Donker New York
Het medaillon
Armoe troef
Mexico's revolutie
afgeloopen
„Wilt U eens lachen?"
Vo-d&ai
U/idAemven
Geen wacht meer voor
Schuschnigg's huis
De kracht van de
Britsche luchtmacht
Tegen trustvorming in de
automobielindustrie
KORT VERHAAL
Lijk gevonden van ontvoerd
knaapje
„Loop nooit je moeders
deur voorbij"
,-
Voor 10 cent een warme maal
tijd. De attractie van China-
stad, o.m. Chineesche hutspot.
Wij kennen New York doorgaans
alleen van plaatjes met wolkenkrab
bers, en van beschrijvingen, die de
mooiste kanten van deze wereld-
stad naar voren brengen.
Het is echter ook wel eens de
moeite waard, den zelfkant van de
ze reuzenstad te bekijken De NRCt.
beschouwt in een „ooggetuige-ver
slag" de keerzijde der medaille en
begint met de beschrijving van de
„Bowery", een van New York's ar
me buurten.
Een eeuw geleden was de Bowery aldus
Aet blad, een elite-buurt, met woningen
van gegoede burgers, en met een paar be
roemde theaters, die meer dan eens af
brandden. Veertig jaar geleden was het nog
een jolige zeemansbuurt, een soort Schie-
damsche Dijk, vol kroegen, tingeltangels
Biergarten, danszalen, kosthuizen en win
kels met zeemansartikelen. Op 't oogenblik
is het een der armste straten van „Lower
Eastside."
Grauwe gevels.
Hoog in het midden donderen de smalle,
zwarte treinen van de L over de zwarte,
ijzeren viaduct. De gevels dikwijls is
aan de steenen versiering rond de ramen en
op de hoeken nog te zien dat men hier be
tere dagen gekend heeft zijn zwart, ha
veloos, met gebarsten ruiten, soms onbe
woond, of dichtgespijkerd met planken.
Triestig zigzaggen de ijzeren brandladders
omlaag. De oorspronkelijke bruine, of roode,
of witte baksteen is kleurloos en grauw
geworden. Alles heeft één kleur: roet.
Langs het trottoir liggen winkeltjes. Uit
dragerijen waar de oudste meubels liggen
naast radio-apparaten, electrische bar- en
keuken-apparaten, en duizend-en-een auto-
onderdeelen, mits vuil, verwaarloosd, der
de-hands. Op kapperswinkeltjes de rood
witte Amerikaansche „barber-pole" maalt er
even lustig om staat scheren tegen 5
dollarcent, haarknippen tegen 10 cent ge
noteerd. Voor 5 cent koopt men in een
smal bakkerszaakje een rond, plat Itali-
aansch brood; voor 10 cent een warmen
maaltijd in een luguber eethok. Heeren-
costuums varieeren van 3 tot 7 dollar,
schoenen 1 a 2 dollar het paar. Stapels
gedragen goed: men ziet er mee rondsjou
wen, sorteeren, inventariseeren op een stuk
je papier.
Overblijfsel uit den roezigen glorietijd is
er nog een kelderafgang, die „first class
■tattooing" (eerste klas tatoeëeren) adver
teert: een schilderij onder glas vertoont de
meest gezochte motieven voor deze perma
nente huidversiering: dolken, doorpijlde
harten, ineengeslagen handen, schepen, an
kers, en vooral meisjeskoppen en acrobati
sche joffers, alles in rood, blauw of groen.
En dan ineens het gekleurde luifelbalda-
kijn van een theatertje. The Bowery Follies,
met foto's van ontkleede dames van hun
„Italiaansche revue" in het vunzige por-
if iplf if»
Een triest beeld.
De rest is standaard-Amerikaansch, maar
Vuiler, triester, armoediger dan elders. De
zijstraten zijn vaak nog erger: verlaten
huizen, ruïnen, venster-grotten en kelder
spelonken. Alleroudste huizen zijn er bij,
koloniale geveltjes van misschien wel twee
eeuwen her. Zelfs eén houten geveltje van
twee verdiepingen, met horizontale plank
naden, scheefgezakt, onbewoond.
Geen variatie dan de L-baan, en verder
East en West, door de zijstraten gezien,
andere L-banen, stalen viaducten op pootcn,
met af en toe een houten, ouderwetsch to-
renhuisje van een stationnetje hoog tus-
schen de zwarte brandladder-gevels, en de
lijnen met groezelig waschgoed.
