sl
o
Gevaarvan typhoon
onderschat
Radioprogramma
EDGAR RICE
BURROUGHS
UIT ONZE OOST
Ex N.S.B, leider wordt vervolgd
Zweefvliegtuig in het
prikkeldraad
Lid van Prov. Staten
vrijgesproken
De roofoverval op den
slimmen boer
Nederlandsch Zwitsersche
leening aan Argentinië
Koopt Engeland Amerikaansch
vliegtuigmateriaal 1
Het zwaard van Karei
de Groote verhuist
„Otto de laatste"
Zeven Italianen gedood
ETHEL M, DELL
No. 47.
Niet zoodra waren de dieren van Tarzan
verdwenen, of Rokoff sprong op en rende door
e jungle zo snel als zijn benen hem konden
dragen. Zijn enige gedachte was de afstand
tussen hem en de dieren zo groot mogelijk te
maken. En zo geschiedde het, dat toen Jane
bij de oever van de rivier kwam, waar zij hoop
te met een boot de zee te kunnen bereiken en
zo te kunnen ontsnappen, dat Rokoff op korte
afstand achter haar was. Op de oever lukte
het haar de kano uit de modder vrij te krij
gen, toen ze een man op zich af zag komen.
Een angstkreet ontsnapte haar. Het was Ro
koff. Nog een ogenblik en de boot zou vrij
zijn. Ze werkte als een razende. Met een
plotselinge beweging raakte de kano los en
dreef naar het midden van de rivier, juist toen
Rokoff de plek bereikte. Zijn vingers misten
hun doel om de boot te grijpen slechts op
enkele centimeters. Jane viel bijna flauw van
de inspanning van de laatste paar minuten.
Maar gelukkig, ze was nu veilig. Op dat ogen
blik zag ze een triomfantelijke glimp in de
ogen van den Rus. Hij bukte zich plotse,ing
en greep naar iets dat in de modder moest
liggen. Jane kromp, haar ogen wijd open van
angst, op de bodem der kano in elkaar, en ze
besefte, dat op het laatste ogenblik het succes
van haar bevrijding had gefaald, en dat zij
inderdaad weer in de macht van den Rus was.
Want de man had het eind van het touw ge
zien, waarmede de kano aan de boom vastge
bonden was geweest. Maar zijn glimlach van
overwinning was slechts van korte duur.
Ernstige beschuldiging.
De president van het hoogge
rechtshof te Batavia heeft, naar de
N.R.Crt., meldt, een arrest getee-
kend, waarbij met vernietiging
van de desbetreffende afwijkende
beschikking van dén president van
de strafkamer van den raad van
Justitie te Batavia rechtsingang
met verwijzing naar de terechtzit
ting wordt verleend tegen den gewe
zen leider der N.S.B. in Indië, ir.
A. L. van der Laaken, terzake van
het misdrijf, bedoeld in art. 153
bis van het Indische Wetboek van
strafrecht, in verband met de ope
ningsrede, die ir. van der Laaken
heeft gehouden op den jongsten N.
S.B.-landdag te Batavia.
Dit artikel luidt als volgt:
Hij, die zich opzettelijk uit in woord, ge
schrift of afbeelding, waarin zij het ook
zijdelings, voorwaardelijk of in bedekte ter
men verstoring der openbare orde of om
verwerping dan wel aanranding van het
in Nederland of in Ned.-Indië gevestigd ge
zag wordt aangeprezen, of daarvoor stem
ming wordt gemaakt, wordt gestraft met
gevangenisstraf van ten hoogste zes jaar
of geldboete van ten hoogste driehonderd
gulden.
Uitspraak van den Raad voor
de scheepvaart inzake de stran
ding van de „Van Heutsz."
De Raad van Scheepvaart te Batavia
heeft naar de N.R.Ct. meldt, uitspraak ge
daan inzake de stranding van het K.P.M.
motorschip „Van Heutsz", op Green Island,
nabij Hongkong in den nacht van 1 op 2
September 1937, tijdens een zwaren typhoon
In de zeer uitvoerig en uiterst gedetail
leerde uitspraak memoreert de Raad alle
feiten, o.a. ook de aanvaring van de „Van
Heutsz" met het Doensche stoomschip „Gcr-
trude Maersk" en later met het stoomschip
„Hai Li".
