ffEUMATIEK
Oorlogs
moeheid 1
PAS OP
Trieste sensatie
Er is een\ji
in de maand
de van
Kerst - Kerk-concert
Verhoogde
weerkracht ter zee
UtaoA yaati tu~e deen?
Vrijdag 15 December 1939
Tweede Blad
V.AJLA.-Rosian Orkest
oogst lauweren
De heer Maas in vrijheid
De kerstpotten van het
Leger
Brandje op de Binnenhaven
Beiaardbespeling
Het M.S.F.-cabaret feest van
morgenavond
Burgerlijke Stand van Den Helder
Tegen Slapeloosheid, Overspanning, Onrust en Zenuwachtigheid, gebruike men
de Zenuwstiilende en Zenuwsterkende IVIijnhardt's Zenuwtabletten. Buisje 75 ct.
Madónieuwj
Dans- en showorkest van bijzon-
dere kwaliteiten.
Het wordt de radio-omroepvereenieiniren
waar ter wereld ook, inzake het programma'
deel „amusementsmuziek" niet gemakkeliik
gemaakt. Reeds sedert lang is het usance
bij deze organisaties dat feitelijk het beste
wat er te vinden is nog maar net voldoende
is voor het duizendkoppig^ monster dat
„luistervinken-gezin" heet. Vandaar dan ook
dat bandleaders er steeds op uit zijn met
nieuwere stunts te komen, met nóg groot-
scher show, teneinde genoemd monster maar
tevreden te houden.
Het valt niet te ontkennen, dat de
V.A.R.A. inzake de keuze van haar dans-
muziek-ensemble's gelukkig was en
is. Zoowel de faam der Ramblers als die
van Esmeralda mogen wij in dit opzicht
noemen, terwijl Den Helder gisteravond
voor het eerst in de gelegenheid gesteld
was een persoonlijk optreden te beleven
van de nieuwste amusementskapel der
V.A.R.A., het Rosian-orkest onder leiding
van Eddy Walis.
Casino was tot den nok toe gevuld met
V.A.R.A.-leden, niet-leden en militairen.
Zaal en balcon waren geheel bezet, het
geen er op wijst, dat er bijzondere belang
stelling naar dit gezelschap was uitge
gaan.
En een belangstelling, die niet teleurgesteld
werd. Integendeel, dit eerste optreden in Den
Helder is geworden tot een éclatant succes en
van kwart over acht tot half twaalf zijn de
ovaties voor het gepresteerde op het tooneel
niet van de lucht geweest. En het prettige
daarbij was, dat deze hulde verdiend was en
dat de lichte muze hier op even muzikaal-
verantwoorde als charmante wijze vertegen
woordigd was.
De Rosians bestaan uit 12 dames en 7
heeren, waarbij ieder dezer 19 ras-muzikan
ten twee of drie instrumenten bespeelt. Zoo
doende krijgt men dit orkest telkens weer in
een andere bezetting te hooren: nu eens be
luistert men een hot-jazz-orkest, dan weer
een „Stimmungskapelle". Men speelt Argen-
tijnsche passo-doble's even vaardig als bijv.
de Boomps a Daisy, en een selectie Wild-west
songs met evenveel couleur als een rumba.
Inzake programma-variatie moet Wrlis zijn
meester nog vinden: non stop werkte hij dit
alles af. Met een vaart, een rhythme en een
elan, dat men er onwillekeurig door aange
grepen werd. En dat alles marcheerde zonder
een enkele dissonant, zonder een enkele ha
pering.
Het is ondoenlijk hier een volledige op
somming te geven van 't virtuooze, spel,
dat vrijwel alle orkestleden gaven. Daar
was natuurlijk in de eerste plaats Eddy
Walis zelf, die enkele vioolsoli gaf op de
hem bekende wijze, daar was de ver
maarde trompettiste Clara de Vries,
die met vuur en brio de „Posthoorn^
galop" en „De Vroolijke Ruiters" blies,
en waarbij de ovaties geen einde namen.
Daar was Jack Gerlach, accordeonnist,
die met begeleiding van 8 dames-accor-
dionnisten een Orpheus-fantasie uitvoerde,
die jong en oud in extase bracht. Maar
naast de muzikale prestatie was daar
de show. Eveneens in goede handen, en
wel in het bijzonder bij de Rosian-ladies.
