mmm
SALON
Dc schuld van man?
Eenige tripjes ter ontspanning
rni
Een zwarte dag
voor Europa
Naar de Grot van Halo en het
Vliegveld
r
Wees barmhartig in uw oordeel over
het Duitsche volk!
Maandag 4 September 1939
Tweede Blad
9 maal per dag van en
naar Amsterdam
Burgerlijke Stand van Den Helder
Combineert
uw boodschappen
Nederland heeft meer
dan voldoende
aardappelen en groente
MANSHANDEN
Rectificatie Kruiswoordpuzzle
Huis werk cursus
Uit het politie-rapport
Met de onderzeebooten naar de West
Omstreeks half drie stond het autobusje
van de Mariniers gereed om ons naar de Grot
van Hato te brengen, die dicht bij de plan
tage Hato ligt. De tropenzon stond te bla
keren en te schroeien boven onze hoofden en
we puften dan ook al van de warmte voor we
goed en wel plaats hadden genomen in de
bus. AI sputterde de motor in het begin wat
tegen, ten leste gaf hij toe en reden we door
de poort van het Waterfort, via de Koningin
Emmabrug, over het Brionplein, langs „het
Rif", naar buiten. Ook hier bieden de huisjes
en villatjes in alle mogelijke tinten, een schil-
derachtigen aanblik. De landweg, slingert
zich als een gele slang tusschen het groene
geboomte en na ongeveer een minuut of 20
gereden te hebben, zagen we den ingang van
de grot reeds, verscheidene meters boven den
beganen grond.
Om bij dien ingang te komen, heeft de
mensch, tot zijn eigen gemak, de natuur een
beetje geholpen en een soort trap uitgehou
wen in den rotswand. Ook in de grot zijn van
die trapjes gemaakt. Binnen is het zeer don
ker en iemand, die er voor de eerste maal
komt, zal er licht verdwalen, want de holen,
gangen en zijgantjes zijn er legio. Onze
excursieleider, de commandant van Hr. Ms.
O 13, kende echter den weg op zijn duimpje en
nam ons mee naar het hartje van de grot.
Druipsteenen overal en we moesten dan ook
terdege uitkijken, dat we onze hoofden niet
stootten aan de stalactieten of struikelden
over de „staande stompjes".
Op sommige plaatsen waren zoowel de
hangende als staande druipsteen vergroeid
tot een geheel, zoodoende een natuurlijke
pilaar vormend. Gelukkig hadden velen der
bezoekers zaklantaarns en eveready's bij zich,
die goede diensten bewezen. Het wemelde er
van de vleermuizen en ze vlogen dan ook bij
zwermen rond onze hoofden. Zoo nu en dan
werden de lampen een oogenblik gedoofd en
al men dan een moment later het „plafond"
bescheen, kon men deze nachtdieren zien
hangen.
Op enkele plaatsen valt het licht van boven
in deze grot is nog de „Madonna met het
meerdere plekken een fantastischen aanblik.
Tientallen zeer kleine, pegelvormige druip-
steentjes vormen een keurige franje, niet
door menschenhanden gewrocht. Dat er ta
melijk veel bezoekers komen, is te zien aan
de ettelijke namen, die op de rotswanden zijn
geschreven of er in gekrast. Een aardigheid
in deze grot is nog de „Madonna met zijn
Kind", een steen, die door de natuur zoo ge
vormd is, dat men op een afstand zou zwe
ren, dat er een beeldje stond van Maria met
het Kindeke Jezus in de armen. Daar er
haast geen ventilatie is, riekt het in dit rots
hol vrij muf en na een tijdje gedoold te heb
ben wordt de temperatuur zoo ondragelijk,
dat men blij is, weer tusschen het groene ge
boomte en de cactussen te staan onder den
blauwen tropenhemel en men weer de fris-
sche lucht in kan ademen.
Nadat we afgedaald waren tot op den be
ganen grond, heschen we ons weer in het
busje en ging het naar het Vliegveld Hato,
dat eenige kilometers verderop ligt. Door de
K.L.M. werden we onthaald op een koelen
dronk en daarna werden we rondgeleid.
