tmz&N
Een Regeering dingt
naar boerengunst
RADIO
VAN
E
B
D G A R R C E
URROUGHS
Naar een
agrarisch zelfbestuur!
Caféhoudster bestolen
De ziekte van Pastoor Perquin
Onaangename thuiskomst
Excursie langs de landbouw-
proefvelden in onze Noordpunt
Veehouderijcentrale
koopt weer varkens
De schrijfwijze van
onze taal
PROGRAMMA
door
No. 21.
In het hart van de jungle, verborgen achter
de oevers van een onbekende rivier, lag een
klein dorp, omringd door een stevige palis
sade. In twintig hutten van palmbladeren
woonde de zwarte bevolking;, een half dozijn
tentwoningen van geitenleer huisvestte de
enkele Arabieren, die hier woonden terwijl ze
lading verzamelden voor hun karavanen van
kamelen, die ieder jaar tweemaal naar de
markt te Timboektoe gingen. Voor een van
deze tenten speelde een aardig, klein meisje
met zwart haar en zwarte ogen, dat ongeveer
tien jaar oud was. Met haar bruine huid en
tenger figuurtje leek zij in ieder opzicht een
kind van de woestijn. Haar kleine vingers
waren ijverig bezig om een jurk te maken van
gras voor een grappige pop van ivoor en hout,
lelijk en wanstaltig, maar Meriem vond Geeka
(zoals de pop heette) het mooiste voorwerp op
de wereld. Op Geeka concentreerde zij al haar
zorg en liefde, want iedereen was verder
onverschillig of wreed tegen de kleine Meriem.
Maboenoe, een tandeloze, vervuilde, ziekelijke
oude heks moest over het kind waken, trachtte
het echter steeds te pijnigen. Meer echter dan
zij, de oude Maboenoe vreesde, was zij bang
voor de Sheik, die zij kende als haar vader.
Hij schold haar altijd uit voor nietsnut en als
hij hiermede ophield, sloeg hij Meriem tot ze
bont en blauw zag. Maar niets scheen het
lieflijke van haar karakter te kunnen deren.
Alleen gelaten, was zij altijd gelukkig en zong,
speelde met Geeka, vlocht wilde bloemen in
heur haar of maakte allerlei dingen van gras.
Alleen als de Sheik in de buurt was bleef
Meriem stil in haar hoekje zitten. Zij was ook
bang voor de dichte jungle, die het dorp om
gaf, die overdag vervuld was van het geschet
ter der apen en 's nachts van het gebrul der
wilde dieren. Toch kon ze er soms over den
ken maar voorgoed te vluchten in die vrese
lijke jungle, liever dan altgd in angst te moe
ten zitten voor de aanwezigheid van haar
vader.
DE NOOD DER POOLSCHE
PLATTELANDSBEVOLKING.
De dorpen zijn overbevolkt en de
industrie kan geen arbeiders ge
bruiken.
De Poolsche openbaarheid werd twee we
ken lang in spanning gehouden door een
groot politiek proces dat in Przemysl tegen
het 'bestuurslid van de Agrarische Volkspar
tij, dr. Witold Jedlinski, gevoerd werd. Jed-
linski werd van samenzwering en oproer be
schuldigd, wijl hij de boerenstaking in Gali
cië in den zomer van het vorige jaar, die
talrijke mensehenlevens gekost heeft, geor
ganiseerd zou hebben.
Verrassend was het vonnis: Jedlinski werd
van de beschuldiging van samenzwering
vrijgesproken en slechts wegens oproer tot
IS maanden gevangenisstraf veroordeeld.
Dit betrekkelijk milde vonnis tegen
een leidend lid der agrarische oppo
sitie toont duidelijk aan, hoeveel de
regeering aan een verzoening met
de boeren gelegen is. Had het reeds
opzien gebaard, dat staatspresident
Moscicki eenige weken geleden op
het slot Spala twee vertegenwoor
digers van de Volkspartij o'ntvan-
gen had, het vonnis van Przemysl
bevestigde de meening van bepaalde
politieke kringen, dat van het re
geeringskamp uit alle pogingen wor
den ondernomen om door een oplos
sing van het boerenvraagstuk tot
een algemeene zuivering van het
politieke leven te komen.
