Dertig Hollandsche
schepen bij Duins
Auto maakt
vreemde sprongen
Hij „zat"
voor een ander
Balkan geen
twistappel meer
Radioprogramma
Het geheim van de
Examengelden achtergehouden
Kous en borstel
als sate
door: A. PANDOR
groot nadeel voor onze
voedsel- en grondstof-
fenvoorziening.
Ondanks de Britsche verklaring,
dat men alles in het werk wil stel
len ooi de scheepvaart der neutralen
zoo weinig mogelijk belemmering in
den weg te leggen, blijft het pro
bleem van het oponthoud onzer
schepen bii Duins een blijkbaar
moeilijk op te lossen zaak.
Van gezaghebbende zijde in Amster-
damsche reederskringen verklaart
men, dat nog steeds een groot aan
tal schepen is blootgesteld aan zeer
langdurig oponthoud, hetgeen niet
alleen is voor onze reederijen, maar
ook en vooral voor de voorziening
van ons land, omdat deze schepen
zoo veel later ter beschikking ko
men voor de behartiging der in. en
ultvoerbelangen, die immers van
vitale beteekenis zijn voor onzen
handel.
Het aantal Nederlandsche sche
pen, dat op het oogenblik bij Duins
ligt. varieert volgens mededeelingen
van bevoegde zijde rondom de der
tig.
er WORDT ONDERHANDELD.
Of een spoedige wijziging in gunstigen
zin zal intreden, zal in belangrijke mate
afhangen van de zeker niet gemakkelijke
onderhandelingen, welke op het oogenblik
te Londen gevoerd worden over den invoer
van voedingsmiddelen en grondstoffen voor
Nederland en de daarmee samenhangende
gecompliceerde kwesties, die onzen reeders
nog uit de dagen van den wereldoorlog zoo
duidelijk voor oogen staan.
In reederskringen vertrouwt men echter,
dat ook van Engelsche zijde begrepen zal
worden, dat zonder mogelijkheden voor de
behartiging van zijn redelijke export- en
landbouwbelangen de bestaansmogelijkheid
van Nederland, evenals van de andere neu
trale staten, zeer ernstig in gevaar dreigt
te komen.
Ook belastingpenningen verduis
terd. Twee arrestaties.
De politie te Nijmegen heeft den leeraar
L. gearresteerd, die verdacht wordt gelden,
welke hij van zijn leerlingen had ontvangen
tot deelneming aan het examen voor het
middenstandsdiploma, te hebben verduis
terd. De jongelui hadden geen oproep ge
kregen voor het examen dat 18 October j.I.
zou worden gehouden. Bij nader onderzoek
bleek het examengeld niet binnengekomen
te zijn. De leeraar had het geld, ongeveer
tweehonderd gulden, achtergehouden en
volgens een bekentenis aan de politie, ten
eigen bate gebruikt. De verdachte is in ar
rest gesteld.
De politie te Leiden heeft de opsporing
verzocht van den adjunct-commies M. der
directe belastingen te Leiden, die sinds
Maandagmorgen spoorloos is verdwenen,
vermoedelijk met medeneming van een be
drag van eenige honderden guldens uit de
kas. Er wordt een uitgebreid onderzoek in
gesteld om na te gaan, of M. ook fraude in
de boekhouding heeft gepleegd.
FEUILLETON
Naar 't Engelsch van A. WMarchmont
9.
„Waarom nu niet?" vroeg mrs. Markham
nogmaals, nu heel zacht en opnieuw de hand
van het meisje drukkend.
„Ik ik moet nog een beetje tijd hebben,"
kwam het met een zucht.
„Is het iets iets omtrent Godefroi?
probeerde Dora angstig. „Mag je hem werke
lijk nog niet meer dan eerst? Aan tafel zei
je ook niet veel tegen hem!"
Weer kwam een geforceerd lachje op Dessies
gezicht.
„Toen had hij ook alleen maar aandacht
voor jou! Trouwens, ik heb niet veel meer van
hem gemerkt. Behalve vanmorgen heeft hij
zich vrijwel uitsluitend met jou bezig ge
houden."
Mrs. Markham keek haar vriendin eenige
oogenblikken aandachtig aan; toen zuchtte ze.
