Wij lazen voor
^RVB/?S\yEG^
N DE
>TAD
I
'ÜODIIM i
Weer vijf
wilde busdiensten
stopgezet
Radioprogramma
j EDGAR R!CL
j BURROUGHS
- Uit de Pers van heden
Winkelier door
bandieten overvallen
De „Hunze XIII'' naar Groningen
DOOR
No. 21.
Opeens kwam er een glimp van hoop in ie
ogen van Tarzan. „Kunt U zich nog iets van
de kaart van Athair herinneren?" vroeg irj
Gregory knikte. „Ik weet niet precies de
bijzonderheden van de route, maar ik weet,
dat Athair ten Oosten van Bonga ligt. Helpt
dat iets?" voegde hij er opgewonden aan
toe. „Ja. Wij zullen de richting van Athair
inslaan en trachten Thome op zijn weg te
kruisen. Als dat niet lukt, zullen we naar
Athair gaan," zei Tarzan, alsof hij een prettig
uitstapje aankondigde inplaats van een ge
vaarlijke expeditie naar de verboden stad. Met
nieuwe moed liep het kleine gezelschap achter
zijn leider aan. Die nacht hield de onvermoei
de aapman de wacht, terwijl de anderen slie
pen. Bij het aanbreken van de dag wekte .ij)
hen en zij gingen weer op weg steeds voor
waarts naar hun gevaarlijke doel. De jungle
werd minder dicht alsof men in een park liep.
Tarzan werd voorzichtiger. „Blijf dicht bij
elkaar," beval hij, „kapitein Lavac, en U,
Mr. Gregorij, houdt Uw geweren gereed. Wij
komen op het spoor van leeuwen en ook van
kannibalen!"
EEN ZWARTE WEEK VOOR KABINET
EN KAMER.
De Haagsche Post maakt de balans op
over de parlementaire gebeurtenissen in
ons land in de afgeloopen weken.
Na te hebben vastgesteld, dat de regeering
het plan heeft om de voorgestelde tarief-
machtigingswet, dienstbaar te gaan maken
aan protectionistische plannen, waarmede
een lievelingsdenkbeeld van den vroegeren
groot-industrieel, tegenwoordig minister
van Economische Zaken, mr. Steenberghe,
wordt verwezenlijkt, noemt het blad diens
houding „listig", omdat volgens hem ook in
de toekomst de Kamer „volkomen vrij zou
blijven". Wij kennen dat! zegt het blad. Als
een beschermend tarief er eenmaal is en
eenmaal werkt, laat de Kamer dan maar
eens probeeron het van de baan te krijgen.
De Kamer scheen eerst niet van plan zich
erbij neer te leggen, Tot jlir. De .Geer uit
komst bood.
Hij stelde nu voor, in de wet te brengen,
de verplichting om na de inwerkingstelling
van hoogere invoerrechten, de goedkeuring
van de Kamer te vragen.
Bij zeer gemengde stemming werd dit
voorstel met kleine meerderheid, n.1. 44
tegen 41 stemmen, aangenomen, Ook Neder
land gaat nu voortaan met volle zeilen den
weg der bescherming op. De minister mag
zijn gang gaan, mits hij binnen een half
jaar naar de meening der Kamer vraagt.
Tenslotte een ander geval. Het betreft de
terugbetaling van crisisheffingen op onver
pakte spijsvetten. De biscuitfabrikanten
vooral hebben daar de schade van onder
vonden. Zij achtten deze heffing in strijd
met de Crisiszui vel wet en spanden een
actie in, waarbij zij door den rechter in het
gelijk werden gesteld. Minister Steenberghe
had reeds het sombere vooruitzicht, binnen
kort nlus minus 5 millioen gulden te moeten
terugbetalen uit een van zijn vele crisis-
potjes. Geen nood, dacht deze heldhaftige
crisisbestrijder, met een kleine wetswijzi
ging snijd ik den klagers den weg naar
den rechter af. En de Kamer -volgde hem.
Verheffend is het o. i. niet. Het was een
zwarte week voor Kabinet èn Kamer!,
aldus de H. P.
SLACHTOFFERS VAN BANKZWENDEL.
Uit de „Gelderlander":
Dezer dagen zijn door politie en justitie
weer zwcndelpractijken ontdekt eener par
ticuliere bankonderneming te Amsterdam.
