Het nieuwe Raadhuis te Anna Paulowna Japansche aanval op Britsche kanonneerboot NIET TE LANGZAAM! De toestand te Hankau Laatste telexbericht Bekend Russisch vlieger omgekomen Fransche luitenant door Turk doodgeschoten VOORNAAM DOOR EENVOUD! De raadszaal is zóó mooi, dat de leden er zeker veel en lang vergaderen zullen ECHT SAAL: RUIM, LICHT EN VROOLIJK. Met passen en meten, wordt de tijd verstreken! Als deze Oud-Holland- sche zegswijze ergens van toepassing is, is dat bij de geschiedenis van den raadhuisbouw te Anna Paulowna! Veertien, zegge veertien jaren zijn er voorbijgegaan, sinds de eerste wan kele schreden op een langen doorni- gen weg zijn gezet Maar hier geldt ook: Per aspera ad adstra, langs door nige paden tot de sterren, want daar is iets tot stand gebracht, dat het nageslacht, als alle narigheid die voorafging al lang is vergeten, dank baar zal stemmen tegenover de man nen, die door innige samenwerking met bescheiden middelen zooiets moois tot stand hebben gebracht! Het nieuwe raadhuis! Voornaam door een voud! Dat was onze algemeene indruk, toen we Zaterdagmiddag onder de deskundige lei ding van den heer Saai het gebouw gingen bezichtigen, en onze eerste gedachte toen we de hal betraden: „écht Saai" Ruim, licht en vroolijk, deze entrée! De breede deuren met het wapen van An na Paulowna en het Russische wapen in glas- en lood geven een voornaam cachet, nog verhoogd door de sierlijke stalen meu beltjes voor de wachtenden. Links heeft men de bodekamer, waar ook de politie, zoo noödig haar intrek kan ne men. De bodekamer is bedoeld als kamer keuken, en is royaal en practisch! Aan de zelfde zijde is ook de kamer der arbeidsbe middeling met een ruim portaal, dat op de „Veerburgzijde" van het gebouw uitkomt. Een aparte ingang is er voof deze afdeeling buiten is gelegenheid voor fietsenstallen; er zijn loketten en een afscheiding als bijv. bij de spoorwegen voor gaanden en komenden. Degenen die hier hun zaken hebben af te wikkelen, doen dit, zonder dat de andere secretarieafdeelingen er iets mee hebben uit te staan. Cellen Het zijn uit den aard der zaak geen ge zellige verblijven, de twee cellen met de zinken deuren, en getraliede vensters, maar ze zijn netjes en ook de sanitaire in richting, met spoelgelegenheid, welke van buitenaf wordt bediend, mag er zijn. Waar het hoofd zetelt. De burgemeesterskamer, welke zich rechts onmiddellijk bij de hoofdin gang bevindt, is in zachte grijze en groene tinten gehouden. De bruine Vertexvloerbedekking doet het hier bij bijzonder goed. Een royaal stalen bureau en verder ook stalen meube len geven even het idee in het pri- vékantoor van een groot-zakenman te zijn maar is'n burgemeester dat tegenwoordig eigenlijk niet? Eenvou dige grijze overgordijnen en stijlvolle verlichting voltooien het geheel. De secretarie. Hier slaaf men de handen in elkaar, als men de „oude" toestand heeft gekend! Een groot, licht vertrek, vele kasten, ta fels, toonbanken en bureaux, natuurlijk weer alles staal ruimte, ruimte ruim te! „Dat was ook de eenige wenscK van meneer Keizer, den gemeente-architect", vertelde de heer Saai, „ruimte! Ik kan 't begrijpen, als je zoolang hebt moeten tob ben! Daarom heb ik ook nog muurkastjes ingebouwd!" Een blik omhoog, warempel, zélfs boven in den muur nog deurtjes waarachter kasten. Er is geen apart vertrek voor 'den gemeentesecretaris. De heer Keijzer zit liever bij zijn