Boeren in nood
Het lot van het land, welks bevolking
voor 73 op bet platteland woont, laat
zich niet van het lot van den boer schei
den. Dit inzicht wordt ook door den chef
van het regeeringskamp, generaal Skwarc-
zynski, naar onlangs uit zijn te Loeblin
gehouden redevoering bleek, gedeeld.
De ellendige situatie, waarin de Poolsche
boeren verkeoren, is niet zoozeer een gevolg
van de economische crisis, zij is in de
eerste plaats aan de overbevolking van
groote doelen van Polen toe te schrijven.
In Galicië en groote landstreken van
Congres-Polen is de bevolkingsdruk zoo
groot, dat jop een vierkanten kilom. meer
dan 100 en in de provincie Krakau zelfs
132 menschen wonen. Slechts aan de arm
aan menschen zijnde Noord- en Noord-
Oost-provincies heeft Polen het te danken,
dat het onder de Europeesche naties vol
gens zijn bevolkingsdichtheid eerst op de
negende plaats staat. Generaal Skwarc-
zynski heeft de kleinheid van de boerde
rijen de voornaamste oorzaak van de Pool
sche boerenellende genoemd. Polen telt 3.2
millioen agrarische bedrijven zonder groot
grondbezit; 2.1 millioen daarvan zijn goede
ren met een oppervlakte, die kleiner dan 5
II.A. is en 750.000 bedrijven zijn niet groo-
ter dan 20 H.A. Het Poolsche dorp is over
bevolkt en de industrie van het land is nog
te klein om het overschot der plattelands
bevolking te kunnen absorbeeren.
Daar echter, waar nog land aan
wezig is, in de provincies van
Wilna, Polesië en Wolhynië, wordt
de afgelegenheid noodlottig, wijl de
agrarische producten geen afzet
vinden en de boer niet in staat is,
de voor de ontginning van den bo
dem benoodigde machines aan te
schaffen. Het prijsverschil tusschcn
industrie- en landbouwproducten is
zoo groot, dat aan een intensivee-
ring van het grondgebruik binnen
afzienbaren tijd nauwelijks te den
ken is.
Hervorming
Door het regeeringskamp is derhalve een
programma van actie uitgewerkt, dat de
liquidatie van de kleine bedrijven het be
langrijkste sociale probleem van het dorp
noemt. Deze liquidatie zal wel slechts door
een voortzetting van de agrarische hervor
ming van 1925 te bereiken zijn. Indertijd
werd bepaald, dat al het grootgrondbezit
van meer dan 180 H.A. (in het Oosten 300
H.A.) verdeeld zou moeten worden. Tot nog
toe werd deze wet radicaal slechts in de
provincies Posen en Pomerellcn, waar vele
Duitsche grootgrondbezitters wonen, uitge
voerd. Maar veel minder streng werd de
wet in Congres-Polen en het Oosten ge
handhaafd, zoodat er van de 100.000 vier
kante kilometer grootgrondbezit op het
oogenblik nog meer dan 60.000 vierkante
kilometer te verdeelen is. Tot 1937 verwier
ven 696.000 personen dat is slechts een
derde deel van de naar bodem hongeren
den perceelen op grond van de agrari
sche hervorming.
Om den landbouw economischer te ma
ken wil het regeeringskamp een „agra
risch zelfbestuur" organiseeren. Het Pool
sche coöperaticwezen zal uitgebreid en de
tusschenhandel uitgeschakeld worden. Ook
wil men maatregelen ter verbetering van
den bodem nemen en credietcn op gemak
kelijke voorwaarden aan de boeren ter
beschikking stellen.
Het gaat er voor de regeering thans om,
zich onder de boeren van gewillige mede
werkers te voorzien. Vinden kan zij dezen
slechts in de rijen van de Volkspartij, die
den minister van landbouw nastaan. De
linkervleugel van de partij, in het bijzon
der de jeugdorganisatie „Wici", beweegt
zich al te zeer in radicaal vaarwater.
Eerst echter .wanneer het de regeering
gelukt door aanzienlijke successen het
dorp van haar kunnen te overtuigen, zal
een belangrijke voorwaarde voor een haar
gunstig verloop van de gemeenteverkiezin
gen vervuld zijn, hoewel de eigenlijke be
slissing natuurlijk in 1940 bij de verkie
zingen van den staatspresident en het par
lement zal vallen.
f 800 uit de toonbanklade
Jwenen.
ver-
In een café te Rotterdam is Zaterdagmor
gen vroeg een brutale diefstal gepleegd,
waarbij de exploitante van een café voor
een bedrag van ongeveer f 800 is benadeeld.
