Gunga Din: Sensationeel tragisch rauw AKKERTJE Romantisch filmwerkdat op grootsche wijze werd uitgebracht JM/joXi-ttieateA Witte ï3io-ico-Cbp Vandaag .Instituut van Steeden' Zaterdag 3 Tuni 1939 Derde Blad Een der beste films van den laatsten tijd Kameraden van de straat Dc tuin der vreugde Ned. jongemannen zeilen om de kaap Qvoor 50 jaar Neem dadelijk Stop die razende kiespijn! Twee eeuwen geleden, van Amsterdam naar Den Haag PARFUMERIËN The original Swing Serenaders Wat geven de Bioscopen? Rialto theater Een opname uit de film „Gunga Din": Gunga Din (Sam Jaffe) en zijn mak ker (Gary Grant) in groot gevaar. (Rialto-thater) De meeste lezers zullen ongetwijfeld wel eens gehoord hebben van de Thugs. De Thugs waren een seete inlanders, wonende in Noord- Afrika en Britsch Voor-Indië, die door hun Godin van het Kwaad opgedrag'en werden uit te gaan in de wereld en te dooden. Zij verscholen zich in de dichte jungle en wee den eenzame blanke of inlander, die zich langs een pad begaf, in de omgeving waarvan zich een dezer fanatieke moordlustigen be vond. Geruischloos viel uit het dichte gebla derte een strik naar beneden, altijd precies om den hals van het slachtoffer, dat met een ruk naar boven getrokken werd. Het is begrijpelijk, dat er om het bestaan van deze secte legio legenden gevlochten zijn (o.a. in Eugène Sue's „Wandelende Jood"). Mef name toen de voorzienigheid de secte deed uitsterven. Is het wonder, dat men deze stof als de meest dankbare voor een filmscenario gekozen heeft? De moeilijkheden waren echter groo- tendeels gelegen in de entourage en de uiter mate lastige opgaven van de mise en scène. Dat R.K.O. er nochtans in geslaagd is een ver haal als „Gunga Din" te brengen op een wijze waarvan men zich deze week in het Rialto- theater moet gaan overtuigen. R.K.O. heeft deze film laten regisseeren door een tweetal leden van haar staf, wier naam in de eerste filmkringen der wereld een goeden klank hebben. Het zijn namelijk nie mand minder dan Ben Hecht en Charles Mac- Arthur, het team, dat enkele jaren geleden de aandacht van vijf werelddeelen op zich vestig de met de verfilming van dat onvergetelijke filmwerk „Crime without Passion" („Misdaad zonder hartstocht"). Dat R.K.O. besloot hen beiden deze „Gunga Din" technisch en artis tiek te laten verzorgen, en dit was reeds van te voren het teeken, dat er iets bijzonders naar voren zou komen. Welnu, er is iets bijzonders geboren. Een film, van de lengte van niet minder dan 3300 meter, maar waarvan in geen halven decimeter de spanning, het rhyth- me vermindert. Een film, die beurtelings tragisch, -spannend, en geestig is. Een film, die ongetwijfeld tot de beste filmi sche voortbrengselen der laatste jaren gerekend mag worden en waarvan in onze stad deze week een roep zal uitgaan. Wij geven toe: men moet voor deze film sterke zenuwen hebben. Het is alles zeer soldatesk, het is alles ruw en rauw. Dooden en gewonden vallen bij tientallen, men ziet ijselijke gevechten van man tegen man, men ziet de worgers aan het werk, men ziet twee legers tegen elkander in het veld trekken en men wordt doof van het mitrailleurvuur. Dat alles is op een ongelooflijk knappe en geraffineerde manier in scène gezet. In sommige deelen ziet men een kleine dui zend man figuranten optreden. De opna men in den tempel van de Godin van het Bloed zijn indrukwekkend en de figuur van den Hoogepriester is zelfs onverge telijk. Al deze opnamen