De Luchtbeschermingsdienst
in actie
%oeuwinkoop&n
bif oma aiwiteeïd&ïi.
SALON
Abonneert U op dit blad
ftaddnieuuM
Nuttige repetitie, hoewel slechts ten deele geslaagd
005) v/
Hoe het 21 ste aan zijn
Paaschbrood kwam
Het Paaschf eest was een
Lentefeest
Ter elfder ure
MANSHANDEN
Tweede Blad
Dinsdag 11 April 1939
Waar de posten zijn ondergebracht
GOeD
[p CD CD CD m HD HD CD
DRUKKERIJ DE BOER
Oud marine-mannen teleurgesteld
Maud van Walree overleden
SNEL en GOED
Feestavond van den Vrijz.
Democratischen Bond
Het was goed gezien van de auto
riteiten Zaterdagmiddag een oefening
te houden met den Luchtbeschermings
dienst. Goed gezien, omdat het inder
daad van het grootste belang is, dat
deze dienst niet alleen functionneert,
doch tevens goed functionneert. In dit
opzicht l(jkt het ons gewenscht dat met
het apparaat, mocht er eens den tijd
komen, dat datgene wat nu nog oefe
ning is, bittere ernst zal blijken, het
volle effect zal kunnen bereikt worden.
De oefening van j.1. Zaterdag heeft haar
nut gehad, hoewel niet ontkent mag wor
den, dat zij slechts ten deele is geslaagd.
De reden hiervan was voornamelijk ge
legen in het feit, dat het personeel niet
in zijn geheel bleek op te komen. De oor
zaak hiervan is voornamelijk daarin te
zoeken, dat de publicatie te laat gegeven
was. Velen die eerst om half twee, of
twee uur de kramt lezen, en sommigen
nog later, vernamen eerst toén, dat er
een oefening gehouden zou worden en
kwamen niet op. Daarnaast was een zeker
kwantum van het personeel met vacantie
of om andere reden niet thuis (bijv. be
dienend personeel in winkels e.d.). Door
omstandigheden was 3 et vorots niet mo
gelijk van den omroep der H.R.C.O. ge
bruik te maken, ook een factor die een
normaal verloop van de oefening niet be
vorderde.
Her verloop der oefening
Wat het verloop van de oefening betreft
het volgende.
Begonnen werd met het laten loeien
van de sirenes. In dit verband kan opge
merkt worden, dat er niet meer gebruik
gemaakt zal worden van deze sirenes
zonder vroegtijdige kennisgeving. Het is
namelijk gebleken, dat tal van stadgenoo-
ten, die niet van een en ander op de
hoogte waren, hierdoor in niet geringe
mate geschrokken zijn, iets wat, gezien
de nerveuze spanning op dien dag, te be
grijpen is.
Waar de sirenes zich bevinden.
Er is „geloeid" met de sirenes op het
Hoofdbureau van Politie, op de school in de
Middenstraat, op de B.L.O.-school en op het
Storthuis. De sirene op het Hoofdbureau is er
een door stoom aangedreven, de andere zijn
electrische. De tweede stoom-sirene komt
vandaag (Dinsdag) klaar en wel op de was-
scherij Roovers in de Soembastraat. Het is
wellicht interessant hierbij te vermelden, dat
al deze sirenes uit één punt centraal geregeld
worden. Dit is een unicum in het land.
De hulppolitie van den Luchtbeschermings
dienst was in alle wijken op post. Al deze
posten werden gecontroleerd.
Dat geschiedde door burgemeester
Ritmeester, het hoofd van den luchtbescher
mingsdienst, den heer Fey, den heer Dokter,
den commissaris van politie en een tweetal
inspecteurs van politie.
Het bleek, dat er over het algemeen vrij
goed opgekomen was, hoewel zooals reeds
gezegd, van geen volkomen succes gesproken
kan worden.
