De verleiding te groot
RADIO
De bom op het
s.s. „Parklaan"
Televisie wordt
gemeengoed
EDGAR RICE
BURROUGHS
PROGRAMMA
Amerikanen „doen" Holland
Indië's meening werd
niet gevraagd
Toeristen doodgevroren
««itiNimtMittt
door
No. 40.
Zoals vele jongens van zijn leeftijd hield
Korak meisjes voor heel lastig. Maar kon hij
dit kind. dat misschien door die oude Sheik
vermoord zou worden, achter later? Neen!
Maar hoe zou hij haar met zich mee kunnen
nemen in de jungle? Ze zou waarschijnlijk
bang zijn voor haar eigen schaduw. Gedurende
enige tijd stond hij daar diep in gedachten
verzonken. Rustig stond het meisje voor haar
nieuwe vriend, daarna legde zij haar slanke,
bruine hand op zijn arm. Korak keek op haar
neer en zag tranen in haar ogen. „Kom!" zei
hij, „de jungle is vriendelijker dan de mensen.
Je zult in de jungle leven. Korak en Akoet
zullen je beschermen." Ze begreep niets van
yat hij zei, maar toen hij haar weg leidde
van de verslagen Sheik, legde zij vertrouwelijk
haar arm om zijn middel. Onder de grote boom
tilde hij haar op, zette haar op zijn schouders
en klom in de takken. Haar armen sloeg ze
om zijn hals en Geeka, de pop, danste op zijn
sterke, jonge rug. En zo kwam Meriem met
Korak in de jungle, vol vertrouwen in de
vreemdeling, die haar gered had, doch zonder
iets van de toekomst te weten. Zij hadden
slechts een korte afstand afgelegd, toen ze
een grote aap zag waarnaar ze met een zachte
kreet wees. „O," dacht Akoet, „de doder heeft
een makker gekozen." De jongen zette haar
op een stevige tak waar ze zich wanhopig om
vastklemde. „Ze gaat met ons mee," zei hij.
„Doe haar geen kwaad, wij zullen haar be
schermen." Akoet wilde deze last niet en het
kind zag er hopeloos ongeschikt uit. Ze kon
nog niet eens in een boom zitten! Maar als
Korak haar wilde hebben, dan was het in
orde. Akoet had haar zeker niet nodig. Haar
huid was te zacht en onbehaard, haar gezicht
niet aantrekkelijk. Ze leek in het geheel niet
op een zekere, mooie apin, die hij tijdens de
dum-dum-dans had gezien. Dat was een
schoonheid geweest! Een geweldige bek,
prachtige, zijdeachtige bakkebaardjes! Akoet
zuchtte!
waar hij nog niet vervoerd mag worden.
Ter bescherming van de bemanningen der
schepen in de haven zijn op de havenem
placementen ondcrgrondsche ruimten ge
maakt, waar de schepelingen, indien zij de
schepen wilden verlaten, een veilige schuil
plaats kunnen vinden.
Zoolang het schip nog geladen was, zocht
de bemanning vaak een schuilplaats aan
boord, door in den tunnel te kruipen, maar
later kwam men hiervan terug, omdat dit
(och te gevaarlijk was, zooals bleek te Va-
lencia, waar een schip werd getroffen en de
menschen in den tunnel werden ingesloten.
De kapitein heeft toen nog getracht zakken
zand te krijgen voor het sloependek, maar
hij heeft, het zand daarvoor niet kunnen
bemachtigen.
Desgevraagd antwoordde de kapitein, dat
het Nedcrlandsche schip des nachts niet als
zoodanig te onderkennen is, aangezien dan
in de haven geen enkel licht gevoerd mag
worden.
Na het ongeval bleef de „Parklaan" nog
acht dagen in Barcelona, en nadat een
noodreparatie was verricht, vertrok het naar
Marscille, waar het thans geheel gerepa
reerd wordt.
De inspecteur-generaal voor de
scheepvaart constateerde, dat aan
boord van de „Parklaan" alles is ge
daan om den toestand zoo veilig mo
gelijk te maken.
Dat de scheepvaart op Barcelona
gevaarlijk is, blijkt wel uit het feit,
dat de bemanning eerst 100, later
200 procent .verhooging van gage
kreeg.