kenmerken zich door een uiterst fraaie opname. Wat hier door een com binatie van regie en visie gegeven wordt, is zonder overdrijving het beste wat men in lan gen tijd op het witte doel gezien heeft, en met name vestigen wij de aandacht op de bijzon dere stemmingsvolle tegenlichtopnamen. En dan op: Gunga Din. De soldaat, die geen soldaat was. Een onbekende Hindoe, wiens eenige bezit op deze wereld was een trompet. En die had hij nog maar gevonden. Gunga Din... die na zijn dood tot sergeant bevorderd werd, omdat hij een geheel leger van een zekeren dood redde. Gunga Din, de onbekende inboorling, die zoo prachtig op de trompet speelde, ondanks dait hij stervende was. Nog klinken dissonanten van Gunga Din s niakaber instrument ons in de ooren. Het zal velen gisteravond zoo vergaan zyn. De andere rollen: het zijn Gary Grant, Vic- tor MacLaglen, Douglas Fairbanks Jr. Zij al len waren de rechte mannen op de rechte plaats en geven in verschillende scènes spel te aanschouwen van een kwaliteit, zooals men alleen maar van een dergelijk in het vak groot geworden trio filmrotten kan verwachten. Een film, grootsch van opzet en die men niet verzuimen moet. De „open doekjes" gisteravond spraken wel voor zich zelf! De titel dezer film tzou eenigszins op een dwaalspoor kunnen bréngen, want „Vrienden van de straat" geeft nu eens niet de uitwer king van een vriendschap in een achterbuurt, bedelaars. In „Vrienden van de de straat tusschen zwervende, vagebonden of daklooze Wordt het leveffln en om de stallen der ren paarden getoond. In deze film gunt de Metro- Goldwyn Mayer den toeschouwers een blik op de wereld van de renpaardensport: de ver zorging der dieren, de adembeklemmende races, de speculaties, die tijdens de race plaats vinden, het tot het uiterste gespannen publiek, de donderende ovaties, die den winnaar te beurt vallenKortom, de liefhebbers van paardensport kunnen hier hun hart ophalen. En tegen dezen achtergrond is 't verhaal ge plaatst van den jongen uit het volk, die door zijn trouwe zorg het paard, dat de race ver loren heeft en door den ontmoedigden eige naar zal worden verkocht, redt van den slager, zich enthousiast door de moeilijkheden heen slaat, geen moeite voor zijn lievelingspaard spaart... die de vriendschap weet te winnen van den aan drank verslaafden veearts, en na tal van wederwaardigheden en niet dan na groote moeilijkheden overwonnen te hebben, als jockey uitkomt en de race weet te winnen. Mickey Rooney, de jeugdige jockey, Wallace Beery, zijn vriend, de veearts Wallace Beery, deze naam zegt feitelijk al genoeg. Wallace Beery als de vagebond, als de verloopen veearts, die, ontroerend door zijn onbeholpen liefde voor het ventje, dat zoo aan zijn renpaard is gehecht, steeds beducht voor speurende rechercheurs, telkens en tel kens zijn vrijheid op het spel zetEen film vol spanning en afwisseling, ondanks het een voudige gegeven, een film waarin romantiek en werkelijkheid ineengevlochten zijn tot een aannemelijk geheel. Vele zijn de korte, gees tige momenten, die de film levend en aan trekkelijk maken, even zoovele de ernstige, waarin bij landloopers en staljongens een warme menschelijkheid aan het licht treedt. Het is geen film van groot formaat, maar het spel 1 de altijd wisselende gelaats expressies van Wallace Beery zijn op zichzelf een studie waard van de beide hoofd figuren waarborgt een aangenamen avond. De bijfilm: „Een onvergetelijk