Wegen- en Woningbouw
Waar is Burks?
Terugslag van den somberen politieken
toestandy op het economisch leven
iMimriiiLT;
Het kunstmatig drogen
van gras
Onze bloembollen export
naar Denemarken
Brieven uit Zuid-Afrikci
Het zorgelooze leven van den kaffer
ÖAVi koJd o-eAPuxat:
Het was maar een grapje
Postduiven ver een. Hollands
Noordpunt"
Umtata 9—5—'39.
Het is reeds eenige tijd geleden dat ik iets
meedeelde omtrent de toestand hier en dit
ia voornamelijk te wijten aan het ongeregelde
leven op het oogenblik. Men zegt meermalen
dat Afrika het land is van ups and downs
en dat is inderdaad de waarheid, want zoo
goed als het- er was, toen wij hier in 1936
kwamen zoo slecht is het nu, tenminste wat
betreft de werkgelegenheid.
Vrees voor oorlog.
Iedereen vreest dat de oorlog nu heel
nabij is. Dit is dan ook de reden waar
door vele plannen worden uitgesteld en
werken worden stop gezet. Men be
weert hier zelfs dat de joden hun geld
naar Amerika overbrengen om bij. eventueele
aanvallen van Duitschland op Zuid-West Afri
ka dit veilig te stellen.
Hoe het ook zij de beroering in Europa
drukt steeds meer het zakenleven en maakt
de bouwondernemingen huiverig een nieuw
groot werk aan te pakken.
Men spreekt meer van bommen en gas
maskers ei. de oproeping van strijdkrachten
dan Over het vraagstuk van de dagelijksche
voedselvoorzieninB Heel de wereld schijnt zich
op een oorlog voor te bereiden. Af en toe
komt er weer een kleine opleving in verband
met meer gunstige berichten, doch zoodra
als de politieke hemel weer eenigzins ver
duisterd wordt ligt alles weer plat.
Naar Johannesburg.
In verband met de werkzaamheden van
mijn beide zoons zijn wij onlangs naar Jo
hannesburg verhuisd, tevens voor het bezoe
ken van the Night Technical College wat op
de kleinere plaatsen niet mogelijk is. Wij be
wonen nu een flat van een der wolkenkrab
bers, doch zijn maar niet hooger gegaan dan
de 5e verdieping. Dat was ons Hollanders
voorloopig hoog genoeg, alhoewel de lift
steeds ten dienste staat.
Het wonen in zoo'n groote stad is weer
heel iets anders en op straat is goed uitkijken
geboden. Het autoverkeer is geweldig; enorme
menschenmassa's bewegen zich op de trot
toirs, dan nog de trams en bussen, zoodat het
wel een mierenenst lijkt. En iedereen schijnt
er haast te hebben.
Reeds kort na ons verblijf in Joburg
raakte ik weer uit mijn werk en nu heb ik
besloten het eens in Johannesburg te pro tree-
ren, maar het duurde toch nog 14 dagen
aleer ik weer iets vond. Ik kreeg emplooi'bij
de Gouvernementswerkenhelaas zou dit
slechts van tijdelijken aard zijn, werd mij ge
zegd. Het betrof slechts noodzakelijke uitbrei
ding aan militaire gebouwen.
Strijd op de arbeidsmaikt.
Alle dagen verschijnen menschen aan het
kantoor om werk te vragen en velen wachten
op het uitkomen van het nieuwsblad „the
Star", om de eerste te zijn als daarin ge
vraagd wordt naar werkkrachten. Velen heb
ben hun auto en hun gereedschap bij zich
om op het eerste teeken te kunnen starten
en het eerst aan bod te zijn.
Anderen schieten een telefooncel in, zoodat
het voor een vreemdeling, die mesetal ge
brekkig Engelsch spreekt, dubbel moeilijk is
een goede kans te maken.
Nu was er contractor (aannemer), waar
voor ik aan den Witwaterrand had gewerkt,
die ook al door moeilijkheden naar Umtata
was vertrokken, 600 mijl hier vandaan. Deze
heer deed mij een schrijven toekomen, waarin
hij zeide, dat ik, indien ik wilde, daar voor
minstens een jaar werk zou kunnen krijgen.
Niet wetende wat te doen heb ik tenslotte
besloten toch maar te gaan, gezien het korte
dienstverband hier.
