De Brabantsche Brief
van Dré
y
IWI^THLTT
DRIE MANNEN
Morgan S. Roscue
Amico,
Ulvenhout, 17 Augustus 1939.
Er wordt extra uit
gezien naar deuzen
brief, deur duuzenden
menschen, wien 't be
lang van Ulvenhout
oprecht ter harte
gaat, maar ook
deur enkelen, die pla-
zier hebben in 't teu-
gendeel van den wel
stand van ons durp-
ke; in 't teugendeel
van Ulvenhout's
;oeien naam, van onze
reputatie!
Tot mijnen spijt mot ik al die menschen te
leurstellen. Mot ik „neeë" verkoopen. Want op
mijnen groentenwagel zult ge nooit vinden
da's den boeretrots van ons bedrijf wurm-
stekig fruit of groenten-onder-de-luis.
Ge kunt er wel 'ns op aantreffen 'nen slaai-
krop waarvan aangevreten blad wierd afge
scheurd, sterker: ge kunt me onderweuge soms
doende zien mee 't afscheuren en wegsmijten
van kwajen rommel, want bij m'n klantjes aan
bellen mee giftig, onrein of verflenst spul
gin haar op m'n hoofd!
Ge wil wa'k op 't oog heb. Ons durpke is
den lesten tijd té veul over de tong gegaan.
Over de tong van de z.g. „groote pers" en van
de z.g. „provinciale pers". En zelfs ons 650-
jarig bestaansfeest, van twee jaren gelejen,
waar naar toe trokken honderdduizend vrim-
delingen! 'n feest, dat de bewondering af
dwong van heel Nederland; 'n feest dat opge
luisterd wierd deur de voltallige aanwezigheid
van 'n eerecomité van de veurnaamste en
hoogstgeplotste persoonlijkhedens; 'n feest „ge
regeld" deur eenen veldwachter, maar waar
bij toch nie één knoopke van 'n vest, nie één
krabbeltje op 'n automobiel geraakte, (toch
stonden duuzenden wagels stijf naast malkaar
opgesteld in de boschdreven!)*n feest geor
ganiseerd deur mijn goeie kameraads, onder
de leiding van Veurzitter Fielp, die mee zijnen
reuzenarbeid en schrikkelijke opofferingen
onze heele Ulvenhoutsche gemeenschap aan
wintergoed, brandstof en botrammen hielp,
zelfs dat feest èn... den braven Fielp wierden
in de leste dagen betrokken in 't gekonkel over
Ulvenhout, gekonkel deur die kwiebussen, die
twee jaren gelejen op alle manieren te kort
schoten in huiliën eersten plicht! (Ge ziet,
amico, ik staai weer verflenste en onreine
blaren af te scheuren, want ik kóm nie mee
kwaje waar bij m'n klantjes!) En zooals al tij
zie onze weereldpolitiek van vandaag
zóóveul kranten, zóóveul meeningen!
Den Franschman zegt: „de krant is 'nen
monsieur". En als den „monsieur" zijn licht
gaat opsteken bij den man, die heel z'n leven,
dag en nacht klaar stond veur de belangen
van z'n durpke of als den „monsieur" zijn
licht gaat opsteken bij den man die dag en
nacht gereed stond om ons durpke te bena-
deejen, dan zal dieën monsieur zijn krant
schrijven veur of teugen den Fielp, lijk den
„monsieur" z'n eigen liet inlichten!
En wat ons boerenmenschen, nou zoo bar
opgevallen is...: de kranten, die 't wijdst weg
zitten van Ulvenhout, die... zijn 't minst slecht
ingelicht! Zij, die alles 't beste moesten weten
èn ook weten, ze hebben geprobeerd den Fielp
en „zijn" 650-jarig feest te smetten.
Die luizigheid vort van m'nen wagel.
Meer zal ik van die leste kwestie nie op
schrijven. Als ik daaraan begost, moest ik min
stens twee jaren teruggaan en... mijnen tijd
is te kostelijk, veural deus oogsttij, dan da'k
'm verknoeien mag aan dorpsgekonkel, deur de
konkelèèrs mee 'n schoon woord genoemd:
„dorpspolitiek".
Maar daar is iets gaar anders, da'k oe wèl
vertellen mot. En geren vertel.
