Zakelijkheid
naar
Hoe schilt U aardappels?
De veeleischende vrouw
Afscheid van den
poppentijd
Zaterdag 20 Mei 1939 - Vierde blad
Borduursels en Plisses
Cijferbord
Wandelend
kalender
Het leven is een kwestie van houding
Komantie
De modekoningen en stoffenfabrikanten waren aan het einde van
hun fantasie. Zij hadden van alle» bedacht en gemaakt om de vrou
wen een plezier te doen en daarbij getracht zooveel mogelijk reke
ning te houden met den smaak van het ijdele geslacht.
Een smaak, die uitgaat naar teere en bonte kleuren, naar bloe
men, ranken en andere sierlijke motieven. En de ontwerpers sloof
den zich uitElke lente brachten zij nieuwe bloemen, telkens op
andere wijze gerangschikt. We hebben een tijd gehad van groote
bloemen, die als het ware op onze japonnen zaten geschilderd.
Vooral voile en georgette leenden zich uitstekend als ondergrond
voor de royale bloementoevcn. Ook hadden wij altijd een zwak voor
de mille-fleurstoiletjes; de zomerjurken, met ontelbare bloemetjes In
drukt. Doch die bestonden in soorten!
De duidelijk omlijnde ruikertje® ziet men
nog slechts op linnen kleurechte stoffen of
cretonne's, voor sportieve doeleinden be
stemd.
Maar de vrouw is nu eenmaal veel-
eischend! En de modekoningen begrepen dat
ze dit jaar iets anders moesten bedenken
om het hun cliënten naar den zin te maken!
Een gelukkig gesternte kwam hen te hulp!
Zou de moderne vrouw, als zij dan toch af
scheid wilde nemen van de romantiek der
rozen en leliën, niet meer voelen voor een
„zakelijk" costuum?
Een reddende gedachte! Het resultaat er
van: een jurk, met cijfers bezaaid! (zie
rechts boven). Rok, blouse en mouwen we
melen van getallen! Daar zou meester Bart
jens plezier van hebben beleefd! Of de jon
gedame die dit cijfergewaad op onze pagina
presenteert, zichzelf wel wat al té zakelijk
vond, weten wij niet, maar in ieder geval
kon zij de verleiding niet weerstaan tóch
een groote zijden roos aan den hals te ste
ken
Behalve als cijferbord kunnen wij ook als
een wandelende kalender dienst doen! Stof
fen, allergeestigst bedrukt met honderden
kalenderblaadjes, zijn hypermodern! On
langs beeldden wij een blouse af, van der
gelijk materiaal vervaardigd, doch nu zijn
wij reeds aan de heele japon toe! Knoopen
van dezelfde stof, waarbij wij er voor zorg
dragen, dat op iedere knoop een nummer
komt van een kalenderblaadje, versieren de
voorzijde. Verder zijn dit jaar strepen en
plissé's favoriet. Hoe plissé's gecombineerd
kunnen worden met borduursel, toont ons
het plaatje links boven. Een vlinder is hier
het motief voor een zeer zomersche verle
vendiging van het donkere costuumpje,
waaraan het wit kanten vestje bijzondere
charme verleent.
Romantiek en zakelijkheid, twee uitersten.
Waarom zouden we niet van het ééne uiter
ste in het andere vervallen?
Arme Tnrksche
vrouwen
In Turkije, dat in de laatste
decennia zulke groote vrij
heden aan de vrouwen toege
kend heeft, heeft men thans
weer een beperking uitgevon
den. Het is voortaan de Turk
sche vrouwen verboden poe
der, schmink, lippenstift en
andere schoonheidsmiddelen te
gebruiken. Deze verordening
is uitgevaardigd naar aanlei
ding van het feit, dat de jon
ge Turksche vrouwen, wier
schoonheidsideaal de filmster
ren van Hollywood zijn, te
veel tijd besteden aan haar
make-up
Nj'NÖ
Niet alleen dat er een duidelijk onderscheid was
tussohen échte- en fantasiebloemen (de meeste flora's
modekinderen zullen in de natuur hun gelijke wel
niet hebben!), maar de manier, waarop ze op de stof
gerangschikt waren, sprak een woordje mee!
In kleine bouquetjes, in rondjes of vierkanten, tus-
Sohen strepen, zooals ouderwetsch behangselpapier.
Eerst eenige jaren terug deed de bloemenmelange
haar intree, dat wil zeggen: de bloemen werden zóó
door elkaar gemengd en met allerlei grillige lijntjes
doorvlochten, dat men geen enkele losse bloem meer
onderscheiden kon en het geheel den indruk maakte
van een lieflijke kleurenchaos. Maar de vrouw is
nu eenmaal veeleisohend! Zij wilde wel bloemen op
haar jurk hebben, maar weer op een Andere manier!
En de geborduurde stoffen kwamen, met simpele
rozeknopjes in rose-op-wit gewerkt, het opengewerk
te vnateriaal, de kant met ingeweven margrieten en
bladerenEn bij dat alles bleef de corsage in
stand, de kleine kunstbouquet, die welhaast op ieder
zomertoilet gedragen kan worden. Is het dit jaar uit
met onzen bloemendroom? Neen! Ook nu doet de
„melange" opgeld, liefst in vage tinten, waarbij paars
en cyclamen de hoofdrol spelen.
U kunt Uw huishouden op twee
manieren doen, mevrouw! Welke
manier U kiest, hangt af van de op
vatting die U van Uw taak heeft!