personeel. Zijn bureau staat eenigszins afgeschei den. De inrichting van het vertrek is echter zóó, dat mocht dit noo- dig zijn, men het zeer eenvoudig tot twee kamers zal kunnen om bouwen. Voor het wachtende publiek zijn stoeltjes vóór de balie, die... ook al weer een kast is, want aan de zijde waar het secretarie- personeel zit, zijn weer talrijke laden in gebouwd. De vloer is met linoleum bedekt, eenvoudig en practisch. Er is nog een achteruitgang, die mettertijd als eenige toe gang tot de secretarie is bedoeld. De, hoofd ingang zal dan alleen bij trouw- en ande re offieieele plechtigheden worden gebruikt De cvclostile een onmisbaar apparaat in de tegenwoordige gemeente-administra tie staat in een apart vertrek, naast de kluis, een dubbele kluis, voor dagolijkschc paperassen en voor archief. Ook in de secretarie is de bekende moderne schaduw looze verlichting aangebracht. De centrale verwarming. Met opzet heeft de heer Saai geen vlak ke radiatoren gebruikt, omdat deze op de naden nog wel eens willen roesten. Tn Mie vertrekken staan nu de gewone bekende ribben-radiatoren. alle van gegoten ijzer. We zagen in don kelder de groote practi- sehe Ideal Rex verwarmingsketel, die „al les" verslindt, óók oud papier en doozen waar de regeeringsblikken dit-en-dat in hebben gezeten. Een soort destructor dus! Van beneden naar boven, langs de monumentale trap \an gele tegels komen wij nog eerst langs een portaal, waar wij de fraaie glas-en-lood ramen, aangeboden door de Boerenleenbank, zooals men weet, en dan, op de eerste verdieping is het Heilige der Heiligen, de raadszaal! Als door eenzelfde gedachte getroffen, keken de persmenschen elkaar aan. Als de heeren hier eenmaal zitten, zijn ze de eerste uren nog niet weg In de raadszaal valt vooral de rustige sfeer op. Een trucje, vertelt de heer Saai, lage breede stoelen voor de raadsleden, hooge stoelen voor B. en W., de zaal in den kop gebouwd, 't Maakt weinig uit, hóe het komt, maar 't is buitengewoon mooi... Éen betimmering in blank triplex, blank eiken deuren, blank eiken stoelèn, met eemvoudige houten groene zittingen en op den vloer roodbruin vertex. Een fraaie lichtkap met schaduwloos kunst- lucht... Een moderne ronde electrische klok, méér is er niet, maar *t is genoeg! B. en W., de raadsleden om hun halfron de tafel, de pers met hun uitstekende werk gelegenheid, zij allen kunnen méér dan te vreden zijn. Het publiek ook, als het zich verwaardigen wil naar de verrichtingen der vroede vaderen te gaan kijken. Een breede bank geeft voldoende zitgelegenheid. Aardig is, hoe de leuning van de bank kan worden afgenomen en in een ommezien tot balustrade kan wor den omgetooverd. Een zeer practische uit vinding van den architect den heer Saai. Prachtig zijn de glas in loodramen, met de voorstellingen: veeteelt, tulpenbouw, ak kerbouw en 'tuinbouw, het geschenk van de burgerij. Verder zien we nog bet trouw symbool in glas en lood, twee dooreengevlochten ringen en met het wapen van Anna Paulowna. We vernamen dat de beeltenis en de Bur germeesters Wijdenes, Spaans en Lovink de muren zullen sieren. Verder zijn dan op de bovenverdieping nog de kamer van B. en W. waar men de aankleeding heeft aange past aan het overgebrachte meubilair uit de oude raadszaal en de kamer van bouw en woningtoezicht, waar men het eveneens met het oude meubilair moet doen. Even wijst de heer Saai ons nog op de