Want ik zie 'n spoedig end komen aan den
toestand, die zoo hooggeloopen is, dat op 'nen
Nationalen feestdag, zooals lest ter gelegen
heid van de geboorte van ons Ireneke, de Ul
venhoutsche jeugd, van kop tot teen getooid
in oranje, om den heugelijken dag te vieren
in vreugde en feestplazier den Fielp van
eigens ook Veurzitter van 't Oranjecomité,
mokte in den loop der jaren van al zijn durpers
waschechte oranjeklanten ik zeg: dat de
wantoestanden (tusschen Ginneken en Ulven
hout) zóó hoog waren geloopen nou, dat de
jonge Ulvenhouders in plek van feest te kun
nen vieren, 't wierd verbojen! op Na
tionalen dag mee potdeksels en pannen ge
wapend, optrokken naar den Ginnekenschen
burgemeester en hum 'nserenade" van
ketelmuziek brochten, onder de woorden:
„Ulvenhout gaat nóóit verloren!"
Dat gebeurde bij ons bjj ons, amico, in
't schoone, altij vreedzame en plazierige kerk-
dorpke Ulvenhout, op den eigensten mo
ment, dat alle kinders van de ruim twaalf
honderd Nederlandsche gemeenten huillie
aubade brochten aan de vertegenwoordigers
van onze gelukkige Koningin-Grootmoeder:
aan de burgemeesters.
Ik heb me geschaamd!
Geschaamd veur m'n tienduuzenden lezers!
En den echo van deurs uitgelokt schandaal,
dieën echo die weerklonk in de heele Neder
landsche pers, dieën potten- en pannenecho
scheurt nóg deur m'n zielement.
Ik ben naar den Fielp gerend. Ik vond 'm,
eenzaam in z'n bakkerij, den kop ln twee han
den gesteund; 'nen grooten, oranjen rozet op
z'nen jas...!
Kapot was ie, den braven kearel. Nog pas
'n week gelejen had ie me getoond, in streng
vertrouwen, ,,'k ouw 't nog geeim veur
handeren," had ie me toegevezeld: „maar veur
jou, Dré, eb 'k gin ge-eimen", 'nen grooten
brief van ons Kroonprinseske, waarin den
Fielp hartelijk wierd bedankt, veur zijn zen-
dings van fruit van den Ulvenhoutschen bojem.
't Allerbeste uit zijnen boogerd had ie daar
voor eigens geoogst, in zorgzame blijheid over
de vreugderijke omstandighedens van Juliaan-
tje. En toen klokgelui en kanongevuur den
lesten zorg wegdreunden, alleen diepe blijd
schap overbleef, toen..., toen zat den Fielp
kapot van chagrijn, eenzaam in zijn werkplots,
ramen en deuren stijf toe...!
Maar ik dwaal weer af. Ik zee: daar is iets
gaar anders, da'k wèl vertellen mot, want ik
zie rap 'n end komen aan deuzen wantoestand,
die vortkomt uit 't krankzinnige feit, dat 't
onderhoorige kerkdorp Ulvenhout deur zijn ge
meente Ginneken wordt beschouwd als... 'nen
concurrent!
Ik spreek daar van „krankzinnig feit" en
't is nie anders, amico!
Ginneken is 'n samenraapsel van durpsche
gemeenschapskes. 't Gemeentebestuur onder
teekent altij: „B. en W. van Ginneken en
Bavel". Maar eigenlijk zou onderteekend mot
ten worden: „B. en W. van Ginneken, Bavel,
Ulvenhout, Notsel, Strijbeek, Galder, enzoo-
voorts, enzoovoorts".
Nou is 't zoo gelegen: Ginneken is „stadsch".
Bavel, Ulvenhout, Notsel en zoo, zijn
„durpsch".
Ginneken is dus 'nen soortement van kik-
vorsch; gin vleesch en gin visch. Gin stad en
gin durp.
Veul straffer wierd dat nog de leste jaren,
toen Ginneken zoo vast aan Breda bouwde, dat
er ginnen meter grond meer open bleef tus
schen de stad Breda en het verstadsche Gin
neken.