Alles wat we wilden weten behoefden we
maar te vragen en het werd ons haarfijn uit
gelegd. De meeste vliegtuigen, die hier ston
den, waren Lockheeds, die zeer comfortabel
ingericht zijn. We mochten plaats nemen in
de feauteuils en we willen graag gelooven,
dat men zich in de lucht spoedig op zijn ge
mak gevoelt. Jammer genoeg was er geen ge
legenheid om een kleine rondvlucht te ma
ken. We waren toevallig aanwezig, bij de
aankomst van de „Troepiaal" de „Oriol" en
de „Parkiet". Alles is daar uitstekend gere
geld en het gaat er dan ook letterlijk en fi
guurlijk op rolletjes.
Een klein sportvliegtuigje maakte de gek
ste capriolen in het luchtruim en ik geloof
niet, dat een onzer er een veter aan zou wa
gen, om dat verhikeltje de lucht mee in te
geven.
Het is een mooie middag geweest en we
waren allen zeer voldaan over dit uitstapje.
Een uitstapje naar Fort* Nassau.
Ongeveer een week later hebben we een
trip gemaakt naar het oude Fort Nassau,
dat op een 80 meter hoogte ligt, bij de bocht
van het Schottegat. Hier is tevens een sein
post gebouwd. Nauwelijks waren we van de
kade en rechtsaf geslagen of de klim begon,
zij het dan ook niet zoo heel erg moeilijk be
gaanbaar.
Tientallen cabrieten, dit zijn half verwil
derde geiten, namen de beenen voor ons, on
der een erbarmelijk geblaat en geblèr.
Na een kwartiertje klimmen waren we op
de plaats van bestemming gearriveerd en
stonden we voor de poort van het fort. Er
werd aan de bel getrokken en het zware ge
luid galmde door het verlaten gebouw. Eenige
minuten later werd de poort geopend door
een der wachters van de seinpost en we tra
den binnen. Nou. om eerlijk te wezen, veel
bijzonders is er niet te zien. Oude paarden
stallen, een „nor" onder den grond, enz.,
maar wel is waar. alles van deugdelijk mate
riaal vervaardigd. Dan maar naar den sein-
De voorzitter en de secretaris
hadden verschil van meening bij
v/ie het progamma gedrukt moest
v/orden. De voorzitter kreeg
z'n zin en het programma voor
de uitvoering zag er smakelijk uit.
ledereen sprak er dien avond over
en roemde de moderne letter
soorten van
post. Hier wordt alles betreffende de ponton
brug geregeld, de tijden van openen en slui
ten, enz., hetzij door middel van ballen, ke
gels of vlaggen. Alles ziet er keurig onder
houden uit. Vanaf de, laat ik het maar „roton
de" rond de seinpost noemen, hadden we een
schitterend uitzicht over de stad, het Schotte
gat, de Isla, het schiereiland met de bedrij
ven en tientallen groote tanks der Curagao-
schg Petroleum Industrie Mij. Verscheidene
tankers van verschillende nationaliteit lagen
gemeerd langs de steigers of ten anker. Wat
leken onze onderzeebooten nietig vanaf deze
hoogte; „met pijn" konden we met het bloote
oog de Hollandsche driekleur onder scheiden.
De zon bescheen het panorama van Willem
stad en de huisjes glommen en blonken in
hun groote kleurenverscheidenheid. Een
gezicht!
De Sint-Annabaai, als een breede schei-
dingsweg tusschen de twee stadshelften, glin
sterde, als de tropenzon haar stralen spelen
derwijs liet dansen op de golfjes, waar mo
torsloepen en vletten als notedopjes kriskras
heen en weer voeren. De Koningin Emma
brug werd opengedraaid en even later stoom
de een groote Noorsche tanker naar binnen
(de vlag konden we met den kijker goed
onderscheiden) om ook langs een der vele
steigers te meeren. Zoo zoetjesaan werd het
tijd om op te stappen en we aanvaardden
den terugweg naar het Waterfort. We hadden
trek gekregen en verlangden tevens naar
een verfrisschend bad.
Oefeningen met de Maurits.