Of soms heel even in een doorkijk,
als een verademing, een paar wol
kenkrabber-spitsen van de beneden
stad, of het torengevaarte niet een
deel van het bochtige staalkabel-net
van een der groote bruggen over
East River.
Chinastad.
Chinatown is iets deftiger. Hoofdzakelijk
3n Mott Street, evenwijdig aan de Bowery,
is het als een vergroote editie van Katen-
dreeht. Het doét meer Chineesrh door de
vertikale uithangborden, door de vele ge
vel-veranderingen op namaak-tempels en
enkele grootere bazars: soms zijn de op-wip
pende punten van Oost Aziatischen dak-stijl
geimiteerd langs een luifel, of met een en
kele rij geglazuurde dakpannen als daklijst,
of boven een breedere vitrine. Verscheidene
geveltjes zijn fleurig opgeschilderd, Metst
helrood, zalm of mosgroen. Het ziet er pe
ter onderhouden, ietwat welvarender uit dan
de rest van Lower Easide.
Echte lekka-pinda.
De uitstalkasten van winkels en ^kj'es
staan er vol. Met stapels hchtgroene Chinee-
sehe kool, met eieren ep,bruin. f
kippen, met doornige „hchee-nuts
neesche kruiden, met zij, kimonos, P PP
tjes en aapjes van speksteen, kop] -
aardewerk, pakjes groene thee, p .1
ber, doosjes wierook, koperwer
achtig echte lekka-pinda-stukken k 5 eent
maar driehoekig van vor.Tn',,^ P0)1
plaatsen ziet men ruggekrabber
hoenon handje aan een stokj g
geboden voor den geringen pi 1 tevens
por stuk. En de paar groo e zaken teven»
theehuizen voor de convooie P
en vreemdelingen die m Kr0° Times Saua-
cars" vanuit de omgeving van T.mes NP»
re en 42nd Street 's avonds lHWhW*!
loodst worden zijn soms «-tukken
met tempelkleinooden, kostta „el-iode
ivoor, jade, of ceramiek uit de Sung-penoae,
naast een fossielen walrus-tand. Binnens
huis nog wel Oostersch gekleed, loopen va
der en moeder met de kindertjes op straat
geheel Amerikaansch, of rijden in auto of
taxi. En in eiken winkel, voor elk raam
leest men op plakkaten, naast Chineesche
karakters: „Bovcott Japan Stop Japane-
se aggression" („Boycot Japan verhinder
den Japanschen aanval").
„Bedelaarsschotel.".
De meest kleinere Chineesche restaurants
zun vrijwel altijd „Chop Suey" gemerkt. Dit
moet „bedelaars-schotel" beteekenen, en
oorspronkelijk een in China onbekend huts
potje-van-restjes geweest zijn, het eerst door
een Californische gaarkeuken-Chinees klaar-
gesnurkt voor een paar late, blanke bezoe
kers, die zóó geborreld hadden, dat ze 't
toch erg lekker vonden, en met alle geweld
een naam wilden hooren voor dit geïmpro
viseerde allegaartje.
De barbiers zijn hier tweemaal zoo duur
als op de Bowery: 10 cent en 20 cent voor
scheren en haarsnijden.
In de „Kerk van alle volkeren".
Waar Manhattan's straatnet rèchthoekig
wordt, tusschen het eind van de Bowery, en
het begin van Second Avenue, ligt The
Church of All Nations. (Kerk van alle vol
keren). De buurt wordt hier iets ruimer,
meer ordelijk, hoewel nog even arm.
Meer winkels van het gewone Mainstreet-
type, een paar bioscopen, enkele heel kleine
Roomsche, Russische, of Joodsche kerkjes,
met of zonder torentje, door de wijk ver
spreid. Voor zijn venster zit een sigaren
maker handwerk te maken: bosjes binnen-
boel, kerfstaal, en blok met gleuven voor
het model. Een winkeltje met guitaren voor
het raam. En veel Italiaansche import:
dunne en dikke spaghetti en macaroni,
langhalzige flesschen chianti, vierkante
blikken olijfolie en beschimmelde steenhar-
do kaas-cijlinders.
„All Nations' is eigenlijk een ge
woon huis van drie verdiepingen
met een smallen ingang, tusschen
een paar winkeltjes met eetwaar.
