Zakelijkheid naar Hoe schilt U aardappels? De veeleischende vrouw Afscheid van den poppentijd Zaterdag 20 Mei 1939 - Vierde blad Borduursels en Plisses Cijferbord Wandelend kalender Het leven is een kwestie van houding Komantie De modekoningen en stoffenfabrikanten waren aan het einde van hun fantasie. Zij hadden van alle» bedacht en gemaakt om de vrou wen een plezier te doen en daarbij getracht zooveel mogelijk reke ning te houden met den smaak van het ijdele geslacht. Een smaak, die uitgaat naar teere en bonte kleuren, naar bloe men, ranken en andere sierlijke motieven. En de ontwerpers sloof den zich uitElke lente brachten zij nieuwe bloemen, telkens op andere wijze gerangschikt. We hebben een tijd gehad van groote bloemen, die als het ware op onze japonnen zaten geschilderd. Vooral voile en georgette leenden zich uitstekend als ondergrond voor de royale bloementoevcn. Ook hadden wij altijd een zwak voor de mille-fleurstoiletjes; de zomerjurken, met ontelbare bloemetjes In drukt. Doch die bestonden in soorten! De duidelijk omlijnde ruikertje® ziet men nog slechts op linnen kleurechte stoffen of cretonne's, voor sportieve doeleinden be stemd. Maar de vrouw is nu eenmaal veel- eischend! En de modekoningen begrepen dat ze dit jaar iets anders moesten bedenken om het hun cliënten naar den zin te maken! Een gelukkig gesternte kwam hen te hulp! Zou de moderne vrouw, als zij dan toch af scheid wilde nemen van de romantiek der rozen en leliën, niet meer voelen voor een „zakelijk" costuum? Een reddende gedachte! Het resultaat er van: een jurk, met cijfers bezaaid! (zie rechts boven). Rok, blouse en mouwen we melen van getallen! Daar zou meester Bart jens plezier van hebben beleefd! Of de jon gedame die dit cijfergewaad op onze pagina presenteert, zichzelf wel wat al té zakelijk vond, weten wij niet, maar in ieder geval kon zij de verleiding niet weerstaan tóch een groote zijden roos aan den hals te ste ken Behalve als cijferbord kunnen wij ook als een wandelende kalender dienst doen! Stof fen, allergeestigst bedrukt met honderden kalenderblaadjes, zijn hypermodern! On langs beeldden wij een blouse af, van der gelijk materiaal vervaardigd, doch nu zijn wij reeds aan de heele japon toe! Knoopen van dezelfde stof, waarbij wij er voor zorg dragen, dat op iedere knoop een nummer komt van een kalenderblaadje, versieren de voorzijde. Verder zijn dit jaar strepen en plissé's favoriet. Hoe plissé's gecombineerd kunnen worden met borduursel, toont ons het plaatje links boven. Een vlinder is hier het motief voor een zeer zomersche verle vendiging van het donkere costuumpje, waaraan het wit kanten vestje bijzondere charme verleent. Romantiek en zakelijkheid, twee uitersten. Waarom zouden we niet van het ééne uiter ste in het andere vervallen? Arme Tnrksche vrouwen In Turkije, dat in de laatste decennia zulke groote vrij heden aan de vrouwen toege kend heeft, heeft men thans weer een beperking uitgevon den. Het is voortaan de Turk sche vrouwen verboden poe der, schmink, lippenstift en andere schoonheidsmiddelen te gebruiken. Deze verordening is uitgevaardigd naar aanlei ding van het feit, dat de jon ge Turksche vrouwen, wier schoonheidsideaal de filmster ren van Hollywood zijn, te veel tijd besteden aan haar make-up Nj'NÖ Niet alleen dat er een duidelijk onderscheid was tussohen échte- en fantasiebloemen (de meeste flora's modekinderen zullen in de natuur hun gelijke wel niet hebben!), maar de manier, waarop ze op de stof gerangschikt waren, sprak een woordje mee! In kleine bouquetjes, in rondjes of vierkanten, tus- Sohen strepen, zooals ouderwetsch behangselpapier. Eerst eenige jaren terug deed de bloemenmelange haar intree, dat wil zeggen: de bloemen werden zóó door elkaar gemengd en met allerlei grillige lijntjes doorvlochten, dat men geen enkele losse bloem meer onderscheiden kon en het geheel den indruk maakte van een lieflijke kleurenchaos. Maar de vrouw is nu eenmaal veeleisohend! Zij wilde wel bloemen op haar jurk hebben, maar weer op een Andere manier! En de geborduurde stoffen kwamen, met simpele rozeknopjes in rose-op-wit gewerkt, het opengewerk te vnateriaal, de kant met ingeweven margrieten en bladerenEn bij dat alles bleef de corsage in stand, de kleine kunstbouquet, die welhaast op ieder zomertoilet gedragen kan worden. Is het dit jaar uit met onzen bloemendroom? Neen! Ook nu doet de „melange" opgeld, liefst in vage tinten, waarbij paars en cyclamen de hoofdrol spelen. U kunt Uw huishouden op twee manieren doen, mevrouw! Welke manier U kiest, hangt af van de op vatting die U van Uw taak heeft! Beschouwt U Uw huiselijke bezig heden als een reeks onoverkome lijke moeilijkheden en U zelf als een sloofje? Dan past U ook de sloofjes-houding, welke wij hierbo ven demonstreeren, en U aanstonds zullen beschrijven! Of beschouwt U Uw werk als een gezonde inspanning, een gymnastische oefening? Dan zult U zich als een turnkampioene ge dragen! 