Tal van menschen, vooral kleine spaarders,
zijn daarbij, blijkens wat tot dusver over
die practijken hekend is geworden, gedu
peerd. Het betreft hier weer een gang van
zaken, die niet alleen staat.
Bij herhaling zijn gevallen aan den dag
getreden, waarbij derden het slachtoffer
werden van onverantwoordelijke operaties
van bankinstellingen of wat zich daarvoor
uitgeeft.
Het wordt dan ook meer dan tijd,
dat van hoogerhand wettelijke voor
zieningen worden getroffen ter
voorkoming van misleidende prac
tijken op financieel gebied.
AUTORITEITEN EN HET TAFELGEBED.
De „Maasbode" (R.K.) schrijft:
Het niet bidden in de openbare lichamen
heeft ook gevolgen daarbuiten.
Zoo organiseerde in het begin van deze
maand het departement van Sociale Zaken
een excursie voor werken in Overijssel en
Drenthe. Er waren autoriteiten, hoofdambte
naren uit binnen- en buitenland en journa
listen. Te Assen zaten allen aan tafel onder
leiding van den heer Draayer. Noch vóór
noch na het eten achtte deze ambtenaar het
noodig, even stilte te verzoeken. Verschil
lende katholieken en goloovige protestanten
hebben zich daar terecht aan geërgerd
Minister Romme zelf vroeg op een latere
excursie wel degelijk stilte om „een goed
woord te spreken."
Minister Goseling liet wel degelijk bidden
op het diner, dat gegeven werd bij de her
denking van het eeuwfeest van het Burger
lijk Wetboek.
En menigeen herinnert zich wellicht, dat
mr. Kooien tijdens zijn kortstondig minister
schap op een toen nog sterk opvallende
wijze aan een feestelijke maaltijd gelegen
heid tot bidden gaf.
Maar kortgeleden was er een persmaaltijd
in de kazerne van de Koloniale Reserve te
Nijmegen. Daar nam een hoofdambtenaar
van Koloniën het tafelpresidium waar. En
er werd weer niet gebeden.
Deze heeren schijnen niet te begrijpen,
dat hun houding geloovigen geen CIilis
tenen alleen ergert. Is het hun echter
euvel te duiden, nu ook in openbare licha
men niet gebeden wordt?
Wij gelooven, dat het hier geen kwade
wil is.
De meeste Nederlanders eerbiedigen an
dermans overtuiging. Wat zouden zij er be
zwaar tegen hebben, anderen te laten bid
den, óók al hebben zij zelf er geen behoefte
■aan?
Maar in elk geval wie bidden wil,
moet. aldus het blad, daarin niet belet
worden door onachtzaamheid van anderen.
ONAANTASTBAAR.
Zooals wij dezer dagen gemeld hebben,
heeft een professor aan de Technische Hoo-
geschool te Delft een'rede gehouden, waar
in hij een betere denk-techniek aanbeveelt.
Wij zouden volgens dezen professor onze
denktechniek moeten verbeteren teneinde ons
te kunnen verweren tegen de invloeden van
de moderne reclame en propaganda-metho-
den.
Hier liggen, zoo meent het „Volk" (S.D.
A.P.) geweldige mogelijkheden.
Niet op het afgeven op de nationaal-socialis-
tische humbug moeten wij ons, aldus het
blad, instellen, maar op het aankweeken
eener betere denk-techniek, die voor zulk
bedrog onaantastbaar maakt. Indien de
wiskunde ons hierbij kan helpen, dan zijn
wij bereid haar veel te vergeven.
Ook verbod geëischt van de
Noordholland Express Alkmaar-
Amsterdam.
Gistermorgen is voor den president der
Amsterdamsche Arrondissementsrechtbank,
wederom gepleit in een kort geding, aan
hangig gemaakt door de spoorwegen tegen
een busonderneming.
De Spoorwegen eischten stopzetting van
den dienst die de N. V. Reverti tusschen
Amsterdam en Arnhem, tusschen Amster
dam en Dusseldorf en tusschen Amsterdam-
GorcumBredaAntwerpen onderhield.
Voor de busonderneming trad op Mr. No-
len, die o.a. aanvoerde, dat de Spoorwegwet
geen monopolie aan de Snoonvegen geeft,
hoogstens zou gesproken kunnen worden
van een monopolie voor railvervoer.
