EST
£aan (oO
J. v. d. WITTE
UeAfaiMnqJ,
piïaée
Dansinstituut „Polak"
i. Revier
London, Wijnhandel
Fa. T. C. GOVERS
,,De Rookende Amerikaan9'
Voor de feestdagen
Fa. C. BOS
IS TEVREDEN
Voor de Kerstdagen
Keizerstraat 103
Massief 14 karaats
gouden
Kerstkrentenbrood
Tulband en
Weihnachtstollen
U wenscht iets moois
als Kerstgeschenk??
van Galenstraat
*0*
öoor quus Betlem jr.
Zamcéf
Gezellige Kerstdagen
meteen prettig Handwerkje;
van goed materiaal
Tel. 800
Juwelier
kUtCf&tl
Reeds vanaf f6.—
Graveeren gratis
truien
Zaalberg gaat
neer leveren.
„Tiet neutje van
den zalm"
Van Galensfraat 71
Koningsweg 2
Koningstraat 77, Tel. 276
Onze 10 LESSEN-CURSUS vangt begin Januari aan
Inschrijving van Leerlingen vanaf heden dagelijks
Dan is het eenigste adres
Spoorstraat 37-39
Koningstraat 64, Tel. 360
VOOR DE FEESTDAGEN IS
ALS STEEDS UW ADRES
hoek Krugerstraat
Tel. 648 - Tel. 648
Beste jongen, had tante Ad geschreven
we vieren dit jaar het Kerstfeest buiten,
en natuurlijk rekenen we erop, dat je komt...
Dat was het begin geweest, en nu was
Ted Bongers dan onderweg. Hij keek met een
grimmig gezicht uit het raampje van van z'n
coupé naar het landschap, dat aan hem voor
bijschoof! Brr... zooiets ongezelligs als er
zat in het reizen op Kerstavond. Maar het
kon moeilijk anders... dit was de eenige fat
soenlijke aansluiting, en hij zou juist tegen
etenstijd op Veldhoven zijn, het buitengoed
van z'n tante.
Hij dacht aan de gasten van het vorige
jaar. Gezéllig kon het worden: de familie
Van de Beukenhorst, majoor Vlaskamp, dok
ter Bleeser... allemaal oude bekenden van
vroeger; nog uit den tijd dat hij zelf met z'n
ouders in het plaatsje woonde.
Dan trok even een wolk over z'n gezicht.
Johnnie, z'n neef... zou die er zijn? Ja.
waarschijnlijk! Tante Ad kon hem moeilijk
passeeren. Brrr... akeliger, miserabeler, pe-
danter kereltje was eenvoudig niet denkbaar.
En zooals hij verleden jaar den heelen avond
om Juup had heengedraaid...
Juup... er kwam een zachte glans in z'n
oogen. Dét was het lichtpunt, dat hem het
meest trok van alles: Juupje! Als hij maar
zéker wist, of zij ook van hem een beetje
hield, maar tot nu toe...
Hij zuchtte. Zeker, ze waren de beste
maatjes, heel best zelfs, want Juup was een
hartelijke, goede kameraad, maar dat was
het 'm juist. Een kameraad! Hij wou... meer,
en dat...?
Als hij maar wist, hoe zij stond tegenover
Ted keek er naar met open mond
Johnnie? O, het was bijna niet denkbaar, dat
een meisje als Juup, frisch, pittig en gezegend
met alle goede eigenschappen, die het mo
derne meisje behoort te bezitten, kon houden
van een jongen als Johnnie. Maar wéérom
nam ze dan grif ieder jaar de uitnoodiging
aan? Meisjes waren zoo vreemd soms, ze
hechtten zich met een moederlijk gevoel, dat
ze liefde noemden, aan slappe, futlooze types,
die zelfs nog geen kans zagen op hun zes en
twintigste jaar op hun eigen beenen te staan.
Z'n gezicht versomberde, terwijl langzaam,
knarsend en piepend het lokaaltje stilhield.
