©1 1
TilM
TARZAI
H
M
Luchtlijn
Indië-Australië
Radioprogramma
EDGAR RICE:
BURROUGHSj
Fraude en chantage
De Belgische scholieren
te Haarlem
Matrassenfabriek te Enschede
in vlammen
Bouwstaking ten einde
UIT ONZE OOST
Eèrst de K.N.I L.M.,
dan de KX MJ
Voorzitter van Landraad vermist
Boerderijbrand te Eemnes
ETHEL M, DELL
Steeds meer tapijten in
het politiebureau
Voor den 21sten maal
veroordeeld
Tegen fandtechnicus f 100.
boete geëischt
DOOR
56.
De boot, die Jane's aandacht had getrokken,
terwijl zij op het dek van de Kinsaid op wacht
stond, was ook door Rokoff gezien en door de
beesten van Tarzan aan de andere kant van
de rivier. Op het geroep van de Rus keerde de
kleine boot om, en na enkele woorden met hem
gewisseld te hebben, nam de Rus in de boot
plaats en deze zette nu koers naar de Kinsaid.
Voordat het schip de helft van de afstand had
afegelegd, knalde er een geweer van het dek
en een matroos, die vooraan in de kleine boot
stond, sloeg voorover in zee. Nog een ander
lid viel als slachtoffer van het geweer van
Jane daarna ging de boot terug naar de kust
en wachtte tot het dag w"rd Jane begreep, dat
dit slechts uitstel voor haar was en dat zij alles
in het werk moest stellen om voor haar veilig
heid te zorgen. De twee matrozen, die zij in
het vooronder had opgesloten, dwong ze op
haar plannen in te gaan. Met een revolver ln de
hand om hem tot gehoorzaamheid te dwin
gen, liet zij hen boven op het dek komen.
Toen zette zij hen aan het werk en liet de
kabel van het anker doorhakken. Het schip
had voldoende proviand en water aan boord,
het stormachtige seizoen was voorbij en zij
hoopte, dat als de Kinsaid eenmaal naar de
open zee zou zijn afgedreven, ze door een
voorbijvarend schip zouden worden opgemerkt
De nacht was diepzwart, uitstekend geschikt
voor haar doel. Haar 'vijanden konden niets
van het werken aan boord zien en wisten ook
niet dat de eb het schip zeewaarts droeg. Toen
de laatste vezels van de kabel doorgehakt wa
ren, dreef de Kinsaid snel weg. Opeens klonk
op de rivier het schot van een geweer en de
kreet van een vrouw. Terwijl ze luisterde, ver
slapte één oogenblik Jane's aandacht. De twee
mannen liepen naar haar toe en wierpen haar
tegen het dek. Was tenslotte haar vechten voor
haar vrijheid toch tevergeefs geweest Toen ze
viel, zag Jane, tegen de vage glans van de
ocea-n, de gestalte van e n anderen man, die
over de railing van de Kinsaid klom.
Agnhemsch aannemer opgelicht.
Ontslagen uitvoerder verraadt
zijn oollega.
Dezer dagen werden een houthandelaar
en twee uitvoerders van bouwwerken te
Arnhem door de politie aldaar gearres
teerd. Wij vernemen in verband met deze
arrestatie het volgende:
Een Arnhamsche aannemer, die op de
Hoogkamp huizen bouwde, had twee uit
voerders in zijn dienst, die met een hout
handelaar afspraken bij hem meer hout
te bestellen dan zij voor den bouw van de
woningen noodig hadden.
Zij keerden den houthandelaar over deze
ibestellingcn provisie uit, maar brachten an
derzijds den aannemer, die natuurlijk veel
minder hout ontving dan er besteld was,
deze gefingeerde bestellingen in rekening.
Op die manier heeft de aannemer voor
ruim drie duizend gulden teveel hout be
taald.
Behalve van oplichting is hier ech
ter ook sprake van chantage. De
aannemer ontsloeg één van de beide
uitvoerders, die daarop zijn collega
'bedreigde met aangifte bij de po
litie als die hem niet verder mee
liet profiteeren van de vruchten
der door hen opgezette oplichtings
affaire.
Inderdaad voerde hij dit dreigement uit,
zoodat een van dit drietal-niet alleen voor
oplichting, maar ook voor afpersing zal
worden vervolgd.
De politie is erin geslaagd een klein deel
van het door oplichting verkregen geld in
beslag te nemen.
Frans Hals-museum, Groote
Kerk en bollenvelden stonden op
het programma.