z.g. Ilascoplas- tiek op de muren in deze bovengang, een bijzonder harde specie en de bijzóndere maf in de hal gemaakt van oude autobanden en dan staan we alweer buiten. Om het raadhuis is alles nog niet klaar. Een een voudige beplanting moet nog worden aan gebracht, de grond nog gevlakt. Het-valt ons buiten nog eens op, hoe goed de half ronde muur het voorplein voor het in z.g. Heufsteen opgetrokken gebouw afsluit. Dan bij een kopje thee in, Veerburg,uit de heer Saai zijn dankbaarheid aan den ge meenteopzichter, den heer Hoep en vertelt wie voor al het fraais in het raadhuis heb- by gezorgd. Het zijn de firma's Barends en Hunkelaar, Arnhem (raadszaal meubilair.- Wed. Arends en Zn. (staalmeubilair) Bogt- man (glas in lood,) van Elden en Zoon (centrale verwarming) Grootes, Anna Pau lowna (stoffeering) allen de laagste inschrij vers in hun brance. Anna Paulowna, geluk met z'n raadhuis. Mogen de besprekingen erin, zooals ze ker burgemeester steeds zegt voor iedere raadsvergadering: kort, zakelijk en in het belang der gemeente zijn. öni k&hl o-eAPuxal: Met verbazing keek Pelemans zijn vriend Brammer aan. „Wat zit je toch te grijnslachen?", vroeg hij, acn beetje ongeduldig, ,,'t lijkt wel, alsof de lente in je bol geslagen is!" Brammer slikte iets weg in zijn keel, streek zich met den zakdoek over de traan- lachende oogen. „'n Kostelijke mop," grinnekte hij, ,,'n reuzenmop! Moet je hooren!" „Nog een koffie", bestelde bij den kell- ner. Dan wendde hij zich weder tot Pelemans: „Je weet, dat ik reiziger ben in reken machines. 'n Lastig artikel! De m_eeste kan toren zijn al voorziien. En wanneer je toe vallig een exemplaar ontdekt dat nog geen rekenmachine bezit, dan is 't biina onmoge- 'ijk tot hem door te dringen. Bijna altijd wordt je op den dremnel van het kantoor door een boekhouder of zooiets afgescheept. Daarom heh ik er een kunstje on bedacht- Als ik een gegadigde voor een rekenmachi ne ontdekt heb, probeer ik uit te visschen. waar die meneer gewoon is, zijn lunch, zijn diner of zijn kop koffie te. ffbbruiken. Als ik dat eenmaal weet. ga ik er ook heen scharrel een beetje rondom de plaats, waar hij zit, en neem dan bij vergissing zijn hoed zijn jas of zijn wandelstok mee. en laat in de plaats daarvan de mijne achter. Na een paar uurtjes bel ik hem dan aan zijn kantoor .pf zijn woonhuis op, deel hem mijn vergissing mee en spreek met hem af. dat ik bij hem zal komen om de zaak weer in orde teb rengen. De mensrhen zijn na tuurlijk dolblij, dat ze hun eigendom weer terugkrijgen en zoo schep ik mij oen pracht- gelegenhoid, om met hen over zaken te spreken." „Een reuzen geval had ik met Velps, den bekenden bouwer", ging Brammer voort, zich bijna verslikkend in den lach. ,.de man is zoo kippig als een vleermuis. Wel: ik nam zijn bril mee en liet de mijne achter, die natuurlijk heelemaal niet voor zijn oogen geschikt was. Twee uur lang botste hij met zijn neus overal tegenaan. Velps W1ERINGEN OOSTERLAND. INWIJDING GERESTAUREERDE KERK. Zondagmiddag had de offieieele inwijding plaats van de gerestaureerde Nederlandsch Hervormde Kerk te Oosterland. Onder de vele belangstellenden die het kerkgebouw geheel vulden, merkten we op het colege van Burgemeester en Wethouders, vertegen woordigers van het Classicaal Bestuur van Alkmaar, van het Provinciaal College van toezicht op kerkelijke goederen en fondsen, de kerkeraden van de verschillende