„Barendje hoort niet
in een gesticht"
Laatste scènes van
het Oss-drama
Radioprogramma
Het geheim van de
^Het Meisje
exprestreiK
Onze Oost
De brand in de
Utrechtsche bazar
Tragisch sterfgeval
Het uitvaren van
de visschersvloot
HET WOORD „LANDVERRADER"
KAN DEN HEER RUIJTER f 60.—
KOSTEN.
De laatste scènes van het Oss-
drama spelen zich in de rechtszaal
af. Werd het Tweede Kamerlid
mr. M. Rost van Tonningen Maan
dag door het Bossche gerechtshof
veroordeeld tot f 150.boete subs.
3 maanden hechtenis, omdat hij
het Ambtenarengerecht (waarvoor
de zaak-Oss diende) had beleedigd,
gisteren vervulde heer Rost de rol
van aanklager, omdat hij zich zelf
beleedigd achtte.
Men zal zich herinneren, dat na een zeer
rumoerige Tweede Kamervergadering in
dit voorjaar mr. Rost van Tonningen uit de
zaal werd gezet en er den heelen dag niet
meer in terug mocht keeren. Dit, omdat
hij, ondanks het feit, dat de Voorzitter hem
het woord ontnomen had, blééf doorpraten
over Oss...
Na de zitting voegde het r.k. kamerlid
H. Ruyter den opstandigen debater toe:
„Landverrader!" De heer Rost diende tegen
den heer Ruyter een klacht in wegens be-
leediging, welke klacht gistermorgen voor
de Haagsche rechtbank diende.
Verd. had verstek laten gaan. Uit het
verhoor van den beleedigde bleek, dat de
beleediging geschiedde oogenblikkelijk na
de sluiting van de vergadering. Een voor
gelezen proces-verbaal toonde voorts aan,
dat verd. erkende, het woord „landverra
der" den heer Rost van Tonningen te heb
ben toegevoegd.
Requisitoir.
De officier van Justitie, jhr. dr. L. H. K.
C. van Asch van Wijck, was van oordeel,
dat vaststaat, dat de vergadering was ge
sloten. Dus valt de gedraging van verd.
onder het gemeene recht. Men mag echter
niet zeggen: Nu ja, even tevoren had hij
het "wel mogen zeggen. Dit is niet juist;
alleen had dan de strafrechter er niet aan
te pas kunnen komen, doch de voorzitter.
De uitlating blijft verboden.
Spr. eischte tegen verd. een geldboete
van 60 gulden of 60 dagen hechtenis.
De rechtbank zal 17 October vonnis wij
zen.
UITVOERMONOPOLIE ZOETWATER-
VISCH.
Naar de minister van Economische Zaken
ons mededeelt ligt het in het voornemen,
met ingang van Donderdag 5 October a.s.
de Nederlandsche Visscherij Centrale aan
te wijzen als monopolie-houdster voor den
uitvoer van zoetwatervisch (andere dan
aal en paling) versoh, gekoeld, bevroren.
Dit houdt in, dat de uitvoer van dit pro
duct slechts zal zijn toegestaan, indien
daarvoor eene machtiging tot uitvoer is af
gegeven, hetgeen geschiedt door of namens
de Nederjlandsche Visscherij Centrale en
wel slechts, nadat de betreffende exporteur
met die centrale of een door haar aange
wezen instantie een 'monopolie-overeen
komst voor het uit te voeren artikel heeft
afgesloten. Slechts met een exporteur, die
zich bij de Nederlandsche Visscherij Cen
trale heeft doen organiseeren, kunnen mo
nopolie overeenkomsten worden afgesloten..
Met nadruk wordt er de aandacht op ge
vestigd, dat de Nederlandsche Visscherij
Centrale in vookomende gevallen 't sluiten
van een monopolie-overeenkomst kan wei
geren, dan wel een reeds gesloten monopo
lie-overeenkomst wederom ongedaan kan
maken.
FEUILLETON.
uit den
Naar het Engelsch
bewerkt door
J. van der Sluys
23.
Zij sprak tegen hem, maar hij was er zich
van bewust dat hij maar half haar aandacht
had. De andere helft van haar attentie was
op de gang gericht.