Op een gegeven moment moest de juffrouw,
die zich achter de toonbank bevond, even
naar boven. Zij begaf zich naar haar woning
en toen zij enkele oogenblikken later weer
beneden kwam, was haar klant verdwenen.
Aanvankelijk koesterde zij geen argwaan.
Toen zij echter kort daarna de toonbank
lade open deed, bemerkte zij, dat er een be
drag aan geld ontbrak. Het bleek, dat er
f 800 aan bankpapier en kleingeld was ver
dwenen. In den loop van den morgen is de
politic er in geslaagd den man aan te hou
den. Het geld had hij echter niet meer. De
man weigert mee te doelen waar hij het geld
heeft verborgen of aan wien hij het ter hand
heeft gesteld.
Onverminderd ernstig.
Naar men ons mededeelt,, is de toestand
van den voorzitter van den K.R.O., pastoor
Perquin, geen verandering gekomen, zoodat
deze onverminderd ernstig blijft. De zieke
mag geen bezoeken ontvangen.
Lijfgoederen ontvreemd en den
muntmeter gelicht.
Een familie, wonende aan de Bloemgracht
te Amsterdam, was gistermiddag door het
zomerweer naar buiten gelokt, maar ter-
zelfdertijd lokte de inhoud vari een linnen
kast en van de clcctrisclie muntmeter on
bevoegden naar binnen, zoodat toen de fa
milie terugkeerde zij tot de onaangename
ontdekking kwam, dat uit de linnenkast lijf
goederen ter waarde van ongeveer tien gul
den waren verdwenen en uit de muntmeter
de inhoud tot een bedrag van drie gulden
was ontvreemd.
FEÜILLET O N.
v>°
door Jan W. Jacobs
8.
Het voordeel van Seelisberg was. dat, als hij
in Amsterdam terug kwam, ,,Het Canaille"
niet meer zou draaien en de heele geschiedenis
in een paar weken vergeten zou zijn. Nu Ja,
Groeneveld, zijn procuratiehouder, had hem
wel geschreven, dat verschillende menschen
nadrukkelijk geïnformeerd hadden of „mijn.
heer P.ibourdin nu heusch dezelfde was als de
filmster, die in „Het Canaille" optrad"
maar hij had Groeneveld instructies gegeven
die aan duidelijkheid niets te wenschen over
lieten, en als die knul met wist te bewerken,
dat de heele geschiedenis was afgeloopen, als
hij terug kwam ...nou, dan zwaaide er wat.
Een procuratiehouder een góeie procura
tiehouder! moest je de zaak over kunnen
laten in de vaste overtuiging, dat hg haar >:e!
zoo zou behartigen als je dat zelf zou doen.
Wat drommel!
Ze logeerden in Schweizerhof natuurlijk
overal had je een Schweizerhof! net als je
overal die vlag zag en Clara trof het bij
zonder! Stel je voor, dat diezelfde aardige
Hollandsche dame, die in Zürich in hun hotel
gelogeerd had, nu ook hier in Schweizerhof
was! En het duurde niet lang of Clara Fu-
bourdin had een hartelijke vriendschap met
mevrouw Zijpenstein en haar dochters. De
Ribourdins en de Zijpensteins maakten het
eene leuke tochtje na het andere, gedroegen
zich als bergbewoners, musiceerden des avonds
in het hotelsalon, waarbij juffrouw Jeanette
alleraardigst liederen van Schubert en \4 olf
zong, terwijl mijnheer Ribourdin juffrouw
Hilde inwijdde in de geheimen der aardewerk
en porcelein-industrie. En zoo geraakte de
heele geschiedenis van „Het Canaille" al aar
dig in het vergeetboek.
