Het nieuwe Raadhuis
te Anna Paulowna
Japansche aanval op
Britsche kanonneerboot
NIET TE LANGZAAM!
De toestand te
Hankau
Laatste telexbericht
Bekend Russisch vlieger
omgekomen
Fransche luitenant door
Turk doodgeschoten
VOORNAAM DOOR EENVOUD!
De raadszaal is zóó mooi, dat de
leden er zeker veel en lang
vergaderen zullen
ECHT SAAL: RUIM, LICHT EN VROOLIJK.
Met passen en meten, wordt de tijd
verstreken! Als deze Oud-Holland-
sche zegswijze ergens van toepassing
is, is dat bij de geschiedenis van den
raadhuisbouw te Anna Paulowna!
Veertien, zegge veertien jaren zijn er
voorbijgegaan, sinds de eerste wan
kele schreden op een langen doorni-
gen weg zijn gezet Maar hier geldt
ook: Per aspera ad adstra, langs door
nige paden tot de sterren, want daar
is iets tot stand gebracht, dat het
nageslacht, als alle narigheid die
voorafging al lang is vergeten, dank
baar zal stemmen tegenover de man
nen, die door innige samenwerking
met bescheiden middelen zooiets
moois tot stand hebben gebracht!
Het nieuwe raadhuis! Voornaam door een
voud!
Dat was onze algemeene indruk, toen we
Zaterdagmiddag onder de deskundige lei
ding van den heer Saai het gebouw gingen
bezichtigen, en onze eerste gedachte
toen we de hal betraden: „écht Saai"
Ruim, licht en vroolijk, deze entrée!
De breede deuren met het wapen van An
na Paulowna en het Russische wapen in
glas- en lood geven een voornaam cachet,
nog verhoogd door de sierlijke stalen meu
beltjes voor de wachtenden.
Links heeft men de bodekamer, waar ook
de politie, zoo noödig haar intrek kan ne
men. De bodekamer is bedoeld als kamer
keuken, en is royaal en practisch! Aan de
zelfde zijde is ook de kamer der arbeidsbe
middeling met een ruim portaal, dat op de
„Veerburgzijde" van het gebouw uitkomt.
Een aparte ingang is er voof deze afdeeling
buiten is gelegenheid voor fietsenstallen; er
zijn loketten en een afscheiding als bijv. bij
de spoorwegen voor gaanden en komenden.
Degenen die hier hun zaken hebben af te
wikkelen, doen dit, zonder dat de andere
secretarieafdeelingen er iets mee hebben uit
te staan.
Cellen
Het zijn uit den aard der zaak geen ge
zellige verblijven, de twee cellen met de
zinken deuren, en getraliede vensters, maar
ze zijn netjes en ook de sanitaire in
richting, met spoelgelegenheid, welke van
buitenaf wordt bediend, mag er zijn.
Waar het hoofd zetelt.
De burgemeesterskamer, welke zich
rechts onmiddellijk bij de hoofdin
gang bevindt, is in zachte grijze en
groene tinten gehouden. De bruine
Vertexvloerbedekking doet het hier
bij bijzonder goed. Een royaal stalen
bureau en verder ook stalen meube
len geven even het idee in het pri-
vékantoor van een groot-zakenman
te zijn maar is'n burgemeester dat
tegenwoordig eigenlijk niet? Eenvou
dige grijze overgordijnen en stijlvolle
verlichting voltooien het geheel.
De secretarie.
Hier slaaf men de handen in elkaar, als
men de „oude" toestand heeft gekend!
Een groot, licht vertrek, vele kasten, ta
fels, toonbanken en bureaux, natuurlijk
weer alles staal ruimte, ruimte ruim
te!
„Dat was ook de eenige wenscK van
meneer Keizer, den gemeente-architect",
vertelde de heer Saai, „ruimte! Ik kan 't
begrijpen, als je zoolang hebt moeten tob
ben! Daarom heb ik ook nog muurkastjes
ingebouwd!"
Een blik omhoog, warempel, zélfs boven
in den muur nog deurtjes waarachter
kasten.
Er is geen apart vertrek voor 'den
gemeentesecretaris. De heer Keijzer
zit liever bij zijn personeel. Zijn
bureau staat eenigszins afgeschei
den. De inrichting van het vertrek
is echter zóó, dat mocht dit noo-
dig zijn, men het zeer eenvoudig
tot twee kamers zal kunnen om
bouwen.
