De Brabantsche Brief
van
RADIO
DE VLIEG
PROGRAMMA
vaart uit
De Gestapo leert jiddisch
Ulvenhout, 15 Juni 1939.
Amlco,
Als 't gewas in den
akker fout gaat, dan
«taan de boer twee
wegels open, die hij
gaan kan om die fout
goed te maken.
Hij kan, van den
vroegen mergen tot
den laten avond, ge-
waske, veur gewaske
mee z'n twee zenuw
achtige handen gaar
behandelen (bespui
ten, ontluizen, bemes
ten of snoeien, al navenant) en heel den tijd
„redden wat er te redden valt".
Of hij kan, als 'nen soortement „Knots"
peerd en ploeg veur den draad halen en in 'n
paar uren heel den zieken akker ofgooien
Veul boeren, ook boeren zijn „maar"
menschen, zullen doen als dieën eerste en
heel den kustelijken groeitijd verknoeien aan
'nenmisoogst.
Enkelen, ook onder boeren zijn Knot
sen, zullen doen als dieën tweede en den
rommel vernietigen om 'nen nuuwen zaai te
probeeren.
Ik zeg nie, dat den tweede 't wint. De
„winst", den zegen, mot komen van Onzen-
lievenheer enne... naar ons menschenbegxip
valt dieën zegen er dikkels neffen.
Maar één ding weet ik wél't ziek van
dieën akker zal gin kans krijgen te vreten
aan dieën tweeden boer z'n zielement
'n „Winst", dunkt me, die 't „verlies" van
'nen zieken akker dubbel-en-dik weerd is!
Want den boer, die eiken mergen opstaat
mee de gedachten aan zijn onmogelijke taak
om den zieken akker gezond te maken; die
's avonds naar bed gaat mee bevende lede
maten, óp van die onmogelijke taak; die nie
slapen kan van 't getob, tot op 't end z'n
doffe angstoogen die ziekte in z'n zielement
verrajen, dieën boer, die nie op tijd z'n ver
lies kon nemen, dieën sukkelèèr verspuit,
aan 'n weerdelooze zaak, Geld, Gezondheid
en Geluk Die vloekt, die bidt, die eischt, die
smeekt, die kettert, die knielt om iets dat
al glad verloren wés, toen hij begost met
„redden wat er te redden viel".
En dieën boer, wien zijnen akker wat groot
en zijnen hart wat klein is, dieën boer, wien
zijn hart te klein is veur zijn akkerbezit, zal
de akkerziekte zóó aanvreten, tot op eenen
dag, 't dwangbuis om zijn tot pezen gewerk
te, schokkende lejen wordt gesnoerd.
Mee den typischen moed-van-den-lafaard
werkte-n-ie z'n eigen onder. Van den lafaard,
ja, die op 'nen ontstellenden mergen z'n ver
lies nie nemen kost.
Ge zou kunnen zeggen „dieën z.g. lafaard
van jou, Dré, is tenslotte toch maar 'nen on-
fortuinigen kwiebus, die nie gezegend wierd
mee den moed, 'm, volgens jou, ontbrikt...!"
Mis, amico. Ik geloof eerderden moed,
die deuzen mensch ontbrak, was gebrek aan
'n deugd. En deugden zijn eigenschappen, die
Wij, eigens motten één- en opkweeken
En waarom ik deus week 'ns van dieën laf-
fen boer gewaag Om dezelfde reden, als
waarom ik oe vertelde van den Knots, die
den Roofridder, die 'n heel durp tartte en
tergde, mee huid-en-haar opfrat, deur 'm
eenen keer half dood te ranselen in zijnen
eigen burcht en deur 'm den tweeden keer
klem te zetten, mee 'n begaaide broek, op
zijnen eigen bureel. Dét zal oe als „ridder"
gebeuren Ook zooiets vreet, lijk 'nen zie
ken akker bij 'nen kleinhartigen boer, aan
oew zielement tot gekworden toe (Ge kunt
beter allebei oew beenen breken, al is 't
onder den auto van oewen „edelen vriend"...!
Maar genogt.