Wij laten hier de 12 posten E.H.B.O. volgen,
waarbij gepost werd, en ter completeering de
plaats van het Wijkhoofd.
\VIJK A. Voormalige Wasscherrj Roovers,
Paardenstraat; Terrein Ambonstraat; Geb.
Geneesk. Dienst, Kerkgracht.
Wijkhoofd: Jeugdherberg.
\VIJK B. Kleedlokalen van „Helder" en H.R.C.
Wijkhoofd: B.L.O.-school.
\VIJK C. Politiepost Molenplein; Garage Kap
perstraat; Clublokaal-padvindsters Janzen-
straat.
Wijkhoofd: Ned. Berv. Diaconie Oostsloot-
straat.
WIJK D. Auto-boxen Sperwerstraat; Geheel
onthouderslogement Spoorgracht.
Wijkhoofd: Gebr. Liefdadigheid naar Ver
mogen, Jan in 't Veltstraat.
WIJK E. Auto-boxen aan het einde Ruygh-
weg; Auto-boxen Koekoekstraat.
Wijkhoofd: politiepost Spoorgracht.
Voorts bevinden zich nog een post op Huis
duinen (in het voormalig Weeshuis) en een op
Julianadorp, in het politieposthuis, aldaar.
Het was op al deze posten, met uitzondering
van Huisduinen en Julianadorp, dat de opkomst
gecontroleerd werd. Het bleek daarbij, dat dit
controleeren meer tijd in beslag nam dan men
aanvankelijk verondersteld had, zoodat men op
verschillende posten wel eens heel lang heeft
moeten wachten. Eerst te zes uur was het ge
heele net nagegaan, waarbij men nog besloten
had dat zoowel de burgemeester als de heer
Fey ieder een deel voor hun rekening zouden
nemen.
In een onderhoud, dat wij met den heer Fey,
het hoofd van den Luchtbeschermingsdienst;
hadden, verzocht deze ons nog de aandacht te
willen vestigen op het volgende:
In geval van nood worden in werking gesteld
een tweetal groote centrale verbandplaatsen en
wel voor diengenen, die in de eerste hulpposten
niet geholpen kunnen worden. Deze bevinden
zich in de toonzaal van de meubelzaak van
Vries in de Oostslootstraat, terwijl de andere
tijdelijk ondergebracht is op het terrein Ambon
straat. Later zal voor de laatste 't gebouw v.
d. nieuwen Gem. Geeneesk. Dienst in gebruik
genomen worden.
fs een Introductie voor
uw feestavond. Laat het
daarom vervaardigen bij
v=
die bekend staat
om haar goeden smaak
In een dezer dagen gehouden vergadering
van den bond „Pensioenactie Zeemacht" is
een motie aangenomen, die is toegezonden
aan den Raad van Ministers en aan de leden
van de beide Kamers der Staten-Generaal.
In deze motie wordt verklaard, dat dege
nen onder de ,,oud"-gepensionneerden der
zeemacht, die nog steeds zijn aangewezen op
het luttele standpensioen (matroos 200,
adjudant-onderofficier 440 per jaar, datee-
rende van het jaar 1877) zich diep teleurge
steld voelen door het pertinent afwijzend
standpunt v. d. Minister van Defensie, betref
fende hun toch zoo billijk verzoek, om even
als ieder oud-ambtenaar een redelijk staats
pensioen te verkrijgen. De vergadering sprak
de hoop uit, dat, gelet op het koninklijk woord
betreffende geestelijke en moreele herbewa
pening, deze woorden ten opzichte van be
doelde oud-marine-mannen, door de regeering
en de Staten-Generaal in het loopende jaar
uiteindelijk in een daad zullen worden omge
zet.
Echtgenoote van Lambert Simon.
Te De Bilt is op Goeden Vrijdag overleden,
31 jaar oud, mevrouw Hermance Maurice van
Walree.
