Hitier antwoordt
Roosevelt
ROOK
TRiUMPH
DE BESTE
1 CENT
De Fuehrer tot garanties -
ook aan Nederland - bereid
SWSAUS. «mm»?-.
.ïinjieoï.™,irr:,1rj:;r,s
Post vluchten op In(|jg
Vlootverdrag met Engeland opgezegd
Dantzig wil terug
naar het moederland
t' 4
Ook de overeenkomst met Polen vernietigd
dnlfc
c
De president der Noord-Amerikaansche Unie heeit tot
mij een telegram gericht, welks eigenaardige inhoud U be
kend is, aldus begon Hitier gisterochtend zijn met
zooveel spanning verbeide rede in den Duitschen Rijks
dag. Aangezien, voordat ik als ontvanger dit stuk in han
den kreeg,, de overige wereld reeds per radio en in
de pers er kennis van genomen had, en wij bo
vendien uit tallooze commentaren van de democratische
wereldorganen de vriendelijke opheldering verkregen had
den, dat het bij dit telegram gaat om een zeer handig, tac
tisch document, dat bestemd is den „door het volk gere
geerde staten" de verantwoording voor de oorlogszuchtige
maatregelen der plutocratieën in de schoenen te schuiven,
heb ik besloten den Duitschen Rijksdag te laten bijeenko
men, teneinde U, als de gekozen vertegenwoordigers van
het Duitsche volk de mogelijkheid te geven, mijn antwoord
het allereerst te vernemen, en dit of wel te bevestigen of wel
van de hand te wijzen.
Hitier gaf vervolgens uiting aan
zijn gevoelens van dankbaarheid je
gens de Voorzienigheid, dat hij als
een onbekend soldaat uit den we
reldoorlog, tot Kührer van zijn. ge
liefd volk was opgeklommen en dit
zonder bloedvergieten uit zijn diep
ste ellende liad weten te verlossen.
Mijn taak is, aldus de Rijkskanselier,
Duitschland te verlossen uit de boeien van
het meest schandelijke dictaat van alle tij
den.
In het huidige groot-Duitsche Rijk bevindt
zich geen gebied, dat niet sedert de oudste
tijden tot dit Rijk behoord heeft.
Duitschlands nationale ongeluk.
Sinds 191S werden bijna 115 millioen men-
schen niet door de zegevierende soldaten,
maar door waanzinnige politici in hun recht
van zelfbeschikking overweldigd. De ge
volgen waren verschrikkelijk.
In levensruimten, waarin bijna 140 men-
schen per vierkante kilometer hun bestaan
moeten vinden, vernielde een troep onwe
tende domooren een orde, welke zich in bijna
tweeduizend jaren van historische ontwikke
ling gevormd had. En toen deze nieuwe we
reldorde in haar gevolgen later een catastro-
phe bleek te zijn, waren de democratische
vredesdictafors van Amcrikaanscheen Euro
peesche afkomst zoo laf, dat niemand de
verantwoording voor het gebeurde op zich
durfde nemen. Ons volk stortte in den don
kersten tijd van zijn nationale ongeluk.
Hitler's oogmerk.
Wat ik thans duidelijk wil uiteenzetten,
is in de eerste plaats het doel van mijn po
litieke plannen naar buiten en hun verwe
zenlijking. Nooit heb ik er twijfel over la
ten bestaan, dat het in Europa op zichzelf
nauwelijks mogelijk is ooit een voor alle
partijen bevredigende overeenstemming van
de staats- en volksgrenzen te vinden.
In het dictaat van Vcrsailles werd noch
rekening gehouden met het zclfbeschikkings
recht der volken, noch met de staatkundige
of zelfs economische behoeften.
Niettemin heb ik nooit twijfel er
over laten bestaan dat, zooals
reeds gezegd, ook een herziening
van het verdrag van Versailles er
gens haar grens zou vinden. Ik heb
dit op vrijmoedige wijze ook altijd
openlijk gezegd, en wel niet om
tactische redenen, doch uit mijn in
nigste overtuiging. Als nationale
Führer van het Duitsche volk heb
ik er geen twijfel over gelaten, dat
overal daar, waar de hoogere belan
gen van de Europeesche samenle
ving het vereischen, nationale be
langen zoo nooriig, moeten worden
achtergesteld. Geen twijfel heb ik
erover gelaten, dat het mij met deze
opvatting heilige ernst is.
