Wij lazen voor l
SM PI
OLIFANTS-
MANNIN
DRIE MANNEN
Duitschland heeft gebrek
aan ijzer
Dc Wieringermeer ia
de Engelsche huiskamers!
Brutale inbraak te
Callantsoog
Radioprogramma
DOOR
EDGAR RICE
BURROUGHS
Uit de Pers van heden
een zware verantwoordelijk
heid.
Auto tegen een boom
Minister onderscheidt bakker
Morgan S. Roscuc
Nadat de toegangspoort geopend was wag
gelde een reusachtige olifant de arene in.
Juist toen hjj binnenkwam lichtte hij zijn slurf
hoog op en uitte een wilde, boze kreet, terwjjl
hij trompetterde, alsof hij daarmede zijn
slachtoffers bang wilde maken. Menofra in de
koninklijke loge lachte met duivels voldoe
ning. De gehate wildeman had allerlei won-
dertoeren verricht in de arena, maar nu was
zijn einde gekomen, van hem en van den
trotsen Valthor ook. De steken van hun dol
ken zouden niet meer zijn dan speldeprikken
in de dikke huid van den olifant. Rondom de
arena klopten duizenden harten vol sympathie
voor de beide mannen, die zo klein en hulpe
loos schenen en zo'n geweldig contrast vorm
den met het grote dier. De edele Valthor was
zeer geliefd geweest bij het volk en de gewel
dige kracht van Tarzan had de bewondering
van het gehele volk voor zich gewonnen.
Eerst leek het alsof de olifant de beide men
sen in de arena in het geheel niet opmerkte.
Hij waggelde wat rond bij de hoeken alsom hij
een weg zocht om te ontkomen. Toen opeens
draaide het dier zich om en kwam regelrecht
op de twee mannen af, met een flinke vaart!
De Telegraaf schrijft naar aanleiding
van de vreeselijke verkeersongelukken,
welke in het einde van de vorige week heb
ben plaatsgegrepen:
Onvooaziohtigheid en gebrekkige over
heidszorg vormen de directe oorzaken van
deze ongelukken. Wie er voor verantwoor
delijk is, dat op den drukken weg Haar
lemLeiden de gevaarlijke trambaan der
NZ.H.T.M. zich her- en derwaarts over
den verkeersweg slingert, benijden wij van
daag die verantwoordelijkheid niet. Na
tuurlijk: daardoor hoefde het Hillegomsche
ongeluk niet te gebeuren, maar deze stun
telige wijze van trambaan-aanleg, waarte
gen destijds voldoende is gewaarschuwd,
legt de basis voor ongelukken als deze.
Zoo is het ook met het vreeselijke onge
luk op 'den onbewaakten overweg te Hou
ten. Het is lichtzinnig, om met drie men-
schen in de cabine van een auto te gaan
zitten. Is het niet eveneens lichtzinnig om
de doodelijke vallen te blijven bestendigen,
die onbewaakte overwegen heeten?
Wij zijn met ons verkeer op den ver
keerden weg.
EEN BAANTJE VOOR DR. COLIJN.
Ds. D. J. Couvée, Gereformeerd predi
kant te Hillegersberg, schrijft in zijn or
gaan „Herleving" het volgende:
Indien dr. Colijn rust in politicis zoü
krijgen, die ik hom van harte gun, dan...
Dan zou ik voor mij, wel nuttig werk voor
dezen werker weten.
Hoofdredactie-arbeid aan „de Standaard",
vraagt iemand? Misschien ook die. Sedert
haar veel-hoofdige redactie is zij er noch in
pittigheid noch in leiding geven op critieke
oogblikken op voortuitgegaan. Ze liep nog
al eens achter de feiten aan en met alle
respect voor de practische levenswijsheid
en beginselvastheid van hare penvoerders,
niet allen verstaan zóó de kunst van
schrijven, dat men als in oude dagen avond
aan avond naar de voorpagina grijpt!
Brood moet gedegen, doch ook smakelijk
zijn. En 's Zaterdagavonds een croissant of
wat krentenbrood acht men ook in onze
gezinnen geen luxe.
Doch dien arbeid van langer adem had ik
niet op het oog. Ik dacht... aan... Sneek...
en de daar weldra te houden synode. Men
„zit" nu al wat met den te kiezen praeses.