De witte baksteen van den gevel
is roetig beslagen als de rest van
de omgeving. Boven de open deur
een bord met den naam, ook nog in
Russische letters, en met Chinee
sche aanmoediging. Door de smalle
~ang bereik ik een kleine hal.
Deuren, keldertrap, trap naar boven, les
senaar. Of ik het gebouw mag zien? Met
genoegen, iedereen is welkom. Men haalt
een lief, twintigjarig meisje, eenvoudig ge
kleed in groene sweater, om me rond te
leiden.
Het geheele gebouw is sober, ietwat som
ber, maar proper. Met de ruimte is ge
woekerd: veel kleinere vertrekken,
schooltjes, recreatie-kamers, ruimten voor
de heei jonge kinderen. Kerk is alleen een
kleine kapel op zij, met gekleurde vensters,
en misschien tweehonderd zitplaatsen. Het
is er nu donker.
Om de jeugd van de straat te
houden.
Het theaterzaaltje op straatniveau kan wel
een 700 menschen bevatten. Er is een ruim
tooneel. Er staan eenige piano's.
Meestal voorstellingen van kinderen en
jongelui zelf. Muziek, dramatische kunst,
tap-dancing, allerlei Dit is het „auditorium"
Heel groot is ook de gymnastiekzaal op
de derde verdieping. Dan nog een „swim-
ming-pool", een kleinere bioscoopkamer
voor jongere kinderen, een „nurserv-afdee-
ling" met keuken en slaapkamer. Bij de
toeziende en zorgende dames ziet men Ita
liaansche, Russische en Chineesche gezich
ten.
Kindertjes van 2 tot 3 jaar worden hier
volledig verzorgd, voor moeders die overdag
werken, of anderszins geen gelegenheid
hebben ze zelf op te passen.
In een paar kamertjes wordt les gegeven:
Engelsch-ltaliaansch, Engelsch-Russisch.
In de „basement", de kelder-afdeeling, zijn
werkplaatsen, Meest hout-bewerking en
schilderwerk. Kindermeubels, bloembakken,
zaagwerk, snijwerk, eenvoudige boeken
kastjes en -rekken. De leider hier zegt iets
in het Russisch tegen een helper.
U ljgnt Rus?
Ik ben Hongaar. Mijnheer daar is Rus.
We spreken hier allerleiAh, Holland.
Amsterdam, daar ben ik in 1914 geweest,
met het Hongaarsche voetbal-team. Ik was
toen voetballer. Ben uit de buurt van Bu-
daj>est vandaan... De kinderen moeten
meest nog komen: nog te vroeg. Na half
vier komen ze van de gewone scholen
hierheen om nog wat te werken, te zagen,
te schilderen. Verschillende groepen: hier
heeft u een rooster, 9 tot 12, 12 tot 15, bo
ven 15, jongens en meisjes apart. Dit zijn
namen van de groepjes: juniors, mohicans
senior girls, enz.
Hij laat verschillende mooie werkjes
zien, hout-relief, snijwerk.
.Tammer dat u hier verleden week niet
was. Toen hadden we een kleine tentoon
stelling... alles van materiaal zonder waar
de: afval-hout, oud kistenhout, wat triplex.
Ze moeten leeren om zonder kosten mooie
en nuttige dingen te maken. Och, de hoofd
zaak is om ze van de straat te houden. Dit
is hier wel noodig in deze districten. Hun
leiding geven om nuttige menschen in de
maatschappij te worden, die gelooven in
vrede, en niet in oorlog of misdaad.
Het meisje brengt me verder rond. Er
beginnen al meer kinderen binnen te ko
men. Ze vliegen op haar toe, stralend ge
lukkig haar te zien.
Jacht op Generaal Cedillo.
Het Mexicaansche ministerie van lands
verdediging deelt mede, dat een ciivalerieaf-
deeling Vrijdag bij verrassing de Hazienda
„El Zenzontle" de verblijfplaats van gene
raal Cedillo is genaderd. De generaal had
juist tijd per vliegtuig te vluchten in de
richting van El Salto. Hij werd achtervolgd
door drie escadrilles vliegtuigen der bonds-
regeering. De cavaleristen hebben een twee
de vliegtuig, dat op de Aazienda stond, in
beslag genomen. Ook te El Salto bemachtig
de men een vliegtuig van den vluchtende.