Een geroutineerde rtjwieldief en
een beginneling voor den rechter.
De vacantie-kamer der Haagsche
rechtbank, gepresideerd door mr.
van Rijn van Alkemade, behandelde
gisterochtend de strafzaken tegen
twee rijwieldieven, waarvan de één
de eerste schuchtere schreden op
het pad der misdaad had gezet, ter
wijl de ander op de meest geraffi
neerde wijze is te werk gegaan.
Voor den 22-jarigcn schoenmaker D. de
M., die langen tijd door werkloosheid was
geteisterd, was de verleiding te groot ge
weest, toen hij eenige malen een fiets on
beheerd en zonder slot had zien staan.
Viermaal was hij bezweken, doch de dief
stallen werden ontdekt en de M. werd ge
arresteerd. Ili.f'bekende volledig.
De Officier van Justitie, mr. Cohen Tcr-
vaert, vermeldde in zijn requisitoir, dat ver
dachte reeds eerder is veroordeeld, doch
toen een voorwaardelijke straf heeft gekre
gen. Gedurende den proeftijd daarvan heeft
hij zich evenwel niet aan een misdrijf
schuldig gemaakt, zoodat de straf niet be
hoefde te worden ondergaan. Deze maal re-
quircerde de Officier evenwel een onvoor
waardelijke straf van tien maanden.
Een dure hulp.
Grootsche plannen in Duitsch-
land.
De minister van Rijkspost Ohnesor-
ge heeft in de „Voelkische Beo-
bachter" medegedeeld, dat binnen
kort in Duitschland de televisie
gemeengoed zal zijn. Er is een
nieuwe zender gebouwd met een
televisietooneel. De prijs van de
ontvangtoestellen is door de tech
nische ontwikkeling zoo gedaald,
dat men op vele koopers rekent.
Het doel is, deze ontvangers nog
meer te vereenvoudigen, zoodat
groote kringen van de bevolking
hiervan gebruik zullen kunnen
maken.
Onderzoek door den Raad voor
de Scheepvaart, Den kapitein
treft geen schuld. Schip werd
slachtoffer van een op de haven
gerichten aanval.
Tijdens het luchtbombardement
door vliegtuigen van Franco op de
haven van Barcelona in den avond
van 6 Juni j.1., werd o.a. het Nedcr
landsche stoomschip „Parklaan", be-
hoorende aan de N.V. Stoomvaart
Mij. „Hannah" te Rotterdam gebom
bardeerd. Van deze reederij was
kort te voren het stoomschip „Han
nah" door een onbekend gebleven
duikboot in de Middellandsche Zee
getorpedeerd.
De „Parklaan", die ongeveer 3870 bruto
register ton meet, was op 30 April met een
lading kolen uit Newport Mon naar Barce
lona vertrokken, met een Nederlandsch
non-interventie-controlcur, den oud-marine
officier Wijnmalen aan boord, die in Gi
braltar door een Engeisch controleur werd
afgelost. Sedert 10 Mei lag het scliip in de
haven van Barcelona.
De Raad voor de Scheepvaart
heeft gisteren een onderzoek inge
steld naar de omstandigheden, waar
onder het schip getroffen is, waartoe
de gezagvoerder, de heer A. van
Dijk was opgeroepen.
Deze deelde mede, dat hij op het oogen-
blik van het bombardement, des avonds te
omstreeks elf uur, op weg was van de stad
naar het schip. Drie vliegtuigen verschenen
boven de haven.
Twee ervan bleven zoo laag, dat
zij buiten het bereik van het afweer
geschut bleven, het derde daalde
met afgezettcn motor tot zeer laag
boven het schip, zoo laag, dat het
afweergeschut, dat boven op één der
forten stond, het niet kon bereiken.
Onmiddellijk nadat de bom geworpen
was, zette de vlieger zijn motoren
aan om zoo spoedig mogelijk weer
buiten het bereik van het afweer
geschut te komen.
Hoofdmachinist wordt nog steeds
verpleegd.
