verleden
WACHTENDE
De Avonturen van
Jan Zeedijk in Amerika
Elke Lepel
helpt
Schapenhouders
Radioprogramma
zouden de dupe worden
van
het
Geen overste gearresteerd
Schade voor de kinderziel
Boer in wachthuisje
opgesloten
door R. J. VAN NEER VOORT
PRIJS VAN GEVORDERDE SCHAPEN
HUIDEN TE LAAG GEACHT.
SLACHTERS PROTESTEEREN.
Niet slechts is er ontstemming in
Noordholland en heel den lande
over den waarschijn lij ken wolprijs
zooals men uit onze berichten hier
over van den laatsten tijd heeft kun
non lezen, doch ook over den prijs
welke de regeering voor de gevor
derde schapenhuiden betaalt.
Het spreekt vanzelf, dat de scha-
penfokkeis, die zijn krachtige ac
tie voor een redelijken wolprijs nog
steeds voortzet, ten nauwste betrok
ken is bij de huidenregeling want
als de exportslachter, die het schaap'
van den boer koopt, te weinig ont
vangt voor de huid, zal hij genood
zaakt zijn, deze mindere huidop-
bi engst in een lageren inkoopsprijs
van het schaap tot uitdrukking te
doen komen. Immers, het schapen-
vieesch imporieerende land houdt
bij den prijs, dien het betaalt, geen
tekening met de vorderingsprijzen
van onze regeering. Zoo wordt ten
slotte de schapenfokker de dupe
Het zal den Noordhollandschen schapen
houders dan ook zeker genoegen doen te
vernemen, dat de „Groep Versch Schapen-
vleesch van de Vereen, van Nederlandsche
Exporteurs van Vleesch en Vleeschproduc-
ten niet stilzit, maar zich dezer dagen tot
den minister van Economische Zaken ge
wend heeft met een telegram, waarin de
groep haar ontevredenheid uit over den
vastgestelden huidanprijs, welke lager is
dan in normale omstandigheden het geval
zou zijn geweest.
De prijs wordt gedrukt door de abnormaal
hooge onkosten, aan de vorderingsregeling
verbonden, doch bovendien, aldus adres
sant, ten nadeele van slachters beïnvloed
door de wijze van schatting. De schatters,
vreezende de huiden in een te hooge prijs
klasse te zullen indeelen en door hun supe
rieuren, daarvoor aansprakelijk te worden
Zoodra U een lepel Abdijsiroop hebt
ingenomen voelt U al direct de ver
zachtende, slijmoplossende werking.
Na elke lepel bemerkt U dat de slijm
loskomt, dat Uw hoest minder scherp
en minder veelvuldig wordt. Ge zult
U prettiger voelen, minder afgemat.
Binnen enkele dagen zal Abdijsiroop
dien haren hoest verdreven hebben.
Deze werking dankt AKKER's Ab
dijsiroop aan haar samenstelling
uit oude beproefde geneeskruiden,
waaraan nu nog is toegevoegd de
krachtig hoeststillende stof codeïne.
Terecht zegt. men thans dan ook
,,'s-Werelds beste Hoestsiroop" is:
AKKER 'S v&istèükte.
Eenige
der 20
geneeskr.
kruiden
tegen hoest, griep, bronchitis, asthma
Flacon 90 ct., f 1.50. f 2.40. 4.20. Alom verkrijgbaar
FEUILLETON
Naar't Engelsch van A. W. Marchmont
27.
„En dein wil ik je vertellen dat wij vandaag
over een week gaan trouwen".
„Zoo gauw al!" riep het meisje verschrikt.
„Ja, zoo gauw al. Heb je er bezwaar tegen?"
De vraag werd op een sareastischen toon ge
steld. „Je doet wel - eigenaardig Dessie, waar
het mijn huwelijk aangaat. Het is heel ongeluk
kig, dat we dit verschil van meening hebben
Wij zijn altijd zulke goede vrienden geweest
dat ik dacht, dat we het beiden heerlijk zouden
vinden in dezen tijd samen te zijn. Haar nog
maals, je doet zoo vreemd, dat..."
