Amsterdam Leeuwarden
RADIO
in een half uur
Twee nichten
en twee neven
[EDGAR RlCEj
j BURROUGHS I
Beleediging van de
Ossche marechaussee
Het was oké!
Luxe auto tegen autobus
opgevlogen
De vrouw van den
inspecteur rook lont*
Het Hoogovenbedrijf ver
mindert zijn productie
PROGRAMMA
DOOR
Paulvitch deed alsof hij den jongen wilde
tonen, hoe hij de aap moest vastbinden als hij
soms onderweg opstandig mocht worden. Jack
lachte: „Dat is niet nodig hij zal doen,
wat ik hem zeg". „Kom hier!" zei de man,
„en doe wat ik je zeg of anders mag je hem
niet naar Dover brengen!" De jongen deed
wat de man zei. Zacht lachend hield hij zgn
handen achter zich. De Rus trok de lus over
de polsen van Jack en trok vlug het touw
dicht. De vriendelijkheid van den man was
op slag verdwenen. Met een paar stompen
gooide hij den jongen op de grond. Zijn vin
gers zochten de keel van het slachtoffer en
hij keek met boosaardige blikken naar het
gezicht van Jack. „Jou vader heeft mij ge
ruïneerd," bromde hij nijdig. „Dat zal ik
hem betaald zetten. Ik zal hem hier brengen
als ik je gedood heb en zeggen, dat de aap
het' deed!" De misdadiger stootte een akelige
lach uit. Opeens was het vertrek gevuid met
het ontzettende gebrom van de aap, die zijn
geweldige spieren opzette. Paulvitch keek op,
zijn gelaat was wit van woede de aap was
vrij! Zonder enig'geluid vie' het dier den man
aan, trok hem van den vechtenden jongen af.
De grote klauwen vonden de keel van den
misdadiger; en even later waren Paulvitch's
levensgeesten geweken. Geholpen door Akoet
werkte de jongen aan de banden, waarmede
hij gebonden was... Eindelijk was hij vrij en
sneed dé touwen van de aap door. TflJ dpSFTde
een van zijn valiezen en haalde er enige kle
ren uit te voorschijn. Hij had zijn plannen
goed voorbereid! Het dier deed heel gedwee
alles was J >.ck hem vroeg. En te midder
nacht, toen alles stil was, sloop het paar het
huis uit. Geen gewoon voorbijganger zou op
gemerkt hebben, dat een '*an de twee een
aap was.
DE NIEUWE FRIESCHE LUCHTHAVEN
WORDT HEDEN GEOPEND.
ELF-STEDENTOCHT DOOR DE LUCHT!
Het is feest te Leeuwarden! Over
al wapperen de vlaggen van de da
ken, en het wordt den bezoeker in
alle toonaarden duidelijk gemaakt:
heden is het een groote dag voor
„it Heitelan". Dan immers wordt op
luttele kilometers afstand van de
Friesche hoofdstad een voortreffe
lijk geoutilleerd vliegveld geopend,
waardoor Friesland opgenomen zal
worden in het wijdvertakte net van
luchthavens.
Een lang gekoesterde wensch' zal daarme
de in vervulling gaan. Friesland, dat door
zijn ligging toch reeds eenigszins van de
rest van ons land is afgesloten, gevoelde
zich door het gemis van een vliegveld meer
en meer geisoleerd. Jaren lang heeft het
geduurd eer hier verbetering in kon komen.
Een vijftal mannen, te weten de heeren Ir.
S. Kramer, Titus Hoogslag, D. Matak Fon
tein, Jhr. IJ. van Sminia en J. D. Dressel-
huis Jr. hebben echter met Friesche onver
zettelijkheid volgehouden.
Het resultaat van hun streven is,
dat zich thans op 2% K.M. afstand
van het centrum van Leeuwarden
een prachtige grasmat uitstrekt,
waar straks de vliegtuigen van de
K.L.M. zullen komen en gaan.
Nu nog eenzaam.
Nog ligt het vliegveld eenzaam en verla
ten. Vreemd ligt het daar, zonovergoten te
midden der uitgestrekte landerijen, waar
een talrijk vee zich aan het malsche gras
te goed doet. Overal in het rond ontwaart
men een bonte mengeling_ van koeign en
zijn liging toch reeds eenigszins van de
veld beslaan, liggen eenzaam en verlaten.