De bom sloeg door de machinekap van
de „Parklaan" in de machinekamer. De
hoofdmachinist en een Spaansche wachts-
man werden gewond. De hoofdmachinist, de
heer A. Lammens, was er, hoewel hij niet
levensgevaarlijk gewond was, toch zoo ern
stig aan toe, dat hij nog steeds verpleegd
wordt in het ziekenhuis te Barcelona, van
FEUILLETON.
1.
HOOFDSTUK 1.
Een verjaardag.
Het was Molly's twintigste verjaardag, een
stralende Juni-dag, vol betooverende schoon
heid. Ze zat op een open plek in het bo3eii
en waakte over een klein, mollig jongetje van
twee jaar, dat midden 'n zijn spel aan haar
voeten in slaap was gevallen. Niet ver van
haar verwijderd zong een nachtegaal zyn ju
belend lied.
Het was drie jaar geleden dat ze, tot in het
diepste van haar hart ontroerd, naar dat
zelfde lied had geluisterd. Maar nu hoorde ze
dien teederen minnezang niet eens ze luis
terde naar iets heel anders, een dof gedreun,
heel ver weg, dat haar slanke lichaam deed
beven. Dat gedreun had niets te maken met
het lied van den nachtegaal, noch met de
schoonheid van het Kentsche boschland.
Pas twintig jaar oud en al bijna drie
jaar weduwe! Oh, dat verre gerommel, dag
en nacht maar door het was om gek van
te worden
De kleine jongen sliep en hoorde het niet
en de nachtegaal zong zijn trillende lied. alsof
niet ver weg de kanonnen bulderden, dood en
verderf om zich heen verspreidende. En de
jonge vrouw, overmand door smart, kneep
haar slanke, bruine handen krampachtig te
zamen, in een uiterste krachtsinspanning
zich te beheerschen.
De kapitein heeft alles gedaan om het
groote risico zoo klein mogelijk te maken.
Men had geladen onder toezicht van een
non-interventie officier en alles nagelaten
wat de „Parklaan' tot een verdacht schip
zou kunnen maken. De „Parklaan" is dan
slachtoffer geworden van een op de haven
bedoelden aanval.
De Raad zal later uitspraak doen.
Een ccndagsbezock.
Omstreeks één uur gisternacht arriveerde
te Rotterdam het Fransche 34500 ton meten
de, stoomschip „Paris" tocbehoorcnde aan
do Compagnies Generales Atlantique, dat een
kruistocht maakt en thans naar Lo Ilavre
zal gaan.
Eenige weken geleden is het schip uit
New York vertrokken met circa vier hon
derd Amerikanen aan boord.
Het bezocht reeds Engeland, Noorwegen
en Zweden. Gisteren bezochten de passa
giers o.a. Amsterdam, Volendam en Marken,
om des avonds weer aan boord te gaan. Cir
ca één uur koos do „Paris" weer zee.
Het gebeurde niet vaak, dat Rollo overdag
in slaap viel het kwam zeker door de
drukkende hitte. Molly bukte zich om een
vlieg van zijn hoofdje weg te jagen en, ter
wijl ze op hem neerkeek, werd ze rustiger. Zoo
in zijn slaap was hij net een kleine boschgod,
vond ze. De oogleden waren gesloten over de
diepblauwe kijkers en de lange, zwarte wim
pers rustten onbewegelijk op zijn roze wan
getjes. Ze vond hem het schoonste kunst
product, dat ze ooit had aanschouwd, vol
komen vergetende hoeveel gelijkenis hij met
haarzelf vertoonde.
Ook haar oogen waren blauw, haar ge
zichtje, nu bruin gehrand door de zomerzon,
was fijn en zeer regelmatig gevormd. Ze had
een klein, smal neusje en een mooien mond,
die echter een zorgelijke trek vertoonde
Maar haar kin was te puntig voor een zoo
jeugdige vrouw en ze was veel te mager.