Geestig waren de creaties vooral van Ma-
riette de Boer en van Elly Rexon, welke
laatste eveneens als refreinzangeres te
roemen viel.
Het is een avond geweest van doorloopen-
de muzikale vreugde: tango's, paso doble's,
walzen, hotmusic, zigeunermuziek, Fransche
chansons en Mexicaansche rumba's volgden
elkander in snel tempo op, waarbij zoowel het
geheele orkest als de dames alleen (de Ro-
sian Ladies) de eer van dit succes gelijk
matig mochten verdeelen.
Voor de pauze werd een kort woord van
Wie geplaagd worden door Rheumatische pij
nen, behoeven niet op de kalender te kijken.
Die voelen wel aan hun ondragelijke pijnen
en scheuten in lijf en leden, dat de tijd van
onafgebroken martelingen weer is aange
broken.
i.Slapelooze nachten van Rheumatische pijnen
vier, vijf maal mijn bed in en uit en niet
in staat een been te verzetten. Dat heeft zoo
jaren geduurd totdat ik met Kruschen ben
begonnen op aanraden van een vriendin. De
eerste dagen had ik weinig verlichting, maar
ik ben Kruschen Salts regelmatig blijven ge
bruiken en ik ben nu vrij van pijnen. Toch
blijf ik het nemen, iederen morgen...," zoo
verklaart een dankbare gebruikster van in de
70. De aansporende werking van Kruschen s
minerale zouten op lever, nieren en inge
wanden geeft deze organen nieuwe kracht. Ze
komen tot krachtiger actie en het bloed
wordt gezuiverd van overtollig schadelijk
zuur, dat zich anders vastzet in de spierweef
sels en dat oorzaak is van Uw lijden en die
tergende pijn. Néém toch Kruschen Salts
Tienduizenden deden het en... vonden er
baat bij.
Kruschen Salts, verkrijgb. bij apoth. en dr°g.
f 0.40, 0.75 en 1.60 (extra groot pak).
Kabr.: E. Griffiths Hughes Ltd., Manchester
.(Engeland). Opgericht 1756. .(Adv.)
en opnieuw gearresteerd
Gisteren heeft de arr.-rechtbank te
Alkmaar, het verzoek tot in vrijheid
stelling van den heer P. H. L. Maas,
ingediend door diens verdediger, Mr. Dr.
J. A. E. Buiskool, behandeld en na uit
voerige bespreking in raadskamer, in
gewilligd.
De heer Maas zou gisterenmiddag
om twee uur in vrijheid gesteld wor
den, doch door den Officier van Justitie
is opdracht gegeven hem opnieuw in
arrest te stellen in verband met een
nieuw feit, het aannemen van steek
penningen.
De heer M. is daarop wederom inge
sloten. Over zijn al of niet invrijheid
stelling zal de arrondissementsrecht
bank opnieuw moeten beslissen.
propagandistische strekking gesproken door
den bekenden V.A.R.A.-medewerker, den heer
Oets.
Van de Gereformeerde Zangver-
eeniging voor Gemengd Koor
.Halleluja".
Directeur Joh. F. Asma.
Voor een zeer goed bezette kerk gaf boven
genoemde Zangvereeniging haar Kerstuitvoe
ring gisterenavond in de Gereformeerde Kerk
in het Julianapark.
Voor den aanvang opende de voorzitter, de
heer J. Bommel, deze bijeenkomst met gebed.
De gemeente zong ter inleiding van deze
vocale uitvoering een Psalm, waarna het koor
de leiding nam.
Als hoofdschotel stond op het programma
het Kerstoratorium van H. W. de Wolff. Dit
werk is gecomponeerd voor gemengd koor,
sopraansolo, baritonsolo en orgelbegeleiding,
terwijl een spreekstem eenig verband doelt
te leggen tusschen de verschillende deelen,
die allen van min of meer kleinen omvang
zijn. Het werk wordt eenige keeren onder
broken door gemeente-zang. Da toehoorders
hebben dus ook hun actief deel aan dezen
muzikalen arbeid.