Moeizaam richten de vette, gezonde, we
reldberoemde Friesche koeien de koppen op,
verwonderd het drukke gedoe langs den
nieuwen weg gadeslaand. Want reeds lij
den de auto's af en aan en als het vlieg
veld eenmaal geopend zal zijn, zal er hier
zeker een drukte van belang ontstaan.
Het vliegveld voorziet in een
behoefte.
Want het vliegveld voorziet in een
behoefte. De Friesche zakenlieden
hebben thans vele uren noodig om
de beurzen te Amsterdam en Rot
terdam te bereiken. Vanaf morgen
zullen de afstanden naar deze beide
steden echter resp. in een half uur
en een uur afgelegd kunnen wor
den. Tweemaal per dag vertrekt er
een vliegtuig, afkomstig van Eelde,
naar Schiphol, en tweemaal per dag
ook kan men, in een kwartier tijd,
Groningen bereiken! Friesland wordt
verlost van zijn isolatie en ook het
handelsverkeer tusschen de beide
Noordelijke handelssteden zal bij
de opening van het nieuwe vliegveld
ten zeerste gebaat zijn.
En de luchthaveif „Leeuwarden" is een
goed vliegveld, want als een Fries iets doet.,
doet hij het goed. De vette Friesche klei
grond, die eens de bodem vormde van de
Middelzee, is door en door gedraineerd en
geëgaliseerd. Alle slooten zijn gedempt en
met grond opgevuld, zoodat thans het
grootste verschil tusschen de hoog en laag
gelegen punten slechts 20 c.M. bedraagt!
De bestemming van de grasmat.
Het grastapijt maakt een keurig ver
zorgden indruk. Het gras, dat hier groeit
heeft wel een zeer uitzonderlijke bestem
ming. Eerst zal het dienen om de wielen
der mechanische vogels te dragen en als
het te hoog is opgegroeid wordt het ge
maaid om een weg te vinden naar de vlak
naast het vliegveld gelegen grasdrogerij, om
daar, na kunstmatig te zijn gedroogd, ver
werkt te worden in veekoeken, die ons
straks ook in den winter grasmelk en gras-
boter zullen leveren!
Iedereen is vol van het groote vlieg-
feest, dat het nieuwe vliegveld op waar
dige wijze zal introdureeren.
Een aantal beroemdheden van vroegere
„Elfstedentochten", de trots van Friesland,
zijn uitgenoodigd tot de nieuwste en mo
dernste „elfstedentocht", n.1. de „Elfste
dentocht door de lucht".
Reeds thans heeft de luchtvaart zich een
plaats veroverd in het hart der Friezen, die
de beteekenis van de nieuwe luchthaven
begrijpen.
Tijdschrift in beslag genomen.
Op last van den officier van Justitie te
Breda zijn te Tilburg in beslag genomen
alle nog aanwezige exemplaren van het tijd
schrift „Brabantia Nostra", wegens hoogst
beleedigenden inhoud voor de marechaussee
te Oss.
De timmerman
met koppen!
sloeg spijkers
Woensdagmiddag had een bewoonster van
de eerste verdieping van een huis in de
Czaar Peterstraat te Amsterdam de huur
opgehaald van een blok woningen in deze
straat.
Zij legde het opgehaalde bedrag, ongeveer
honderd gulden, thuis op tafel en verliet
daarna voor een boodschap nog even haar
woning.
In dien tijd verschafte een ongeveer veer
tigjarige man zich door openbreken van de
deur toegang en nam de voor de hand lig
gende honderd gulden mee.
Op het gerucht kwam een buurvrouw
eens informeeren wat er aan de deur van
de benedenverdieping te doen was, waarop
de inbreker antwoordde: ,,'t is in orde juf
frouw, ik ben de timmerman."
De vrouw trok zich daarop gerustgesteld
terug en „de' timmerman" zette kalm zijn
„werkzaamheden" aan de deur voort.
Auto kon den bocht niet nemen
door te groote snelheid. Twee
dooden en een gewonde.