Vele van mijn collega's zoeken vergeefs of
vertrekken naar betere oorden, want afstan
den beteekenen weinig, in Afrika.
Werk in Umtata.
Ik zeg dus Vrijdag den dienst op en ga
Zaterdagmiddag met den trein naar Umtata.
Ik vertrek 2.15 n.m. en arriveer dan Maan
dagmogen 7 uur op de plaats van bestem
ming, zoodat ik dus bijna 2 dagen en nachten
in den trein zit. Veel zin had ik niet, om nu
weer uit mijn gezin te trekken, doch gezien
de vooruitzichten op een langere werkperiode,
deed mij besluiten om door te zetten.
Wekelijks krijg is berichten van thuis. Mijn
vrouw laat mij in den laatsten brief weten,
dat er in Johannesburg 600 timmerlieden zon
der werk loopen. Dit is niet te verwonderen,
daar in den goeden tijd alles naar Joburg
stroomde, de groote stad met goede loonen.
N.ü er stagnatie komt zijn deze menschen dus
voor het grootste deel overcompleet.
Zóó is op het oogenblik de toestand. Daar
om is het niemand aan te raden zich op eigen
risico hierheen te begeven.
Umtata.
Umtata is een betrekkelijk kleine paats,
gelegen in de Transkey, nabij (je Kaapkolonie.
Het heeft ongeveer 2500 hlanke inwoners.
Groote meerderheid van Kaffers.
Het overgroote deel echter vormen de
kaffers en kleurlingen. In de streek rondom
liggen vele kafferkralen, waar zij het boeren
bedrijf uitoefenen. Zij houden ossen, koeien
en schapen, wat kippen. Verder planten ze
mielies en koren. Ze hebben betrekkelijk wei
nig zorgen, want het Gouvernement verstrekt
hun den grond. Zelf bouwen zij hun hutten
van klei en riet of eigengemaakte steen. Velen
loopen hier nog zoo goed als naakt en ook de
vrouwen hebben het bovenlijf meestal
naakt, daar het hier 's zomers erg warm is.
Het dagelijksche leven van den kaffer.
Wat de kaffers zooal aan de markt bren
gen als groenten, boter en eieren is laag in
rijs. Een paar kafferjongetjes voeren de han
delswaar per ossenwagen naar het dorp, pa
of ma komt te paard naar de markt. Vaak
ook kun je dat vrouwen met zware lasten op
het hoofd zien loopen, terwijl de man rustig
op zijn paard er naast rijdt. Meestal maken
de zwarten zich niet bijzonder druk.
De kaffers hebben hier zelfbestuur en be
zitten hun eigen „Town-hall", waar hun ver
tegenwoordigers bijeenkomen, dus hebben ze
meer rechten dan aan de „Rand".
Ik heb op het oogenblik een kaffer in
dienst. Hij draagt een soort tulband op zijn
hoofd, een in elkaar gedraaide badhanddoek,
ringen om zijn beenen, bellen in het oor, ter
wijl zijn middel versierd is met een reclarrfe-
band van pakpapier. Hij vindt zichzelf prach
tig, want iederen dag voegt hij er weer wat
nieuws aan toe. Vandaag prijkte de breede
oranje reclameband, bedrukt met zwarte let
ters van den firmanaam, doorvlochten met
rood en zwart electriciteitsdraad. Later vond
hij een kippenveer, die hij vol trots in zijn
wolligen haardos stak. Het is nog een echt
primitief mensch. Hij spreekt niets dan kaf
fertaai, dat ik maar heel gebrekkig versta.
Enaele voorbeelden: „pendoela" is omkee-
ren, „passoeloe" omhoog en „spaansie" om
laag, en daarmee moet ik me verstaanbaar
maken. De rest doe ik maar met gebaren.
Met de kaffers in de steden kun je tenminste
nog Engelsch of Afrikaansch praten. Het
schijnt me toe, dat ik de kaffertaaal niet
gauw zal leeren.
Het klimaat.
Op het oogenblik zijn we bijna midden in
den winter. Alleen overdag is het warm. In
den vroegen morgen en 's avonds kan het
soms vi]Tfffg-"koud,vfcijh! 'S'Mofgèns gaat men
met een lumberjack en jas de deur uit, om 10
uur is het vreeselijk warm, en 's avonds kom
je weer tot de ontdekking, dat je weer iets
extra's aan moet trekken.
