Wij lazen voor
Op militairen ingereden
Voorjaarspracht in Nederland
M
IIM PI
OLIFANTS-
MANNEN
Staten op fytt
btoJun aan voat
EDGAR RICE
BURROUGHS
Uit de Pers van heden
Gereformeerden tegen
de padvinderij
PROGRAMMA
DOOR
9.
Gonfola. en de geweerdrager liepen naar
den leeuw toe, niet direct, maar in een wijde
boog alsof ze hem wilden passeren. Toen
hielden ze stil. Het dier lag onbeweeglijk
naar de jagers te kijken, maar toen Gonfale
dichterbij wilde komen, liet het zijn tanden
zien en brulde. Spike, die juist een heuveltop
bereikte, overzag in een oogwenk de situatie.
Hij maakte een beweging om zijn mensen te
beduiden, dat ze stil moesten blijven staan
en riep Troll bij zich. Samen keken ze nu
naar hetgeen zich beneden hen afspeelde.
Gonfala hoopte, dat het grote beest op zou
staan om zoo een beter doelwit te bieden. Op
haar bevel gooide Kuiro een steen naar het
dier. Het resultaat volgde onmiddellijk. De
leeuw sprong woest brullend op. Golfala liet
zich op één knie zakken en vuurde. De leeuw
sprong hoog in de lucht. Hij was gewond
maar niet dodelijk. Hij rolde om, maar sprong
dadelijk weer op. Het woedende beest kwam
met grote sprongen nader, Gonfala vuurde
opnieuw en miste. Nu legde Kuiro aan
en haalde de trekker van zijn geweer over,
doch er werd slechts een klap gehoord, de
kogel was in de loop blijven steken. De leeuw
had Gonfala bijna bereikt.
Perfide laster.
Het Nationale Dagblad (N.S.B.) schreef
naar aanleiding van de in Nederland geno
men militaire maatregelen:
„Als Minister Colijn waarlijk gelooft aan
een Europeesch gevaar en het heele mobi-
lisatiegedoe, waarmee ons land verontrust
wordt, terwijl Chamberlain in Schotland
hengelt, meer moet zijn dan wat booze ton
gen mompelen, n.1. een door de politieke
partijen gewenschte verkiezingsmanoeuvre,
dan zal het optreden van minister Romme
als een directe uittarting van het Neder-
landsche arbeidersvolk worden gevoeld."
De Avondpost (Chr. Lib.) teekent hierbij
aan:
Hier staat dus niets meer of minder dan
dit: Booze tongen beweren, dat de militaire
maatregelen, op Goeden Vrijdag genomen,
niets anders zijn dan een door de politieke
partijen gewenschte verkiezingsmanoeuvre.
Het laffe in deze omschrijving is, dat men
niet eens durft zeggen: „Wij beweren",
maar „Booze tongen beweren". „Men" be
weert. Het is natuurlijk voor een kind dui
delijk, dat deze tongen niet anders zijn dan
N.S.B.-tongen.
Wat is, goed beschouwd, zulk een beschul
diging toch waanzinnig en lasterlijk tege
lijk. Wat een stuk perfide laster zit daar
in, in zulk een duivolsch-boosaardig zinne
tje: alsof de regeering bij wijze van ver
kiezingsmanoeuvre mobilisatie-maatregelen
zou nemen.
Geen Latijn in de kerk!
Het R.K. tijdschrift „Lebe mit der Kirche"
bevat een artikel tegen het gebruik van het
Latijn in de kerk. Onze ziel begint pas mede
te trillen wanneer wij in onze moedertaal
bidden en zingen, aldus het blad. De Latijn-
sche kerktaal heeft ook haar voordeelen,
trouwens de kerk heeft haar nu eenmaal
voorgeschreven. In vroegeren tijd heeft men
misschien te veel nadruk op het pro van
het Latijn gelegd, en te weinig op het con
tra. Doch nu is de tijd gekomen om de aan
dacht op de andere zijde te richten. Hoe-
vele christenen, zoo schrijft hij, zijn door
de onverstane en onbegrepen kerktaal der
liturgie, van den cultus en ten slotte van
het christendom vervreemd! Actieve deel
neming, dus verstaan en meedoen, is voor
den kerkganger noodig, en daartoe moeten
de kerken zooveel mogelijk goed verwarmd
en verlicht zijn, cn in het algemeen zooda
nig ingericht, dat aan oog, oor en gevoel
voldoende voedsel geboden wordt.