De president zal in deze zaak Vrijdag 4
November vonnis wijzen.
Voorts dienden nog twee korte
gedingen, aanhangig gemaakt door
de Spoorwegen tegen de firma Oor
beek (de Noordholland Express),
die een dienst Amsterdam-Alkmaar
onderhoudt en tegen den Univer-
seelen automobielhandel, die het tra
ject Amsterdam-Arnhem berijdt.
Voor deze twee wilde autobusdiensten
waren geen procureurs opgekomen, zoodat
er niet in gepleit werd. In deze beide laat
ste zaken wijst de president Dinsdag a.s.
vonnis.
De Amsterdamsche rechtbank heeft gis
teren voorts uitspraak gedaan in vijf korte
gedingen tegen wilde autobusdiensten, waar
van de Nederlandsche Spoorwegen stopzet
ting hadden geëischt.
De president verbood de volgende busdien
sten:
N.V. Avanti (dienst tusschen Amsterdam
en Den Haag), Lindbergh Touringcar N.V.
(Amsterdam-Arnhem en AmsterdamGro
ningen), N.V. Autoverhuur Centrale W. van
der Weyden (AmsterdamDen Haag) N.V.
Touringcar „Zilvermeeuw" (Amsterdam-
Eindhoven) en de N.V. Royale (Amsterdam-
Utrecht)
Zijn dochter worstelt met één
der roovers. Twee arrestaties
te Spekholzerheide.
Zaterdagavond omstreeks acht uur dron
gen twee met revolvers gewapende man
nen den winkel van den heer van H. aan
den Kerkraderweg te Heerlen binnen. Zij
hielden den onthutsten winkelier hun wa
pens voor en eischten zijn geld. Toen van
H. een paar stappen achteruit deed, loste
een der overvallers een schot, begaf zich
achter de toonbank en eigende zich daar
een kistje met een bedrag van dertig gul
den toe. Daarop verlieten de roovers den
winkel. Op ditzelfde moment had de win
kelier zich echter hersteld en hij riep luid
om hulp. Zijn dochter, die kwam toesnel
len, wist een der kerels vast te grijpen.
Er ontstond een worsteling, waarbij de
bandiet een schot loste. Hierdoor kreeg de
dochter een brandwonde aan het gelaat.
De bandiet rukte zich ten slotte los en ont
kwam, echter met achterlating van een
mouw van zijn overjas. De schoonzoon van
H. zette den anderen roover achterna, doch
slaagde er niet in hem te achterhalen.
Een schrikpistool.
De politie, die dra van het gebeurde was
verwittigd, wist al spoedig, dat het spoor
der evolverhelden naar Spekholzerheide
leidde. Het gelukte haar, in samenwer
king met de marechaussee uit Spekholzer
heide, in den vorigen nacht de beide da
ders aan te houden. Het zijn H. van B. en
M. H., beiden woonachtig te Spekholzer
heide. H. meldde izch zelve bij de kazerne.
Beiden hebben een volledige bekentenis
afgelegd. Een der revolvers werd in beslag
genomen. Het bleek een z.g. schrikpistool
te zijn, bijna niet van een echte revolver te
onderscheiden Het geldkistje met inhoud en
de jas zonder mouw werden in een wei
land gevonden.
Beide mannen zijn naar Maastricht over
gebracht en daar in het Huis van Bewaring
ingesloten-
De „Hunze XIII", die onlangs op het
IJsselmeer verging en de vorige week werd
geborgen, is van Amsterdam naar Gronin
gen vertrokken. Het zwaar beschadigde
schip wordt gesleept door een andere boot
van den lijndienst AmsterdamGroningen
der Groninger—Rotterdamsche Stoomboot
maatschappij „De Hunze". In Groningen zal
worden beslist of het de moeite en de
kosten loont de „Hunze XIII" te repareeren.
WOENSDAG 2 NOVEMBER 1938.
Hilversum I. 1875 en 415,5 m.
NCRV-uitzending. 6.307.00 Onderwijs
fonds voor de Scheepvaart.
8.00 Schriftlezing, meditatie.
8.15 Berichten, gramofoonmuziek. (9.309.45
Gelukwenschen)
10.30 Morgendienst.
11.15 Cellovoordracht met pianobegeleiding,
en gramofoonmuziek.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek. (Om 12.30 Ber.)