Voor het wachtende publiek zijn stoeltjes
vóór de balie, die... ook al weer een kast is,
want aan de zijde waar het secretarie-
personeel zit, zijn weer talrijke laden in
gebouwd. De vloer is met linoleum bedekt,
eenvoudig en practisch. Er is nog een
achteruitgang, die mettertijd als eenige toe
gang tot de secretarie is bedoeld. De, hoofd
ingang zal dan alleen bij trouw- en ande
re offieieele plechtigheden worden gebruikt
De cvclostile een onmisbaar apparaat
in de tegenwoordige gemeente-administra
tie staat in een apart vertrek, naast de
kluis, een dubbele kluis, voor dagolijkschc
paperassen en voor archief. Ook in de
secretarie is de bekende moderne schaduw
looze verlichting aangebracht.
De centrale verwarming.
Met opzet heeft de heer Saai geen vlak
ke radiatoren gebruikt, omdat deze op de
naden nog wel eens willen roesten. Tn Mie
vertrekken staan nu de gewone bekende
ribben-radiatoren. alle van gegoten ijzer.
We zagen in don kelder de groote practi-
sehe Ideal Rex verwarmingsketel, die „al
les" verslindt, óók oud papier en doozen
waar de regeeringsblikken dit-en-dat
in hebben gezeten. Een soort destructor
dus! Van beneden naar boven, langs de
monumentale trap \an gele tegels komen
wij nog eerst langs een portaal, waar wij
de fraaie glas-en-lood ramen, aangeboden
door de Boerenleenbank, zooals men weet,
en dan, op de eerste verdieping is het
Heilige der Heiligen,
de raadszaal! Als door eenzelfde gedachte
getroffen, keken de persmenschen elkaar
aan. Als de heeren hier eenmaal zitten,
zijn ze de eerste uren nog niet weg
In de raadszaal valt vooral de rustige
sfeer op. Een trucje, vertelt de heer Saai,
lage breede stoelen voor de raadsleden,
hooge stoelen voor B. en W., de zaal in den
kop gebouwd, 't Maakt weinig uit, hóe het
komt, maar 't is buitengewoon mooi...
Éen betimmering in blank triplex,
blank eiken deuren, blank eiken stoelèn,
met eemvoudige houten groene zittingen
en op den vloer roodbruin vertex. Een
fraaie lichtkap met schaduwloos kunst-
lucht... Een moderne ronde electrische
klok, méér is er niet, maar *t is genoeg!
B. en W., de raadsleden om hun halfron
de tafel, de pers met hun uitstekende werk
gelegenheid, zij allen kunnen méér dan te
vreden zijn. Het publiek ook, als het zich
verwaardigen wil naar de verrichtingen
der vroede vaderen te gaan kijken. Een
breede bank geeft voldoende zitgelegenheid.
Aardig is, hoe de leuning van de
bank kan worden afgenomen en in
een ommezien tot balustrade kan wor
den omgetooverd. Een zeer practische uit
vinding van den architect den heer Saai.
Prachtig zijn de glas in loodramen, met
de voorstellingen: veeteelt, tulpenbouw, ak
kerbouw en 'tuinbouw, het geschenk van de
burgerij.
Verder zien we nog bet trouw symbool in
glas en lood, twee dooreengevlochten ringen
en met het wapen van Anna Paulowna.
We vernamen dat de beeltenis en de Bur
germeesters Wijdenes, Spaans en Lovink
de muren zullen sieren. Verder zijn dan
op de bovenverdieping nog
de kamer van B. en W.
waar men de aankleeding heeft aange
past aan het overgebrachte meubilair uit de
oude raadszaal en de kamer van bouw en
woningtoezicht, waar men het eveneens met
het oude meubilair moet doen. Even wijst
de heer Saai ons nog op de z.g. Ilascoplas-
tiek op de muren in deze bovengang, een
bijzonder harde specie en de bijzóndere maf
in de hal gemaakt van oude autobanden
en dan staan we alweer buiten. Om het
raadhuis is alles nog niet klaar. Een een
voudige beplanting moet nog worden aan
gebracht, de grond nog gevlakt. Het-valt
ons buiten nog eens op, hoe goed de half
ronde muur het voorplein voor het in z.g.