zuster- gemeenten uit Wieringen en Wieringcr- waard, enkele predikanten uit den omtrek, den heer O. Deen, Evangelist, en vele an deren. Korte predikatie. De voorganger van de gemeente, de Wel- eerw. Heer dr. v. Beek, had tot tekst voor zijn korte predikatie gekozen het woord uit Deut. 32 vs. 7: „Gedenkt aan de dagen van ouds". Bij het lezen van dit woord van Mozes gaan de gedachten terug naar het verleden, ook van dit kerkgebouw, eenmaal, voor eeu wen, gebouwd door menschen die zich stel den onder de leiding Gods. Wanneer dit gebouw nu in een waardigen toestand is hersteld, zal men den nadruk moeten blijven leggen op de kerk als de plaats voor Gods- vereering. Na in 't kort de geschiedenis van deze eeuwenoude aan den aartsengel Mi- chaël gewijde kerk te hebben nagegaan, wijst de predikant op het vele, dat door deze restauratie aan het licht is gebracht, zoodat de muren a.h.w. veel van de geschiedenis van het gebouw vertellen. Toch moet, bij alle zorg aan de restauratie besteed, bedacht worden, dat de kerk geen doel is, maar steeds middel. Want het komt tenslotte aan op de geest op een geestelijke herbewape ning, Waaraan de kerk het zijne kan doen als ieder meewerkt, in het bijzonder ook de jeugd. Woorden van dank. Na het zingen van gez. 264 vs. 1 en 2 dankt ds. van Beek allen, in 't bijzonder de aanwezige burgerlijke en kerkelijke autori teiten, voor de belangstelling. Verder spreekt de voorganger woorden van hartelijkcn dank tot den heer O. J. Bosker en den ker- keraad van Hippolvtushoef voor de aange boden en reeds in het kerkgebouw aange brachte geschenken, n.1. de op de plaats van de vroegere Noorderingang ingemetselde al taarsteen met de beeltenis van St. Michaël en de twee borden waarop resp. de tien ge boden en een herinnering aan de stichters van de kerk voorkomen, benevens de twee op 't doophek aangebrachte figuren van de graven Dirk I en Dirk II. Ds de Wilde brengt uit naam van de Doopsgezinde gemeente de gelukwenschen over. De heer V. J. Bosker voert het woord na mens de kerkvoogdij van Hippolytushoef. Ds. Witkop, vroeger als predikant op Wie- ringen staande, wijst op de verschillen in kerkelijke belangstelling van toen en nu. Na het dankgebed spreekt ds. v. Beek z'n erkentelijkheid uit, voor al het gesprokene en voor de aangeboden geschenken. Deze voor de Ned. Herv. Gemeente van Oost-Wieringen zoo belangrijke bijeenkomst wordt tenslotte besloten met het zingen van gez. 160 vers 1. Na afloop van de kerkdienst verzamelden de genoodigden zich in de jeugdherberg waar onder het genot van een kopje thee nog een uurtje aangenaam werd doorge bracht. Oorzaak wordt niet bekend gt- maakt. Gemeld wordt, dat een der beste Russische vliegers, de 34-jarige generaal Alexander Briandinski, op tragische wijze om het leven is gekomen. Bijzonderheden worden niet bekend gemaakt. Briandinski heeft dit jaar met Kokkinaki een afstandsvlucht Mos kouSpassk volbracht waarbij hij 7600 kilg meter in 24 uur en 36 minuten aflegde. Turksch bataljon uit Antiochië overgeplaatst. Naar thans bekend wordt is op 25 Sep tember te Antiochië een Fransch luitenant tijdens een woordenwisseling door een Turkschsergeant neergeschoten. Hij over leed korten tijd later. In verband met dit incident werd het Turksche bataljon, dat in deze streek lag, overgeplaatst. Turksche en Fransche autoriteiten hebben een onder zoek ingesteld en er zullen strafmaatrege len door de