Ginneken gong (da's dan nog 't éénig durp
sche!) z'n eigen steeds meer stad en superieur
aan de kerkdurpkes voelen, 't Is misschien
wel heel „menschelijk verklaarbaar", maar
veur de durpsche gemeenschappen in deuze
omgeving is dieën toestand wurgend.
Ulvenhout b.v. ligt na z'n leste groote feest
van Augustus 1937 lamgeslagen. Hier kan niks
meer gebeuren, zelfs... gin durpsche viering
van 'nen Nationalen feestdag.
De Hermonie, onzen trots, wordt naar huis
gestuurd. Den dirigent van ons „Constantia"
is... den veldwachter, die mee eenen erm-
zwaai de muzikanten veromstuurt naar moe
der-de-vrouw. Ge verstaat: zoo'n „concert"
haalt weinig uit!
Zoo lang als ik leef heb ik hooren spreken
van annexatie. Van samenvoeging van Gin
neken aan Breda, 'n samenvoeging, die prac-
tisch gin samenvoeging .is, want de „schei
ding" bestaat uit 'n denkbeeldige streep, die
hier en daar deur de straten, ja misschient
wel deur de huizen, loopt! Zoodat de vrouw in
de keuken, in Ginneken staat te koken en den
man in de kamer, in Breda de krant zit te
lezen...! Onder één dak toch!
Toch wordt over annexatie nou al 'n men-
schenleven geprakizeerd.
Maar gedank, onzen teugenwoordigen Mi-
vandaag of mergen 'n streek en weg! alle
ster heeft den vlakgom in z'n handen genomen,
Moeilijkhedens!
Dan komt het stadsche tot de stad, dan
blijft 't durpsche bijeen. En dan, vaneigens,
is gin concurrentie, gin ijverzucht, gin...
ehdorpspolitiek" meer te duchten. Want
de grootstad Breda heeft en ziet in 't groote
belang van 'n naburige bloeiende, zelfstandige
dorpsgemeenschap, die tienduuzenden vrimde-
lingen trekt; Ulvenhout zal geren zijn: 'nen
goeien nabuur van de stad, waaruit Ulvenhout
weer zijn veurdeelen put.
't Krankzinnige feit van concurrentie, strijd
om niks, leed veur niks, piek-en-pook om niks,
afijn... ehdurpspolitiek" is dan meteen van
de baan!
Ge mot me goed verstaan, amico, waarom
ik oe dit allemaal geschreven heb. Want 't zal
oe duidelijk genogt zijn, dat de leste jaren m'n
handen dikkels hebben gejeukt, om nie over
deus dingen te schrijven. Ik heb, tot barstens
toe, gezwegen!
Maar nou de toestanden, bekanst van eigens
zoo zijn toegespitst, dat al gin Kindeke van
Nassoawen meer geboren kan worden, zonder
'n Ulvenhoutsch-schandaaltje-deur-de-heele-
pers nou moést ik wel 'n heel, heel klein tipke
oplichten van den sluier, die al zoo lang over
Ulvenhout (en dus ook over m'n brieven)
hong.
„31 Augustus gaat Ulvenhout", zoo las ik:
„de schade van 7 Augustus inhalen...!
Jawel.
Van alle kanten zullen moeilijkhedens zóó
veul mogelijk wel veurkomen worden.
Van den kant van den Fielp, omdat ie gin
tweede zoo'n bitter oogenblik beleven wil in
z'n bakkerij. Van den anderen kant, omdat t...
anders mot!
Maar... er bestaan twee Oranje-comités.
Eén... Ginniksch, dat hier eigenlijk niks te
schaften heeft; een Ulvenhoutsch dat... niks
te schaften krijgt.
Maar feest zal er zijn. Mja...! Doch ge voelt
eigens wel: dit is mé den goeien vurm.
Gin muziek, gin lampionnen, gin vlaggen,
gin kinderfeesten, gin... kranten kunnen
deuzen gedwongen vurm wegvagen.
Alleen 't gommelastiekske van den Minister
kan mee één veeg den toestand klééren. Maar
dat gaat veur end Augustus niemeer...!
Maar nou schei k' er af, in de hoop, dat al
m'n lezers nou weten, dat hopenlijk volgenden
zomer den Fielp huillie weer verwelkomen kan
meer de woorden: „Huivenhout mot heksel-
sior!
