Wx>£jnAda<2AcJhe, ÏÏlijmeSiLj,
Romantiek aan de
Adriatische Zee
m
4^ Nachtelijke tocht door
een sprookjesstad
Is koeien plakken
een mishandeling
Critiek op dc
Veehouderijcenfrale
Jodenprobleem een streng
politiek vraagstuk"
ArrondissemenfsRechtbank
Alkmaar
ff M 11
3
Welü u-aal den &WiqerrvceA.ieA
Slooper valt van vierde
verdieping
Aardschokken in Oostenrijk
Het burgemeesterschap is geen sinecure.
Hier niet en nergens. In ons land o.a. niet,
omdat een burgemeester hier gedoemd is
om de kleurterschool te leiden die in de
Grondwet gemeenteraad wordt genoemd.
Deze plicht noodzaakt hem ad rem te zijn,
ook ais het heelemaal niet in zijn aard ligt;
te luisteren naar alles wat er gezegd wordt,
ook wanneer het zoo interessant of gewichtig
in de koffiekamer en „de heeren van de
pers" op één oor liggen of weddenschappen
aangaan hoe lang het nog duren zal; beleefd
te blijven ook als hij aanvechting heeft een
langen neus tegen den geachten spreker te
trekken; zich te verdiepen in verkavelingen,
erfpachtcanons, precariobelasting en de
bezoldiging van politieagenten-posthuischef,
terwijl hij in zijn jeugd gedroomd heeft van
litterairen roem of een rustigen, eervollen
gezantschapspost in Rio; te zwelgen in
locale dwergenpolitiek waar hij in zijn
studententijd furieus op schold; bespraakt te
zijn terwijl hij op het dispuut zijn mond niet
durfde opendoen; zich als heer te laten
kleineeren door plaatselijke grootheden over
wie hij graag een boekje zou opendoen
als hij geen heer was.
Maar dat de goede burgemeester van
onze gemeente wel eens als arbiter is
geroepen door een verontwaardigde dame,
die door haar chauvinistischen echtgenoot
genoodzaakt wordt, iederen nacht om 12
uur uit haar warme bed op te staan om met
de pink op de naad van haar pyamabroek
het militaire saluut te brengen, nademaal
de radio haar uitzending beëindigt met het
volkslied nee, dat bestaat niet.
Wij zouden er niet aan denken den
burgervader in dergelijke alcoofruzies te
betrekken. Een Amerikaansche ziet daar
blijkbaar geen been in, en zoo werd dan
burgemeester La Guardia van New-York
onlangs gebombardeerd tot scheidsrechter in
de vraag of de gestrenge echtgenoot (Fauff
heet de man. Hoe heet men Fauff?) in de
eerste plaats een voorbeeldig patriot of in
de eerste plaats een vrouwenbeul moet
worden geacht.
Heeft burgemeester La Guardia geant
woord wat u en ik zouden antwoorden
In geenen deele. Daartegen verzette zich
zijn practische geest, die van andere
kwaliteit is dan de uwe of de mijne. Hg
nam de zaak zeer ernstig in studie. Hier
moest raad geschaft worden. Hij wendde
zich om advies tot de autoriteiten van leger
en vloot die daarvoor het bewapenings
programma even moesten laten rusten
en hij wendde zich om advies tot den
patriottischen Vrouwenbond „De Dochters
der Amerikaansche revolutie". En al deze
autoriteiten en al deze Dochters haalden
zich (te zielig bibberende mevrouw Fauff
in pyama voor den geest en waren haar
genadig; Zij beslisten, dat zij in haar warme
nestje mocht blijven liggen en niemand
kwam blijkbaar op de practische gedachte,
dat men terwille van den huiselijken vrede
de radio ook om 1 minuut voor 12 zou
kunnen afzetten.
Maar nu in ernst. Mag ik ook eens wat
aan onze burgemeester vragen Mijn vrouw
weigert hardnekkig te voldoen aan haar
echtelijken plicht, te lachen om mijn grollen.
Is dit reden tot echtscheiding? Wil Z.E.A.
hier eens ernstig over denken en de vraag
voorleggen aan waardige arbiters als
Buziau, den Nederl. Kappersbond en de
redactie van het „Amusantje"? Mijn vrouw
weigert evenzeer mijn guitige stukjes te
lezen. Is dit reden tot echtscheiding? Wil
Z.E.A. hierover advies inwinnen bij onze
vierentwintig organisaties van letterkundi
gen? Zij weigert tenslotte, mij vaker dan
driemaal per week erwtensoep met worst
voor te zetten onder het voorwendsel dat
mijn schoonheid hieronder lijdt. Wil hij
hierover het bestuur van Horecaf, de
Academie voor Wetenschappen en mevrouw
Elizabeth Arden raadplegen?