Ik gewaagde van den dapperen Knots, dieën
kustelijken vrijbuiter; nou gewaag ik van den
laffen boer, dieën triestigen tobber, omda 'k
geloof, neeë, omda 'k wel zekers weet,
dat de lafheid eene is van de „Egyptische
plagen", waarmee de Weareld-van-vandaag
geslagen wordt.
Of, amicQ beziede gij 't als dapperen moed,
dat de volkeren, tot de tanden gewapend, van
uur tot uur zich zwaarder bewapenen...?
Ik durf te zeggen als 't dat was, manne-
Hjken moed, dan was er lank oorlog gewist
Want aan wapentuig (en...haatis toch gin
gebrek. Daar is meer dan genogt van, om de
„samenleving", ik zeg „samenleving",
tien keer uit te roeien
Of is 't klinkklaren moed en durf, dat
Staatsmannen malkaar geregeld mee cijfers
en parades, mee zonsverduisterende lucht-
maneuvels overschreeuwen over eigen onver
slaanbaarheid
Allee, 'nen grooten bek gold toch nooit
veur 'n bewijs van grooten moed
Getuigt 't van moed- soms, al dieën diplo-
matieken konkelfoes van bij-malkaar-krui-
pen Is 't toch gin diep vernederende ver
tooning, dat „vriendjes"-maken-teugen-mal-
kaar Is 't nie volkomen in den levensstijl
van dieën auto-ongelukken-makenden-roof
ridder, dieën Ridder O.M. Vantte-Cottse, die
op 't end klem zat mee... r.ouja, mee open ra
men
En bewijst 't moed, amico, als telkens alle
Beurzen inzakken, omdat hier of daar weer
eenen kearel mee den vuist op zijnen zwaar-
beveiligden prikstoel slaat Dat effecten van
bloeiende weareldzaken genoteerd staan mee
breuken van b.v. 17/32 Aandeeltjes ge
kocht veur twintig guldens, nochtans stuk
ken van Weareldbedrijven „zakken" en
„stijgen" mee 1/64 punt Getuigt zulke
krentenwegerij vanMOED
Onbetaalbare Staatsschulden maken, mee de
vanzelfsprekende gedachte, dat onze kindskin
deren veur die schulden wel zullen kromlig
gen of, misschien, are schulden wel zullen
deurschrappen, is dat zoo'n dapper Staatmans-
schap
Critiek smoren onder wettelijke overmacht,
getuigt dat van zedelijken moed
't Is toch nie véul beter, dan boeken ver
branden
Zeker 't critieke onderkruipsel is mateloos,
gemeen, valsch en gluiperig. Ik heb er eigens
wel ondervinding van. Méér... ge gaat toch
veur onderkruipsel nie uit den weg
Op d'allerschoonste critiek wordt gin boek
méér verkocht! De critiek heeft 'r eigen ka
pot gekonkeld, lijk 'n kletserig buurwijf, dat
niemeer wordt geloofd.
Ik heb van m'n leven 'nen Justitie-ambte-
nèèr gekend, die zóó van leer trok teugen 'nen
geboeiden verdachte, aan den ketting gehou
wen tusschen twee marechaussees, dat de
Rechtzaal vol liep, als deuzen ambtenéér z'n
requisitoir uit gong blaffen.