Ted stond op, vischte zijn bagage uit het
net en sprong even later op het perron van
het kleine stationnetje, vanwaar hij z'n reis
dacht te vervolgen naar Veldhoven. Maar
bijna onmiddellijk weer was hij terug in den
trein. Z'n fototoestel, sapristie... bijna verge
ten! Dat had je nou van dat gepieker! Z'n
zenuwachtig zoekende oogen vlogen door de
kleine ruimte van de coupé, dan vond hij het
toestel in het net, waar het ver naar achte
ren was gegleden. Staande op de bank, haalde
hij het eruit. De conducteur sloot met een
klap het portier, Hela, wacht even... ik
moet eruit!
Ted rukte aan den knop. Op hetzelfde mo
ment zette de trein zich langzaam weer in
beweging. Met een sprong stond hij voor de
tweede maal op het perron.
daar gaat-ie krek! Een uitgestrekte vinger
wees naar de overzijde van het perron, waar,
zwaar puffend, het lokaaltreinje juist weg
reed. Ted keek ernaar met open mond, en
toen de trein reeds uit het gezicht was ver
dwenen, keek hij nóg. Want op het perron
stond, de rug naar hem toegedraaid, een
meisje, en dat meisje was... Juup!
Tja, meneer! de beambte trok een
meewarig gezicht da's spijtig voor je!
Spijtig? Z'n mond spleet open in een
breeden lach man, je weet niet wat je
zegt. Hoe laat gaat de volgende?
Om kwart over tien, vanavond!
Dat 's wel wat laat voor een Kerst
diner, denk je niet? Hallo Juup! Hij draaide
zich om.
Ted, lieve help... jij hier?
Juup Wachtendonk stak haar hand uit, die
Ted even vasthield. Wat een verschrikke
lijke geschiedenis, mopperde ze nou gaat
'r geen trein voor half zeven!
Half zeven? die rijdt niet, juffer! ver
klapte de man met de witte kiel.
Wét? Juup's oogen sperden zich wijd
open en in het spoorboekje!
Niet op Zon- en feestdagen, juffrouw!
Om kwart over tien de eerste!
Maar...? Juup keek ontsteld naar Ted
wat moeten we dan? We kunnen toch niet
in den nacht in Veldhoven komen? Kunnen
we niet met een auto, of zoo?
Ted's gezicht betrok. Hij bukte naar z'n
valies, terwijl sombere gedachten door z'n
hoofd spookten. Verdraaid nog an toe, na
tuurlijk kon dat! Daar had-ie geen moment
ana gedacht, eerlijk gezegd. Vrouwen ver
gaten toch niets. En zoo'n haast als ze had
om naar Veldhoven te komen. Nou goed, hij
zou 'r geen haarbreed in den weg leggen,
't Was natuurlijk om John... Had-ie nog wel
gedacht, dat het lot hem eindelijk eens gun
stig gezind was.
Hij richtte zich op. Laten we in ieder
geval hier niet blijven staan, stelde hij voor
't gaat sneeuwen ook weer...
Dol! Juup bukte zich eveneens naar
haar suite-case sneeuw gelijk! Dat geeft
zoo'n echte, ouderwetsche Kerstsfeer!
Nou, dan kun je je hart ophalen, d'r
ligt al zoo'n pak! Maar ik vind 't dan een
vieze, natte boel daar!
Hij zette grimmig koers naar den uitgang,
diepte uit z'n jaszak het kaartje. Juup, als
een gehoorzaam hondje, volgde hem op de
hielen. Dan stonden ze in de dorpsstraat,
schaars verlicht door een enkele lantaarn.:.
Aan een auto viel niet te denken op Kerst
avond en het was kwart voor zes, toen ze
zich eindelijk, moe en koud in een rieten
stoel liet neervallen, in de gelagkamer van
het kleine, maar niet onvriendelijke hotelletje.