Zij heeft korten tijd deel uitgemaakt van
het gezelschap van Paul Huf en daarna bij
het Amsterdamsche Tooneel onder van Dal-
sum en Defresne eenige rollen gespeeld. Na
haar huwelijk met onzen oud-stadgenoot J.
B. Lambert Simon trok zij zich uit het too-
neelleven terug.
De teraardebestelling heeft hedenmorgen
11 uur plaatsgevonden op de R.K. Begraaf
plaats aan de Kerklaan te De Bilt.
gaat samen per E S O N A
(AUTO- enBOOTDIENSTEN)
Bijzonder mooie avond.
In samenwerking met de Vrouwenclub en
de Jongeren organisatie heeft de V.D.B. Za
terdagavond in de Casinozaal een feestavond
belegd, die, waar het den inhoud en afwer
king van het programma betreft op een bij
zonder goed peil stond. De Casinozaal was,
gezien de emotievolle dagen, waarin we leven,
aardig bezet en de dilettanten tooneelspelers,
wanneer we dit woord ten minste voor de
medewerkende dames en heeren mogen ge
bruiken, hebben een spel laten zien, dat met
alleen beschaafd en geestig was, maar dat
tevens bijzonder vlot en goed was.
Het was de heer De Boer, de voorzitter
van de plaatselijke afd. van den V.D.B., die een
woord van welkom sprak, in het bijzonder
tot den heer Deering, den spreker van den
avond, hoofdbestuurslid van den V.D.B.die on
danks de Paaschdagen, naar Den Helder was
gekomen.
Het is goed, zoo zei wethouder De Boer,
dat wij op een avond als deze, vlak voor 2
belangrijke verkiezingen, bij elkaar zijn. Ik
hoop, dat gij den spreker uw volle aan
dacht wilt schenken en dat gij na afloop kunt
zeggen, wij hebben een goeden avond achter
den rug, dan is door ons bereikt hetgeen wij
beoogden.
Na dit openingswoord speelde een trio, be
staande uit mej. de Groot (cello) en de hee
ren Van Loo (viool) en Bijster (piano), een
tweetal stukken, waarvan zoowel keuze als
vertolking bijzonder goed waren.
Mooi was het Solvegs Lied van Grieg en
de soli, zoowel van viool als cello werden
vol gevoel ten gehoore gebracht.
Rede van den heer Deering.
Hierna nam de heer Deering het woord en
deze propagandist wist zijn auditorium van
begin tot eind te boeien. Op een gedegen wijze
bracht hij het doel van den V.D.B. naar vo
ren. Buiten het feit, dat hij beschikte over
een ruime woordkeus, wist hij, zonder sar
castisch te worden, ook niet door middel
van belachelijke voorstellingen, de ge
breken van de tegenpartij en de gevaren die
schuilen in de politiek van deze tegenstan
ders, scherp naar voren te brengen.
In den tegenwoordigen tijd, in een tijd vol
spanning en emotie, moeten we, zoo was
het begin van zijn betoog, over sterke zenu
wen beschikken. De oude normen van goed
en kwaad zijn zoek. Waarheidsliefde en trouw
aan het gegeven woord bestaan niet meer.
Wat te zeggen van een wereld, waarin de
groote mannen ons voorgaan in woordbreuk?
In 1934, het jaar waarin Dolfuss vermoord
werd, zegt Mussoloni tegen zijn asgenoot:
„Handen af van Oostenrijk". In 1938 de „An-
schlusz" en Mussolini is zijn woorden verge
ten. Spreker wijst op de Tsjechische aange-
gelegenheid en ten slotte op de Albaneesche
kwestie. Pilatus en Judas zijn weer opge
staan.
Drie groote problemen zullen gezamenlijk
tot een oplossing gebracht moeten worden en
wel het werkloosheidsprobleem, het midden
stands- en het agrarisch probleem.
