de
n
tarzan
Radioprogramma
[edgar rice!
Javaansche vorstenzonen eeren
de Koningin
Buitenlandsche
congressisten gewond
Spaansch schip te
Vlissingen onder arrest
Burgemeester weigerde
feestvergunning
Jongeman dood gevonden
Zwakzinnige doodgeschoten
Bij winkelier ingebroken
Parachute scheurde in
tweeën
Gevangenen stikten in
heeten stoom
door
i burroughs i
No. 65.
Morison Baynes was geheel van streek. Het
lieflgke schepseltje dat naast hem reed had
hij zien klimmen en slingeren door de bomen
en horen praten met woeste bavianen! Mooi
was ze en zeer begerenswaardig; maar achter
af beschouwt wat wist hij eigenlijk van haar
af? Voordat hij het zich gerealiseerd had,
stootte hij uit: „Ik zag U in de bomen met de
bavianen!" „Ja?" lachte Meriem, „de bavianen
zijn mijn beste vrienden". En toen, omdat zij
zag dat de angst over haar antwoord zich op
zijn gelaat aftekende, schepte Meriem er be
hagen in hem nog meer te schokken. „Ja", zei
zei. „Vele jaren achtereen leefde ik onder
grote apen. Ik dwaalde door de takken en
bomen en joeg op kleinere dieren. Korak bracht
me vruchten en vlees. Hij vocht voor me en
was vriendelijk tegen me". Er was een wee
moedige klank in haar stem. Ze had de laatste
tijd niet meer aan Korak gedacht. Gedurende
enige tijd reden ze beiden zwijgend voort, ieder
in zijn eigen gedachten verzonken. Het meisje
dacht aan de verschijning van de jungle-god in
een luipaardvel gehuld, die zich door de bomen
slingerde. Achter hem, ruig en krachtig, kwam
de grote mensaap, terwijl zij, Meriem, lachend
en blij hen verwelkomde.^ als ze van de jacht
terugkwamen. O, wat waren die dagen zonnig
en gelukkig geweest. En de vrijheid! De ge
dachten van de man waren juist tegenoverge
steld. Hij moest zichzelf plotseling bekennen,
dat hij hopeloos verliefd was geworden op het
meisje, dat hem zo juist uit eigen beweging
over haar wilde en vreemde jeugd had gespro
ken. En hij had nog wel op het punt gestaan
haar zijn adellijke naam aan te bieden. Een
meisje, dat volgens haar zeggen, onder de apen
had geleefd. De Hon. Morison Baynes beefde,
toen hij dacht aan het gevaar, waaraan hij zo
juist was ontsnapt. Ja, hij hield van haar, maar
hij zou haar toch niet ten huwelijk durven
vragen.
Heden te Den Haag aangeko
men.
Met den boottrein uit Genua, die
hedenochtend 10.07 uur aan het
station Staatsspoor Den Haag is
aangekomen, zijn eenige deputaties
gearriveerd uit de Javaansche
vorstenlanden, welker leden naar
Nederland zijn gekomen om H. M.
de Koningin hulde te bewijzen ter
gelegenheid van Haar 40-jarig Re-
geeringsjubileum.
De deputaties bestaan uit de beide zoons
van den Sultan van Jogjakarta en de afge
vaardigden van de hoofden van het Mang-
koe-Nogorosche huis te Soerakarta en het
Pakoe-Alamsche huis te Jogjakarta.
Naar wij vernemen, zullen de hooge Indi
sche gasten door hun aanwezigheid o.m.
luister bijzetten aan de huldiging van H.
M. de Koningin in de Nieuwe Kerk te
Amsterdam.
Bij autobotsing te Oegstgeest.
Tijdens den tocht van de deelne
mers aan het congres der Interparle
mentaire Unie van 's-Gravenhage
naar Amsterdam is de autobus waar
in de congressisten zaten, ter hoogte
van het viaduct nabij Oegstgeest op
een.,andere voorafgaande bus ge
bolst De chauffeur kon bij het af
dalen van de hoogte, hoewel hij tij
dig remde, de bus niet tot stilstand
brengen
Eenige buitenlandsche gedelegeerden wer
den licht gewond, o.m. de bekende Tsjechi
sche sociaal-democratische fractie-ieider
Wcnzel Jaksch.