Kwam den veroordeelde vier, vijf jaren la
ter uit de gevangenis, dan liet dieën ambte
néér zijn huis 's nachts belegeren mee tot de
tanden gewapende rijksveldwachters. Ochérm
Of zoo 'nen ondervoeden ongelukkige, na ja
ren tralie-leven nog één gedachte had aan den
„held", dienie eens 't vonnis had ge
veld
Dikkels denk ik aan dieën „dappere", als ik
in de kranten lees, dat na de „rede" van
Staatsman Dieëndie, de oorlogsbegrooting van
zijn Land, weer mee zooveul honedrd millioen
zijn Land, weer mee zooveul honderd millioen
Zeg, amico, seerjeus, is dat teugen-
woordig nou allemaalmoed
Lafheid is een van de ergste plagen die over
de weareld gekomen zijn. En ook wel een van
de vernederendste
Of is 't veur de weinige kearels die er nog
zijn, soms zoo verheffend, amico, dat hier en
daar ter weareld wierdi gestichtmannen
bonden
Beter „mannekesbonden Bonden, opge
richt mee 't doel, om de mannekes te bescher
men teugen den stijgenden invloed der
vrouw
Mannen, die eigens de Regeeringen in han
den hebben; die eigens 't gezag vasthebben;
die aan 't hoofd van de geldweareld staan; die
banken, bedrijven, industrieën beheeren; die de
legers uitmaken; die alle, alle machtposities
innemen, in Kerk en Staat, die mannen heb
ben bonden noodig, om opgewassen te
zijn teugen de brutaliteit van de „mannekes-
vrouw"
Wat 'nRidders
Aan den eenen kant legers oprichten onder
wiens paradepassen de eerde dreunt.
aan den anderen kant mannekesbonden oprich
ten ter beveiliging teugen de wefkes Wat
'n... Ridders!
'k Begin zóó langzamerhand iets te begrij
pen van 't brouwen van gif- en stikgassen.
Van 't inbrieken van onzichtbare duikbooten.
Van de millioenen kilometers ondergrondsche
schuilplaatsen, waarmee de eerde, waarmee
de schoonste stadsparken ver-korven zijn. Er
wordt aangestuurd op 'nenonzichtbaren
oorlog, deur Ridders, die bang zijn van
Vrouwen
Ik kan nou, achteraf,, nog respect krjjgen.
veur dieën laffen boer, die z'n verlies nie
dorst te nemen en z'n eigen krankzinnig ploe
terde op dieën zieken akker?
't Moderne geridderte nimt gin énkel risico!
't Kruipt weg en oorloogt mee sluipmetho-
den. Staat toe, dat vrouwen 't geweer over
den schouwer gooien. Dat de vrouw, deur God
geschapen tot 't Moederschap, geheiligd
in 't voorbeeld van de Moeder-Gods, dat
die vrouwen geoefend worden in 't neerschie
ten van anderer Moeder's zonen!
Dat kaerels op kearels schieten,... allee!
Wat is den eenen kearel aan den andere
gelegen
Maar dat vrouwen mannen gaan neerschie
ten...! God, 't is zoo teugen alle natuur.
Vader en Moeder en geboortegrond heeft de
vrouw altij geren verlaten om gelukkig te
kunnen leven mee den man, waarop... ze van
daag mot leeren schieten, links in de borst!
Ik geloof, deuzen laagsten vurm van teu
gennatuurlijkheid, deuze diepste verket
tering van den Schepper Zijn bedoelingen,
is „alleen maar" 't toppunt van de teugen
natuurlijkheid die gelegen is in de weinige
voorbeelden van lafheid, hiei boven genoemd.
Mannkesbonden.
Vrouwenlegers, 't is...
om van te kotsen!
Dit als antwoord op 'n paar vragen „wie
toch die droeve Ridedrfiguur O. M. Vante
Cottse is." Sommigen hadden 'm herkend.
Ochja, da's meugelijk. Daar zijn van die wan
delende karakaturen. Hij loopt rond in Ulven
hout, in Terneuzen, in Enkhuizen, in Ruwiel,
Appelscha en Simpelveld. 't Is mee 't gerid
derte al sjuust eender gesteld, als mee alle
andere kwalen (éen L, zetter!)
Als ge op 'nen kwajen dag mee zoo'n
kwaal wordt opgescheept, terwijl ge'r
vroeger bekanst nooit van had gehoord,
dan kunt ge niemand meer spreken, of die
had óók die kwaal, of ze kwam in z'n familie
veur!
Maar 't „Roofgeriddert", amico. da's iets
lijk de snotbacil. Daarmee is heel de weareld
verpest. Den naam „Roofgeridderte" is zoo
veul als 't potjeslatijn veur de kwaal, dat in
doodgewoon Ulvenhoutsch beteekent: „Laf-
bekkendom!
En dat er veul op trekken, wiedes!