19 April zijn de Statenverkiezingen en wij
moeten er voor zorgen, dat het de buiten-
landsche filiaalhouders hier te lande ten
eenenmale onmogelijk wordt gemaakt.
Ieder lid van den V.D.B. moet tevens pro
pagandist zijn. Wanneer we zegevierend uit
den verkiezingsstrijd van de Provinciale Sta
ten komen, zal dit voor de gemeenteraads
verkiezing eveneens het geval zijn. Geen
partij in Nederland, die naar de synthese
voor een zoo groot mogelijke basis zoekt, dan
de vrijzinnig democraten. Ons volk heeft ge-
nog van den hokjesgeest.
Nederland ligt nog ongeschonden, ingeslo
ten door groote naties, die op ons aandrin
gen. Ondanks onze verscheidenheid van den
geest, zijn we toch een eenheid. Niet armer,
niet onzelfstandiger, niet ongelukkiger dan
de groote volken om ons. Laat ons zeggen,
met Henriëtte Roland Holst in geloof en
hoop, op de toekomst:
,,Ik zal de halmen niet meer zien,
Noch binden ooit de volle schoven.
Maar laat ons in den oogst gelooven
Waarvoor ik dien".
Na deze boeiende causerie volgt dan het
eigenlijke feestprogramma. Voor de pauze een
vlinderdans van Hanneke Steenmeijer, die
Onverwachts kreeg het, met name in j|
Den Helder zoo populaire 21ste Regi- jj
ment Infanterie uit Amersfoort, kort- -j
weg bekend als ,,'t 21ste", bevel naar
I: Den Helder te vertrekken, teneinde al- jj
ij daar bij de kustbescherming Ingedeeld jj
■i te worden.
Het 21ste ging en kwam in den nacht j:
ij in onze stelling aan. Wü schreven reeds jj
dat het aan optimisme onder de 21-gers
niet ontbrak, maar toch was men op
jj één punt teleurgesteld. En dat met be- ;j
jj trekking tot het krentenbrood. De jon- j;
gens van 't 21ste verwachtten namelijk jj
jj in Amersfoort een groot aantal Paasch- jj
jj brooden, die hen echter vanwege hun jj
plotseling vertrek niet meer bereiken
jj konden.
jj Zoodoende stond hen te wachten jj
Paaschbrood-loos het Paaschfeest te j j
vieren.
jj Het is echter anders uitgekomen.
Om kwart over tweeën Vrijdagnacht jj
Jj ontmoette een eenzame wandelaar door j
Helder's straten een auto, waarvan de
I; bestuurder uit het coupéraam hing en jj
I: genoemden wandelaar vroeg of hij wel- jj
jj licht den kortsten weg naar Erfprins jj
wist. Op informatie van den aange-
x
jj sprokene vernam deze, dat de groote jj
jj auto volgeladen was met Paaschbroo-
den, voor de jongens van 't 21ste. De jj
bakker was in Amersfoort voor een jj
leeggeloopen kazerne gekomen en wist jj
al niet beter te doen dan een auto te jj
j charteren en naar Den Helder te rijden.
Het was een verheugend feit, dat hu jj
jj zoo laat nog toegang tot de afgesloten jj
jj stelling kon krijgen en dat de jongens jj
jj van 't 21ste zich gedurende dit Paasch- j;
feest aan het Amersfoortsche krenten-
Sï
mik kon laven.
De toch reeds goede stemming zal
a
er zeker niet van omgeslagen zjjnj j
deze dreumes bijzonder aardig uitvoerde en
na de pauze de non-stop cabaret-revue. Het
zou te ver voeren om ieder punt van deze
xevue te bespreken. Ten eerste door de
groote verscheidenheid en ten tweede door
het. aantal medewerkenden.
In een proloog werd het geheel aangekon
digd.
