Wx>£jnAda<2AcJhe, ÏÏlijmeSiLj, Romantiek aan de Adriatische Zee m 4^ Nachtelijke tocht door een sprookjesstad Is koeien plakken een mishandeling Critiek op dc Veehouderijcenfrale Jodenprobleem een streng politiek vraagstuk" ArrondissemenfsRechtbank Alkmaar ff M 11 3 Welü u-aal den &WiqerrvceA.ieA Slooper valt van vierde verdieping Aardschokken in Oostenrijk Het burgemeesterschap is geen sinecure. Hier niet en nergens. In ons land o.a. niet, omdat een burgemeester hier gedoemd is om de kleurterschool te leiden die in de Grondwet gemeenteraad wordt genoemd. Deze plicht noodzaakt hem ad rem te zijn, ook ais het heelemaal niet in zijn aard ligt; te luisteren naar alles wat er gezegd wordt, ook wanneer het zoo interessant of gewichtig in de koffiekamer en „de heeren van de pers" op één oor liggen of weddenschappen aangaan hoe lang het nog duren zal; beleefd te blijven ook als hij aanvechting heeft een langen neus tegen den geachten spreker te trekken; zich te verdiepen in verkavelingen, erfpachtcanons, precariobelasting en de bezoldiging van politieagenten-posthuischef, terwijl hij in zijn jeugd gedroomd heeft van litterairen roem of een rustigen, eervollen gezantschapspost in Rio; te zwelgen in locale dwergenpolitiek waar hij in zijn studententijd furieus op schold; bespraakt te zijn terwijl hij op het dispuut zijn mond niet durfde opendoen; zich als heer te laten kleineeren door plaatselijke grootheden over wie hij graag een boekje zou opendoen als hij geen heer was. Maar dat de goede burgemeester van onze gemeente wel eens als arbiter is geroepen door een verontwaardigde dame, die door haar chauvinistischen echtgenoot genoodzaakt wordt, iederen nacht om 12 uur uit haar warme bed op te staan om met de pink op de naad van haar pyamabroek het militaire saluut te brengen, nademaal de radio haar uitzending beëindigt met het volkslied nee, dat bestaat niet. Wij zouden er niet aan denken den burgervader in dergelijke alcoofruzies te betrekken. Een Amerikaansche ziet daar blijkbaar geen been in, en zoo werd dan burgemeester La Guardia van New-York onlangs gebombardeerd tot scheidsrechter in de vraag of de gestrenge echtgenoot (Fauff heet de man. Hoe heet men Fauff?) in de eerste plaats een voorbeeldig patriot of in de eerste plaats een vrouwenbeul moet worden geacht. Heeft burgemeester La Guardia geant woord wat u en ik zouden antwoorden In geenen deele. Daartegen verzette zich zijn practische geest, die van andere kwaliteit is dan de uwe of de mijne. Hg nam de zaak zeer ernstig in studie. Hier moest raad geschaft worden. Hij wendde zich om advies tot de autoriteiten van leger en vloot die daarvoor het bewapenings programma even moesten laten rusten en hij wendde zich om advies tot den patriottischen Vrouwenbond „De Dochters der Amerikaansche revolutie". En al deze autoriteiten en al deze Dochters haalden zich (te zielig bibberende mevrouw Fauff in pyama voor den geest en waren haar genadig; Zij beslisten, dat zij in haar warme nestje mocht blijven liggen en niemand kwam blijkbaar op de practische gedachte, dat men terwille van den huiselijken vrede de radio ook om 1 minuut voor 12 zou kunnen afzetten. Maar nu in ernst. Mag ik ook eens wat aan onze burgemeester vragen Mijn vrouw weigert hardnekkig te voldoen aan haar echtelijken plicht, te lachen om mijn grollen. Is dit reden tot echtscheiding? Wil Z.E.A. hier eens ernstig over denken en de vraag voorleggen aan waardige arbiters als Buziau, den Nederl. Kappersbond en de redactie van het „Amusantje"? Mijn vrouw weigert evenzeer mijn guitige stukjes te lezen. Is dit reden tot echtscheiding? Wil Z.E.A. hierover advies