De Raad kan niet ontkomen aan
den indruk, dat het gevaar, voort
spruitend uit de reeds op 31 Aug.
gesignaleerde typhoon, door den ge
zagvoerder van de „Van Heutsz"
sterk is onderschat en dat de geva
ren van de in de richting van Hong
kong gaande typhoon op 1 Sept.
1937 onvoldoende ernstig zijn beoor
deeld.
Anderzijds erkent de Raad echter dat
achteraf de beoordeeling van een zwaren
typhoon een ander aspect draagt dan op
het oogenblik waarop deze wordt gerap
porteerd. Uit het voorgevallene moge echter
de leering worden getrokken, dat men, by
het signaleeren van een typhoon, zoolang
men niet beter weet, op hét ergste voorbe
reid moet zijn.
Bestuurder bij noodlanding aan
het hoofd gewond.
Gisterochtend omstreeks kwart
over tien heeft op een weiland in de
buurtschap de Ankelaar, gemeente
Apeldoorn, een zweefvliegtuig van
de zweefvliegschool te Teuge een
noodlanding gemaakt.
De bestuurder van het toestel, de heer
Bauling uit Deventer, voorzitter van de
zweefvliegclub Teuge, die voor het maken
van een overlandvlucht te Teuge was op
gestegen, was door gebrek aan thermische
luchtstroomingen gedwongen te dalen. Bij
den uitloop is het toestel in een prikkel-
draadraster terecht gekomen.
De heer Bauling werd aan het hoofd ge
wond en is per ziekenauto naar het Juliana-
ziekenhuis te Apeldoorn overgebracht.
Het toestel, dat niet ernstig werd be
schadigd, zal gedemonteerd worden en naar
het vliegveld Teuge worden getransporteerd
N.S.B.'er, die van vischdiefstal
verdacht werd.
Het Gerechtshof te Amsterdam heeft gis
teren den vischsorteerder K. van S. uit
I.Imuiden, lid van de Prov. Staten van
Noordholland, waarin hij deel uitmaakt van
de N.S.B.-fractie, vrijgesproken van de hem
tènlaste gelegde diefstal van enkele tongen
in den Rijksvischafslag te IJmuiden.
Ook de rechtbank had den man vrijge
sproken. Het O.M. had in hooger beroep
twee maanden - gerequireerd.
DUUR UITSTAPJE
Een Belg heeft bij het politiebureau
Stadhouderskade te Amsterdam aangifte
gedaan, dat hij, na een bezoek aan een
perceel aan den Amstel, een bedrag van
driehonderdtachtig gulden mist. In verband
hiermede zijn een man en een vrouw aan
gehouden en voorloopig op het bureau in
gesloten.
Beiden ontkennen echter iets van de ver
miste geldsom af te weten.
„Zware jongens" voor langen tijd
achter de tralies.
De rechtbank te Leeuwarden deed giste
ren uitspraak in de zaak tegen den 24-ja-
rigen landarbeider W. van der Z. te Wie
rum, den 21-jarigen varensgezel U. K. en
den 18-jarigen arbeider J. S., beiden uit
Holwerd. Allen zijn gedetineerd wegens
poging tot diefstal met geweldpleging, sub
sidiair poging tot afpersing en het weder
rechtelijk binnendringen op een besloten
erf.
In den avond van 12 Januari drongen de
verdachten de schuur van den landbouwer
G. van der Kooi te Wier (Westdongeradeel)
binnen met het doel v. d. Kooi te berooven.
Toen de boer bezig was zijn vee té voeren,
werd hij door de verdachten overvallen en
mishandeld. De mishandeling werd eerst
gestaakt, toen van der K. aanbood, geld
te zullen halen. Toen hij echter met een
geweer in de schuur terugkwam, kozen
de verdachten het hazenpad.