„Hij vindt jou heusch aardig, Dessie," zei ze
tenslotte, „maar hij schijnt te voelen, dat je
hem niet mag. Hij is de edelmoedigste en
ernstigste man dien ik ooit ontmoet heb en
hij heeft me verteld hoeveel verdriet het hem
doet, dat jij, eigenlijk mijn beste vriendin, hem
blijkbaar wantrouwt en een hekel aan hem
hebt. Heb je hem daar iets van gezegd? Stel
ons niet op de proef en kom niet tusschen
ons, kindlief. Doe liever je best hem sym
pathiek te gaan vinden. Hij is bang, dat jij
ons van elkaar wilt halen en hij zei vanavond
nog, dat het zijn hart zou breken en zijn leven
zou ruïneeren, als hei tot een breuk tusschen
ons zou komen. Ik zou hem ook niet kunnen
opgeven; niets zou me er ooit toe kunnen
brengen. Probeer het niet Dessie, in 's hemels
naam. Je vriendschap is me ontzettend veei
waard en ik bewaar die diep in mijn hart.
Maar dwing me nooit te kiezen tusschen mijn
Gecompliceerde slippartij op den
Rijkswet) Den BoschZaltbom-
mel. Twee lichtgewonden.
Gistermorgen te ongeveer halftien nader
de op den rijksweg Den BoschZaltbommel
even te Zuiden van het. plaatsje Orthen uit
de richting Den Bosch een vrachtauto van
de firma van Thiel uit Opijnen, terwijl een
met paard bespannen wagen en drie militai
re auto's in de richting Den Bosch reden.
De eerste militaire auto, bestuurd door
den heer de Wilde, directeur van Polygoon,
en waarin verder gezeten waren kapitein
Paters, luitenant Jo Spier, en kapitein Nieu-
wenhuizen, kon den met paard bespannen
wagen normaal passeeren. De tweede auto
gelukte dit niet meer daar de kar met het
paard reeds de van de tegenovergestelde
richting komende vrachtauto was genaderd
en de auto hier niet meer tuschen door kon
De chauffeur van de personenauto
remde tijdig, doch kon niet voorko
men, dat de auto over den weg
slingerde, twee maal om zijn eigen
as draaide, een boom aan den lin
kerkant van den weg ramde en ach
teruit de tien meter hooge berm af
schoof en tenslotte in een sloot te
recht kwam.
De drie militairen die in deze auto waar
van de voorwielen nog op den slootkant
hingen, gezeten .waren, konden door het
dak de auto verlaten en kwamen met den
schrik vrij.
De chauffeur van de derde militaire auto,
de slippartij van zijn voorligger ziende, be
gon eveneens te remmen. Ook zijn wagen
slingerde en kwam met een smak tegen den
vrachtauto van de firma van Thiel terecht.
De twee inzittende, militairen bleken in
wendige kneuzingen te hebben opgeloopen.
Hun toestand is niet ernstig.
De chauffeur van de vrachtwagen kwam
met den schrik vrij.
Nu zit hij er mee
Het zal niet dikwijls voorkomen, dat ie
mand vrijwillig (zij het tegen vergoeding
van 150 gulden) zijn intrek neemt in de
gevangenis. Toch was de zaak, die gister
ochtend voor de Haagsche rechtbank dien
de, het tweede den officier van Justitie,
bekende geval van vervanging. De ver
dachte, L. K., liet verstek gaan. Hij had
een maand in de strafgevangenis te Sche-
veningen doorgebracht, waarbij hij zich
uitgaf voor een zekeren W. uit Goes, die tot
die maand was veroordeeld.
Hij had de namen, voornamen,
geboortedata enz. van den verd. en
diens ouders, kinderen en verdere
familieleden uit het hoofd geleerd,
een portefeuille met naamkaartjes,
brieven en kwitanties van W. in
den zak gestoken en een met den
naam van W. gegraveerde sigaret
tenkoker als bewijsstuk in bruikleen
gekregen. Bovendien vertoonen de
veroordeelde en de verdachte eenige
gelijkenis.
Aldus geestelijk en materieel uitgerust
klopte hij hij op de poorten van de straf
gevangenis, waar hij volgens de regels
werd opgenomen. Doch evenals in het eer
ste geval kwam ook hier, aldus de officier,
het bedrog aan het licht.