Ik zee al: 't is iets lijk de snotbacil; ze
•heerscht over de heele weareld. En daarom
zette-n-ik den Knots in den schoonen lijst
van 'n paar fullitons. Ik mag 'm zoo geren
en nog 'ns, ik zeg 't mee plazier: hij is weer
heelegaar beter. En 't zou me nie verwonde
ren, of hij kuiert nog wel 'ns 'nen keer meer
deur oewen krant.
Maar nou schei 'k er af.
Veul groeten van Trui (van deuzen prots-
makert hoeft ge wezenlijk nooit bang te zijn,
ik word tenminste gin lid van 'nen mannekes-
bod!) Dré III, den Eeker en als altjj gin
horke minder van oewen t.a.v.
DRE.
ZONDAG 18 JUNI 1939.
Hilversum I, 1875 en 415.5 m.
8.30 KRO. 9.30 NCRV. 12.15 KRO. 5.00
NCRV. 7.45—11.30 KRO.
8.30 Morgenwijding.
9.30 Gewijde muziek (gr.pl.).
9.50 Nederlandsch Hervormde Kerkdienst.
Hierna: Gewijde muziek (gr.pl.).
12.15 Middenstandpraatje.
12.35 KRO-orkest (1.00—1.20 Boekbespre
king).
I.45 R.K. Dameszangkoor met pianobegelei
ding.
2.00 Godsdienstonderricht voor ouderen.
2.30 Gramofoonmuziek.
2.45 Inleiding volgende uitzending.
3.00 3e acte van de opera „Die Walküre"
(opn).
4.10 Gramofoonmuziek.
4.30 Ziekenhalfuur.
4,55 Gramofoonmuziek.
5.00 Gewijde muziek (gr.pl.).
5.20 Gereformeerde Kerkdienst. Hierna: Ge
wijde muziek (gr.pl.)
7.45 Berichten.
7.50 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP, mededeelingen.
8.15 KRO-Symphonie-orkest en de Koninklijke
Zangvereeniging Schiedams Mannenkoor
„Orpheus".
9.00 Radiotooneel.
9.20 Vervolg concert.
10.10 Rococo-octet en gramofoonmuziek.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Epiloog.
II.00—11.30 Esperantolezing.
Hilversum n, 301.5 m.
8.55 VARA. 10.00 VPRO. 12.00 AVRO. 5.00
VARA. 8.00—12.00 AVRO.
8.55 Orgelspel.
9.00 Berichten.
9.05 Tuinbouwhalfuurtje.
9.30 Orgelspel.
9.40 Causerie: „Van Staat en Maatschappij".
9.59 Berichten.
10.00 „In de vreugde dezer dagen", toespraak.
10.30 Protestantsche Kerkdienst.
11.50 „Tot de Vrijzinnig Luthersen", toe
spraak.
12.00 Cyclus: „Weg met de staketselen".
12.20 Berichten: Hierna: Omroeporkest en so
list.
1.30 Causerie „Wat er in Indië gebeurt".
1.50 Gramofoonmuziek.
2.00 Boekenhalfuur.
2.30 Baarns klein gemend koor.
2.50 Gramofoonmuziek.
3.00 Residentie-orkest en soliste. In de pauze:
Gramofoonmuziek.
4.25 Gramofoonmuziek.
4.30 Dansmuziek (gr.pl.) en reportage.
5.00 Jack de Vries' Internationals en solist.
5.30 Voor de kinderen.
6.00 Esmeralda,
6.30 Sportpraatje.
6.45 Sportnieuws ANP, gramofoonmuziek.
7.00 VARA-Kalender.
7.05 Causerie: „En toch ben ik van meening,
dat..."
7.20 „De Juni-feesten van de Jonge Pieter
Jellen", toespraak.
7.30 Bravour en Charme.
8.00 Berichten ANP, radiojournaal, mededee
lingen.
8.20 Residentie-orkest en solist,
9.15 Toespraak.
9.20 Gramofoonmuziek.
9.25 Radiotooneel met muziek.
10.05 AVRO-Amusementsorkest en de Melody
Sisters.