12.45 Het AU-Round-sextet en gramofoon
muziek.
3.00 Zang met pianobegeleding en gramofoon
muziek.
3.45 Berichten, gramofoonmuziek.
4.00 Pianovoordracht en gramofoonmuziek.
4.45 Gelukwenschen.
5.00 Voor de kinderen.
6.30 Taalles en causerie over het Binnenaan-
varingsreglement.
5.45 Orgelspel.
7.00 Berichten.
7.15 Muzikale causerie.
7.45 Causerie over leerbewerking.
8.00 Berichten ANP, herhaling SOS-Ber.
8.15 Gramofoonmuziek.
8.20 Causerie „De groeiende beteekenis van
de Nederlandsch-Indische burgerlucht
vaart"
9.00 Causerie: „Voor wat hoort wat."
9.10 Reportage.
10.00 Berichten ANP, hierna actueele uitzen
ding.
10.45 Gymnastiekles.
11.00 Zang met pianobegeleiding.
11.35 Gramofoonmuziek.
11.5012.00 Schriftlezing.
Hilversum II. 301,5 m.
VARA-uitzending. 10.0010.20 v.m. VPRO.
11.00—11.30 en 6.30—7.00 RVU. 7.30—8.00
VPRO.
8.00 VARA-Kalender.
8.15 Gramofoonmuziek. (Om 8.16 Berichten),
9.30 Causerie: „Onze keuken".
10.00 Morgenwijding.
10.20 Uitzending- voor Arbeiders in de Con
tinubedrijven.
11.00 Causerie „Onze woning".
11.40 Causerie: „Hoe staat het met de indu
strialisatie?"
12.00 Gramofoonmuziek [Om 12.15 Berichten)
1.001.45 Het VARA-orkest en gramofoon
muziek (Om 12.15 Berichten).
I.001.45 Het VARA-orkest en gramofoon
muziek.
2.00 Voor de vrouw.
3.15 Voor de kinderen.
6.00 Orgelspel.
6.30 Causerie over erfelijkheid en solidariteit.
7.00 Felicitaties.
7.15 Causerie: „Van streven en strijden".
7.30 Causerie: „Vernieuwing van opvoeding
en onderwijs."
8.03 Berichten ANP. VARA-Varia.
8.15 „Esmeralda", m.m.v. solisten.
10.00 Berichten ANP.
II.00 Pianovoordracht.
11.3012.00 Gramofoonmuziek.
FEUILLETON
MAURICE WALSH
27.
Rogue knikte en sloeg zijn whiskey in één
teug achterover, zonder er water bijgedaan te
hebben. „We nemen er nog een," zej hij ter
wijl hij den tapknecht een wenk gaf.
„Als jij op zoo'n manier begint," merkte
Shamus Og droogjes op, „dan weet ik wel
wie van ons beiden het eerst in de goot be
landt en binnen de tien jaar ook!"
„Dat was noodig! Nu --uilen we het wat
kalmer aanleggen." Rogue schonk water b:j
en haalde diep adem. „Ik lijk wel niet wijs,
dai. ik me zoo van streek Iaat brengen
Zijn gezicht herkreeg langzamerhand zijn
normale kleur en zijn hart klopte niet meer
zoo beangstigend. De eerste, zuiverste pnkke-
van den alcohol begon in zijn hersens te wer
ken; instinct tot zelfbehoud en gezond ver
stand herkregen den voorrang.
„De Zwarte Hoofdman heeft je niet her
kend, wel?" vroeg Shamus Og nieuwsgierig
„Nog niet." zei Rogue.
„Ben je wel eens met hem aan het bakke
leien geweest?"
„Neen het kwam er aarzelend uit, daar
na vervolgde Rogue: ..Er was een tijd, dat ik
hem vermoord zou hebben, Ms ik hem te pak
ken gekregen had."
„Heeft hij jt op een minne manier benan-
dei'd?"
Weer had Rogue dat gebaar van uitknijpen
en weggooien.
Shamus Og knikte. „Zoo doet hij. Praat er
niet verder over."
Maar Shamus Og kon zelf niet van het
chapiter afblijven. Halverwege zijn tweede glas
kwam hij er op terug.
„Ik wou je één goedm raad geven, Rogue
McCoy."
„Ik kon jou er wel meer dan één geven."