Zeer bekwamen zijn het al één of meer
malen geweest of niet herkiesbaar. Waar
in den bijbel staat, dat het voor een keer
eens geen „leek" mocht zijn? Een „leek",
die voor vele „geestelijken" gezag heeft.
Een partij-looze. Misschien dat enkelen, die
thans naar niemand luisteren willen, naar
dezen grijzen wijze zouden willen luisteren.
„ONDERWIJSSCHAPPEN".
In „De Opbouw", democratisch tijdschrift
\oor Nederland en Indië beveelt de redac
teur G. B. als oplossing voor vele onder-
wijsmoeilijkheden aan; het invoeren van
nieuwe organen met verordenende be
voegdheid voor speciale onderdeelen van
de staatstaak.
Het Volk (s.d.a.p.) voegt aan dit advies
toe:
Onzerzijds mogen wij daarbij herinneren
aan het rapport Nieuwe Organen der S. D.
A. P. en aan het rapport „Het Staatkundig
stelsel", waarin ook een bladzijde aan de
mogelijkheden voor het onderwijs door nieu
we organen gewijd is.
De conclusie van het artikel luidt o.m.:
Waarom zou een nationale instel
ling als het waterschap met wetge
vende bevoegdheid ons niet kunnen
heenwijzen naar dito „onderwijs-
schappen"? Een onderwijsschap of
onderwijsschappen als voorbeeld
van decentralisatie van onderwijs-
wetgeving met verordenende be
voegdheid. Verordenend op zui
ver onderwijskundig en tech
nisch terrein; de politieke en de fi-
nanciëele zijden latende onder de
controle der Staten-Generaal.
De gedachte is op zichzelf belangrijk.
Maar zij wordt nog veel belangrijker, aldus
het Volk, omdat de Opbouwredacteur G. B.
degene is, die thans in de eerste plaats
verantwoordelijk wordt voor de voorberei
ding van wetgevende arbeid inzake het on
derwijs: n.1. de nieuwe minister voor Onder
wijs, Kunsten en Wetenschappen, G. Bol-
kestein.
Van de acht inzittenden er zes
naar het ziekenhuis.
Zaterdagavond tusschen zes en zeven uur
is op den Havelterberg tusschen Steenwijk
en Meppel een personenauto bestuurd dooi
den heer de Vries uit Leeuwarden, door tot
dusver onbekende oorzaak tegen een boom
gebotst. De wagen werd totaal vernield.
In de auto zaten, behalve de heer de Vries
zijn cchtgenoote en zes kinderen, die bij de
familie te Leeuwarden hadden gelogeerd en
thans op den terugweg naar Meppel waren.
Alle acht inzittenden werden gewond, de
heer en mevrouw de Vries en vier der zes
kinderen zoo ernstig dat zij In het Diaco-
neserahuis te Meppel moesten worden opge
nomen.
Naar omstandigheden is hun toestand
redelijk wel.
Op het departement van Economische Za
ken is Zaterdag de zilveren medaille, welke
minister Steenberghe had uitgeloofd voor
het beste examen algemeene handelskennis
voor het middenstandsdiploma krachtens de
Vestigingswet kleinbedrijf uitgereikt. Een
voorwaarde was daarbij, dat het examen o.n
der de moeilijkste omstandigheden moest
zijn afgelegd.
De gelukkige, wicn deze eer te beurt viel,
de heer Egbert van Dijk uit Schouwerzijl
(Gr.) werd met zijn verloofde door den lei
der van de afdeeling, dr. W. L. Groeneveld
Meijer, ontvangen.
Namens den minister, die buitenslands
vertoeft, reikte de heer Groeneveld Meijer
met enkele woorden de medaille over.
Het was, zoo zeide hij volgens het Hsb.,
geen gemakkelijke taak uit de 13.000 candi-
daten een keuze te doen.
De keuze is tenslotte gevallen op den lieer
Van Dijk, voor wiens doorzettingsvermogen
spr. zeide groot respect te hebben. Hij was
er zeker van, dat hij in het bakkersvak,
waarvoor hij het examen heeft afgelegd,
evengoed zal slagen.
Met de gelukwenschen van den minister
reikte spr. de fraaie medaille aan den geluk
kige uit.
NA DE HEKKEN VAN DE BE
GRAAFPLAATSEN, THANS
OOK DE WEGWIJZERS.