De Officier van Justitie had tegen ieder
vier jaar gevangenisstraf geëischt. De
rechtbank veroordeelde W. van Z. en U. K.
ieder tot vier jaar gevangenisstraf en J. S.
tot twee-en-ecn-half jaar gevangenisstraf,
door te brengen in de jeugdgevangenis.
Naar het A.N.P. verneemt, hebben de on
derhandelingen tusschen de regcering van
Argentinië en een groep Ncderlandsche en
Zwitsersche bankiers tot resultaat gehad,
dat een leening zal worden afgesloten voor
den tijd van twee jaar, ten bedrage van
12'/i millioen gulden en 40 millioen Zwit
sersche francs. Het syndicaat staat onder
leiding van de heeren Mendelsohn, Pierson
en de Nederlandsche Handel Maatschappij.
;Be ontoereikende productie van
de Britsche luchtmachtindustrie.
Eenigo deskundigen van het Engelschc
ministerie van buitenlandsche zaken hebben
zich gisteren naar New York begeven om er
de mogelijkheid na te gaan direct vliegtuig
materiaal aan te schaffen totdat de Britsche
fabrieken, die reeds op volle capaciteit wer
ken, hun productie zullen kunnen uitbrei
den.
Het verluidt, dat indien de missie in de
Vereenigde Staten niet ten volle zal sla
gen, zij den toestand in Canada zal nagaan.
DUITSCHE RIJKSINSIGNIëN WOR
DEN UIT DE HOFBURGTE WEENEN
GESLEEPT.
In de Hofburg te Weenen bevinden zich
nog de oude Duitsche rijksinsigniën, o.a.
het oude zwaard van Karei de Groote,
waarmede de Duitsche keizers eeuwenlang
den ridderslag plachten te geven. In Aken,
waar keizer Karei begraven werd, bleven
ook de rijksinsigniën, de z.g. „Stefansbur-
scha", een met edelsteenen rijk versierd
taschje, dat verschillende reliquiën bevat
en" dat sedert Karei de Groote steeds bij
alle kroningen op 't hoogaltaar stond, als
mede tenslotte ook het „Evangeliar" van
Karei den Grooten, op welks purperen blad
zijden met gouden letters de Duitsche kei
zers eeuwenlang den eed aflegden. Deze hei
ligdommen van het Duitsche Rijk bleven in
Aken tot de komst der Franschen in 1798.
in welk jaar men de Rijksinsigniën naar
Weenen in veiligheid bracht. Van de Duit
sche nationale heiligdommen, die in dien
tijd uit Neurenberg naar Weenen werden
getransporteerd, noemen wij de oude Duit
sche keizerskroon en verder het z.g. Rijks
kruis, dat de „heilige lans" bevat. Deze hei
lige lans zou, volgens de overlevering, door
keizer Otto de Groote bij den slag op het
Lerchfeld (955) zijn gegrepen, op 'n oogen
blik, toen het scheen, alsof de aanstor
mende Ilongaarsche horden de overwin
ning zouden behalen.
Al deze kleinoodiën zullen, naar wij ver
nemen, niet in de Hofburg blijven; men
overweegt ze, óf in den dom te Spiers óf
in het „Römer" te Frankfort onder te bren
gen.
Men gunt den Habsburgers geen
troonopvolger.
De „B.Z. am Mittag" behandelt onder het
opschrift „Otto de Laatste" het bevel tot
inhechtenisneming tegen Otto van Habs-
burg. Het blad schrijft o.a., dat al mag het
oordeel van de geschiedenis over den een
of anderen Habspurger niet slecht zijn, over
het algemeen het geslacht geen laatsten
troonopvolger te gunnen is.
Ontploffend projectiel.
In de buurt van Nervesa Della Battaglia
(Italië) is een uit de oorlogsjaren af
komstig projectiel ontploft.
Zeven jongelui werden gedood en twee
ernstig gewond.
VRIJDAG 22 APRIL 1938.
Hilversum I, 1875 en 415,5 m.
Algemeen Programma, verzorgd door de
NCRV.
8.00 Schriftlezing, meditatie, gewijde muziek,
(Gr.p.1).