Om deze reden heb ik voor een groot aan
tal van wellicht omstreden gebieden defini
ties bebossingen getroffen en deze niet
slechts naar buiten doch ook naar binnen
bekend gemaakt, en de eerbiediging ervan
doorgezet. In deze opvatting van mij, is
geen wijziging gebracht en zal ook geen
wijziging komen.
De terugkeer van het Saargebied
De terugkeer van het Saargebied had
file territoriale vraagstukken tusschen
Frankrijk en Duitschland in Europa uit de
wereld geholpen. Ik heb het echter steeds
betreurd, dat de Fransche staatslieden de
ze houding opvatten als iets dat vanzelf
spreekt. Zoo staan de zaken echter niet.
Ik heb deze opvatting niet verkondigd uit
vrees voor Frankrijk, veeleer was ik deze
opvatting toegedaan als uitdrukking van
het inzicht in de noodzakelijkheid, in Euro
pa op de een of andere wijze tot vrede te
komen en niet door eeuwig de mogelijk
heid van herzieningen open te laten, den
kiem te leggen voor een voortdurende on
zekerheid of zelfs spanning. Wanneer deze
spanning desondanks ontstaan is, dan is
dit, naar Hitier uitvoerig betoogde, niet
tlë schuld van Duitschlandi 'maar van die
internationale krachten, welke deze span
ning stelselmatig veroorzaakt hebben, om
hun kapitalistische belangen te kunnen
dienen.
Hitier wees er voorts op, dat hij
bindende verklaringen aan 'n reeks
van staten had gegeven en het ver
heugde hem, dat eenige Europeesche
landen deze verklaringen der Duit
sche Rijksregeering als aanleiding
namen om ook hunnerzijds den wil
tot een onvoorwaardelijke neutrali-
teit uit te spreken en te verdiepen.
Dit geldt voor Nederland, Bel
gië, Zwitserland, Denemarken, enz.
Frankrijk heb ik reeds vermeld, aldus
Hitier, Italië behoef ik niet te noemen
hiermede zijn wij in nauwste vriendschap
verbonden evenmin Hongarije en Joego
slavië, met wie wij als buren het geluk
hebben hartelijke betrekkingen van vriend
schap te onderhouden.
Nooit verloochening van de ras-
beginselen.
Vervolgens verdedigde Hitier uitvoerig
den terugkeer van de Ostmark en van Bo-
hemcn en Moravië.
Het ging daarbij uitsluitend om een pro
bleem der daarbij betrokken nationalitei
ten, niet om een probleem van West-Euro-
pa. Het nationaal-socialistische Duitschland
denkt er niet aan, de rasbeginselen waarop
wii trotsch gaan, ooit te verloochenen. Zii
zullen niet slechts aan het Duitsche, doch
ook aan het Tsjechische volk ten goede ko
men. Wat wij verlangen, is de eerbiedi
ging eoner geschiedkundige noodzakelijk
heid en eener economische dwangpositie,
waarin wij ons allen bevinden.
Siegfried-lime gereed.
In het verdere verloop zijner rede deekle
Hitier mede, dat de Siegfried-linie thans in
hoofdzaak gereed is en dat ook de linies
voor Aken en Saarhrücken tot welker aan
leg Hitier later opdracht had gegeven,
reeds in aanzienlijke mate voor de defensie
srerred zijn. Tn den toestand, waarin zich
dit geweldigste veslingwerk bevindt, kan
het. Duitsche volk de geruststellende over
tuiging vinden, dat het geen macht ter we
reld zal gelukken dit front ooit te door
breken.
De kritiek op München noemde Hitier het
bewijs ervoor, dat den oorlogsophitsers de
vreedzame oplossing van het vraagstuk het
verderfelijkste toescheen, wat ooit geschied
de. Zij betreuren, dat er geen bloed ge
boeid heeft. Niet hun bloed natuurlijk,
want die ophitsers staan niet daar, waar
wordt alleen daar, waar verdiend
Waarom Tsjecho-Slowakije ont
bonden werd.
Hitier zette vervolgens uiteen, waarom het
overgebleven deel van de Tsjecho-Slowaak-
sche republiek ten doode was opgeschreven,
en vervolgde: een feit was, dat bij den ou
den toestand wellicht sfechts een enkel
land belang had, nl. Roemenië, dat mij door
zijn meest bevoegde stem persoonlijk tot
uitdrukking bracht, hoe gewenscht liet zou
zijn over de Oekraine en Slowakije wellicht
een rechtstreekschen weg naar Duitschland
te kunnen krijgen. Ik vermeld dit als een
illustratie voor het gevoel der bedreiging
door Duitschland, waaronder de Roemeen-
sche regeering naar de opvattingen van
Amerikaansche helderzienden zou lijden!