Dessie keek strak naar de Montalt, op wiens
half afgewend gezicht ze een glimlach van
spottenden triomf meende te bespeuren. Toen
gleed haar blik weer naar haar vriendin. Dora
had een kleur van boosheid, maar ze was blijk
baar te zenuwachtig den beslissenden stap te
doen waar ze innerlijk voor terugschrikte.
„Ik begrijp je Dora", zei het meisje. „Je
wordt, al weet je het zelf niet, tot dit overhaas
te huwelijk geprest en het is een deel van den
opzet dat jij en ik moeten scheiden. Ik zal gaan
Dora, en verder-geen woord over de zaak zeg-
gen".
Met deze woorden stond ze op en liep naar de
deur.
HOOFDSTUK XVIII.
Een ruk aan het net.
Het was met een dapper, maar bedroefd hart.
dat Dessie Merrion de nieuwe ontwikkeling dev
dingen onder de oogen zag. Voor ze Edgecum-
be Square verliet, werden er tusschen haar en
mrs. Markham weinig woorden meer gewisseld,
hoewel ze de vervreemding beiden scherp voel
den.
gesteld, zullen zich steeds aan den veiligen
Kant houden en de huiden in een lagere
klasse indeelen.
4 oor zoover er momenteel al van
eenige bedrijfswinst in de export
slachterijen gesproken kan worden,
is deze zoo klein, dat de schapen
slachters het uit een en ander voor
hen voortvloeiende nadeel ten
eenenmale niet kunnen dragen.
Den minister wordt tenslotte dringend
\erzocht, ten spoedigste afdoende maatre
gelen tegen deze euvelen te nemen.
Adressant verzoekt om recht van reclame
tegen de schatting en medezeggenschap te
dezer zake. In afwachting van de beschik
king des ministers zullen de slachters de
huiden slechts onder protest inleveren, zoo
schrijven zij.
Ook de schapenhouders van Noordhollands
vasteland en Texel, hebben, zooals onzen
lezers bekend is, zich dezer dagen in een te
legram tot mr. Steenberghe gewend met
verzoek wol- en huidenprijzen te verhoogen.
De heer de Marchant et d'An-
sembourg krijgt antwoord.
De minister van Defensie heeft den heer
de Marchant et d'Ansembourg (n.s.b.) op
zijn vragen over een gearresteerden overste
(zie ons blad van gisteren) geantwoord:
Er is geen officier, van welken rang ook,
onder verdenking van spionnage of soort
gelijk misdrijf in arrest gesteld.
Vrouwen telegrafeeren den Mi
nister.
De Nederlandsche afdeeling van den In
ternationalen Vrouwenbond voor Vrede en
Vrijheid heeft telegrammen verzonden aan
H.M. de Koningin en aan den Koning van
België, waarin dank uitgesproken wordt
voor het herhaald aanbod van goede dien
sten aan de oorlogvoerende landen.
Tevens is in samenwerking met den alge-
meenen Nederlandschen Vrouwen Vrede
Bond een telegram verzonden aan den mi
nister van Onderwijs, Kunsten en Weten
schappen, waarin, in verband met de zeer
strenge censuur op de filmjournaals, er op
aangedrongen wordt ook aandacht te schen
ken aan den schadelijken invloed, welke de
journaals op de volksziel kunnen hebben cn
de journaals niet toegankelijk te stellen
voor kinderen onder de zestien jaar.
De linies loeren naar elkaar
In grootsch verband,
Er valt een schot of een granaat
In niemandsland,
Er ploffen wolkjes grauw uiteen,
Hoog langs de lucht,
Dan duikt een vliegtuig naar omlaag
In oorlogsvlucht.
Soms buldert dreigend het kanon,
Vaak onverwacht,
Een vuurstraal laait van tijd tot tijd
Fel door den nacht.
Het zoeklicht werpt zijn bundels uit,
En grijpt in 't rond
Naar alles, wat zich voortbeweegt
Dicht langs den grond!
Er sluipen menschen af en aan,
In 't voorterrein,
Dan rijst een donk're aardwolk op,
Er springt een mijn,
En 't lijkt of deze kleine strijd
Geen onheil bracht.
Maar in de aarde woelt het voort.
En wacht en wacht!