8.30 Gramofoonmuziek.
9.30 Gelukwenschen.
9.45 Gramofoonmuziek.
10.30 Morgendienst.
11.00 Gramofoonmuziek.
11.15 Viool en piano.
In de pauze: Gramofoonmuziek.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.30 Ensemble van der Horst en Gramofoon»
muziek.
2,00 Gramofoonmuziek.
2.25 Christ. lectuur.
3.00 Solistenconcert.
4.20 Gramofoonmuziek.
5.00 Orgelspel.
6.00 Gramofoonmuziek.
6.30 Voor tuinliefhebbers.
7.00 Berichten.
7.15 Literair halfuurtje.
7.45 Reportage.
8.00 Berichten ANP. Herhaling SOS-Bericht.
8.15 NCRV-Orkest en solisten. (Om ca. 10.00
BerichtenANP).
10.45 Causerie over Honkbal.
11.00 Gramofoonmuziek. Ca. 11.5012.00
Schriftlezing.
Hilversum II, 301,5 m.
8.00 VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA. 12.00
AVRO. 4.00 VARA. 7.30 VPRO. 9.00 VARA.
10.40 VPRO. 11.00—12.00 VARA.
8.00 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.20 Declamatie.
10.40 Gramofoonmuziek.
11.10 Vervolg declamatie.
11.30 Orgelspel.
12.00 Gramofoonmuziek.
12.30 Ensemble Uona Palmay.
1.10 Orgelspel.
I.30 Ilona Palmay's ensemble.
2.15 AVRO-Dansorkest, B. Decker 's orkest en
solist.
4.00 Gramofoonmuziek.
5.00 Voor de kinderen.
5.30 Orgelspel.
6.05 De Ramblers.
6.30 Politiek radiojournaal.
6.50 Orgelspel.
7.00 Causerie „Honderd Jaar Burgerlijk Wet.
boek".
7.20 Berichten ANP.
7.30 Berichten.
7.35 Lezen in de Bijbel.
8.00 Zang en piano.
8.30 Causerie „Het zien van schilderijen".
9 00 VARA-Orkest en soliste.
10.00 Fantasia en solist.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Avondwijding.
II.00 Pianovoordracht.
11.30 JazmuZiek (gr.pl.)
11.5512.00 Gramofoonmuziek.
FEUILLETON.
DOOR
40.
„Ik weet beter dan jij, wat ik doen raoet,''
Zei Pax kalm. „Drink het op! Je hebt het
noodig."
Zij mompelde een protest, maar voldeed
aan zijn verzoek. Ten slotte had zij hem het
recht gegeven om over haar te heerschen
Toen zij zich na eenigen tijd wat opgewek
ter voelde, gingen zij aan tafel. Het uas
voor haar een allervreemdste gewaarwor
ding, daar in dien zwaaienden trein te zitten
dineeren met een man, die voor haar nauwe
lijks meer was dan een kennis, waar wien
zij dien ochtend trouw gezworen had voor
haar verdere leven. Zij zou graag willen we
ten of hij de situatie ook ongewoon vond
maar al was dit het geval, hg gaf er met
het minste blijk van. Zijn donker gezicht had
een uitdrukking van hoffelijke bezorgdheid
voor haar, anders niet. Hij praatte heel kalm
over onverschillige onderwerpen. r„„
Tegen het einde van den maaltgd1
Peters binnen om zich er _van e o\i i g
dat zij goed bediend werden en om Pax te
vertellen, dat Elfrida een bijzonder goed
avondmaal genoten had. i,-™
„Dat doet mij plezier," zei PaX' J?j
dat zij er niet ziek van wordt, maar dat zal
je zelf moeten opknappen."
En toen kwam Elfrida binnen, zich m
allerlei bochten wringend van blijdschap,
waaruit bleek, dat zij het uitstekend maakte.
Zij begreep ten volle, dat haar afgod nu haar
meester was geworden, en ook scheen zij bij
intuïtie te weten, dat de bleeke bruid van
dien morgen nu ook zijn eigendom was, want
zij bewees ook Claire uitbundige hulde.
Zij streelde en liefkoosde de terrier, totdat
zij in uiterste tevredenheid tusschen hen bei
den in ging liggen, terwijl Peters buiten de
wacht hield.