inwinnen bij onze vierentwintig organisaties van letterkundi gen? Zij weigert tenslotte, mij vaker dan driemaal per week erwtensoep met worst voor te zetten onder het voorwendsel dat mijn schoonheid hieronder lijdt. Wil hij hierover het bestuur van Horecaf, de Academie voor Wetenschappen en mevrouw Elizabeth Arden raadplegen? Ik wacht met belangstelling af. Ten slotte betaalt men zijn hooge belastingen toch niet voor niets! LANDWIJN EN GEITENVLEESCH, VRIENSCHAP EN GASTVRIJHEID, DE GENEUGTEN VAN HET JOEGO SLAVISCHE PLATTELAND. Er zijn menschen, die, als ze de Adriatische Zee zien, op staanden voet poëtische aanvechtingen krij gen en die misschien ook werkelijk aan 't dichten zouden slaan, als ze maar geschikte rijmwoorden konden vinden op het hemelsblauwe water, de cactussen en cypressen, het stof, de vijgen, moerbeien, fleu- rige boerinnetjes, ezels en giftige slangen en als het bovendien ook maar niet zoo moordend heet was, waardoor hun extase meteen weer als een mislukte poffer' ineen zakt, Want de badpropagandisten beweren wel, dat er juist aan deze kust zoo'n typische wind waait en dat er een lichtstraling is met een reflexwerking, maar dat belet toch niet, dat de temperatuur soms duizeligma kend hoog wordt, zoodat je van 11 tot 4 eiken zonnestraal met of zonder reflex uit den weg gaat en als ellendige katten langs den schaduwkant der huizen sluipt. Kennismaking. Ik maakte echter op een koelen avond kennis mot de Adriatische Zee, bij Dubrov- nik, toen de volle maan over de eeuwenou de wallen en poorten glansde en over de deinende zee en ik moet zeggen, ook ik was verrukt. De golven speelden bedrijvig babbelend om de rotsen; er waren palmen, overdadig bloeiende oleanders en groote aloë's die grillige schaduwen gaven; er klonk gitaarmuziek en er werd zacht ge lachen. Do stad met haar vreemde silhouet ten tegen de nachtlucht was niet minder romantisch. Dubrovnik (vroeger: Ragusa) is héél erg oud; men zegt zelfs, het dateert nog uit den tijd der legende en dat leek me ook wel waarschijnlijk, want toen ik er door de nauwe straatjes dwaalde en op keek tegen de sierlijke, maanbeschenen faca den der renaissance paleizen, toen was het me. of ik ongemerkt in een sprookje was terecht gekomen. De eigenlijke glorietijd van Ragusa is voorhii. Vroeger had het koene zeevaarders dip rijke ladingen binnenbrachten, waarmee winstgevende handel in 't binnenland werd gedreven. In dien tijd werden de wonder mooie kerken gebouwd, waarin meesterwcr ken van Tizian, Rafaël en anderen hangen, maar ook verrezen er kostbare woonhuizen voor de rijke kooplieden. Hef lag eeuwen lang op de grens tusschen Oriënt en Occi- dent, tusschen het Kruis en de Halve Maan maar het wist de Turkschc invasie buiten zijn wallen te houden, door de invallers jaarlijks een hooge schatting te betalen. Maar toen ging op zekeren dag Columbus Amerika ontdekken, waardoor de Middel- landsche Zee en daarmee de Adriatische Zee op het 2e plan kwam en hiermee bc gon Ragus.a's grootheid te tanen. Eindelijk, Op haar tocht door het Joegosla vische land is onze Deljzijlsche me dewerkster mej. Boekei, de kust van de Adriatische zee genaderd, en, gezeten aan den voet van Du- brovniks oude stadswallen, ver beeldt zij zich, dat elk oogenblik krijgshaftige zeelieden zullen ver schijnen met gepluimden steek en kaplaarzen. Hoe wreed zij echter uit haar droomen van Joegoslavie's vroegere glorie wordt gewekt, leze men zelf in onderstaand artikel, waarin on ze correspondente wederom op de haar eigen boeiende wijze van haar wedervaren in den vreemde vertelt. na duizend jaar zelfstandig te zijn geweest, werd het door Napoleon veroverd. Na