Zij luisterde met gespitste ooren. Van bene
den kwamen verwarde geluiden. Wat gebeur
de er? had zij gevraagd. Freddy had er geen
notie van. Maar hij liet zich door haar on
begrijpelijk protest niet van zijn stuk bren
gen.
„Ja, ik kom u weghalen, nu," hernam hij.
„Er is geen oogenblik te verliezen!"
„Natuurlijk moet-ie dat doen," mompelde
de werkman van den grond af. ,,'t Is een han
dige jongen... En we hebben het meissie ge
red, ziet u?"
De stem van den werkman, plotseling op
klinkend, scheen den muur van haar ver
strooidheid te doorboren. Ze zou hem hebben
kunnen vragen wie hij was en hoe hij daar
gekomen was. Maar ze deed niets van dit
alles... ze fluisterde alleen gespannen:
„Ik ben de eenige niet, die u moet redden!
We kunnen nu niet praten. Later. Maar er is
nog iemand een klein meisje ik moet
haar vinden ik moet!"
Br flitste Freddy iets door het hoofd,
'n Klein meisje. Had hij niet wat over een
klein meisje gehoord... wel ja! Rose Ter
rence! De dikke mijnheer had het over haar
gehad
„Help me haar te zoeken!" ging het meisje
voort. „Dan zal ik met u meegaan maar
niet eerder!"
Het rumoer beneden werd duidelijker. Er
sloeg een deur dicht. Iemand gaf op scherpen
toon een bevel
Rose Terrencezette de stroom van
Freddy's gedachten zich voort. Maar wat had
DE „ORANJE" AANGEKOMEN.
Gisterochtend is het groote passagiers
schip „Oranje" onder enorme belangstelling
te TandjongPriok aangekomen.
Geestvermogens van den oplichter
zullen opnieuw onderzocht wor
den.
Een befaamde oplichter, die sedert 1914
een reeks oplichtingen, verduisteringen en
flesschentrekkerijen heeft gepleegd en die
reeds twaalf veroordeeüngen achter den
rug heeft, stond gisteren weer voor drie
oplichtingen terecht voor het gerechtshof
te Amsterdam.
De eerste twee gevallen betroffen oplich
tingen ten nadeele van een grossier in de
kens en van een grossier in byouterieën.
Voor deze beide feiten had de rechtbank
hem veroordeeld tot drie maanden gevan
genisstraf met aftrek van voorarrest en
ter beschikkingstelling van verd. van de
regeering om van harentwege te worden
verpleegd. Voor het tweede geval had hij
eveneens in Juli terecht gestaan
voor de rechtbank te Utrecht; hij had zich
daar hooren veroordeelen tot anderhalf jaar
gevangenisstraf.
„Daar hoor ik niet!"
Tegen gevangenisstraffen heeft
verdachte zoo zeide hij geen
bezwaar, maar wel tégen opsluiting
in een psychopatenasyl, waar hij
wegens de ter beschikking stelling
zou moeten worden verpleegd.
Edelachtbare, Barendje hoort niet
in een gesticht. Ik heb eens ja
ren geleden in Avereost geze
ten. Toen de tijd om was, wilde
de officier van Justitie mijn verblijf
daar verlengen, maar de dokter
zei: „Geen sprake van, die man
hoort hier niet, er uit!"
Pres.: Maar u bent nauwelijks uit de ge
vangenis of u begint weer opnieuw met
iw oplichtingen.
Ja, president, anwoordde verd., maar ik
ben nu 53 jaar en het is nooit te laat om
je nog te verbeteren. Ik sta nu op het
standpunt: „Wat heb je aan al die fles-
schentrekkerij, je kunt beter droog brood
eten".
Daar stond de boer met zijn koe.
De oplichtingen gaf verd. volledig toe, en
ook in de tweede zaak, waarvoor de recht
bank te Utrecht hem tot anderhalf jaar had
veroordeeld, legde hij een bekentenis af. In
dit geval had hij zich uitgegeven voor
grossier in slachtvee en in Soest kocht hij
van een boer een koe, die afgeleverd moest
worden op de markt te Weesp en eenige
kippen. De kippen nam hij mee, hij zou ze
gelijk met de koe op de markt betalen.
Toen de boer daar met zijn beest kwam,
was er van verd. niets te zien. Noch zijn
kippen, noch zijn gemaakte onkosten zou
hij ooit vergoed krijgen.