De generaal zelf ontkwam echter.
In militaire kringen heerscht een zeker
enthousiasme. Men hoopt, dat Cedillo spoe
dig gepakt zal zijn.
Nog Jarenlange weerstand aan de
regeeringstroepen.
Vrienden van generaal Cedillo hebben
medegedeeld, dat de generaal wil trachten
Texas te bereiken, waar reeds verscheide
ne van zijn familieleden een toevlucht heb
ben gezocht. Tijdens zijn vlucht voor de re
geeringstroepen heeft generaal Cedillo zich
ergens opgehouden om enkele Amerikaan
sche persagentschappen door middel van
de radio een inteview toe-te staan. Hij
heeft hierin verklaard, in staat te zijn ge
durende jaren weerstand te bieden aan de
federale troerxm, want de opstand is reeds
maanden tevoren voorbereid. Hij schreeft 't
mislukken van den staatsgreep toe aan het
feit, dat de bevolking van San Luis de Po-
tosi niet tegen de federale troepen wil
strijden.
Een vijftigtal personen wordt er van be
schuldigd te hebben geprobeerd een mono
polie te vestigen door druk te oefenen op
hun agenten den verkoop van wagens te
financieren door bemiddeling van de door de
drie automobielfabrieken gecontroleerde cre-
dietinstellingen.
Tot de beschuldigden behooren Knudsen,
president, en Sloan. lid van den raad van
beheer der General Motors, Chrysler, de
president van de Chrysler fabrieken en Ed
sel Ford, de president der Ford-maatschap
Pij-
Uit Weenen wordt gemeld, dat oud
bondskanselier Schuschnigg zijn verblijf
plaats sedert 24 uur schijnt te hebben ver
laten, want de wacht voor het huis wordt
niet meer betrokken.
Zaterdag was het de jaarlijksche
Britsche luchtvaartdag. Ruim tach
tig militaire- en burgervliegvelden
waren voor het publiek, dat in groo
te getale was opgekomen, ter be
zichtiging opengesteld.
Ongeveer tweeduizend vliegtuigen
stonden opgesteld op de 58 luchtha
vens der Royal Airforce.
Vliegtuigen in verschillende formaties
kruisten zoowel boven de militaire- als de
burgerlijke vliegvelden.
De dag is bedoeld als een overtuigende
demonstratie van de kracht en doeltref
fendheid der Britsche luchtmacht.
Amerikaansche automobielmag-
naten in staat van beschuldiging
De groote federale jury heeft drie auto
mobielfabrieken in staat van beschuldiging
gesteld wegens overtreding van de wet op
de trusts.
Deze maatschappijen zijn: General Motors,
Chrysler en Ford, zoomede de credietonder-
nemingen, die met deze maatschappijen sa
menwerken.
Uit de pers
Wil u eens lachen? Lees dan het Natio
nale Dagblad, zoo schrijft De Tijd.
Zoo oud als de menschheid is, sinds den
dag, dat Adam en Eva gezondigd hebben
gebeuren er schandaaltjes in de wereld.
Het is treurig, maar het is tenslotte niet
abnormaal. Leest men echter het Nationale
Dagblad, dan blijken deze schandaaltjes al
léén te gebeuren, omdat de demo-liberalen
en de staatsgrepers het arme Dietsche volk
knechten en niet tegen uitbuiters en sata
nische schurken in bescherming nemen.
Dat is tactiek, zal men zeggen. Goed, dat
is tact'ek. Men zou het ook de eerste de
magogie kunnen noemen, die ooit in: de
politieke geschiedenis van ons land is voor
gekomen.
Het lachwekkende zit echter in de wijze,
waarop dat fragis wordt opgediend. De stijl
der artikelen van het Nationale Dagblad is
van een opgeschroefdheid, dat men er dik
wijls bij moet schaterlachen. Een enkel
voorbeeldje, uit een hoofdartikel, dat een
dezer dagen verscheen:
„De macht van Beëlzebub, de over
ste der hel, zou noodig zijn om alle
leugengebral, dat over onze edele
hoofden is uitgestort, te overstem-
Weet u wat men over het edele hoofd van
den edelen schrijver dezer edele regelen
moet uitstorten?
Ijskoud leidingwater, aldus het blad.
OP ZOEK NAAR MIJNEN.