Claire leunde achterover in haar stoel. Zij
was erg moe, maar het maai had haar go»n
gedaan. Zij sloot de oogen, terwijl de tafc-i
afgeruimd werd, en voelde, dat zij op haar
stoel had kunnen slapen.
Pax stoorde haar niet, en gedurende eenige
oogenblikken viel zij in een lichte sluimering.
Toen deed haar gevi-el van verantwoording
haar ontwaken, en ze richtte zich verschrikt
op.
„Wat doe ik? Ik mag niet hier blijven!
Rook toch!"
„Ik hoopte dat je in slaap zcu vallen," zei
Pfl.X
Zij glimlachte tegeu hem en ging rechtop
in haar stoel zitten. „Neen. Ik mag nog niet
slapen, ik moet teruggaan naar Yvonne.
Dat heeft toch geen haast, wel?" oppeide
Pax. „Ghulam is er toch. Als je wilt, zal ik
Peters sturen, om te zien of alles in orde
is."
Zij schudde het hoofd. „Neen ik moet
gaan Ik heb ergen slaip. dat kcr.it zeker
van de champagne. Ik zal er van profiteere;.
zelf naar bed gaan. Goeden nacht, Elfrida!"
Zij bukte om de hond te liefkoozen die
onmiddellijk op haar achterste oooten ging
staan en Claire omhelsde. Zij drukte een kus
op haar satijnen kop.
Toen zij zich ophief, zag zij Pax haar aan
kijken met een half schertsenden blik, maar
toch had hij datzelfde in zijn oogen, waar
voor zij dien morgen onwillekeurig eerbied
had gevoeld.
Misschien kwam het door het zwaaien van
den trein, maar een plotselinge duizeling be
ving haar en zij greep aan het raam vast.
Pax' sterke hand sloot zich onmiddellijk om
haar arm, maar hij sprak niet.
Na eenige oogenblikken was het voorbij.
„Ik ben bang, dat ik nog niet erg vast op
mijn beenen sta, maar nu is het weer in orde."
„Zou ik je iets mogen vragen?" vroeg Pax
met een vaste, besliste stem.
Zij keek hem met iets van wanhoop aan.
„Ja. als het moet."
Zijn oogen keken recht in de hare. „Waar
om ben je vanmorgen flauw gevallen? Je
hoeft niet te antwoorden, als je het Lever
niet doet."
Zij deinsde achteruit. „O. dat! Ik g« oof.
dat het gedeeltelijk door de hitte kwam."
„Niet heelemaal?' zei Pax vriendelijk, maar
met ernstig aanhouden.
Zij wendde haar oogen af. Zij kón hem niet
spreken over dat visioen van Guy. Was het
niet door zijn hand, dat Guy gestorven was?
„Ik wil liever niets meer zeggen," zei ze.
Hij maakte een lichte beweging; de druk op
haar arm werd sterker. ..Misschien begrijp Ik
het, zonder dat je het mg zegt," zei hij zacht.
Alsof hij tegen een kind sprak, ging hij
voort: „Claire, wil je tegen mij even vrien
delijk zijn als je zooeven voor Elfrida was? Ik
zal je niet meer vragen."
Zij voelde haar hart bonzen van schrik. Het
was belachelijk, zei ze tot zich zelf, maar zij
stond als versteend.
Hij wachtte een oogenblik. „Zelfs dat niet?"
ze' hg toen. „Goed, lieve. Denk er niet aan.
het was maar een grap. Ik zal je terug
brengen naar Yvonne."
Zij volgde hem, geschokt, onderworpen,
onverklaarbaar vernederd.
Zij had er niet aan gedacht om aan zijn
verzoek te voldoen, maar toen zij alleen met
Yvonne was, wenschte zij met haar geheeie
hart, dat rjj het gedaan had.
Zij vond Yvonne wakker, maar te versuft
om te praten. Zij had niet naar Miss Sahibb
gevraagd, zei Ghulam.