De droogte.
Het is hier niet zoo droog als aan de „rand"
men is hier dichter b(j de zee, hoewel de I
naast bjjzijnde plaats Port St. John toch nog
plm. 60 mijl verwijderd is. Laatst ben ik voor
een weekend met de wagen naar East Lon
den geweest wat nog 142 mijl bleek te zijn.
Het doet je goed na ruim 2 jaar in het bin
nenland gezeten te hebben de zee tezien.
East London.
East London is een mooie plaats, waar het
altijd zomer is. Over het algemeen is het
leven hier niet zoo voordeelig als in Johan
nesburg daar je overal nog al ver vandaan
zit en de handelaars er wat opleggen om de
vervoerkosten te dekken.
Wegenbouw.
Over het algemeen wonen hier veel winke
liers en menschen van de wegenbouw, want
wat dat betreft is er in Afrika nog veel te
doen er zijn nog vele, bijna onbegaanbare
wegen. Kapitalen worden besteed aan wegen
aanleg en verbetering van landwegen. Ook
hier werken kleurlingen als vakarbeiders wat
wel is toegestaan. Onder hen vindt men ta
melijk goede vaklui. Hun loonen zijn echter
laag, zoo zijn zij nernstige concurrenten voor
den blanken werkman. Aan intelligentie ont
breekt het hen vaak, zoodat de blanke voor
het meer ingewikelde werk in aanmerking
komt, maar dan hard aanpakken moet om
als zooveel duurdere werkkracht zijn plaats
te kunnen behouden. Daar bij de wegenbouw
aan de kleurlingen zulke lage loonen betaald
worden beschouwt men den timmerman als
den beter gesitueerden of zelfs rijken man.
„Jullie verdient daarom maar baie geld",
wordt dan meestal gezegd.
Het werk zelf staat mij wel aan. Er wordt
hard gewerkt. De Zondagen zijn in deze klei
ne plaats doods en vervelend. Alles is geslo
ten, er is niets te doen en het dorp bezit wei
nig bezienswaardigheden. Ook is het leven in
een „boarding house" lang niet wat het thuis
is en om mijn gezin hier naar toe te halen
lijkt me ook niet aanbevelenswaardig, gezien
de slechte werk en leergelegenheid hier voor
mijn zoons.
Woningnood.
Tevens zijn hier moeilijk huizen te beko
men. Met spoed wordt daarom aangebouwd en
voor den bouwer is er voldoende werk.
Reizen en trekken voor levens
onderhoud.
Het blijft dus in dezen tijd een reizen en
trekken en iedereen zal blij zijn als er weer
wat opleving komt en terugkeer tot een rus
tiger leven mogelijk is.
Groot aantal Hollanders In de
steden.
Er zijn in Umstata slechts drie Hollanders
in tegenstelling met de groote plaatsen waar
er soms honderden zijn. Toch komt men ver
der als men de Engelsche taal machtig is.
Die wordt overal begrepen. Maar ja, men
wil altijd graag zijn eigen taal bezigen en
hieraan is het toe te schrijven, dat het met
de meesten, zoo als met mij, maar langzaam
vordert. Nu, na bijna 3 jaar spreek ik nog
maar gebrekkig Engelsch. De een leert nu
eenmaal makkelijker -alen dan den ander. Mijn
oudsten zoon die voortdurend met Engelschen
werkt en omgaat spreekt het reeds na ruim
2 jaar vlot. Op de Handelsschool had hij ech
ter al wat Engelsch geleerd. Een volgende
keer hoop ik eens wat foto's te sturen. Met
hartelijke groeten uit Zuid-Afrika.
J. v. W.
door H. WOUTERS.
'n Beetje schuw, z'n hoed diep in de oogen,
den kraag van z'n jas hoog op, stak Burks
't pleintje over naar 't kleine theater, dat hij
noodgedwongen een poos bespeelde. Ja, nood
gedwongen! Waar waren de tijden, dat hij
z n triomfen vierde in de groote schouwbur
gen van een uitverkocht huis? Toen deed
zijn naam op het affiche de menschen naar
de komedie stroomen. Tegenwoordig echter
bleven ze weg. Dat lag niet aan hem. Z'n spel
kon nog altijd meesleepend, in elk geval
amusant en origineel zijn. Nee, de algemeene
wereld-toestand was er de schuld van.