Ook eenige inzittenden van de aangereden
bus bekwamen verwondingen, echter niet
van ernstigen aard.
Beide bussen werden dermate beschadigd,
dat zij de reis niet konden voortzetten.
Procedure tegen de Spaansche
regeering.
Het Spaansche s.s. „Garbi" dat van 17 Fe
bruari 1937 af te Antwerpen onder arrest
heeft gelegen, is gisternacht te Vlissingen
binnen gebracht en door de oorspronkelijke
eigenaars te Cadiz onder arrest gesteld, om
hun rechten te doen gelden tegen de Spaan
sche regeering die de tegenwoori*—tigena-
res is.
Motie van afkeuring tegen B. en
W. van 's-Gravenzande.
In de Dinsdag te 's Gravenzande gehouden
raadsvergadering is een motie van afkeuring
over het door B. en W. gevoerde beleid inge
diend, welke met acht tegen vier stemmen
door den raad is aangenomen.
Het conflict tusschcn den raad en B. en
W. vindt zijn oorzaak in het volgende:
De algemcene en de Christelijke Oranje-
vereeniging konden het niet eens worden
over de aanstaande viering van het regee-
ringsjUbileum. De burgemeester, Mr. F. M.
A. Schokking, heeft toen aan elk der beide
verecnigingen een feestvergunning gewei
gerd. In de aangenomen motie wordt B. en
W. verzocht, alsnog aan de Oranjevereeni-
gingen toestemming tot feestvieren te ver-
leencn en wordt het college opgedragen deze
motie ter kennis van den minister van Bin-
ncnlandsche Zaken en den Commissaris der
Koningin in Zuid Holland te brengen.
De raad heeft ook geweigerd, gelden be
schikbaar te stellen voor feestverlichting en
tractaties.
MINISTERS KIJKEN NAAR NATIONALE
FILM.
Naar wij vernemen, zal Vrijdagmorgen a.s.
voor officieele genoodigden, onder wie vele
ministers en andere autoriteiten, de eerste
vertooning plaats hebben van het nieuwe
filmwerk „De Nationale film".
Misdrijf in het spel?
In den vorigen nacht is op den weg naar
het theehuis Rhijnauwen, in de nabijheid
van Utrecht, het lijk gevonden van den 21-
jarigen aannemerszoon Th. uit Groenekamp
Daar misdrijf niet onmogelijk wordt ge
acht, is het iijk in beslag genomen voor
een nader onderzoek.
ONZE OOST.
Tegen ambtenaar proces-verbaal
opgemaakt.
In den vorigen nacht heeft een gepensi-
onneerd ambtenaar, de heer van der Veer
te Radjamandala, iemand, die zijn huis
binnendrong, doodgeschoten. Later is ge
bleken dat de indringer een zwakzinnige
was uit een naburige kampong. Tegen
van der Veen is proces-verbaal opgemaakt.
EEN NON-STOP-VLUCHT
CURAqAO—PARAMARIBO.
De „Meeuw" van de K. L. M. maakte een
non-stop-vlucht. van Curagao naar Parama
ribo en arriveerde, aldus de N. R. Ct. in
laatstgenoemde plaats te 18.40 uur g.m.t.
Daders hoogstwaarschijnlijk uit
de Haagsche onderwereld.
In den vorige nacht is te Maasland inge
broken bij den winkelier Boekestein. De die
ven hebben zich door opschuiving van een
raam toegang verschaft en het geheele huis
doorzocht De bewoners sliepen. Verscheide
ne voorwerpen, w.o. een gouden horloge
en vijftig gulden, worden vermist.
De politie heeft met behulp van een rijks-
politiebond uit Waalsdorp te 's-Gravenhage
een onderzoek ingesteld, doch kon de spo
ren" dRJChts gedeeltelijk nagaan.. Men is van
meening, dat hier dezelfde dievenbende
aan het werk is geweest, die in liet West-
land reeds talrijke diefstallen heeft ge
pleegd. Er zijn geen vingerafdrukken ge
vonden.