Ik wacht met belangstelling af. Ten
slotte betaalt men zijn hooge belastingen
toch niet voor niets!
LANDWIJN EN GEITENVLEESCH,
VRIENSCHAP EN GASTVRIJHEID,
DE GENEUGTEN VAN HET JOEGO
SLAVISCHE PLATTELAND.
Er zijn menschen, die, als ze de
Adriatische Zee zien, op staanden
voet poëtische aanvechtingen krij
gen en die misschien ook werkelijk
aan 't dichten zouden slaan, als
ze maar geschikte rijmwoorden
konden vinden op het hemelsblauwe
water, de cactussen en cypressen,
het stof, de vijgen, moerbeien, fleu-
rige boerinnetjes, ezels en giftige
slangen en als het bovendien ook
maar niet zoo moordend heet was,
waardoor hun extase meteen weer
als een mislukte poffer' ineen zakt,
Want de badpropagandisten beweren wel,
dat er juist aan deze kust zoo'n typische
wind waait en dat er een lichtstraling is
met een reflexwerking, maar dat belet toch
niet, dat de temperatuur soms duizeligma
kend hoog wordt, zoodat je van 11 tot 4
eiken zonnestraal met of zonder reflex uit
den weg gaat en als ellendige katten langs
den schaduwkant der huizen sluipt.
Kennismaking.
Ik maakte echter op een koelen avond
kennis mot de Adriatische Zee, bij Dubrov-
nik, toen de volle maan over de eeuwenou
de wallen en poorten glansde en over de
deinende zee en ik moet zeggen, ook ik
was verrukt. De golven speelden bedrijvig
babbelend om de rotsen; er waren palmen,
overdadig bloeiende oleanders en groote
aloë's die grillige schaduwen gaven; er
klonk gitaarmuziek en er werd zacht ge
lachen. Do stad met haar vreemde silhouet
ten tegen de nachtlucht was niet minder
romantisch. Dubrovnik (vroeger: Ragusa)
is héél erg oud; men zegt zelfs, het dateert
nog uit den tijd der legende en dat leek me
ook wel waarschijnlijk, want toen ik er
door de nauwe straatjes dwaalde en op
keek tegen de sierlijke, maanbeschenen faca
den der renaissance paleizen, toen was het
me. of ik ongemerkt in een sprookje was
terecht gekomen.
De eigenlijke glorietijd van Ragusa is
voorhii. Vroeger had het koene zeevaarders
dip rijke ladingen binnenbrachten, waarmee
winstgevende handel in 't binnenland werd
gedreven. In dien tijd werden de wonder
mooie kerken gebouwd, waarin meesterwcr
ken van Tizian, Rafaël en anderen hangen,
maar ook verrezen er kostbare woonhuizen
voor de rijke kooplieden. Hef lag eeuwen
lang op de grens tusschen Oriënt en Occi-
dent, tusschen het Kruis en de Halve Maan
maar het wist de Turkschc invasie buiten
zijn wallen te houden, door de invallers
jaarlijks een hooge schatting te betalen.
Maar toen ging op zekeren dag Columbus
Amerika ontdekken, waardoor de Middel-
landsche Zee en daarmee de Adriatische
Zee op het 2e plan kwam en hiermee bc
gon Ragus.a's grootheid te tanen. Eindelijk,
Op haar tocht door het Joegosla
vische land is onze Deljzijlsche me
dewerkster mej. Boekei, de kust
van de Adriatische zee genaderd,
en, gezeten aan den voet van Du-
brovniks oude stadswallen, ver
beeldt zij zich, dat elk oogenblik
krijgshaftige zeelieden zullen ver
schijnen met gepluimden steek en
kaplaarzen.
Hoe wreed zij echter uit haar
droomen van Joegoslavie's vroegere
glorie wordt gewekt, leze men zelf
in onderstaand artikel, waarin on
ze correspondente wederom op de
haar eigen boeiende wijze van
haar wedervaren in den vreemde
vertelt.
na duizend jaar zelfstandig te zijn geweest,
werd het door Napoleon veroverd. Na het
Congres van Weenen kwam het onder Oos
tenrijk en sinds den wereldoorlog is het bij
Joegoslavië ingedeeld.