Uit Plvmouth wordt aan de Daily Express
gemeld, dat men gelooft, dat verschillende
mijnen welke aan de Spaansche kust wa
ren verankerd, losgebroken zijn en op drijft
geraakt zijn door de Golf van Biskaje naar
hef Engelsche kanaal. Een Engelsche mii-
nenlegger is uitgevaren om de mijnen, die
zwart gekleurd ziin en witte kenteekenen
dragen, op te visschen.
Door Fergus Trent.
„Wat is dat voor een medaillon?" vroeg
Virginia snel.
Hugh Farband maakte een afweerende
beweging. Ze had het medaillon ontdekt in
een doos, waarin hij brieven bewaarde. Hij
nam het op en hield het even in zijn hand.
toen liet hij het glippen in zijn vestjeszak.
,.Dat is geen oud medaillon", zei hij.
„Laat eens zien. Ik wed dat er een por
tret inzit."
Hij keek haar aan, met de heimelijke
boosaardigheid, die zijn knap gezicht nu
en dan misvormde. „Ja, het portret van
de eenige vrouw, die ik ooit werkelijk heb
liefgehad," zei hij.
Zij werd zeer bleek. „Besef Je, hoe be-
leedigend je bent?" Tranen verstikten haar
stem.
Hij haalde even de schouders op, verveeld
en onverschillig. „Maak toch niet altijd
scènes," zei hij en stak een sigaret op.
Ze stond een oogenblik roerloos naar
hem te staren, haar mooi gezicht wit^ en
vertrokken. Toen snelde ze de^ kamer uit en
in haar eigen kamer wierp zij zich op haar
Maak geen scènes... de eenige vrouw die
ik ooit heb liefgehad...
En dien man had ze gevolgd, hoezeer
haar ouders zich ook verzet hadden en hoe
wel hij haar eigenliik nooit had gesproken
van liefde. Ze besefte nu al te goed dat
allen gelijk hadden gehad, hij was een dui-
velsche egoïst, waarschijnlijk had hij haar
al'een gehuwd om haar bruidsschat.
Snikkend drukte zij haar gelaat in de
kussens O. ze haatte hem nu bij tijden,
haatte zijn koud. minachtend glimlachje, de
wüze waaron tui haar wegschoof wanneer
zij hem wilde liefkoozen, de onbescheemd-
heid waarmee hij haar verwaarloosde. Maar
diep in haar brandde een wilde, vertwijfel
de nieuwsgierigheid: wie was die vrouw?
Er waren vele vrouwen in zijn leven ge
weest, dat wist zij. De succesvolle, knappe
kunstenaar was een veroveraar geweest.
Wie, wie van die allen was het gelukt
dit hart te winnen? Het moest een vrouw
zijn. die hij niet had kunnen veroveren
Vergeefs zon ze naar den naam van die
vrouw, bracht zich allerlei vrouwen te bin
nen, die hij wel eens ontmoette. Ze lette
van dien dag af scherp op als ze hem zag
spreken met een vrouw, maar nooit merkte
ze- iets aan hem op. Wie was die vrouw?
Het werd een obressie van haar. dit te
weten te komen. Tenslotte vroeg ze het hem
drong aan. maakte scènes Hij lachte haar
uit, en zweeg. Zij wist hoe onzinnig het
was, wat zij deed en dat hij haar tenslotte
zou verlaten, maar ze kon niet logisch
meer denken, zich niet meer beheerschen.
De dag kwam. dat hij inderdaad van
scheiden sprak. Tot ziin verbazing bleef
ze heel rustig, een iiskoude, vertwijfelde
rust. Ze haatte hem en wist tegelijkertijd
dat ze een scheiding niet kon verdragen.
Ze haatte hem om al haar verloren illu
sies, om al de vernederingen die hij haar
had aangedaan. Dien nacht stond ze zeer
stil op. Ze sloop naar zijn kamer. Hii sliep
altijd zeer vast en daar hij bevattelijk was
voor kou. placht hij geen venster te ope
nen. doch de deur te laten aanstaan. Ze
schoof de deur geruisrhloos open. Hij lae
rustig te slapen. Hoe haatte ze hem om die
rust- Hij had haar leven verwoest en sliep
ongestoord. Morgen zou hij naar een advo
caat gaan Hij zou weggaan uit haar be
staan, met zijn hoonend glimlachje en al
len zouden haar beklagen en zeggen; Nu
haar geld op is. laat hii haar in den steek.