En als hij bij dezen neergang van de kunst
nog maar met opgeheven hoofd,- energiek,
met wcidsch gebaar, jovialen groet en z'n ver
overden lach dat sof-theatertje mocht betre!
den! Maar nee, als een misdadiger moest
hij erheen sluipen.Overal immers loerden lui
met rekeningen. En met den dag kwamen er
van die volgeschreven vellen bij. 't Werd een
obsessie. Hij leek wel bij iedereen in de
schuld te staan. Bij drommen maanden ze
'in: particulieren biljetten-drukkers, caféhou
ders, tooneclschrijvers, kleermakers, wie al
niet. Aan dien stroom kwam geen einde.
Dikwijls wist hij niet, lioe hij het schouw
burgje veilig binnen zou komen. De ellende
lingen bielden hem gewoon aan op straat!
Maar vanavond viel 't gelukkig mee. Nergens
dreigde bepaald gevaar. Ofschoon die me
neer, die met z'n rug naar 'in toe, 't affiche
bestudeerde, was dat niet de garage-houder,
wien hij, de hemel wist hoeveel kilometer
betalen moest? Liet-ic voortmaken, gauw,
voor het te laat was! Als een visch schoof
Burks de artisteningang in het zijstraatje
binnen. Prachtig, dat was tenminste geluk!
En hoog voegde hij den portier toe: „Je
laat niemand bij me, hoor! Goed verstaan?"
Lakoniek schudde de portier het hoofd.
Ze hoefden hem niet te vertellen, waar dc
schoen 'm wrong. Die toestandjes had-ie al
zoo dikwijls meegemaakt!
„Zelfs geen dame?" Informeerde hij toch
nog. „Zelfs geen dame" ordonneerde Burks
kort, „Je weet nooit!"
Buiten had de persoon voor het affiche
zich juist op het laatste oogenblik omge
keerd. „Verduiveld!" bromde hij verrast.
„Daar gaat Burks! Is-ie me dan toch nog
ontsnapt? Dat zal me niet gebeuren!"
Hij snelde hem achterna, maar de por
tier was onverbiddelijk.
„Meneer Burks kan tijdens zijn optreden
niet gestoord worden," was 't eenige, wat-
ie al op de beweringen van den ander bij
herhaling en met groote koppigheid te
antwoorden had.
„Jawel, jawel" mompelde de auto-verhuur
der nijdig. „Dat kennen wc. Als ik maar
geld kwam brengen, hé? Dan zou ik wel
anders ontvangen worden"! Dc portier ging
er niet op in. De veronderstelling, dat ie
mand aan dc artisten-ingang van het thea
ter geld kwam afdragen, was dan ook te
absurd, dat men daar zijn hoofd over zou
vermoeien. „Hoe laat is dc voorstelling af-
geloopen?" vischte de ander, nu wat vrien
delijker. „Dat zal tegenelf uur zijn",
deelde, na een korte aarzeling de portier
'm mee Hij meende, dat hij hiermee althans
niet buiten zijn boekje ging. „En is meneer
Burks tot aan 't eind van 't stuk hier"
wou de ander nog graag weten. De portier,
op z'n qui-vive, beschouwde dit als een
strik-vraag. Hij haalde z'n wenkbrauwen op,
dacht diep na, de garage-houder greep in
z'n vestzak. „Ja", besloot de Cerberus nu
snel. „Ik ben ook maar een mensch! En als
ik het niet zeg, vertellen ze 't 'm misschien
vóór, aan 't loket".
Zoo kwam de man, die dc macht van het
fooitje kende, te weten, dat Burks tot aan
het slot van dc voorstelling op 't tooneel
stond.
„Ik kon eigenlijk wel eens gaan kijken"
vond de autoverhuurder. „Ik zie dien Burks
graag, al bezorgt ie me kop-zorgen. En op
die manier kom ik straks niet te laat."
Hij kocht een kaartje.
't Was anders wel idioot. Als iemand een
vrij-biljet had verdiend! Enfin, zoo gaat het
op de wereld. Het stuk was nog geen vijf
minuten aan den gang of hij omuseerde zich
Baby leert, dat
aan alles een ein-
de komt!
kostelijk. Een reuze komiek, die Burks, hij
had van die gekke stem-uithalingen, waar
je je een ongeluk om lachte. En hij 'iaU
niets aan z'n gezicht of zoo hoeven te doen.