Turksche autoriteiten genomen worden. De zaak wordt verder besproken tusschen Parijs en Ankara. Een rij van sprekers. Als eerste van de rij van sprekers, die daarna het woord voeren, treedt de heer J. Kuiper naar voren, die namens het college van kerkvoogden en notabelen spreekt over de finantieele moeilijkheden, die zich bij den zorg voor het onderhoud van het kerk gebouw voordoen.. De burgemeester, de Edelachtb. heer Kolff verheugt zich namens het gemeentebestuur sprekende, over deze geslaagde restauratie en biedt namens het gemeentebestuur aan het kerkelijk bestuur het zg. „zwaard van Treslong" aan, met het verzoek dit een plaats te geven in het kerkgebouw, tenzij daar bezwaren tegen mochten bestaan! (Dit zwaard werd in 1572 door Blois van Treslong uit dankbaarheid voor de gastvrije ontvangst van de Watergeuzen aan de bewoners van Oost-Wieringen aangeboden. Nadat het ge durende 300 jaar in het kerkgebouw had gehangen, was het verhuisd naar het ge meentemuseum in het raadhuis, vanwaar het nu dus op de oorspronkelijke plaats zal terug komen.) De heer Haringhuizen spreekt namens het Provinciaal College. Namens het Classicaal Bestuur spreekt ds. v. d. Poel uit den Helder. was zoo blij als een engel, toen ik ten slotte met zijn bril kwam aandragen en ik heb prachtige zaken met hem gedaan." „Hm", zeide Pelemans. „En... heb je nu wéér een slachtoffer gemaakt?" Brammer knikte. „En of! Harolds, de papierfabrikant. Ik heb uit „De Gouden Leeuw" zijn actentasch meegenomen. De kerel zal radeloos zijn! Er zitten monsters papier in voor het drukken van bankbiljetten. Hij springt van pleizier tegen den zolder als hij hoort, dat zijn tasch terecht os! Ik ga hem nu even opbel len: luister maar mee! Met z'n tweeën gingen ze in de telefoon cel. waar Brammer aansluiting vroeg met het huis van Harolds, terwijl Pelemans van den verklikker gebruik maakte. „Meneer Harolds". zei de tasschenverwis- selaar. „mijn naam is Brammer. Ik heb vanmiddag in .De Gouden Leeuw" geluncht en daar. zooals ik nu eerst bemerk, bij ver gissing een verkeerde actentasch meegeno men. J7it de paperassen, die ik er in aantrof, leid ik af. dat de tasch de uwe is. Hebt u nu misschien mijn actentasch in uw bezit?" Op geraffineerd-onschuldigen toon had hij gesproken, doch tijdens het gesprek trac- teerde hij zijn vriend Pelemans uit louter plezier op ribhestooten. Aan de andere zijde van de telefoon klonk de opgewekte uitroep: „Ah, meneer Brammer! Gelukkig! U hebt dus mijn tasch? Prachtig! Ik had de verwis seling al lang bemerkt. In uw tasch vond ik uw adres. Ik ben al aan uw woning en aan Van gezaghebbende zijde wordt vernomen, dat zes zware Japansche bombardements vliegtuigen een aanval hebben gedaan op de Britsche kanonneerboot „Sandpiper" te Tsjangsja de hoofdstad van Hoenan. Op de boot werd aanzienlijke schade aan gericht, doch er zijn geen slachtoffers te betreuren. Reuter verneemt, dat de admiraliteit het bericht van dezen aanval bevestigt. Onder alle Japansche geibouwen te Han kau wordt dynamiet gelegd. De meeste de zer gebouwen grenzen aan buitenlandsche eigendoimimen: zoo ligt een Japansdh ge bouw op slechts enkele meters van het Brit sche consulaat. De autoriteiten hebben toe gezegd de vreemdelingen te zullen waar schuwen 24 uur voor de lonten worden aan gestoken. In Kanton was het gisteren een dag van ontploffingen en branden, waar door ook de gebouwen in de