11.00 Berichten ANP, Orgelspel.
11.30—12.00 AVRO-Dance-Band.
MAANDAG 19 JUNI 1939.
Hilversum I. 1875 en 415.5 m.
NCRV-uitzending.
8.00 Schriftlezing, meditatie.
8.15 Bericljten, gramofoonmuziek (9.309.45
Gelukwenschen)
10.30 Morgendienst.
11.00 Christ. lectuur.
11.30 Christ. Friesche uitzending.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.30 Orgelspel.
I.30 Stichts Salon-orkest en gramofoonmuz.
3.00 Voor tuinliefhebbers,
3.40 Gramofoonmuziek.
3.45 Bijbellezing.
4.45 Gramofoonmuziek.
5.15 Voor de kinderen.
6.15 Gramofoonmuziek.
6.30 Berichten, vragenuurtje. (7.007.15
Berichten.).
7.457.55 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP, herhaling SOS-ber.
8.15 Gramofoonmuziek.
8.45 Causerie: „Kerkgebouw en Kerkdienst
omstreeks 1600".
9.15 Orgelconcert.
10.00 Berichten ANP, actueel halfuur.
10.30 De Vedelaars.
10.45 Gymnastiekles.
II.00 De Vedelaars.
11.25 Gramofoonmuziek,
Ca. 11.5012.00 Schriftlezing.
Hilversum n, 301.5 m.
Algemeen programma, verzorgd door de
VARA. 10.20 VRPO.
8.00 Gramofoonmuziek. (ca. 8.16 Ber.)
10.00 Morgenwijding.
10.20 Orgelspel.
10.50 Declamatie.
11.30 Viool en piano.
12.00 Gramofoonmuziek.
12.15 Berichten.
12.17 Jack de Vries' Internationals en soliste.
12.451.45 Gramofoonmuziek,
2.00 VARA-orkest.
2.20 Fantasia en het VARA-orkest.
3.00 Declamatie.
3.30 Zang, piano en gramofoonmuziek.
Ben welgedane, zwarte vlieg
Vloog breed de kamer in,
En meldde zich al gonzend aan
Als lid van het gezin.
Ze zweefde hier, ze zweefde daar,
Ze tolde langs het glas,
En dacht, dat ze als zomergast
Verbazend welkom was!
Het was een jeugdig exemplaar,
Voor 't eerst spontaan op pad,
Een vlieg, die nog van haar bestaan
Geen ondervinding had!
Ze dacht zoo: Met wat goeden wil
Kom 'k overal terecht,-
Dus gons ik hier en daar wat rond,
Maar... dat bekwam haar slecht!
Want als ze even rusten ging,
Dan plofte, telkens weer,
Een groote, zwarte schaduwhand
Angstwekkend naast haar neer,
Een vliegenklapper of een krant,
Maar niemand kreeg een kans,
Ze was nog lenig en gezond,
En ze ontsprong den dans!
En veilig aan de zoldering,
Daar was ze buiten schot,
Bepeinsde ze met vagen blik
Haar ongewone lot.
Ze was tevreden haast met niets,
Nooit had ze een bezwaar,
Ze had geen wapen of zooiets,
En tóch men sloeg er naar!
Ik wist geen antwoord voor de vlieg,
Of eigenlijk ook wel,
Maar 'k gaf dat antwoord liever niet,
Een vlieg denkt niet zoo snel!
Ik opende heel stil het raam,
Een snelle afscheidsgroet,
Toen vloog ze met een breeden zwaai
Weer 't zonlicht tegemoet!!
Juni 1939. KROES.
(Nadruk verboden).
't Kan te pas komen.
Het Duitsche Ministerie van Oorlog orga
niseert thans voor militaire ambtenaren
cursussen in verschillende vreemde talen,
o.m. het Jiddisch. Aan deze cursussen
zoo verneemt de Jewish Cronicle van 9 Juni
j.1. zullen ook leden van de geheime
staatspolitie deelnemen. Als reden voor de
toevoeging van het Jiddisch wordt veronder
steld, dat bij een eventueelen Duitschen
aanval op Polen en Roemenië de ambtena
ren te doen zullen krijgen met een groot
aantal Jiddisch-sprekende Joden.