Dan zal 'r niets anders opzitten, peins
de Ted dan dat je met mijn gezelschap ge
noegen neemt, dezen avond. Wat mij betreft,
gaf hij eerlijk toe ik ben met de ruil niet
ontevreden, al zijn de Kerstdiners van tante
Ad evenmin te onderschatten.
Juup bloosde en even was het, of ze ver
stolen grinnikte. Wat denk je nu te doen?
wilde ze weten.
Doen? Ted veerde overeind niéts
doen, natuurlijk! Hier blijven, zoolang tot de
volgende trein gaat. We sturen een tele
grammetje... d'r zit niet anders op.
Ja! ze keek ernstig voor zich uit.
Even bleef hij haar peinzend beschouwen.
Ik begrijp, dat het een tegenvaller voor je
is, Juup begon hij dan maar... het is
niet sportief, dat zoo te tóónen, vind je wel?
Je hebt gelijk! ze glimlachte even jij
kunt het ook niet helpen. Ga maar gauw dat
telegram verzenden.
Ik zal een Koninklijk Kerstmaal voor je
bestellen! beloofde hij, verheugd door het
vooruitzicht met haar samen te mogen dinee-
ren. Wat dét betreft zul je tenminste niets
te kort komen... Een oogenblik. ik ben zoo
terug!
Hij zwaaide bij de deur nog een jongens-
achtigen groet, toen was ze alleen.
Sigaret, Jupiter? Ted schoof z'n bord
Malle Ted, hoe kom je daaraan John, dat kalft
fin
Hé, hé, dat was op het nippertje. En- wat opzij, hield haar uitnoodigend z'n koker
V goed. af£ek°men, gelukkig! voor en toen ze weigerde: Je permitteert,
dat ik...? Hij knipte z'n aansteker open. Het
kleine vlammetje verlichtte de omtrekken
Hij wés 'r! Nou moest-ie z'n aansluiting zien
te vinden naar...
Hij schoot af op een man met een platte
pet.
De trein naar Veldhoven? Daér m'neer...
hulst en een schemerlampje, dat hij op hun
tafel had geplaatst.
De Kerstboom ontbreekt! had Ted even
gedacht dan was de idylle volmaakt ge
weest! Maar hij had meteen iets weggekucht
uit z'n keel.
En nu zaten ze tegenover elkaar, terwijl
duizend gedachten hem bestormden. Wat was
ze lief zoo, in het wazige schijnsel van de
lamp, het blonde haar als goud... de oogen
glanzend als van stil geluk.
Hij slikte wat moeilijk. Zou... zou hij nu,
vanavond...? Neen! hij tikte driftig de asch
van z'n sigaret dat zou laf zijn. Alsof hij
wou profiteeren van de omstandigheid. Alsof
hij gewacht had op een kans, om...
Opkijkend, ontmoetten zyn oogen de hare en
er trok een glimlach om haar mond.
Kerstmis, sprak ze zacht dit is wel
de vreemdste Kerstavond, die ik ooit heb mee
gemaakt.
De héérlijkste wou hij zeggen, doch zweeg.
Ze stond op. Willen we nog een wandeling
maken, voor de trein gaat?
Goed! -r- Hij veerde eveneens overeind,
bedrijvig, druk als 't je niet te koud is?
Welnee, ze lachte maar 't is een viéze
natte boel, hoor, die sneeuw! plaagde ze, zijn
woorden gebruikend van dien middag. Hij deed
mee.
Ja, feitelijk heb je gelijk, maar vooruit
maar! Je bent mijn gast voor vanavond, en
het is m'n plicht, je schadeloos te stellen voor
het gemis van... eh... van het diner op Veld
hoven. Kom mee...
Het had opgehouden met sneeuwen, doch een
zacht blinkend maanlicht lag over het witte
landschap gespreid, toen ze, de dorpsstraat uit,
op den buitenweg waren gekomen. Zwijgend
stapten ze naast elkaar voort. Tot... hij on
verwacht tranen zag glinsteren aan haar oog
wimpers. Geschrokken stond hij stil. Juup
je! z'n hand zocht onbewust de hare wat
is er...? Waarom... huil je?