Zooals ze daar zat, was ze een beeld van
droefenis en verslagenheid. Ze slaakte een
diepen zucht en boog zich nog verder over
het mollige lichaampje van haar baby. Zoo
als steeds, wanneer de herinneringen aan het
vervlogen geluk haar te machtig werden, gaf
het kijken naar dit kleine wezen haar kracht;
hij was de eenige, die richting gaf aan haar
leven, die het nog eenigszins de moeite waard
maakte om geleefd te worden. Maar ook was
juist hij degeen, die haar in haar bewegingen
belemmerde. Want als haar kleine Rollo er
niet geweest was zou ze over de zee gegaan
zijn naar dat arme, geteisterde land, waar de
kanonnen bulderden. En ze zou geholpen
hebben het lijden te verlichten van de man
nen, die als een levende muur stonden tus-
schen Engeland en den vijand. En als Rollo
er niet geweest was, zou ze nu niet dien ver-
schrikkeüjken tweestrijd to voeren hebben,
want het zou alleen zijn terwille van hem,
indien ze een onherroepelijk besluit ging
nemen.
Haar kleine jongen was nu haar geheele
wereld. Ze liet zich naast hem op haar knieën
vallen en drukte hem teeder tegen zich aan.
De 25-jarige loodgieter J. M. F. de
G. was op sluwere wijze te werk ge
gaan. Bij verschillende rijwielstal
lingen wist hij vriendschapsbanden
met het personeel aan ie knoopen en
op drukke avonden hielp hij wel
met het aannemen en wegzetten
van rijwielen.
Deze welwillendheid bleek evenwel niet
van eigen belang ontbloot, want op gezette
tijden verdwenen er fietsen uit de stalling.
Deze rijwielen werden later teruggevonden
bij personen, die ze van verdachte hadden
gekocht. Ook werd door de politie een sleu
tel van één der stallingen op verdachte ge
vonden. Ondanks dit bezwarend bewijs ont
kende verdachte de diefstallen te hebben
bedreven en beweerde de fietsen van een
„onbekend persoon' te hebben gekocht.
De Officier van Justitie hechtte aan die
bewering geen geloof. Bovendien is ver
dachte al tweemaal veroordeeld, terwijl er
ook thans nog eenige zaken tegen hem loo-
pen. Spr. requireerdc een gevangenisstraf
van een jaar.
In de verte klonk onophoudelijk het doffe
gedreun; met een snik verborg ze haar ge
zicht tegen het zachte lijfje van haar baby
en met bevende stem bad ze; „Oh God! ver
los ons van het kwaad verlos ons van het
kwaad!"...
Eindelijk, na langen tijd, stond ze op, veel
kalmer nu. Het was laat geworden de
nachtegaal zong niet meer. En ze verweet
zich zelf, dat ze nog niet thuis was; Rollo
had al lang in zijn bedje behooren te ligger.
Eigenlijk had ze hier heelemaal niet naar
toe moeten gaan. 'Jindat het haar verjaar
dag was, had '.e deze stille plek in het bosch
opgezocht. Maar de herinneringen hadden het
verdriet nog schrijnender doen rijn.
..Iet was hier geweest, precies op deze plek,
dat Ronald Fordringham haar voor de eerste
maal in zijn verlangende armen had gehou
den en haar dicht tegen zich had* aangedrukt.
De herinnering aan dien eersten langen kus
g- haar een pijn, die haast niet te verdra
gen was.
„Oh Roy!" fluisterde ze. „Mijn Roy!"
Met droeve oogen keek ze op. De schadu
wen begonnen langer te worden. Alles was stil
alleen het dreunen van de kanonnen bleef.
Met een diepen zucht bukte ze zich en
logde de kleine Rollo wat gemakkelijker neer
Hij ipende zijn oogen en glimlachte tegen
haar.
„Kleine lieveling," zei ze, ,we zullen gauw
naar huis gaan, dan krijg je eerst je lekkere
melk met de biscuits en dan breng ik je
naar je bedje."
Ze kuste hem zachtjes en lachte tegen
hem, toen hjj trachtte zijn kleine, mollige
armpjes om haar nek te slaan.
„Mum Mum Mum!" kirde hij.
„Kom, Rolo, we moeten gauw weg," zei
ze, terwijl ze hem in zijn wagentje legde en
met teedere zorg toedekte. „Wat zal Groot
vader zeggen?"
Hierop kon Rollo geen antwoord gever.,
maar. geheel wakker geworden nu, brabbelde
hij aan een stuk door in zjjn eigen taaltje
De spellingskwestie.