Uit Berlijn wordt, gemeld, dat na
de ijzeren hekkefi van de huizen in
de steden, thans ook de hekken van
de begraafplaatsen in de dorpen en
zelfs de ijzeren wegwijzers langs de
wegen worden verwijderd.
In een radiorede, welke werd uitgezonden
door den Duitschlandzender werd aangera
den deze wegwijzers te vervangen door ar
tistiek bewerkte houten richtingaanwijzers.
Een B.B.C. hoorspel over de Zui
derzeewerken.
Naar den drooggelegden Zuiderzeepolder
zijn al heel wat buitenlanders wezen kij
ken... Maar er leven nog millioenen, die de
reis naar de Wieringermeer niet maken
kunnen en aan deze thuisblijvers heeft dc
Engelsche radio, de B.B.C. gedacht, toen zij,
gisterenavond een uitzending gaf wel
ke een prachtige propaganda behelsde voor
onze Ilollandschc waterbouwkunde.
De B.B.C. voerde nl. een hoorspel op, ge
titeld „Tatning the Zuiderzee" (Bedwinging
van de Zuiderzee.) Hierin werd de heele
historie van den opbouw van het Nieuwe
Land in populairen vorm weergegeven. De
luisteraars werden a.h.w. meegevoerd naar
den polder in al zijn stadia. De spreuk
„Een volk dat leeft, bouwt aan zijn toe
komst" werd herhaaldelijk door den luid
spreker vernomen.
In tallooze Engelsche huisgezinnen heeft
men stellig van deze zeer aparte uitzending
bijzonder genoten.
FL 350 gestolen op klaarlichten
dag.
Vrijdag heeft een tot nu toe onbekend geble
ven persoon, tijdens afwezigheid der bewo
ners, ingebroken in de boerenhofstede van
den heer G. Vries en is met een geldsom van
350 gulden verdwenen. Toen de heer V„
woonachtig aan de Scheidingsvliet, in 't land
aan 't werk was, en de vrouw des huizes een
uitstapje maakte met een logé, heeft de da
der zich toegang tot de slaapkamer ver
schaft. door het hor, hetwelk onder 't raam
stond, te verwijderen en aldaar een bedrag
van 350 gulden ontvreemd Voor hij weer ver
trok heeft hij alles in de oude stand terug
gebracht. Toen de heer V. een kwitantie wil
de betalen, kwam hij tot de ontstellende ont
dekking. dat de portefeuille inhoudende 350
gulden, verdwenen was. Eerst nog niet ver
moedende dat het geld gestolen was, dacht
hij dat zijn vrouw het op een andere plaats
gelegen had, doch al spoedig bleek dit niet
zoo te zijn.
Toen heeft men direct de politie van Cal
lantsoog, den heer 'Koelcmeij, van 't ge
val op de hoogte gesteld, die in samenwer
king met rijksveldwachtei Overhand, een
uitgebreid onderzoek heeft ingesteld, dat
nog voortduurt en zich tot in Amsterdam
uitstrekt. Zaterdagmiddag is iemand uit de
Nieuwstraat te Schagen ondervraagd, het
geen nogal eenige opschudding bracht. De
ze persoon bleek echter buiten het geval te
VIERINGEN
EEN JUBILEUM
Donderdag 17 Aug. 1939, hoopt onze vorige
Brigadier der Rijksveldwacht de heer A.
Bergsma, thans Brigade-Commandant der
Rijksveldwacht te Purmercnd, den dag te
herdenken dat hij voor 25 jaar bij de
Rijksveldwacht in dienst trad.
De heer Bergsma, die zich hier een uitste
kende reputatie verwierf als politie-man en
de daders van vele roofpartijen, diefstal van
kippen en konijnen, het stelen en slachten
van schapen enz., bij zijn nachtelijke speur
tochten, waarbij hij vaak uren in kou, regen
en wind onder woonwagens lag, aan het
licht bracht, zagen wij dan ook noode ver
trekken, doch zijn promotie werd hem door
allen van harte tocgewenscht.
Wij wenschen hem dan ook bij zijn aan
staand jubileum veel geluk en verwachten
dat Wielingen hem op zijn jubileumdag
niet zal vergeten.
DINSDAG 15 AUGUSTUS 1989.
Hilversum I. 1875 en 414,4 m.