De cameraman van de Sterfilmmij dacht,
nadat de fragmenten uit het leven van den
incognito reizenden Al Leslie zoo voordeelig
mogelijk verwerkt waren in het Film journaal
en in „De Geheimzinnige Reiziger", heelemaal
niet meer aan dien mijnheer die in Diemen,
Buiksloot en Amstelveen kleine boodschappen
gedaan had. Totdat op een goeden morgen
zijn aandacht getrokken werd door een artikel
in het ochtendblad, dat meldde, hoe onge-
wenschte gasten een bezoek gebracht hadden
aan het huis van den bekenden aardewerk- en
porcelein fabrikant Ribourdin. Alle kamers
waren overhoop gehaald, buffetten en kasten
opengescheurd en, nadat zij blijkbaar naar
hartelust hadden huisgehouden, hadden de in
brekers, 'om de sporen van hun misdaad uit te
wissen, getracht, het huis in brand te steken
In de kelder en de slaapkamers waren brand
haarden gevonden, maar een surveilleerend
nachtwaker had het begin van den brand ont
dekt. De brandweer was er dadelijk bij en „de
familie Ribourdin", die buitenslands vertoefde,
was telegrafisch gewaarschuwd...
Ribourdin... Ribourdin... de cameraman
streek zich nadenkend over het hoofd, die
naam had hij meer gehoord en, jawel hoor, in
het bedrijf gekomen, hielp een bediende van
het Idceen-archief hem uit de droom: „Ri
bourdin, dat is drezelfde gek, die zich hier
kwam beklagen ovei den acteur Al Leslie...
dat is natuurlijk de man. dien wg voor de
filmster hebben aangezien!" En nu hadden
zij dra de foto's bjj de hand van het huis der
Ribourdins en die klopten met de afbeelding
van het heerenhuis in het ochtendblad....
De vergelijking bracht den cameraman op
do gedachten, dat alle inbraken in hoeren
huizen nog niet altijd door inbrekers geschie
den en dat sommige branden blgken „niet een
luchtje er aan"... branden, die de volksmond
„in den brand, uit den brand" noemt.
Het was dus heelemaal niet vreemd, dat de
cameraman, na overleg met zijn chef, zich met
zijn gegevens naar Amsterdam begaf en daar
den commissaris van politie opzocht, gewapend
met de opnamen, die duidelijk lieten zien, hoe
Ribourdin een bezoek bracht aan Diemen,
Buiksloot en Amstelveen en telkens gewapend
met een flesch of bus de bus was duidelijk 'n
benzinebus zich naar huis begaf! Inderdaad
ook de commissaris vond het een zaak, die te
denken gaf. En toen in den huize Ribourdin
twee flessen en een blik waren gevonden, be
sloot de commisaris toch den heer Ribourdin
bij zich te ontbieden, zoodra hij op den telegra-
fischen oproep zou repatriëeren... Zou... want
dat deden alle fabrikanten met, bg wier af
wezigheid brand was uitgebroken... Enfin ze
zouden zien...
8
De arme Clara was dien morgen vreeselgk
geagiteerd. Ze had het geheele hote: in op
schudding gebracht, want Gris-nez, hun Griz-
nez, en héar alles was zoek. En niemand
had hem gezien, noch mevrouw Zijpenstein,
noch de jongedames, noch de kamerme'sjes of
de kellners... Ze zat in de grootste angst, dat
Griz-nez in een onbewaakt oogenblik de deur
was uitgeglipt. De gedachte alleeL al was ont
zettend! Seelisberg was Amsterdam niet. Zoo'n
beest vond nooit het hotel terug en a s-ie op
zijn eentje de bergen in was gedwaald en in
een kloof gèvahen... Clara moes* ei met aan
denken: Ze had er hoofdpijn /a:i Eindelijk
kwam Griz-nez te voorschijn Ze hadden hem
beneden in de provisiekast per ongeluk inge
sloten. Ze was zielsgelukkig, hem weer in
haar armen te hui.ren drukken en er zou
niets meer aan .viar ver'angens o.tbreken.
als Edmond maar een beetje op wou schie
ten; die had zoo ïang weik met zijn toilet...
op die manier kwamen ze nooit we* vanmoi-
gen. En het was jUist het pra -btigstc weer
van de wereld. Zon dag hadden ze nog niet
gehad in hun heeie vacantie!
Het ligt in dc bedoeling Vrijdag 8 Juli
a.s. een excursie te houden langs de proef
velden van het Rij'kjslandhouwconaulent-
schap in de N.O. polders.
Vele nieuwe tarwe-, gerst, havér-, boo-
nen- en aardappelrassen zijn hier te velde
weer te bezichtigen.
Plaats van verzamelen tegen 9 uur (zo
mertijd) bij het bietenproefveld van KI.