Heufsteen opgetrokken gebouw afsluit. Dan
bij een kopje thee in, Veerburg,uit de
heer Saai zijn dankbaarheid aan den ge
meenteopzichter, den heer Hoep en vertelt
wie voor al het fraais in het raadhuis heb-
by gezorgd. Het zijn de firma's Barends en
Hunkelaar, Arnhem (raadszaal meubilair.-
Wed. Arends en Zn. (staalmeubilair) Bogt-
man (glas in lood,) van Elden en Zoon
(centrale verwarming) Grootes, Anna Pau
lowna (stoffeering) allen de laagste inschrij
vers in hun brance.
Anna Paulowna, geluk met z'n raadhuis.
Mogen de besprekingen erin, zooals ze
ker burgemeester steeds zegt voor iedere
raadsvergadering: kort, zakelijk en in het
belang der gemeente zijn.
öni k&hl o-eAPuxal:
Met verbazing keek Pelemans zijn vriend
Brammer aan.
„Wat zit je toch te grijnslachen?", vroeg
hij, acn beetje ongeduldig, ,,'t lijkt wel, alsof
de lente in je bol geslagen is!"
Brammer slikte iets weg in zijn keel,
streek zich met den zakdoek over de traan-
lachende oogen.
„'n Kostelijke mop," grinnekte hij, ,,'n
reuzenmop! Moet je hooren!"
„Nog een koffie", bestelde bij den kell-
ner.
Dan wendde hij zich weder tot Pelemans:
„Je weet, dat ik reiziger ben in reken
machines. 'n Lastig artikel! De m_eeste kan
toren zijn al voorziien. En wanneer je toe
vallig een exemplaar ontdekt dat nog geen
rekenmachine bezit, dan is 't biina onmoge-
'ijk tot hem door te dringen. Bijna altijd
wordt je op den dremnel van het kantoor
door een boekhouder of zooiets afgescheept.
Daarom heh ik er een kunstje on bedacht-
Als ik een gegadigde voor een rekenmachi
ne ontdekt heb, probeer ik uit te visschen.
waar die meneer gewoon is, zijn lunch, zijn
diner of zijn kop koffie te. ffbbruiken. Als
ik dat eenmaal weet. ga ik er ook heen
scharrel een beetje rondom de plaats, waar
hij zit, en neem dan bij vergissing zijn hoed
zijn jas of zijn wandelstok mee. en laat in
de plaats daarvan de mijne achter.
Na een paar uurtjes bel ik hem dan aan
zijn kantoor .pf zijn woonhuis op, deel hem
mijn vergissing mee en spreek met hem af.
dat ik bij hem zal komen om de zaak weer
in orde teb rengen. De mensrhen zijn na
tuurlijk dolblij, dat ze hun eigendom weer
terugkrijgen en zoo schep ik mij oen pracht-
gelegenhoid, om met hen over zaken te
spreken."
„Een reuzen geval had ik met Velps, den
bekenden bouwer", ging Brammer voort,
zich bijna verslikkend in den lach. ,.de man
is zoo kippig als een vleermuis. Wel: ik
nam zijn bril mee en liet de mijne achter,
die natuurlijk heelemaal niet voor zijn
oogen geschikt was. Twee uur lang botste
hij met zijn neus overal tegenaan. Velps
W1ERINGEN
OOSTERLAND.
INWIJDING GERESTAUREERDE KERK.
Zondagmiddag had de offieieele inwijding
plaats van de gerestaureerde Nederlandsch
Hervormde Kerk te Oosterland. Onder de
vele belangstellenden die het kerkgebouw
geheel vulden, merkten we op het colege
van Burgemeester en Wethouders, vertegen
woordigers van het Classicaal Bestuur van
Alkmaar, van het Provinciaal College van
toezicht op kerkelijke goederen en fondsen,
de kerkeraden van de verschillende zuster-
gemeenten uit Wieringen en Wieringcr-
waard, enkele predikanten uit den omtrek,
den heer O. Deen, Evangelist, en vele an
deren.
Korte predikatie.