De compositie stelt weinig hooge eischen
en mist een eigen karakter, door dit gemis
wint het op verscheidene punten aan popula
riteit. Overbekende motieven worden er in
verwerkt en vaak ook zonder meer opge
nomen, hetgeen zeer past in het kader van
dit ,,Kerst"-oratorium. Om eenige al zeer be
kende gedeelten te memoreeren noemen we
slechts: „Stille nacht, heilige nacht"; het
choraal: „Daar is uit 's werelds duist're
wolken!" enz.
Het koor was in de meeste opzichten be
rekend voor zijn vermoeiende taak; het is een
groot werk, hetwelk steeds wordt onder
broken, door solozang, spreekstem, mannen
koor, vrouwenkoor of omgekeerd.
Er waren momenten, dat het koor met volle
overgave en met postitieve zekerheid zich van
zijn taak kweet. Na een sombere inleiding
van den orgelist, zetten diepe bassen het
„d'Aarde was in nacht verzonken", in, het ge
mengde koor neemt weldra de leiding over,
het verbreekt de duisternis van den tijdelijken
nacht en met breed-juichende klanken zingt
't koor: „Hij geeft ons 't Licht, Hij geeft zijn
Zoon!"
Enkele momenten waren er, dat zoowel het
mannenkoor als het gemengde koor niet ge
heel zeker van zijn zaak was. Wij slaakten
een zucht van verlichting na de inzet van het
mannenkoor: „Waar is de geboren Koning der
Joden". Na dezen wankelen inzet namen de
heeren revanche, want onzekerheden kwamen
niet meer voor. 't Gem. koor was ook niet
zeker bij den inzet van: „O Kerstnacht,
schooner dan de dagen!" Maar, bij deze kleine
en tijdelijke onzekerheden is het gebleven.
Een machtige inzet van de woorden: „Geloofd
zij den Heere, den God Israëls", kondigde het
laatste deel aan, onder den titel: „Kerst
vreugde!" Sober, doch overtuigend werden
de slotwoorden vertolkt: „om onze voeten
te richten op den weg des vrede s".
Woorden van alle eeuwen, maar die zeker in
dezen tijd meer dan dubbele beteekenis hebben
gekregen. Na dezen zang verheft de gemeente
zich om met het koor de overwinning te be
jubelen: „Heft aan, het hart vol dank en
lof".
De dame en heeren, die de solistische
partijen moesten vertolken, behoorden geen
van allen tot de menschen van het vak. Van
uit dezen gezichtshoek bekeken kunnen we
waardeering hebben voor hunne prestaties.
Mevrouw Gretha de Vries-Masereeuw vervulde
de sopraan partij. Zij beschikt over een
duidelijke stem, die tot in de uiterste hoeken
der kerk gehoord wordt. We misten echter
diepte en zekerheid, aan vibreeren maakte
deze debutante zich nog al schuldig. De heer
Ploeg, bariton, leed eveneens onder de vibratie.
Zijn stem is welluidend, duidelijk; een zekere
muzikaliteit konden we constateeren. De
spreekstem was toevertrouwd aan Ds. IJ.
Veenstra; het spreekt vanzelf, dat hij zich
goed van zijn taak kweet.
Ten laatste, maar niet ten minste, sierde
het programma de naam van onzen oud
stadgenoot, den heer Feike Asma, uit Leiden.
Als accompagnateur heeft deze orgelist reeds
verscheidene lauweren geoogst, welke bij her
haling werden vastgelegd in deze kolommen.
Zijn illustratieve begeleidingen zijn aan inge
wijden bekend en uit deze onuitputtelijke bron
wellen steeds schoonere nieuwere klanken,
die hemelhoog opstijgen uit hunne eens onbe
kende oorden. Deze begeleider stimuleert het
koorinhooge mate; een dankbare taak. waar
deze kunstenaar een nog dankbaarder gebruik
van maakt!
Als solist liet hij zich slechts een keer
hooren, hetgeen wij wel jammer vinden. Hij
interpreteerde de Kerstvaria's van wijlen zijn
leeraar Jan Zwart, 't Vorige jaar mochten we
de schoonheid daarvan ook ondergaan, het
geen aan de waarde van dit oogenblik niets
af deed!
