten gestoord te worden.. Zij scheen in een
toestand van bedwelming te verkeeren, en
ofschoon zij bij bewustzijn was, sprak zij
weinig. Zelfs toen Claire haar verteld had,
dat haar huwelijk met Pax had plaats gehad,
was zij niet zeker dat het nieuws tot haar
was doorgedrongen. Zij hoopte op een gelei
delijk ontwaken, als haar gezondheid beter
werd. Die toestand van half bewustzijn kon
niet voortduren, maar zij bad, dat wanneer
haar geest weer begon te werken, de vre«-
selijke oorzaak ervan op den achtergrond zou
zijn geraakt. Als zij in Engeland kwamen,
zou de oude Yvone herleven en misschien
weer geluk kunnen vinden.
Zij zag met bezorgdheid tegen de reis op,
maar troostte zich met de gedachte, dat
Yvonne nooit veel last van de hitte had ge
had. Aan zichzelf dacht zij niet eens, maar
Pax dacht voor haar, en toen zij in den trein
naar Bombay stapten, zag ze, dat al het mo
gelijke voor haar comfort gedaan was. Zij
zou hem gaarne bedankt hebben, maar vond
het te moeilijk.
Dat het reisgezelschap vermeerderd was
met Peters en Elfrida was een verrasing voor
haar, maar tevens een opluchting. Pax had
nu zijn eigen gevolg en, hoewel nooit ver van
haar verwijderd, was hij toch zelden werke
lijk in haar gezelschap. De onuitgesproken,
maar zeer duidelijke blijdschap van Peters
deed haar goed en het was onmogelijk dat
vroolijke gezicht aan te zien, zonder zelf iets
van zjjn opgewektheid te voelen. De manier
waarop hij Pax' kleeren droeg was de grap
pigste vertooning, die rij ooit had gezien.
Als rij hem zag, kon zij slechts met moeite
haar lachen inhouden, hoe weinig rij geneigd
was tot vroolrjkheid. Zelfs Elfrida had zich
aangewend hem te zitten aankijken met op
getrokken wenkbrauwen, wat het geheel nog
grappiger maakte. Claire begon te voelen,
dat rij en Elfrida veel gemeen hadden.
Zij was voor het eerst langer dan eenige
minuten met Pax te zamen, toen zij dien
avond in den trein dineerden, nadat de duis
ternis gevallen was op de zongeblakerde
woestijn. Yvonne lag op haar slaapbank in
de coupé, bewaakt door Ghulam, die haar
dadelijk zou roepen als zij noodig mocht zijn.
Pax had op haar gewacht tctdat rij alle
voorzorgen voor Yvonne genomen had. „Het
spijt mij zoo," zei ze, toen zij zich eindelijk
bij hem voegde, maar hij bracht haar dade
lijk tot zwijgen.
„Dat is niet noodig, lieve. Ga hier zitten
dan haal ik een koelen dronk voor je."
Zij gehoorzaamde, en liet haar pjjnljjk
kloppend hoofd tegen het kussen leunen.
Haar weerstandsvermogen was op dat oogen-
genblik zeer gering en rij zou alles wat hn
vroeg gedaan hebben zonder tegenspreken
Maar toen rij zag, dat hij haar ijskoude
champagne bracht, protesteerde zij zwak.
„Pax, wat bijzonder attent van je! Dat had
je niet moeten doen."
(Wordt vervolgd.)