Ze gaf geen antwoord, wendde haar hoofd
af en moedeloos opeens, liet hij haar los.
Jóhn! ging het door z'n hoofd.
Vind je 't dan zóó naar, dat je later op
Veldhoven komt? Ik wist het niet, heusch, ik
wist het niet, dat er... Hij zweeg verward.
Wét wist je niet? Haar gezichtje met de
groote, glanzende oogen wendde zich verbaasd
even naar Tem toe.
Dat er... dat er een énder was! sprak hij
zacht Jóhn...
Het bleef stil. Ze had haar hoofd afgewend
en hij zag hoe haar schouders schokten. Dan
opeens greep hij haar arm. Juupje, toe...
laat je niet zoo gaan! O... hij klemde z'n
kaken op elkaar als ik maar wist, zéker
wist, dat je... toe nou... huil niet zoo!
Zijn stem brak, en met een ruk draaide ze
zich om. Ze... lachte! Hij voelde opeens z'n
hart bonzen. Malle Ted! haar stem trilde
nog even hoe kom je dééraan? Jóhn Dat
kalf! Ik... ik weet niet, waarom ik huilde, 't
Kwam ineens, ik dacht aan vroeger, Kerst
avond thuis, toen moeder nog leefde. En dan...
dit hier, deze stilte, dit wijdsche... het pakte
me een oogenblik. Maar 't is alweer over, kijk
maar!
Haar oogen glansde hem tegen.
Maar stevig nog lag zijn hand op haar arm
en vaster werd z'n greep, toen hij fluisterde:
Juupje... toe, zeg dat nóg eens: dat kélf!
Ze glimlachte. Ja, natuurlijk, wat is hij
anders
Maar... het was alsof hem opeens iets
duidelijk werd en z'n stem juichte dan...
dan mag ik het zéggen, Juup! Zéggen, hoe
veel ik van je houd... hoe heel, héél veel! Hij
trok haar dichter naar zich toe.
Roerloos stond ze naast hem, toen, lang
zaam, hief ze haar gezichtje naar hem op.
Ja! haar stem scheen van ver te komen
dat is de vreemdste Kerstavond, die ik ooit
heb meegemaakt. Maar ook demóóiste!
Kerstmis buiten
Vakkundig gratis onderricht j
van haar gezicht in het schemerige eetzaaltje,
waar de gemoedelijke waard nog haastig wat
gezelligheid had trachten te brengen, door
PULLOVERS
SHAWLS
OVERHEMDEN, DASSEN
HANDSCHOENEN
Spoorstraat 116. Tel. 703.
Kerstkransen
Kerststaven
Kerstbrooden
Weihnachtstollen
en div. soorten
Weststraat 44, Tel. 333
De soldaten hadden een buiten
kansje, maar voor de burger
bevolking was het minder prettig
dat er geen Zaalberg deken
meer te krijgen was. Zooals U
in de krant gelezen hebt, is het
leed echter spoedig geleden,
Ooïc wij verwachten binnenkort,
een nieuwe zending van deze
prachtige dekens, t Zal voor-
loopig wel mondjesmaat zijn en
daarom raden wij U aan reeds
thans Uw bestelling aan ons op
te geven. Wij zullen dan gaarne
één ol meer yan de
eerste dekens voor U
reserveeren.
Op ECHTE
Zaalberg
dekens
zit dit etiket.
Emmastraat 29 A Kanaalweg 149-152
JAC. B. POLAK
Leeraar i. h. Dansen b. h. Koninklijk Instituut v. d. Marine
TILLY B. POLAK.
Plaatselijk vert. Ned. Ver. tot Bevordering der Danskunst
Een wijs besluit
zoekt een Philips
of Waldorp Radio uit
Ook in huurkoop