Daar zijn de krachten opgehoopt,
viemicht en groot,
Daar loert in schrikkelijk verband
De oorlogsnood,
Want millioenen staan gereed
Tot feilen strijd,
Wanneer het groot alarmsignaal
Ten aanval leidt!
Nog is het stil, de linie wacht
Van uur tot uur,
En hier en daar klinkt wat verstrooid
Vijand'lijk vuur
Maar, wee, wanneer de oorlogskreet
Gaat over 't land,
Dan siddert al, wat lijdt en leeft,
Wanneer de oude aarde beeft,
De hemel brandt!!
November 1939. KROES.
(Nadruk verboden).
GEBED IN LIMBURG'S PROV. STATEN.
In de gisteren gehouden vergadering van
Provinciale Staten van Limburg is een voor
stel der r.k. fractie, de beraadslagingen
voortaan met gefced té Openen en té slui
ten, met algemeene stemmen aangenomen;
slechts de sociaal-democraten stemden te
gen.
De r.k. fractie telt 40 leden, de s.d.a.p. is
door 3 leden vertegenwoordigd.
Majoor voor het Hoog Militair
Gerechtshof.
Wegens opzettelijke wederrechtelijke vrij-
heidsberooving van een burger moest de
reserve majoor W. van de infanterie giste
ren voor het Hoog Militair Gerechtshof te
DenHaag terecht staan.
Het was alles een nasleep van een vrij on
belangrijke geschiedenis, welke zich op 23
Mei in een van onze grensplaatsjes heeft
afgespeeld.
Bewoners n.1. van grensgebieden,, waar
militaire versterkingen waren aangelegd,
moesten, om vrij van en naar hun wonin
gen te gaan, legitimatiekaarten in hun be
zit hebben Met het toonen van die legiti
matiekaarten werd nogal eens de hand ge
licht, zoodat op zekeren dag de majoor be
sloot, dat niemand de militaire posten zon
der legitimatiebewijs meer mocht passeeren.
Een der slachtoffers van dien maatregel
was een boer, die zijn kaart in een ander
pak beweerde te hebben. In ieder geval hij
had de kaart niet bij zich. Nu trof het voor
hem ongelukkig, dat hij wel zonder kaart
zijn woning had verlaten, doch thans niet
kon terugkeeren. En of hij al beweerde, dat
men hem toch wel kende, daar hij eiken dag
heen en weer ging en dat er tientallen sol
daten bij hem waren ingekwartierd, het
hielp niet, hij werd niet doorgelaten. Om
toch maar zoo spoedig mogelijk naar huis
te kunnen gaan, probeerde hij daarna door
weilanden en slooten zijn woning te berei
ken, doch prompt werd hij op een brug weer
tegengehouden. Majoor W. zelf gaf daartoe
last. De boer werd toen prikkelbaar en nam
een dreigende houding aan. De majoor wil
de proces-verbaal tegen hem laten opmaken,
doch er was slechts militaire politie aanwe
zig, die daartoe niet bevoegd is. De majoor
gaf toen order den boer zoolang in het
wachthuisje vast te houden, totdat een ge
meenteveldwachter was gehaald. Deze
kwam na drie kwartier en zoolang bleef
de boer in het wachthuisje zitten. Hierna
kon hij zijns weegs gaan.
De advocaat-fiscaal eischte een voorwaar
delijke gevangenisstraf van een week met
een proeftijd van een jaar.
Uitspraak doende, heeft het Hof den res.
majoor vrijgesproken, o.m. overwegende, dat
het Hof den opzet niet op de wederrechte
lijkheid gericht achtte.
DONDERDAG 16 NOVEMBER 1939.
Hilversum I. 1875 en 414.4 m.
8.00—9.15 KRO. 10.00 NCRV. 11.00 KRO.
3.0013.00 NCRV.
8.00 Berichten ANP.
8.059.15 en 10.00 Gramofoonmuziek.
10.15 Morgendienst.
10.45 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-orkest en solist (12.45—1.10 Be
richten ANP en gramofoonmuziek).