het Congres van Weenen kwam het onder Oos tenrijk en sinds den wereldoorlog is het bij Joegoslavië ingedeeld. Ontgoocheling. Maar iets van de oude glorie hangt er nog rond de Kathedraal, het Sponza Paleis de Jezuïtenkerk en vele andere gebouwen. En ook de menschen zelfs do marktvrouwen en vischverkoopsters hebben een zekere voornaamheid over zich; ieder loopt er kaarsrecht, met het hoofd fier omhoog. Wan neer je bij de haven zit op den voet van den stadswal en kijkt naar de ouwe poort jes, dan voel je je geheel terug in die ver gleden eeuwen en je verwacht bijna, dat daaronder krijgshaftige zeelieden zullen verschijnen met gepluimden steek en kap laarzen en het is een beetje ontnuchterend dat het hoofdzakelijk badgasten zijn die daaronder passeeren; mondaine dames met bruine ruggen en witgerande blauwe-bril- len, waarmee ze .er uitzien als overspan nen kikkers en dikke ouwe heeren in shorts en met allerlei rariteiten op 't gebied van zomersche heerenmodo, waarmee ze zich voor geen geld in hun eigen omgeving wil len vertooncn. Naar een studentenkamp. Tk zou 3 weken aan de kust blijven. In Relgrado was ik n.1. in contact gekomen met de Joegoslavische afdeeling van de Y.(oung) M.(en) C.(hristian) A.(association) die 's zomers aan zee, bij Mlini, een studen tenkamp organiseerde en ik had afgespro ken, dat ik daar ook zou komen. Nu is in Joegoslavië een afspraak precies even safe als een handvol rozengeur in een vogelkooi tje en toen ik vanuit Dubrovnik dan ook m'n komst meldde, kreeg ik bericht terug, dat ze reuze-blij waren dat ik kwam, maar dat cr geen plaats meer voor me was. Dit antwoord verwonderde me niet bij zonder en ik liet me er ook niet door uit het veld slaan, maar reisde rustig naar Mlini en meldde me bij de kampleiding, 't Bleek al dadelijk, dat ik jn ieder geval Een fraaie fontein in de sprookjesstad Dubrovnik. wel in 't kamp kon eten en na 1 maaltijd had ik al een vriendin gekregen, die me uitnoodigde, bij haar en nog 3 meisjes in een houten barak te komen slapen, die wel niet erg comfortabel was, maar mij toch gelegenheid zou geven het kampleven mee te maken. Inderdaad, de barak was niet comforta bel. Ze bleek een wankel stulpje te zijn, waar je dwars door de wanden heen de sterren zag twinkelen. Er was één raam in zonder glas, waardoorheen de wind en de zwarte muggen naar binnen kwamen. Boven de deur stond met bruine teer ge schilderd: „Villa Ophelia". wps' In 't zwempak bij 't ochtend gebed. In Het kamp waren niet alleen meisjes- en jongensstudenten, maar ook echtparen en zelfs kinderen vanaf 3 jaar. 's Morgens om 7 uur werden we gewekt door afgrijse lijk valsche hoornmuziek en als we dan niet spoedig verschenen, volgden een paar knallende steenen op de deur, waarop de Ophelia's, verontwaardigd, geen asem ga ven. Tegen 8 uur andermaal hoornge schetter, ditmaal om ons samen te roepen voor het morgengebed, waarvoor we ons (183 Joegoslaven en ik) rond een mast opstelden, waaraan eerst nog de blauw- wit-rood geheschen werd. Het gebed zelf was niet bijzonder plechtig, doordat ieder er in zwempak bij stond en nog vóór on ze geestelijke leider had uitgesproken, de jongste garde reeds wegdraaide om een goede plaats aan de ontbijttafel te ver overen. „Hij, zij en de zaklantaarn". De Joegoslaven zijn over 't algemeen erg gesteld op buitenlanders en zoo maakte ik dan ook in minimum tijd veel vrien den. Daarbij was het lastige, dat maar enkele de moderne talen spraken. Ik had echter niet alleen een woordenboekje Duitsch-Servisch, maar ook een Servisch- Duitsch, die ik steeds aan de tegenpartij gaf en zoo redden we ons toch aardig. D.w.z., zoolang de zon