Hoogstwaarschijnlijk moeten de daders
in de Haagsche onderwereld worden ge
zocht.
„Ik leek wel gek om te sprin
gen!" zei de vliegenier.
„Wanneer men van een parachute ge
bruik maakt, loopt men steeds het risico
gewond te raken, zeide volgens de Dai
ly Express de vliegenier Gwynne Jonhs
in het ziekenhuis te Eastbourne (Sussex)
Hij was opgenomen met een gekneusden
enkel, na een sprong met een parachute van
2000 voet hoo&te. Tienduizend toeschouwers
waren hiervan getuige op het vliegveld te
Wiimington.
Het was eigenlijk dwaasheid om te sprin
gen, zeide de patiënt. De weersomstandighe
den waren daartoe veel te slecht. De
wind was veel sterker dan ik gedacht had
en alles scheen verkeerd te gaan.
Eerst viel een touw op m'n para
chute en sneed deze vrijwel in twee
deelen. Ik viel daardoor heel wat
sneller dan in normale omstandig
heden. Ik wilde m'n tweede para
chute openen, maar raakte bij die
poging niet m'n voeten in de tou
wen verward en daardoor ging de
parachute niet open.
Ik had inderdaad wel pech en mag wer
kelijk van geluk spreken, dat ik er nog
zoo ben afgekomen. Ik leek wel gek om
te springen!"
Reeds een arrestatie.
Omtrent het vinden van vier lij
ken in de Holmesburggevangenis te
Philadelphia (V.S.) bericht de
„Philadclphia Record," dat de lijk
schouwer Hersch, die de gevangenen
dood in hun cellen heeft aangetrof
fen, mededeelde, dat op last van
gevangenis-autoriteiten stoom was
geblazen in de luchtdichte cellen.
De lijkschouwer heeft verder verklaard,
dat spoedig an-estaties moeten volgen.
De man, die de stoomkraan heeft open
gedraaid is reeds gearresteerd, doch wie
opdracht hiertoe heeft gegeven is nog niet
bekend.
De dooden maakten deel uit van een
groep van 25 gevangenen, die in strafccllen
waren opgesloten om een stoomstraf te
ondergaan. Tengevolge van de stoom wer
den de mannen bewusteloos en een voor
een werden zij naar buiten gedragen en in
het gras gelegd voor de strafcellen. Een
assistent van den procureur van het district
heeft medegedeeld, dat men de menschen
hier geruimen tijd heeft laten liggen.
Er is gebleken, dat de dood van de vier
slachtoffers is veroorzaakt door verstik
king.
EEN DURE KUS.
Dr. Bernard Kelly in Balli had een aller
liefste huishoudster, een jong meisje van
nauwelijks twintig jaar. Met oogen vol lief
de cn verlangen keek hij naar zijn verzorg
ster en eens op een avond kon hij zich niet
bedwingen, nam haar in z'n sterke armen en
kuste haar. Maar de huishoudster bleek geen
katje te zijn om zonder handschoenen aan te
pakken en klaagde den dokter aan wegens
een aanslag op haar eerbaarheid, vertelt de
Daily Express. De dokter moest voor den
rechter verschijnen, die hem voor den gesto
len kus een boete van 2 pond oplegde!
VRIJDAG 26 AUGUSTUS 1938.
Hilversum I, 1875 rn.
8.00 VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA. 12.00
AVRO. 4.00 VARA. 7.30 VPRO. 9.00 VARA.
10.40 VPRO. 11.00—12.00 VARA.
8.00 Gramofoonmuziek. (Om 8.16 Berichten).
10.00 Morgenwijding.
10.20 Declamatie.
10.40 Gramofoonmuziek.
11.30 Orgelspel.
12.00 Ensemble Spezialetti. (Om 12.15 Ber.),
12.45 Gramofoonmuziek.
1.15 Vervolg concert.
I.45 Orgelspel (opn.).
