JAdötd
vuren van Tohr
ie* Udde-fytifke-
$diiUe*iis
Radioprogramma
door Edgar Rice Burroughs
Revolutionnair,
bureaucraat en
f voortreffelijk huisvader
Sta Uns rechterhand en hoe hij dit werd.
Baadt met
2» wl1"1" "i"™ Ma 4 SS.
Molotof, de Russische „Premier", is
een van 's wereld's thans meest op den
voorgrond tredende politieke persoonlijk
heden. Sedert ongeveer een jaar staat
deze figuur in het volle schijnsel der pu
bliciteit, maar het is merkwaardig hoe
weing men van dezen Sowjet-leider fei
telijk weet, In de „Groene Amsterdam
mer" van deze week vonden wij een
artikel van de hand van G. E. R. Gedye,
waarin wij enkele interessante biografi
sche bijzonderheden lazen, en dat wij
hieronder opnemen.
Wyacheslaf Michailowitsj Molotof, voor
ster van den Raad van Volkscommissaris-
sen en volkscommissaris van Buitenlandsche
Zaken, heeft de wereld in den laatsten tijd de
grootste politieke sensaties bereid. Hij was
het, die de wereld, als eerste, uitleg gaf van
de nieuwe politiek van de Sowjet-Unie ten
opzichte van Duitschland.
Hij was het ook, dien de taak werd opge
dragen om over de radio op Zondag 17 Sep
tember mede te deelen, dat het Roode Leger
de Poolsche grens was overgetrokken.
Hoe stelt het buitenland zich den auctor in
tellectualis van deze redevoeringen, en de
manier waarop ze uitgesproken worden, voor?
Waarschijnlijk veel theatraler dan de feiten
rechtvaardigen. Schrijver dezes was bij alle
belangrijk redevoeringen van Molotof aan
wezig. Hij heeft er sterke indrukken bij op
gedaan.
In de groote witte zaal van den Oppersten
gowjet, in het Kremlin met haar verblindende
verlichting of op het roodgedrapeerde tooneel
van het Bolsjoi-Theater maakt een onaanzien
lijk figuur zich dan los uit de groep aanwe
zigen, loopt met afgemeten passen, met licht
gebogen schouders en gebogen hoofd naar
het spreekgestoelte.
Luid applaus begroet hem wanneer hij
methodisch zijn rede recht legt en zorgvuldig
zijn bril opzet, om daarna met een toonlooze
Stem, zonder eenige emotie te lezen,
Maar het applaus is zeker niet mechanisch
het klinkt warm.
Het is een persoonlijk eerbewijs aan hem
als revolutionair, aan zijn ernst en zijn onbe
perkte aanhankelijkheid aan Stalin.
Want deze schijnbaar ordelievende
ambtenaar, wiens gelaatsuitdrukking niet
verandert tjjdens het lezen van zgn rede,
noch in een glimlach of een fronsen, noch
in een teeken van waardeering voor het
applaus, dat herhaaldelijk zijn rede on
derbreekt, en die geduldig wacht tot het
applaus uitsterft om daarna zijn mono
tone redevoering te hervatten, heeft ge
vangenis, verbanning en samenzweringen
gekend. Hij heeft een consequent revolu
tionair verleden, wat hem het recht op
applaus van de Sowjet-Unie geeft.
Molotof Is een typische Russische-intellec-
tueele socialist uit arbeiderskringen.
Zooals zoovele andere Sowjet-leiders heeft
ook hij, gedwongen door illegale activiteit
tijdens het bewind van den Tsaar verschil
lende pseudoniemen aangenomen. Zijn ware
naam was Scriabin. Hij werd in 1890 geboren
als één van de talrijke broers, die allen hun
volgzamen arbeidersvader aanstoot gaven
door hun socialistische denkbeelden, en die,
nauwelijks van school, zich in den strijd tegen
het Tsarisme aansloten bij hen, die heden ten
dage bekend zijn als de „Oude Bolsjewieken".