2.002.55 Handwerkuurtje.
3.00 Vrouwenhalfuur.
3.30 Gramofoonmuziek.
3.45 Bijbellezing.
4.45 Gramofoonmuziek.
5.00 Handenarbeid voor de jeugd.
5.30 Melodia en gramofoonmuziek.
7.00 Berichten.
7.15 Causerie: „Wat er op de wereld gebeurd".
7.45 Causerie: „Metaalbewerking".
8.00 Berichten ANP, herhaling SOS-Ber.
„Eenmaal binnen de hangar zal ik proberen
hen zo lang van me af te houden, totdat ik
het luchtschip heb vernield," zei Jan. „Want
zonder het luchtschip zullen ze ons niet kun
nen ontsnappen, dat hebt U zo juist gehoord.
Onze grote aanval moet dan onmiddellijk vol
gen."
„Ja!" riep de commandant uit, „het lijkt
mogelijk, Zeedijk, maar het is een uiterst ris
kante onderneming!"
„Ik ben bereid dit risico op mij te nemen,",
zei Zeedijk kalm. „Dan zal ik een radiotelegram
naar Washington zenden!" sprak de comman
dant.
„Vertel hun ook, dat ze in New-York de
bezittingen van juffrouw Kane in beslag moe
ten nemen," zei Zeedijk. Hij gaf den comman
dant een beschrijving van de plaats, waar hij
het eerst gesproken had met Lola Kane over
de uitvinding van den admiraal. Enkele minu
ten later verzond de radio-telegrafist de bood
schap naar Washington.
Een half uur later begaf de bemanning van
het Amerikaanse oorlogsschip zich te Nor
folk aan boord van de „Hudson".
Veertig minuten later werden de twee
mannen, die Lola Kane geholpen hadden om
Zeedijk in den valstrik te lokken, door de
politie in het huis te New-York gearresteerd.
Vijftig minuten later verliet de „Hudson" de
kade en begaf zich met grote spoed naar
het eiland, dat bewoond werd door de wan
hopige bende der Schorpioenen.
Een uur later zond Jan Zeedijk cijfertele
grammen naar de „Hudson", waarin een vol
ledig aanvalsplan tegen het eiland werd uit
gewerkt. De volgende dag tegen zonsopgang
vierden Dangloss en zijn vrienden hun aanval
op Pensacola. Later op den dag nam Jan
Zeedijk een gasmasker, een paar traangas-
bommen en enkele handgranaten mee in de
cockpit van Lola Kane's vliegtuig. Daarna
klom hij op de plaats van den piloot.
8.15 Christ. zangkvereeniging „Soli Deo
Gloria" en gramofoonmuziek.
9.00 Causerie: „De beteekenis van de Volks
raad van Nederlandsch-Indië",
9.30 Molto Cantabile.
10.00 Berichten ANP, actueel halfuur.
10.30 Vervolg concert.
11.25 Gramofoonmuziek.
Ca. 11.5012.00 Schriftlezing.
Hilversum n. -301.5 m.
AVRO-Uitzending.
8.00 Berichten ANP. gramofoor
8.30 Orgelspel.
8.50 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.30 Voor de vrouw.
10.35 Omroeporkest.
11.00 Weekoverzicht.
11.15 Omroeporkest en solist.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.45 Berichten ANP, gramofoonmuz!"k.
1.00 Viool en orgel.
1.30 Gramofoonmuziek.
2.00 Voor de vrouw.
2.30 Zang met pianobegeleiding.
3.00 Brei- en borduurcursus.
3.45 Gramofoonmuziek.
4.00 Voor zieken en thuiszittenden.
Eenmaal op haar kamer gekomen, ging ze
haar papieren na om zich te vergewissen welke
door de Montalt gestolen waren en ze ontdekte
ai spoedig waar hij zijn kennis vandaan had
gehaald.
Sombere gedachten hingen als een zware,
donkere wolk om haar heen.
„Hoe moet ik de dagen doorkomen zonder de
hoop dat Tom en ik eens man en vrouw zullen
worden? Hij was het dit mij de vreugde en het
geluk geeft, waardoor het leven waarde kreeg!
Wat heb ik gedaan dat dit mijn lot is. Gelukkig
het meisje, dat zich over haar vader niet hoeft
te schamen".
Ze bracht een eenzamen avond door en al
haar gedachten bleven zich om Tom concentree-
ren.