Op den Grebbeberg bij Rhenen
(Gld.) is gistermorgen een personen
auto, die met vrij groote snelheid
reed, uit den bocht gevlogen en in
botsing gekomen met, een autobus.
De bestuurder en een van de passa
giers werden op slag gedood. De
derde inzittende werd licht gewond.
De personenauto, die op den gevaarlijken,
slechts 6.40 meter breeden weg over den
Grebbeberg reed met een snelheid, welke
grooter was dan de veiligheid ter plaatse
toeliet, kwam uit de richting Rhenen. Berg
afwaarts kon de bestuurder den gevaarlij
ken, door waarschuwingsborden aangegeven
S.-bocht onder aan den berg niet behoorlijk
nemen .waardoor de wagen op de linker
helft van den weg kwam en daar een he-
vigen slag tegen een juist naderende bus
van de Nederlandsche Buurtspoorweg
maatschappij botste.
De passagiers van de bus bleven onge
deerd, doch van de inzittenden van de per
sonenauto werden beide heeren ,die links
aan den kant waar de auto de bus raakte,
zaten, t.w. de filmoperateur Ilage uit Hil
versum, die de wagen bestuurde en de
kellner Waldeck, die achter hem had plaats
genomen op slag gedood. De eveneens uit
Hilversum afkomstige operatcur-electriciën
Vlotdorp, die naast den bestuurder zat,
sloeg tegen de voorruit en bekwam vrij
ernstige snijwonden aan het gelaat. Na ter
plaatse verbonden te zijn, is hij per zieken
auto naar Hilversum vervoerd.
De politie, die met den geneesheer ter
stond op de plaats des onheils aanwezig
was, heeft de beide lijken der slachtoffers
naar het ziekenhuis te Rhenen laten over
brengen.
De personenauto, waarmee men op weg
was naar Venlo, is geheel vernield. De aan
gereden autobus is aan de voorzijde zwaar
ÏDeschadigd. De politie heeft beide voertui
gen in beslag genomen, doch na aan de
Justitie rapport te hebben uitgebracht, vrij
gegeven.
Het ongeluk is uitsluitend toe te schrijven
aan de te groote snelheid, waarmee de per
sonenauto reed.
Volleerde en beginnende inbre
kers voor den rechter.
Op 6 December van het vorige jaar to
gen drie beruchte hoofdstedelijke inbre
kers, vergezeld van een „leerling" naar het
Gooi, om daar hun slag te slaan.
Nadat zij uit een villa aan de van der
I-Ielstlaan een geldkistje en gouden siera
den geroofd hadden, dachten zij veilig te
kunnen ontsnappen. Zij hadden echter bui
ten den waard gerekend, in dit geval de
vrouw van een politie-inspecteur, die aan
de van der Helstlaan woonde en het viertal
had zien zwerven. De inspecteursvrouw
waarschuwde haar man, en de inbrekers
werden spoedig ingerekend.
Do Amsterdamsche rechtbank veroordeel
de drie der deugnieten tot twee jaar gevan
genisstraf en don „leerling" tot een jaar. De
leerling en één der andere inbrekers ston
den gisteren in hooger beroep terecht. De
procureur-generaal vorderde thans bevesti
ging van het vo'nnis der rechtbank tegen
den „volleerden" inbreker en tegen don „be
ginneling" ter beschikkingstelling van de
regeering.
De verdediger drong op clementie aan.
In verband met de aanzienlijke vermin
dering der bestellingen van ruw ijzer, heeft
de directie van het Hoogovenbedrijf te IJ-
muiden zich genoodzaakt gezien de pro
ductie in te krimpen.
Een gevolg hiervan is dat aan de afdee-
ling hoogovens den werktijd, met ingang
van 30 Juni, met een uur per dag zal wor
den verminderd.
ZATERDAG 25 JUNI 1938.
Hilversum I, 1875 en 415,5 m.
KRO-Uitzending.
8.009.15 Gramofoonfoonmuziek (Om 8.20
Berichten).
10.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-orkest 1.001.20 Gramofoonmuz.).
2.00 Voor de rijpere jeugd.
2.30 Gramofoonmuziek.
3.00 Kinderuur.
4.00 Berichten, hierna: De KRO-Melodisten
en solist.