Het oogenblik kwam waarop ik, namens de
Rijksregeering. besloot te verklaren, dat wij
nipt er aan dachten ons langer met het
odium te belasten, dat wij ons verzetten te
gen den gemeenschappelijken grens tus
schen Polen en Hongarije, om een eventu-
eelen Duitschen opmarschweg naar Roeme
nië open te houden. Tsjecho-Slowakije werd
ontbonden niet omdat Duitschland het
wilde, maar omdat men aan de conferen
tietafel op den duur geen kunstmatige sta
ten kan opbouwen en in stand houden.
Duitschland heeft daarom ook op een en
kele dagen voor de ontbinding van dezen
staat van Engeland on Frankrijk ontvan
gen aanvraag over de garantie, deze van
de hand gewezen. De in deti Tsjechische-]
staat opgestapelde geweldige hoeveelheden
oorlogsmateriaal en de mogelijkheid, dat
verdwaasden zich hiervan zouden meester
maken, borgen in zich liet gevaar van ex
plosies van een niet te overzienen omvang.
In dit verband somde Hitier op, hoe groo-
te hoeveelheden wapenen in voorraad wa
ren en bij de bezetting in beslag genomen
waren. Ik geloof, aldus Ilitler, dat het een
geluk is voor millioenen en millioenen .men
schep, dat een oplossing gevonden werd.
welke naar mijn overtuiging, dit vraag
stuk, dat een haard van gevaren beteeken-
de voor Midden-Europa, uit den weg beeft
geruimd.
Zeker is, dat de oplossing geen Engelsclie
controle of kritiek verdraagt.
Wa' heeft .München daarmee te
te maken?'
Hoe men echter de in München tusschen
den heer Chamberiaui en mij persoonlijk
getroffen overeenkojRst op dit geval kan be
trekken, is mij volkomen onbegrijpelijk. Deze
overeenkomst betrof uitsluitend kwesties in
zake de verhouding tusschen Engeland en
Duitschland. Wanneer dit accoord betrekking
gehad zou hebben -op elke toekomstige Duit
sche handeling, dan zou ook Engeland geen
stap meer kunnen ondernemen, b.v. in Pa
lestina of elders, zonder eerst met Duitsch
land overleg te plegen. Het spreekt vanzelf,
dat wij dit niet verwachten, evenzeer echter
wijzen wij elke verwachting van dezen aard,
welke aan ons gostold wordt, van de hand.
Wanneer nu de heer Chamberlain
daaruit de gevolgtrekking maakt, dat
deze overeenkomst van München ver
vallen is, omdat wij haar verbroken
zouden hebben, dan neem ik thans
van deze opvatting nota en trek ik
daaruit de consequenties. Ik heb, zoo
vervolgde Hitier, tijdens mijn goheele
politieke loopbaan steeds in ge
dachten gohad, het tot stand brengen
eener nauwe DuitschEngelsche
vriendschap en samenwerking.
Deze wcnscli wordt niet slechts gedekt met
mijn gevoel dat voorkomt uit de afstamming
van onze beide volken, doch ook met mijn
inzicht in het feit, dat het bestaan van het
Britsche wereldrijk, naar mijn meening in
het belang is van de geheele menschheid.
't Moet van twee kanten ko-
menl
Hitier zeide het niet mogelijk te achten
een blijvende vriendschap tusschen het
Duitsche en het Angelsaksische volk tot
stand te brengen, indien niet aan de andere
zijde wordt ingezien, dat er niet slechts
Britsche, maar ook Duitsche belangen be-
staan.
Een werkelijke blijvende vriendschap tus
schen deze beide naties is slechts denkbaar
op de voorwaarde der wederzijdsche eerbie
diging.
In liet kader van mijn vriendschapspolitiek
tegenover Engeland, heb ik mijzelf een vrij
willige beperking der Duitsche bewapening
ter zee voorgesteld, evenwel op voorwaarde,
dat de wil en de overtuiging zal bestaan, dat
tusschen Engeland en Duitschland nooit
meer een oorlog meer mogelijk zal zijn.