Claire bedankte hem en zond hem weg,
wetend dat hij zou gaan slapen binnen het
bereik van haar stem. De trein snelde voort
in de duisternis. Die hitte was als een looden
gewicht, dat hen neerdrukte. Zij trachtte aan
de verschrikkelijke reis te denken als aan
den eersten stap van hun terugkeer naa- En
geland het dierbaar land met zijn groene
weiden en koele stranden, maar slaagde er
niet in haar gedachten te dwingen. Zij dacht
aan den man in de aangrenzende coupé, die
haar slechts gevraagd had om even vriende
lijk tegen hem te zijn als tegen zijn hond
Was het alleen een conventioneel verzoek ge
weest? Had hg werkelijk slechts een grap
willen maken, zooals hij zei?
Of was het feit, dat dit hun huwelijksnacht
was, plotseling tot hem doorgedrongen, zoo
als het zich nu als een dreigend schrikbeclfl
aan haar vertoonde?
„Mijn God," kreunde ze in haar angst, „wat
heb ik gedaan?"
En voor het eerst zag ze volkomen duide
lijk, dat de stap dien zij gedaan had, onher
roepelijk was, zag, dat zg afstand gedaan
had van dat kostbare bezit haar vrijheid,
en dat zij zich gegeven had in de handen van
een man. die haar altijd de zijne had willen
maken. En zg had nooit geweten als op dit
oogenblik, hoeveel haar vrgheid haar waard
was.
Zij had Pax altijd graag mogen lijden, maar
zij kende hem niet. en dat beangstigde haar
Zijn beheerscht optreden maakte haar des te
meer bewust van het feit, dat zij aan zjjn
genade was overgeleverd, en ofschoon zg
geen reden had om te vreezen, dat hij zijn
beheersching ooit zou verliezen, had zij toch
sterk het gevoel, dat zij er tenslotte door
overwonnen zou worden. Hg was zoo kalm.
zoo praktisch, zoo zeker van zich zelf. Zij
was zich steeds bewust geweest van haar
zwakheid, maar zij had nog nooit rekening
gehouden met zijn kracht. Het scheen haar
toe, dat, naar hetgeen zij er van avond van
gezien had, zij haar idee van een kalme en
zekere vriendschap tusschen hen, geheel
moest laten varen.
Zij klemde zich vast aan de overtuiging,
dat hij nooit zou trachten te nemen, wat
hem niet geboden werd, maar daarachter
schuilde de twijfel. De onbekende kracht, die
van hem uitging, zou vroeger of later haar
lijdelijken tegenstand breken. Zij konden niet
hun geheeie verdere leven zoo tegenover
elkander staan. Dat begon zij te beseffen, en
ofschoon haar wil zich langen tijd legen de
zijne kon stellen, op den duur moest zij voor
diezelfde onbekende kracht buigen. Zij kon
zich niet voorstellen, dat hij ten laatste, alsof
het de meest gewone zaak was haar aan
zijn wil zou onderwerpen. En een ontstellend
vermoeden kwam haar in de gedachte dat
even. snel verbannen werd dat het voor
hen beiden veel beter zou zijn, als hij dit
deed.
Het leven was zoo kort! En dan zoovele
vraagstukken! Zg slaakte een bijna harts-
tochteiijken zucht van vermoeidheid en be
gon zich te ontkleeden.
De trein raasde voort door den nacht. Zoo
was het leven een razende tocht van de
eene duisternis naar de andere. En voort
durend leed de mensch zorg en angst; en toch
hoe hing hij aan dat leven! Waarom?
Waarom
Toen zij gereed was, ging zij naar Yvonne
en boog zich over haar heen. Zij lag stil. met
half gesloten oogen, die zij opende toen Claire
haar zachte hand op haar voorhoofd legde
„Ben jij daar. lieve?" fluisterde Yvonne
„Waar zijn wij?"
„W ij zijn in den trein, lieveling op
weg naar huis. Wil je niets hebben."
Yvonne bewoog zich rusteloos in de kus
sens. „Ik zie die lantaarn niet graag," zei ze.
Claire keek om zich heen. „Bedoel je het
licht, lieve? Hindert het je in je oogen?"
(Wordt vervolgd.)
