IÏICHARD lllX
U
Vliegen en Filmen
MODE
CODE
ET MEISJE UIT HET
VERRE WESTEN
Zaterdag 22 October 1938
Vierde blad
DRIE STADIA IN DEN GROEI
VAN EEN STOEREN
KEREL
0 Anna May Wong in haar
nieuwste creatie
EEN ROMANTISCH VERHAAL
MET JEANNETTE MAC DONALD
EN NELSON EDDY. DE OUDE
GESCHIEDENIS, DIE ALTIJD
WEER NIEUW BLIJFT...
Een echte professor,
speelt een rol van een geleerde, die
na een woest leven in de merkwaardige
omgeving waar Mary Robbins hasj
café drijft, terecht is gekomen. Een
pracht creatie van Monty Woolley,
eertijds eerbiedwaardig professor aan
de Yale universiteit en via den roem
van Broadway het vorige seizoen tot
niet minder verdienden filmroem ge
klommen. Niet minder merkwaardig
is het feit, dat Buddy Ebsen, de tap-
danser uit „Born to Dance", de „Broad
way Melodies", en de partner van
Shirlev Temple in verscheidene van
haar films, in „het Meisje uit het
Verre Westen" voor het eerst een vol
komen serieuze rol speelt als de droif-
geestige „Alamba Kid." Resumeerende
een film, die in de rij van operette
films, de laatste jaren uitgebracht,
lang geen slecht figuur glaat.
Nelson Eddy, de bandiet Ramerez,
De geschiedenis van t meis
je uit het verre Westen is niet
ontsproten aan het brein der
hedendaagsche filmscenario-
schrijvers, het verhaal is al der
tig jaar oud. Maar daarom
immers er zijn toch oude ge
schiedenissen, die altijd nieuw
blijven, ook al worden zij dui
zend maal verteld, is de jubi
leumoperette van de Metro-
Goldwyn Mayer er niet minder
om geworden
Nu dertig jaar geleden schreef
de groote Amerikaansche ac
teur en tooneelschrijver David
Belasco dit voor Amerika „klas
sieke" stuk over de dagen van
den goudroes en de Spaansche
overheersching in Californië.
Dit is een stuk nationaal bezit
geworden voor heel Amerika
en in het bijzonder voor het
verre Westen, en ten slotte is
ook Hollywood aardrijkskundig
het Verre Westen. Als
Hollywood derhalve
zioh nog wel eens vrij
heden permitteert met
een Volendamsch costuum of een Na-
politaansche dracht wanneer het
om haar eigen historie gaat is zij zoo
nauwgezet, dat Metro-Goldwvn-Mayer
al haar historische en kunsthistorische
specialisten twee jaar lang aan het
werk zette om voor deze millioenen-
operette de juiste sfeer en achtergrond
te vinden. Het verhaal is eenvoudig.
Rameroz, de beruchte bandiet, ont
moet een meisje, een woudbloem, on
schuldig, ondanks de voortdurende
aanwezigheid van een troep ruwe ke
rels, die haar boschherberg bezoeken.
Men kan het slot reeds raden; na ve
la avonturen wordt de wolf bekeerd
door het lam, Ramerez hangt zijn
bandietenuniform aan de kapstok en
wordt een eerzaam landbouwer. En
het meisje uit het Verre Westen deelt
verder zijn vreugde en verdrietelijk
heden.
Nelson Eddy en Jeannette Macdonald zijn
de hoofdpersonen in dit geval en de com
ponist van Rose Marie, Sigmund Romberg
schreef ook een partituur voor deze film.
Het is dus klaar, dat er veel en goed ge
zongen wordt in en buiten maanlicht, in
ossckarren, bij de bron, in- en buitenshuis,
overal waar men in een operette schoone
klanken pleegt aan te heffen, als het op de
gewone manier niet meer gaat. Soms als
Jeanette Mac Donald en BuAdy Ei
sen als Mary Robbins en Alabama.
Ramerez met zijn bentgenooten zegevierend
een dorp binnenrukten, en de „ten Miles-
song" de 10 mijlenzang aanheffen
heeft de film merkwaardig veel overeen
komst met Rose Marie, als de Canadeesche
politie zingend van een tocht terugkomt. Er
zijn echter ook heel veel origineele scènes.
Het hoogtepunt wij zagen de film zelf eli
kunnen u een bezoek van harte aanbeve
len is wel, het grandiose Mexicaansche
avondfeest, waarin de oude muziek van
de „Mariachie" opklinkt en waarin de maan-
vcrlichte patio van een voorname Mexi
caansche haciënda de schitterende ballet
ten van Albertina Rasch onder de bloemen-
ranken van Californië dansen. De vaqueros,
de Mexicaansche cowboys, waarvoor de be
roemdste Rodeo-rijders der Vereenigde Sta
ten gekozen werden, maken hier op hun
vurige palomino's hun entrée en galoppee-
ren rond om de danseressen, die zij met
hun lasso's vangen. Hollywood's geniale
costuumontwerper Adrian teekende voor
die danseressen de nationale „sequins", de
dansrokken in elke kleurschakeering van
zwart tot zilver en helderwit, die merk
waardig genoeg op de film een stereosco
pisch effect schijnen te hebben en uit het
projectiedoek op den toeschouwer toekomen.