De verdediger, mr. R. Kokosky vroeg, al
vorens de procureur-generaal mr. J. Ver
steeg het woord verkreeg, om een nieuw
onderzoek in te doen stellen naar de
geestvermogens van verdachte, omdat het
laatste psychiatrisch rapport al tien jaar
oud is. De procureur-generaal kon zich
hiermede vereenigen.
Beide zaken werden voor ombepaalden
tijd aangehouden.
Loodgieter vrijgesproken.
Gistermorgen deed de Utrechtsche recht
bank uitspraak in de zaak tegen den 21-iari-
gen Utrechtschen loodgieter H. V. Z. wien
ten laste was gelegd, dat hij onvoorzichtig
te werk was gegaan bij zijn werkzaamheden
waardoor het groote warenhuis N.V. Gale
ries Modernes een prooi der vlammen is ge
worden. De officier van Justitie had tegen
deze verdachte een gevangenisstraf geëischt
van I maand.
De rechtbank sprak gistermorgen den lood
gieter vrij.
Leveridge met Rose Terrence te maken...?
„Hemel-nog-aan-toe! riep Freddy ,in het
oogenblik, dat een licht in zijn brein ging da
gen. „U bent voor haar hier gekomen hebt
u voor haar laten ontvoeren om haar te kun
nen vinden
„Vlug! Vlug!" pleitte het meisje. „Om
's hemelswil!".
Toen begon Freddy's geest helder en actiet
te werken. Beneden gebeurden gevaarlijke
dingen. Hij kon niet toestaan, dat het meisje
dat gevaar tegemoet ging. Ook kon hij den
werkman niet aan de genade van dat gespuis
overlaten. En Rose Terrence! Hij moest Rose
Terrence vinden! Rose Terrence beteekende
bijna alles voor Lydia Leveridge, dat ze zoo
veel voor het kind op het spel zette. Ja, maar
hoe had ze... Och daar was nu geen tijd voor.
Welke drie dingen had hij te doen. O ja, hij
moest zich voor het moment bij drie dingen
houden... het meisje de werkman Rose.
„Wat gaat u doen?" riep het meisje.
„Kom niet tusschenbeide," waarschuwde
Freddy, al bij de deur. ,Als u mij mijn gang
laat gaan, komt alles in orde."
Ze sprong naar hem toe en pakte hem bij
den schouder.
„Ik moet dat kind vinden," riep zij uit.
„Ja, en u zult het vinden," beloofde Freddy,
Rose Terrence ik weet het."
Zij staarde hem verbluft aan.
„U ziet, ik weet meer dan u denkt, u kunt
op me vertrouwen."
„Maar weet u waar ze is?"
„Ja verklaarde Freddy, „ik heb haar ge
zien!" Hij probeerde den deurknop. „Luister
ga, terwijl ik weg ben, naar dien man op
den grond. Laat hij u kunnen zien. Laat hem
weten, dat we het klaargespeeld hebben. Hij
heeft behoefte aan een beetje troost en ge
ruststelling."
Echtgenoot vindt zijn vrouw, door
kolendamp vergiftigd, dood op bed.
Naar eerst thans bekend wordt, is in don
nacht van Vrijdag op Zaterdag j.1. te
Badhoevedorp een tragisch ongeluk ge
schied, dat de 25-jarige mevrouw Burgers
het leven heeft gekost.
Sinds twee maanden woonde in de Ibis
straat 3 het jonggehuwde echtpaar Bur
gersLucke. Donderdag heeft de jonge
vrouw voor het eerst de kachel aange
maakt. .Naar later bleek, was de schoor
steen verstopt door neervallende kalk van
den nieuw gemetselden schoorsteen, zoo
dat de kolendamp geen uitweg had en de
woning langzamerhand en ongemerkt
voor de bewoners vol vergiftigde dampen
was.
Vrijdagavond ging het echtpaar, dat
hoofdpijn had, dan ook vroeg ter ruste.
Toen de man den volgenden ochtend wak
ker werd, voelde hij zich onwel. Zijn
vrouw lag roerloos op bed. De heer Bur
gers kon nog een raam bereiken en
waarschuwde een voorbijganger. Spoedig
was doktershulp aanwezig. Deze mocht
voor de vrouw niet moer baten. Zij was
reeds ongeveer vier uur dood.
Rijk zal risico lielven dragen.