2.00 Sylvestre-trio.
2.40 Declamatie.
3.00 Ensemble Ephraïm en solisten.
4.00 Gramofoonmuziek.
5.00 Voor de kinderen.
5.30 Fantasia.
6.00 Orgel en zang.
6.30 Politiek radiojournaal.
6.50 Gramofoonmuziek.
7.20 Berichten ANP.
7.30 Berichten VGP.
7.35 Causerie „Een dorp in Drente".
8.00 Trioconcert.
8.30 Causerie „De Nederlandsche cultuur In 40
jaar".
9.00 VARA-orkest.
9.45 Zang, piano en accordeon.
10.00 Esmeralda-septet.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Avond wijding.
II.00 Gramofoonmuziek.
11.3012.00 Jazzmuziek (gr.pl.)
Hilversum II, 301,5 m en 415,5 m.
Algemeen programma, verzorgd door de
NCRV.
8.00 Schriftlezing, meditatie.
8.15 Berichten, gramofoonmuziek (9.309.45
Gelukwenschen
10.30 Morgendienst.
11.00 Gramofoonmuziek.
11.15 Cellovoordracht met pianobegeleiding en
gramofoonmuziek.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.30 Ensemble v. d. Horst en gramofoonmuz.
2.00 Gramofoonmuziek.
2.25 Christ. Lectuur.
3.00 Pianovoordracht en gramofoonmuziek.
4.00 Gramofoonmuziek.
4.45 Amsterdamsch Salonorkest en gramofoon
muziek.
6.30 Causerie „De bloemborder in Augustus",
7.00 Berichten.
7.15 Literaire causerie.
7.45 Reportage
8.00 Berichten ANP, herhaling SOS-berichten.
8.15 Gramofoonmuziek.
9.00 Causerie „De start".
9.30 NCR V-orkest (10.00—10.05 Ber. ANP).
10.45 Causerie over athletiek.
11.00 Vervolg concert.
11.20 Gramofoonmuziek.
11.5012.00 Schriftlezing.
FEUILLETON
26.
„Mary! Mary!" riep hij. Haar blik was
verschrikkelijk en er was iets in haar oogen,
dat hem waarschuwde.
,Kom, kom, zoo moet je niet doen," zei hij
en' sloeg beschermend een arm om haar heen.
„Lieve, lieve Mary, je mag je niet zoo van
streek maken; kom mee naar binnen."
Ze trachtte zich los te maken, maar met
zachten drang leidde hij haar weg. De dorens
van een klimroos hadden haar geschramd en
met een zakdoek bette hij de bloedende plek-
„Zie eens, je hebt jezelf pijn gedaan," zei
^Plotseling ontspande haar gezicht zich en,
in een vloed van tranen uitbarstende, snikte
ze: „Rollo mijn Rollo!"
Hij steunde haar krachtig. „Het zal hem
heusch geen kwaad doen," zei hij vriendelijk.
„Je kunt hem direct zien, maar laat hij eerst
maar even tot zichzelf komen, dat is beter
voor hem."
Ze was nu, na de hevige spanning, zoo moe
en slap, dat hij haar moest dragen.
In huis gekomen, nam hij haar in zijn ar
men en kuste haar.
..Zooiets nag je nooit weer doen, lieveling,"
zei hij. „Heb je zoo weinig vertrouwen in me?"
Uitgeput legde ze haar bleeke gezicht tegen
zijn schouder.
„Maar jij mag hem nooit weer zoo slaan,
Ivor," fluisterde ze. „Het zou heel anders zijn
als hij je eigen kind was en je van hem hield."
Hij gaf geen antwoord, maar hij hield haar
heel dicht tegen zich aan. Misschien waren
door deze gebeurtenis zijn oogen open gegaan.
HOOFDSTUK XXin
Een gesprek
Rollo had gezien hoe zijn stiefvader zijn
moeder ondersteunde en wegleidde. Niemand
sloeg meer acht op hem en hij voelde zich
heel eenzaam en verlaten. Hij wist dat het
om hem was, dat zijn moeder zich zoo van
streek gemaakt had en daarom kon hij nu
niet begrijpen dat ze hem onder deze omstan
digheden aan zijn lot kon overlaten.