Richard Dix, van kind tot man,
Als men Richard Dix, zooals hij in den aanvalligen leftijd van één jaar op onze foto
ttaat afgebeeld goed bekijkt, ontwaart men reeds bepaald een veroveraarsblik in de
onschuldige kinderoogjes. Als hij, onderwijl tien jaar ouder geworden, zich voor den
tweeden keer laat vereeuwigen, spreekt uit zijn blik: Ik wil dokter, advocaat of ban
kier worden. Hij werd het alle drie, maar later werd hij de Richard Dix, de groote
filmavonturier, de man voor wien alle vrouwenharten sneller kloppen als zij zijn beel
tenis zien, zegt men...
ooi van helden-
Piloten en opera
teurs geven den
auteurs een aure-
Een kleurenfilm
over luchtvaart,
héél mooi, maar...
héél moeilijk.
moed..
IK heb twee liefhebberijen in
mijn leven, aldus vertelt Wil-
liam Wellman, de regisseur van de
nieuwe Paramountfilm „Men with wings", mannen met
Vleugels, dat zijn vliegmachines en kleurenfilms. Niets kan
ter wereld de schoonheid evenaren van de sierlijke, snelle ma
chines, de schoonste vinding van den menschelijken geest, die,
fonkelend in bonte kleuren of stralend in zilveren licht de
blauwe hemel instormen. Ik hoop, dat ik iets van die groote
schoonheid in mijn film heb kunnen vastleggen.
De kleur geeft een diepte, een natuurlijkheid aan het beeld,
die ook U treffen zal als U de felkleurige oorlogs-machines achter elkaar aan ziet duiken
in hun opwindende schijngevechten.
Een Duitsche Fokker D VII uit den wereld
oorlog wordt door den vijand achtervolgd.
Scène uit Paramount's „Men With Wings".
Maar ik zal de laatste zijn om te ontkennen dat het kleurenelement
in de film onnoemelijke moeilijkheden met zich mee brengt. Nog afge
zien van schoonheids problemen, waarover men lang en breed kan de
bateeren, zijn er zooveel practische vraagstukken op te lossen, dat de
regisseur van een kleurfilm menigmaal het hoofd omloopt.
Zoo waren er tal van moeilijkheden met het schminken. In mijn film
moesten de spelers langzamerhand ouder worden. De Hollywoodsche
make-up artisten zijn ware kunstenaars in het ouder maken van ac
teurs en actrices, doch men had het nog nooit voor een kleurenfilm be
hoeven te doen. In de gewone ongekleurde film wordt men ouder ge
schminkt dan men is met behulp van toetsen in blauw en grijs. Voor
deze film was het noodig de kleuren vast te stellen die overeenkomen
met het veranderde pigment van de huid. Het resultaat was zoo goed
dat Fred MacMurray, Andy Devine, Ray Milland en Louise Campbell in
den spiegel konden zien hoe ze er over dertig jaar uit zouden zien.
Piloten en operateurs maken de vliegfilm!
De mannen die eigenlijk een vliegfilm maken zijn de piloten en de
operateurs. Zij zijn het die de acteurs met een aureool van onverschrok
kenheid omgeven. Charlie Marshall en Bill Cline, die de „vliegende
camera's" bedienden, hebben alle eer van hun opnamen van vliegtui
gen, die door een wolkenbank komen duiken, om laag over het vlieg
veld heen te scheren. Mannen als Frank Clarke, die als stunt-piloot en
als acteur in de film optreedt en Tex Rankin, de bekwaamste test-piloot
uit de industrie, verdienen woorden van hulde voor hun gedurfde
manoeuvres.
De grootste en knagendste zorg in en luchtvaartfilm
is de angst dat er iemand verongelukken zal. „Heli's
Angels", „Wings" en soortgelijke films zijn allemaal met
grootere of kleinere ongelukken tot stand gekomen. Ik ben
dol geweest op vliegen sinds ik in den wereldoorlog een
gevechtsmachine bestuurde.. Vliegeniers zijn interessante,
dappere menschen, en ik werk liever met hen dan met
acteurs*
Ray Milland,
Louise Campbell
en Fred MacMur
ray slaan vol
spanning de evo
luties der piloten
gadet
Anna May Wong, 'de gevierde Chineesche
actrice, die men langen tijd 'niet meer op
het witte doek heeft kunnen bewonderen, is
thans v:eer voor de lens getreden in de Paramount produc
tie „Dangerous to Know", die binnenkort ook in ons land
zal gaan rouleeren. Miss Wong draagt op onze foto een
elegante diner-japon, vervaardigd van smaragd-groene
crêpe. De hooge taillelijn en de nauw-aansluitende rok
zijn vooral voor slanke figuren als deze actrice zeer
effectvol. Een apart halssnoer van gouden strengen, waar
aan peervormige smaragden hangen, is de eenige versie
ring op het stijlvolle toilet. De los neerhangende avondcape
met nauw aansluitende kimono-mouwen is van zwart en
zilver brokaat. In plaats van het gebruikelijke vlammende
rood heeft Anna May Wong op haar beroemde mooie lan
ge nagels witte parelmoerlak gebracht.
'Anna May
Wong, de
beroemde
Chineesche
actrice.