Dè zon was ondergegaan en had den wes
telijken hemel getint met een kleurenpracht,
zooals alleen een tropische zonsondergang'
het vermag. Allengs verschenen de sterren
aan het firmament en een maansikkel ver
scheen aan den hemel. We lagen te drijven
aan de Zuidkust van Curagao, wachtend op
het donker, want we zouden nachtelijke oefe
ningen houden met de „Johan Maurits" van
Nassau. Omstreeks half negen begonnen de
oefeningen. Eerst moest de „O 13" een
schijnlanceering doen. Inplaats dat er gelan
ceerd wordt, worden twee lichtkogels afge
schoten. Ruim een half uur van tevoren wa
ren alle schepen, die aan de oefening deel
zouden, nemen, reeds geblindeerd, d.w.z. alle
lichten uit. De lucht betrok, de sterren ver
scholen zich achter het wolkengordijn en het
beloofde dan ook een geslaagde avond te
worden. Plotseling, het zal zoo ongeveer 9
uur geweest zijn, twee helder witte licht
kogels: de „O 13" had gelanceerd! Was het
dus werkelijkheid, dan was de „Maurits"
naar de kelder
Nu gingen wij op de run. De mannetjes
werden op post gezet bij de waterdichte deu
ren, als uitkijk enz. Na een minuut of tien
zagen we de „Maurits" als een donkere schim
aan den horizon verschijnen. Recht er op aan
natuurlijk, opgepast!! De konstabel stond
reeds klaar met het seinpistool, maarof
de drommel er mee speelde, het wolkengor
dijn scheurt vaneen en de maan is precies
achter ons en we boden zoo een prachtig
doelwit voor den „vijand". Pats! zaten we
midden in het scherpe zoeklicht van de Mau
rits en het was een geknal en gepaf (losse
patronen) van jewelste. Voor wij hadden kun
nen lanceeren, waren we reeds onder vuur
genomen door de „Maurits", De volgende run
Met ingang van heden kan er weer
gesproken worden van een systemati-
schen loop der treinen. Men kan 9 maal
uit Den Helder naar Alkmaar vertrek
ken en evenzoovele malen van Alkmaar
naar Den Helder. Respectievelijk heeft
men aansluiting naar Amsterdam en
naar Den Helder.
Vertrek Den Helder: 6.25, 8.25, 10.25,
12.25, 14.25, 16.25, 18.25, 20.25, 22.25.
Vertrek Alkmaar: 7.43, 9.43, 11.43,
13.43, 15.43, 17.43, 19.43, 21.43, 32.43.
Aankomst Den Helder: resp. 8.25,
10.25, 12.25,
22.25, 0.25.
14.25, 16.25, 18.25, 20.25,
werd hij echter getorpedeerd en hadden wij
de overwinning behaald.
De „O 13" thuisgevaren.
Als U dit leest is de „O 13" waarschijnlijk
reeds in Holland aangekomen. Gelukkige
kerels!
U kent allen natuurlijk het bekende spreek
woord: „Samen uit! Samen thuis!", maar tot
onze groote spijt ging het ditmaal niet op:
Met twee booten vertrokken we uit Holland,
voorloopig keerde slechts eentje terug.
Toen we het bericht ontvingen, lag de
„O 14" te Aruba en de Commandant liet ons
„voor den boeg" komen, om ons het nieuws
mede te deelen. Inplaats dat we die week nog
oefeningen hielden, keerden we terug naar
Willemstad.
Op de „O 13" natuurlijk groote vreugde!
Allicht!!
's Maandags, den 31en Juli, vertrokken ze, na
een korte inspectie en toespraak van den oudst
aanwezend Zee-officier, den Commandant van
Hr. Ms. „Johan Maurits van Nassau". De
trossen werden losgegooid en daar gingen ze!
Het was vanzelfsprekend een gewuif en ge
zwaai van je welste. „Doe je ze de groete?"
„Zeg je ze dag van me?" en dergelijke uit
roepen weerklonken. Nauwelijks was de „O 13"
buiten de haven, of ook de Maurits en wij
gooiden de trossen los, ook naar buiten, een
eind meestoomen met de „O 13". Even voor
de Caracasbaai nam eerst de Maurits afscheid.
Drie hoezee's rolden over en weer, gewuif, ge
zwaai, de fluiten loeiden!!!! Toen de „O 14".
Ook onze luchtfluit loeide drie maal, beant
woord door die van de „O 13" voor de thuis-
vaarders en. de achterblijvers.
Gewuif! Gezwaai! Er werden eenige seinen
gewisseld: ze kregen nogmaals onze beste
wenschen mee. Daarna gingen wij terug,
stuurboord aan boord!
Goede reis, kameraads, een prettige over
tocht en een behouden aankomst in het Vader
land!
Tochniet om het een of ander
waren wij er even „stuk" van.
J.
2 September 1939.
GETROUWD: C. B. Leeuwenberg en S. Ent-
hoven.
BEVALLEN: B. van der Horst-Muizelaar
d.; C. C. A. Bronder-Roos d.
OVERLEDEN: S. Sweep-Bosma 77 jaar.
HAVEN VAN NIEUWEDIEP.