Het Jiddisch is de volkstaal van de Jood-
sche massa in Oost-Europa. Het ontstond in
de Middeleeuwen onder de Duitsche Joden,
die het op hun emigratie naar Polen en Bo-
hemen hebben medegenomen. In Duitsch-
land wordt deze taal sedert de emancipatie
der Joden niet meer gesproken. Het Jid
disch is een gemengde taal; het hoofdbe
standdeel wordt gevormd door het Duitsche
clement, ongeveer een vierde deel is af
komstig uit liet Hebreeuwsch, en naar schat
ting een tiende deel uit de Slavische talen.
Het wordt geschreven met Hebreeuwsche
letters. Het heeft een eigen literatuur, welke
in de dertiende lot de negentiende eeuw
hoofdzakelijk religieus was en sindsdien
eveneens in sterke mate een wereldlijk ka
rakter draagt.
4.30 Voor de kinderen.
5.00 Orgelspel.
5.30 Gramofoonmuziek.
6.00 Esmeralda.
6.28 Berichten.
6.30 Muzikale causerie (met gramofoonmuz.)
7.00 VARA-Kalender.
7.05 Sportpraatje.
7.308.00 Pianovoordracht.
8.05 Berichten ANP.
8.15 „Een achtste eeuw Zonnestraal", toe
spraak.
8.25 Gramofoonmuziek.
9.00 VARA-orkest en solisten.
10.00 Berichten ANP.
10.10 Jack de Vries' Internationals.
10.40 Declamatie met harpillustratie.
10.5512.00 Gramofoonmuziek.
feuilleton.
Ethel M. Dell
42.
Er was bovendien iets wilds en vurigs in
haar zelf, dat nog geen uitweg had gevon
den... iets, dat haar soms midden in den
nacht uit haar slaap deed opschrikken en
haar bijna bang maakte. Hoewel ze wist, dat
ze veilig was en dat Reuben haar niet meer
aan zou raken, bleef haar het gevoel kwel
len, gevangen en ingesloten te zijn en haar
ziel schreeuwde het uit in verweer. Ze kon
In Rolfe geen minnaar zien en het kwam haar
voor, dat ze de eene slavernij slecht9 voor de
andere verwisselde.
De verachtelijke blik, waarmee Behnda haar
opnam, als ze elkaar bij toeval ontmoetten,
voegde nog brandstof toe aan het vuur, dat
In haar smeulde. Ze wist, dat Belinda haar
nooit had mogen lijden en ze had een sterk
vermoeden dat Rolfe's voorkeur voor haar
zelf daarvan de oorzaak was; maar ze voe e
zich te ongelukkig om ook maar eenigsz s
triomfantelijk te kunnen zijn. Ze was bang
voor Rolfe. Hij overheerschte haar te veelen
er waren oogenblikken, waarop ze geloofde,
dat ze hem met plezier aan Belinda zou he
ben overgedaan.
Iedereen in Beam scheen haar verachtelijk
aan te zien of ze verbeeldde het zich en
vermeed het zooveel mogelijk bij dagbeh in
te gaan. Emily sprak niet tegen haar en
Micky keek haar schichtig aan en hield zien
schuil zoodra hij haar zag. De gedachte,
hien hen tweeën als kameraden in het on„
hik zou kunnen beschouwen, stond haar te
gen en ze vermeed hem even hardnekkig als
hij haar.
Ze maakte geen toebereidselen voor haar
huwelijk. Het leek alles zoo onwerkelijk... zoo
phantastisch zelfs... dat ze er zich niet toe
kon brengen het te beschouwen als een ge-
beurtenns, die werkelijk zou plaats hebben en
die met snelheid naderde. Het was zoo ver
schillend van de vage droomen uit haar meis-
jesteijd, dat er voor haar iets griezeligs en
weerzinwekkend in was. Ze meed iedereen in
deze dagen en het was haar, of iedereen haar
evenzoo ontliep.
Er was maar één ding, dat ze prettig vond.
