Hitier antwoordt Roosevelt ROOK TRiUMPH DE BESTE 1 CENT De Fuehrer tot garanties - ook aan Nederland - bereid SWSAUS. «mm»?-. .ïinjieoï.™,irr:,1rj:;r,s Post vluchten op In(|jg Vlootverdrag met Engeland opgezegd Dantzig wil terug naar het moederland t' 4 Ook de overeenkomst met Polen vernietigd dnlfc c De president der Noord-Amerikaansche Unie heeit tot mij een telegram gericht, welks eigenaardige inhoud U be kend is, aldus begon Hitier gisterochtend zijn met zooveel spanning verbeide rede in den Duitschen Rijks dag. Aangezien, voordat ik als ontvanger dit stuk in han den kreeg,, de overige wereld reeds per radio en in de pers er kennis van genomen had, en wij bo vendien uit tallooze commentaren van de democratische wereldorganen de vriendelijke opheldering verkregen had den, dat het bij dit telegram gaat om een zeer handig, tac tisch document, dat bestemd is den „door het volk gere geerde staten" de verantwoording voor de oorlogszuchtige maatregelen der plutocratieën in de schoenen te schuiven, heb ik besloten den Duitschen Rijksdag te laten bijeenko men, teneinde U, als de gekozen vertegenwoordigers van het Duitsche volk de mogelijkheid te geven, mijn antwoord het allereerst te vernemen, en dit of wel te bevestigen of wel van de hand te wijzen. Hitier gaf vervolgens uiting aan zijn gevoelens van dankbaarheid je gens de Voorzienigheid, dat hij als een onbekend soldaat uit den we reldoorlog, tot Kührer van zijn. ge liefd volk was opgeklommen en dit zonder bloedvergieten uit zijn diep ste ellende liad weten te verlossen. Mijn taak is, aldus de Rijkskanselier, Duitschland te verlossen uit de boeien van het meest schandelijke dictaat van alle tij den. In het huidige groot-Duitsche Rijk bevindt zich geen gebied, dat niet sedert de oudste tijden tot dit Rijk behoord heeft. Duitschlands nationale ongeluk. Sinds 191S werden bijna 115 millioen men- schen niet door de zegevierende soldaten, maar door waanzinnige politici in hun recht van zelfbeschikking overweldigd. De ge volgen waren verschrikkelijk. In levensruimten, waarin bijna 140 men- schen per vierkante kilometer hun bestaan moeten vinden, vernielde een troep onwe tende domooren een orde, welke zich in bijna tweeduizend jaren van historische ontwikke ling gevormd had. En toen deze nieuwe we reldorde in haar gevolgen later een catastro- phe bleek te zijn, waren de democratische vredesdictafors van Amcrikaanscheen Euro peesche afkomst zoo laf, dat niemand de verantwoording voor het gebeurde op zich durfde nemen. Ons volk stortte in den don kersten tijd van zijn nationale ongeluk. Hitler's oogmerk. Wat ik thans duidelijk wil uiteenzetten, is in de eerste plaats het doel van mijn po litieke plannen naar buiten en hun verwe zenlijking. Nooit heb ik er twijfel over la ten bestaan, dat het in Europa op zichzelf nauwelijks mogelijk is ooit een voor alle partijen bevredigende overeenstemming van de staats- en volksgrenzen te vinden. In het dictaat van Vcrsailles werd noch rekening gehouden met het zclfbeschikkings recht der volken, noch met de staatkundige of zelfs economische behoeften. Niettemin heb ik nooit twijfel er over laten bestaan dat, zooals reeds gezegd, ook een herziening van het verdrag van Versailles er gens haar grens zou vinden. Ik heb dit op vrijmoedige wijze ook altijd openlijk gezegd, en wel niet om tactische redenen, doch uit mijn in nigste overtuiging. Als nationale Führer van het Duitsche volk heb ik er geen twijfel over gelaten, dat overal daar, waar de hoogere belan gen van de Europeesche samenle ving het vereischen, nationale be langen zoo nooriig, moeten worden achtergesteld. Geen twijfel heb ik erover gelaten, dat het mij met deze opvatting heilige ernst is. Om deze reden