Daarom was 't mij mee deuzen brief te doen.
Want ze zouden, na alles wat er geschreven
wierd in de kranten, 'nen gaar foutiven indruk
krijgen van ons dorpke en z'n goeie durpelin-
gen! En daarveur heb ik gin jaren geleefd en
geschreven...
Veul groeten van Trui, Dré III, den Eeker
en als altij gin horke minder van oewen
t.Ji.v.
DRB.
ZONDAG 20 AUGUSTUS 1939.
Hilversum I. 1875 en 414.4 m.
8.55 VARA. 12.00 AVRO. 5.00 VARA, 6.30
VPRO. 8.00—12.00 AVRO.
8.55 Gramofoonmuziek.
9.00 Berichten.
9.05 Tuinbouwhalfuur.
9.35 Gramofoonmuziek.
9.45 Causerie „Van Staat en maatschappij".
10.00 Rotterdamsch pianokwartet.
10.40 Declamatie.
11.00 VARA-orkest.
11.30 „De Stem des Volks" en gramofoon
muziek.
12.00 Het Omroeporkest (Om 12.20 Ber.).
12.45 Gramofoonmuziek (met toelichting).
1.15 Orgelspel.
1.30 Causerie: „Wat er in Indië gebeurt".
1.50 Gramofoonmuziek.
2.00 Boekbespreking.
2.30 AVRO-Amuseménts-orkest (opn.).
3.00 Residentie-orkest en solist, (In de pauze:
Gramofoonmuziek)
4.30 Reportage.
5.00 Arbeidersmuziekcorps „Tot Steun in den
Strijd" en Gramofoonmuziek.
5.30 Causerie: „En toch ben ik van meening
dat..."
5.40 VARA-Kinderkoren „De Krekeltjes" en
„De Merels". (Opn.).
6.00 Sportpraatje.
6.15 Sportnieuws ANP, gramofoonmuziek.
6.30 Causerie over de conferentie van de
I. R. F. te Argegno.
7.00 Nederl. Hervormde Kerkdienst.
8.00 Berichten ANP, radiojournaal, mede-
deelingen.
8.20 Residentie-orkest en solist.
9.""~ Radiotooneel.
9.45 De Twilight Serenaders, klein koor en
solist.
10.30 Gramofoonmuziek.
11.00 Berichten ANP. Hierna tot 12.00 Het
Omroeporkest.
Hilversum II. 301,5 m.
8.30 NCRV. 9.30 KRO. 5.00 NCRV, 7.45—
11.15 KRO.
8.30 Morgenwijding.
9.S0 Gramofoonmuziek.
10.00 Plechtige Hoogmis.
11.30 Gramofoonmuziek (ca. 12.15 Berichten)
12.15 Causerie: Ouders en kinderen".
12.35 Gramofoonmuziek.
1.00 Boekbespreking,
I.20 KRO-orkest.
2.00 Vrvgenbeantwoordtng.
2.45 Gramofoonmuziek.
4.30 üiekenhalfuur.
4.555.00 Gramofoonmuziek.
5.05 Gewijde muziek (gr.pl.).
5.50 Nederlandsch Hervormde Kerkdienst.
Hierna: Gewijde muziek (gr.pl.),
7.45 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP, mededeelingen,
8.15 KRO-orkest, KRO-Melodisten en solist.
9.15 Declamatie.
9.30 Gramofoonmuziek.
9.50 Rococo-öctet.
10.10 Gramofoonmuziek.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Epiloog.
II.0011.15 Esperanto-nieuws.
fik":
/r7F\ li
jfl 7
"C
Copyright P. 1.
J. Bo« 6 Copenhogen
Baby vindt een
j hoed geschikter
dan haar zand-
emmertje
Meloen is lekker!
MAANDAG 21 AUGUSTUS 1939.
Hilversum I. 1875 en 414.4 m.
Algemeen programma, verzorgd door de
AVRO.
8.00 Gramofoonmuziek. (Om 8.15 Ber.).
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.30 Voor de vrouw.
10.35 Lyra-trio.
11.15 Orgelspel en zang.
12.00 Ensemble Jetty Cantor. (Om 12.15 Be.
richten en van 12.451.45 Gramofoonmuz.)