Nu heeft de oorspronkelijk veroordeelde
zijn straf alsnog te ondergaan en hij is de
150 gulden, die hij aan K. betaald had om
te zitten, kwijt. K. heeft een maand in de
gevangenis gezeten, zonder veroordeeld te
zijn en staat nu terecht voor oplichting;
immers hij heeft voedingsmiddelen en ar
beidsloon ontvangen, waarop hij geen recht
had. Daar K. reeds een uitgebreid straf
register had, eisehte de officier zijn veroor
deeling tot een gevangenisstraf van zes
maanden.
Uitspraak 7 November.
GEHEIMZINNIGE BALLON.
In een veld bij St. Truyen (België) werd
een ballon aangetroffen, waarop in het
Duitsch „doodsgevaar" stond geschreven. Hoe
wel hier sprake schijnt te zijn van een mysti
ficatie, heeft de ontdekking in de streek een
zekere beroering gewekt. Een onderzoek is
ingesteld.
tt
tt
TURKSCHE GEZANT IN NEDER
LAND ZEGT:
De beteekenis van het driezijdig
verdrag.
De nieuwe Turksche gezant in Nederland,
de heer IJ. K. Karaosmonoglu heeft ons in
een interview zijn meening gezegd over het
driezijdig verdrag, dat Engeland en Frank
rijk met Turkije sloten. Turkije, nog in op
bouw, heeft, aldus de gezant, behoefte aan
vrede voor de consolidatie van zijn cultu-
reelen en economischen status. Dit verdrag
ziet de gezant als het tegenwicht voor een
strooming, die van den Balkan weer een
twistappel zou willen maken. Er zijn geen
brandende vraagstukken meer in de Balkan-
landen in tegenstelling met Centraal-Europa.
Uit deze beschouwing volgt de conclusie, dat
Turkije door het sluiten van dit verdrag blijk
heeft gegeven van den wil om conflicten te
voorkomen en dus het zijne heeft bijgedra
gen tot handhaving van den vrede op den
Balkan.
Een pootige herbergierster en
een brutale dievegge.
Gisteren stond voor de Haagsche recht
bank de 27-jarige dienstbode G. A. Z. te
recht, omdat zij in een café een ouden man
van een bankbiljet van f 100.— beroofd had.
Ze was den heelen dag met den ouden heer
uitgeweest en toen deze, na vele glaasjes
wijn, aan een café-tafeltje in een diepen
slaap raakte nam hij het uit zijn zak.
De herbergierster, ook niet voor de poes,
fouilleerde het meisje op het toilet, omdat
enkele omstanders gezien hadden, dat mei.
Z. het bankbiljet in haar kous had gestopt.
Er werd echter niets op het meisje gevon
den het bankje bleek echter in de haren
van een borstel op het toilet te zijn ver
borgen.
Verd. ontkende, de f 100.in haar kous
te hebben verstopt, doch de officier van
Justitie achtte het ten laste gelegde bewe
zen en eisehte vier maanden gevangenis
straf.
Tegen den 24-jarigen loswerkman L. J. D.
werd eveneens vier maanden gevorderd we
gens medeplichtigheid. De man zou n.1. den
buit in den borstel hebben gedeponeerd.
De verdediger drong op vrijspraak aan.
Uitspraak 7 November.
DONDERDAG 26 OCTOBER 1939.
Hilversum I. 1875 en 414,4 m.
8.00—9.15 KRO. 10.00 NCRV, 11.00 KRO.
2.00—12.00 NCRV.
8.00 Berichten ANP.
8.059.15 en 10.00 Gramofoonmuziek.
10.15 Morgendienst.
10.45 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-orkest (12.45—1.10 Berichten
ANP en gramofoonmuziek).
2.00 Handwerkuurtje
3.00 Pianovoordracht en gramofoonmuizek.
3.453.55 Gramofoonmuziek.
4.00 Bijbellezing.
5.00 Gramofoonmuziek.
5.15 Handenarbeid voor de jeugd.
5.45 Gramofoonmuziek.
6.00 Orgelconcert.
6.45 C.N.V.-kwartiertje.
7.00 Berichten.
7.15 Boekbespreking.
7.45 Causerie: „Metaalbewerking".
8.00 Berichten ANP, herhaling SOS-Ber.
8.15 Orgelspel.
8.55 Declamatie.
9.10 NCRV-Harmonica-orkest (opn.), (9.25
9.45 Declamatie).
10.00 Berichten ANP, actueel halfuur.
10.30 Zang met pianobegeleiding en gramo
foonmuziek.