Burks kwam op zooals hij was. En dat was
al genoeg om het publiek in dc stemming
te brengen. Ja, Burks leek bijzonder op
dreef. Toch werd hij even afgeleid door dat
hem al te bekende gezicht in de zaal. Was
dc kerel hem dus gevolgd, liet hij niet los.
Dat kon straks wat worden! Om het er be
nauwd van te krijgen! Maar nu zou hij hem
laten lachen, zoo erg als hij nog nooit ge
daan had. Wie wist, vermurwde hij hem
op die manier. Een geamuseerd mensch was
dc kwaadste niet. Dc voorstelling was afgc;
litopen, de garagehouder posteerde zich bij
dc artisten-ingang. Het ging hem haast aan
het hart. Die Burks had 'm zoon lollige
avond bezorgd. Maar die rekening was te
hoog opgeloopen. En als hij bedacht, met
welke uitvluchtjes Burks hem al maanden
had afgescheept, werd hij weer nijdig, het
moest nu dus maar! Hij wachtte al een
kwartier. Een acteur ging hem voorbij, die
hem een heetje verbaasd bekeek. Dan een
actrice, voor wie hij den hoed even lichtte:
ook een tooneelspeelster was een dame.
Weer een acteur. Maar de persoon, om wien
het hem te doen was, waar bleef die? De
brandweer passeerde hem. „Is meneer Burks
er nog?" vroeg de schuldeischer ongeduldig.
„Ja, ik geloof het wel" antwoordde de ge-
uniformde onverschillig en hij stapte het
straatje in. „Drommels," schoot het den
ander plots te binnen, als hij me nu maar
niet weer ontglipt! Die artisten hebben van
die foefjes". Op een holletje liep hij den
hoek om naar den ingang van den schouw
burg.
Daar was alles al donker en de deuren
waren gesloten. Nee, hij moest gauw te
rug! Weer een acteur, nog een acteur en
een actrice. Die vroeg hij maar niets. Dat
was toch boter aan de galg gesmeerd. Nu
kwam er iemand naar buiten, die bepaald
van de administratie was of zooiets. Een
acteur had geen baard en zag er in het
algemeen niet zoo keurig gekleed uit. „Is
meneer Burks er nog", vroeg de ander
weer -popelend. „Ja, hij is in zijn kleed
kamer" sprak de meneer kalm. „Hij zal wel
dadelijk klaar zijn. Maar waarom gaat U
niet naar binnen?" Dat liet de man zich
geen tweemaal zeggen! Snel ging hij dan
ook op de uitnoodigiiig in. Hij trof het dat
hij de portier niet meer zag. Hij liep een
gammel gangetje door, stond dan wat
een bof! voor een deur, waarop met krijt
geschreven stond „Burks". Ha, de kleedka
mer waar hij wezen moest! Hij klopte. Er
kwam geen antwoord. Hij herhaalde die
vergeefsche poging. Daarop deed hij de
deur open er brandde nog liciht in de
kamer maar er was niemand.
„Waar is meneer Burks?" schreeuwde de
garagehouder al half de kamér uit. De por
tier kwam aangestapt. „Die is al weg", zei
hij en zijn gezicht stond ondoorgrondeliik.
„Weg? da' kan niet", riep de ander buiten
zichzelf. „Aan de schouwburg kan alles me
neer", verzuchtte de Cerberus min of meer
wijsgeerig. De ander keek verwilderd, stond
nog in aarzeling. ,„Ja, ik moet nu sluiten",
maakte de portier er een eind aan. „Of wilt
U hier misschien overnachten?"
Met een vloek stormde de auto-verhuur
der het straatje in.
In het café „De Metropole", waar nog wel
eens artisten kwamen, trad een keurig ge
kleed heer binnen met een zeer verzorgden
baard en keek rustig rond. „Ik begrijp niet
waar Burks blijft", zei de acteur van Stap-
pelen tot een collega". „Ik had toch met
hem afgesproken." „Bonsoir", zeide meneer
met den baard, doch nu niet op den gema-
nierden toon, waarop hij zoo even tot den
garage-houder gesproken had. Van Stappe-
len keek verwonderd op. „Burks", stelde de
meneer zich dan voor en hij lachte geheim
zinnig. „Nee, maar," riep van Stappelen
uit, hem nog nauwelijks herkennend. „Wat
heb je nu in 's hemels naam uitgehaald?"