Vóór het te laat is.
Het Volk (s.d.a.p.) schrijft:
Een punt, dat de onmiddellijke aandacht
vereist, is de bescherming, die aan de bur
gerbevolking kan worden geboden, indien
onverhoopt de oorlogshei mocht losbarsten.
Deze bescherming is, gegeven het totale ka
rakter van de moderne oorlog, zeker een
zaak van niet geringere orde dan de on
middellijke landsverdediging. Heeft de re
gering ten deze alles gedaan wat in haar
vermogen lag? Wij durven deze vraag niet
bevestigend beantwoorden. Het systeem van
afwenteling dezer lasten op niet of weinig
draagkrachtige gemeenten is oorzaak ge
weest, dat de bescherming der burgerbevol
king ten achter bleef bij hetgeen in rede
lijkheid kon worden verlangd.
Een kostelijk half jaar is dan ook ver
streken, dat, naar veler oordeel, niet vol
doende is benut.
Laat de regering vóór het te laat is ook
dit gewichtige onderdeel van haar taak in
een snelle en hernieuwde beschouwing ne
men.
„De N.S.B. bedoelt het niet zoo
kwaad.''
Uit een verkiezingsartikel van de Maas
bode (r.k.) waarin de N.S.B. bestreden
wordt:
Niet dat wij Mussert cs. rechtstreeks van
„landsverraad" willen beschuldigen, al heeft
het ongehoorde feit zich voorgedaan, dat
een vertegenwoordiger van de N.S.B. in on
ze Tweede Kamer zich den term „landsver
rader" spontaan van allen kant hoorde toe
roepen. Wij hebben wel vertrouwen in de
bedoelingen van Mussert, méér dan in die
van sommige zijner volgelingen, overigens
meest kortzichtige en daarenboven nog ge
ëxalteerd wel een zeer bedenkelijke com
binatie! maar wij aarzelen niet te ver
klaren, dat op den duur tegen de bedoeling
in, het effect van het optreden onzer N.S.B.
aan dat van landsverraad gelijk zou kunnen
en zelfs moeten worden.
Een Mussert kweekt noodzakelijk een
Van Rappard, met poëzie als de volgende:
Door durf en niet wijken
Zoo winnen wij den strijd.
De waarheid zal toch blijken
Dan komt de betere tijd.
Wij zeggen het al jaren,
Wij zijn van Duitschen bloed,
Wij vreezen geen gevaren,
Dat feit dat geeft ons moed.
Al wordt men nog veel kwader
En scheldt men: Landverrader,
Ons volk gelooft hen niet
Al kan het nog niet zingen
Ons mooi Horst-Wessel-Lied.
Wij zullen het hun leeren
En zijn wij dan zoo ver,
S.A. zal hier marchecren
Ondanks de Davidster.
En nog afgezien van dezen landsverrader
lijken, straffeloos openlijk geventileerden
onzin: wie beseft niet. na hetgeen met Oos
tenrijk, Sudetenland, Tsjecho Slowakije ge
beurd is, dat iedere met een agressief bui-
tenlandsch gouvernement sympathiseerende
groep een gevaar is.
Het vaderland veilig; en daarom: weg met
alle extremisme, weg vooral met elke groe
peering, sympathiseerend met het agres
sieve buitenland.
Motorrijder raakte de kluts kwijt
Een ernstig en zes lichtgewonden.
Onder de gemeente Langenboom (N.Br.)
heeft gistermiddag een ernstig ongeval
plaats gehad, waarbij een zevental personen
min of meer ernstig werd gewond.
De verzekeringsagent van der V. uit Schijn-
del, kwam per motorfiets uit de richting
Mill. In de bocht ter hoogte van Bisschops
naderde uit tegenovergestelde richting een
auto, bestuurd door den heer Dodemont
uit Den Bosch.
De motorrijder, die met zeer groote
vaart reed, nam de bocht verkeerd
en zag pas op het laatste moment
de hem tegemoetkomende auto. Hij
wilde een aanrijding voorkomen en
wierp het stuur om, met het gevolg
dat hij van den weg afvloog en het
bosch inreed. Juist op deze plaats
bevond zich een honderdtal militai
ren, die hier uitrustten, wachtende
op hun inkwartiering. De motorrij
der reed over eenigen van hen heen,
kwam tenslotte te vallen en bleef
bewusteloos liggen.