11.10 Gramofoonmuziek.
Ca. 11.5012.00 Schriftlezing.
IVOREN SCHAT
Een avontuurlijke reis naar de ontoegan
kelijke oerwouden van Afrikaop zoek naar
de plaats, waar de olifanten hun laatste lz-
vevsdarjen sliiten.
HOOFDSTUK 14.
Het einde van een schurkenleven.
181.
Er viel niets anders te doen dan te wach
ten tot bet dag werd. Gevangen op het olifan
tenkerkhof, zonder enigen gids wisten de
mensen, dat het gevaarlijk was om rond te
kwalen. Het laatste risico dat ze zouden
lopen was, dat ze hopeloos zouden verdwalen.
„Sheik Mohammed en Kazimoto zullen ons
wel helpen," verzekerde mijnheer Hendriks
zijn reisgenoten."
182.
Zij zwegen en in die stilte bereikte een ger
luid hun oren. „Help!" „Riep daar iemand?'
vroeg René ongelovig.
„Misschien is hij door de aardbeving over
vallen", zei Bep.
Terwijl ze hun zaklantaarn gebruikten,
liepen René en Koen voorzichtig naar de
rotswand. Na enkele ogenblikken zoeken
werd het hulpgeroep luider. „Hier is iemand!",
riep Koen.
183.
In een lichtstraal verscheen het hoofd en de
schouders van een mens, onherkenbaar door
het vuil en het bloed op zijn gezicht.
„Het is Lopez", verklaarde René, terwijl hij
bij de gestalte neerknielde.
Hij was aan het eind van zijn krachten en
daar er een groot ro' -blok op zijn beenen
terecht was gekomen, kon Lopez zich niet
bewegen. Zacht vroeg de Brazilaan om wat
water. Bep en haar vader, die de beide jonge
mannen gevolgd waren, gaven den gewonden
man te drinken. „We moeten proberen hem te
bevrijden", zei René.
184.
Onmiddellijk gingen ze aan het werk en
trachtten voorzichtig de zware stenen te ver
wijderen.
„Het heeft geen nut!" zei de Braziliaan,
„het is met me gedaan. Jij hebt gewonnen,
René Marcelles!"
„We zitten hier in een val," legde René uit.
„Maar morgen zullen we wel zien weg te
komen".
„Neen", antwoordde Lopez fluisterend. „De
olifantsman ik wachtte op jullie in de
schaduw Boo-loo-la veroorzaakte de aard
beving!"
„Boo-loo-la!" riej René. „Ik ben benieuwd
waarom hij dat gedaan kan hebben".
Hilversum n. 301,5 m.
AVRO-uitzending.
8.00 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
8.30 Orgelspel
8.50 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gewijde muziek, (gr.pl.).
10.30 Voor de vrouw.
10.35 Omroeporkest.
11.00 Voor de vrouw.
11.15 Omroeporkest en solist.
12.20 Puszta-orkest.
12.45 Berichten ANP, Dansmuziek (gr.pl.).
1.15 AVRO-Aeolianorkest.
2.00 Voor de vrouw.
2.30 Zang met pianobegeleiding.
3.00 Brei- en borduurcursus.
3.45 Gramofoonmuziek.
4.00 Voor zieken en thuiszittenden.
4.30 Viool en piano.
5.00 AVRO-Weekkaleidoscoop.
5.25 Gelukwenschen.
5.30 AVRO-Amusementsorkest en solist.
6.30 Sportpraatje.
vriendschap en mijn liefde. Beloof me, dat je
dat nooit doen zult. Beloof het me!'
De heftigheid waarmee ze gesproken had,
werd gesmoord in een halve snik en ze sloeg
de armen om Dessie en kuste haar onstuimig.
„Ik kan je eerlijk beloven," antwoordde het
meisje rustig, „dat ik je nooit zal vragen
tusschen je vriendschap voor mij en je liefde
voor de Montalt te kiezen."
