WAT BRENGT ONS DE HERFST? Het sieraad der vrouw -heurhaar- moet glanzen! En daarom: een hoed op één oor! 1 Warme kleuren en sobere lijnen of achter Bloesem van vilt Zaterdag 3 September 1938 Vierde blad Een militaire schouderlijn - Lichtgevende ceintuurgespen Shirley heeft een broer Zgn. Hallelujahoed Zie ik er niet uitals een plaatje Be mof is nog steeds in de gratie! Bij een mantelpakje voldoet dit kleedingstuk steeds goed, vooral wanneer het in dezelf de bontsoort is uitgevoerd als revers en verdere garneering Be jaszakken van neren staand costuum.pje hebben een gecstigcn snit, een charmante garneering F Ja, onze lokken krijgen een kans! En dat kost hoofdbrekens! Want wij hebben, reeds sinds jaren, géén verlof meer, een slordige pruik te verstoppen onder een omvangrijken hoed. We moeten uiterste zorg dragen voor onze coiffure, welke vooral in de buurt van voorhoofd en ooren tip-top moet zijn! Zie maar eens de hier afgebeelde hyper-moderne hoedjes! Onberispelijk is het haar ge schuierd, het voorhoofd geheel vrijlatend, in krullen gevlijd over oorschelp en tegen den hals. Er mag „geen haar" aan mankeeren! Vilt en fluweel zijn het geliefde materiaal voor de aan staande herfst- en wintersnufjes. Het keelbandje schijnt ons goed bekomen te zijn, want het is nog op vele model len aangebracht (zie links). Ook het sluiertje heeft nog niet afgedaan als bijzonder flatteuze afwerking van een overi gens sober dopje. Hooge bollen, een stijl, die het profiel vrij laat, zie daar de voornaamste eigenschappen van de nieuwe lioedenmode! Kapper, modiste en schoonheidsspecialiste moeten hier met vereende krachten voor een charmant geheel zorgdragen! zijn, de details wegvallen en de algemeene lijnen duidelijk op den voorgrond komen... Maggy Rouff laat ons een lange reeks onberispelijke mantelpakjes zien, waarvan de schouders lichte lijk verbreed zijn en die de vrouw, welke ze draagt, een ietwat manne lijke, zelfs martiale, allure geven. De japonnen voor overdag zijn in de hoogste mate „collant"; zij sluiten overal strak om het lichaam. Wie deze japonnen met succes dragen wil, moet meer dan óóit op de vol maaktheid van haar „lijn" bedacht zijn. De avondjaponnen daarentegen zijn al wijd wat er aan is. Nauw-sluitende tunieken en „casaques" van matte wollen stoffen ver- leenen do draagster een parmantige sil houet; al deze laatste kleedingstukken zijn met borduursels verlucht en daarenboven vaak van een monogram voorzien. Voor avondkleeding is veel fluweel gebruikt, maar ook kant ontbreekt niet. En zelfs zijn cr combinaties van deze beide even rijke als uiteenloopcnde stoffen. Eendengroen. Lucien Lelong blijft zijn voorkeur voor kleuren trouw. Bij hein speelt het zwart al tijd een zeer bescheiden, haast onbeleekc- nende rol. Een van de domineerende kleu ren voor overdag is eendengroen. Waar bij uitzondering zwart gebruikt is, komen kleu rige ornamenten den somberen indruk, die dit zwart zou kunnen wekken, onmiddellijk temperen of zelfs geheel te niet doen. In het bijzonder vallen de handschoenen op. Sommige zijn een mozaïek van kleuren, rei ken tot den elleboog en zijn daar afgezet met randen van beverbont. Een zwart ja ponnetje, waarbij zulke handschoenen ge dragen worden, verliest op staanden voet ieder spoor van doodschheid. Voor kost bare avond-ensembles is vooral astrakan gebruikt. Moiré-lintjes knoopen zich op dui zend manieren op verrukkelijke baljapon nen. Fluweel is met pailletten besluikerd en krijgt er in den meest