Onder de militairen ontstond groote
consternatie. Het bleek dat zes per
sonen waren gewond.
Een militair uit Maastricht was er ern
stig aan toe, een onderdeel van den motor
had hem in den buik getroffen. Een tweede
had een bloedende wonde aan het hoofd,
terwijl vier anderen schaafwonden hadden
opgeloopen.
Onmiddellijk werd een militair arts ge
waarschuwd, die de eerste geneeskundige
hulp verleende en den ernstig gewonde naar
het ziekenhuis liet overbrengen. De overigen
konden ter plaatse worden verbonden. De
toestand van den motorrijder viel ten slotte
mee, hij was ei- niet zoo ernstig aan toe als
aanvankelijk werd gevreesd.
Na tot bewustzijn te zijn gekomen, kon
hij naar zijn woning worden overgebracht.
Principieele vorming gaat vóór
de daad."
Voor de te Utrecht gehouden vergadering
van den Bond voor Geref. Jeugdorganisatie
heeft prof. dr. K. Dijk gesproken ovèr „Vor
ming van persoonlijkheid en karakter." Spr.
ging, aldus het Hsb., eerst uitvoerig na, wat
men onder persoonlijkheid en karakter moet
verstaan en kwam vervolgens op de jeugd
organisaties. Hij behandelde in het bijzon
der die organisaties, die de daad op den
voorgrond stellen, en oefende critiek op de
padvindersbeweging, die principieele vor
ming niet noodzakelijk acht, maar het ver-
kenningsspel het middel noemt om de jon
gens tot Christus te leiden.
Met vele citaten betoogde spr., dat deze
jeugdopvoeding ver van de tteref. gedachte
afstaat, en hij sprak er zijn verbazing over
uit, dat een gereformeerde zich aan deze
zaak geeft, en ook antirevolutionnaire dag
bladen ruimte voor deze beweging beschik
baar stellen. Dit is een van de gevaren, wel
ke ons bedreigen, aldus spr. op onze Geref.
Jeugdorganisaties rust de taak om hierte
gen met alle kracht den strijd le voeren;
ook al is de officieele belangstelling meer
aan de zijde der „daad-organisaties", die
schijnbaar door haar kleurige of pikante uni
formen meer indruk maken. Vooral in de
zen tijd, nu de wijsbegeerte van de daad
haar triomfen viert en de kennis van het
beginsel op den achtergrond wordt gedron
gen, moet met alle krachten worden geijverd
voor een jeugdvorming door principieele
vorming, waarin, zoo besloot spr., de beste
waarborgen liggen voor de karaktervorming
naar des Heeren Woord.
Het ongewoon warme weer heeft
het groeiproces verhaast.
Het zachtere, zonnige weer, dat
Paschen als een verrassing bracht
en dat ook daarna is blijven aan
houden, heeft den groei verhaast
van de bolgewassen en heeft ook
de vruchtboombloesems tot ontwik
keling gebracht. De verdere ontlui
king der natuur neemt bij wijze
van spreken met het uur toe, zoo
dat elke dag winst brengt en zoo
wel de bollenvelden, als op ver
schillende plaatsen de vruchtboom
gaarden gedurende dit week-eind
alreeds een bezoek ten volle waard
zijn.
Bollenstreek „op volle toeren".
Voor de toeristen, van elke gading is er
thans al heel wat te zien en waar te ne
men. Van de narcissen zijn de z.g. „trom-
pet"-soorten, zoowel de gele als de twee
kleurige (geel en wit) in vollen bloei en
van de Poetaz-soorten, met haar bevallige
trossen van kleine bloemen, komen er
steeds meer tot volkomen ontwikkeling.
De sprekende kleuren der hyacinthen
boeien thans volop het oog en haar zoete
geuren zweven over de velden en wegen;
van de eerstelingen der tulpen komen de
kelken met de helder gele, vurig roode,
zacht rose en zuiver witte kleuren met
het uur meer uit.
Op de velden tusschen Wassenaar en Kat
wijk steekt het prachtige lichtblauw van
bet bescheiden 'bolgewas,je „scilla amoena"
hier en daar heerlijk af tegen het fel geel
van narcissen of het malsche groen der
weiden.