De Jonge Scriabin studeerde in Kazan, en
FEUILLETON
29.
door
MONICA HART
HOOFDSTUK XXH,
Weerzien.
werd lid van de bolsjewistische-revolutionaire
partij op 16-jarigen leeftijd.
Hij maakte op 19-jarigen leeftijd voor het
eerst kennis met Tsaristische gevangenissen,
toen h(j met andere plaatselijke bolsjewisten
gearresteerd werd.
Na zijn ontslag uit de gevangenis werd hij
spoedig weer gearresteerd en verbannen naar
de provincie Wologda. Hier zette hij zijn re
volutionaire werk voort. Langzamerhand ging
hij van theorie naar praktijk over, en werd
een actief agitator onder de spoorwegmen-
schen.
Deze ondergrondsche activiteit werd han
dig en in 't verborgen uitgevoerd, en in de
veronderstelling dat hij van zijn revolutio
naire denkbeelden afstand had gedaan, werd
Molotof toegestaan om uit zijn verbanning
terug te keeren en zich in te schrijven bij het
Polytechnicum te St. Petersburg.
Alhoewel hij daar hard studeerde, liet hij
zijn revolutionaire ideeën niet in de steek.
Hij had een werkzaam aandeel in de orga
nisatie van een vereenigd comité van studen
ten van de verschillende universiteiten,o die
behoorden tot de Bolsjewistische afdeeling
van de oude Sociaal-Democratische Partij.
Opnieuw werd de aandacht van de Ochrana,
de tsaristische geheime politie, op hem ge
vestigd. Om aan een arrestatie te ontsnap
pen werd hij in 1913 gedwongen, „illegaal" te
w-orden en belandde zoodoende onder pseudo
niem in de onderwereld van samenzweringen
in het oude Rusland.
Molotof werd aldus een goed te gebruiken
en, van het standpunt van de Bolsjewisten
uit, door en door orthodox lid van deze
wereld.
In 1914 zette de jonge Mololof zijn onder-
grondsch werk in Moscou voort, maar hier
aan werd door een arrestatie spoedig een
einde gemaakt. Opnieuw werd hij verbannen,
ditmaal naar Irkoetsk in Siberië. Een jaar
Het nieuws, eerst van Halfont' redding en
later van zijn terugkeer bereikte de boerderij
van de Bicksted's bijna even snel als het op
„Halfont" aankwam.
Even voor de vermiste thuis verwacht werd.
zei Paul, onderzoekend: Zullen we hier
blijven?
Natuurlijk, had Agnes rustig geant
woord. Ik zie geen reden, waarom we dat
niet zouden.
Nu, het doet mij plezier dat te hooren,
Was het wederwoord.
Agnes was voor zichzelf tot de conclusie
gekomen, dat het gevoel van een jaar geleden
totaal uitgesleten was. En als het op stuk van
zaken niet zou blijken zoo te zijn, wel, dan
zou ze er tegen vechten en dat kon
ie niet doen, als je wegliep. Ze had zich
de mogelijkheid, dat Halfont dood was, erg
aangetrokken; er was weer even een opvlam-
toing van haar gevoel voor hem gekomen, dat
echter door het bericht van zijn behoud weer
gedoofd was.
Ze hoefden elkaar niet te ontmoeten. Het
Was niet zeer waarschijnlijk, dat hij haar zou
Opzoeken en dan zou het heusch nite zoo moei
lijk zijn hem uit den weg te blijven. In elk
geval zag zij niet in waarom zg hun plannen
voor dezen zomer zouden opgeven. Het zou
biet gemakkelijk zijn nu nog andere te maken
en Paul zou het verschrikkelijk vinden. Het
zou hem in zijn werk storen. Neen, zij zag
Werkelijk geen reden, waar om zij hier van
daan zou gaan.