Fransche en Britsche concessies op het eiland Sjamien bedreigd worden. In den ochtend werden twee zeer zware explosies gehoord, terwijl in de winkelwijk den geheelcn dag hef vuur woedde. De zakenwijk aan de rivier wordt een prooi der vla,mimen. Uit Sjanghai wordt gemeld, dat de Chi- neesche dollar daar plotseling is gestegen op grond' van onbevestigde geruchten, vol gens Tsjang Kai Sjek zou zijn afgetreden en de vrede gesloten zou worden. Het vertrek van het Amerikaansche mail schip „President Coolidge" is uitgesteld tot morgenochtend, doordat de Japansche doua ne-autoriteiten geen vergunning hehben ver leend voor de verscheping van honderd kis ten zilver, dat naar zij beweren, aan de Chineesche nationale regeering behoort. Op versneld tempo van den Ame- rikaanschen vlootbouw aangedron gen. De Amerikaansche minister van Marine, Swanson, heeft een waarschuwing doen hooren tegen verslapping in het tempo van den vlootbouw totdat de kracht van de vloot voldoende geacht wordt voor de veilig heid der natie. Deze waarschuwing was vervat in een bood schap, die de minister uitgegeven heeft in verband met den vlootdag van Donderdag a.s. Hij zegt daarin o.m. over den tegen- woordigen tijd, dat thans de afstanden steeds kleiner worden, terwijl de internatio nale spanning toeneemt. die van uw verloofde geweest, in de hoop, u daar aan té treffen Brammer kon met moeite een proestlach weerhouden en Pelemans grinnekte stille tjes mee. Wat had die oude Harolds leelijk in de knel gezeten Doch Harolds ging voort: „En weet u, wat het eigenaardige is? Het schijnt wel een dag vol verwisselingen te zijn! Ik ben namelijk in gezelschap van een dame naar de woning van uw verloofde ge gaan, waar ik u hoopte te vinden, en, toen ik thuiskwam, bleek 't, dat ik de verkeerde bij me had! Is het misschien mogelijk, dat het uw verloofde is?" Brammer liet bijna den hoorn uit de hand vallen. „Wat?" brulde hij ontzet, „wat zegt u"? „Ja" ging Harolds onverstoorbaar voort. Ik ben thuisgekomen in gezelschap van een jongedame met donkerblond haar blauwe oogen, een wipneusje, schoentjes van, slan- genleer en een groenzijden japon. Kan het misschien zijn, dat die dame aan u toebe hoort? Zoo ja, dan heb ik de mijne bij ver gissing in de woning van uw verloofde ach tergelaten": Brammer had uit de vage beschrijving, door Harolds gegeven, zijn verloofde her kend. „U maakt natuurlijk grapjes" zei hij. „Ik spreek in volkomen ernst", klonk het antwoord, ,en ik zou u willen vragen zoo spoedig mogelijk bij me te komen om de tasschen en de dames te ruilen. Nog altijd twijfelde Brammer of Harolds die lont geroken moest hebben omtrent den truc zich niet te zijnen koste schertsend vermaakte. Toch snelde hij vliegensvlug, in ALKMAAR, 22 Oct. Op de heden gehouden botermarkt was de prijs per K.G. voor groothandel 72VJ 771/2 en kleinhandel 771/280 cent. Han del goed. Kippeneieren (groothandel) 4.10 5.75. Eendeieren geen noteering. Totaal aanvoer 6550 stuks. Handel goed. ALKMAAR, 22 Oct. N.V. Eierveiling voor Hollands Noorder. kwartier. Aanvoer: 185.000 kipeieren: 3.055.00, kuikeneieren 3.15—4.90, eend eieren 3.103.20 per 100 stuks. WARMENHUIZF.N, 22 Oct. Roode kool 1—2.40, gele kool 1.60, wittel kool 0.901.10, nep 5.605.70, drielingen! 