man" is van een ernstiger, genre. Het aangrijpend simpele verhaal van den dorpsdokter, die geen geld van onvermogenden vraagt, die helpt uit menschlievendheid. Een film vol afwisseling. De Tuin der Vreugde Het is een honderd procent „musical", die deze week in de Witte draait. De „musical", welke luistert naar den beloftevollen naam van „De Tuin der Vreugde", een bijzonder smakelijk gemixte cocktail van zang, dans en muziek, welke de liefhebbers van een muzikale film zich ongetwijfeld uitstekend zal laten smaken. Een amusementsfilm van het goede soort, waarin diverse prominente sterren den boven toon vieren. I Alleen onze onberispelijke uitvoering en onze lage prijzen doen ons steeds weer nieuwe clientèle verwerven. DE VRIES Centrale Verwarming ALKMAAR ROTTERDAM Tel. 3045 Tel. 44504 2 ljjnen m Een reis van 10 maanden Vereeniging „Het Zeilend School- schip" steekt van wal. „Een zee-officier behoort op een zeilschip te worden opgeleid". Zoo heeft groot-admiraal Rader, opperbevelhebber van de Duitsche ma rine, eens gezegd. En de heer C. J. Jaski citeert deze woorden als hrj ons het een en ander vertelt over de vorderingen van de na tionale vereeniging „Het Zeilend Schoolschip", waarvan hij voorzitter is. In Nederland be staat bij de marine slechts een zeer geringe en bij de koopvaardij in het geheel geen gele genheid voor de in opleiding zijnde officieren het varen op zeilschepen te beoefenen. Het is 's heeren Jaski's vereeniging, die ten aanzien van de koopvaardij in die leemte wil voorzien. Vier bestuursleden van deze nog vrij jonge organisatie zitten in „Kras" en zij vertellen het een en ander. Het zijn behalve de voor zitter de bestuursleden W. N. van de Poll, oud havenmeester van Amsterdam, N. van Wijck Jurriaanse, oud-gezagvoerder ter koopvaardij, en J. C. den Bandt, secretaris-penningmeester der vereeniging. Zij vertellen hoe zij er toe zijn gekomen hun organisatie te stichten: Nederland staat met het kleinste aantal zee rampen aan de spits van de veilige vaart. Ons land moet aan de spits blijven. Dat kan zoo lang onze gezagvoerders nog gezeild hebben in hun jonge jaren, zoolang zij de werking van de elementen op het schip kunnen aanvoelen. Dat zal moeilijker worden, aldus de overtuiging van de thans reeds 250 leden tellende veree niging, als straks de oude rotten, die het zeilen nog kennen, allen met pensioen gaan en als hun plaatsen zullen worden ingenomen door jongeren, die nooit anders dan het dek van een mechanisch voortbewogen schip onder hun voeten hebben gehad. Daarom moet de gele genheid heropend worden de leerling-stuur lieden een tijdlang op een zeilschip te laten varen. Reeds vroeger is aan de hand van een on derhoud met den heer Jaski uiteengezet, waar om de vereeniging een zeilreis voor den aan staanden koopvaardij-officier met het oog op zijn karaktervorming en zijn zeemanschap noodzakelijk vindt. Nu Nederland, Om een 2500 tons vracht varend zeilschip te laten bouwen en te exploiteeren is een kapitaal noodig van driekwart millioen gulden. De vereeniging is doende dit bij elkaar te brengen. Het zal nog wel een jaar of wat duren voor het bij elkaar is. Maar zij wil zoo' lang niet wachten. Daarom zal zij. zich voorloo- pig bepalen tot een anderen minder kost baren maatregel. „Op de Ryberg". De vereeniging heeft besloten dezen zomer nog een aantal Nederlandsche jongelui, die bestemd zijn voor koopvaardij-officier, te plaatsen aan boord van