Vervolgens zongen de „Two hill Billies" een
paar songs over de prairie, was er een mo
noloog van mej. Ring, die over een bijzonder
declamatietalent beschikt, Fransche chansons
gezongen in „Le petit café au coin", een
buikspreker, samenspraken, pianospel, Ameri
can songs, enz., enz. Vlot .origineel, geestig,
maar bovenal beschaafd. Een woord van lof
voor den heer A. Grendel onder wiens leiding
het geheel stond, voor den heer van Loo voor
zijn conferences, voor ieder van deze jeugdige
medewerkenden, die den aanwezigen zoo'n
genotvollen avond hebben bereid.
De heer de Boer noemde het buitengewoon
prettig om deze jonge menschen te mogen
bedanken voor het gebodene. Hij memoreer
de zijn eigen jeugd, toen men met kwast en
stijfselpot erop uittrok om de stad van aan
plakbiljetten te voorzien en dan valt er wel
een verandering in de jonge menschen te be
speuren. Wij zijn gewénd vaak onaardige din
gen van hen te zeggen. Maar is het te ver
wonderen dat zij in een tijd als nu lastiger
zijn geworden? Misschien bouwt deze jeugd
zelfs vlugger op dan de vroegere.
De voorzitter wijst op een man als P. J.
Oud. Ik wil wenschen, dat onze jonge men
schen zoo worden als hij, eenvoudig en be
scheiden, maar groot van karakter.
Een woord van dank richt hij tot den heer
Deering, tot den heer Polak van Casino en
tot alle verdere medewerkenden, waarna men
overgaat tot het bal.
Als wij dit schrijven is daar alleen nog
maar de herinnering aan het Paaschfeest
1939.
Maar een herinnering, die ons nog gerui-
men tijd bij zal blijven, een herinnering aan
milde zon, aan pril leven en aan een uitbun
dig lente-feest, waarvan velen hebben mogen
profiteeren, twee en een halve dag lang.
Paschen
Wij Helderschen zijn er niet door verwend.
Hoevele malen niet waren wij gedwongen
dit voorjaarsfeest, dit festijn, te vieren achter
de kachel, met een boekske in een hoekske,
hoe vele malen niet waren wij gedwongen tot
thuiszitten, terwijl de regen en de hagel
elkander afwisselden daar buiten.
Het is ditmaal een ander Paschen gewor
den.
Een Paschen, vol van zon, van milde
warmte, en het heeft ons vervuld van dank
baarheid.
Het is niet voor allen een feest geweest,
dit Paschen 1939. En dan denken wij natuur
lijk aan hen, die verplicht waren op deze
dagen hun overall of uniform aan te trekken
en, zij het voor rijks-, marine- of legerdien
sten, aan het werk te gaan. Het was niet
prettig, maar wel noodzakelijk.
en een halve dag lang stond de zon in een
blauwe hemel te koesteren, en twee en een
halve dag lang noodde zij oud en jong uit
het huis te verlaten en zich over te geven
aan een uitbundig voorjaarsfeest.
Voor het eerst trok men er weer op uit,
langs Huisduinerweg en Middenweg, door de
„controle-plaatsen", en het was een pleizier
dit alles te zien. Menschen die de duistere
dreiging, die over Europa ligt, even vergeten
hadden en heentrokken, naar de omliggende
dorpen, op de fiets, per auto, of... of de
tandem.
Het was vol afwisseling. Ineens waren
de winterjassen, de bontmantels en over
schoenen verdwenen. Ineens bleek, dat men
zich reeds van een nieuwe garderobe voor
zien had, en al deze honderden, die zich langs
den weg bevonden, deden denken aan een
vroolijk palet met ontelbare kleuren.
Velen maakten een uitstapje „onder de
duinen". Daar lagen weer de fietsen langs
den kant van den weg, daar zaten weer de
groepjes menschen, voorzien van frujetta en
sausjes, blij en monter. Ze lagen in het korte
gras en lieten de zon op hen neerdalen. Ze
droomden van den zomer die komende is.