heb ik voor een groot aan tal van wellicht omstreden gebieden defini ties bebossingen getroffen en deze niet slechts naar buiten doch ook naar binnen bekend gemaakt, en de eerbiediging ervan doorgezet. In deze opvatting van mij, is geen wijziging gebracht en zal ook geen wijziging komen. De terugkeer van het Saargebied De terugkeer van het Saargebied had file territoriale vraagstukken tusschen Frankrijk en Duitschland in Europa uit de wereld geholpen. Ik heb het echter steeds betreurd, dat de Fransche staatslieden de ze houding opvatten als iets dat vanzelf spreekt. Zoo staan de zaken echter niet. Ik heb deze opvatting niet verkondigd uit vrees voor Frankrijk, veeleer was ik deze opvatting toegedaan als uitdrukking van het inzicht in de noodzakelijkheid, in Euro pa op de een of andere wijze tot vrede te komen en niet door eeuwig de mogelijk heid van herzieningen open te laten, den kiem te leggen voor een voortdurende on zekerheid of zelfs spanning. Wanneer deze spanning desondanks ontstaan is, dan is dit, naar Hitier uitvoerig betoogde, niet tlë schuld van Duitschlandi 'maar van die internationale krachten, welke deze span ning stelselmatig veroorzaakt hebben, om hun kapitalistische belangen te kunnen dienen. Hitier wees er voorts op, dat hij bindende verklaringen aan 'n reeks van staten had gegeven en het ver heugde hem, dat eenige Europeesche landen deze verklaringen der Duit sche Rijksregeering als aanleiding namen om ook hunnerzijds den wil tot een onvoorwaardelijke neutrali- teit uit te spreken en te verdiepen. Dit geldt voor Nederland, Bel gië, Zwitserland, Denemarken, enz. Frankrijk heb ik reeds vermeld, aldus Hitier, Italië behoef ik niet te noemen hiermede zijn wij in nauwste vriendschap verbonden evenmin Hongarije en Joego slavië, met wie wij als buren het geluk hebben hartelijke betrekkingen van vriend schap te onderhouden. Nooit verloochening van de ras- beginselen. Vervolgens verdedigde Hitier uitvoerig den terugkeer van de Ostmark en van Bo- hemcn en Moravië. Het ging daarbij uitsluitend om een pro bleem der daarbij betrokken nationalitei ten, niet om een probleem van West-Euro- pa. Het nationaal-socialistische Duitschland denkt er niet aan, de rasbeginselen waarop wii trotsch gaan, ooit te verloochenen. Zii zullen niet slechts aan het Duitsche, doch ook aan het Tsjechische volk ten goede ko men. Wat wij verlangen, is de eerbiedi ging eoner geschiedkundige noodzakelijk heid en eener economische dwangpositie, waarin wij ons allen bevinden. Siegfried-lime gereed. In het verdere verloop zijner rede deekle Hitier mede, dat de Siegfried-linie thans in hoofdzaak gereed is en dat ook de linies voor Aken en Saarhrücken tot welker aan leg Hitier later opdracht had gegeven, reeds in aanzienlijke mate voor de defensie srerred zijn. Tn den toestand, waarin zich dit geweldigste veslingwerk bevindt, kan het. Duitsche volk de geruststellende over tuiging vinden, dat het geen macht ter we reld zal gelukken dit front ooit te door breken. De kritiek op München noemde Hitier het bewijs ervoor, dat den oorlogsophitsers de vreedzame oplossing van het vraagstuk het verderfelijkste toescheen, wat ooit geschied de. Zij betreuren, dat er geen bloed ge boeid heeft. Niet hun bloed natuurlijk, want die ophitsers staan niet daar, waar wordt alleen daar, waar verdiend Waarom Tsjecho-Slowakije ont bonden werd. Hitier zette vervolgens uiteen, waarom het overgebleven deel van de Tsjecho-Slowaak- sche republiek ten doode was opgeschreven, en vervolgde: een feit was, dat bij den ou den toestand wellicht sfechts een enkel land belang had, nl. Roemenië, dat mij door zijn meest bevoegde stem persoonlijk tot uitdrukking bracht, hoe gewenscht liet zou zijn over