I.45 Concertgebouw-orkest en solist (opn.).
2.25 Gramofoonmuziek.
2.30 Declamatie.
3.00 De Romancers m.m.v. soliste en gramo.
foonmuziek.
4,30 Causerie „Groote figuren van het Inter
nationale Podium" (met gramofoonmuziek),
5.30 AVRO-Amusementsorkest (opn.).
6.15 De Vagebonden en soliste. (Ca. 6.25 Ber.)
7.00 Zang met viool- en pianobegeleiding.
7.30 Declamatie.
8.00 Berichten ANP.
8.15 Omroeporkest en solisten.
9.15 Reportage.
9.45 Omroeporkest en soliste.
10.25 Gramofoonmiziek.
10.30 Orgel en viool.
II.00 Berichten ANP. Ensemble Francis Keth.
11,3012.00 Dansmuziek (gr.pl.),
Hilversum n. 301,5 m.
N CRV-Uitzending.
8.00 Schriftlezing, meditatie.
8.15 Berichten, gramofoonmuziek. (Om 9.30—
9.45 Gelukwenschen)
10.30 Morgendienst.
11.00 Christ. lectuur.
11.30 Gramofoonmuziek. (12.0012.15 Ber.).
12.30 NCRV-Salonorkest en gramofoonmuziek,
2.00 Piano, viool en gramofoonmuziek.
3.00 Gramofoonmuziek.
3.45 Bijbellezing.
4.45 Gramofoonmuziek.
5.15 Voor de kinderen.
6.15 Gramofoonmuziek. (Ca. 6.30 Berichten),
7.00 Berichten.
7.157.55 Heidepark-Band en gramofoonmuz.
8.00 Berichten ANP, herh. SOS-berichten.
8.15 Christ. Gemengde Zangvereeniging „Soll
Deo Gloria" en gramofoonmuziek.
9.00 Causerie: „Moreele en geestelijke her
bewapening".
9.30 Melodia.
10.00 Berichten ANP, actueel halfuur.
10.30 Melodia en gramofoonmuziek.
11.25 Gramofoonmuziek.
Ca. 11.5012.00 Schriftlezing.
FEUILLETON.
Naar het Amerikaansch van
Eindelijk kleedde hij zich uit en ging naar
bed. Het huis was stil als het graf en toch kon
hij niet in slaap komen. Hij draaide zich om,
stond toen weer op en sloop zacht de kamer
uit, de trap op die naar boven leidde. De tocht
was vruchteloos, hoewel de noodige omzichtig
heid en concentratie zijn opgekropte energie
eenigermate lucht gaf. Door het sleutelgat was
het regelmatige, toe- en afnemende geluld van
Mc Girks gesnurk duidelijk hoorbaar.
Het was een lange nacht. Een paar maal viel
O'Malley in een lichte sluimering om dan weer
met een schok wakker te worden. Tegen den
morgen viel hij in een langeren en vasteren
slaap en ontwaakte pas toen het vroege zon
licht tegen zijn vensterkozijn scheen. Met een
sprong was hij uit bed.
Enkele minuten later sloop hij naar beneden
en het huis uit. Als Mc Girk wegging, zou het
moeilijk zijn hem na te gaan als O'Malley hem
van het huis uit moest volgen, want hij zou Mc
Girk een voorsprong moeten geven, om niet
ontdekt te worden en zijn prooi kon wel direct
in een taxi stappen en verdwenen zijn eer
O'Malley naar buiten kwam. Het zou gemakke
lijker zijn buiten de wacht te houden en vandaar
de jacht te beginnen.
Toen hij het huis verliet, slap en met dikke
oogen van spanning en te weinig slaap was het
even over zessen; maar Mc Girk was laat thuis
gekomen en zou minstens nog een uur blijven
slapen, taxeerde hij. Dus zou er geen gevaar
zjjn hem te missen als hij eerst ging ontbijten.
Hij vond een klein koffiehuis in Sixth Avenue,
dat hoofdzakelijk door taxichauffeurs bezocht
werd. En na een smakelijk maal verorberd te
hebben, voelde hij zich heel wat beter.