Hij kon nog niet weten, dat het de reactie
was op een heftige opgewondenheid, die haar
nu geheel willoos maakte en hij was diep
teleurgesteld, Zijn behoefte aan liefde en steun
waren op dat oogenblik grooter dan hij 'zelf
wel wist; hij had z(jn straf met uiterste zelf-
beheersching ondergaan en dat had hem licha
melijk, zoowel als geestelijk, volkomen uitge
put.
Hij keek om zich heen en zijn eerste impuls
was te vluchten weg un. deze kamer. Hi)
schaamde zich en voelde zich diep vernederd.
Maar naar zijn eigen kamer gaan wilde hij
niet, want daar zou men hem komen zoeken
en hij wilde alleen zijn. En ook naar de stallen
wilde hij niet gaan. Awkins zou hem zeker
naar het huis terugsturen, als hij hem daar
vond. En dan liep hij nog de kans in de stal
len Caroline tegen het lijf teloopen en dit was
wel het laatste, wat hij nu kon verdragen.
Maar hij wilde weg weg hier uit deze
kamer. En, zonder zich te bedenken, klauterde
hij over de vensterbank het raam uit. Hij be
landde in het vertrapte bloembed en weg rende
hg, alsof hij door den duivel achterna werd
;ezeten. In een boschje rhododendrons, dat
hem aan het oog onttrok, viel hij neer, beven
de over al zjjn ledematen.
Maar het scheen hem toe dat de grauwe
muren van het kasteel hem dreigden en, bang
dat men hem hier vinden zou en naar binnen
zou sleepen, holde hij weer verder. Hij voelde
zich duizelig en vermoeid, maar de angst, dat
hij achterhaald zou vorden, zat hemop de
hielen en voort rende hij naar de heuvels
achter het kasteel. Daar liet hij zich uitgeput
in de varens vallen en wild snikkend verborg
hij zijn hoofd in zijn handen. Hij voelde zich
van iedereen verlaten en hij dacht dat hij
nooit zoo ongelukkig in zijn leven geweest
was, noch dat hij ooit ongeduldiger zou kun
nen worden, Hij wist wel dat Molly van hem
hield; maar men had hem van haar wegge
leid en op het oogenblik, dat hij haar het
meeste noodig had, was ze niet in staat ge
weest om hem te helpen. En ook Awkins had
hem getoond dat hij weinig met zijn gedrag
was ingenomen. Het was ook wel een beetje
vee) voor een kleinen jongen, eerst een val
van het paard, daarna een pak slaag en dan,
hij had nog steeds een leege maag! Hartstoch
telijk huilde hg, vervuld van een diep mede
lijden met zichzelf.
„Oh, ik wou maar dat ik dood was!" riep
hij uit en in een vlaag van woede hamerde hij
met zijn stevige, bruine knuisten op den
grond. Hij voelde zich vernederd en hij vond
de straf onverdiend, juist nu hij zijn veront
schuldigingen had aangeboden. Alleen hijzelf
wist hoeveel moeite dit hem had gekost. Oh,
hij haatte iedereen iedereen! Hij haatte
het heele leven!
Maar hij kon die wilde opstandigheid niet
lang volhouden en zachtjes bleef hij voort
huilen als een eenzaam, verdwaald kind. En
het was toen, dat er hulp kwam opdagen.
Iemand kwam langzaam het pad afwande
len, dat liep langs de plek, waar de kleine
jongen zijn verdriet lag uit te snikken. Rollo
voelde een licht tikje op zijn schouders; hij
knipperde met zijn oogen en hief een rood
beschreid gezicht op.
H(j verwachtte Awkins en woedend
schreeuwde hg: .,Ga toch weg!" Maar het
volgende moment hield hij zijn adem in en
keek met groote, verbaasde oogen omhoog.
„Als je dat meent, zal ik wel weggaan,"
zei Graven Ferrars met rustige stem. „Maar
ik zou liever willen blijven en probeeren je te
hrfpen."
Rollo kon dien vriendelijken blik in de
oogen van dezen man onmogelijk weerstaan
en verlegen begon hij overeind te krabbelen.