Dezen wil en deze overtuiging bezit
ik ook thans nog. Ik moet echter op
liet oogenblik vaststellen, dat de po
litiek van Engeland, inofficieel en of
ficieel, er geen twijfel over laat be
staan, dat men in Londen deze over
tuiging niet meer deelt, doch in te
gendeel van mcening is, dat, onver
schillig in welk conflict Duitschland
eens gevvikkeld zou worden, Groot-
Brittannië steeds tegen Duitschland
stelling zou moeten nemen. Men ziet
daar dus den oorlog tegen Duitsch
land als iets dat van zelf spreekt.
Dit betreur ik diep, want de eenige
eisch die ik Engeland stelde en al
tijd zal stellen, is de teruggave van
onze kolomen. Ik heb ®L^ |eiding
verheeld, dat dit nooit de aanieioi g
tot een gewapend conflict zo
Vlootverdrag met Engeland
gezegd.
Wanneer Engeland thans in de
pers en officieel het sta,ldp.unt.hnun1
Tint, dat men tegen Duitschland om
der alle omstandigheden zou moeten
optreden, en het dit bevestigt loor de
ons bekende politiek der omsinge
Rng dan is daarmede de voorwaar
de voor het vlootverdrag w^geno-
men. Ik heb daarom besloten, dit
nog vandaag aan de Britsche regee
ring mede te deelen.
Het gaat hierbij voor ons niet om een ma-
terieele aangelegenheid, want ik 'moP110^
tiiri i-it wii een bewapeningswedloop niet
daad van zelfrespect. Mochde 3'd^llorc
Beering het echter op prijs stellen mu
Duitschland over dit viaagstuk nog cen
onderhandeling te treden. dan 7°'
zich gelukkiger achten dan ik, om wellicn
toch nog tot een duidelijke en onmiskenba
re overeenstemming te kunnen komen.
Wij willen niets dat ons niet
heeit toebehoord.
Wij willen niets wat ons niet eens heeft
toebehoord. Geen staat zal ooit door ons in
zijn bezit beroofd worden. Alleen degene, dit
Duitschland meent te kunnen aanvalleivza
op een macht en een tegenstand ^-stuiten,
waar tegenover die van liet jaai 191-4 onbe
teekenend was. ,„n
Ook wat Memelland betreft, hebben wij
geen vierkante mijl meer verlangd dan ons
was afgenomen.
Door een boycot op de verkoopmaikten,
ten doel hebbende een volk te laten uithon
geren zou het doel niet bereikt woiden,
aangezien naar mijn overtuiging de volke
ren onder dergelijke omstandigheden nog
liever zouden strijden. Wat Duitschland be-
treft is het in ieder geval be "-loten zich ze
kere essontieele markten niet door een tei-
roristisch ingrijpen van buiten af door be
dreigingen te laten afnemen.
Dantzig wil naar Duitschland
terug."
Sprekende over Polen, zeide Hitier, dat
over de verhouding tot dit land weinig te
zeggen valt. Het Verdrag van Versailles heeft
hier, en natuurlijk opzettelijk, door de eigen
aardige instellirt van den Poolschcn Corri
dor naar zee, voor altijd een accoord tus
schen Polen en Duitschland willen verhin
deren en daarbij Duitschland wellicht ue
smartelijkste wonden toegebracht. Niettemin
heb ik mij voortdurend op het standpunt
gesteld dat de noodzakelijkheid van een
vrijen uitgang naar zee voor den Poolschen
staat niet over het hoofd kan worden ge
zien en dat volkeren die elkanders buren
zijn, elkaar niet kunstmatig het leven moeten
vergallen.
Tusschen Duitschland en Polen bestaat
nog één kwestie, aldus de Führer en ver
volgde: Dantzig is een Duitsche stad, die
naar Duitschland terug wil. Omgekeerd
heeft deze stad in verdragen vastgelegde
overeenkomsten met Polen,-; die haar door
de vredesdictators vau Versajlles waren
opgedrongen.
Hitlcr deeljle,' vjerfolgens mede,
dat hij, nadat het Dantziger
vraagstuk reeijs eoujgg jnaanden
geleden eirkefe ma jen besproken
was, aan de Poolschc regeering het
volgende concrete voorstel gedaan
had:
Ten eerste: Dantzig keert als
vrije stad binnen de rijksgrenzen
terug.
Ten tweede: Duitschland krijgt
door den corridor een weg en een
spoorlijn, waarover het vrij kan
beschikken en waar Duitschland
dezelfde exterritoriale rechten ge
niet als Polen in den corridor.