Kaan aan den Kncesweg te Anna Paulow-
na. Vervolgens zullen worden bezocht de
proefvelden bij den heer J. D. Ay, D. Re-
zelman en Jac. Gecrligs te Anna Pau-
lowna. Tegen 1 uur wordt een koffiemaal
tijd gebruikt bij den heer Breed te Wie-
ringerwaard. 's Middags worden de proef
velden bij den heer P. Kislemaker, de gras
drogerij fe Kolhorn en het opzetten van
slootwater bij den heer KI. Kislemaker te
te Winkel bezichtigd.
Prijs van de bacon-varkens lager.
De Veehouderijccntrale gaat, naar het
Hsb. meldt, weer de gelegenheid openstel
len tot inlevering van varkens, zwaarder
dan 150 kilo en wel in do periode 15 Augus
tus tot 15 October; opgave moet geschieden
na 11 Juli. De prijzen zullen bedragen 51
cents per kilo levend gewicht zonder kor
ting of 65 cents per kilo geslacht gewicht.
Tevens worden Maandag a.s. de zouter-
prijzen veranderd. Zij zullen nu liggen tus-
schen 53 en 75 cents.
Het komt er op neer, dat voor de bacon-
varkens boven 75 kilo (geslacht) twee ets.
minder zal worden gegeven. De overige
prijzen blijven gelijk.
Minister laat zich adviseeren.
De minister van Onderwijs, Kun
sten en Wetenschappen heeft inge
steld een commissie van advies in
zake dc schrijfwijze van de Neder-
landsche taal.
Aan deze commissie is opgedragen advies
uit te brengen nopens enkele bepaalde
vraagpunten betreffende de schrijfwijze der
Nederlandsche faal.
Voorzitter der commissie is Dr. J. P. Foc-
kema Andreac, oud-commissaris der Ko
ningin in de provincie Groningen, te Bilt-
hoven, gemeente dc Bildt, Secretaris Dr. II.
E. Buiskool te Leiden.
DINSDAG 5 JULI 1938.
Hilversum I, 1875 en 415.5 m.
AVRO-Uitzending.
8.00 Gramofoonmuizek. (Om 8.30 Berichten).
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gewijde muziek )gr.pl.).
10.30 Omroeporkest.
11.00 Huishoudelijke wenken.
11.30 Omroeporkest en soliste (Om ca. 12.15
Berichten).
12.30 Gramofoonmuziek.
I.15 Het Kovacs Lajos-Orkest.
2.00 Omroeporkest en solist.
2.40 Declamatie.
3.00 Jetty Cantor's ensemble en gramofoon
muziek.
4.30 Kinderkoorzang.
5.00 Kinderhalfuur.
5.30 Het AVRO-Aeolian-orkest.
6.15 Gramofoonmuziek.
6.30 Orgel en harp.
7.00 AVRO-dansorkest en soliste.
7.40 Reportage.
8.00 Berichten ANP, Mededeelingen gramo
foonmuziek.
8.30 De Bonte Dinsdagavondtrein.
10.15 Het Renova-kwintet.
II.00 Berichten ANP, hierna: Gramofoonpl.
11.1512.00 Ensemble Pali,
Hilversum n. 301,5 m.
KRO-Uitzending.
8.009.15 Gramofoonmuziek (Om ca. 8.15
Berichten)
10.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-Melodisten en solist.
1.00 Gramofoonmuziek.
I.20 KRO-orkest.
2.00 Vrouwenuur.
3.00 Gramofoonmuziek.
4.00 Berichten, declamatie.
4.20 Gramofoonmuziek.
5.00 KRO-Kamerorkest.
5.45 Felicitatiebezoek.
6.05 KRO-orkest.
6.15 Zwemcursus.
6.30 Vervolg concert.
7.00 Berichten.
7.15 Causerie over luchtbescherming.
7.35 Sportpraatje.
8.00 Berichten ANP. Mededeelingen.
8.15 Stedelijk Orkest van Maastricht.
9.10 Causerie over Spanje.
9.30 Kro-Melodisten en solist.
9.45 Radiotooneel.
10.00 Vervolg concert.
10.30 Berichten ANP.
10.40 KRO-Boys en solist.
II.0012.00 Gramofoonmuziek.