aan den strak- blauwcn hemel straalde. Zoodra die achter de bergen wegzonk, doofde natuurlijk ook onze conversatie uit, tenzij dat we onder een straatlantaarn gingen staan. Mijn ge- koeter was een groot vermaak voor ieder een en werd dan ook steeds op de vroo- lijke avonden in allerlei gedichten aange haald. Zelfs heb ik ze op die manier nog geïnspireerd tot een melo-dranaa, dat on der uitbundig gelach is opgevoerd; zooiets als: „Hij, zij en de zaklantaarn". De avonden waren vooral genoegelijk. Overdag lagen de meeste kampeerders amechtig aan 't strand om zich met veel zelfopoffering bruin te laten zonnen. Ze kwamen eigenlijk pas recht tot leven, 's avonds als ze naar een restaurant kon den gaan om daar te zitten praten of er te dansen. Want een Joegoslaaf is een mensch die graag in een café zit. Ik vertel van Holland. Wanneer wij een „kampavond" hadden, ging er echter niemand uit. Dan werd er bij een kampvuur muziek gemaakt, ge zongen cn theater gespeeld en dat alles steeds verbluffend goed, al moest men zich dan ook met gebrekkige middelen behel pen. Ik zelf moest bij dergelijke gelegen heden vaak Hollandsche liedjes zingen en ook heb ik eens een lezing moeten houden, waarover mijn vrienden zich al dagen van te voren opwonden. Op den bewustcn avond zaten ze dan ook met van ver wachting gloeiende gezichten op de voor ste rijen van de dichtbezette eethal. Ik heb ze vooral duidelijk probeeren te ma ken. dat Holland niet was zooals men zich dat hier voorstelde, n.1. een groote kuil, 40 meter lager dan den zeespiegel, met met een hoogen dijk er om heen, omdat anders de kuil vol water zou loopen. En ook heb ik ze verteld, dat het verhaal tje onzin is dat hier in de schoolboekjes staat, van het Volendammer jongetje dat eens Holland redde, door op een stormach tigen nacht toen er een gat in den dijk was gekomen, moedig zijn vinger in het gat te steken, tot er eindelijk den volgenden mor gen hulp kwam opdagen. De lezing had een uitbundig succes. De eethal werd bijna in elkaar gestampt, niet zoozeer om wat ik had gezegd, dan wel omdat ik had ge sproken. Een landelijk maal. Met ecnigc moeite is het me toch ook' ge lukt om mijn groepje vrienden overdag mee te krijgen op enkele uitstapjes. Wanneer 't koel weer was, klommen we over de ber gen en aten dan in een boerenhuis, broo.d met gerookt geitenvleesch cn kaas en dronken daarbij landwijn, waarvoor we 16 ct. per liter betaalden, zoodat de boer ook nog een goeien dag had, want van den han delaar ontvangt hij gewoonlijk niet meer dan 8 ct., ofschoon dezelfde wijn in een res taurant wel 80 tot 90 ct. kost. Na zoon maal tijd lusten we dan uit bij een bron onder een groepje boomen, waar de herderinnetjes kwamen om hun koeien en geiten te dren ken, terwijl ze zelf ijverig sponnen van een stok waarop een bosje wol was gebonden. Een verzonken stad. Als het erg heet was, zeilden we liever cn bezochten de typische stadjes langs dc kust. O.a. Cavtat, een beeldig havenplaatsje, waar op de rotsen een klein mausoleum ligt van de familie Racic cn dat het werk is van den beroemden Joegoslavischen beeld beeldhouwer Mestrovic. In het prachtige ge bouw is een magnifieke accoustiek. 