De" taak van den avond was toevertrouwd
aan den dirigent, den heer Asma Sr. Het is
geen eenvoudige opgave een zoo'n veelzijdig
werk tot een goed geheel te brengen: dat de
heer Asma hierin zou slagen, we wisten het
haast vooruit! Als dirigent kweet hij zich van
zijn taak op Beproefde wijze. Tot slot gaf het
koor Mobach's 103de Psalm!
„In der Beschrankung zeigt sich der
Meister!" Zoo was het met Mobachs com
positie; een werk aus einem Gusz. Doelbewust
van het gedecideerd begin tot het van
muzikale overgave getuigend slot! Een dank
baar werk, als uit rotssteen gehouwen. Het
roept assimilaties voor den geest met de
groote meesters der 19e eeuw, dewelke ons
een zoo'n groote verscheidenheid van muzikale
rijkdom hebben nagelaten. De heer Ploeg was
hier op dreef, mevrouw de Vries-Masereeuw
voldeed vooral in het duet!
Mobach's oeuvre is uit de oude doos, maar
het is „muziek", waarmee alles is gezegd. Het
koor zong dit werk met gloed en overtuiging.
Voor deze keuze van den heer Asma Sr. zijn
wij hem erkentelijk.
De gemeente zong tot slot het „Eere zij
God!", waarna deze bijeenkomst met gebed
werd gesloten door Ds. IJ. Veenstra.
Ze staan er weer, de kerstpotten van het
Leger des Heils, als een stille en vriendelijke
uitnoodiging er een kleineof groote, gave
in te deponeeren. En de heilssoldaten of goed^
vrienden van het Leger des Heils houden er
de wacht bij. De opbrengst is uitsluitend be
stemd Voor een gave aan grooten en kleinen
hier ter plaatse, aan hen die het bizonder
moeilijk hebben in dezen tijd. U kunt daarom
niet weigeren om uw gave te schenken. Het
is zoo goed besteed. Als straks het groote
Feest gevierd wordt, dan zuilen er wellicht
een paar honderd gezinnen zijn, dat U dank
baar zijn voor uw bijdrage.
Veel kleintjes maken een groot bedrag.
Voor iedere gift zal men dankbaar zijn. De
eerste drie dagen van de volgende week zal
het Leger een kerstwagen door de stad laten
rijden, wellicht hebt U nog iets te missen,
een warm kleedingstuk, een boek, wat levens
middelen of een andere kerstgave, die in een
van de meest behoeftige gezinnen met vreug
de zal worden ontvangen.
Het ligt in de bedoeling, dat de stichting
het „Leger des Heils" aan 5000 militairen,
welke op eenzame posten staan, een surprise
zal zenden, waaraan ook de Heldersche af-
deeling mee zal werken. Gelden, die meer
ontvangen worden als vorig jaar, zullen daar
voor worden bestemd.
Men geve dus royaal, het is voor een uit
stekend doel.
Gisterenmorgen is in het perceel Binnen
haven 114 door te hard stoken een divan in
brand geraakt. De brandweer, welke spoe
dig aanwezig was, kon het brandende geval
met enkele emmers water blusschen. Ver
schillende autoriteiten, o.m. de Burgemeester
en de heer Dokter, waren aanwezig.
Wij grijpen deze gelegenheid tevens aan
om ernstig te waarschuwen tegen de vaak
groote onvoorzichtigheid waarmee men divan-
of schoorsteenkleeden te dicht bij de branden
de kachel of haard plaatst. Vooral de schoor
steenkleeden zijn oorzaak van menig binnen
brandje. Men laat vaak de franje van deze
kleedén zoo laag neerhangen, dat het vuur
er vat op krijgt of het kleed door de hitte
begint te schroeien, met het noodlottig ge
volg van een brand, die de ernstigste gevol
gen kan hebben.
Men zij dus gewaarschuwd. De tijd van
harder stoken is aangebroken, betracht daar
bij de noodige voorzichtigheid.