Ontgoocheling.
Maar iets van de oude glorie hangt er
nog rond de Kathedraal, het Sponza Paleis
de Jezuïtenkerk en vele andere gebouwen.
En ook de menschen zelfs do marktvrouwen
en vischverkoopsters hebben een zekere
voornaamheid over zich; ieder loopt er
kaarsrecht, met het hoofd fier omhoog. Wan
neer je bij de haven zit op den voet van
den stadswal en kijkt naar de ouwe poort
jes, dan voel je je geheel terug in die ver
gleden eeuwen en je verwacht bijna, dat
daaronder krijgshaftige zeelieden zullen
verschijnen met gepluimden steek en kap
laarzen en het is een beetje ontnuchterend
dat het hoofdzakelijk badgasten zijn die
daaronder passeeren; mondaine dames met
bruine ruggen en witgerande blauwe-bril-
len, waarmee ze .er uitzien als overspan
nen kikkers en dikke ouwe heeren in shorts
en met allerlei rariteiten op 't gebied van
zomersche heerenmodo, waarmee ze zich
voor geen geld in hun eigen omgeving wil
len vertooncn.
Naar een studentenkamp.
Tk zou 3 weken aan de kust blijven. In
Relgrado was ik n.1. in contact gekomen
met de Joegoslavische afdeeling van de
Y.(oung) M.(en) C.(hristian) A.(association)
die 's zomers aan zee, bij Mlini, een studen
tenkamp organiseerde en ik had afgespro
ken, dat ik daar ook zou komen. Nu is in
Joegoslavië een afspraak precies even safe
als een handvol rozengeur in een vogelkooi
tje en toen ik vanuit Dubrovnik dan ook
m'n komst meldde, kreeg ik bericht terug,
dat ze reuze-blij waren dat ik kwam, maar
dat cr geen plaats meer voor me was.
Dit antwoord verwonderde me niet bij
zonder en ik liet me er ook niet door uit
het veld slaan, maar reisde rustig naar
Mlini en meldde me bij de kampleiding,
't Bleek al dadelijk, dat ik jn ieder geval
Een fraaie fontein in de sprookjesstad
Dubrovnik.
wel in 't kamp kon eten en na 1 maaltijd
had ik al een vriendin gekregen, die me
uitnoodigde, bij haar en nog 3 meisjes in
een houten barak te komen slapen, die
wel niet erg comfortabel was, maar mij
toch gelegenheid zou geven het kampleven
mee te maken.
Inderdaad, de barak was niet comforta
bel. Ze bleek een wankel stulpje te zijn,
waar je dwars door de wanden heen de
sterren zag twinkelen. Er was één raam
in zonder glas, waardoorheen de wind en
de zwarte muggen naar binnen kwamen.
Boven de deur stond met bruine teer ge
schilderd: „Villa Ophelia".
wps'
In 't zwempak bij 't ochtend
gebed.
In Het kamp waren niet alleen meisjes-
en jongensstudenten, maar ook echtparen
en zelfs kinderen vanaf 3 jaar. 's Morgens
om 7 uur werden we gewekt door afgrijse
lijk valsche hoornmuziek en als we dan
niet spoedig verschenen, volgden een paar
knallende steenen op de deur, waarop de
Ophelia's, verontwaardigd, geen asem ga
ven. Tegen 8 uur andermaal hoornge
schetter, ditmaal om ons samen te roepen
voor het morgengebed, waarvoor we ons
(183 Joegoslaven en ik) rond een mast
opstelden, waaraan eerst nog de blauw-
wit-rood geheschen werd. Het gebed zelf
was niet bijzonder plechtig, doordat ieder
er in zwempak bij stond en nog vóór on
ze geestelijke leider had uitgesproken, de
jongste garde reeds wegdraaide om een
goede plaats aan de ontbijttafel te ver
overen.
„Hij, zij en de zaklantaarn".
De Joegoslaven zijn over 't algemeen erg
gesteld op buitenlanders en zoo maakte
ik dan ook in minimum tijd veel vrien
den. Daarbij was het lastige, dat maar
enkele de moderne talen spraken. Ik had
echter niet alleen een woordenboekje
Duitsch-Servisch, maar ook een Servisch-
Duitsch, die ik steeds aan de tegenpartij
gaf en zoo redden we ons toch aardig.