„Goed goed, ik we-t het al en ik neem
ze dankbaar aan. Je mag dan een kerel van
stavast zijn en wie Kanjer Flynn er onder
heeft gekregen dat is gee stumper. En mij
zou je er ook w,el onde: kunnen krijgen, hoe
wel, dat weet ik nog niet -oo nauw. Maar let
op mijn woorden, met Kapitein üudmon Butler
heb je niet de minst kans. Dat kan ik je be
loven. De Zwarte Hoofdman is de taaiste man
van heel Ierland voor een worstelpartij in het
wilde weg en jrj bent op geen enkele manier
een portuur voor aem
De alcohol had Rogue zijn gewone philoso-
fische kalmte teruggeven. Hij weerde met een
handgebaar alle verdere verhalen af.
„Hou maar op. Shamus Og; al die dwaas
heden zijn voorbij. Ik ..-aakte van streek, omdat
het zoo onverwacht kwam. Laa. Butler zijn
eigen weg maar gaan, R» wensrh hem nooit
terug te zien Praat er niet meer over, dat zei
je immers zelf
„Goed!" stemde Shan.us ko.taf toe. Hij had
eerlijkerwijze zijn waarschuwing gegeven,
maar vechtersbaas als hij was, speet het
hem, dat de kans op zoo'r interessante klop
partij zijn ieuf voorbij ging. Wie weet.
voeld hij iets als een zweem van -erachting.
Er kwamen langzamet h<»nd meer klanten
in de kroeg, waaronder ook dr!e van den
troep van F:ynn, de „crels van het Hoofd van
Jut. Zij n -.men plaats in een hokje vlak in de
buurt van Rogue en Shamus Ojg bij de toon
bank... één van de drie. een lange lummel
va e» vent met rood haar, kreeg Rogue in
de gaten en dook uit bet gezicht als een vos
in zijn hol. Rogue lachte grimmig en dronk
zijn glas leeg.
Een oogenblikje, Shamus Og", zei hij.
„Hie achte- ons zit eer. kr ap, daar heb ik
een appeltje mee te sch'llen."
Hij deed een paar passen achteruit, tot hij
voor het hokje stond; da drie mannen die er
zaten keken hem onderzoeker d aan. Eén van
de drie was een groote, zwaargebouwde man,
die, niet onvriendelijk grinnikte, waarbij te
zien kv am, dat de rij van zijn voortanden een
leelijke gaping vertoonde.
„Ben jij dat, Aogue?" was ?ijn groet. „Hoe
staat het leven jou?"
„Prachtig, Kanjer, prachtig. En jij
„Schitterend, gelukkig! Kom bij ons en
drink er eentje mee!"
„Eerst heb ik een vriendelijk verzoek.
Kanjer!"
„Tot je dienst!"
„Stel me eens voor aan dien knappen roo-
den kere., die daar zoo beschimmeld zit te
kij'en!"
Weer grinnikte de Kanjer. „Dat is mijn
neef Liam Rua Rooie 'illem."
„Loop naar den bliksem, Rogue McCoy!"
barstte Liam Rua uit, klaarblijkelijk niet op
zijn er.ii k. „Ik heb niets me* je te maken."
„Over vijf minuten zul je dat ook nog wel
denken," zei Rogue McCoy 'achtzinnig. „Zou
je zoo vriendelijk willen z*m, even mee naar
buiten te komen Ik wou je wat zeggen."
„Het kan me niet schelen, wat je te zeg
gen hebt."
„Het zijn maar een paar woorden." Rogue's
stem werd narder. ..Kom je mee of moet
„Heeren, heeren!" brulde de forsche tap
knecht terwrjl met een tinnen kroes op
de toonbank klopte. „Niet vechten hier
voor dat het morgenavond is, kun je nog
vechten, zooveel als je wilt. Als je vechten
wilt, dan moet je buiten in het steegje gaan
- anders zal ik jullie met dit dingsigheidje
hier op je hersens slaan."
„Nou hoor je het. Liam Rua!" drong Rogue,
„ik zal je maar eventjes ophouden."
„Ik zei ook maar zoo wat maar hoor
eens hier, Rogue. Geef me tijd om nog een
paar glazen te drinken, om moed te verzame
len en dan, zal ik je eens op je tabberd
komen".
„Ik zou niet anders van je verwachten,
Liam!" moedigde de Kanjer hem aan.