De voorganger van de gemeente, de Wel-
eerw. Heer dr. v. Beek, had tot tekst voor
zijn korte predikatie gekozen het woord uit
Deut. 32 vs. 7: „Gedenkt aan de dagen van
ouds".
Bij het lezen van dit woord van Mozes
gaan de gedachten terug naar het verleden,
ook van dit kerkgebouw, eenmaal, voor eeu
wen, gebouwd door menschen die zich stel
den onder de leiding Gods. Wanneer dit
gebouw nu in een waardigen toestand is
hersteld, zal men den nadruk moeten blijven
leggen op de kerk als de plaats voor Gods-
vereering. Na in 't kort de geschiedenis van
deze eeuwenoude aan den aartsengel Mi-
chaël gewijde kerk te hebben nagegaan,
wijst de predikant op het vele, dat door deze
restauratie aan het licht is gebracht, zoodat
de muren a.h.w. veel van de geschiedenis
van het gebouw vertellen. Toch moet, bij
alle zorg aan de restauratie besteed, bedacht
worden, dat de kerk geen doel is, maar
steeds middel. Want het komt tenslotte aan
op de geest op een geestelijke herbewape
ning, Waaraan de kerk het zijne kan doen
als ieder meewerkt, in het bijzonder ook de
jeugd.
Woorden van dank.
Na het zingen van gez. 264 vs. 1 en 2
dankt ds. van Beek allen, in 't bijzonder de
aanwezige burgerlijke en kerkelijke autori
teiten, voor de belangstelling. Verder spreekt
de voorganger woorden van hartelijkcn
dank tot den heer O. J. Bosker en den ker-
keraad van Hippolvtushoef voor de aange
boden en reeds in het kerkgebouw aange
brachte geschenken, n.1. de op de plaats van
de vroegere Noorderingang ingemetselde al
taarsteen met de beeltenis van St. Michaël
en de twee borden waarop resp. de tien ge
boden en een herinnering aan de stichters
van de kerk voorkomen, benevens de twee
op 't doophek aangebrachte figuren van de
graven Dirk I en Dirk II.
Ds de Wilde brengt uit naam van de
Doopsgezinde gemeente de gelukwenschen
over.
De heer V. J. Bosker voert het woord na
mens de kerkvoogdij van Hippolytushoef.
Ds. Witkop, vroeger als predikant op Wie-
ringen staande, wijst op de verschillen in
kerkelijke belangstelling van toen en nu.
Na het dankgebed spreekt ds. v. Beek z'n
erkentelijkheid uit, voor al het gesprokene
en voor de aangeboden geschenken.
Deze voor de Ned. Herv. Gemeente van
Oost-Wieringen zoo belangrijke bijeenkomst
wordt tenslotte besloten met het zingen van
gez. 160 vers 1.
Na afloop van de kerkdienst verzamelden
de genoodigden zich in de jeugdherberg
waar onder het genot van een kopje thee
nog een uurtje aangenaam werd doorge
bracht.
Oorzaak wordt niet bekend gt-
maakt.
Gemeld wordt, dat een der beste Russische
vliegers, de 34-jarige generaal Alexander
Briandinski, op tragische wijze om het leven
is gekomen. Bijzonderheden worden niet
bekend gemaakt. Briandinski heeft dit
jaar met Kokkinaki een afstandsvlucht Mos
kouSpassk volbracht waarbij hij 7600 kilg
meter in 24 uur en 36 minuten aflegde.
Turksch bataljon uit Antiochië
overgeplaatst.
Naar thans bekend wordt is op 25 Sep
tember te Antiochië een Fransch luitenant
tijdens een woordenwisseling door een
Turkschsergeant neergeschoten. Hij over
leed korten tijd later. In verband met dit
incident werd het Turksche bataljon, dat
in deze streek lag, overgeplaatst. Turksche
en Fransche autoriteiten hebben een onder
zoek ingesteld en er zullen strafmaatrege
len door de Turksche autoriteiten genomen
worden. De zaak wordt verder besproken
tusschen Parijs en Ankara.
Een rij van sprekers.
Als eerste van de rij van sprekers, die
daarna het woord voeren, treedt de heer J.
Kuiper naar voren, die namens het college
van kerkvoogden en notabelen spreekt over
de finantieele moeilijkheden, die zich bij
den zorg voor het onderhoud van het kerk
gebouw voordoen..