De Marine-medewerker van het Hbl. schrijft
o.m.:
Voor zoover ons bekend, zijn de marine
deskundigen het ditmaal vrijwel eens over de
noodzakelijkheid van vloot-uitbreiding met
slagkruisers, al zijn er enkelen o.a. vice-
admiraal Ferwerda, indien onze Indische cor
respondent goed is ingelicht die er de voor
keur aan zouden geven tot den bouw van
kleinere slagkruisers over te gaan, dan
die, welke door de commissie-Furstner wer
den voorgesteld. Dit is echter geen prin
cipieel verschil van opinie, zooals wij ons
die bijv. wel uit vorige periodes in de Ma
rine herinneren, toen de eene helft van het
korps marine-officieren vóór zwaar mate
rieel was, en het andere pleitte voor licht
materieel. De oud-vice-admiraal mr. J. C.
Jager is, voor zoover wij weten, thans de
éénige marinedeskundige, die zou verkiezen
om de luchtmacht van het Kon. Ned.-Indische
Leger op krachtige wijze te versterken in
plaats van slagkruisers voor de marine op
'stapel te zetten.
In de op 12 December j.1. gehouden ver
gadering van het Studentencorps aan de Vrije
Universiteit te Amsterdam, heeft de heer
Jager zijn bekende stellingen omtrent de ver
dediging van Ned.-Indië opnieuw ontwikkeld.
No. V hield in, dat thans in de eerste plaats
naar krachtige versterking der leger-
luchtmacht (in Ned.-Indië) moet worden
gestreefd. Deze stellingen werden in de pers
gepubliceerd alvorens de lezing werd gehou
den, doch tegen de verwachting in moest aan
enkele zee-officieren die de voordracht bij
woonden met de bedoeling in debat te tre
den, worden medegedeeld, dat tot zulk debat
en het stellen van vragen geen gelegenheid
zou bestaan.
De stelselmatige actie van den oud-vice-
admiraal Jager wiens recht op een eigen
meening over deze aangelegenheden wij op
zichzelf natuurlijk geenszins betwisten te
gen den aanbouw van slagkruisers, heeft wel
licht op sommige buitenstaanders den indruk
gemaakt, dat „de marine" het weer eens
onderling oneens is over de wijze, waarop het
best in de behoeften der maritieme defensie
kan worden voorzien. Maar waar zulk een
indruk bestaat, moet die toch ongegrond hee-
ten. Men kan wel zeggen, dat de actieve ma
rine de deskundige groep dus ditmaal
over het principe dat slagkruisers noodig en
onmisbaar zijn, eensgezind is. En zelfs buiten
de actieve marine heeft deze overtuiging
steeds meer veld gewonnen.
De Regeering, die thans over de vlootplan-
nen een snelle beslissing zal hebben te nemen,
weet dat natuurlijk zeer goed. Wij zien haar
beslissing met vertrouwen tegemoet.
Klokkensel monument Ned. Reddingwezen,
te geven op Vrijdag 15 December 1939, van
4 u.5 u. n.m., door den stadsbeiaardier, Tj.
Joh. Dito.
1. De Reddingboot W. H. de Groot
2. Fantasie over „O Santissima" A. Sartorio
3. Fantasie over „Stilla Nacht,
heilige nacht" A. Sartorio
4. Er is een roos ontloken Michel Pretorius
5. Komt allen tezamen Onbekend
Het bestuur van het Marine Sanatorium
Fonds verzoekt ons nog mede te deelen, dat
voor het nummer kunstwielrijden in de revue
„Pang! Die is raak" door den heer Heijligen-
berg uit de Spoorstraat een speciale fiets be
schikbaar is gesteld.
Voor andere bijzonderheden, dit feest be
treffende leze men de advertenties in or^ blad.
GETROUWD: H. Heres en A. Rood; G. M.
Eeke en P. J. van Beveren; J. de Graaf en
J. Jongman; C. Vaes en M. H. Everaers.
BEVALLEN: T. Snip—Wisman, d.; A.
GarsenTabak.d.W. PlaatsmanHeesters,
d W. Zweverinkvan Batavia, d.A. E.
CorverScholten, z.; G. A. TiessenBruin, d.
OVERLEDEN: C. van Os, (m.), 41 jaar.
Het is misschien wat optimistisch om nu
reeds te spreken van oorlogsmoeheid en wan
neer we dan ook dezen kop boven het over
zicht van vandaag schrijven, dan bedoelen
we daar niet mee, dat de oorlogvoerende mo
gendheden zuchten naar vrede, op welke wijze
die vrede dan ook tot stand komt, maar we
meenen er mee te zeggen, dat alle en
thousiasme om dezen strijd te voeren, aan
beide partijen ontbreekt. Er is geen begeerte
om dezen oorlog voort te zetten als er een
redelijke weg tot den vrede kan voeren.