„Straks zal hij die paar glazen eerder noodig
hebben, Kanjer. Ik fuif hem er op!"
„Mooier kan het niet," vond de Kanjer.
„Jammer, dat je niet eerder aan haar ge
dacht hebt, voor je een vuilen bek opzette
tegen een fatsoenlijk meisje als Julie Brien!"
Shamus Og, die had zitten grinniken om het
over en weer, kwam uit zijn gemakkelijke hou
ding overeind en stiet een vloek uit. „Wie
heeft er smerige taal durven uitslaan tegen
Julie Brien? Dien wil ik ook wel eens in de
oogen zien!"
Hij stapte naar Rogue toe, lei een hand op
diens schouder en duwde hem opzij. Dat oogen-
blik werd dooi Liam Rua. slimme os die hij
was. uitverkoren om de plaat te poetsen.
De tegern ver het hokje gelegen achterdeur
was open gegaan om een werkman binnen te
laten en voor die nog dicht kon zijn, was Liam.
dubbelgebogen, er uit gesneld, onder 's mans
arm door. Daarbij tolde hij halt tegen een nieu
wen bezoeker aan en dat was voldoende voor
een seconde vertraging. In die seconde deed
Rogue McCoy's voetbal training zich gelden
De teen van zijn sterke bruine schoen miste
zijn doel niet, met het gevolg, dat Liam Rua
over den kop de steeg in schoot, waar hij op
zijn schouder terecht kwam; met een lenige
zwaai stond hij weer op de been.
„Loop naar de maan, jullie ellendelin
gen!" brulde hij, terwijl hij zijn vlucht vervolg
de, met een steeds toenemende snelheid.
In de kamer ging een storm van gelach op.
maar Rogue deed daar niet aan mee.
„Verdraaid, Shamus Og!" zei hij. „Nu kun
nen we weer van voren af aan beginnen!"
„Dat heeft den tijd nog wel," zei Shamus
Og, met een grijns die al zijn witte tanden liet
zien.
„Mijn hoofd eraf, als je Lian Rua aan dezen
kant van de Dingle te pakken krijgt!" zei Kan
jer vrooljjk, ..en dat heer zal den eersten tijd
ook niet zoo heel gemakkelijk zitten! Wat drin
ken jullie jongens? Komaan we zullen t tfaar
toch niets nahouden? Alles is vergeten en
vergeven en als het er toe komt, neem ik
het met elk van jullie twee op, als het me
zoo eens in het hoofd komt."
6.
Kort na zonsondergang, op het uur, waar
op het troostelooze licht van de late avond
schemering de wereld met een sluier over
dekt, begaf Rogue McCoy zich op weg van
Castleinch naar zijn kamp. Ver in het westen,
waar de golvende lijnen der veenlanden zich
tegen de lucht afteekenden, dreef een lange
streep rood goud boven een streep van het
meest intense groen, dat men zich voor kan
stellen, een groen, dat scheen te pulseeren
van innerlijk licht. Onder dat levende groen
lagen de heuvels wonderlijk zwart ineenge
doken, geheimzinnige, vreemde gewesten, on-
vereenigbaar met de gedachte aan de inen-
ichen en hun werken. Naar het oosten deinde
het grauwe akkerland over naar het bruine
veen dat in deze belichting zeldzaam vlak
zonder relief aandeed. En, noewel er eec vaag
stadsgeroezemoes uit Castleinch opsteeg,
scheen er een groot zwjigen uit den hemel te
dalen dat alle gerucht cot een zwakken zucht
afdempte. De kraaien hadden hun avond
gesprek beëindigd, er koerde geen duif in de
boomtoppen, er zong geen vink, geen kneutje
fladderde meer rond, de geheele natuur
scheen den adem in te houden, onderworpen
aan en overheerscht door het bleeke schemer
licht van den avond.
Maar Rogue Mc Coy voelde zich heel frisch,
z< oals hij daar op den weg het veen in, aller
lei wijze bedenksels liep te spinnen, op voe
ten. die hij niet geheel en al de baas kon
blijven. Dronken was hij niet. alleen maar een
beetje boven zijn theewater; het bleeke licht
van den avond, dat noch met de zon, noch
met de sterren te maken schijnt te hebben,
was neergedaald in zijn zie) e- verleende hem
voor het oogenblik iets van zijn eigen boven-
aardsche wijsheid.
(Wordt vervolgd.)