het Zweedsche oplei dingsschip „Abraham Rydberg", dat eind Augustus wederom ter graanvaart uitzeilt met bestemming Autralië. Gegadigden hebben zich reeds aangemeld. Zoo heeft een der groote Uatvdiien uit hei VÜtq&ruL Ï3£aadjs Toen de koning jubileerde In den allegorischen optocht, gisteren ge houden, werden de twaalf stammen Israëls voorgesteld door de heeren: Heraut te paard: L. van Tijn. BanierdragerM. L. Beek. Ruben: P. L. Vrieslander; Simeon: S. M. de Jong; Levi: S. M. Manheim; Juda: W. S. J. Beek; Issaschar: J. L. BeekZebulon: H. L. Elte; Dan: D. J. Grunwald; Nafthalic: D. J. Jacobs; Gad: E. H. Oudkerk; Aser: H. L. Vrieslander; Jozef: S. A. Kannewasser; Ben jamin: B. C. de Beer. stoomvaartmaatschappijen de vereeniging ge vraagd voor haar rekening twee stuurmans leerlingen op het schip te plaatsen. Ook zal er zoo mogelijk een Nederlandsche stuurman mee varen met de opdracht een uitvoerig rapport aan de vereeniging uit te brengen. Het aantal Nederlandsche jongelui, dat mee zal varen, is nog niet bekend. Eind Juli wordt de mon sterrol van de „Rydberg' opgemaakt. Er zijn behalve Zweden ook Engelsche gegadigden. Als er weinig plaats over is zal het aantal be perkt zijn. De reis zal, uit en thuis, ongeveer tien maanden duren. Zij gaat om Kaap de Goede Hoop. Ondertusschen gaat de vereeniging voort in Nederland het denkbeeld van een eigen zeilend schoolschip meer en meer ingang te doen vin den. Zij is er verheugd over althans van één lijnreederij medewerking en instemming te ondervinden. En zij weet, dat vele kleinere reederijen vooral als zij de wilde vaart be oefenen achter haar staan. Zij weet, dat de zeevaartscholen haar streven niet steunen, doch zij schrijft dit toe aan de veronderstelling, dat de vereeniging in het onderwijs zou willen ingrijpen. Dit ligt geenszins in hare bedoeling; zij wil de opleiding slechts aanvullen met een stuk h. i. onmisbare zeemanservaring, de er varing van ten minste één lange zeilreis. Van het departement van Onderwijs, K. en W. heeft zij dan ook de verzekering gekregen, dat zij van regeeringswege geen tegenwerking zal ondervinden. Inrichting voor Heilgymnastiek en Massage Therapeutische Gymnastiek Massage - Hoogtezon Uitsluitend op medisch advies MEJ. A. C. HONDERS Gedipl. lid v. h. Ned. Genootschap voor Heilgymnastiek en Massage Uati JAe.tk en „duulj e." Na de gekruide opmerkingen inzake Manus Nakken en het Watergevogelte, ditmaal, als milde tusschenspijs, eens louter vriendelijkheden. Ditmaal geen bittere, geen wrange, zelfs geen zure of zacht-zure hatelijkheden, doch uitslui- tend uitingen van sympathie. En dan denken wij in de allereerste plaats aan het 30-jarig bestaansfeest van Helder", welk festival heden te plegen staat, en wel in het bijzonder aan dat officieuzen Helder"-factotem, dat sedert jaar en dag in de Koningstraat domicilie heeft en die in genoemd domi cilie sedert 15 lange jaren ..Helder" een gastvrij onderdak schonk. De naam van den jubilaris is: Freek de Boer en het domicilie is deszelfs lunchroom. Van Freek kan men moeilijk zeggen, dat de zorgen dezer benarde tijden aan hem geknaagd hebben,-noch dat de tand des tijds zichtbaar aan hem knabbelde. Ook zijn haast spreekwoordelijk gewor den bonhommie heeft hem in al die jaren geen moment verlaten, noch droogde zijn schier eindelooze reserve aan droogkomiekerij op. De vereeniging veranderde. Nu eens vierde zij hoogtij, dan weer bleek For- tuna spoorloos