„Och, ik zocht een nieuwe creatie", maak
te Burks er zich vanaf en die schijnt me
wel gelukt te zijn! Het leven eens kunste
naars wordt anders met den dag moeilijker.
Je moet tegenwoordig in liet zakelijke leven
ook al komedie spelen."
Proeven hadden bevredigend ver
loop.
De commissie voor het kunstmatig drogen
van gras deelt ons het volgende mede:
De proefnemingen, die in 193S genomen zijn
in Leeuwarden, Burum en Stolwijk, met het
kunstmatig drogen van gras, hebben een be
vredigend verloop gehad. De uitkomsten
hiervan zijn vermeld in de eerste mededee-
ling van de commissie voor kunstmatig dro
gen van gras, uitgegeven door het Centraal
Veevoederbureau. De bestudeering van het
vraagstuk kan dit jaar, dank zij den steun
van de regeering, met kracht worden voort
gezet en de proefnemingen zijn nog eenigs-
zins uitgebreid.
Een zeer belangrijke proefneming, die
hoofdzakelijk door particuliere instanties
wordt uitgevoerd in samenwerking met het
Centraal Veevoeder Bureau is de proef in
Langweer, waar geheel op fabriekmatige
wijze met een installatie van groote capaci
teit wordt gewerkt. Hier wordt het systeem
Pohrson toegepast, dat reeds in Skandina-
viö met succes ingang vindt.
Het vcrschc gras wordt gohakseld, daarna
gedroogd en gemalen en tenslotte in den
vorm van koeken afgeleverd. Dc eerste in
druk, die men van het bedrijf krijgt, is gun
stig, het bedrijf is geheel fabriekmatig in
gericht en het eindproduct ziet er zeer goed
uit. Men zal natuurlijk verdere resultaten
moeten afwachten voor er een oordeel gege
ven kan worden.
Verder is er nog een proefneming opgezet
in samenwerking met de gemeente Kam
pen, die echter nog niet in gang is maar
waarschijnlijk in don loop van deze maand
bedrijfsklaar zal komen Het betreft hier 'n
Zwitscrsch systeem, dat bij de voorloopige
beproevingen in Zwitserland een gunstig
resultaat opleverde. Uiteraard zullen de er
varingen hier te lande afgewacht moeten
worden.
Veel belangstelling.
Behalve deze proeven, waarmede het
Centraal Veevoeder Bureau bemoeiingen
heeft worden er ook door anderen pogin.
gen aangewend om het procédé op commer-
cieele basis toe te passen Het blijkt dat
zoowel van de zijde van de directe produ
centen en verbruikers als van de zijde van
hen die bij de mengvoederfabneage zijn ge
ïnteresseerd, belangstelling voor dit pro.
bleem bestaat.
In dronkenschap een iiets g«.
stolen. De Haagsche recht
bank eischt echter zware stral-
fen.
Streng treedt de justitie tegenwoordig op
tegen bedrijvers van rijwieldiefstallen, wel
ke in de residentie nog maar at te vaak
voorkomen, en ook tegen de helers van de
gestolen rijwielen worden zware straffen
geëischt.
Zoo vorderde de officier van justitie bij
de Haagsche rechtbank gisteren tegen den
27-jarigen chauffeur C. K„ die tezamen niet
zekeren B. een aantal rijwielen op verschil
lende plaatsen in den Haag heeft weggeno
men, een gevangenisstraf van twee jaar,
welke straf eveneens geëischt werd tegen
den 42-jarigen los-werkman Ph. L. van P„
die de gestolen rijwielen heeft bewaard en
opgeknapt en op een avond ook zelf uit
stelen is gegaan.
Dit laatste feit zoo betoogde verdach-
fes verdediger, beging hij in dronkenschap,
het was maar een grapje. Hij wilde het rij
wiel ergens verderop zetten, zoodat men hem
dit feit niet te ernstig moest aanrekenen.