Naar wij van bevoegde zijde vernemen,
heeft de minister van Economische Zaken
aan de organisaties in het visscherij bedrijf
een brief gezonden, waarin financieele me
dewerking in geval van oorlogszec-orceyal-
len in het vooruitzicht wordt gesteld. Deze
medewerking zal alleen gelden, voor het
geval de bijzondere bedrijfslasten zullen
blijken de draagkracht van het bedrijf te
boven te gaan en voorts alleen voor do eer
ste zes weken en voor een nader te bepa
len gedeelte van de vloot.
Do faciliteiten zullen hierin bestaan, dat
bij oorlogszeeongevallen de kosten van de
ongevallenuitkeeringen, voor zoover deze op
de huidige basis door het bedrijf worden
gedragen, voor de helft worden gebracht
ten laste van het rijk. Indien van de zijde
van de reeders en van de opvarenden over
een aanvullende uitkeering een regeling
wordt getroffen, heeft de minister zich be
reid verklaard tot een zeker maximum en
ten bedrage van de helft der aanvullende
uitkeeringen steun te verleenen.
Verder wordt een restitutie van 3/5 ge
deelte van de premie voor de staatsmolcst-
verzekering in het vooruitzicht gesteld.
Hierdoor zijn eenige moeilijkheden, welke
de hervatting van het bedrijf in den weg
stonden, ondervangen.
DONDERDAG 5 OCTOBER 1939.
Hilversum I. 1875 en 414.4 m.
8.00—9.15 KRO. 10.00 NCRV. 11.00 KRO
2.0012.00 NCRV.
8.00 Berichten ANP.
8.059.15 en 10.00 Gramofoonmuziek.
10.15 Morgendienst.
10.45 Gramofoonmuizek.
11.30 Godsdienstige causerie.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-orkest. 12.45—1.15 Berichten
ANP en gramofoonmuziek.
2.00 Handwerkuurtje.
2.55 Gramofoonmuziek.
3.00 Vrouwenhalfuur.
3.303.55 Gramofoonnuiizek.
4.00 Bijbellezing.
5.00 Gramofoonmuziek.
5.15 Handenarbeid voor de jeugd.
5.45 Orgelspel.
6.45 Causerie: „Al hun wijsheid wordt ver
slonden".
7.00 Berichten.
7.15 Journalistiek weekoverzicht.
7.45 Causerie „Metaalbewerking: 2. Gereed
schappen".
8.00 Berichten ANP, herhaling SOS-ber.
8.15 Bijeenkomst van de 3 Gereformeerde
Jeugdbonden.
10.00 Berichten ANP, actueel halfuur.
10.30 All Round sextet.
11.30 Gramofoonmuziek.
Ca. 11.5012.00 Schriftlezing.
Het volgende oogenblik was Freddy de ka
mer uit.
De kamer met het licht de kamer, waar
hij dat kléine gezicht gezien had. Hij kende de
ligging. Op de verdieping hierboven en dan
twee kamers verder de gang in. Heelemaal
rechts aan het einde. Misschien was er ergens
een tweede trap. Een achtertrap. Verduiveld,
ja vlak bij hem...
Dus de heele geschiedenis was met voor
bedachten rade in e'Jkaar gezet! Lydia Leve
ridge had zich met opzet laten ontvoeren om
te kunnen uitvinden, waar Rose Terrence was.
En die beide anderen de man met het
bruine pak en de reverend moesten de
tectives geweest zijn, die probeerden de ver
bindingslijn te onderhouden tusschen haar en
de veilige wereld. En natuurlijk had ze niet
gewild, dat Freddy tusschenbeide kwam, want
als hij verhinderde, dat ze ontvoerd werd, of
iets deed om de ontvoerders te verschrikken,
zou 't heele plan in duigen vallenAh,
daar was hij er!
Boven aan de rechtertrap. Nu welken kant
op? Naar rechts natuurlijk.
Het lawaai van beneden kwam nader. Voor
hem uit was een deur, rechts in de gang. Het
was de derde deur, de eenige, waar een licht
schijnsel onderdoor viel. Daar was hij er... zijn
hand rustte op den knop, Hij draaide dien om.
Meer dan omdraaien kon hij echter niet. De
deur was gesloten.
„Dat had ik kunnen verwachten," dacht
Freddy, „ik zal hem moeten i jslaan, dat is
het eenige."