De 400 leerlingen van de Belgische mid
delbare scholen hebben gisteren, op den
laatsten dag van hun verblijf in ons land,
een bezoek gebracht aan Haarlem, Na een
wandeling door de binnenstad, bezichtigden
de gasten het Frans Hals-museum, waar zij
werden rondgeleid door den directeur den
heer G. D. Gratama.
Vervolgens bezochten zij de Groote Kerk,
waar de heer A. M. Michels het beroemde
orgel bespeelde.
Hierna vertrokken de scholieren naar
Hillegom, vanwaar zij, na aldaar een wan
deling door de bollen vejden te hebben ge
maakt, per trein naar België terugkeer
den.
Brandweer was het zich snel ver
spreidende vuur spoedig meester.
Gisterochtend omstreeks kwart over elf
ontstond brand in de afvalspinnerij van de
matrassenfabriek der firma Gebrs. Baar-
schers, aan den Parallelweg te Enschede, in
een zoogenaamde krasmachine.
Daar zich in de spinnerij een groote hoe
veelheid katoen-afval en kapok bevond, ver
spreidde het vuur zich snel. Verstikkende
rookwolken stegen op, waardoor de brand
weer van zuurstofapparaten gebruik moest
maken.
Met het oog op het aanvankelijk bestaand
gevaar voor uitbreiding, werd de naast ge
legen R.K. bewaarschool ontruimd.
De brandweer, die het vuur van verschil
lende zijden aantastte, was de brand echter
vrij spoedig meester.
De belangrijke schade wordt door verze
kering gedekt.
Gistermorgen is te Emmen de vergadering
gehouden van de in het gebied van de
patroons-vereeniging „Zuid-Oost-Dremte"
stakende bouwvakarbeiders, ongeveer 500 in
getale. De vergadering heeft de bemidde
lingsvoorstellen, na breedvoerige bespre
kingen, met overgroote stemmenmeerder
heid aangenomen, zoodat heden het werk
zal worden hervat.
Het lid van den Indischen Volks
raad de heer C. C. van Helsdingen,
heeft aan de regeering een schrifte
lijke vraag gericht, waarbij hij ver
zoekt uitvoerig te worden ingelicht
omtrent de rol, welke de K.N.I.L.M.
en de K.L.M. zijn toebedeeld in de
luchtverbinding met Australië. In
de vraag komt, aldus de N.R.Crt., de
wensch tot uiting, dat aan de K.N.I.
L.M. in de eerste plaats en voor-
loopig zelfs met uitsluiting van an
deren, de gelegenheid moet worden
gegeven om den luchtdienst te on
derhouden tusschen Indië en de
landen rondom den Pacific. De heer
van Helsdingen vraagt hieromtrent
ook inschakeling van het oordeel
van den Volksraad.
De voorzitter van den landraad te Pontia-
nak, mr. J. B. W. Hesselink, wordt reeds
gedurende vier dagen vermist. De naspo
ringen om hem te vinden zijn, aldus de N.
R. Crt., tot nog toe vruchteloos gebleven.
Men vreest, dat hij door verdrinking om
het leven is gekomen.
Grootvee gered, kleinvee een
prooi der vlammen
Gistermiddag brak, tijdens afwezigheid
der bewoners, brand uit in de boerderij
van den lieer I. Hilhorst aan den Meentwee
alhier.
Het vuur vond gretig voedsel in het rie
ten dak en de krachtige wind wakkerde de
vlammen fel aan. Eenig groot vee, dat op
stal stond kon worden gered, maar het
kleinvee, een 25-tal kippen en konijnen,
kwam in de vlammen om. Verschillende
landbouwwerktuigen werden mede een prooi
der vlammen. De oorzaak van den brand is
onbekend.
De boerderij brandde geheel uit. Zij was
slechts laag verzekerd.
FEUILLETON.
DOOR
51.
„Neen mijnheer neen, mijnheer!" zei Pe
ters eerbiedig maar beslist. „Het is niet van
mij, mijnheer, het is Uw geld. Ik moet nog
voor mijn vrijstelling van dienst en mijn over
tocht betalen, mijnheer. Ik probeer niet eens
dat geld op te sparen, ik ben nooit een spaar
der geweest. Maar ik betaal het, als ik het
heb, mijnheer."
„O, zwijg toch, Peters!" riep Pax, die boos
wilde worden, maar waarin hij door n andere
belachelijke gemoedsaandoening belet werd.
„Zoo iets kan ik niet toestaan. Je bent mij geen
cent schuldig. Als je het weten wilt, voel ik
mij voor geheel mijn verdere leven moreel jou
schuldenaar."