D.w.z., zoolang de zon aan den strak-
blauwcn hemel straalde. Zoodra die achter
de bergen wegzonk, doofde natuurlijk ook
onze conversatie uit, tenzij dat we onder
een straatlantaarn gingen staan. Mijn ge-
koeter was een groot vermaak voor ieder
een en werd dan ook steeds op de vroo-
lijke avonden in allerlei gedichten aange
haald. Zelfs heb ik ze op die manier nog
geïnspireerd tot een melo-dranaa, dat on
der uitbundig gelach is opgevoerd; zooiets
als: „Hij, zij en de zaklantaarn".
De avonden waren vooral genoegelijk.
Overdag lagen de meeste kampeerders
amechtig aan 't strand om zich met veel
zelfopoffering bruin te laten zonnen. Ze
kwamen eigenlijk pas recht tot leven,
's avonds als ze naar een restaurant kon
den gaan om daar te zitten praten of er
te dansen. Want een Joegoslaaf is een
mensch die graag in een café zit.
Ik vertel van Holland.
Wanneer wij een „kampavond" hadden,
ging er echter niemand uit. Dan werd er
bij een kampvuur muziek gemaakt, ge
zongen cn theater gespeeld en dat alles
steeds verbluffend goed, al moest men zich
dan ook met gebrekkige middelen behel
pen. Ik zelf moest bij dergelijke gelegen
heden vaak Hollandsche liedjes zingen en
ook heb ik eens een lezing moeten houden,
waarover mijn vrienden zich al dagen
van te voren opwonden. Op den bewustcn
avond zaten ze dan ook met van ver
wachting gloeiende gezichten op de voor
ste rijen van de dichtbezette eethal. Ik
heb ze vooral duidelijk probeeren te ma
ken. dat Holland niet was zooals men zich
dat hier voorstelde, n.1. een groote kuil,
40 meter lager dan den zeespiegel, met
met een hoogen dijk er om heen, omdat
anders de kuil vol water zou loopen.
En ook heb ik ze verteld, dat het verhaal
tje onzin is dat hier in de schoolboekjes
staat, van het Volendammer jongetje dat
eens Holland redde, door op een stormach
tigen nacht toen er een gat in den dijk was
gekomen, moedig zijn vinger in het gat te
steken, tot er eindelijk den volgenden mor
gen hulp kwam opdagen. De lezing had een
uitbundig succes. De eethal werd bijna in
elkaar gestampt, niet zoozeer om wat ik
had gezegd, dan wel omdat ik had ge
sproken.
Een landelijk maal.
Met ecnigc moeite is het me toch ook' ge
lukt om mijn groepje vrienden overdag mee
te krijgen op enkele uitstapjes. Wanneer 't
koel weer was, klommen we over de ber
gen en aten dan in een boerenhuis,
broo.d met gerookt geitenvleesch cn kaas
en dronken daarbij landwijn, waarvoor we
16 ct. per liter betaalden, zoodat de boer ook
nog een goeien dag had, want van den han
delaar ontvangt hij gewoonlijk niet meer
dan 8 ct., ofschoon dezelfde wijn in een res
taurant wel 80 tot 90 ct. kost. Na zoon maal
tijd lusten we dan uit bij een bron onder
een groepje boomen, waar de herderinnetjes
kwamen om hun koeien en geiten te dren
ken, terwijl ze zelf ijverig sponnen van een
stok waarop een bosje wol was gebonden.
Een verzonken stad.
Als het erg heet was, zeilden we liever
cn bezochten de typische stadjes langs dc
kust. O.a. Cavtat, een beeldig havenplaatsje,
waar op de rotsen een klein mausoleum
ligt van de familie Racic cn dat het werk
is van den beroemden Joegoslavischen beeld
beeldhouwer Mestrovic. In het prachtige ge
bouw is een magnifieke accoustiek. 4 Van
onze groep met bijzonder goeie stemmen
gingen hier zingen. Mooier gezang heb ik
nog nooit gehoord.
Op den terugweg dreven we over
een verzonken stad. Diep in het ge
heimzinnige water zagen we de
muurresten van de vroegere huizen,
waartusschendoor nu visschen zwom
men en lange slierten waterplanten
heen en weer wiegden.