Behalve het gedeelte van de bollenstreek
tusschen Den Haag en Haarlem, valt er ook
in het bollenland tusschen Beverwijk en
Schoorl ook veel te genieten, waartoe het
bekoorlijke landschap daar zeker niet \ygi-
nig toe bijdraagt.
In Zeeland (Zuid-Beveland) staan de pe-
renboomen in vollen bloei.
RADIO
ZATERDAG 15 APRIL 1989.
Hilversum I, 1875 en 415.5 m.
KRO-Ui tzemding.
8.009.15 Gramofoonmuziek. (Ca. 8.15 Ber.)..
10.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuurtje.
12.00 Berichten.
12.15 Paul Wynappel's strijkensemble. (1.00-
1.20 Gramofoonplaten)
2.00 Voor de rijpere jeugd.
2.30 Gramofoonmuziek.
2.45 Kinderuurtje.
4.00 KRO-orkest. (4.304.45 Gramofoonmuz.)
5.15 Filmpraatje.
5.30 Gramofoonmuziek.
5.456.15 KRO-Nachtegaaltjes.
6.20 Journalistiek weekoverzicht.
6.45 Berichten, gramofoonmuziek.
7.00 Berichten.
7.15 Theologische causerie.
7.35 Actueele aetherflitsen.
8.00 Berichten ANP., mededeelingen.
8.15 Meditatie met muzikale omlijsting.
8.35 Gramofoonmuziek.
8.45 KRO-orkest, KRO-Boys. „O.K. Rhythm
Stars", solist en sjyeker.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Religieuze declamatie met muzikale om
lijsting.
11.1012.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum II, 301,5 m.
VARA-Uitzending. 10.0010.20 v.m. en 7.30
—8.00 VPRO.
8.00 Gramofoonmuziek. (Om 8.16 Ber.).
10.00 Morgenwijding.
10.20 Voor Arbeiders in de Continubedrijven.
12.00 Gramofoonmuziek. (Om 12.15 Ber.).
2.00 Causerie „Waarom de Openbare School?"
2.20 Esmeralda.
3.00 Reportage.
3.30 Het Utrechtsch Stedelijk orkest (opn.).
4.30 Esperanto-Uitzending.
4.50 Gramofoonmuziek.
5.306.00 Filmland.
6.05 Orgelspel.
6.28 Berichten.
6.30 Westfries halfuurtje.
7.00 VARA-Kalender.
7.05 Gramofoonmuziek.
7.10 Politiek radiojournaal.
7.30 Uit Amerika: Causerie „Het muziekleven
in Amerika".
8.00 Herhaling SOS-Berichten.
8.03 Berichten ANP. VARA-Varia.
8.20 VARA-orkest en soliste.
9.00 Puzzle-uitzending.
9.15 „En nu... Oké!"
10.30 Berichten ANP.
10.40 Radiotooneel.
10.55 Gramofoonmuziek.
11.00 De Ramblers.
11.3012.00 Gramofoonmuziek.
FEUILLETON.
Een zeemansverhaal
door: Jaap Moulijn
19.
Wie wil er nog thee? vraagt Paula:
en als je die hebt lieve jongen, kom je
er niet af met je malligheden, dan begin je
maar in ernst.
Als je maar niet denkt, dat hij die
luchthartigheden van mij geërfd heeft nichtje!
grapt de notaris.
Nee hoor oom, maak u maar niet onge
rust, ik weet dat u een en al degelijkheid en
.notarisernst bent.
Ik wou dat de freule deze pastorie-con
versatie kon hooren! juicht Paula: wat
zou ze genieten!
Ja maar, wacht een even, dat is de fu
neste invloed van den zeeman! zegt Al-
bert: op andere avonden wordt er hier
ernstige taal uitgeslagen.
Gelooft hem, juffrouw van Aghter-
kerke? vraagt Tom.
Ik ken hem al een paar jaar, meneer
van Tuilen, verklaart Eva met een plech
tig gezicht.
Ze knipoogt Tom quasi vertrouwelijk toe,
met zoo'n grappige uitdrukking, dat hij in
een lach schiet. Eva lacht ook en Tom vindt,
dat ze buitengewoon lieve oogen heeft, waar
in het pleizierig kijken is. En daarom houdt
hij dat een paar seconden vol. Dan slaat
Eva haar oogen ineens wat verlegen neer
en knipt haar taschje een paar maal open
en dicht.