Het rumoer was nu nog dichter bij. Voet
stappen spoedden zich in zijn richting. Bin
nen enkele seconden ging er bij deze dem :ets
gebeuren. Toen schoot hem eensklaps een
luisterrijk idee door het hoofd..
Aan het einde van de gang was een hoek.
IVOREN
Een avontuurlijke reis naar de ontoeqan-
kelijke oerwouden van Afrika, op zoek naar
de plaats, waar de olifanten hun laatste le
vensdaden sliiten.
F"
121.
De voorbereidingen waren al spoedig getrof
fen. De volgende morgen vroeg stonden dra
gers, bepakte dieren en wagens klaar voor de
start.
„Let vooral op Lopez", waarschuwde mijn
heer Timmers. „We hebben hier in Kisumu
geen spoor van hem kunnen ontdekken".
Terwijl ze den gouvernements-ambtenaar
bedankten, vertrokken zij. „Aan een kant bof
fen we", zei René. „De perkamenten kaart
geeft aan, dat „Het kasteel dat roept", in de
zelfde richting ligt als het kamp van Sheik
Mohammed".
123.
Doch door de vaste slaap vojkomen uit
gerust, zetten zij de volgende morgen, on-
midde'lijk na zonsopgang hun tocht voort.
De tweede dag leidde hun weg langs de
rand van het plateau. Zij zagen allerlei wild en
dl ren, springbokken, giraffen, elanden en
allerlei soort antilopen. Eens rende een kudde
van misschien tweeduizend zebra's hen voor
bij, die opgeschrikt waren door het gebrul
van een leeuw. De dieren waren op nog geen
steenworp cfstand van de expeditie. „Zeg
René", riep mijnheer Hendriks plotseling",
daar is de Elgon of Maangebergte vlak voor
ons".
Hilversum II. 301.5 m.
AVRO-uitzending.
8.00 Eventueel: Berichten ANP. Hierna: Or
gelspel.
8.15 Gramofoonmuziek.
10,00 Morgenwijding.
10.15 Gewijde muziek (gr.pl.).
10.30 Voor de vrouw.
10.35 Omroeporkest m.m.v. solisten (Om 11.35
Declamatie).
12.30 Gramofoonmuziek. (Ca. 12.45 Eventueel:
Berichten ANP).
1.00 AVRO-Amusementsorkest.
1.30 Renova-septet en solist (opn.).
2.10 Gramofoonmuziek.
2.20 Orgelspel.
2.40 Pianovoordracht.
3.10 VVRO-Aeolianorkest.
4.00 Voor zieken en thuiszittenden
4.30 Viool en piano.
5.00 Jeugdhalfuur.
5.30 AVRO-Amusementsorkest.
6.30 Sporthalfuur.
7.00 Voor de kinderen.
In een wip was Freddy er achter gekropen.
Geen seconde te vroeg. Een gestalte, die
haast scheen te hebben, werd zichtbaar. Al
weer een oude kennis uit' trein 5 uur 18, de
man met den paardenkop!
Zijn oogen waren strak gericht op de deur,
waar de lichtspleet onder door scheen. Met
onverholen voldoening merkte Freddy op, dat
de man een sleutel in de hand hield. De sleu
tel maakte metalen muziek in het slot. De
deur werd opengegooid
„Handen omhoog," sprak Freddy, die uit
zijn schuilplaats geschoten kwam, rustig.
„Het is meenens, hoor!"
De man met het paardengezicht stond met
een ruk stil.
„Ik schiet als ik drie zeg," ging Freddy
voort. „Eén twee
De handen gingen omhoog.
„Naar binnen," commandeerde Freddy," En
dan op uen grond liggen. Gezicht naar bene
den".
„Verdorie," vloekte hij een oogenblik later.
Hij duwde zijn revolver tegen den rug van
zijn gevangene; dezelfde revolver, die nog
niet lang-geleden pijnlijk in zijn eigen rug ge
drukt was!
„Wat voor den drommel...!" schuimbekte
de man met den paardenkop Maar Freddy
was niet in de stemming voor praatjes.
„Plat op den vloer, hoor je?" De trekker
van de revolver was in de spanning van het
oogenblik bijna overgehaald.
„Gezicht omlaag".