AVKO-uitzending. 6.307.0C RVU.
8.00 Orgelspel.
8.15 Berichten.
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gewijde muziek (gr.pl.).
10.30 Voor de vrouw.
10.35 Martin Roman en zjjn orkest en solist*.
11.00 Causerie „De vrouw en het wereld
beeld"
11.10 Vervolg concert.
12.00 Orgelspel. (Om 12.15 Berichten).
12.20 Gramofoonmuziek.
12.30 AVRO-Amusementsorkest en solist.
(1.001.05 Interview).
I.15 Het Lyra-trio.
2.00 Zang met pianobegeleiding.
2.25 Pianovoordracht.
2.55 Jetty Cantoris Ensemble en declamatie.
4.30 Kinderkoorzang.
5.00 Kinderhalfuur.
5.40 De Twilligt Serenaders.
6.28 Berichten.
6.30 Causerie: „Het pulseerende heelal. III.
Einstein, de Sitter, Lemaitre de prijs
winnaars in den wedstrijd voor het ontwer
pen van een heelal".
7.00 De AVRO-Dance Band.
7.30 Pianovoordracht.
8.00 Berichten ANP, Radiojournaal en mede-
deelingen.
8.15 Het Residentie-orkest en soliste.
9.10 Reportage.
9.25 Zang met pianobegeleiding.
10.10 Gramofoonmuziek.
10.30 AVRO-Musette-Ensemble en soliste.
II.00 Berichten ANP. Hierna tot 12.00 Fres
co's Swing Aristocrats en soliste en Jack
Louis' Tango-Band.
Hilversum II. 301.5 m.
KRO-Uitzending. 4.00—5.10 HIRO.
8.009.15 Gramofoonmuziek (Ca. 8.15 Ber.),
10.00 Pontificale Hoogmis.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-Orkest.
I.20 Vervolg concert.
2.00 Vrouwenuurtje.
3.00 Gramofoonmuziek.
4.00 Gramofoonmuziek.
4.05 Causerie „Te midden van een geestelijke
en sociale omwenteling".
4.20 Gramofoonmuziek.
4.25 Causerie „Vivisectie, een verouderd btel-
sel".
4.40 Gramofoonmuziek.
4.45 Berichten.
4.55 Causerie: „In aanraking met een onzien
lijke wereld, staande midden in het volle
Leven".
5.10 Gramofoonmuziek. (5.456.05 Felicita
ties en ca. 6.30 Berichten).
7.15 Causerie „Maria ten Hemelopneming".
7.35 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP en mededeelingen.
8.15 De Koninklijke Militaire Kapel.
9.15 De KRO-Melodisten en soilst.
10.00 Gramofoonmuziek.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Declamatie met muzikale omlijsting.
II.1012.00 Gramofoonmuziek.
FEUILLETON.
Naar het Amerikaansch van
32.
Mr. Terry moet al om acht uur op het
werk zijn, meneer en mr. Mc Girk is een
half uur geleden weggegaan.
O'Malley lachte terug.
Nu Mandy, ik zal vanmorgen in de stad
ontbijten, want ik moet ook gauw de
uit. En ik heb het den heelen dag zoo druk
'k niet hier kan komen eten. Zeg dat maa
tegen mis. Peil, wil je? En hier is wat voor
Dank u wel, meneer. Ik zal het mrs.
P0'Meaüeyn'Zag een samengeknepen hand,
een rij witte tanden en weg wasze.
O'Malley waschte en kleedde
beetje haastig en was na eenr
het huis uit. Hij nam den ondergaro
Times Square, ontbeet daar in ee binnen
en ging vervolgens een kappers7-8^ en
om zich te laten scheren. De banken aan
nu open en hij liep eerst bij zijn biina
om een cheque te incassceren daar ri(.htte
door zijn contanten heen was. Daar jomi-
hij zjjn schreden naar zijn werkelijke
oilie in de vriendelijk woning va
Zijn kamers leken een paradijs .van weelde
®n gerief vergeleken bij de kaalheid
Pells pension. Hij zette zich aan zijrii schiijf
tafel en wijdde zich opnieuw aan het pr
bleem van den tweeden brief. Hij haa
enveloppe uit zijn zak, legde een onbescnr
ven vel papier voor zich neer en toog van
voren af aan aan het puzzelen.