Nou Tom, animeert zijn moeder:
laat je gastvrouw nu niet langer nooden. Ze
brandt van verlangen om alles precies te
hooren en juffrouw van Aghterkerke en
Albert natuurlijk ook.
Ik tril er heelemaal van! zegt Albert.
Ja, de vloer dreunt. Maar moeder heeft
gelijk, dus luister, ik begin.
Tom heeft een goed geheugen en er slag
van boeiend te vertellen, zoodat ze allemaal
gespannen luisteren en meeleven, zelfs zijn
ouders, die het verhaal toch al een paar maal
gehoord hebben.
Zooals reeds vaker, leeft bij Tom zelf ook
nu het heele gebeuren weer op. Toch be
denkt hij onder de hand, dat er een groot
verschil is tusschen dit opleven en de wer
kelijke ervaring. Het lijkt enkel interessant,
dit alles doorgemaakt te hebben, maar de
vragen: hoe zal het afloopen? en
wat moet er gedaan worden? rijzen niet
in een gezellige Hollandsche kamer bij een
kop thee en een sigaar. Het wordt terug
gebracht tot een serie suggestieve teekenin-
gen, waard om goed bekeken te worden.
Maar zonder dat hij het zelf weet, doet Tom
zijn gehoor toch meeleven en besef krijgen
van de angsten en gevaren onder zulke om
standigheden. En deze gave ontbreekt de
meeste zeelui ten eenenmale, De menschen
die het nog interesseert, krijgen dikwijls na
veel rukken en trekken enkel een paar niets
zeggende zinnetjes los. En toch is er veel
sympathieks in deze bescheidenheid, in dit
volkomen ontbreken van de lust tot reclame
maken ten behoeve van waardeering door
anderen.
Het is vooral Eva, die zich in een geheel
ander bestaan voelt binnengeleid. Bij tante
en haar kring leeft niet het minste besef
van de dingen buiten hun gezichtsveld, dat
niet ai te ruim is. Na een mijnramp in Frank
rijk, vroeg een der dames op de krans in
vollen ernst:
Begrijpen jullie waarom ze die steenkool
toch altijd uit de mijnen halen? Bij de gas
fabriek liggen er meer dan genoeg!
Wel dient toegegeven te worden, dat dit
niet de snuggerste van het gezelschap was.
Tom voelt natuurlijk wel hoe er hier op
zijn verhaal gereageerd wordt en hij is ge
lukkig en een beetje trots. Vooral door de
intensieve belangstelling van Paula's vrien
din, die zoo kennelijk en spontaan geboeid is.
Telkens als zijn oogen haar kant op dwalen,
ziet hij aan haar gezichtje hoe ze er heele
maal in is en daardoor gaat er voor hem een
groote bekoring van haar uit.
Ziezoo, besluit hij eindelijk: nu
ben ik toch heusch uitgepraat.
Ik heb net het gevoel, zegt Eva:
of ik zoo'n film gezien heb, waarbij je ver
geet, dat het film is en geen werkelijkheid.
Mag jij weieens naar een bioscoop?
vraagt Albert als in verontwaardigde verba
zing.
Ja, ik heb het eigenlijk, eerlijk gezegd,
over die keer, toen ik met Paula,en jou naar
Arnhem geweest ben en toen jij zoo bang
was, dat je gemeenteleden het zouden mer
ken! geeft Eva terug, waarop Albert grin
nikt en de notaris schudt.
Laat hem maar, juffrouw van Aghter
kerke, zegt Tom: Ik vind uw compli
mentje van daarnet erg aardig!
Eva kleurt en Albert vraagt onschuldig of
ze 't warm heeft en of hij de haard soms wat
zal temperen.
Dus ben je tevreden over je auditorium
Tom? vraagt zijn moeder.
Geweldig! het is heel wat anders dan
verleden week in Oosterbeek.
Verleden week in Oosterbeek? vischt
Paula nieuwsgierig.
Ja, toen was ik gevraagd by een oude
H.B.S.-vriend uit Arnhem, die een fuifje gaf.
Er waren wel zoowat vijftien lui en mijn
vriend, die dacht dat dit verhaal hen ook zou
interesseeren, probeerde me aan 't praten te
krijgen. Hij vertelde ze dat ik stuurman was
op de groote vaart. Een van de meisjes riep:
O leuk zeg!
Ja, zei mijn vriend: en de laatste
reis, bij storm op den Atlantischen Oceaan,
brak de schroefas van zijn boot. Hetzelfde
meisje riep weer: O leuk zeg!