Den volgenden morgen was ze al even droef
gestemd. De tweede post bracht een brief van
Tom, die haar wat opfleurde, hoewel b(j het
lezen de tranen haar in de oogen kwamen.
„Liefste Dessie, zooals altijd en zoo
als het in de toekomst ook zal zijn.
Mijn oom is erg slecht, hij was blij dat ik
weer bij hem was. Ik heb hem van je verteld
en hij is verlangend kennis met je te maken.
Ik denk, dat je morgen een verrassing zult
hebben. Ik zit niet stil, geloof dat.
Houd maar moed, liefste!
T.
P.S. Zorg dat je een koffer gepakt hebt,
voor het geval dat je onverwacht hierheen
komt. Je hoort nog van me".
Dessie las den brief een paar maal over en
probeerde zich wijs te maken dat die toch
eigenlijk niets hoopvols bevatte. Doch dat nam
niet weg, dat ze minder gedrukt was tot ze
weer zich ten volle en met stekende, pijn be
wust werd wat de gevolgen voor haar en haar
zuster zouden zijn wanneer ze de Montalt trot
seerde.
Er was geen uitkomst. Niets ter wereld kon
verhinderen dat de schurk haar zuster onnoe
melijk veel leed zou berokkenen als ze hem
dwarsboomde. Toen vroeg ze zich af wat Tom
bedoeld kon hebben met die verrassing. Wat
voor verrassing kon dat zijn? Ze had er geen
flauw idee van, maar voelde zich verre van ge
rust. Ze had den laatsten tijd niets dan onple
zierige verrassingen gehad!
Eerst probeerde ze een kort verhaal te schrij
ven, maar het werk wilde niet vlotten; haar
gedachten waren te stroef en spoedig legde ze
haar pen neer. Toen besloot ze een wandeling
te maken, doch voor ze uitging gaf ze haar
hospita nadrukkelijk order, dat zij niemand, on
der welk voorwendsel ook, op haar kamers
mocht laten.
De wandeling deed haar goed; ze lunchte in
een club, waarvan ze lid was en keerde daarop
naar huis terug, vastbesloten zich verder door
niets van haar werk te laten houden.
De Montalt was er gedurende haar afwezig
heid geweest, werd haar verteld. Hij had een
boodschap achtergelaten dat hij haar vroeg in
den middag dringend moest spreken.
Ze had al verwacht dat hij zou komen opdagen.
Ze had nog geen enkelen stap gedaan om het
tweede deel van haar overeenkomst met hem
ten uitvoer te brengen de teruggave van de
robjjnen. Vermoedelijk was dat het doel van
zijn bezoek.
Hij kwam al voor ze ternauwernood tijd had
gehad om haar hoed af te zetten en zijn hou
ding tegenover haar was geheel anders dan
tevoren. Er was nu geen zweem meer van
overdreven beleefdheid; zijn manier van doen
was eerder strijdlustig en dreigend.
„Ik was verbaasd u vanmorgen niet thuis
te treffen," begon hij eenigszins bruusk. „U
moet mij toch verwacht hebben en begrijpt
zeker wel het doel van mijn komst."
„Wat is dat dan?"
„Ik kom mijn juweelen halen, die u nog
altijd in uw bezit hebt."
„Ze zijn hier niet," antwoordde Dessie even
abrupt. „Ik heb ze vergeten te halen. Ze zijn
niet hier."
„U kunt ze halen. De Deposit Company is
dichtbij. Ik laat me niet meer met een kluitje
in het riet sturen; ik dacht dat u dat wel zoudt
inzien".
„Ik ben niet van plan u met een kluitje in het
riet te sturen, maar evenmin om iets overhaast
te doen", was het antwoord. „U weet heel goed,
dat als u mij zoo drijft, uw eigen plannen in de
war worden gestuurd. Ik ben Dora niet", be
sloot ze, hem recht in de oogen kijkend.
„Neen niet Dora, Dorothy", klonk het venij
nig, „Dorothy Marlow".
„Ik begrijp uw bedekt dreigement volkomen,
maar het is een slag in de lucht", sprak Des
sie. „Ik zal doen wat ik gezegd heb maar ik
doe het op de wijze en den tijd, die mij con
veniëren. U schijnt te denken dat alle men-
schen zoo zijn als uzelf. Niet te vertrouwen,
tenzij de zweep er aan te pas komt".