Maar er waren er ook, die naar buiten ge
gaan zijn. Naar buiten, waar de jonge zomer
komende was. Waar een miide bries over de
velden streek en zich het jonge groen neer-
yleide, als onder een lieflijke streeling. Twee
Ook Huisduinen was ontwaakt. Ook hier
velen, die de zee kwamen zien en het strand.
De zee, die blauw en rimpelig voortgolfde,
waarin de zon zilveren facetten sloeg en
waarin soms milliarden diamanten te schitte
ren schenen.
Ja, het was feest, dit Paaschfeesch en ve
len hebben ervan geprofiteerd. Al die men
schen die tot nu toe thuis gezeten hadden,
die de natuur haast vergeten waren en die
nu de kans kregen zich te laten uitwaaien,
de eerste geuren van de lente, van het jonge
voorjaar, in te snuiven, hun longen te vullen
met den pittigen zeebries die van over de
duinen gewaaid kwam. Of zij in Donkere
Duinen waren, op Huisduinen of verderop.
De uitspanningen kregen het eerste bezoek.
Zoowel in de Donkere Duinen als op Huis
duinen zag men de Nieuwediepers weer zit
ten, op de terrassen, de hoed in de oogen voor
de zon, in lichte voorjaarspakken en mon
ter voor zich uitturend.
Paschen 1939
Zij, die het konden, hebben het feest uit
gebuit enzij hadden gelijk. Ze hebben
haastig de eerste teugen voorjaar ingedron
ken, ze hebben zich deze kostelijke kans niet
laten ontnemen, maar hem uitgepuurd tot
op den bodem.
Daar was overdaad van lenteweelde, over
daad van zon en overdaad van licht. Er was
geen regen, er waren geen grauwe wolken en
het was niet koud.
Zij, die niet buiten de stad konden komen,
de ouden van dagen, zochten het in de plant
soenen: in het Julianapark- en Timorpark.
Hier zag men ze zitten, tevreden en genoeg
lijk, op de banken onder de zon.
En zoo kwam het einde: te spoedig was de
finale van dit feest daar en te snel moest
men zich realiseeren, dat het Paaschfeest
slechts twee dagen telt.
Maar het begin is schoon geweest en vol
overdaad. Een begin, dat in zich houdt een
belofte voor het volgend feest: Pinksteren.
Pinksteren
Zal het er een worden als het Paasch
feest
Wij weten het niet, m^ar wij hopen het
zéér*
Men spreekt waarvan het hart vol is, en
waarover zou men thans anders kunnen
spreken dan over de gewelddadige bezetting
van Albanië, de jongste daad van agressie van
den as-genoot Italië.
Thans blijkt, dat men deze bezetting niet
moet beschouwen als een incident, niet als een
„historisch gegroeide" noodzakelijkheid. Dat
wordt wel ten duidelijkste gedemonstreerd
door het feit, dat slechts luttele uren na de
annexatie (want daar komt het practisch op
neer) van Duitschland de verzekering ge
geven werd, dat men geen Westersche inmen
ging zou dulden en dat Italië een volkomen
rechtmatige en wettelijke daad verricht had.
Alzoo: de voortzetting van de keten, waarvan
de eerste schakels Abessinië, Spanje, Oosten
rijk, Tsjecho-Slowakije en Memelland heeten.
Ziedaar, het prompte antwoord van de dicta
tuur op de nieuwe politeik van Engeland.
Heeft de wereld aanvankelijk gemeend, dat
het Britsche imperium zich tegen de agressie
zou keeren, voor de zooveelste maal is geble
ken, dat dit een vrome wensch was. Albion
heeft geen direct belang bij Albanië en dat het
zich daarvoor in een wespennest zou steken
was reeds direct moeilijk aan te nemen. Daar
bij wordt verondersteld, dat Engeland zijn tijd
nog niet gekomen acht. Wanneer dat echter
wél het geval zal zijn, is het groot politieke
vraagteeken, dat onzen tijd beheerschi.