Doch eilaci..., ook in Mlini ging de tijd
vlug; het kamp werd weer opgebroken en
op zekeren dag stond ik weer hardroerend
afscheid te nemen van al de nieuwe kennis
sen. Een heele serie geverfde lippen kuste
mij roodbont en de manlijke afdeeling ver
klaarde me om strijd, dat zij mij nóóit zou
den kunnen vergeten. Als nuchtere Holland
sche nam ik dat alles natuurlijk met een
tikje zout, want ik wist zoo langzamerhand
wel, dat men in Joegoslavië heel gemakke
lijk hechte vriendschap kan sluiten, maar
dat men ook even vlot weer wordt vergeten
Niets dan zon en water.
Mijn reis ging verder per boot naar het
Noorden. Het werd een verrukkelijke tocht
over de Adriatische Zee met haar honder
den wisselende sohakeeringen en tinten van
blauw. Dolfijnen sprongen dartel boven het
water uit en gleden donker en groot onder
de boot weg: een haai zelfs. Af en toe leg
den we aan in ouwe haventjes, waar kwet
terende boerenvrouwtjes manden met fruit
aan lange stokken naar ons omhoog staken
en ons trachtten te bewegen een keuze te
doen uit haar druiven, pruimen of abriko
zen; en even later dreven we weer verder
over de glanzende watervlakte; wazige kus
ten grijzige bergen ijle horizonten
teere luchten zon en water Adriati
sche Zee!
M. T. BOEKEL'.
Zes dagen hechtenis tegen vee
houder geëischt.
De Amstei'damsche rechtbank behandel
de gisteren in hooger beroep de strafzaak
tegen een veehouder te Purmerend.
De Kantonrechter had den man wegens
vervoeren van koeien op noodeloos pijnlijke
of kwellende wijze veroordeeld tot f 50.
boete. Hij zou de tepels der uiers met collo-
dium dichtgeplakt.
De deskundige van het O.M. en inspecteurs
van de dierenbescherming waren van oor
deel, dat de dieren door de dichtgeplakte
tepels pijn ondervonden.
Desk. Lubeling, veearts te Hilversum, was
als deskundige a décharge gedagvaard. Naar
zijn oordeel lijdt een koe, die zestien uur
niet gemolken is, geen pijn, evenmin kan
van een kwelling worden gesproken. Het
wijdbeens loopen van de koeien, beteekent
niet, dat zij pijn ondervinden.
Desk. achtte het zeer logisch, dat de vee
houder, die zijn vee naar de markt brengt,
de spenen met collodium bestrijkt. Er kan
dan geen melk afvloeien en de uiers wor
den aan de a s. koopers zoo goed mogelijk
„gepresenteerd."
Pres.: Dus het is geen poging tot bedrog?
Deskundige: Geen sprake van.
De officier van Justitie was van meening
dat het ten laste gelegde bewezen is. Hét
staat vast dat de koeien noodeloos pijn le
den. Bovendien ziet spr. in het beplakken
der spenen een element van bedrog. Hij
vorderde een hechtenisstraf van zes dagen,
zes dagen.
Vonnis 22 November.
Te veel koopman!
Een aantal Tweede Kamerleden is
van oordeel, dat de handelwijze van
de veehouderij centrale ten opzichte
van den particulieren handel niet
door den beugel kan. Deze centrale
behoort huns inziens niet zelf als
koopman op te treden, aldus lezen
wij in het Voorloopig Verslag over
de begrooting van het Landbouwcri
sisfonds.
Vleeschprijzen te laag geacht.
Sommige leden zijn van mcening, zoo le
zen wij verder, dat do vle schprijzen thans
te laag zijn. Dit achten zij vooral met het
oog op de instandhouding van den varkens
stapel gevaarlijk. Zij zouden het op prijs
stellen, indien de regeering een overcompleet
aan, varkens uit de markt zou willen ne
men. Ook met het goedkoope rundvee zou
dit dienen te geschieden. Het aldus verkre
gen vleesch zou dan gebruikt kunnen worden
voor de fabricage van vleesch in blik ten
behoeve van de werkloozen.
t.j. -
Ernstig gewond en even later
overleden.
Gisterochtend was de 51jarige gcHuwde
slooper J. van Steenhuis uit Scheemda be
zig met werkzaamheden aan het dak van
Het aan Het Winscho ter diep staande vroe
gere gebouw van de Albino Maatscbappj:
Op een gegeven oogenblik had de man het
ongeluk van de vierde verdieping te vakl
len. Hij kwam 11 meter lager op straat'?
neer war hij ernstig gewond bleef ligeen
Enkele oogenblikken later gaf hij den
geest.