Het blijft een wonderlijke oorlog, die
van het jaar 1939. Bijna vier maanden strijdt
men nu en in hoofdzaak heeft het gevecht
zich afgespeeld op zee, waar de sluipmoor
denaars van de tegenpartij der geallieerden
rondgaan om te trachten dood en verderf te
zaaien. Eerst gisteren is het tot een openlijk
treffen gekomen tusschen de groote schepen,
overigens heeft men nog geen groote boven
watergevechten gevoerd. Duitschland is daar
niet toe in staat tegen de groote overmacht
van Engeland en Frankrijk en noodzakelijker
wijs moeten de onderwaterkrachten van
Duitschland minder worden. Al heel wat on
derzeeërs zijn naar den bodem der zee ver
dwenen en met hen een groot aantal tech
nisch bekwame menschen van het Derde
rijk. Men kan, vooral op een onderzeeboot
uitsluitend goed geschoolde menschen gebrui
ken, en die leidt men niet op in den tijd van
eenige maanden. De slagen, die Duitschland
dan ook getroffen hebben, mogen numeriek
niet zoo groot als die van Engeland en Frank
rijk zijn, zij hebben, dat kunnen we wel aan
nemen, de offensieve kracht van Duitschland
echter veel sterker getroffen, dan de grootere
verliezen van Engeland en Frankrijk, dat de
geallieerden gedaan hebben.
Merkwaardig is het officieel zwijgen
van Duitschland. Ook de heftige pers-
eritieken zijn opgehouden. Er is een ge
heimzinnige stilte, die de oorzaak kan zijn
van het voorbereiden van grootsche
plannen, maar ook opgevat kan worden
als een poging om den strijd niet heftiger
toe te spitsen dan noodzakelijk is. Een
stilte, die geboren kan zijn uit de be
geerte om, op welke wijze dan ook, nog
een einde aan dezen strijd te niaken,
voordat Duitschland volkomen lam ge
slagen is.
Engeland heeft deze week nog eens opnieuw
te kennen gegeven, door middel van de rede
van lord Halifax, zijn minister van buiten-
landsche zaken, dat Engeland niet de be
geerte heeft Duitschland volkomen te ver
nietigen, doch aan het systeem van voort
durende bedreiging van den vrede een einde
te maken.
Italië zou graag zien, dat de vrede
kwam, omdat het Rusland een bedreiging
acht voor geheel Europa. Engeland wil
den vrede wel, mits hersteld wordt wat
onrechtmatig genomen is en Duitschland
wil de wapens wel neerleggen, als het
maar niet al te groote offers moet
brengen en niet teveel van zijn prestige
in moet boeten.
Het zal moeilijk zijn de verschillende wen-
schen te vervullen, maar het weinige enthou
siasme voor dezen oorlog, de vernietiging aan
materieel en menschenlevens kan toch een
reden te meer zijn, dat men blijft zoeken naar
een oplossing, voordat die oplossing niet
anders meer gevonden kan worden dan in een
strijd tot het einde.
Een oud huis aan het Ankerpark.
Het heeft er jaren, tal van jaren gestaan:
een huis met verwaarloosde deuren, met ver
waarloosde „blinden", en met verweerde stee-
nen. Het was een dood huis: scheen de zon
of was het avond, nooit werden de luiken van
de ramen weggenomen. Nooit drong het zon
licht ongehinderd deze woning binnen, dit
doode huis.
En toch woonden daar menschen. Een man
en een vrouw, broer en zuster. Soms hoorde
men den bijnaam van de vrouw, die de jeugd
óók wist, maar waarvan niemand de betee
kenis vatte. De jaren gingen voorbij, en het
huis bleef daar staan. Eenzaam tusschen de
andere woningen aan het Ankerpark. Ge
sloten alsof de bewoners het voor goed den
rug hadden toegekeerd.
Maar gisteren was er leven in het oude
huis.
Gistèrmiddag kwam plotseling de politie
auto voorrijden. En uit die auto stapten: de
commissaris van politie, enkele ambtenaren,
dokter Rienks en politieagenten.