„Wat bent u toch vijandig!" zei hij hoofd
schuddend. „En u gelooft mij natuurlijk niet
als ik u vertel, dat het mij werkelijk spijt om u
zooveel moeilijkheden te bezorgen. Toch is het
zoo..."
„Ik ben niet van plan één woord meer aan te
hooren dan voor deze zaak noodig is", viel Des
sie hem geprikkeld in de rede.
„Toch is het zoo", herhaalde hij. „En niets
zou mij meer plezier doen dan een manier te
vinden om u al dien last te sparen".
„Dat kunt u doen door uw schandelijk voor
nemen om met mijn vriendin te trouwen ter-
4.30 Gramofoonmuziek.
5.00 AVRO-Weekkaleidoscoop en gelukwen-
schen.
5.306,27 AVRO-Amusementsorkest en solist.
6.30 Sportpraatje.
7.00 Voor de kinderen.
7.05 Voor militairen.
7.30 Engelsche les.
8.00 Berichten ANP, mededeelingen.
8.20 Omroeporkest en soliste.
9.20 Radiotooneel met prijsvraag.
10.20 De Twillight Serenaders en solist.
11.00 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
11.30—12.00 AVRO-Dansorkest.
wille van haar geld, op te geven', flapte het
meisje uit.
„Moet ik mijn hart en het hare breken,
alleen omdat zij toevallig rijk is?" vroeg hij met
een glimlach, die zijn witte tanden liet zien,
terwijl hij met een kwasi-tragisch gebaar de
handen ophief. „Ik bedoel natuurlijk een ver
standig, practisch middel". -
„Dat onderhoud staat me in ieder opzicht
tegen", verklaarde Dessie.
„Onze overeenkomst houdt niet in dat ik
naar uw praatjes moet luisteren en als u op die
manier voortgaat, loopt u de kans, dat u mij
zoo prikkelt dat ik mijn mond niet meer kan
houden en Dora alles vertel", riep ze woedend,
van haar stoel opstaand.
De Montalt verhief zich eveneens.
„U hecht niet veel waarde aan uw leven",
beet hij haar toe. „Maar u moet maar doen wat
u het beste lijkt! En hoe staat het met de robij
nen? Wanneer krijg ik die terug en hoe?"
„Ik zal ze Maandagmiddag hier hebben, als
ik in dien tusschentijd tenminste niet van ge
dachten veranderd ben en den moed heb gevon
den met de waarheid voor den dag te komen".
Hij ging heen zonder verder een woord te
zeggen, Dessie opgewonden door het gesprek
achterlatend. De gedachte dat Dora zich in de
macht bevond van dezen gewetenloozen scha
vuit verdroot haar onbeschrijflijk en de onmo
gelijkheid om in te grijpen, waartoe ze was ge
doemd, maakte haar ellende bijkans ondrage-
Het bezoek van de Montalt had haar zoo
aangegrepen, dat het haar, ondanks haar ener
gieke voornemens, onmogelijk was te werken
en 's avonds was ze onrustig en gedrukt door
angst. Van de verrassing waarop Tom gezin
speeld had, had ze nog niets gemerkt en toen
er den volgenden ochtend geen brief van hem
was, voelde ze zich haast ziek door zenuwspan
ning en door gebrek aan slaap.
In den loop van den ochtend kreeg ze be-
ZOeT Sir Edmund Landale, en daar ze thans
op de hoogte was van zijn betrekkingen met de
Montalt, ergerde zijn komst haar nog meer dan
deze dat onder gewone omstandigheden reeds
zou hebben gedaan.
„U ziet er uit alsof u niet goed in orde bent"
was het eerste wat hij zei.
„Uw bezoek zal me niet beter maken" gaf
ze scherp ten antwoord. „Wanneer ik geweten
had dat u hier zou komen, dan had ik u niet
binnen gelaten. Als u zich de vernedering wilt
besparen dat mijn hospita u de deur wijst, doet
u beter vrijwillig heen te gaan".
(Wordt vervolgd.)