„De toon waarop je dat zegt staat me niet
aan," protesteerde Dora. „Het klinkt hard en
wreed, heelemaal niets voor jou. Wat is van
daag tusschen jou en Godefroi voorgevallen?
Wil je het me niet vertellen? Ik ben er zeker
van dat het iets ernstigs is."
Dessie zweeg. Mrs. Markham bracht haar
gezicht vlak bij dat van het meisje en staarde
haar bijna wild aan met een uitdrukking, die
verried wat haar volgende vraag zou zijn.
„Heb je hem ooit eerder ontmoet? Weet je
iets over hem over hem en een andere
vrouw? Houd je iets voor me verborgen?
Dessie, dat moet je niet doen," zei ze met een
ernst, die het meisje ontroerde. „Het kan me
niet 'schelen of je iets weet over andere
vrouwen. Ik houd van hem met mijn heele
ziel, en als er ooit een man werkelijk van een
vrouw gehouden heeft, dan houdt hij van mij.
Meer wensch ik niet en die zekerheid maakt
me bijna gek van geluk. Nogmaals, probeer
niet ons te scheiden, Dessie, je kunt het
niet!"
Maar al had de hartstocht, de vervoering
haast, waarmee Dora gesproken had, Dessie
diep getroffen, ze dacht er niet aan haar
vriendin daarom blindelings haar noodlot tege
moet te laten gaan. Integendeel, nu ze zoo
geheel uit het lood geslagen bleek, had ze een
beschermende hand dubbel noodig. -De stem
van het jonge meisje klonk dan ook nuchter
en nadrukkelijk, toen ze hernam:
„Hij heeft je met zijn charmeursmanieren
en zijn radde tong in zoo'n toestand van op
winding gebracht, dat je je normalen kijk op
de dingen hebt verloren. Het klinkt niet
vriendelijk, maar het is zoo. En wat ik gister
avond zei, zeg ik vanavond: Als hij is wat
jij denkt, zal niemand het huwelijk méér toe
juichen dan ik."
„Dus met andere woorden, dat ik mij het
hoofd op hol heb laten brengen," viel haar
gastvrouw ongeduldig en bijna boos uit. „Laat
ik op dien onzin maar niet ingaan, je zult op
den duur wel inzien, dat je je vergist. Maar
er zit wat achter dat „a 1 s" en door de manier
waarop je dat zegt word ik koud en ben haast
bang voor jevoor de mogelijkheid van
scheiding, die er in opgesloten ligt. Dessie, ik
geloof, dat ik zelfs jou zou kunnen haten, als
je tusschen ons probeerde te komen."
Toen stond ze haastig uit haar stoel op en
begon de kamer op en neer te loopen; het leek
Dessie het beste niet te antwoorden. Doch de
stilte werd drukkend en spoedig gingen ze
naar bed; het meisje besefte nog duidelijker
dan ze reeds gedaan had, hoe de greep van
den man machtig en onweerstaanbaar om het
leven van haar vriendin was.
Na een onrustigen nacht stond ze den
volgenden morgen moe, ellendig en met een
barstende hoofdpijn op, maar spoedig werd
haar geest in beslag genomen door de komende
ontmoeting met de Montalt.
Een van de dienstmeisjes vertelde haar, dat
mrs. Markham op haar kamer bleef ontbijten
en dus was Dessie vroeg vrij. Ze haastte zich
naar haar kamers om te zien wat voor brieven
er waren ze wist zeker, dat er een van
Tom zou zijn.
Ze ging terug met de „underground"; las
Toms brief, terwijl ze naar het station in
Cower street liep en eindigde haar lectuur in
den trein. Het was een lange brief voor zijn
doen vroolijk en hartelijk en vol liefde als
gewoonlijk, maar hij gaf weinig hoop op een
spoedigen terugkeer. Zijn oom Samuel Dave-
nant, was ditmaal werkelijk ziek; er was wel
geen direct levensgevaar, maar het was een
slepende kwaal, waaraan de oude heer leed en
hij was er erg op gesteld den jongeman bij
zich te hebben. „Het zou lang niet gek zijn
geweest, als ik jou meegenomen had," schreef
Tom. „Tusschien haakjes, ik hoop maar, dat
je je vingers niet te diep in die warboel steekt,
maar dat zal ik wel hooren. In ieder geval
zul je het een tijdje zonder mij moeten bol
werken en misschien een langen tijd. O, ik
wou dat je hier was."