Als tegenprestatie is Duitschland be
reid:
1. Alle economische rechten van Polen
in Dantzig te erkennen;
2. Polen het recht van vrijhaven te ver-
leenen in een door Polen te bepalen mate
alsmede vollcdigen vrijen toegang;
3. Het erkennen en aanvaarden van de
vastgestelde grenzen tusschen Polen en
Duitschland ais definitief;
4. Het sluiten van een non-agressiepact
met Polen voor den tijd van vijf en twin
tig jaar, een verdrag derhalve, dat, naar
Hitier het uitdrukte, „langer duurt dan
mijn eigen leven";
5. Polen en Hongarije te doen deelnemen
aan de garantie der onafhankelijkheid van
Slowakije, d.w.z. afzien van iedere Duit
sche overheersching in dit gebieid.
Polen weigerde.
De Poolsche regeering, aldus Hitier, heeft
mijn aanbod van de hand gewezen en zich
slechts bereid verklaard om over de ver
vanging van den Volkenbondscommissaris
te onderhandelen en faciliteiten te verleenen
voor het transito-verkeer door den Corridor.
Ik heb deze mij onbegrijpelijke houding
der Poolsche regeering oprecht betreurd.
Het ergste is dat thans evenals in het ge
val Tsjechoslo-wakije van een jaar geleden
thans ook Polen meent, onder den druk'
eener leugenpropaganda troepen te moeten
oproepen, hoewel Duitschland geen enkelen
man heeft opgeroepen en er niet aan dacht
°e treilen" °f andei'8 wijze tCRen Pol<m op
Vervolgens betoogde Hitier dat het door
Polen gesloten pact van wederzij dschen hii
stand in strijd is met het accoord, dat hii
destijds met Pilsoedski had gesloten.
Ik beschouw derhalve het door mii
en maarschalk Pilsoedski destijds
gesloten accoord als door Polen een-
z'Jdig geschonden en derhalve als
niet meer bestaande.
Ik heb dit aan de Poolsche rec«Prin<»
degedeeld. Ik herhaal echter dat r
wijziging beteekent in miin 'm-in
houding tegenover de aan de ordeT»66 6
vraagstukken. Mocht de Poolsche *2
ring er prijs op stellen tot „j reSee"'
dragsregeling der betrekkingen f (6l^V0 ver"
'and te komen, dan zal ilTui Puitsch-
'VII UUHIIj.
bindende.
*„i. Aankom^ t,
Uil
(heenreis)
Oehoe
(terugreis)
Emoe
(heenreis)
Pelikaan
(terugreis)
Vertrek van
Jodhp. 28 Apr.
Jodhp. 28 Apr.
Athene 28 Apr.
Medan 28 Apr.
Rang. 28 Apï<
Basra 28 Apr.
Basra 28 Apr
Rang. 28 A
De as om
erbrekeit)^
Na Franco gehuldigd te hebben, braQj
her.
okep
lat^
oini
'noemde Hitier onverbrekelijk* on ili
haaldelijk door luid gejuich onderbrot
werd, in scherpe bewoórdigen de internat11
nale oorlogsbphitsers dér laatste weken n
band, welke Duitschland mi Italië
handhaving der vrijheid en onafhankelik
heid van Duitschland, Italië en Japan ,a
hij het krachtigste element voor de nalèvi»
eener werkelijk menschel ij ke beschavin
en eener meer gerechte ordening der \VerJ
voor de toekomst. 1(1
Antwoord aan Roosevelt,
Zin voor zin heeft Hitier vervolgens Re-
sovelts telegram ontleed en beantwoord m
Fuehrer zeide, dat de wereld terecht \*a2
oorlogsvrees vervuld is, want sinds VerSajf
les zijn tot lieden 11 oorlogen gevoerd en had
den 26 gewelddadige interventies plaats
doch Duitschland had daaraan nooit deel en'
was er nooit de oorzaak van. De ooizaak liw
uitsluitend in een onbeteugelde, leugenach
tige en gemcene persophitsing.
Van een oorlogsbedi'eiging als waar.
van do Amerikaansche president spreekt, |i
den Fuehrer niets bekend, wél leest hij 'm,
gelijks in de democratische couranten ilé leu!
genberichten daarover. Wanneer de leiders
van groote landen het in hun hand hebbén c
hun volken van het dreigend onheil te red'
den, dan is het een strafbare lichtzinnig,
heid, dat deze leiders de hetzende pers niet -
beteugelen. Het is ook onbegrijpelijk, waar-
0111 bedoelde regeerders de diplomatieke be-
trekkingen, door het terugroepen van gezan.
ten, enz. zonder eenige reden bemoeilijken,
De Führer vraagt inlichtingen,
Roosevelt spreekt tenslotte van gcru.cl> r
ten volgens welke nog moer aanvalsdaden'
worden overwogen. Hitler's antwoord
hierop luidt: Ik acht iedere door niets ge.
motiveerde aanduiding van dezen aard, een
aanslag op de rust en daarnjede op den we
reldvrede. Mocht echter Roosevelt
hier werkelijk bepaalde gevallen op het
oog hebben,, dan zou ik hem willen verzoe- j
ken, de door een aanval bedreigde staten en
de in aanmerking komende aanvallers tt
noemen.