voor haar verdwenen te zijn en vroeg men zich af waar de tijden van weleer waren. Maar één veranderde er nooit: Freek. Freek bleef Freek, en hij bleef wonen in de Koningstraat.. Hij bleef rond en mollig (met de jaren iets ronder en molliger) en stond in de bran ding der tijden in indrukwekkende on aantastbaarheid zijn .kleintjes" pils te tappen, middelerwijl heftige schimp scheuten en giftige pijlen afschietend op de complete internationale politiek in het algemeen en op de onsportiviteit van sommige sportlieden in het bijzon der. Zijn mond was nimmer te snoeren en het is ons bekend dat zijn stemgeluid in de rijen van een niet gering deel van sportend Den Helder meer dan orakel klank bezit. Freek jubileert dus vandaag mee. Misschien dat een oud Helder"-lid morgenmiddag of morgenavond even bij ons aller F reek aanloopt en hem de poe zele hand drukt. En zeker is het, dat Freek, en laat ons zijn betere helft daar bij niet vergeten, morgen de enorme kerk zijner rijke herinnering omkeert en een blik terug zal iverpen op al datgene, wat zijn en hun .Helder" in al die jaren be leefde. En nu wij dan tóch in de materie van lunchrooms en taveernen zijn aangeland, nog een enkel woord over een ander plaatselijk popularis: over Guus van het Badhotel. In het Badpaviljoen, dat sedert de militaire invasie, een hausse periode beleeft, is het tegenwoordig druk. Zoo druk, dat slechts zeer handige en in het vak uiterst doorkneede kellners naar het genoegen van de heeren officie ren (gezwegen van ons gewone-bur gers kunnen serveeren. En daar is wat voor noodig! Welnu, Guus, grijsgeworden in zijn vak, eens ober in de hoofdstedelijke Schouwburg, die vorsten, radja's en pre laten laafde. Guus, Badpaviljoen- en Casinovazal, altijd correct, altijd ,,bij den tijd", met een fabuleus geheugen, snel ter been ondanks zijn 70 jaren! Guus: dé keljner, een maestro in zijn ambacht, een „gargon" waarvan men de weerga in Den Helder moeilijk vindt. Hij loopt en rent, draaft en galoppeert. Glimt van inspanning en ziet kans ieder een tegelijk te helpen. Woensdagavond sloegen wij hem, als gewoon-burger, gade. En we zagen hoe „Guusje" werkte voor het landmacht- officierendom, dat hooge eischen stelt wat men tenslotte aan zijn stand ver plicht is) en waarvan wij hopen, dat het zijn voortreffelijke diensten ook in klin kende munt zal weten te honoreeren. Hij verdient het, deze 70-jarige kellne- rende Methusalem, die menig jong ober tje een les kan geven inzake snelheid - ter been en handigheid, en die kans zag in den loop van vele, vele jaren van zijn vak een kunst te maken. Hoe weinigen is zulks gegeven "AKKERTJES" zijn onfeilbare pijn stillers en bevrijden U direct van zenuwpijnen, spierpijnen, hoofdpijn. Onschadelijk. Let op 'l AKKER-merk. Per koker van 13 stuks -12 stuivers. Per doos van 2 stuks - 2 stuivers. Wanneer burgers en boeren in het midden der achttiende eeuw op reis gingen, hadden ze de keus tusschen de schuit en den post-' wagen. Maar voor de „groote lui" ging de postwagen wat langzaam en zal de post wagen wel wat veel geschommeld of gestoo- ten hebben. Wie nu geen eigen reisrijtuig, of althans een rijtuig, dat daartoe gebruikt kon worden, in zijn stal had, vervoegde zich bij een stalhouder, die Mijnheer dan wel tegen een billijke vergoeding „met de koets wilde dienen". Nu gebeurde het, dat de Heeren Lups en Hoovy, voorname Oostzeehandelaren in Am sterdam, de laatste met zijn