Dessie glimlachte bij den laatsten regel,
maar de mededeeling, dat hij lang zou weg
blijven, bracht een vermoeide, ontmoedigde
frons op haar gezicht. Toen bedacht ze, dat
hij op dit oogenblik haar brief zou hebben
met de explicatie van den loop die de zaken
hadden genomen en ze hoopte, dat hij als ge
volg daarvan een middel zou trachten te
vinden toch naar Londen te komen.
Er waren nog drie andere brieven. Twee
zakelijke, over een verhaal en een paar arti
kelen, die geschreven moesten worden. De
derde was een handschrift dat ze eerst niet
herkende. Ze bekeek de enveloppe op die
hulpelooze manier waarop menschen brieven
omdraaien in een vreemde of vergeten hand;
maar toen ze hem opende en las bedekte een
vurig rood haar wangen en haar oogen
fonkelden boos. Het was maar een kort briefje.
„Mijn liefste Dessie,
Wordt niet boos als je dit opschrift ziet.
Ik heb ontzettend lang gezocht om je terug
te vinden en heb eindelijk je adres ontdekt,
wat vrijwel uitsluitend aan het toeval te
7.00 Voor de kinderen.
7.05 Vroolijk programma voor militairen.
8.00 Berichten ANP, mededeelingen, eventueel
Vraag en antwoord.
8.20 Concertgebouw-orkest en solist (ca. 9.10
Lezing: „Thomas More (Utopia) en wij".
10.30 Gramofoonmuziek.
11.00 Berichten ANP, hierna; Orgelspel.
11.25—12.00 AVRO-Dansorkest.
danken is. Maar ik zal je morgenochtend
komen opzoeken en je zeggen, dat mijn
liefde steeds gegroeid en sterker geworden
is sinds we elkaar verlieten, onder omstan
digheden, waaraan ik me nu schaam te
denken.
Als steeds je toegewijde vriend,
Edmund Landale."
De brief was van den man van wiens
schandelijk gedrag tegen haar ze Dora verteld
had, toen ze haar waarschuwde hoe verachte
lijk en laag sommige mannen konden zijn, en
terwijl Dessie den brief las en het verleden
voor haar geestesoog verrees, was haar hart
vol bitterheid en angstige voorgevoelens. Hij
wist een heeleboel en was schurk genoeg' om
zijn kennis in haar nadeel te gebruiken.
De wetenschap, dat hij weer in haar leven
kwam, was grievend en ontmoedigend en ge
durende de rest van de treinreis zat ze be
drukt te piekeren over de mogelijke compli
caties en moeilijkheden, die het resultaat van
dezen onverwachten en onwelkomen brief zou
den kunnen zijn.
Nog meer dan tevoren betreurde ze nu
Toms afwezigheid uit Londen en ze had er
diep spijt van, dat ze hem niet alles verteld
had, wat hij behoorde te weten. Ze had den
steun van zijn sterke persoonlijkheid noodig,
de vertroostende veiligheid van zijn liefde; en
bovenal de zekerheid dat, wat ze mee te
deelen had, geen verschil in zijn gevoelens
voor haar zou maken. Haar tegenwoordige
geestestoestand deed haar alles zoo somber
mogelijk inzien. Ofschoon in dat afschuwelijke
verleden niets onteerends voor haar zelf
school, waren daarin toch ongetwijfeld zekere
dingen, die iedere man met groot leedwezen
moest vernemen en die menigeen als ernstige
belemmeringen zou beschouwen om haar tot
zijn vrouw te maken.
Ze voelde zich zoo zeker van Tom als een
jonge vrouw zich maar zeker voelen kan van
een edelmoedigen, trouwen kameraad, dien ze
met heel haar hart liefheeft.
Tom moest aan zijn toekomst en positie
denken. Op dit punt echter knapte de draad
van haar overpeinzingen afze had zich
zelf wel om de ooren kunnen slaan, dat ook
maar een schaduw van twijfel aan Toms trouw
bij haar had kunnen opkomen. Maar dat nam
met weg dat het haar toch niet lukte zich
heelemaal op haar gemak te voelen
(Wordt vervolgd.)