„Wij zullen niet over moreel praten, mijn
heer," zei Peters preuts. „Dat heeft niets met
deze zaak te maken. Als deze onderneming op
een knallende mislukking uitliep, wie hou dan
Verantwoordelijk zijn? Wel, ik natuurlijk.
Pax schoof in een lach. Dat was de eemge
manier om Peters en zijn redeneeringen te be
handelen. „Goed," zei hij. „Als je niet voor je
zelf kunt sparen, zal ik het voor je doen. En
als wij slagen inplaats van de mislukking
waar jij over spreekt krijg je eeh extra
sommetje om mee te kunnen trouwen.
„Duizend donders!" zei Peters, plotseling
vuurrood. „Daar zou ik in elk geval een succes
van maken."
„En zij ook, wed ik," zei Pax,
Peters greep een kleerborstel en hield zich
daar eenige seconden onnoodig mee bezig.
Toen keek hij grijnzend zijn kapitein aan. „Dus
U hebt mijn geheim geraden," zei hij op een
toon van beheerschte vreugde. „Zij is een bui
tengewone vrouw, mijnheer, dat kunt U van
mij aannemen. Ik bof, als ik haar krijg."
Pax legde onverwacht zijn hand op Peters'
schouder. „Zal ik je eens iets vertellen, Pe
ters?" zei hij.
„Als het U belieft, mijnheer," zei Peters,
plotseling in de houding staande.
„Wel," zei Pax, „zij boft ook en buiten
gewoon ook en als je het wilt, zal ik haar
dat zelf vertellen."
„Zou U dat willen, mijnheer?" zei Peters,
zijn militaire houding vergetend in overmaat
van gevoel. „Maar dat is het mooiste ding, wat
mij ooit is overkomen.
„Wacht maar eens af," zei Pax. „Mijn opinie
is voor anderen misschien niet zooveel waard
als voor jezelf."
Het is in elk geval een geweldig compli
ment, mijnheer," zei Peters, „en wat ik niet
gauw vergeten zal. Het lijkt wel, of wij mid
den in een sprookje zijn, dat goed eindigt."
„Dat moeten wij maar hopen," zei Pax met
een zucht.
„En dat is driekwart van den weg naar dat
goéde einde," zei Peters met zjjn ongeneeslijk
optimisme.
HOOFDSTUK II.
Het gesloten Boek.
In 't midden van Juli kwam er een hittegolf,
maar toen was het werk aan het Wychmere-
Hotel klaar, op eenige van de bijgebouwen na.
De tuin was gezuiverd van onkruid en al te
welig woekerende struiken, en al groeiden er
nog weinig bloemen, het was geen wildernis
meer. Het terras boven de zee was een droom
van genot overdag, zoowel als 's avonds en
het kronkelpad, dat van daaraf naar het strand
leidde, was vernieuwd en weer veilig begaan
baar gemaakt.
Pax begon in de derde week van Juli met
zijn reclamecampagne, tot het eenigszins sar
castisch genoegen van Cartridge. „Ouder-
wetsch hotel aan zee. Matige prijzen. Goede
kamers. Garage en stalling. Speciale bedie
ning."
In die week begon hij zijn personeel uit te
zoeken, met dezelfde nauwgezetheid en het
zelfde inzicht, dat al zijn werk kenschetste. Hij
deed alles zelf, liet niets aan het toeval of aan
de keuze van anderen over.
Charlotte werd bevorderd tot kok-huishoud
ster, daar hij wist, dat zij met niemand onaan
genaamheden zou maken. Peters maakte hij
portier, met een jongen onder hem. Hij had
groot vertrouwen in Peters' overredingskracht
en van den eersten indruk hing veel af. Hij
nam een ober-kellner aan uit een naburige
stad en gaf hem een staf van drie dorps
meisjes.
„Het wordt een buiten-hotel," zei hij tegen
Cartridge. „Men zal hier geen grootstadscffect
verwachten."
„Maar U geeft ze in elk geval waar voor
hun geld," zei Cartridge.
En dit was in het kort inderdaad wat Pax
zich voorstelde te doen.
Drie dagen na het plaatsen van zijn adver
tenties kregen zij bezoek van iemand, wiens
komst Peters' optimisme nog deed groeien.
Het was niemand minder dan het hoofd van
het Staple-Instituut Dr. Boniface. Het tri
mester zou eindigen met eenige jubileum
festiviteiten en er was groot gebrek aan acco-
modatie voor bezoekers in de onmiddellijke
omgeving van de school.
Het was de plicht van Peters om dezen
machthebber rond te leiden en dat deed hij
met veel strijkages en menig vleiend woord
aan het adres van zjjn kapitein, in wiens tegen
woordigheid hij den welkomen gast ten slotte
bracht.