de Oekraine en Slowakije wellicht een rechtstreekschen weg naar Duitschland te kunnen krijgen. Ik vermeld dit als een illustratie voor het gevoel der bedreiging door Duitschland, waaronder de Roemeen- sche regeering naar de opvattingen van Amerikaansche helderzienden zou lijden! Het oogenblik kwam waarop ik, namens de Rijksregeering. besloot te verklaren, dat wij nipt er aan dachten ons langer met het odium te belasten, dat wij ons verzetten te gen den gemeenschappelijken grens tus schen Polen en Hongarije, om een eventu- eelen Duitschen opmarschweg naar Roeme nië open te houden. Tsjecho-Slowakije werd ontbonden niet omdat Duitschland het wilde, maar omdat men aan de conferen tietafel op den duur geen kunstmatige sta ten kan opbouwen en in stand houden. Duitschland heeft daarom ook op een en kele dagen voor de ontbinding van dezen staat van Engeland on Frankrijk ontvan gen aanvraag over de garantie, deze van de hand gewezen. De in deti Tsjechische-] staat opgestapelde geweldige hoeveelheden oorlogsmateriaal en de mogelijkheid, dat verdwaasden zich hiervan zouden meester maken, borgen in zich liet gevaar van ex plosies van een niet te overzienen omvang. In dit verband somde Hitier op, hoe groo- te hoeveelheden wapenen in voorraad wa ren en bij de bezetting in beslag genomen waren. Ik geloof, aldus Ilitler, dat het een geluk is voor millioenen en millioenen .men schep, dat een oplossing gevonden werd. welke naar mijn overtuiging, dit vraag stuk, dat een haard van gevaren beteeken- de voor Midden-Europa, uit den weg beeft geruimd. Zeker is, dat de oplossing geen Engelsclie controle of kritiek verdraagt. Wa' heeft .München daarmee te te maken?' Hoe men echter de in München tusschen den heer Chamberiaui en mij persoonlijk getroffen overeenkojRst op dit geval kan be trekken, is mij volkomen onbegrijpelijk. Deze overeenkomst betrof uitsluitend kwesties in zake de verhouding tusschen Engeland en Duitschland. Wanneer dit accoord betrekking gehad zou hebben -op elke toekomstige Duit sche handeling, dan zou ook Engeland geen stap meer kunnen ondernemen, b.v. in Pa lestina of elders, zonder eerst met Duitsch land overleg te plegen. Het spreekt vanzelf, dat wij dit niet verwachten, evenzeer echter wijzen wij elke verwachting van dezen aard, welke aan ons gostold wordt, van de hand. Wanneer nu de heer Chamberlain daaruit de gevolgtrekking maakt, dat deze overeenkomst van München ver vallen is, omdat wij haar verbroken zouden hebben, dan neem ik thans van deze opvatting nota en trek ik daaruit de consequenties. Ik heb, zoo vervolgde Hitier, tijdens mijn goheele politieke loopbaan steeds in ge dachten gohad, het tot stand brengen eener nauwe DuitschEngelsche vriendschap en samenwerking. Deze wcnscli wordt niet slechts gedekt met mijn gevoel dat voorkomt uit de afstamming van onze beide volken, doch ook met mijn inzicht in het feit, dat het bestaan van het Britsche wereldrijk, naar mijn meening in het belang is van de geheele menschheid. 't Moet van twee kanten ko- menl Hitier zeide het niet mogelijk te achten een blijvende vriendschap tusschen het Duitsche en het Angelsaksische volk tot stand te brengen, indien niet aan de andere zijde wordt ingezien, dat er niet slechts Britsche, maar ook Duitsche belangen be- staan. Een werkelijke blijvende vriendschap tus schen deze beide naties is slechts denkbaar op de voorwaarde der wederzijdsche eerbie diging. In liet kader van mijn vriendschapspolitiek tegenover Engeland, heb ik mijzelf een vrij willige beperking der Duitsche bewapening ter zee voorgesteld, evenwel op voorwaarde, dat de wil en de overtuiging zal bestaan, dat tusschen Engeland en Duitschland nooit meer een oorlog meer mogelijk zal zijn. Dezen