Dat was om tegen den avond, in de kille
Decemberschemering, tegen den lagen muur
te leunen en te zien, hoe de golven van het
aanrollend getij braken tegen de pier en als
schuim uiteen spatten. Dat gaf haar rust,
omdat haar eigen onrust er klein bij leek.
De stem van de zee was haar lief, zoowel
als haar grauwe oneindigheid. De grootsch-
heid ervan wischte alle kleinere dingen uit.
Ze vond het prettig te staren en te staren
tot ze zich in deze oneindigheid verloren voel
de en dan... dan alleen... wilden de pijn in
haar hart, de onrust en de melancholie be
daren.
De hoek, waar ze meestal stond, werd wei
nig bezocht. Het was maar even voorbij „De
Zwarte Zwaan", maar hoewel soms ruwe
stemmen tot haar doordrongen, was ze niet
bang, dat haar eenzaamheid verstoord zou
worden. Haar hoekje lag aan den kant van
de brug en zoo goed als alle bezoekers van
het café kwamen van het visschersdorp aan
de andere zijde. Soms kwam er een of ander
voertuig voorbij, maar zelfs dat gebeurde
maar zelden na zonsondergang.
Een enkele maal kwam Rolfe haar 's avonds
bezoeken, maar niet geregeld, omdat hij druk
bezig was met toebereidselen coor haar ont
vangst op de „Circe" en ze bleef niet voor
hem thuis. Als hij haiar niet op Honeyball-
farm vond zocht hij haar hier. Maar ze ver
wachtte hem niet en in haar sombere stem
ming wou ze ook maiar het liefst alleen zijn.
Het weer was zacht geworden, maar er
had den heelen dag een zuidwestenwind ge
waaid en er waren witte schuimkammen op
de golven, die langs de pier rolden. Zoo nu
en dan regende het, maar Julie gaf daar niet
om. Ze stond tegen den muur geleund en keek
naar het draaiend licht van een verwijderd
lichtschip.
Ze dacht heelemaal alleen en onopgemerkt
te zijn en hoorde zelfs de wielen van een
auto niet op den grintweg, evenmin de na
derende voetstappen. Als ze dat wel had ge
daan, zou ze gedacht hebben, dat het Rolfe
was en niet hebben omgekeken.
Maar het was Rolfe niet, die met voor
zichtige schreden naderde en toen ze bemerk
te, dat er iemand dicht naast haar over den
muur leunde, zag ze dit ook mét één oog
opslag. Zelfs in het flauwe licht, dat de lan
taarns van de auto zijwaarts uitstraalden,
kon ze zien dat dit een heel ander soort man
was. Hij was smal en slank en actief, maar
hij had niets van ie geweldige kracht, die
de breede gestalte van Rolfe, den Deen ken
merkte. Ze keek naar hem met iets van ge
ringschatting, want ze had min of meer de
gewoonte aangenomen alle mannen naar Rol
fe's grootte te meten.
Maar het volgend oogenblik sprak hij en
haar houding veranderde, toen ze hem her
kende. Want zijn stem klonk zacht en be
schaafd... de stem van een man, die zich
zonder moeite weet te handhaven tusschen
zijn medemenschen.
Ik heb naar u uitgezien, zei hij.
Ze schrok even. De woorden waren onver
wachts, maar vrij van arrogantie. Er klonk
eerder een spottend verwijt in door. En on
willekeurig klonk haar antwoord verontschul
digend. Er is zooveel gebeurd. Ik heb zoo
weinig tijd gehad. En ik wist niet dat u het
heusch meende...
Natuurlijk meende ik het, zei Keston,
nog altijd geamuseerd en een beetje uit de
hoogte. Lieve Miss Stark, ik meen zoo
veel. Ik ben telkens van plan geweest, u te
komen feliciteeren.
Ze bloosde in de duisternis. O... dank
u wel, stamelde ze, maar ik ben blij,
dat u het niet gedaan hebt.
Werkelijk Dus het is geen felicitatie
waard
Ze keek hem aan, wonderlijk bewogen. Ze
sprak uit, wat ze nooit van plan geweest
was te zeggen. - Dat zou het zijn... als... ik...
het prettig vond om te trouwen. Maar, ziet
u, dat doe ik niet.