De man gehoorzaamde. En uit een bedje in
een hoek van de kamer, staarde een klein,
bleek meisje, in snikkende vrees naar haar
bezoekers.
In een ommezien had Freddy het kind in
één arm. De ander met het pistool hield niet
op te wijzen naar den man. die tegen den
SCHAT
door: A. PANDOR
122.
De eerste uren in de jungle waren vlug voor
bij Daarna begon de hitte hinderlijk te wor
den voor de blanke leden van de expeditie.
„Ik begrijp niet hoe die kaffers dat uithou
den", zei Koen. René stuurde een van de
zware automobielen met Koen en Boo-Loo-
La als zijn medepassagiers. Vader, Bep en Ka-
zimoto zaten in een andere auto. Toen ze te
gen de avond hun kamp opsloegen op een
groen plateau, waren ze allen doodmoe.
124.
„Daar zullen we Sheik Mohammed ont
moeten!"
Omhoog kijkend zag René de ruwe om
trek van een berg ?gen de horizon afteke-
ner. Maar voordat hij op de roep van mijn
heer Hendriks kon antwoorden, gebeurde er
iets anders.
Een troep kaffers in drie groepen ver
deeld kwam uit het kreupelhout te voor-
schijn. Onder het uitstoten van wilde strijd
kreten omsingelden zij de langzaam rijdende
auto's. René en mijnheer Hendriks stopten.
„Laat ons even vragen, wat ze willen, Kazi-
moto", zei René.
7.05 AVRO-Dansorkest,
7.35 Causerie: „De rechten en plichten van
den onzijdigen staat".
8.00 Berichten ANP,, mededeelingen. Even
tueel: Vraag en antwoord.
8.25 Concertgebouworkest en solisten. (In de
pauzeGramofoonmuizek
10.30 Gramofoonmuziek.
11.00 Berichten ANP. Hierna tot 12.00 Mar
tin Roman en zijn dansorkest.
vloer gedrukt lag. In alweer een ommezien
werd de kamerdeur opnieuw gesloten, den
sleutel omgedraaid, en de man met den
paardenkop had het vertrek voor zich alleen
„Luister, Rose," fluisterde hij troostend.
„Je ziet, ik ken je van naam, ook al ken je
me niet. Ik ga je nu bij een groote vriendin
van je brengen, maak je dus maar niet meer
ongerust.
„Wie is het?" vroeg het meisje door haar
tranen heen.
„Miss Lydia Leveridge," deelde Freddy
mee
„Wie is dat?" wilde het kind weten.
„Wie Lydia Leveridge was?" Freddy's ver
stand weigerde de vraag toe te laten. Die was
in strijd met alle andere vragen, die het had
kunnen verwerken.
Nu waren ze onder aan de achtertrap en
Freddy spoedde zich met zijn last naar de
kamer, waar hij Miss Leveridge en den werk
man had achtergelaten. Gelukkig, de door
gang was vrij! Maar toen hij de deur be
reikte, trof hem een nieuw geluid. Er kwam
iemand over de hoofdtrap op hen af.
Er viel geen tijd te verliezen. Hij zou niet
in de gelegenheid zijn om zijn revolver te ge
bruiken, tenzij hij het kind neerzette, en dat
kon hij in de gang niet dóen. Hij loerde naar
de deur. Die was open.
„Miss Leveridge!" riep hij.
Uit de deur schoot iets op hem toe en sloeg
hem op het voorhoofd. Met het kind in zijn
armen kon hij zich ii< verweren.
Het volgende oogenblik werd het kind hem
ontrukt en een tweede tik, ditmaal op zijn
kin, deed de wereld terugwentelen.
XXVII.
Grimmig gezelschap.
Gedurende een aantal seconden had Freddy
Reeve geen zorgen in deze wereld. Maar de
vergetelheid, die hem vergund was, duurde
slechts kort en spoedig keerde hij uit zijn flu-
weelen veiligheid terug tot de minder vriende
lijke bewustheid.
Hij lag merkwaardig zacht en gemakkelijk.
Hoe kwam hij hier ook weer? O ja, iemand
had hem een tik met een hamer gegeven En
hij was op den grond gevallen. Maar hoe
kwam hij dan zoo zacht te liggen. Hij taste
met zijn hand, hii lagboven op een
lichaam.
Wordt vervolgd.)