4.45 KRO-orkest.
5.30 Esperantonieuws.
5.45 De KRO-Nachtegaaltjes.
6.15 Gramofoonmuziek.
6.20 Journalistiek weekoverzicht.
6.45 Gramofoonmuziek.
7.00 Berichten.
7.15 Causerie „Het Wit-Gele Kruis".
7.35 Actueele aetherflitsen.
8.00 Berichten ANP, Mededeelingen.
8.15 Overpeinzing met muzikale omlijsting.
8.35 KRO-Melodisten, solisten, declamatie en
gramofoonmuziek.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Sportpraatje.
10.5512.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum II, 801,5 m.
VARA-tJitzending. 10.0010.20 v.m. en
7.30—8.00 VPRO.
8.00 Gramofoonmuziek (Om 8.15 Berichten).
10.20 Voor Arbeiders in de Continubedrijven.
12.001.45 Gramofoonmuziek. (Om 12.15
Berichten).
2.00 Filmpraatje.
2.15 Gramofoonmuziek.
3.00 Reportage.
3.30 VARA-orkest en solist.
4.30 Esperanto-uitzending.
4.05 Utrechtsch Stedelijk Orkest en solisten,
(gr.opn.).
5.40 Literaire causerie.
6.00 Orgelspel.
6.30 Uit de Roode Jeugdbeweging.
7.00 Filmland.
7.30 Reportage.
8.05 Herhaling SOS-Berichten.
8.07 Berichten ANP, VARA-Varia.
8.20 VARA-orkest.
9.00 Toespraak, hierna: Gramofoonmuziek^
9.15 Gevarieerd concert.
10.30 Berichten ANP. 10.35 Gramofoonmuz.
11.00 Cor Steyn's accordeonorkest en solist.
11.30—12.00 De Ramblers.
FEUILLETON.
Naar het Engelscb
Maar er drong niet veel van het verhaal
tot haar door. Ze was geheel ven p
man, die kalm en bedaard met mrs. Warre
ner en haar zuster stond te Pratea-
Niets van zijn uiterlijk ontging haar en
naast andere gevoelens schonkhethaa
doening, dat hij nu een verschijning was, die
gezien mocht worden: zélfs naast Die
Hij was magerder geworden m het gelaat
en ook ouder, of hij dus niet v B
^Ook" na het diner kwam hg geen enkelen
keer bij haar Zouden zijn w en
kei in letterlijken zin waar gewes J
had hij voor zaken in Londen moeten^
zen?... Was hij van pland'®n h t
te vertrekken, dus alles zoó te laten, als
geweest was? Neen, dat kon hij toch
Dat mocht zij nwtzoo'aten. piano
Ze zorgde nu, dat Te y R,rke
kwam te zitten en zelve trad zij «P
np Hip PfikfilS foto S bCKG6K.
toe die enkeie laatste nieuws van
ch&SÏÏ^rSdS.
„Er is niets voorgevallen, dat je
seeren zou," antwoordde -
„Alles uit Chatbeck interesseert mJ^^
Hij klemde de lippen p n opZet-
woordde afgebeten een p an dokter
telgk laschte ze ook den naam
Peil in, ofschoon het haar
wat er van hem geworde dan dat
Rorke kon haar mets vertellen,^
Peil uit de streek was weS&. vergeven?"
„En je hebt het hem
hield zij aan.
„Neen",
„Zeg eens even: vergeef je nooit iemand
iets?"
Hij zweeg een minuut lang en toen hij
sprak, klonk zijn stem extra hard en stroef.
„Ja. Ik heb zelf te veel vergiffenis noodig,
dan dat ik niet vergeven zou. Maar ik ver
geet nooit iets."
„Dat komt in sommige gevallen op het
zelfde neer".
„Dat kan wel; in gevallen, waarin volko-
komen vertrouwen het eenig verlangde is.
Hij was meedoogenloos; weergaloos hard.
Janie was dan ook heel bleek, toen zij op
stond en zei koud:
„Je denkt zeker, dat het iets heel moois in
je karakter is, om zoo onvergevensgezind te
wezen; maar ik vind het afschuwelijk!... Ik
kan veel beter hebben, dat iemand wat op
pervlakkig is en luchthartig, maar dan toch
in ieder geval vriendelijk en menschlievend.