wil en deze overtuiging bezit ik ook thans nog. Ik moet echter op liet oogenblik vaststellen, dat de po litiek van Engeland, inofficieel en of ficieel, er geen twijfel over laat be staan, dat men in Londen deze over tuiging niet meer deelt, doch in te gendeel van mcening is, dat, onver schillig in welk conflict Duitschland eens gevvikkeld zou worden, Groot- Brittannië steeds tegen Duitschland stelling zou moeten nemen. Men ziet daar dus den oorlog tegen Duitsch land als iets dat van zelf spreekt. Dit betreur ik diep, want de eenige eisch die ik Engeland stelde en al tijd zal stellen, is de teruggave van onze kolomen. Ik heb ®L^ |eiding verheeld, dat dit nooit de aanieioi g tot een gewapend conflict zo Vlootverdrag met Engeland gezegd. Wanneer Engeland thans in de pers en officieel het sta,ldp.unt.hnun1 Tint, dat men tegen Duitschland om der alle omstandigheden zou moeten optreden, en het dit bevestigt loor de ons bekende politiek der omsinge Rng dan is daarmede de voorwaar de voor het vlootverdrag w^geno- men. Ik heb daarom besloten, dit nog vandaag aan de Britsche regee ring mede te deelen. Het gaat hierbij voor ons niet om een ma- terieele aangelegenheid, want ik 'moP110^ tiiri i-it wii een bewapeningswedloop niet daad van zelfrespect. Mochde 3'd^llorc Beering het echter op prijs stellen mu Duitschland over dit viaagstuk nog cen onderhandeling te treden. dan 7°' zich gelukkiger achten dan ik, om wellicn toch nog tot een duidelijke en onmiskenba re overeenstemming te kunnen komen. Wij willen niets dat ons niet heeit toebehoord. Wij willen niets wat ons niet eens heeft toebehoord. Geen staat zal ooit door ons in zijn bezit beroofd worden. Alleen degene, dit Duitschland meent te kunnen aanvalleivza op een macht en een tegenstand ^-stuiten, waar tegenover die van liet jaai 191-4 onbe teekenend was. ,„n Ook wat Memelland betreft, hebben wij geen vierkante mijl meer verlangd dan ons was afgenomen. Door een boycot op de verkoopmaikten, ten doel hebbende een volk te laten uithon geren zou het doel niet bereikt woiden, aangezien naar mijn overtuiging de volke ren onder dergelijke omstandigheden nog liever zouden strijden. Wat Duitschland be- treft is het in ieder geval be "-loten zich ze kere essontieele markten niet door een tei- roristisch ingrijpen van buiten af door be dreigingen te laten afnemen. Dantzig wil naar Duitschland terug." Sprekende over Polen, zeide Hitier, dat over de verhouding tot dit land weinig te zeggen valt. Het Verdrag van Versailles heeft hier, en natuurlijk opzettelijk, door de eigen aardige instellirt van den Poolschcn Corri dor naar zee, voor altijd een accoord tus schen Polen en Duitschland willen verhin deren en daarbij Duitschland wellicht ue smartelijkste wonden toegebracht. Niettemin heb ik mij voortdurend op het standpunt gesteld dat de noodzakelijkheid van een vrijen uitgang naar zee voor den Poolschen staat niet over het hoofd kan worden ge zien en dat volkeren die elkanders buren zijn, elkaar niet kunstmatig het leven moeten vergallen. Tusschen Duitschland en Polen bestaat nog één kwestie, aldus de Führer en ver volgde: Dantzig is een Duitsche stad, die naar Duitschland terug wil. Omgekeerd heeft deze stad in verdragen vastgelegde overeenkomsten met Polen,-; die haar door de vredesdictators vau Versajlles waren opgedrongen. Hitlcr deeljle,' vjerfolgens mede, dat hij, nadat het Dantziger vraagstuk reeijs eoujgg jnaanden geleden eirkefe ma jen besproken was, aan de Poolschc regeering het volgende concrete voorstel gedaan had: Ten eerste: Dantzig keert als vrije stad binnen de rijksgrenzen terug. Ten tweede: Duitschland krijgt door den corridor een weg en een spoorlijn, waarover het vrij kan beschikken en waar