22.20, uien 2.50—2.70, eigenheimers 2.20! —2.40, bieten 0.501.80. Aanvoer: 6200 Kg, roode kool, 2100 Kg. gele kool, 88.800 Kg. witte kool, 425 Kg. nep, 8025 Kg. uien, 1900 Kg. aardappelen, 650 Kg. bieten. MEDEMBLIK, 22 Oct. Aardappelen: Schotsche muizen 0.95— kleine muizen 75 ct„ borgeers 1.30 per 50 Kg., roode kool 1.10—1.40 pe.r 100 Kg., uieiï 1.251.30, per 50 Kg., kleine kroten 1.30— 1.40, kroten 8081 ct. per 100 Kg. Wortelen! 1.802 ner 100 Kg. BROEK OP LANGENDI.TK, 24 Oct. Aanvoer: 1300 Kg. aardappelen: Souve nir 1.60. bl. eigenh. 2.60. 3500 Kg. uien 2.60 2.80, drielingen 2.102.40. grove 2.80, 135 Kg. spercieboonen 6.80, 11300 Kg. roode kool 1.20—2.30, 157700 Kg. witte kool 0.90—0.91, 10.000 st. andijvie 1.15000 Ke. pootaard- apnelen A 4.20. idem A 2835 4.90. ALKMAAR. 24 Oct. Ter veemarkt waren heden aangevoerd: 100 vette koeien 165—270; 22 vette kalveren 3050 52 nuchtere kalveren 6—18; 57 vette schapen 2230; 149 vette varkens 0.540.56. Handel goed. - NOORDSCHARWOUDE, 24 Oef. Aanvoer: 10.000 Kg. uien 2.8203, 'drielin- gen2.102.40, grove 2.702.80. gele nep 5.50 '5.90, 11.000 Kg. peen 1.82.10. kleine peen 50—70 rt„ 2500 Kg. kroten 1.70—1.80, 3000 Kg. roode kool 1.60—1.90, witte kool 0.90—1, 2750 Kg. gele kool 1.30—1.70. D. witte kool 1-1Ó—1.30, Andijvie 0.60—1.50, rammenas 2 —2.10. gezelschap van Pelemans, die het geval eerst thans reusachtig begon te vinden, naar de woning van zijn verloofde. En daar, tot zijn volkomen ontsteltenis, vond hij, zittende op den dremnel, voor de gesloten deur, een oude negerin, die hem griinslachend aanzag. „Ik ben vergeten door meneer HaroIds"( glunderde zij. Brammer vriendelijk toe". Nu begreep de tasschenverwisselaar. daï er toch wellicht eenige waarheid school in de mededeeling van Harolds! Een gevaar lijke grapjas leek hem die kerel! Twintig minuten later stond hij in bet kantoor van den napierfabrikant. „Mijn verloofde?" brulde hij. „Waar is ze?" Goedmoedig zag Harolds hem aan. „Wel natuurlijk in miin huis. velig opge borgen", zei hij kalm. „komt. u ze ruilen? Maar waar is de dame, die ik bij vergissing bii u heb achtergelaten?" Brammer barstte in woede uit, doch Ha rolds bleef op ziin stuk staan. „Eerlijk is eerlijk", betoogde bij rustig, „u kunt uw dame en uw tasch terugkrijgen als u mij de dame en de tasch brengt die mii toebehooren. Brieschend van woede sprong Brammer weer in zijn taxi, om de negerin te halen, die nog altijd op don drempel van de wo ning zijner verloofde te wachten zat. „Vooruit, ga mee", brulde hij de vrouw toe en duwde haar onzacht in de auto. Harolds toonde zich héél verheugd toert haar terugzag. „Een oudgediende!" legde hij Brammer uit. „Ik ben vroeger in Afrika geweest, moet u weten. Ik zou mijn oude trouwe Nella niet graag willen kwijtraken!" Brammer stelde er totaal geen belang in. aar is mijn verloofde?" schreeuwde hij. ,Als u' meegaat naar mijn woning, zal ik u uw tasch^ en uw verloofde teruggeven". In de huiskamer van den fabrikant trof Brammer werkelijk de jongedame aan, in aangenaam gesprek met mevrouw Harolds. „O Dolf je, ben je daar?" begroette zij hem opgewekt, „ik heb allerleukst zitten kletsen! Verbeeld je mevrouw Harolds is nog een goede kennis van ons! Toen ik een klein meisje was heb ik dikwijls bij haar in den tuin gespeeld... Ik vond 't gewei- cue leuk haar zoo opeens te ontmoeten..." Brammer verkocht dien dag een reken machine aan den papierfabrikant, doch de venvisselingstruc heeft hij nooit meer toe gepast! J. C. W. DUNCKER.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1938 | | pagina 8