Het lijk van het slachtoffer ls naar het
Academisch ziekenhuis overgebracht,
Aanzienlijke schade in de omge,
ving van Weenen.
Gistermiddag tusschen 4 en 5 uur is 5n
Weenen en omgeving een krachtige aardhe-
ving waargenomen, gevolgd door zwakkere
schokken. Te Weenen werd Slechts schade
van weinig beteekenis aangericht. Uit ver
scheidene kleine plaatsjes in het ten Zuid"
oosten van Weenen gelegen bevingsgebied"
komen echter berichten over schade van
meer belang. De haard der beving zal ook
in een Zuidoostelijk van Weenen geleg(>n
richting gezocht moeten worden. Bij eenige
huizen zijn brokstukken ter grootter vari
een vierkanten meter uit de muren gebro-
Lrnr» Tnlriikü stnrttnr» i
ju
ook de daken werden voor een deel zwaar
beschadigd. Verscheidene woningen moes-
ten worden ontruimd, aangezien gevaar
voor instorting bestond.
Bede van Italiaamch radicaal-
fascist. over „De kerk en het
Jodendom."
Het fascistische cultuurinstituut te Mi
laan heeft het nieuwe arbeidsjaar geopend
met een voordracht van den radicaal-fascis-
tischen afgevaardigde en directeur van de
„Regime Easeista", Robert Farinacci, over
het thema: „De Kerk en het Jodendom.",
Hij zeide o.m.:
De Katholieke fascisten beschouwen Het
Jodenprobleem als een streng politiek vraag
stuk en niet als een religieuze aangelegen
heid. Farinacci kenmerkte vervolgens de
anti-Joodsche houding die de Katholieke
kerk van oudsher heeft aangenomen en
constateerde, dat thans communisten, vrij
metselaars en democraten, de uitgesproken
vijanden der kerk, zich van de kerk zou
den willen bedienen tegen het fascisme. De
wijziging van houding der kerk doet bij de
Katholieken een diepe geestelijke tragedie
ontstaan.
De Katholieken kunnen niet in en
kele weken afstand doen van die
anti-joodsche houding, die de kerk
in duizenden jaren in hen gewekt
heeft.
Wij wille niet, aldus besloot spr. da't
de kerk haar geheele opvoedende missie
verliest doordat zij zich bezig houdt met}
politieke problemen, die het fascisme toeko
men.
WARMTE-RECORD TE NEW YORK.
Terwijl Maandag uit vele deelen des
lands berichten ontvangen werden over re
gen of sneeuw, aldus meldt de correspon
dent van de Times uit New York, steeg de
temperatuur hier tot 73 graden om 2 uur
des middags en tot 75 graden om 3 uur. Dit
was verreweg de hoogste temperatuurdag,
die op dien datum ooit in New York is
opgeteekend.
DUITSCH VLIEGTUIG VERONGELUKT.
Een oefenvliegtuig van het Duitsche lucht-
wapen is gisteren tengevolge van het
slechte weer, nadat de bestuurder uit den
koers was geraakt, bij Zerncz in het Zwit-
sersche kanton Graubunden, neergestort en
verbrand. De piloot kwam om het leven.
MEERVOUDIGE STRAFKAMER.
Zitting van Dinsdag 8 November.
DE MOORDZAAK TE OBDAM.
Verdachte tot vijftien jaar ver
oordeeld.
Gistermorgen deed de Rechtbank uitspraak
in de zaak tegen P. D., van beroep kapper
te Obdam, thans gedetinèerd in het Huis
van Bewaring te Alkmaar en veroordeelde
hem wegens doodslag tot een gevangenis
straf van vijftien jaren (de cisch luidde
eveneens vijftien jaar).
Verdachte hoorde kalm zijn vonnis aant
op de publieke tribune was wederom veel
belangstelling.
J
GEEN DRIE NAAST ELKAAR
Een automobilist, die 'n auto gaat in
halen, welke reeds bezig is een derde
automobiel voorbij te komen, pleegt een
strafbaar feit. Dat is kinderlijk (en soms
gevaarfijk) daarom heeft de wet het
verboden; mitsdien: ,,geen drie rijdende
aato's naast elkaar bij het inhalen".