4 Van onze groep met bijzonder goeie stemmen gingen hier zingen. Mooier gezang heb ik nog nooit gehoord. Op den terugweg dreven we over een verzonken stad. Diep in het ge heimzinnige water zagen we de muurresten van de vroegere huizen, waartusschendoor nu visschen zwom men en lange slierten waterplanten heen en weer wiegden. Doch eilaci..., ook in Mlini ging de tijd vlug; het kamp werd weer opgebroken en op zekeren dag stond ik weer hardroerend afscheid te nemen van al de nieuwe kennis sen. Een heele serie geverfde lippen kuste mij roodbont en de manlijke afdeeling ver klaarde me om strijd, dat zij mij nóóit zou den kunnen vergeten. Als nuchtere Holland sche nam ik dat alles natuurlijk met een tikje zout, want ik wist zoo langzamerhand wel, dat men in Joegoslavië heel gemakke lijk hechte vriendschap kan sluiten, maar dat men ook even vlot weer wordt vergeten Niets dan zon en water. Mijn reis ging verder per boot naar het Noorden. Het werd een verrukkelijke tocht over de Adriatische Zee met haar honder den wisselende sohakeeringen en tinten van blauw. Dolfijnen sprongen dartel boven het water uit en gleden donker en groot onder de boot weg: een haai zelfs. Af en toe leg den we aan in ouwe haventjes, waar kwet terende boerenvrouwtjes manden met fruit aan lange stokken naar ons omhoog staken en ons trachtten te bewegen een keuze te doen uit haar druiven, pruimen of abriko zen; en even later dreven we weer verder over de glanzende watervlakte; wazige kus ten grijzige bergen ijle horizonten teere luchten zon en water Adriati sche Zee! M. T. BOEKEL'. Zes dagen hechtenis tegen vee houder geëischt. De Amstei'damsche rechtbank behandel de gisteren in hooger beroep de strafzaak tegen een veehouder te Purmerend. De Kantonrechter had den man wegens vervoeren van koeien op noodeloos pijnlijke of kwellende wijze veroordeeld tot f 50. boete. Hij zou de tepels der uiers met collo- dium dichtgeplakt. De deskundige van het O.M. en inspecteurs van de dierenbescherming waren van oor deel, dat de dieren door de dichtgeplakte tepels pijn ondervonden. Desk. Lubeling, veearts te Hilversum, was als deskundige a décharge gedagvaard. Naar zijn oordeel lijdt een koe, die zestien uur niet gemolken is, geen pijn, evenmin kan van een kwelling worden gesproken. Het wijdbeens loopen van de koeien, beteekent niet, dat zij pijn ondervinden. Desk. achtte het zeer logisch, dat de vee houder, die zijn vee naar de markt brengt, de spenen met collodium bestrijkt. Er kan dan geen melk afvloeien en de uiers wor den aan de a s. koopers zoo goed mogelijk „gepresenteerd." Pres.: Dus het is geen poging tot bedrog? Deskundige: Geen sprake van. De officier van Justitie was van meening dat het ten laste gelegde bewezen is. Hét staat vast dat de koeien noodeloos pijn le den. Bovendien ziet spr. in het beplakken der spenen een element van bedrog. Hij vorderde een hechtenisstraf van zes dagen, zes dagen. Vonnis 22 November. Te veel koopman! Een aantal Tweede Kamerleden is van oordeel, dat de handelwijze van de veehouderij centrale ten opzichte van den particulieren handel niet door den beugel kan. Deze centrale behoort huns inziens niet zelf als koopman op te treden, aldus lezen wij in het Voorloopig Verslag over de begrooting van het Landbouwcri sisfonds. Vleeschprijzen te laag geacht. Sommige leden zijn van mcening, zoo le zen wij verder, dat do vle schprijzen thans te laag zijn. Dit achten zij vooral met het oog op de instandhouding van den varkens stapel gevaarlijk. Zij zouden het op prijs stellen, indien de regeering een overcompleet aan, varkens uit de markt zou willen ne men. Ook met het goedkoope rundvee zou dit dienen te geschieden. Het aldus verkre gen vleesch zou dan gebruikt kunnen worden voor de fabricage van vleesch in blik ten behoeve van de werkloozen. t.j. - Ernstig gewond en even later overleden. Gisterochtend was de 51jarige gcHuwde slooper J. van Steenhuis uit Scheemda be zig met werkzaamheden aan het dak van Het aan Het Winscho ter diep staande vroe gere gebouw van de Albino Maatscbappj: Op een gegeven oogenblik had de man het ongeluk van de vierde