Het was nog geen zeven uur toen hij de
straat weer op ging. Hij liep Sixth Avenue een
eindje in, tot er een „blauwe" taxi kwam aan
rijden. Hij riep deze aan, vernam dat de chauf
feur al ontbeten had en zei hem zijn taxi op den
hoek van Sixth Avenue en Klevenith Street te
parkeeren, tot hij nadere aanwijzingen kreeg,
zoodat O'Malley de voordeur van mrs. Pells
huis kon gadeslaan terwijl hjj achter in de
auto zat.
Hij moest Immers rekening houden met de
mogelijkheid dat Mc Girk het huis uitkwam,
een taxi zou aanroepen en uit O'Malley gezicht
verdwijnen, eer hij gelegenheid kreeg een an
deren wagen te vinden om hem te volgen. Van
daar dat deze manoeuvre noodzakelijk was.
Er waren echter bezwaren aan verbonden.
Ze konden door de politie verjaagd worden. En
voor het geval dat de chauffeur er iets tegen
had om zoo lang te wachten, omdat wachttijd
minder opbracht dan rijtijd, beloofde hij den
man het volle taxitarief te zullen betalen met
een flinke fooi er boven op en gaf hem twee
dollars als handgeld.
Zoodra de taxi een geschikte plaats ingeno
men had, leunde O'Malley in afwachting ach
terover in de kussens. De minuten kropen met
tergende traagheid voorbij. De zon klom steeds
hooger, zakenmenschen en winkelmeisjes be
gaven zich stadwaarts en in de straten begon
het normale leven. Een agent kwam aange
wandeld, keek naar O'Malley en liep verder.
De stroom van mannen en vrouwen die naar
hun werk gingen zwol aan en ebde weer.
Tweemaal had O'Malley den ongeduldig wor
denden chauffeur met een aanvullende betaling
gekalmeerd. Het was langzamerhand over
negenen geworden; de drie andere mannen
van het pension waren al uitgegaan, maar van
Mc Girk geen spoor.
Toen zonder waarschuwing of aankondiging
ging het spel beginnen.
O'Malley's blik ging van de voordeur naar
een mannengestalte, die uit Seventh Avenue
kwam en door Eleventh Street liep. Iets vaags
bekends aan den voetganger trok zijn aan
dacht. Het was Claudia's broer Julian.
De jongeman was te ver weg om zijn ge
laatsuitdrukking te kunnen onderscheiden,
maar zijn bewegingen waren snel en nerveus.
Hij bereikte het hek van mrs. Pells huis, keek
onrustig om zich heen en haastte zich weer
over het voetpad. Even later verdween hij in
het huis.
O'Malley floot zachtjes voor zich heen. Het
leek ongelooflijk dat de jongen voor verrader
speelde, maar zijn aanwezigheid hier wees er
toch op.
Tien minuten gingen voorbij. Toen kwam
Julian eensklaps weer naar buiten. Maar nu
liep hij naar Sixth Avenue, in O'Malley's rich
ting. De Ier schoof zoo ver mogelijk naar ach
teren in de taxi. Nu kwam Julian langs en
O'Malley kon zijn gezicht goed opnemen. Het
stond half angstig, half norsch.
Heeft ook meer op zijn vork genomen dan
hij verduren kan, peinsde O'Malley.
Hij vestigde zjjn aandacht weer op het huis
en vergat Julian. Want Mc Girk was de voor
deur uitgekomen en liep het pad af. Zijn
breede, middelgroote figuur had iets zwie
rigs en hij was ook met zwier bekleed. Hij
haJ. een bruinen, slappen hoed schuin op het
hoofd en men kon zien dat hij zeer met zich
zelf ingenomen was.
Hij liep het hek uit en tot O'Malley's er
gernis wandelde hij naar Sixth Avenue. De
jongeman boog zich naar voren en wendde
zich naar den chauffeur:
Rijd langzaam naar Seventh Avenue en
houd bij den versten hoek stil.
Ze waren bij den hoek, juist toen Mc Girk
Seventh Avenue in draaide. O'Malley ver
wachtte half een wachtende taxi te zullen
zien, maar Mc Girk liep verder en stak toen
dwars de straat over. O'Malley's taxi volgde
en daarna zag de Ier dat de ander een station
van de ondergrondsche binnenging.