„Dit hier is kapitein Pax de nieuwe di
recteur", stelde hij voor. „Hij zal U alles ver
tellen wat U wenscht te weten, mijnheer, over
prijzen en dergelijke dingen."
Met welke verzekering hij het kantoor ver
En steeds meer misdadigers in
de cell
Het uitgebreid onderzoek, ingesteld door
de politie van het bureau Warmoestraat
te Amsterdam in verband met de gemelde
diefstallen van tapijten, gordijnen en der
gelijke, gepleegd door personeel van een
firma aan den N. Z. Voorburgwal brengt
dagelijks nieuwe resultaten.
Thans zijn weer twee helers aangehouden,
zoodat tot nu toe elf personen als verdach
ten in deze zaak op het bureau zijn inge
sloten.
De teruggevonden goederen, na huiszoe
king bij de verschillende helers, stapelen
zich op het bureau met den dag hooger
op, zoodat het politieverblijf veel gaat lij
ken op een tapijtewmagazijn.
De waarde van het gestolene is nog niet
te schatten, doch loopt hoog in de duizen
den guldens.
Wegens diefstal van een groot aantal
rijwielen, gepleegd in het tijdvak van 1
Februari tot 21 Maart j.1., in Den Haag,
moest de 38-jarige B. van W. gisteren
voor de Haagsche rechtbank terecht staan.
De man, wiens vak eigenlijk bloemen-
koopman was, bleek, ondanks alle reclas-
seeringspogingen steeds weer tot dief
stal te vervallen. Hij was al twintig maal
veroordeeld. In verband hiermee eischte de
Officier van Justitie, mr. N. S. Hoekstra,
een strenge gevangenisstraf, n.1. een jaar
en zes maanden. Uitspraak 17 Mei.
De officier van Justitie te Amsterdam re-
quireerde gisteren tegen een antdtechnicus
wegens overtreding van de wet op de uit
oefening van de geneeskunst een geldboete
van f 100.subs. 20 dagen hechtenis. Deze
straf had ook de kantonrechter opgelegd
en verd. was in appél gekomen. Hij ontken
de zich aan het ten laste te hebben schuldig
gemaakt, hij had slechts een kunstgebit ge
repareerd.
De verdediger mr. Is. Coopman, bestreed
de tenlastelegging en drong met klem op
vrijspraak aan, subs. riep hij de clementie
van de rechtbank in.
Vonnis 17 Mei.
DONDERDAG 5 MEI 1938.
Hilversum I, 1875 en 415,5 m.
8.00—9.15 KRO. 10.00 NCRV. 11.00 KRO,
2.0012.00 NCRV.
8.009.15 en 10.00 Gramofoonmuziek.
10.15 Morgendienst.
10.45 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.30 KRO-Orkest en gramofoonmuziek.
2.00 Handwerkles.
2.55 Gramofoonmuziek.
3.00 Voor de vrouw.
3.40 Gramofoonmuziek.
3.45 Bijbellezing.
4.45 Gramofoonmuziek.
5.00 Handenarbeid voor de jeugd.
5.30 Rotterdamsch Pianokwartet en Gramo
foonmuziek.
6.40 Causerie over Lichamelijke Ohtwikkeling,
7.00 Berichten.
7.15 Journalistiek weekoverzicht.
7.45 Reportage.
8.00 Berichten ANP.
8.15 Christ. Muziekgezelschap „De Bazuin" ea
gramofoonplaten.
9.00 Medische causerie.
9.30 Vervolg concert en gramofoonplaten.
10.00 Berichten ANP.
10.05 Orgelspel.
10.45 Gymnastiekles.
11.00 Gramofoonmuziek.
11.15 Vervolg orgelspel.
11.40 Gramofoonmuziek.
ca. 11.5012.00 Schriftlezing.
Hilversum n, 301,5 m.
AVRO-uitzending.
8.00 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.30 Omroeporkest.
11.00 Kniples.
11.30 Omroeporkest en solisten.
12.30 Kovacs Lajos' orkest, duo „JA" en Gra
mofoonmuziek.
2.00 Voor de vrouw.
2.30 De Twilight Serenaders en solisten.
4.00 Voor zieken en thuiszittenden.
4.30 Gramofboonmuziek.
4.50 Voor de kinderen.
5.30 Aeolian-Orkest.
6.30 Sportcauserieën.
7.00 Voor de kinderen.
7.05 AVRO-Dansorkest.
7.30 Engelsche les.
8.00 Berichten ANP, hierna: het Concertge
bouw-Orkest, het Versterkt Toonkunstkoor,
Jongenskoor en solisten.