De burgemeester, de Edelachtb. heer Kolff
verheugt zich namens het gemeentebestuur
sprekende, over deze geslaagde restauratie
en biedt namens het gemeentebestuur aan
het kerkelijk bestuur het zg. „zwaard van
Treslong" aan, met het verzoek dit een
plaats te geven in het kerkgebouw, tenzij
daar bezwaren tegen mochten bestaan! (Dit
zwaard werd in 1572 door Blois van Treslong
uit dankbaarheid voor de gastvrije ontvangst
van de Watergeuzen aan de bewoners van
Oost-Wieringen aangeboden. Nadat het ge
durende 300 jaar in het kerkgebouw had
gehangen, was het verhuisd naar het ge
meentemuseum in het raadhuis, vanwaar
het nu dus op de oorspronkelijke plaats zal
terug komen.)
De heer Haringhuizen spreekt namens
het Provinciaal College.
Namens het Classicaal Bestuur spreekt ds.
v. d. Poel uit den Helder.
was zoo blij als een engel, toen ik ten slotte
met zijn bril kwam aandragen en ik heb
prachtige zaken met hem gedaan."
„Hm", zeide Pelemans. „En... heb je nu
wéér een slachtoffer gemaakt?"
Brammer knikte.
„En of! Harolds, de papierfabrikant. Ik
heb uit „De Gouden Leeuw" zijn actentasch
meegenomen. De kerel zal radeloos zijn! Er
zitten monsters papier in voor het drukken
van bankbiljetten. Hij springt van pleizier
tegen den zolder als hij hoort, dat zijn
tasch terecht os! Ik ga hem nu even opbel
len: luister maar mee!
Met z'n tweeën gingen ze in de telefoon
cel. waar Brammer aansluiting vroeg met
het huis van Harolds, terwijl Pelemans van
den verklikker gebruik maakte.
„Meneer Harolds". zei de tasschenverwis-
selaar. „mijn naam is Brammer. Ik heb
vanmiddag in .De Gouden Leeuw" geluncht
en daar. zooals ik nu eerst bemerk, bij ver
gissing een verkeerde actentasch meegeno
men.
J7it de paperassen, die ik er in aantrof, leid
ik af. dat de tasch de uwe is. Hebt u nu
misschien mijn actentasch in uw bezit?"
Op geraffineerd-onschuldigen toon had hij
gesproken, doch tijdens het gesprek trac-
teerde hij zijn vriend Pelemans uit louter
plezier op ribhestooten.
Aan de andere zijde van de telefoon
klonk de opgewekte uitroep:
„Ah, meneer Brammer! Gelukkig! U hebt
dus mijn tasch? Prachtig! Ik had de verwis
seling al lang bemerkt. In uw tasch vond ik
uw adres. Ik ben al aan uw woning en aan
Van gezaghebbende zijde wordt vernomen,
dat zes zware Japansche bombardements
vliegtuigen een aanval hebben gedaan op
de Britsche kanonneerboot „Sandpiper" te
Tsjangsja de hoofdstad van Hoenan.
Op de boot werd aanzienlijke schade aan
gericht, doch er zijn geen slachtoffers te
betreuren.
Reuter verneemt, dat de admiraliteit het
bericht van dezen aanval bevestigt.
Onder alle Japansche geibouwen te Han
kau wordt dynamiet gelegd. De meeste de
zer gebouwen grenzen aan buitenlandsche
eigendoimimen: zoo ligt een Japansdh ge
bouw op slechts enkele meters van het Brit
sche consulaat. De autoriteiten hebben toe
gezegd de vreemdelingen te zullen waar
schuwen 24 uur voor de lonten worden aan
gestoken. In Kanton was het gisteren een
dag van ontploffingen en branden, waar
door ook de gebouwen in de Fransche en
Britsche concessies op het eiland Sjamien
bedreigd worden. In den ochtend werden
twee zeer zware explosies gehoord, terwijl
in de winkelwijk den geheelcn dag hef
vuur woedde. De zakenwijk aan de rivier
wordt een prooi der vla,mimen.
Uit Sjanghai wordt gemeld, dat de Chi-
neesche dollar daar plotseling is gestegen
op grond' van onbevestigde geruchten, vol
gens Tsjang Kai Sjek zou zijn afgetreden
en de vrede gesloten zou worden.