verdieping te vakl len. Hij kwam 11 meter lager op straat'? neer war hij ernstig gewond bleef ligeen Enkele oogenblikken later gaf hij den geest. Het lijk van het slachtoffer ls naar het Academisch ziekenhuis overgebracht, Aanzienlijke schade in de omge, ving van Weenen. Gistermiddag tusschen 4 en 5 uur is 5n Weenen en omgeving een krachtige aardhe- ving waargenomen, gevolgd door zwakkere schokken. Te Weenen werd Slechts schade van weinig beteekenis aangericht. Uit ver scheidene kleine plaatsjes in het ten Zuid" oosten van Weenen gelegen bevingsgebied" komen echter berichten over schade van meer belang. De haard der beving zal ook in een Zuidoostelijk van Weenen geleg(>n richting gezocht moeten worden. Bij eenige huizen zijn brokstukken ter grootter vari een vierkanten meter uit de muren gebro- Lrnr» Tnlriikü stnrttnr» i ju ook de daken werden voor een deel zwaar beschadigd. Verscheidene woningen moes- ten worden ontruimd, aangezien gevaar voor instorting bestond. Bede van Italiaamch radicaal- fascist. over „De kerk en het Jodendom." Het fascistische cultuurinstituut te Mi laan heeft het nieuwe arbeidsjaar geopend met een voordracht van den radicaal-fascis- tischen afgevaardigde en directeur van de „Regime Easeista", Robert Farinacci, over het thema: „De Kerk en het Jodendom.", Hij zeide o.m.: De Katholieke fascisten beschouwen Het Jodenprobleem als een streng politiek vraag stuk en niet als een religieuze aangelegen heid. Farinacci kenmerkte vervolgens de anti-Joodsche houding die de Katholieke kerk van oudsher heeft aangenomen en constateerde, dat thans communisten, vrij metselaars en democraten, de uitgesproken vijanden der kerk, zich van de kerk zou den willen bedienen tegen het fascisme. De wijziging van houding der kerk doet bij de Katholieken een diepe geestelijke tragedie ontstaan. De Katholieken kunnen niet in en kele weken afstand doen van die anti-joodsche houding, die de kerk in duizenden jaren in hen gewekt heeft. Wij wille niet, aldus besloot spr. da't de kerk haar geheele opvoedende missie verliest doordat zij zich bezig houdt met} politieke problemen, die het fascisme toeko men. WARMTE-RECORD TE NEW YORK. Terwijl Maandag uit vele deelen des lands berichten ontvangen werden over re gen of sneeuw, aldus meldt de correspon dent van de Times uit New York, steeg de temperatuur hier tot 73 graden om 2 uur des middags en tot 75 graden om 3 uur. Dit was verreweg de hoogste temperatuurdag, die op dien datum ooit in New York is opgeteekend. DUITSCH VLIEGTUIG VERONGELUKT. Een oefenvliegtuig van het Duitsche lucht- wapen is gisteren tengevolge van het slechte weer, nadat de bestuurder uit den koers was geraakt, bij Zerncz in het Zwit- sersche kanton Graubunden, neergestort en verbrand. De piloot kwam om het leven. MEERVOUDIGE STRAFKAMER. Zitting van Dinsdag 8 November. DE MOORDZAAK TE OBDAM. Verdachte tot vijftien jaar ver oordeeld. Gistermorgen deed de Rechtbank uitspraak in de zaak tegen P. D., van beroep kapper te Obdam, thans gedetinèerd in het Huis van Bewaring te Alkmaar en veroordeelde hem wegens doodslag tot een gevangenis straf van vijftien jaren (de cisch luidde eveneens vijftien jaar). Verdachte hoorde kalm zijn vonnis aant op de publieke tribune was wederom veel belangstelling. J GEEN DRIE NAAST ELKAAR Een automobilist, die 'n auto gaat in halen, welke reeds bezig is een derde automobiel voorbij te komen, pleegt een strafbaar feit. Dat is kinderlijk (en soms gevaarfijk) daarom heeft de wet het verboden; mitsdien: ,,geen drie rijdende aato's naast elkaar bij het inhalen".

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1938 | | pagina 8