En de grappenmaker van de troep vroeg:
Hebben jullie er toen een as uit je horloge
in gezet? waarop het heele stel zóó bul
derend lachte, dat niemand zich de eerste
tien minuten verstaanbaar kon maken,
't was aardig bedacht, maar ik kon de gees
tigheid op dat moment niet erg waardeeren.
En het zat mijn vriend ook dwars, dat zag
ik wel aan zijn gezicht. Maar ook, achteraf
was het natuurlijk niet zoo erg: ze waren
in een overmoedige bui en alle heeren wilden
leuk doen om de dames te amuseeren. Maar
ik voor mij prefereer een avond als deze!
Dan knarsen buiten opeens weer de rem
men van een auto.
Hemel, 't is al over tienen! roept
Eva opstaande: daar is Hendrik om me
te halen.
Tegelijkertijd belt Hendrik en Eva wordt
door Albert in haar jas geholpen. Tom vindt
haar chic en elegant. Doodjammer, dat
die schat al weggaat! denkt hy en vindt
de tante, die hij nog nooit heeft gezien, vrij
onhebbelijk, omdat ze den wagen zoo vroeg
op Eva afstuurt.
Meneer van Tuilen, zegt Eva, als ze
afscheid van hem neemt: ik ben blij, dat
ik hier geweest ben vanavond en ik dank u
zeer voor uw interessante verhaal!
Tot uw dienst juffrouw, zegt Tom
en buigt vormeljjk.
Och, ik heet Eva hoor! zegt ze dan
en kijkt hem lachend aan.
0graag... en ik heet Tom, sta
melt deze Bontekoe en krijgt werkelijk een
kleur, die Eva dadelijk overneemt. Ze staan
een oogenblik wat verlegen tegen elkaar te
grinniken en Paula, de geboren koppelaar
ster, kijkt Albert met een blik van verstand
houding aan. Maar hij staart béte terug en
merkt niets bijzonders. Vóór middernacht zal
hem echter nog wel het een en ander van
Paula s ontdekkingen worden bijgebracht. In-
tusschen is Eva weggereden.
Ik heb niet eens meer gelegenheid gehad
nog iets te presenteeren! klaagt de gast
vrouw. 6
Niet aan Eva tenminste, zegt haar
echtgenoot dubbelzinnig.
Ze zitten nog een half uurtje en dan
breekt ook het notaris-gezin op.
Tom is zwaar getroffen! zegt Paula,
als ze met haar man alleen is en ze trekt
een spreek-me-niet-tegen-gezicht.
Alberts wenkbrauwen gaan omhoog. Hy
kijkt haar aan.
Wat zegt u? vraagt hij beleefd.
Tom is zwaar getroffen! herhaalt
Paula langzaam en met nadruk en uit haar
toon maakt Albert op, dat ze erby denkt:
O jullie mannen, ezels die jullie bent!
Daarom houdt hy zich van den domme en
vraagt:
Door het verlies van die schroefas O,
dat is niet zoo erg hoor, ze hebben een mooie
nieuwe teruggekregen.
Maar Paula heeft hem door.
Dus je begrijpt me wel, hè? zegt
ze: Dat wordt misschien wel iets tusschen
die twee, jongen! Leuk zou dat zyn zeg, zoo'n
aardig, knap span!
Meisje, wat sla je weer op hol! be
gint Albert en vervolgt dan ernstig:
Als die twee werkelyk verliefd op el-
heden Wlrden' voorzie ik groote moeilijk-
Moeilijkheden, hoe zoo?
Tante! zegt Albert enkel.
Tante? Nu is het Paula, die de
logica met kan volgen.
h ,tante is een van Aghterkerke in
hart en nieren en met een h achter de s de
oude, deftige, gedegen koopmansfamilie Het
zou me niets verbazen als ze heel andere
plannen met Eva had, waardoor een enga
gement met Tom leelyk roet in haar eten
zoTgvuirr- Tantf6S gansche "«staan is
zorgvuldig in conventies gewikkeld geweest
ze hecht aan tradities. Haar vriendschap met
e freule maakt dat niet beter. Weet je hoe
zelf 'mierden06 Juf,frouwen ziJn? Ik bedenk
zeir maar een voorbeeld hoor: in staat om
aandacht te schenken aan het feit, dat een