Een jaar gevangenisstraf werd ten slotte
gerequireerd tegen den 24-jarigen lichtdruk
ker B. N. van H„ die in Maart van dit jaar
drie rijwielen heeft gestoli
Uitspraak in deze zaken 27 Juni.
Weer voor één millioen kronen
aan valuta consenten beschik
baar gesteld.
De Deensche valuta-centrale heeft dezer
dagen overleg gepleegd met den bedrijfs-
raad voor tuinderij en bloemisterij en het
resultaat daarvan is, dat dit jaar valuta
consenten voor den invoer van bloembol
len uit ons land voor eenzelfde totaal-be
drag als verleden jaar. of 1 millioen Deen
sche kronen, beschikbaar gesteld zullen wor
den.
Een der leden van den bedrijfsraad heeft
in een persgesprek medegedeeld, aldus de
Scandinavische corr. der N. R. Crt., dat de
Deensche productie van bloembollen thans
zoo groot is, dat die invoer ter waarde van
1 millioen kronen voldoende is om de ver
dere behoefte tc dekken. De Deensche bloem-
bollenvelden liggen vooral op Amaga en ver
der op het eiland Turo en bij de Ribe en
Aarhus in Jutland, maar voorts zijn er vele
kweekers, die zelf de bloembollen telen,
die zij noodig hebben voor het „trekken" van
bolbloemen in den winter, voornamelijk te
gen Kerstmis.
Bovengenoemde vereeniging hield op Zon
dag 11 Juni '39 haar 6e buitenlandsche vlucht
vanaf het station Compiègne, afstand 410
km. In concours waren 107 duiven, welke met
een W.N.W. tot N.W. wind (regen) om 7 uur
des morgens in vrijheid werden gesteld. Het
liet zich 's morgens reeds aanzien, dat het
concours een abnormaal verloop zou hebben.
De eerste prijsvliegende duif werd geconsta
teerd om 14.02.38. De 22e of laatste prijs
vliegende duif om 15.28.13. De meeste vogels
kwamen pas des middags na 4 uur op hun
hok terug. De verliezen waren echter niet
boven normaal. Prijzen en punten werden ais
volgt verdiend:
Riemers 1, 5, 12, 15, 19, 21, 22 met 103
punten; Koger 2, met 32 pnt.; Mulder 3, 44,
met 63 pnt.; Buis 4, 6, 7, 9, met 110 pnt.;
Brand 8, met 26 pnt.; Giesbers 10, met 37
pnt.; Felkers 11, met 23 pnt.; Scholte 13, 18,
met 37 pnt.; Peute 16, met 32 pnt.; Rietveld
17, 20, met 32 pnt.
Onderstaand volgt nog de stand van het
Vitesse-kampioenschap
1. Riemers 622 punten; 2. Buis 481 pnt.; 3.
Scholten 444 pnt.; 4. Peute 440 pnt.; 5. Mul
der 347 pnt.
De rest allen onder de 300 punten.
Stand van het totaal-generaal oude vluch
ten: 1. Riemers 772 punten; 2. Peute 495 pnt.;
3. Scholten 482 pnt.; 4. Buis 481 pnt.; 5.
Mulder 421 pnt.
callantsoog
SCHOOLREISJE.
Maandag hebben de kinderen van de
eerste, tweede en derde klasse der 0._ L-
School alhier hun jaarlijksch schoolreisje
naar Schoorl en Bergen gemaakt. Hoewel
het weer tijdens het vertrek niet zoo aan
lokkelijk was, klaarde het later wat op en
heeft men er absoluut geen hinder van Se'
had.
Het is een prettige dag geweest. De jon
gens en meisjes hebben heerlijk gespeeld in
Schoor] en Bergen. In Bergen is een wande
ling gemaakt en de hertenkamp bezichtigd.
Ook heeft het onderwijzend personeel met
de commissie onderlinge wedstrijdspelen ge
organiseerd, die wel zeer in den smaak zijn
gevallen.
Opgetogen kwam dc stoet thuis, waar de
muziek een vroolijk thuiskomst bereid
had.
Het hoofd der school dankte fen slotte
allen, die aan het slagen van het feest had
den medegewerkt.
Naar we vernemen gaan de leerling®!1
der hoogste drie klassen 3 dagen naar NU'
megen en omgeving. Lang niet mis!
GEVONDEN.
Een goude damesringetje. Inl. ter secretarie»