Aangekomen van Haren (ligt in Duitschl.
aan de Eems) met bestemming Düsseldorf
het Duitsche m.s. Hertha.
Ons bereikten verschillende klachten van
winkeliers, dat verschillende hunner klanten
drie, vier, vijf maal komen om boodschappen
van geen beteekenis. Voor elke boodschap moet
een bon worden geschreven, wat op drukke
tijden den winkelier groote last veroorzaakt.
Het is in het belang van den snellen gang van
zaken en ten gerieve van de winkeliers, dat wij
U aanraden de boodschappen zooveel mogelijk
te combineeren. Wat dus nite wil zeggen, dat
U grootere hoeveelheden moet inslaan.
Verder kunnen wij mededeelen, dat hoe
wel de secretarie vandaag en morgen ge
sloten is, de verkoop van distributie-bon
boekjes op die data gewoon doorgaat.
Een bekend grocntenhandelaar, hier ter
plaatse, die bekend is met de hoeveelheden, die
van de verschillende voedingsgewassen voor
radig zijn, en de voedselvoorziening voor deze
artikelen van dichtbij gadeslaat, maakt ons op
het volgende attent.
In de laatste dagen en weken is er een
zeker streven naar voorraadvorming onder
de burgerij merkbaar. Dit geldt niet in het
minst voor aardappelen. Hierbij doet zich
al direct het bezwaar voor, dat vroege
aardappelen zich minder goed leenen om te
worden opgeslagen in groote hoeveelheden.
Het tweede en grootste bezwaar is wel hierin
gelegen, dat zoodra er voorraden worden ge
vormd, direct een prijsverhooging zal optreden,
welke prijsstijging des te sneller zal plaats vin
den, naarmate de voorraad-vorming sneller en
veelvuldiger verloopt. Het resultaat zal hier
van zijn gebrek en ingrijpen van hoogerhand,
met al de daaraan verbonden bezwaren.
Dit laatste behoeft in het geheel niet voor te
komen, want zoolang er normaal gekocht
wordt, zijn de bestaande voorraden voldoende.
Zoolang de vorst niet invalt, zijn er voldoen
de andijvie, sla en dergelijke gewassen.
Allerlei groenten, die gebruikt worden om in
soep en snert te verwerken, zijn er eveneens in
ruime mate. Aan den Langedijk worden roode
en gele kool in groote hoeveelheden geteelt, ter
wijl in October de bloemkool op de markt komt.
De blikgroenten-fabrikanten hebben groote
voorraden doperwten, wortelen, boonen (alle
soortenjenz., vruchten, verder,augurkjes, uitjes,
alle soorten jam enz. enz. aangemaakt.
Door de regeering zijn alle rijpe tomaten
opgekocht, om in de fabrieken te worden in
gemaakt. Zoute groenten zullen er ook wel
groote voorraden zijn.
De bewerking van witte kool is tegenwoor
dig zoo eenvoudig, dat men in zeer korten
tijd de zuurkool bij groote hoeveelheden klaar
maakt.
Dit jaar hebben wij eveneens een vrij goede
fruit-oogst. In één woord, Nederland heeft
een overvloedvan aardappelen en groenten
en fruit.
Weest zoo verstandig en schaf uw benoodigd-
heden matig aan, want juist door het meer op
leggen dan u noodig heeft, bederft u veel: de
vcorraden worden minder en daardoor worden
zeer velen gedupeerd.
DAMES KAPPER HEEREN
Stakmanbosseslr. 65 Tel. 514
De gcijze Britsche staatsman, Ghamber-
lain, heeft het met van ontroering trillende
stem gezegd: „Deze oorlog is de schuld
van één manHitier!''
Wie reeds onbarmhartig was in zijn oor
deel over Engeland, omdat het niet direct
Polen ter hulp snelde, die heeft gisteren
wel begrepen, dat het den ernstigen wil tot
vrede was van de Engelsche regeering, die
huiverde deze laatste, onvermijdelijke be
slissing te nemen.
't Kan de grootste tragiek in het leven
van dezen Britschen vredesapostel ge
noemd worden, dat hij gisteren gedwon
gen werd tot dit besluit. Evenals Hitier
weet Chamberlain wat oorlog beteekent.
Vernietiging van het leven en geluk van
millioenen, ondergang van het werk van
eeuwen.
Wij hebben het niet te verbloemen. De
dag van gisteren is als een dag des doods.