„Je bent erg moe, mijn jongen," zei Cra-
ven Ferrars. „Die val van je paard vanmor
gen heeft je meer kwaad gedaan dan je
denkt."
„Rollo's lippen begonnen te trillen, maar
manhaftig weerhield hij de opkomende tra
nen. „Eindelijk zei hij en het kwam er
met horten en stooten uit: „Daarvan is
het niet. Ze hebben me afgeranseld
en ik heb nog niets gegeten."
Ferrars' hand verdween in zijn zak en op
kameraadschappelijken toon zei hij: „Wat
een bof, zeg! Ik heb een paar boterhammen
bij me alleen maar voor het geval dat
ik honger zou krijgen. Maar ik heb heele-
maal geen honger. Hier, eet jij ze maar op!"
Rollo's rood omrande oogen werden grooter
en met een begeerigen blik keek hij naar het
pakje in Ferrars' hand. Maar plotseling
keerde hij zijn hoofd af. „Neen," zei hij, „dat
mag ik niet doen. Ze zijn voor U bestemd en
U moet ze zelf opeten."
„Oh nee, ik niet!" zei Ferrars vol over
tuiging. „Ik heb flink ontbeten en die boter
hammen hebben ze me meegegeven omdat ik
misschien niet tijdig terug zou zijn voor de
lunch. Kom, eet ze maar gauw op, kleine
kerel. Je zult er weer heelemaal van opkik
keren. En doe het maar kalm aan; ik ga
onderwijl een pijp opsteken."
En hij wierp Rollo het pakje brood toe, die
het opving met begeerige handen. Toch aar
zelde hij nog even. „Weet U wel heel zeker,
dat U ze zelf.niet wilt opeten, sir?"
„Heel zeker. Ik zei je immers al dat ik
een pijpje ga róoken! Kom, begin er maar
gauw mee."
Hg draaide zich om en ging een paar pas
sen verder naar een open plek, van waaruit
hij de grijze torens van het kasteel kon zien.
Hier leunde hij tegen een boom, stopte zijn
pijp en staarde voor zich uit.
Rollo liet zich niet langer smeeken; hij
was tot de ontdekking gekomen, dat hij ram
melde van den honger en als een wolf viel hij
er op aan. Eindelijk, toen er niets meer over
was dan het papier, sprong hij overeind. Hij
keek naar Craven Ferrars, die nog steeds
tegen den boom geleund stond en zijn tegen
woordigheid geheel scheen te zijn vergeten.
Hij aarzelde en bleef staan. Er was iets in
dien stillen, verren blik van den man. dat
den kleinen jongen een eigenaardig gevoel
van schroom gaf.
Plotseling, alsof hij den blik van den jon
gen gevoeld had, keerde Craven Ferrars zich
tot hem.
„En voel je. je nu beter? vroeg hij.
Rollo knikte en kwam naderbij. „Ik dank
U heel erg voor de boterhammen, sir," zei
hij. „Ze smaakten fijn."
Ferrars glimlachte niet, maar in zijn blik
was iets heel vriendelijks. „Nu, ik ben blij,
dat ik ze bij me had," zei hij.
„Dit is vandaag nu al de tweede keer dat
U me geholpen hebt. Ik wou dat ik U kon
vragen mee te gaan naar mijn moeder,
maar..." Hij kreeg een kleur en onbeholpen
als hij nog was, bleef hij midden in zijn zin
steken.
„Dank je wel, mijn jongen," zei Craven
Ferrars, die zijn aarzeling had bemerkt. „Het
is heel aardig van je me dit te vragen, maar
daarvoor heb ik heusch geen tijd."
„Waarom blijft U niet nog wat in Little
Bradholt?" vroeg Rollo. „Hebt U het in „De
Ploeg" niet al te best?"
„Ik verzeker ie dat het niet aan „De
Ploeg" ligt zei Ferrars. „Maar ik bliif nooit
ergens lang. Ik reis maar steeds door."
Aan den toon, waarop dit gezegd werd,
voelde Rollo iets van de eenzaamheid van
dezen man.
(Wordt vervolgd.)