't Is maar een kwestie van in zicht De wascb hangt uitl Het sloofjes-type vindt het onplezierig, dat ze de wasch buiten moet hangen, en hoewel ze niet openlijk moppert, gaat ze met een zorgelijk gezicht naar' buiten en kijkt sceptisch naar de drooglijn. Ze pakt de hemden, broeken, handdoeken en bedde- lakens zuchtend uit de waschteil, richt zich kreunend op. buik naar voren, hoofd naar achteren, voeten plat op den grond en bevestigt het goed aan de lijn. Een uiterst ongezonde houding! Een holle rug, verslapte buikspieren en platvoeten zijn er het ge volg van! Neen. dan de „turnkampioene". Zij richt zich op de teenspitsen, strekt het lichaam uit tot aan de vingertoppen, zoodat alle spieren in beweging komen. Hel telkens herhaalde bukken naar de waschteil en het weer opstaan wordt een prettige, vrije oefening. Resultaat een kaarsrechte gestalte en gezonde voeten! De boodschappen-trip. De wasch hangt dus vroolljk te wappe ren en voor een weekje zijn we daar van af! Nu hebben we dus tijd om ons wat op te frisschen en te verkleeden voor de bood- schappen-trip. Het sloofje loopt over straat met een ver moeid gezichtje. Haar schouders zijn scheef. Dat lijkt tenminste zoo. In werkelijkheid is ze bezig haar schouders scheef te maken, door haar armen ongelijk te belasten. De zwaarste boodschappentasch heeft ze n.1. krampachtig in den rechterarm geklemd dien ze daarbij omhoog trekt De lichtste tasch hangt aan den linker De „gymnaste" daarentegen trippelt glim lachend naar huis. Haar bovenlichaam is niet scheefgetrokken, waardoor de snit van haar mantelpakje ook veel beter tot zijn recht komt dan bij haar domme zuster Dat komt omdat ze zich er niet voor geneert, beide „karbiezen" aan het hengsel te dragen De quasi-elegante houding, van haar buur vrouw heeft ze reeds lang als onhygiënisch verworpen! Aardappelschillen. Een buitengewoon dankbare gelegenheid om hoofd- en rugpijn te krijgen, is het aard appel-schillen! Sloofje ploft neer op het voorste stukje van de stoelzitting, haar schouderbladen leunen tegen het bovenste deel van de rugleuning. Het kan niet an ders of zij moet het hoofd eenigszins voor overbuigen als zij wil controleeren of ze alle pitten wel uit de aardappels gehaald heeft! De bak glijdt bijna van haar knieën, dus moet ze die af en toe krampachtig optrek ken, opdat niet schil-en-al op den grond rolt Dan het sportieve huismoedertje! Ze gaat behoorlijk op den keukenstoel zitten, zoodat de rug voldoende steun krijgt! En zie: het hoofd hoeft ze niet voorover te buigen, de bak blijft op haar schoot staan, en de voe ten krijgen rust! Och, 't zijn maar kleinigheden! Maar ze kunnen uw levensgenot verhoogen of beder ven! Houdt het U voor gezegd, huismoeders! Ga gvmnastisch door het leven! LÉONTINE. Romeinsche kindvrouwtjes kenden geen verlovingstijd. Een ijzeren ring ten teeken van trouw... Nauwelijks waren de Romeinsche meis jes den kinderleeftijd ontwassen, of zij wa ren verloofd en getrouwd. Reeds zeer vroeg trachtten de ouders de toekomst hun ner dochters te verzekeren, door haar uit te huwelijken. Op twaalfjarigen leeftijd waren de meisjes in het oude Rome reeds huwbaar en traden dan reeds in de rech ten eener gehuwde vrouw. Op haar 1820e jaar moesten zü moeder zijn, anders ver vielen zij in de straffen, die op kinderloo- ze huwelijken waren gesteld. Voor de man nen golden de strafbepalingen, wanneer zij de 25 jaar gepasseerd waren en hun huwe lijk kinderloos gebleven was. Verloving en huwelyk was iets, dat slechts door de ouders behandeld werd en meestal een kwestie, die uit zakelijk oogpunt bezien werd. Vaak bediende men zich van huwe lijksbemiddelaars, die de bruidsschat be spraken. De verlovingstijd, die thans aan een huwelijk vooraf gaat, kenden zij niet, doch bij de tot standkoming van de huwe lijksvoorwaarden werden wederzijds ijze ren ringen gewisseld, als teeken van trouw. In lateren tijd werden deze ijzeren rin gen vervangen door gouden. Aan den voor avond van haar huwelijk legde de Romein sche haar meisjeskleeren af en offerde deze èn haar poppen aan den beschermgod van de familie, trok daarna haar huwelijks kleed aan, een lang wit gewaad en legde zich hierin ter ruste.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1939 | | pagina 13