Ik stap hier uit, waarschuwde hij snel
den chauffeur.
Hij rekende af en nam een dankbetuiging
van den chauffeur in ontvangst, waarvan de
warmte in overeenstemming was met den
omvang van de fooi. Toen O'Malley uitge
stapt was, zag hij dat Mc Girk al in het sta
tion verdwenen was en hij rende de straat
over, nauwelijks ontsnappend aan het gevaar
om door een groote vrachtauto overreden te
worden. Hij liep vlug de trappen af, zag Mc
Girk de controle passeeren en hield zijn vaart
in. Een oogenblik later had hij het perron
bereikt en stond niet meer dan een paar
meter van den man af.
Het perron was tjokvol en O'Malley had
niet veel moeite om uit het gezicht te blijven.
Mc Girk nam den binnenkomenden sneltrein
naar Brooklyn en O'Malley slaagdè erin in
denzelfden wagen, waarin de passagiers op
eengepakt waren als haringen in een ton, te
wippen. Terwijl de trein zich hortend en gie
rend en donderend in Zuidelijke richting
voortspoedde, kon hij den ander, door telkens
even een blik over zijn schouder te werpen,
in het oog houden.
Ze waren de tunnel onder de East rivier ge
passeerd. Ze reden nu verder door het gebied
van Brooklyn en langzamerhand werd het
aantal passagiers minder. O'Malley vond het
thans noodig voorzichtiger te zijn. Eenmaal
zag hij dat Mc Girk zijn l.ant uitkeek, maar
hij draaide zich nog bijtijds om. Eindeüjk wa
ren er zitplaatsen vrijgekomen. Mc Girk nam
er een in en O'Maley wandelde naar het
dichtsbijzijnde balcon, vanwaar hij zijn prooi
door het tusschenraam kon gadeslaan
Tenslotte, in een der buitenwijken van
Brooklyn stond Mc Girk op en verliet den
trein. O'Malley wachtte tot het laatste nip
pertje en stapte eveneens uit, juist toen de
deur weer dicht ging. Gelukkig was Mc Girk
een eind vóór hem en keek niet om want zii
waren de eenige .wee passagiers, die hier uit
den trein waren gestapt.
De Ier haastte zich de trappen van het
station op en zag Mc Girk nog net verderop
een zijstraat inslaan. Hij hield zich schuil in
den stationsingang tot Mc Girk geheel uit
het gezicht verdwenen was. Toen ging hij
hem vlug achterna en sloeg omzichtig den
hoek om.
Behoedzaam bleef hij Mc Girk volgen
eenige blokken ver en enkele hoeken om.
O'Malley had den naam van het station in
zijn geheugen geprent en hij nam de namen
van de straten waar hij door liep goed in
zich op. De eerste huizen die zij voorbij kwa
men waren rood steenen rijen huizen. Maar
verder voerde de weg langs twee aan twee
gebouwde houten villatjes en nog verder
stonden klein houten landhuizen, omgeven
door tuinen.
Nog steeds liep Mc Girk vooraan. O'Malley
bleef een heel eind achter en hij vroeg zich
af of de ander wist dat hij gevolgd werd en
hem maar in den wilde liet rondloopen. ED
toen ging de man opnieuw een hoek om en
liep een straat in, die naar het open veld
voerde.
Heel langzaam kwam O'Malley achter hem
aan en keek naar den naam van deze laatste
straat. Deze was niet op het hoekhuis aan
gebracht, maar stond op een bordje dat aan
een paal was bevestigd. Mc Girk had nu het
open veld bereikt, maar O'Malley bleef ach
ter een hoekhuis uit het gezicht. Een vreug-
dige flits schoot door zijn hoofd: hij geloofd®
dat hij het raadsel van den tweeden brief met
de groene inktvlek een heel eind verder tot
zijn oplossing had gebracht. Immers de laat
ste straat die Mc Girk had doorgeloopen
heette Arthur street. A.s! Er was dus wel
geen twijfel aan of de mededeeling moest ge
lezen worden
Taxi zeven (de tijdsaanduiding voor Let
ontvoeren van Claudia) Hunt A.S. (dat
kon niet anders beteekenen dan Aitnu
Street!)
(Wordt vervolgd-)