Het eerste woord was „taxi" en het
tweede „zeven"; dat stond als een paal bo
ven water. Maar hoe de rest van de mede-
deeling moest gelezen worden en wat zij be-
teekende daaruit kon hij nog steeds niet wijs
worden, hoe hij ook peinsde en combineerde.
Het resultaat van gisterenavond klonk nog
het meest aannemelijk maar wat de be
doeling ervan kon en mocht Joost weten.
Tegen éénen gaf hij het op en ging. om
zijn geest wat te verzetten, een wandeling
maken en in de stad koffiedrinken. Toen hrj
terugkwam boog hij zich weer over de
vreemde boodschap, maar een oplossing van
het raadsel weigerde hardnekkig zich aan
zijn murw-gepiekerde hersens te openbaren.
Dus borg hij de enveloppe nogmaals in
zijn zak weg, bande het probleem i astbe
sloten naaar den achtergrond van zijn
bewustzijn in de hoop, dat een p.otselinge in
spiratie misschien licht zou brengen en bracht
minstens een kwartier door met zorgvuldig
toilet maken. Dus, toen hij de „Plaza bin
nenging om ten tweeden male thee te drinken
met het meisje zijner droomen zag hij er uit
om door een ringetje te halen en zijn oogen
zochten verlangend of hrj haar ook ergens
kon ontdekken.
Ze was er nog niet, maar hij hoefde toch
niet lang te wachten tot hij haar uit een taxi
zag stappen en hij was bij den ingang ora
halr te verwelkomen toen ze de vestibule
binnentrad. Theedrinken in de Plaza was
voor O'Malley geen onbekende luxe, maar bg
deze gelegenheid, evenals bij de overige, was
hij bij het vooruitzicht ervan even opgewon
den als een kleine jongen, die naar een cir-
Claudia, slank en bekoorlijk als haar beeld
in zijn gedachten leefde, kwam door de deur
en gaf hem een hand. Hij begroette haar
glimlachend en ze beantwoordde zijn glim-
ïach, haar oogen op zijn gelaat gericht.
Eensklaps was zijn blijde opgewondenheid om
deze ontmoeting weggevaagd door bezorgd
heid voor haar. Maar hij zei niets tot ze voorge
gaan was naar een afgelegen tafeltje in de
groote, koele palmen-zaal en hij een stoel
voor haar had bijgeschoven. Toen nam hij
plaats en sloeg haar bleek en bedrukt ge
zicht gade.
Een van Claudia's meest aantrekkelijke
eigenschappen was een ondefinieerbare, waar
dige reserve, haar rustig evenwicht en haar
zelfbewustheid. O'Malley was er vanaf het
eerste oogenblik door gecharmeerd geweest.
Nu zocht hij er vergeefs naar.
Maar deze eigenschappen hadden nu plaats
gemaakt voor iets wat hem oneindig lie
ver was, want de mooie oogen, die in de
zijne blikten met een onbewust beroep op hem
spraken een onmiskenbare taal voor hem.
En hij werd zich bewust dat Claudia, achter
die evenwichtige terughoudendheid eigenlijk
nog een half kind was. Het kind had van
daag de boventoon: een angstig, verdrietig
kind. En ze was bij hem gekomen om ge
rustgesteld en getroost te worden.
Hij boog zich dichter naar haar toe.
Ik zal thee bestellen. En dan vertelt u
mij wat er is, nietwaar?
De vriendelijkheid in zijn stem ontroerde
haar. Er kwamen tranen in haar oogen, maar
ze veegde ze weg, knikte zonder iets te zeg
gen en gaf he meen bevend glimlachje, waar
van hij volkomen weg geweest zou zijn, als
het niet al zoover met hen geweest was.
Een kellner was naar hun tafeltje gekomen
en hield zich tactvol op een afstand. O'Malley
bestelde wat ze den vorigen dag graag gehad
had. Daarna knikte hij goedkeurend, toen de
kellner de bestelling herhaalde en wendde zich
weer tot zijn gezellin.
Vertelt u me eens, drong hij zacht aan,
is er iets gebeurd?
Haar oogen werden groot van verbazing.
Hebt hebt u de krant niet gelezen?
fluisterde ze.
O'Malley schudde het hoofd.