Het vertrek van het Amerikaansche mail
schip „President Coolidge" is uitgesteld tot
morgenochtend, doordat de Japansche doua
ne-autoriteiten geen vergunning hehben ver
leend voor de verscheping van honderd kis
ten zilver, dat naar zij beweren, aan de
Chineesche nationale regeering behoort.
Op versneld tempo van den Ame-
rikaanschen vlootbouw aangedron
gen.
De Amerikaansche minister van Marine,
Swanson, heeft een waarschuwing doen
hooren tegen verslapping in het tempo van
den vlootbouw totdat de kracht van de
vloot voldoende geacht wordt voor de veilig
heid der natie.
Deze waarschuwing was vervat in een bood
schap, die de minister uitgegeven heeft in
verband met den vlootdag van Donderdag
a.s. Hij zegt daarin o.m. over den tegen-
woordigen tijd, dat thans de afstanden
steeds kleiner worden, terwijl de internatio
nale spanning toeneemt.
die van uw verloofde geweest, in de hoop,
u daar aan té treffen
Brammer kon met moeite een proestlach
weerhouden en Pelemans grinnekte stille
tjes mee. Wat had die oude Harolds leelijk
in de knel gezeten
Doch Harolds ging voort:
„En weet u, wat het eigenaardige is? Het
schijnt wel een dag vol verwisselingen te
zijn! Ik ben namelijk in gezelschap van een
dame naar de woning van uw verloofde ge
gaan, waar ik u hoopte te vinden, en, toen
ik thuiskwam, bleek 't, dat ik de verkeerde
bij me had! Is het misschien mogelijk, dat
het uw verloofde is?"
Brammer liet bijna den hoorn uit de
hand vallen.
„Wat?" brulde hij ontzet, „wat zegt u"?
„Ja" ging Harolds onverstoorbaar voort.
Ik ben thuisgekomen in gezelschap van een
jongedame met donkerblond haar blauwe
oogen, een wipneusje, schoentjes van, slan-
genleer en een groenzijden japon. Kan het
misschien zijn, dat die dame aan u toebe
hoort? Zoo ja, dan heb ik de mijne bij ver
gissing in de woning van uw verloofde ach
tergelaten":
Brammer had uit de vage beschrijving,
door Harolds gegeven, zijn verloofde her
kend.
„U maakt natuurlijk grapjes" zei hij.
„Ik spreek in volkomen ernst", klonk het
antwoord, ,en ik zou u willen vragen zoo
spoedig mogelijk bij me te komen om de
tasschen en de dames te ruilen.
Nog altijd twijfelde Brammer of Harolds
die lont geroken moest hebben omtrent den
truc zich niet te zijnen koste schertsend
vermaakte. Toch snelde hij vliegensvlug, in
ALKMAAR, 22 Oct.
Op de heden gehouden botermarkt was
de prijs per K.G. voor groothandel 72VJ
771/2 en kleinhandel 771/280 cent. Han
del goed. Kippeneieren (groothandel) 4.10
5.75. Eendeieren geen noteering. Totaal
aanvoer 6550 stuks. Handel goed.
ALKMAAR, 22 Oct.
N.V. Eierveiling voor Hollands Noorder.
kwartier. Aanvoer: 185.000 kipeieren:
3.055.00, kuikeneieren 3.15—4.90, eend
eieren 3.103.20 per 100 stuks.
WARMENHUIZF.N, 22 Oct.
Roode kool 1—2.40, gele kool 1.60, wittel
kool 0.901.10, nep 5.605.70, drielingen!
22.20, uien 2.50—2.70, eigenheimers 2.20!
—2.40, bieten 0.501.80. Aanvoer: 6200 Kg,
roode kool, 2100 Kg. gele kool, 88.800 Kg.
witte kool, 425 Kg. nep, 8025 Kg. uien, 1900
Kg. aardappelen, 650 Kg. bieten.
MEDEMBLIK, 22 Oct.
Aardappelen: Schotsche muizen 0.95—
kleine muizen 75 ct„ borgeers 1.30 per 50
Kg., roode kool 1.10—1.40 pe.r 100 Kg., uieiï
1.251.30, per 50 Kg., kleine kroten 1.30—
1.40, kroten 8081 ct. per 100 Kg. Wortelen!