Duitschland dezelfde exterritoriale rechten ge niet als Polen in den corridor. Als tegenprestatie is Duitschland be reid: 1. Alle economische rechten van Polen in Dantzig te erkennen; 2. Polen het recht van vrijhaven te ver- leenen in een door Polen te bepalen mate alsmede vollcdigen vrijen toegang; 3. Het erkennen en aanvaarden van de vastgestelde grenzen tusschen Polen en Duitschland ais definitief; 4. Het sluiten van een non-agressiepact met Polen voor den tijd van vijf en twin tig jaar, een verdrag derhalve, dat, naar Hitier het uitdrukte, „langer duurt dan mijn eigen leven"; 5. Polen en Hongarije te doen deelnemen aan de garantie der onafhankelijkheid van Slowakije, d.w.z. afzien van iedere Duit sche overheersching in dit gebieid. Polen weigerde. De Poolsche regeering, aldus Hitier, heeft mijn aanbod van de hand gewezen en zich slechts bereid verklaard om over de ver vanging van den Volkenbondscommissaris te onderhandelen en faciliteiten te verleenen voor het transito-verkeer door den Corridor. Ik heb deze mij onbegrijpelijke houding der Poolsche regeering oprecht betreurd. Het ergste is dat thans evenals in het ge val Tsjechoslo-wakije van een jaar geleden thans ook Polen meent, onder den druk' eener leugenpropaganda troepen te moeten oproepen, hoewel Duitschland geen enkelen man heeft opgeroepen en er niet aan dacht °e treilen" °f andei'8 wijze tCRen Pol<m op Vervolgens betoogde Hitier dat het door Polen gesloten pact van wederzij dschen hii stand in strijd is met het accoord, dat hii destijds met Pilsoedski had gesloten. Ik beschouw derhalve het door mii en maarschalk Pilsoedski destijds gesloten accoord als door Polen een- z'Jdig geschonden en derhalve als niet meer bestaande. Ik heb dit aan de Poolsche rec«Prin<» degedeeld. Ik herhaal echter dat r wijziging beteekent in miin 'm-in houding tegenover de aan de ordeT»66 6 vraagstukken. Mocht de Poolsche *2 ring er prijs op stellen tot „j reSee"' dragsregeling der betrekkingen f (6l^V0 ver" 'and te komen, dan zal ilTui Puitsch- 'VII UUHIIj. bindende. *„i. Aankom^ t, Uil (heenreis) Oehoe (terugreis) Emoe (heenreis) Pelikaan (terugreis) Vertrek van Jodhp. 28 Apr. Jodhp. 28 Apr. Athene 28 Apr. Medan 28 Apr. Rang. 28 Apï< Basra 28 Apr. Basra 28 Apr Rang. 28 A De as om erbrekeit)^ Na Franco gehuldigd te hebben, braQj her. okep lat^ oini 'noemde Hitier onverbrekelijk* on ili haaldelijk door luid gejuich onderbrot werd, in scherpe bewoórdigen de internat11 nale oorlogsbphitsers dér laatste weken n band, welke Duitschland mi Italië handhaving der vrijheid en onafhankelik heid van Duitschland, Italië en Japan ,a hij het krachtigste element voor de nalèvi» eener werkelijk menschel ij ke beschavin en eener meer gerechte ordening der \VerJ voor de toekomst. 1(1 Antwoord aan Roosevelt, Zin voor zin heeft Hitier vervolgens Re- sovelts telegram ontleed en beantwoord m Fuehrer zeide, dat de wereld terecht \*a2 oorlogsvrees vervuld is, want sinds VerSajf les zijn tot lieden 11 oorlogen gevoerd en had den 26 gewelddadige interventies plaats doch Duitschland had daaraan nooit deel en' was er nooit de oorzaak van. De ooizaak liw uitsluitend in een onbeteugelde, leugenach tige en gemcene persophitsing. Van een oorlogsbedi'eiging als waar. van do Amerikaansche president spreekt, |i den Fuehrer niets bekend, wél leest hij 'm, gelijks in de democratische couranten ilé leu! genberichten daarover. Wanneer de leiders van groote landen het in hun hand hebbén c hun volken van het dreigend onheil te red' den, dan is het een strafbare lichtzinnig, heid, dat deze leiders de hetzende pers niet - beteugelen. Het is ook onbegrijpelijk, waar- 0111 bedoelde regeerders de diplomatieke be- trekkingen, door het