Het was niet zoo moeilijk het huis binnen
te dringen, maar voor het zoover was, had
den zich reeds vrij velen rondom de auto en
het huis geschaard om te zien wat hier ging
gebeuren.
Wat er gebeurde was diep-tragisch.
Wij hebben mede het huis betreden: er was
geen licht en slechts in het schijnsel van loop
lantaarns vermocht men de duisternis te door
boren.
Wat zich toen aan het oog vertoonde tart
waarlijk iedere beschrijving. In de kamer,
grenzende aan de vplmaakt leege gang, zat
een vrouw: een vrouw met de handen onder
het hoofd gesteund, gebogen over een tafel.
De kamer zelf bleek een chaos te zijn: potten
en pannen stonden of lagen her en der ver
spreid, stukken vloerkleed en stukken mat
bleken opgerold al dan niet in ge3cheurden
of verganen staat, busjes, doozen, zakjes
levensmiddelen, oud en vergaan, bedorven en
beschimmeld, lagen en stonden overal. Op
den grond lag het vuil duimen dik, zoodat er
weinig fantasie toe noodig is welke geuren
dit interieur uitwasemde.
Pikdonker was het: en de man en de vrouw
die hier „leefden" moeten altijd in het duister
gewoond hebben, omdat er geen gas en geen
electrisch licht was.
Het was een beeld van misère, van trooste-
looze verlatenheid, van naakte ellende. Een
beeld van verwaarloozing.
Buiten op de stoep verdrong zich het
publiek: men begreep wel zoo half en half
wat hier gaande was: dat hier iemand weg
gehaald werd, die jaar en dag in dit huis ge
woond had. Het einde van het mysterie.
Er werd een draagbaar het huis binnen
gedragen, teneinde daarop de vrouw weg te
voeren. De wijze waarop deze daarop reageer
de doet vermoeden, dat zij haar verstand
kwijt geraakt is in al die jaren dat zij zonder
contact met de buitenwereld geleefd heeft.
Met zachten drang kon men haar op de
draagbaar krijgen, waarna deze in de auto
getild werd.
Wij vernemen dat de vrouw naar het ver
pleeghuis aan de Kerkgracht vervoerd is, om
aldaar gereinigd t'e worden. Het lijkt ons wel
vaststaand, dat zij het huis niet meer zal be
wonen en naar een inrichting gebracht zal
moeten worden.
Toen de vrouw weg was, verdween het
publiek.
Waarom zou men nog langer blijven, nu
het mysterie van het grijze huis na al die
jaren zijn einde gevonden had...,...??
Maar zij, die in het huis waren en de ver
schrikkelijke vervuiling daarvan aanschouwd
hebben, zullen dit trieste beeld niet spoedig
uit hun herinnering: hunnen bannen.
BIOSCOPEN:
Rialto, Spoorstraat, acht uur:
„Die ondeugende Lady X".
1'ivoli-Theater, Spoorstraat, acht uur:
Jongens met smerige ge-ichten" en „De
geheimzinnige Luchtdienst".
Witte-Bioscoop, Koningstraat, acht uur:
„Mijn kind behoort mij."
Heden:
Alg. Mil. Tehuis: Tentoonstelling „Kanaria".
Zaterdag 16 December.
Alg. Mil. Tehuis: Tentoonstelling „Kanaria".
Casino, 8 uur: Mar. San. Fonds, feestavond.
Musis Sacrum, n.m. 2.30 uur: Ned Ver v.
Huisvrouwen. Kindermiddag.
Zondag 17 December.
Casino, 3.30—6.00 uur en 8.00 uur: Optreden
van „The Brass Button Band".
Alg, Mil Tehuis: Tentoonstelling „Kanaria".
Musis: Dansavond.
Dinsdag 19 December.
Bethelkerk Julianaaprk, 8 uur: Uitvoering
Toonkunst.
Barometerstand Den Helder: 762.8
Maximum temperatuur lucht: o.2
Laagste temperatuur: o.>
Wind: richtinfO.Z.O.; kracht: 8
Licht op: 4 uur njin
BjJ het laatst gehouden examen slaagde
te 's-Gravenhage voor 2en stuurman groote
handelsvaart de heer J, van der Toorren.