De heer Roosevelt verklaart dat ik bij
herhaling verzekerd zou hebben dat ik en f
liet Duitsche volk den oorlog niet wenschteni
en dat, als dit zoo is, er ook geen oorlog
behoefde fe komen.
Ik zou niet weten met welk doel ik „ueher-
haupt" een oorlog zou voeren. Ik zou-Rod-
se velt dankbaar zijn wanneer hij mij daar-
<i\cr'inlichtingen wilde verschaffen.
TIrtlor" hoopte, dat de Ver. Staten welf Ity
edele beginsel-van „slechts oorlog in gevft
van een ondubbelzinnige zelfverdediging*
waarvan zij nu gewagen, in de toekomst zul
len- huldigen. Hij geloofde voorts, dat het
vraagstuk der grondstoffen en der koloniën
wel aan de conferentictafel zou kunnen wor
den opgelost, doch staat tegenover de»
methode toch sceptisch, gezien de ervarin
gen met Genève.
In bittere bewoordingen herinnert de lei
der vari het Duitsche volk aan de bejege
ning te Versailles en verklaart, dat het zijn
onwrikbare wil is, ervoor te zorgen, dat niet
slechts thans, doch voor altijd geen Duitscher
meer weerloos aan een confcróntie deel
neemt.
Indien Hitier aan Roosevelt een verklaring
zou vragen over de Amerikaansche politiek,
zou de president met recht verwijzen naar
de Monroe-lecr. Wij Duitschers, aldus Hit-
Ier, hangen wat betreft Europa, eenzelfde
leer aan. -I
Wat betreft de vrees van Roosevelt dat nog
meer staten zullen worden aangevallen, zei
de Ilitler dat hij ontkennende antwoorden
had ontvangen van alle staten, op zijn
vraag of zij zich bedreigd gevoelden.
Hitier tot garanties bereid,
De Duitsche dictator verklaarde zich
verder in zijn rede bereid ieder land,
dat door Roosevelt is genoemd, een
garantie te geven, op voorwaarde van
volstrekte wederkeerigheid en op
voorwaarde, dat de staat zelf het
wenscht en zelf zich tot Duitsch
land richt met het verzoek om zulk
een verzekering met geschikte voor
stellen
Ilitler gaf Roosevelt tenslotte de plechtig®
verzekering, dat alle beweringen omtrent
een voorgenomen aanval op Amerikaansch
gebied grof bedrog en onwaarheid zijn, uit-
sluitend voorgekomen uit domme verbeel
ding.
Wat betreft de ontwapening verzocht Hit-
ler aan Roosevelt geen beroep te doen op
hem cn Duitschland, maar liever op ande
ren, aangezien hij een langdurige ervaring
neeft, welke hem zoolang sceptisch steiri
tot de werkelijkheid hem beter heeft ge
leerd.
Roosevelts economisch aanbod-
m.wï aanzien van het voorstel van econ»
wereldhesprekingen. verklaarde l)e
7n< -.f stnathoofcï te meenen. dat dit niet
z°°zPCr een vraagstuk van theoretische be-
hpt''vnnKC-I-Vvas' aIs wcl cen vraagstuk van
versphii|V iCrc 11 van (le beperkingen in
L-mm sta,en- Hitier zou hét ppn
veli „Dverdl(!nste nchtcn, wanneer Po0f^
Binnr -e operking zou wegnemen, te be*
óokV" v6, Vereenigde Staten. on
RoosovphU bt ecn nobcle daad 7-ijn V!2
Wn®clt- wanneer hij de beloften van
sdi "i'°iV inzake de verloren Duit-
Aan h°f'Ön zon nakomen. rr)W
als 7bn r"ulfi van ziin rede sprnk ii
voor, nvertulging uit. dat bij, met wat mi
!°a Hnitsehe volk verrichtte, de reoht-
en riel j, de welvaart, den vooruit??»'
samen? v e van dé geheele menschel uk®
samenleving, het beste meende te dienen-