Bij de voortgezette behandeling van de
begrooting van onderwijs in den Indischen
Volksraad merkte de heer van Helsdingen
(C.S.P. gisteren op, dat Indië gehoord moet
worden over het spellingsvraagstuk. De mi
nister van onderwijs zocht wel contact met
België en Zuid-Afrika, maar niet met Indië.
De toestand van thans is, aldus spr. onhoud
baar.
GEEN PEIPING, MAAR PEKING.
De uitvoerende commissie van de voor-
loopige Chineesche regeering heeft de plaat
selijke politie opdracht gegeven, het gebruik
van den ouden naam Peiping met kracht
te bestrijden. Hoewel de regeering bij de
creet den naam Peiping zou hebben gewij
zigd in Peking, zooals de stad vroeger heet
te, gebruikten toch nog velen Peiping.
Anderen omlaag gestort.
Aan den Zuidelijken wand van de Mar-
molata zijn drie Italiaansehe bergbeklim
mers omlaag gestort en om het leven geko
men. Vermoedelijk is één van hen uitgegle
den en heeft hij de beide anderen meege
sleurd.
In het gebied van den Sint Gothard zijn
drie Zwitsersche toeristen doodgevroren.
over niets in het bijzonder. Wanneer hij er
voor in de stemming was, kon hij spraak
zaam zijn en moeder was altijd een aandachtig
toehoorster.
Het was wel een half uur loopen naar den
grooten weg, die naar het dorp leidde en snel
stapte Molly voort. Ze was blij weer in be
weging te zijn en blij dat deze droeve ver
jaardag haast voorbij was. Ze kwam tot de
conclusie dat het gewone leven van alledag
veel gemakkelijker te verdragen was.
Eenmaal op den weg gekomen, werd de
tocht gemakkelijker en al spoedig kreeg ze
de eerste huizen van Little Bradholt 'n zicht.
Little Bradholt was een typisch Engeisch
dorpje. Vrijwel alle huizen waren heel oud
en er was een dorpsplein met een vijver in
het midden en twee eeuwenoude taxisboomen
Even buiten het dorp, op een heuvel, lag
Aubreystone Castle, een prachtig oud kasteel.
Molly had een zeker ontzag voor de Aubrey-
stones. Ze deden altijd in ieder opzicht hun
plicht en beheerden het dorp voortreffelijk. De
oude Lady Aubreystone was zeer weinig
spraakzaam, maar ze bezat een ijzeren wil.
Zonder haar toestemming durfde niemand ooit
in haar tegenwoordigheid te lachen. Ze had
veel tegenslag in het leven gehad, maar nooit
liet ze hiervan iets nerken. Haar man was
jaren geleden tijdens de jacht gedood; men ge
loofde dat ze veel van hem gehouden had,
maar niemand wist hieromtrent iets met zeker
heid te zeggen. Ze had hem vier zonen ge
schonken, waa van nog slechts een de
tegenwoordige Lord Aubreystone in leven
was. Hij was de jongste van de vier. Zijn 2
oudere broers waren In den oorlog gesneu
veld; een aan het Fransche front en een op
zee, terwijl zijn jongste broer en diens
vrouw het slachtoffer waren geworden van
een mysterieuze ziekte, zooals ze zich in dien
tijd veel in Engeland voordeden en die, naar
men geloofde, hun oorsprong hadden in de
loopgraven van Europa. De jongste zoon, nu
achtendertig j ar. was nog ongetrouwd en
voor de eerste maal in de geschiedenis was er
DONDERDAG 28 juli 1988.
AVRO-Uitzending.
Hilversum I, 1875 en 415,5 m.
8,00 Gramofoonmuziek. Om 8.30 Ber.).
10.00 Morgenwijding.
10.15 Morgendienst.
10.30 Omroeporkest.
11.10 Declamatie.
11.30 Vervolg concert. In de pauze: Viool*
voordracht. (Om ca. 12.15 Ber.
12.30 Gramofoonmuziek.
1.00 Ensemble Carel Alberts.
I.45 Orgelspel.