Het was ook of de hemel zelf meeschrei-
de over de verdwazing van den mensch, die
in geluk en vrede met elkaar zou kunnen
leven, aan wien de aarde in overvloed geeft
en die in zijn hebzucht en hoogmoed,
moedwillig de ranipspoed over zich brengt.
Voor deze daad is de mensch volkomen
verantwoordelijk.
Is één mensch de schuld van dit alles?
Neenwij dragen gemeenschappelijk
schuld. Het is ons egoïsme, onze zelfzucht
en hebzucht die een wereld opgebouwd
heeft, waarin we elkaar bevechten en
waarin de één tracht den ander te vernie
len. In het individueele leven, in het zaken
leven, in het maatschappelijke leven, in het
leven der volkeren. Men tracht elkaar te
overvleugelen, onder den voet te loopen.
Men probeert over de ruggen van anderen
zelf de beste levensposities te veroveren.
We hebben het groote gebod, dat de
Meester ons gaf: „God lief te hebben
boven alles en ónze naaste als onszelf",
met de voeten getreden en nu staan we
voor een verwildering, voor een catastrofe,
die den ondergang kan beteekenen van
onze huidige wereld.
De schuld van één man? Neen! Wel
draagt de leider van het Duitsche volk een
ontzaggelijke verantwoordelijkheid voor
deze laatste ramspoedige daad. Maar in de
historie zijn dingen aan te wijzen, die tot
heel dit rampspoedig gebeuren mede -de
aanleiding zijn.
Wij bedoelen niet de leiders van het
Duitsche rijk te verontschuldigen. Wij zeg
gen niet, dat Hitier en Goering, Hess en
Gocbbels en zoovele anderen niet voor de
wereld veroordeeld worden voor de ont
ketening van een ramp, zooals de geschie
denis waarschijnlijk niet kent, maar wij
meenen toch ernstig te moeten waarschu
wen voor een onrechtvaardige en onbarm
hartige verbittering tegen het Duitsche
volk.
We hebben ze al van verschillende
zijden gehoord, de onredelijke verwijten
tegen het volk, waarvan er millioenen
weenen over het leed, dat de leiders over
hen brengen.
jarenlang is het Duitsche volk door een
zijdige voorlichting de meening gesugge
reerd, dat het 't grootste onrecht werd aan
gedaan. En als men altijd maar de zaken
van één kant belicht krijgt, zonder ooit de
andere zijde te zien, dan is het niet te ver
wonderen, dat men komt tot een levens
houding, die voor den mensch, die nog
geestelijk vrij is, onbegrijpelijk is.
Het systeem van het nationaal socialis
me, de berooving van de persoonlijke en
geestelijke vrijheid van den mensch, is de
hoofdoorzaak, dat het Duitsche volk met
millioenen als levende dooden, achter zijn
leiders staat.
Een volk, dat geestelijk vrij te beslissen
had, zou weigeren aan dezen waanzin mee
te doen, maar de massa in Duitschland
denkt niet meer, volgt gedwee en als het
opstaat, dan zijn daar de mitrailleurs, die
ze tot gehoorzaamheid zullen dwingen of
hen voor eeuwig doen zwijgen.
Wee het volk, dat zulke leiders heeft.
Hier is het niet één man, maar zijn het tien
tallen die dit geraffineerde systeem hebben
opgebouwd, waardoor een volk van ener
gieke werkers is geworden tot een massa
marionetten.
Het is onbarmhartig dit volk te veroor-
deelen, even onbarmhartig als het zou zijn
iemand die men vergif ingeeft te verwijten,
dat hij ziek wordt. Het Duitsche volk is
ziek, het is geestelijk vergiftigd door zijn
leiders en het is onbillijk hierover een
scherp oordeel uit te spreken.
Wces barmhartig en vergiftig dc wereld
niet meer met uw gedachten van doodclijke
haat.
verme-
De dag van gisteren kan als de don
kerste bladzjjde in het boek der historie
van de laatste halve eeuw worden aange-
teekend. Het ontbranden van een Euro-
peeschen oorlog in onze dagen is nog
ontzettender dan in 1914. De
tigingsmiddelen, die men de laatste
jaren heeft uitgedacht zijn fooveel ge
raffineerder nog dan die van een kwart
eeuw geleden en de opvatting over den
oorlog is zooveel satanischer geworden,
dan in die dagen. Was het toen in hoofd
zaak een strijd van de militaire machten
tegen elkaar, Spanje en China hebben
ons geleerd, dat men bij den tegenwoor-
digen oorlog het moreel van de troepen
wil verzwakken door aanvallen op de
burgerbevolking, door het vernietigen van
steden en dorpen, van vrouwen en kin
deren.