Ik heb het te druk gehad. Zegt u het
me maar
Hij is verdwenen, mr. O'Malley. Ik heb
niet van hem gehoord. Ik heb hem sedert
eergisteravond niet gezien. Ik ik weet ni^t
wat ik doen moet
Met trillende lippen wendde ze zich af.
En er stonden de vreeselijkste dingen
in de krant, die vanmiddag verscheen, ver
volgde ze na enkele oogenblikken. Eerst
stond er dat hij verdwenen was. Iemand moet
per telefoon met een van de bedienden ge
sproken hebben. En op een andere plaats
stond een beschouwing over den moord op
mr. Bindles. Er werd gesproken over een op
zienbare onthulling en daarbij werden bedek
te toespelingen gemaakt dat VVards plotse
linge verdwijning wel eens meer dan toeval
kon zijn! Ik kan me niet voorstellen wat ze
daarmee bedoelen. En ik durf naar geen van
onze kennissen te gaan. Ze zouden vragen
stellen enen
Hebt u er eenig idee van waar hij kan
zijn? vroeg O'Malley.
Neen! John, die jarenlang als bediende
bij Ward is, zegt maar steeds dat ik mij niet
ongerust moet maken. Maar iets definitiefs
kan hg mij ook niet vertellen. Ik ik wil u
niet lastig vallen, mr. O'Malley, maar Julian
is zoo jong. Kunt kunt u mjj misschien
raden wat ik moet doen?
Een smeekbede als deze vond rechtstreeks
den weg naar O'Malley's overvol hart. Zjjn
oogen werden eensklaps donker van onver
holen teederheid. Een ondeelbaar oogenblik
leek het hem, dat een zacht licht in de hare
hare antwoordde, maar haar wimpers gingen
bijna dadelijk omlaag. Hij zag een zacht-
rooden gloed in haar hals en op haar wangen.
Het kostte hem eenigen tijd om te herstel
len van den zaligen schok die die blik hem
gegeven had. Toen kon hjj zichzelf wel om
de ooren slaan dat hij haar in deze omstan
digheden in verwarring had gebracht. Hij be-
heerschte zich.
Miss Hunt, zei hij snel, ik zou heele-
maal niets doen. Ik weet niet wat ik er van
moet denken. Maar ik ben overtuigd, dat ik
iets bepaalds op het spoor ben. En ik weet
ook zeker, dat uw broer, waar hjj ook mag
zjjn, uitstekend in staat is om op zichzelf te
passen. Het komt me voor dat wat u ook
mag ondernemen, dwars tegen zjjn plannen
zou kunnen ingaan. We hebben immers geen
enkele reden om te veronderstellen dat zjjn
zijn verdwijning, zooals u het noemt, niet
geheel vrijwillig van zijn kant zou zijn.
Claudia keek op. Haar blik was weer neu
traal.
U bedoelt dat u niets zoudt doen in
mijn geval? Maar misschien heeft hjj hulp
noodig. O, denkt u dat u gauw kunt ontdek
ken wat dit allemaal te beteekenen heeft?
Dat hoop ik, antwoordde O'Malley.
Ik zal tenminste mijn uiterste best doen. En
wat u betreft, ik zie niet in wat u zou kun
nen doen. Als u zou willen zeggen wat er
dien avond in zjjn kantoor gebeurd is, toen
u hem dien brief bracht dan zou mij dat op
weg kunnen helpen.
O, dat doe ik liever niet! riep ze.
Ziet u, ik hoorde toevallig iets dat een ander
betrof. Als u erop aandringt zal ik het u
zeggen. Ik zal doen wat u het beste vindt.
O'Malley schudde het hoofd.
Dan maar beter van niet. Ik kan ten
slotte ook niet zeker zeggen dat het ons hel
pen zou. En ik hoop, dat ik binnenkort iets
definitiefs weet. Het heele geval is een ver
ward mysterie en ik zou dolgraag met Bar-
rett zelf spreken. Maar het komt zeker in
ord. Dat zult u zien, miss Hunt.
Gelooft u niet wat de krant schrijft?
O'Malley loog zonder een zweem van aar
zeling.
Geen woord! Echte krantensensatie. Het
publiek wil dat nu eenmaal.
Claudia keek opgelucht, toen glimlachte ze
tegen hem.
U verstaat de kunst iemand op te beu
ren, mr. O'Malley.
Wordt vervolqi.