2.15 Vervolg concert.
3.00 Disco-variète.
4.00 Voor de zieken.
4.30 Het Kovacs Lajos-orkest.
5.00 Kinderhalfuur.
5.30 Omroeporkest.
6.30 Sportpraatje.
7.00 Orgel en harp.
7.40 Causerie „Menschen en mogelijkheden",
8.00 Ber. ANP, Mededeellngen.
8.15 Nieuwe Amsterdamsche Orkestvereeni*
ging en kinderkoren.
9.15 Declamatie.
9.35 Renova-kwintet.
10.20 Gramofoonmuziek.
II.00 Berichten ANP.
Hierna tot 12.00 Sportnieuws, afgewisseld
met Tom van der Stap en zijn Witte Raven.
Hilversum II, 301,5 m.
8.00—9.15 KRO. 10.00 NCRV. 11.00 KRO.
2.00—12.00 NCRV.
8.009.15 Gramofonomuziek. (Om 8.15 Ber.)',
10.00 Gramofoonmuziek.
10.15 Morgendienst.
10.45 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstige causerie.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.30 KRO-orkest en gramofoonmuziek.
2.00 Handwerkuurtje.
2.55 Gramofoonmuziek.
3.00 Voor de vrouw.
3.30 Gramofoonplaten.
3.45 Bijbellezing.
4.45 Gramofoonmuziek.
5.00 Cursus handenarbeid voor de jeugd.
5.30 Zang en piano.
6.30 Christ. Friesche uitzending.
7.00 Berichten.
7.15 Journalistiek weekoverzicht.
7.458.00 Reportage, evtl. gramofoonmuziek.
8.05 Ber. A.N.P. herh. SOS-Berichten.
8.15 Stafmuziek van het 6e R.I.
9.00 Reportage.
9.30 Vervolg concert.
(10.00—10.05 Berichten A.N.P.).
10.30 Gramofoonmuziek.
11.5012.00 Schriftlezing.
geen stamhouder in de familie. De tegen
woordige Lord Aubreystone was eveneens in
het leger en had in Egypte bfj den Staf ge
diend. Tegenwoordig had hij een zeer verant
woordelijke positie bij het Ministerie 'an Oor
log; men fluisterde dat hij dat te danken had
aan pogingen van den kant van zijn moeder
en het zag er wel naar uit dat hij deze positie
tot het einde van den oorlog zou behouden.
Zijn moeder had zich nooit bijzonder om
dezen jongsten zoon bekommerd, maar nu hij
de eenig overgeblevene was, was dit anders
geworden. En het was haar eenige wensch
dat hij spoedig zou trouwen en zou zorgen
voor een deugdelijk nageslacht.
Behalve aan vier zonen, had Lady Aubrey
stone ook nog het leven geschonken aan drie
dochters. Twee er van waren getrouwd, maar
de oudste, Caroline, verachtte alle mannen.
Slechts voor haar moeder had ze een zeker
soort respect. Ze was nu vijfenveertig jaar,
maar ze was nog zeer sportief, reed veel paard
en steeds ging ze mee ter jacht. In vele opzich
ten geleek ze sprekend op haar moeder; ze
had dezelfde norsche gelaatsuitdrukking en
was al even weinig spraakzaam. Algemeen
waren de beide vrouwen dan ook zeer gevreesd
en Molly verbaasde er zich over hoe het
mogelijk was dat twee menschen van zoo'n
uitgesproken karakter in vrede onder een en
hetzelfde dak konden leven. Mogelt-k was er
ook wel eens oneenigheid, maar daar merkte
de buitenwereld in ieder geval nooit iets van.
Aan dit alles dacht Molly, terwijl ze het
wagentje over het dorpsplein voortduwde in
de richting van het bouwvallige huisje van
haar vader, vlak naast de dorpsherberg. En
ze zag de toekomst donker in. Ronald, haar
man. was van haar heengegaan en met hem
was alle hoop uit haar leven verdwenen. Al
leen haar zoon was haar overgebleven en,
wilde ze hem de opvoeding geven, die hem
toekwam, dan diende ze den stap te doen,
waarvoor ze nog steeds terugdeinsde.
(Wordt vervolgd.)