Hoe kon ze zoo dwaas ziin?... Ze sloop naar
den gashaard en draaide de kraan open.
Toen sloot ze heel stil de deur achter zich
dicht en keerde terug in haar bed. Haar
tanden klapperden en ontelbare malen stond
ze op. om de kraan te gaan siniten. maar ze
deed het niet. Het was. of een onzichtbare
macht haar weerhield. Ze haatte hem, mor
gen zou hij dood zijn. Die gedachte koelde
haar drang naar wraak en stilde haar ja
loezie en verlangen. Nooit meer gewond
dor zijn carcasme en hartelooze koelheid
Geen andere vrouw zou hij meer betoové-
ren zooals hij het haar gedaan had en dan
doen lijden tof gekwordens toe. Maar bo
venal en dat was de kern van haar
haaf hii zou nooit de vrouw meer zien.
die hii liefhad, de eenige, die ooit zijn hart
aan zich had kunnen binden. De gedachte
dat hij met die vrouw eens gelukkig zon
worden, dat hii voor haér misschen lief
en goed zou zijn. had haar gek gemaakt
7e wist dat ze gek was. hef kon haar niet
schelen. Het was heter gek te ziin dan
verstandig zooals zij geleden had. Morgen,
zei ze in gedachten tot hem. morgen lig je
koud en stil en ik hoon dat je nog ergens
zult zijn en wéten dat ik me wreekte. Weten
dat ik ie belette die vrouw te ontmoeten...
En ik zal weten wie het geweest is. Ten
slotte viel zii in een slaan, die leek op be
wusteloosheid. Het ontstelde dienstmeisje
moest bonzen op haar deur eer zij ontwaak
te.
Niemand vermoedde iets, Wel hadden na
tuurlijk velen gemerkt dat zij niet gelukkig
was. maar de algemeene indruk was al
tijd geweest dat zij haar man aanbad.
Ze voelde geen smart of berouw, toen ze
storM aan zijn doodsbed. Dat zij hem ver
moord had. drong in het geheel niet tot
haar door als een feit. 7e wist het. ergens
heel achter in haar hersens, maar hef drone
toch niet tot haar door. 7e wist alleen, dat
ze nu het medaillon kon openen.
7e nam het uit ziin vestjeszak. Altijd
sinds die eene maal toen zij het ontdekte,
had hij het bij zich gedragen.
Haar vingers beefden en het duurde even
eer ze het open kon krijgen. Toen raakte
ze de veer, hef medaillon sprong open.
Er zat een klein, wat verbleekt portretje
in. 7e herkende het van een portret dat
op zijn kamer hing. Het was een beeltenis
van zijn jong gestorven moeder.
Sinds 24 Februari vonnist.
Zondagavond heeft de politie op het strand
te Davonport Neck bij New Rochelle (V.S.)
het in staat van ontbinding verkeerend
lijkje van den twaalfjarigen Peter Levine,
die sinds 24 Februari werd vermist, ont
dekt.
Eenige dagen na de verdwijning van den
jongen had zijn vader een advocaat te New-
York, een brief ontvangen, waarin een los
geld van 60.000 dolars werd geëischt.
Vergeefs heeft de advocaat geprobeerd in
contact te komen met de kidnappers. Op 2
Maart ontving hij een nieuw schrijven,
waarin 30.000 dolars werden gecischt. Ook
toen is het Levine niet gelukt onderhande
lingen met de ontvoerders van zijn zoon
aan te knoopen.
Advertentie:
Chief Whip op moeders,
zoons, op ieders lip."
op
Op moeders lip kleeft een Chief Whip
Wijl moeders slappe wangen hangen
En moeders mond ziet rood als bloed
En moeders lipstiek doet het goed
En moeders oogen staan bewogen
Haar oogzwart heeft haar nooit bedrogen
Geblond, gebleekt is moeders lok
Een spleetje zit in moeders rok...
En moeder heeft haar eigen filmheld
Haar man heeft nog maar grijze haren
Maar hij is zwart en schoon en slank
Haar man telt staatjes op een bank
Ach, moeder zijn is zulk een weelde
Waar moe de laatste jazzhit kweelde...
Als 'k zoo mijn moeder tegenkom.