letterlijken zin een „schitterend" aanzien door. Capes, weer in de mode. Eén der onberispelijke mantelpakjes waarvan de schouders lichtelijk verbreed zijn en die de vrouw een ietwat mannelijke allure geven. Felle zomerzon op het asfalt, dat op het punt schijnt te zullen smel ten en waarin de hooge hakken van onze schoenen kleine putjes boren... Heercn, die jas en vest uitgetrokken hebben en zich met gezichten, die duidelijk zeggen: 't Is mogelijk, dat mijn tenue niet erg correct is, maar nood breekt wet en het is heusch te warm!, op café-terrassen aan kleurige ijskoude dranken laven Vacantie-stemming in de jjansche stad, die door provincialen en vreem delingen veroverd schijntParijs in de hondslagen, Do show-rooms der groote mode-huizen brengen hun hcrfstcollecties. Daar wordt een hoogtepunt aan modespanning bereikt. Daar loopen de mannequins af en aan, be wonderenswaardige meisjes, die in deze hitte met een glimlach een zwaren bont mantel weten te torsen en cr in slagen zich twaalf maal in twee uur. te .vcrklecden, zonder dat warmte of vermoeidheid vat op haar schijnen te hebben. Daar is geroeze moes van stemmen, die in alle talen van Europa en van de Nieuwe Wereld aan cri- tiek en bewondering uiting geven. Daar volgen de nieuwe herfsttoiletten elkaar in eindelooze reeks. En wie de drie- of vier duizend nieuwe creaties aan zich heeft zien voorbijtrekken, voelt zich ongeveer als de bezoeker van een groot schilderijen-muse um, die in enkele uren een indruk en een overzicht tracht te krijgen van een verbijs terend aantal meesterwerken, die het werk van geslachten en eeuwen zijn Een beknopt overzicht. Verwacht niet het onmogelijke. Verwacht niet dat ik u in dit eerste aan de herfstmode gewijde artikel nu eens precies vertellen zal welke de tendenzen van die mode zijn. Stel u, met mij, voor het oogenblik tevre den met een beknopt overzicht van wat de voornaamste Parijsche huizen bronnen. La- ter zullen wij dan tot conclusie komen, la ter, als de indrukken een beetje bezonken Bij Jeanne Lanvin vallen in het bijzonder alleraardigste sportjurkjes op, waarvan de breede platte plooien der rokken iedere be weging mogelijk maken, en verder de capes van dikke wollen stof, bestemd om op fris- sche herfstdagen, bij wijze van mantel, ge dragen te worden. De eigenlijke mantels sluiten vrij strak om het lichaam. Onder de meest opvallende kleuren zijn bisschops paars, robijnrood, amandelgroen, nevelgrijs en zwart te noemen. De avondjaponnen van dit modehuis zijn mecrendccls gedrapeerd; Jeanrfb Lanvin wil ons in Tanagra-pop- petjes veranderen. Als bij Maggy Rouff. zijn de niet-gedrapeerde „robes du soir" wijd en ruim, wat. nog niet zeggen wil dat zij aan „crinolines" denken doen. Laat ons tevreden zijn! De collectie van Madeleine Vionnet is, als altijd, buitengewoon belangwekkend. Van d kragen, die blouses, mantels en japonnen afmaken, is bijzonder veel werk gemaakt. Al die kragen zijn geplooid en ge drapeerd en sluiten hoog om den hals. De vallende schouderlijn is ge heel losgelaten; in alle modellen wordt zij op militaire wijze onder streept. De bij voorkeur gebruikte kleuren zijn violet, donker groen, hard blauw en zwart. De avondja ponnen zijn in vele gevallen van bor duursel voorzien. De gebruikte flu- weelen zijn voor het meerendecl zeer kostbaar en zeker niet onder het be reik van een bescheiden beurs. Laat ons er vrede mee hebben! Het dragen van zulke weelderige stoffen kunnen ongetwijfeld slechts enkelen zich ver