1.802 ner 100 Kg.
BROEK OP LANGENDI.TK, 24 Oct.
Aanvoer: 1300 Kg. aardappelen: Souve
nir 1.60. bl. eigenh. 2.60. 3500 Kg. uien 2.60
2.80, drielingen 2.102.40. grove 2.80, 135
Kg. spercieboonen 6.80, 11300 Kg. roode kool
1.20—2.30, 157700 Kg. witte kool 0.90—0.91,
10.000 st. andijvie 1.15000 Ke. pootaard-
apnelen A 4.20. idem A 2835 4.90.
ALKMAAR. 24 Oct.
Ter veemarkt waren heden aangevoerd:
100 vette koeien 165—270; 22 vette kalveren
3050 52 nuchtere kalveren 6—18; 57 vette
schapen 2230; 149 vette varkens 0.540.56.
Handel goed. -
NOORDSCHARWOUDE, 24 Oef.
Aanvoer: 10.000 Kg. uien 2.8203, 'drielin-
gen2.102.40, grove 2.702.80. gele nep 5.50
'5.90, 11.000 Kg. peen 1.82.10. kleine peen
50—70 rt„ 2500 Kg. kroten 1.70—1.80, 3000
Kg. roode kool 1.60—1.90, witte kool 0.90—1,
2750 Kg. gele kool 1.30—1.70. D. witte kool
1-1Ó—1.30, Andijvie 0.60—1.50, rammenas 2
—2.10.
gezelschap van Pelemans, die het geval
eerst thans reusachtig begon te vinden,
naar de woning van zijn verloofde.
En daar, tot zijn volkomen ontsteltenis,
vond hij, zittende op den dremnel, voor de
gesloten deur, een oude negerin, die hem
griinslachend aanzag.
„Ik ben vergeten door meneer HaroIds"(
glunderde zij. Brammer vriendelijk toe".
Nu begreep de tasschenverwisselaar. daï
er toch wellicht eenige waarheid school in
de mededeeling van Harolds! Een gevaar
lijke grapjas leek hem die kerel!
Twintig minuten later stond hij in bet
kantoor van den napierfabrikant.
„Mijn verloofde?" brulde hij. „Waar is
ze?"
Goedmoedig zag Harolds hem aan.
„Wel natuurlijk in miin huis. velig opge
borgen", zei hij kalm. „komt. u ze ruilen?
Maar waar is de dame, die ik bij vergissing
bii u heb achtergelaten?"
Brammer barstte in woede uit, doch Ha
rolds bleef op ziin stuk staan.
„Eerlijk is eerlijk", betoogde bij rustig,
„u kunt uw dame en uw tasch terugkrijgen
als u mij de dame en de tasch brengt die
mii toebehooren.
Brieschend van woede sprong Brammer
weer in zijn taxi, om de negerin te halen,
die nog altijd op don drempel van de wo
ning zijner verloofde te wachten zat.
„Vooruit, ga mee", brulde hij de vrouw
toe en duwde haar onzacht in de auto.
Harolds toonde zich héél verheugd toert
haar terugzag.
„Een oudgediende!" legde hij Brammer
uit. „Ik ben vroeger in Afrika geweest,
moet u weten. Ik zou mijn oude trouwe
Nella niet graag willen kwijtraken!"
Brammer stelde er totaal geen belang in.
aar is mijn verloofde?" schreeuwde
hij.
,Als u' meegaat naar mijn woning, zal ik
u uw tasch^ en uw verloofde teruggeven".
In de huiskamer van den fabrikant trof
Brammer werkelijk de jongedame aan, in
aangenaam gesprek met mevrouw Harolds.
„O Dolf je, ben je daar?" begroette zij
hem opgewekt, „ik heb allerleukst zitten
kletsen! Verbeeld je mevrouw Harolds is
nog een goede kennis van ons! Toen ik een
klein meisje was heb ik dikwijls bij haar
in den tuin gespeeld... Ik vond 't gewei-
cue leuk haar zoo opeens te ontmoeten..."
Brammer verkocht dien dag een reken
machine aan den papierfabrikant, doch de
venvisselingstruc heeft hij nooit meer toe
gepast!
J. C. W. DUNCKER.