9.50 Pianovoordracht.
10.15 Cabaretprogramma.
11.00 Berichten ANP. Hierna: het AVRO-
Dansorkest.
11.4012.00 Orgelspel.
liet om bij den ingang het vertrek van den
doorluchtigen gast en diens fooi af te
wachten.
Pax, die geen bezoek verwachtte, was in zijn
hemdsmouwen bezig met het toezicht op het
hangen van een grooten spiegel in de con
versatiezaal. Hij wendde zich om ten einde den
nieuw-aangekomene te begroeten en zag een
langen, grijzen geestelijke, die hem met be
langstelling bekeek.
„Dit is een groote onderneming," begon hij
welwillend.
„Inderdaad, mijnheer," zei Pax. „Als U in
het kantoor wilt komen, kan ik U alle inlich
tingen geven."
Hij ging den gast voor en liet hem de
hotel-prospectus zien, die hij en Cartridge sa
men met veel moeite hadden samengesteld.
„Ik ben Dr. Bonafide," stelde de geestelijke
zich voor, „het Hoofd van de Staple-School.
Misschien heeft U reeds van mij gehoord."
„Zeker," zei Pax rustig. „Ik ben zelfs van
plan geweest een rijschool te openen met het
oog op uw leerlingen, maar door omstandig
heden heb ik mij eerst op het hotel toege
legd."
„Juist," zei Dr. Boniface. „Wel, er is zeker
reden van bestaan voor een dergelijke school
en het landschap leent zich prachtig voor
paardrijden. Uw naam is kapitein Pax?"
„Mijn naam is Packersley," zei Pax.
„Ah!" Er was een oogenblik stilte. „Spreek
ik met „de" kapitein Packersley?" vroeg het
schoolhoofd eenigszins verlegen.
„Als U dat zoo noemen wilt," zei Pax, hem
recht in de oogen kijkend.
„O, juist." zei Dr. Boniface. Hij haalde zijn
bril voor den dag en begon de glazen te wrij
ven. „Juist," zei hij ernstig. „Ik heb verhalen
gehoord, maar ik geloof nooit iets, zonder het
zelf onderzocht te hebben. Het spijt mij voor
U, kapitein Packersley."
„Werkelijk?" zei Pax, zonder iets te ver
raden wat er in hem omging.
„Ja, ik vind het erg jammer." Dr. Boniface
zette als verdedigingsmiddel zijn bril op. „Het
is een zeer ernstige handicap, ik zou geen van
de families van mijn jongens naar hier kun
nen verwijzen, zonder hun eerst op de hoogte
te brengen."
„Dat is iets, waar U alleen over beslissen
kunt," zei Pax kalm.
Dr. Boniface boog het hoofd in waardige
instemming. „Aan de zaak is zooveel publici
teit gegeven," zei hij, „en heeft op velen zulk
een ongunstigen indruk gemaakt, dat ik mij
niet gerechtigd zou voelen
„Het zou mij zeer spijten, als iemand om
mijnenwille tegen zijn beginselen zou hande
len, mijnheer," zei Pax met zijn rustige stem.
„Ik hoop, dat U daar geen oogenblik aan den
ken zult."
„O!" Dr. Boniface hoestte even, zette zijn
bril af en keek in Pax' eerlijke oogen. „Dat
is een verrassing voor mij, kapitein Packers-
ley>" „mag ik zeggen, een aangename ver
rassing?"
Een onwillekeurige glimlach verhelderde het
ernstige gezicht van Pax. „Wordt er dan ver
ondersteld, dat ik geen principes heb?" zei hij
„Mijn waarde heer!" protesteerde de geesé
telijke verlegen.
„Ik weet het wel," zei Pax. „Men verwacht
het met van iemand met een vlek op zijn
naam. Er is maar weinig teer noodig voor een
groote vlek niettegenstaande het feit, dat
in het Britsche Rijk iemand onschuldig is, tot-
dat zijn schuld bewezen is."
„Ik verzoek U, protesteerde Dr. Boni
face. „L maakt het zeer moeilijk voor mij."
„Ik heb het zelf ook niet te gemakkelijk,"
zei Pax met zijn halven glimlach. „Maar ik
aat mij daardoor niet weerhouden, maar ga
mgn eigen weg."
i ^jriijkDe oudere man bekeek hem
aisof hij een nieuw specimen van iets ontdekt
had. „Dat bewonder ik in U," zei hij ten
laatste.
„Het is mij niet om bewondering te doen."
zei Pax. „het gaat bij mij om het recht. Ik
zal het mssrhien niet krijgen. Maar toch
zal ik mijn weg gaan."
(Wordt vervolgd.)