En toen midden in haar overpeinzingen
kwam het ongelukstelégram van Groeneveld!
Clara stond te trillen op haar beenen, toen
Edmond het haar na een voorzichtige inlei
ding, liet lezen... Brand in hun huis? Hoe
was het mogelijk? Ze had zelf alles wegge
sloten en Aaltje en Jan met vacantie ge
stuurd. Inbraak en brand? Gelukkig viel er
niet veel in te breken. Maar een ellende was
het, zulk tuig in je huis... O, ze bleef déér
voor geen geld meer wonen!... Voor geen
geld! Edmond kon praten als Brugman, héér
bracht hij niet aan het verstand, dat zulke
kerels niet terugkwamen! In elk geval moes
ten ze onmiddellijk afreizen, dat begreep ze
wel. Naar Amsterdam, alles goed en wel,
maar dén ging ze zoolang bg een vriendin
logeeren.
En zoo trokken de Ribourdins huiswaarts...
Dat einde van de /"cantie was Edmond niet
onwelkom, al was het dan een allesbehalve
prettige gedachte, dat ze in je wijnkelder en
je sigaren hadden huisgehouden of die van
allemansgading waren. En dat je tafelservies
meegenomen werd ook... nou ja...
Ais een nachtmerrie bekroop hem de ge
dachte, dat het niet zoo maar een gewone in
braak was... Daar moesten natuurlijk die
schurken, diezelfde chanteurs de hand in heb
ben, die hem de streek met die film hadden
geleverd, dét was duidelijk! En dat hadden ze
gedaan aha,, nu begreep hij het! uit
wraakzucht, omdat ze hem in Amsterdam uit
het oog verloren hadden en niet wisten, waar
hij zat... En op die manier wilden ze hem
dwingen terug te komen... Nou, hg zóu terug
komen, hij zou laten zien, dat hg niet bang
was! Of, als ze dachten hem zoo te dwingen
Nederland te verlaten ja, je kon nooit
weten, misschien waren het wel gangsters!
dan zouden ze het mis hebben! Hij, Ribourdin,
ruimde het veld niet! Al moest hij een batal
jon detectives in dienst temen! Sinds geslach
ten waren ze de eerste fabrikanten in aarde
werk en zouden dat blijven. zoolang Nederland
en de wereld behoefte zouden hebben aan het
onvervangbare Ribou-aardewerk! Geen con
current, geen vijand zou er in slagen het huis
Ribourdin te verslaan! En in het vuur van
zijn wraakgedachten vergat hg, dat Clara een
ingeboren afkeer van schreeuwende kinderen
en vuile luiers had en er voorloopig weinig
kans was op dat „van geslacht tot geslacht
voortzetten der firma", tenzij...
Zoo legde Ribourdin het veel-geplaagde
hoofd rustig in zijn slaapcoupé neer, gekweld
door de vervolgzucht zijner belagers, wier
grootste kwelduivel hem sarrend het portret
voorhield van de mooie Ellie, die zich lachend
in de armen van kapitein Van Deursen
wierp...
9
Bg het Centraal-Station werd de familie
Ribourdin opgewacht door den procuratie
houder Groeneveld en een rechercheur. Zg
gingen dadelijk .aar den huize Ribourdin,
waar Aaltje en Jan ai ontboden waren om
een nader verhooi te ondergaan. Clara ba.-stte
in tranen uit bij het zien van de ruïne die er
was aangericht. Het verhoor van Aaltje en
Jan levei de niets op en, na het onderzoek
door de politie, stond al vast, dat zij tot het
trouwste personeel ter wereld behoorden. Na
het onderhoud ten politiebureele was ook den
commissaris duidelijk, dat er geen sprake
van schuld bg den heer Ribourdin was, te
meer niet waar het huis Ribourdin in een
bloeiende staat verkeerde. Bovendien waren
omtient de daders al bepaalde vermoedens
gerezen, vingerafdrukken werden gevonden
en signalementen van een paar beru.hte in
dividuen verspreid. Hun arrestatie was slechts
een kwestie van een paar dagen. En de schade
werd door verzekering gedekt. Het eenige
wat dus overbleef was het zeer onaangename
feit; en de commissaris scheidde met een
hartelijke handdruk van den heer Ribourdin,
zonder zelfs anders dan terloops van de flee-
schen en bus gerept te hebben.
(Wordt vervolgd.)