vrouw, in het jaar 1754 een reis naar Den Haag moesten ondernemen. Den 27sten Februari lieten zij de koets van den stalhouder Jan Schijff voor komen, die ze voor vijf dagen voor de som van 48.huurden. Of die koets reeds vroeg voorkwam, is niet bekend. Maar zoo niet, dan heeft de knecht van den stalhouder, die meeging, ongetwijfeld goed doorgereden, en de 2.fooi, die hij bij thuiskomst ontving, wel verdiend! Want denzelfden dag. nog hiel den zij voor de Oude Doelen, of voor eén an- der logement in de Hofstad, waar zekere Be- noist kastelein was, stil. Benoist begon met te Vertellen, dat hij den koffer reeds ontvan gen had van het veer en dat hij voor vracht 14 stuivers had betaald. Lups en Hoovy had den nl. voor alle zekerheid met de schuit ieder hun knecht vooruitgezonden. Deze heeren hadden hun tijd o.m. gekort met het nuttigen van een „tweede ontbijt", dat per hoofd op 5 stuivers berekend werd. De reisgenooten liepen dien dag hun mid dagmaal onderweg mis. Dus bestelden zij een behoolijk souper. De waard dischte dit zoo keurig op, dat het ieder der aanzittenden op een rijksdaalder kwam te staan. Bij een goed souper hoort echter een goed wijntje. Het drietal gebruikte een flesch Pontac voor 1.30, en een flesch Bourgogne voor 2.—. Ook de bedienden vergaten zij niet. De knechts bij wie zich de koetsier had aange sloten, verteerden met hun drieën aan eet waren een daalder en de heeren tracteerden hen bovendien op een fleschje pontac. De overige dagen was dit dienstpersoneel te sa men voor 4.20 in den kost. Hun nachtver blijf schijnt onder den prijs, dien de Heeren. betaalden begrepen te zijn geweest, of wel licht kropen ze met den koetsier in het hooi, want op de rekening trok Sinjeur Benoist daarvoor geen post uit. Zooveel te duurder echter berekende hij de „voorname reizigers". Alleen aan logies be taalden zij 15.waarvoor zij slechts twee kamers gehad hadden, waarvan de verwar ming nog 5.— extra kostte. Mevrouw mocht een grooten koffer heb ben meegenomen om de toilette in te bergen, waarin ze visites ging rijden, of waarin zij 's avonds op bezoek ging bij den Heer Gaiof- kie het halen en brengen berekende de Haagsche stalhouder. Arie Rongee, haar voor 1.10. Zij scheen geen plaats te hebben dur ven inruimen aan het toiletwater, want zij was genoodzaakt de twee flesschen Eau- 'de-Bristol, elk van 8 stuivers, welke zij in de vier dagen van het verblijf in Den Haag noodig had, bij den waard te bestellen. Overigens leefden de reizigers niet over dadig. Dat zij ieder voor 8 stuivers ontbeten tegenwoordig doet men 't er niet voor! Doch met dit al beliep de rekening, die de kastelein hun aanbood, toen zij den 3den Maart wegreden78.80. Of het meeviel of niet, is een onbekende zaak: er werd 1.45 fooi gegeven. En dat zij behouden weer thuis kwamen, bewijst de kwitantie, die de stalhouder bij de betaling gaf. Speciaal le klas merkartikelen (toch niet duurder). Maison Gerrits, Spoorsir. 104. Tel. 457. ..The original Swing Serenaders", de Band welke gedurende het winterseizoen, onder leiding van John Wood, de dansmuziek heeft verzorgd in Eden-Palace te Amsterdam, is thans uitgekozen om tijdens de zomermaan den in „De Rustende Jager" te Bergen te muciceeren. Vóór hun optreden aldaar ko men zij eerst nog in Casino en wel morgen (Zondag), doch slechts voor één enkele maal met een Thé Dansant en een Soirée,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1939 | | pagina 9