Beschouwt U Uw huiselijke bezig
heden als een reeks onoverkome
lijke moeilijkheden en U zelf als
een sloofje? Dan past U ook de
sloofjes-houding, welke wij hierbo
ven demonstreeren, en U aanstonds
zullen beschrijven!
Of beschouwt U Uw werk als een gezonde
inspanning, een gymnastische oefening?
Dan zult U zich als een turnkampioene ge
dragen! 't Is maar een kwestie van in
zicht
De wascb hangt uitl
Het sloofjes-type vindt het onplezierig,
dat ze de wasch buiten moet hangen, en
hoewel ze niet openlijk moppert, gaat ze
met een zorgelijk gezicht naar' buiten en
kijkt sceptisch naar de drooglijn. Ze pakt
de hemden, broeken, handdoeken en bedde-
lakens zuchtend uit de waschteil, richt zich
kreunend op. buik naar voren, hoofd naar
achteren, voeten plat op den grond en
bevestigt het goed aan de lijn. Een uiterst
ongezonde houding! Een holle rug, verslapte
buikspieren en platvoeten zijn er het ge
volg van!
Neen. dan de „turnkampioene". Zij richt
zich op de teenspitsen, strekt het lichaam
uit tot aan de vingertoppen, zoodat alle
spieren in beweging komen. Hel telkens
herhaalde bukken naar de waschteil en het
weer opstaan wordt een prettige, vrije
oefening. Resultaat een kaarsrechte
gestalte en gezonde voeten!
De boodschappen-trip.
De wasch hangt dus vroolljk te wappe
ren en voor een weekje zijn we daar van
af! Nu hebben we dus tijd om ons wat op
te frisschen en te verkleeden voor de bood-
schappen-trip.
Het sloofje loopt over straat met een ver
moeid gezichtje. Haar schouders zijn scheef.
Dat lijkt tenminste zoo. In werkelijkheid
is ze bezig haar schouders scheef te maken,
door haar armen ongelijk te belasten.
De zwaarste boodschappentasch heeft ze
n.1. krampachtig in den rechterarm geklemd
dien ze daarbij omhoog trekt De lichtste
tasch hangt aan den linker
De „gymnaste" daarentegen trippelt glim
lachend naar huis. Haar bovenlichaam is
niet scheefgetrokken, waardoor de snit van
haar mantelpakje ook veel beter tot zijn
recht komt dan bij haar domme zuster
Dat komt omdat ze zich er niet voor geneert,
beide „karbiezen" aan het hengsel te dragen
De quasi-elegante houding, van haar buur
vrouw heeft ze reeds lang als onhygiënisch
verworpen!
Aardappelschillen.
Een buitengewoon dankbare gelegenheid
om hoofd- en rugpijn te krijgen, is het aard
appel-schillen! Sloofje ploft neer op het
voorste stukje van de stoelzitting, haar
schouderbladen leunen tegen het bovenste
deel van de rugleuning. Het kan niet an
ders of zij moet het hoofd eenigszins voor
overbuigen als zij wil controleeren of ze alle
pitten wel uit de aardappels gehaald heeft!
De bak glijdt bijna van haar knieën, dus
moet ze die af en toe krampachtig optrek
ken, opdat niet schil-en-al op den grond
rolt
Dan het sportieve huismoedertje! Ze gaat
behoorlijk op den keukenstoel zitten, zoodat
de rug voldoende steun krijgt! En zie: het
hoofd hoeft ze niet voorover te buigen, de
bak blijft op haar schoot staan, en de voe
ten krijgen rust!
Och, 't zijn maar kleinigheden! Maar ze
kunnen uw levensgenot verhoogen of beder
ven!
Houdt het U voor gezegd, huismoeders!
Ga gvmnastisch door het leven!
LÉONTINE.
Romeinsche kindvrouwtjes
kenden geen verlovingstijd.
Een ijzeren ring ten teeken
van trouw...
Nauwelijks waren de Romeinsche meis
jes den kinderleeftijd ontwassen, of zij wa
ren verloofd en getrouwd. Reeds zeer
vroeg trachtten de ouders de toekomst hun
ner dochters te verzekeren, door haar uit
te huwelijken. Op twaalfjarigen leeftijd
waren de meisjes in het oude Rome reeds
huwbaar en traden dan reeds in de rech
ten eener gehuwde vrouw. Op haar 1820e
jaar moesten zü moeder zijn, anders ver
vielen zij in de straffen, die op kinderloo-
ze huwelijken waren gesteld. Voor de man
nen golden de strafbepalingen, wanneer zij
de 25 jaar gepasseerd waren en hun huwe
lijk kinderloos gebleven was. Verloving en
huwelyk was iets, dat slechts door de
ouders behandeld werd en meestal een
kwestie, die uit zakelijk oogpunt bezien
werd. Vaak bediende men zich van huwe
lijksbemiddelaars, die de bruidsschat be
spraken. De verlovingstijd, die thans aan
een huwelijk vooraf gaat, kenden zij niet,
doch bij de tot standkoming van de huwe
lijksvoorwaarden werden wederzijds ijze
ren ringen gewisseld, als teeken van trouw.
In lateren tijd werden deze ijzeren rin
gen vervangen door gouden. Aan den voor
avond van haar huwelijk legde de Romein
sche haar meisjeskleeren af en offerde deze
èn haar poppen aan den beschermgod van
de familie, trok daarna haar huwelijks
kleed aan, een lang wit gewaad en legde
zich hierin ter ruste.