Ik ben blij, dat ik nu precies weer, hoe je er
over denkt. Het is mij een bewgs, dat iedere
gedachte aan vriendschap tusschen ons een
onmogelijkheid is. Ik ben je nichtje, hier is
eenmaal niets aan te veranderen; maar ik
zal ook nooit iets méér zijn".
Een paar minuten later stond zij naast
Teddy aan de piano.
„Hè neen, Bess", drong zij, „niet van die
sentimenteele dingen. Ik heb mijn banjo hier
en Teddy en ik zullen een paar negerzangen
ten beste geven, die wij uit dat oude boek
in Goschester hebben opgediept".
Zoo kwamen ze ook aan het Wiegeliedje
van Kleinen Alabama.
Ineens betrok Janie's gezichtje. Zij werd
zeer bleek, want in den geest hoorde ze
weer Charlie's stemmetje, dat vroeg: „Ben
ik je kleine Ali Baba, Janie?"
De indruk was zoo overweldigend, dat ze
met een blik in de richting naar Rorke op
stond en zei:
„Neen, ik kan vanavond niet meer zingen...
Ik ben moe."
Haar lippen trilden. Ze voelde, dat, als ze
niet dadelijk maakte, dat ze daar weg kwam,
ze zou flauwvallen.
Dick kwam haar nu te hulp: Ze hoorde
hem iets zeggen van een boek, of een foto
in de bibliotheek en ijlings greep ze dit
excuus aan en ontvluchtte het vertrek.
In de bibliotheek ging ze in de vensterbank
zitten, waar helder het maanlicht binnenviel.
Moedig drong ze de tranen terug, die haar
in de oogen welden, want ze mocht niet
schreien: de avond was nog niet voorbij. Ze
moest dus zoo straks terugkeeren naar den
salon en lachen en praten met de anderen.
Daar werd de knop van de deur omge
draaid en er kwam iemand binnen.
Janie dacht, dat het Dick was f vreesde,
dat het Teddy zou zijn... Het was echter
Rorke.
Zij verroerde zich niet, stond niet op van
haar plaats aan het venster. Ze wist niet,
wat hij van haar verlangde. Hij had haar
pijn gedaan, zooveel hij maar kon, dus al
wat hij nu nog zou zeggen of doen, kon daar
geenerlei verandering in brengen.
Met het hoofd tegen het kozijn geleund,
zat ze hem kalm aan te kijken en vroeg:
„Ga je nu weg? Kom je goedendag zeg
gen?"
„Neen, vanavond ga ik nog niet. Ik blijf
hier logeeren".
„Kan je zoo lang van huis weg?" vroeg
ze spottend. „Kunnen ze je missen op „The
Grange?"
„Er is niemand, die mij daar noodig heeft,
op „The Grange", zoomin als hier".
Beide zwegen ze een oogenblik. Toen vroeg
zij:
„Ben je enkel voor zaken naar Londen
gegaan?"
„Neen, ik was dwaas genoeg, om er naar
te verlangen, hier te komen".
Haar hart b»gon sneller te kloppen, maar
koel vroeg ze:
„Dus je hadt den moed, om je geliefd
Noorden te verlaten?"
„Praat toch niet zoo!" zei hij ongeduldig.
..Meen je waarlijk, dat ik gelukkig ben ge
weest in het Noorden? Zie ik daarnaar uit?"
„Je verwacht toch niet van mij, dat ik
meelijden met je zou hebben, omdat je je
ongelukkig hebt gevoeid, terwijl dit toch je
eigen, hard, onvergevensgezind gemoed is,
dat hier schuld aan heeft?"
„Je komt st" terug op die vergevens
gezindheid, of het dót was!"
„Wat is het dan?... Je blijft maar boos op
mij, omdat ik in je huis ben gekomen onder
een valschen naam. Ik weet, dat het verkeerd
was en ik had er bitter berouw van, toen ik
bedacht, dat ik daardoor ook niet voor jou
zou kunnen spreken op het verhoor. Maar
toch had ik er niets geen booze bedoeling
mee en hoef je het volstrekt niet zóó op te
vatten, dat ik van nature leugenachtig ben
en dat je mg dus nooit zoudt kunnen ver
trouwen".