Wat echter wel met ontstellende zekerheid
gebleken is, is het feit, dat Mussolini den brand
in den Balkan gestoken heeft. Dit doet ons
terugdenken aan '14, toen het ook de Balkan
was, waarin de vonk voor een wereldbrand
geworpen werd. Zullen wij een herhaling be
leven En zal dat binnenkort zijn
Naast de teleurstelling van deze bezetting
van een klein land door een machtig impe
rium, staat de teleurstelling dat de politiek
van Engeland, die met zooveel bombarie aan
gekondigd is, niet doeltreffend gebleken is.
Dat de preventieve waarde ervan voor Italië
blijkbaar van nul en geenerlei waarde geweest
is. Dat het geen belemmering was om toch
gewapenderhand, op Goeden Vrijdag (ironie
van het noodlot?) het Albaansche volk onder
den Italiaanschen duim te krijgen.
Met één vaag is het optimisme van de week
vóór Paschen weggevaagd, een optimisme, dat
wij reeds van begin af met een zekere reserve
hebben beschouwd.
Trouwens, ook in Engeland blijkt men
niet bijster veel vertrouwen in de „reuzen
zwaai" van Chamberlaln te stellen. In dit
verband is het interesant te herinneren
aan dat opzienbarend hoordartikel van de
„Times" in September '38, waarin aan
Praag ronduit den raad werd gegeven
Sudetenland aan Duitschland af te staan.
De Engelsche regeering haastte zich de
wereld kond te doen, dat zij niets met dit
artikel, dezen „aanval in den rug" te ma
ken had, maar naderhand lekte uit, dat
het artikel slechts twee weken te vroeg,
door een abuis, gepubliceerd was. Dezelfde
„Times" heeft nu kort geleden Polen den
vriendenraad!?) gegeven de Corridor af
te staan. Wederom volgde een dementi
van het Britsche ministerie van Buiten-
landsche zaken
De „Times" beschikt over een der meest ge
perfectioneerde nieuws-informatiebronnen, zoo
dat de*e raad o.i. met bijzondere aandacht
gadegeslagen moet worden. Is er soms al iets
doorgelekt
Hoe het ook zij, het is goed rekening te hou
den met het feit, dat vandaag of morgen door
de totalitaire staten een voortzetting van het
spel te zien gegeven zal worden. Of het dan
Corsica, Danzig of de Corridor zal zijn, valt
niet met eenige zekerheid te bepalen. De hee
ren dictators slaan doorgaans hun slag daar,
waar the man in the street dien het minst ver
wacht. In dit opzicht is hun strategisch in
zicht geniaal te noemen.
Maar komt de slag, dan zal de wereld we
derom opzien naar Engeland, daar van die
zijde, en alleen van die, de klap moet komen
die de annexatie-roes van twee Europeesche
landen kan keeren.
In München heeft de Britsche leeuw een
kans gehad. Velen zijn van oordeel, dat
het thans reeds te laat is. Wij weigeren
deze zienswijze te deelen. Maar als er nog
iets van de kleinere staten gered moet
worden, dient men thans iets te doen.
Wacht men nóg langer, dan is de moge
lijkheid groot, dat het voortwentelend
hakenkruis Europa In zijn vaart mee-
eemt.
Zullen de democratische landen, met
Engeland vooraan, dit ter elfder ure nog
inzien
Met dit inzicht staat en valt de zeer
nabije toekomst van ons werelddeel. Men
zegt zelfs in zekere Europeesche kabinet
ten, dat het 1 minuut voor twaalf is.
HAVEN VAN NIEUWEDIEP:
Aangekomen van Harlingen en vertrokken
naar Huil het Ned. m.s. „Kieldorp".
DAMES KAPPER KEEREN
Stakmanbossestr. 05 Tel. 514