oorloven, maar de vervaardiging er van geeft velen, gezinnen arbeid en brood. Molyneux zoekt het ook thans weer in voornamen eenvoud. Zijn creaties hebben, ook nu als steeds trouwens een En- gclsch tintje, een gevolg, zonder twijfel, van het feit dat zooveel „ladies" van den over kant van het Kanaal zich bij Molyneux klee- den en hij met haar smaak rekening houden moet. Officiers-kragen De voormiddag-ensembles zijn zeer klas siek, nauw-sluitend, meestal van soepele rui ge stoffen vervaardigd. De revers zijn smal, de weinige zakken klein. De „officiers-kra gen" winnen het over de gehoele linie ten koste van andere modellen, die bijna niet voorkomen. De domineerende kleuren zijn fleschgroen, „biljartlaken" en Bordeaux rood. Veel borduurwerk is met passemen- terie afgezet. De meerderheid der japonnen voor overdag is van éénkleurige wollen stof; de eentonigheid wordt door pailletten gebro ken. De avondjaponnen hebben bijna alle mouwen; de modellen van verscheidene her inneren levendig aan de kleeding der vrou wenfiguren op schilderijen van Toulouse- Lautrec. De meeste dezer „robes" zijn van „satin duchcsse", diep gedecolleteerd, maar daarentegen van omvankrijke mouwen voor zien, die eerst beneden den elleboog om den armtsluiten. Snoeperige bontmutsjes. Schiaparelli blijft ook voor wat haar na jaarscollectie betreft den voorjaarskleuren trouw. Van abrikoos-kleurige en lindenblad- groene stoffen maakt zij ruim gebruik. Is het daarom dat deze modellen zoo jong aan doen? Misschien wel, maar anderzijds wordt van bontgarneering, die niet jong pleegt te maken, op velerlei wijzen partij getrokken. Snoeperige bontmutsjes, die op vele hoofd jes een alleraardigst effect zullen maken, eompletcéren heel wat frissche eenvoudige lierfsttoiletjes. Een buitengewoon en verrassend effect maken Schiaparelli's lichtge vende-accessoires. Zoo bevatten cein tuurgespen een electrisch lampje, dat brandt als de gesp gesloten wordt; ook de sluiting van sommige tasschen wordt electrisch verlicht. In het donker is het effect werkelijk merkwaardig. Als deze idee er in gaat kan zij nog op duizend-en-één manieren worden toegepast. Ik denk aan lichtgevende knoopen, aan lumineuze armbanden en halssnoeren, aan broches, die een zachten schijn verspreiden... De mogelijkheden zijn vele! De gekleede mantels van dit modehuis zijn voor het mee- rendeel gewatteerd. Moet dat. beteekenen dat een strenge winter ons wacht? Laat ons ho pen dat madame Schiaparelli zich althans in dat opzicht vergist! GERTRUDE. en die wil óók aan de film! Er is of liever; er was in héél Hollywood maar één enkele Temple, te weten: Shirley Temple, maar in de toekomst zullen er twee zijn, sinds Shirley's oudste broer zijn studies heeft voltooid en bij Darryl F. Zanuck is geweest om hem te spreken over zijn hoogste wensch op de wereld. De eerzucht van dezen Jack gaat niet uit naar het spelen van rollen, neen, deze negentienjarige jonge man wil regisseur worden. En Darryl F. Zanuck is be reid hem een kans te geven en heeft hem een functie ge geven als hulpregisseur. Er valt na zulk een eersten keer natuurlijk nog niets te zeg gen over de vraag, of Jack Temple werkelijk zal berei ken, wat hij zoo vurig hoopt. Maar indien deze jongeman, die een zeer aangenamen in druk maakt, inderdaad slaagt zal na verloop van tijd zeer wel mogelijk zijn, dat wc zul len vernemen van een Shir ley Templefilm. geregisseerd door Jack Temple

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1938 | | pagina 13