Dan ga 'k direct twéé straatjes om!
G.
BLEYERHEIDE BLIJFT EERSTE
KLASSER.
De gisteren voor de promotie-dëgracTatie
competitie van afd. IV gespeelde wedstrijden
leverden beide een gelijk spel op: Miranda
Hero 2—2 en De VaikBleyerheide 11.
Het puntenaantal van Bleyerheide kan
nu niet meer door de tweede klasse-kam
pioenen worden bereikt en derhalve blijft zij
eerste klasser.
6, DE RONDE VAN ALKMAAR.
7aterdag werd voor de derde keer de
ronde van Alkmaar Verreden. Dé uitslagen
luiden: Nieuwelingen: 1. C. de Groot, Am
sterdam. Amateurs en onafhankelijken:
1. J. Engel. Amsterdam. 100 km. in'2 uur
45 min. 17 sec. 2. C. Bakker, Zaandam; 3.
J. Groot, Alkmaar, 4. J. Hiddes, Amsterdam,
5. L. Moltké, Amsterdam; 6. J. Panman,
Alkmaar.
VAN DER VIJVER IN GROOTSCHEN
VORM.
Van der Vijver heeft gisteren te Breda,
bewezen, dat hij nog altijd de sterkste
amateur-sprinter ter wereld is. Hij sloeg al
zijn concurrenten royaal en dat waren toch
niet de eersten de besten, n.1. den Italiaan
Loatti, Hendrickx, Ooms en Peperkamp. De
wereldkampioen is zoo langzamerhand, in
grootschen vorm gekomen en rijdende als
gisteren, kan er nog geen renner aan hem -
tippen!
WIERINGEN
DE KINDERSPELEN.
7aterdagmiddag zijn alhier op het con
coursterrein kinderfeesten gehouden. Te
twee uur werd, nadat Harmonie een- num
mer liet hooren en de kinderen gozamelijk
hadden gezongen, met de spelen begonnen.
De leiding hiervan berustte bij het onder
wijzend personeel van alle scholen, bijge
staan door verschillen dames en heeren.
De uitslagen ziin als volgt:
Touwtrekken Jongens 9 jaar:
1 Sieuw Klein; 2 Cor Klinker, 3 Piet Hos
sen.
Touwtrekken meisjes 9 jaar: 1 Leni Hui*
bers, 2. G. ten Bokkel, 3. A. Veerdig Pd.;
4 A. Rotgans.
7akloopen jongens 10 jaar: 1 P. Mever;
2. P. Ottens: 3. K. Lont.
7akloopen meisjes 10 jaar: 1. Joh. Beukema
2 A. ten Brinke: 3 V. Boven.
Hardloopen met hindernissen jongens 10
jaar: 1. P. Wigbout, 2. E. Klein. 3. C. Klas.
Hardloopen met hindernissen meisjes 10
iaar: 1 N. Speur; 2 A. v. Conduur; 3 Z. v.
Klinke.
Spriefloopen jongens 12—14 laar: 1 KI.
Schaf: 2 H. Hegeman: 3 R. Streigstra.
Zuidwester verwisselen: 1 M. Lont Md.;
2 C. Hegeman; 3 J. de Jong.
Mastklimmen jongens 12—14 jaar; 1 E.
Bos; 2 A. Oldersma: 3 A. de Vries.
Sprietslaan jongens; 1 T. Barelds, 2 H.
Bos; 3 R. Drenth.
Stoelendans meisjes 12—14 jaar: 1. J. de
Vries: 2 P. de Vries; 3 C. v. Heerink.
Was eerst de regen eenigszins spelbreker,
later knapte het weer op en was er een ge
zellige drukte op het terrein. De kinderen
kregen allen een gratis rit in de zweef
molen en werden op chocolade en limonade
onthaald, wat natuurlijk zeer op prijs werd
gesteld.
De prijzen werden na afloop door de feest
commissie in de danstent uitgereikt.
s Avonds werd een gemaskerd bal gehou
den. er waren slechts 4 gemaskerden, zoo
dat allen een 1e priis kregen. Het waren:
Pieretfe Mei. A. Brouwer. Harmonie Mei
A. Smit Sd„ Verpleegster Mej. D. Rotgans,
i>scherman den heer N. Boersen.
Na prijsuitreiking volgde een gezellig bal
onder leiding van den heer Nieuwbuurt.