terugroepen van gezan. ten, enz. zonder eenige reden bemoeilijken, De Führer vraagt inlichtingen, Roosevelt spreekt tenslotte van gcru.cl> r ten volgens welke nog moer aanvalsdaden' worden overwogen. Hitler's antwoord hierop luidt: Ik acht iedere door niets ge. motiveerde aanduiding van dezen aard, een aanslag op de rust en daarnjede op den we reldvrede. Mocht echter Roosevelt hier werkelijk bepaalde gevallen op het oog hebben,, dan zou ik hem willen verzoe- j ken, de door een aanval bedreigde staten en de in aanmerking komende aanvallers tt noemen. De heer Roosevelt verklaart dat ik bij herhaling verzekerd zou hebben dat ik en f liet Duitsche volk den oorlog niet wenschteni en dat, als dit zoo is, er ook geen oorlog behoefde fe komen. Ik zou niet weten met welk doel ik „ueher- haupt" een oorlog zou voeren. Ik zou-Rod- se velt dankbaar zijn wanneer hij mij daar- <i\cr'inlichtingen wilde verschaffen. TIrtlor" hoopte, dat de Ver. Staten welf Ity edele beginsel-van „slechts oorlog in gevft van een ondubbelzinnige zelfverdediging* waarvan zij nu gewagen, in de toekomst zul len- huldigen. Hij geloofde voorts, dat het vraagstuk der grondstoffen en der koloniën wel aan de conferentictafel zou kunnen wor den opgelost, doch staat tegenover de» methode toch sceptisch, gezien de ervarin gen met Genève. In bittere bewoordingen herinnert de lei der vari het Duitsche volk aan de bejege ning te Versailles en verklaart, dat het zijn onwrikbare wil is, ervoor te zorgen, dat niet slechts thans, doch voor altijd geen Duitscher meer weerloos aan een confcróntie deel neemt. Indien Hitier aan Roosevelt een verklaring zou vragen over de Amerikaansche politiek, zou de president met recht verwijzen naar de Monroe-lecr. Wij Duitschers, aldus Hit- Ier, hangen wat betreft Europa, eenzelfde leer aan. -I Wat betreft de vrees van Roosevelt dat nog meer staten zullen worden aangevallen, zei de Ilitler dat hij ontkennende antwoorden had ontvangen van alle staten, op zijn vraag of zij zich bedreigd gevoelden. Hitier tot garanties bereid, De Duitsche dictator verklaarde zich verder in zijn rede bereid ieder land, dat door Roosevelt is genoemd, een garantie te geven, op voorwaarde van volstrekte wederkeerigheid en op voorwaarde, dat de staat zelf het wenscht en zelf zich tot Duitsch land richt met het verzoek om zulk een verzekering met geschikte voor stellen Ilitler gaf Roosevelt tenslotte de plechtig® verzekering, dat alle beweringen omtrent een voorgenomen aanval op Amerikaansch gebied grof bedrog en onwaarheid zijn, uit- sluitend voorgekomen uit domme verbeel ding. Wat betreft de ontwapening verzocht Hit- ler aan Roosevelt geen beroep te doen op hem cn Duitschland, maar liever op ande ren, aangezien hij een langdurige ervaring neeft, welke hem zoolang sceptisch steiri tot de werkelijkheid hem beter heeft ge leerd. Roosevelts economisch aanbod- m.wï aanzien van het voorstel van econ» wereldhesprekingen. verklaarde l)e 7n< -.f stnathoofcï te meenen. dat dit niet z°°zPCr een vraagstuk van theoretische be- hpt''vnnKC-I-Vvas' aIs wcl cen vraagstuk van versphii|V iCrc 11 van (le beperkingen in L-mm sta,en- Hitier zou hét ppn veli „Dverdl(!nste nchtcn, wanneer Po0f^ Binnr -e operking zou wegnemen, te be* óokV" v6, Vereenigde Staten. on RoosovphU bt ecn nobcle daad 7-ijn V!2 Wn®clt- wanneer hij de beloften van sdi "i'°iV inzake de verloren Duit- Aan h°f'Ön zon nakomen. rr)W als 7bn r"ulfi van ziin rede sprnk ii voor, nvertulging uit. dat bij, met wat mi !°a Hnitsehe volk verrichtte, de reoht- en riel j, de welvaart, den vooruit??»' samen? v e van dé geheele menschel uk® samenleving, het beste meende te dienen-

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1939 | | pagina 2