Ah zoo, zei Keston langzaam. Hij
bleef haar aankijken en ze voelde, dat zijn
blik de duisternis doordrong en al haar ver
nedering, haar besluiteloosheid en haar wan
hoop in zich opnam. Het was, of in deze en
kele seconden haar ziel naakt voor hem lag
en ze niets meer had, om te verbergen.
Toen hij weer sprak, was er in zijn stem
een subtiel onderscheid. Er was iets stree-
lends in, alsof hij sprak tot een verdrietig
kind. Wat zou u ervan zeggen, om mee
terug te rijden naar mijn kamers en daar thee
te drinken We zullen heelemaal alleen zijn
en u kunt me alles vertellen, as u wilt.
Het voorstel verschrikte haar in het ge
heel niet. Het boezemde haar zelfs vertrou
wen in, zonder dat ze eigenlijk begreep waar
om. Keston wist hoe met vrouwen om te
gaan en Julie, die niets dan een verschrikt
kind was, gaf zich argeloos over aan zijn er
varen leiding.
O, graag, zei ze. Wat aardig van
u 1
Hij vatte haar losjes bij den arm en ze
ging met hem mee, terwijl de gedachte haar
doorflitste dat de manier, waarop deze man
haar behandelde een heel andere was dan
Rolfe's primitieve methode. Hij gaf haar een
gevoel van veiligheid en zelfrespect, zooals
ze in verscheiden dagen niet gekend had. In
dien hij van haar escapade wist en ze ver
moedde stellig dit hij dit deed, dan vond h(j
het klaarblijkelijk niet erg. Een gevoel van
innige dankbaarheid doorstroomde haar. Hier
was dan eindelijk iemand, die het zou be
grijpen en misschien... op het laatste nipper
tje... haar raad zou kunnen geven
Als ze hem vroeger al met eenig wantrou
wen had bezien, dan was dit gevoel geheel
weggevaagd door de vreeselijke dingen, die
intusschen waren gebeurd. Toen hij haar in
zijn auto zette en het portier achter haar
sloot, zonk ze in de duisternis achterover met
een zucht van verlichting.
Keston reed over de brug en, aan de over
zijde de stad in. Hier draaide hij van de hoofd
straat af en weldra reden ze in een stille en
slecht verlichte zijstraat. Na eenigen tijd ver
minderde hij zijn vaart en sprak tegen haar
over zijn schouder. k breng je naar den
achteringang, waar ik den wagen altijd laat
staan. Er is geen spreekuur vanavond en we
zullen niet gehoord worden, behalve als ik
wordt opgebeld.
Bij een poortje in een tuinmuur stopte hij
en leunde achterover om het portie voor haar
te openen.
Vlug maar Het régent, zei hjj.
Ze gehoorzaamde hem en duwde het poor
tje open. Hij volgde onmiddellijk achter haar.
Ze stonden in een donkeren, ommuurden tuin.
Het regende hard en op zijn aansporing ren
de Julie langs het tuinpad. Ze kwamen langs
enkele heesters en vonden een deur, die Kes
ton opende. Hierheen! zei h(j. Ik zal
licht maken.
Ze hoorde hem een schakelaar omdraaien
en merkte, dat ze in een gang stond, die naar
een trap voerde.
Daarginds is de apotheek. We zullen
theedrinken in mijn spreekkamer... de eerste
deur rechts. Ga maar naar binnen, terwijl ik
mjjn jas uitdoe.
Julie gehoorzaamde hem Ze ging een trap
op en een kamer binnen, waar een gaskachel
brandde. Ze draaide het licht op en zag een
gezellige kamer met een schrijfbureau, een
divan en een paar lage. gemakkelijke stoe
len. Het verschil tusschen dit vertrek en het
geringe comfort, waaraan ze gewend was,
was zoo opvallend, dat ze een gevoel had of
ze droomde. Ze spreidde haar handen uit naar
de warmte en wachtte.
f Wordt vervolgd.)