„Maar, Janie ...ik zou jou niet kunnen ver
trouwen?... Jij was het juist, die mg' niet
vertrouwde!... Je hadt mij onder verdenking
omtrent Charlie's dood".
„O, Rorke! Nooit!"
„Dat heb je zelf gezegd. Je zei tegen mij,
dat je geen getuigenis van mij kon aflegger.
Je hebt mij gemeden, schrikte van mij terug"
„Ik meed je un der wille van het gepraat.
Ik was bang, om getuigenis af te leggen, om
dat dan mijn ware naam aan den dag zou
komen en daarom was ik juist zoo verdrietig,
dat ik je dus niet helpen kon. Dat was alles'
Hoe haalde je nu ooit in je hoofd dat ik van
je van zoo iets verschrikkelijks zou verden
ken?
Om een kind het leven te benemen, of zelfs
hem te laten sterven, als je het verhoeden
kon, een kind, dat je vertrouwde en van je
hield en dat alles om wat geld!"
Rorke haalde diep adem.
„Je hadt al ééns gezegd dat je mij „tot
alles in staat achtte". En je wist. dat ik lee-
lijke dingen kon doen. Ik was al ééns van
moord verdacht".
„Maar niet door mij".
„Neen. En niets deed mij je zoozeer lief
hebben, dan toen je zei, dat je het niet ge
loofde. Ik kon je aanbeden hebben. Je weet
niet. hoe die achterdocht mij het leven vergald
heeft; hoe ze mij een gevoel gaf als een
Ishmael, die iedereen haatte en door iedereen
gehaat werd .tot jij kwam!... En toen weer
ineens tot die ontdekking te moeten komen,
dat je iets nog veel ergers van mg dacht. Het
leek wel, of de grond onder mij wegzonk. Je
was de vrouw, die ik lief had; je was mij
meer, dan ik ooit kan uitspreken, en je hield'
mij voor een moordenaar!... Vind je het ver
wonderlijk, dat ik dit beschouwde als 't eind
van alles? Al zag je later ook in, dat je je
vergist hadt, dan zou toch altijd de herinne
ring blijven, dat je het ééns geloofde. Ik wist
dat, als dit tusschen ons bleef, we toch nooit
gelukkig zouden kunnen zijn, en ik zweer,
dat ik nooit een vrouw tot de mijne zou ma
ken, die dit van mij gedacht had. Als je eens
wist, hoe ik geleden heb; wat het mij was,
om alle hoop op je te moeten opgeven!"
„Je verdiende ;e lijden!" riep Janie, half
lachend, half huilende. „Als k even hard en
onvergevensgezind als jij was, Rorke, dan
zou ik nooit meer met je praten. Om nu zoo
iets wreedaardigs van mij te gelooven en ons
beiden al diep tijd zoo wanhopend ongeluk
kig te maken over zoo'n allerdwaaste mis
vatting!"
Ze zag even te laat in den omvang van al
wat ze gezegd had en scheen ineens ernstig
verdiept in de constructie van het raam.
Ze zag Rorke naderbij komen en hoorde
hem toen heel zacht fluisteren:
„Maar jij bent niet zoo hard en onverge
vensgezind als ik, Janie. Nog eens: denk eens
aan wat ik geleden heb! Ik stelde mij al voor,
hoe je omringd zoudt zijn door tallooze jon
gelui, die je het hof maakten! En dan die
neef!..." Hij was nu naast haar neergeknield
en hield haar beide handen in de zijne. „Ja
nie, was ik dat?"
Onwillekeurig plooide haar mond zich tot
een glimlach, terwijl ze antwoordde:
„Hij moge dan zijn, wie hg wil, je hoeft er
je geen haar van aan te trekken!"
„Maar nu nog dit: voel je voor hèm?...
Maanden geleden heb ik je dezelfde vraag
gedaan en er is sindsdien heel wat tusschen
ons gekomen, maar... heb je dien neef lief?"
„Ik dacht, dat wij er juist niet zeker van
waren, of die neef liefde voelde voor mij!"
Het volgende oogenblik was dit punt glas
helder tot klaarheid gebracht.
EINDE.