Wij kunnen onze oogen voor deze ontzettende
werkelijkheid niet sluiten en het woord van
Hitier, dat hij de vrouwen en kinderen van
Polen zou sparen, als ook de tegenpartij dit in
acht zou nemen, is na twee dagen strijd al
waardeloos gebleken, daar de meeste slachtof
fers van de luchtaanvallen burgers en geen
militairen zijn.
Engeland en Frankrijk hebben lang geaar
zeld om de noodlottige beslissing te nemen.
Zaterdagavond werd de grijze staatsman,
Chamberlain, in het Lagerhuis nog het verwijt
gedaan van dit aarzelend optreden en het was
toen al te voorzien, dat de Britsche regeering
niet lang meer zou kunnen wachten om de
laatste stap te doen. Men heeft gewacht op het
antwoord van Hitier, men heeft gewacht met
toenemende spanning, maar toen gisterenmor
gen nog geen enkel bericht was binnengeko
men, toen is als laatste ultimatum gesteld, dat
om 11 uur Engelsche tijd (11.20 u. Ned. tijd)
antwoord moest binnen zijn, of dat anders de
oorlog verklaard zou worden. Een historisch
oogenblik. Hitier liet wachten op het antwoord
en toen klonk de bevende stem van den Brit
schen premier, die daarmee zelf alle hoop, die
hij sinds jaar en dag gekoesterd had, dat alle
internationale geschillen door overleg opgelost
konden worden, den bodem zag ingeslagen. En
geland verklaarde den oorlog aan Duitschland
om zijn verplichtingen tegenover Polen na te
komen.
Het was te voorzien, dat Frankrijk niet lang
zou wachten om zich aan de zijde van Engeland
te scharen. Om vijf uur gisterenmiddag besloot
Frankfijk eveneens tot een oorlogsverklaring
aan Duitschland.
De machten uit de hel zijn hierdoor
ontketend. Zal Italië spoedig volgen?
Het is bijna onvermijdelijk, dat Italië niet
tot kleurbekennen zal worden gedwon
gen. Zal Rusland dan ook de zijde van
Duitschland kiezen? Het is niet onmo
gelijk.
Zullen de neutrale landen buiten dezen waan
zinnigen strijd kunnen blijven? Wij bidden het.
God behoede ons en alle volkeren, die in feilen
afkeer staan tegen dit duivelsch gedoe, om in
deze ramp betrokken te worden.
In de onderste regel van de figuur moet
in het 8ste vakje staan „52".
Wij vestigen er de aandacht op, dat de „Huis
werkcursus" van de heeren Lever, Kramer en
v. d. Horst hervat zal worden. Leerlingen
kunnen zich aan de in de desbetreffende ad
vertentie genoemde adressen opgeven. Het
tijdstip van aanvang zal nader bekend wor
den gemaakt.
DE TOELOOP WAS TE GROOT.
Ruit in Rialto bezweek.
De „heropening" van de Rialto-bioscoop
trok gisteravond een dergelijke massa men-
schen, dat de hal op een gegeven oogenblik
propvol was. Juist op dat moment begon
het te regenen, waardoor nog meer volk
erin wilde. In het gedrang dat toen ontstond,
bezweek een groote spiegelruit van één van
de toonkamers.
HET OUDE LIEDJE.
Gisterenmiddag is iemand aangehouden dié
er van verdacht werd 's morgens met een
paar zeer jeugdige kinderen ontuchtige han
delingen te hebben verricht. De man heeft
bekend.
RIJWIEL-SnSERE.
De eindelooze reeks wordt voortgezet. Gis
termiddag deed een bewoner van de Begonia
straat aangifte, dat men zijn rijwiel, dat aan
de Buitenhaven gestaan had, ontvreemd had.
Voor het Kegelhuis daarentegen werd een
vehikel onbeheerd aangetroffen, dat daar
reeds eenige dagen had gestaan. Het is voor
den eigenaar op het Hoofdbureau terug te
bekomen.
Opgenomen om 8 uur hedenmorgen
Barometerstand Den Helder: 760.0
Temperatuur lucht: 18.2
Maximum temp. lucht: 25.8
Wind: richting W.Z.W., kracht: 2
Temperatuur zeewater: 19.7
Licht op: 8-U