Halfont is weer terug, Agnes, zei Paul,
toen hij op een avond binnenkwam. Ik ben
hem op den weg van het station tegengeko
men, maar ik geloof niet, dat hg mij zag. Ik
dacht er eerst nog over hem aan te roeren, hij
Koolzuurhoudend badzout van
Boekelo.
Badzo toovert de zee in Uw badkamer
èn haar gezonde uitwerking! Zoo'n
zilt bad prikkelt de huid en activeert de
bloedsomloop.
Héérlijk, die dennengeur van zoo'n sterk
koolzuurhoudend gezondheidsbadl
Badzo-baden zijn een weldaad voor hen
die verkouden zijn, last hebben van
rheumatiek, of hinder ondervinden van
koude voeten of wintervoeten.
1 K. G. pakken voor voetbaden20 ct.
Voordeeliger en tevens voor kuipbaden:
3 K G. pakken voor 43 ct.
Verkrijgbaar bij Apothekers en erkende Drogisten
N.V. KON. NED. ZOUTINDUSTR1E - BOEKELO
MOLOTOF.
later ontsnapte hij en ging naar Kazan, de
plaats waar hij zijn eerste revolutionaire ac
tiviteit ontplooid had. Tegen het einde van
1916 keerde hg naar Petersburg terug en
weer dook hij in de onderwereld van de hoofd
stad onder.
Hij werd door zijn langdurig werk voor de
partij beloond met een plaats in het „Rus
sisch Bureau van het Centrale Comité".
Hier trof de Februari-revolutie, die tot het
Kerenski-regime leidde, hem aan.
Lid geworden van het uitvoerden Comité
vande Petersburgsche Sowjet, nam Molotof
bij het uitbreken van de October-revolutie, die
tenslotte alle macht aan de Sowjets en de
Bolsjewieken bracht, deel aan het „Militaire
Revolutionaire Comité" en werd belast met
de leiding van de actie onder de soldaten.
Jarenlang verrichtte hij, niettegenstaande
hij een van de dertig of veertig vooraan
staande Bolsjewieken was, naar verhouding
ondergeschikt werk, en het was onwaarschijn
lijk dat hij zich als een vooraanstaande figuur
zou ontpoppen.
In de gewone administratieve betrekkingen
bewees hg echter een van de hardste werkers
van een buitengewoon hardwerkend personeel
te zijn.
In 1920 werd' hij deswege tot secretaris in
het „Centrale Comité van de Communistische
Partij" gekozen, de plaats die nu Stalin be
kleedt.
Maar deze hooge belooning voor zijn lang
durige toewijding aan het Bolsjewisme, was
van korten duur: Stalin onthief hem van
deze belangrijke post. In plaats dat Molotof
zich hiertegen verzette, nam hij zijn over
plaatsing kalm op en werd van dien dien tijd
af een nauwgezet en loyaal instrument van
Stalin's politiek. Zijn carrière was hiermede
gemaakt. Hij werd in 1924 één van de negen
leden van het almachtig Politbureau en in
1926 lid van het Presidium van de Komintern.
Door zich te wijden aan het partij-econo
misch werk werd hij op voorspraak van Sta
lin tot „premier" en in 1931 tot voorzitter
van den Raad van Volkscommissarissen be
noemd.
Deze Molotof nu, is een man, aan wien
geen legenden verbonden Zijn, over wien geen
anecdotes verteld worden, iemand zonder een
element van romantiek, zooals Stalin, Kali-
nin, Worosjilof, Dimitrof en anderen.
Toch geniet hij binnen de Communistische
Partij de populairiteit die een loyalen, ver
trouwden dienaar van het gemeenschappe
lijk ideaal toekomt. Molotof is een door en
door orthodox beheerscher der gecompliceer
de marxistisch-economische wetenschap, een
toegewijd uitvoerder van den wil van Stalin
en van het Politbureau.
Hij is een absolute realist, uit wiens mond
men zelden het woord communisme zal hooren.
Molotof's persoonlijke liefhebberijen zijn
simpel. Zijn eenig zwak was, dat en
naar hij zelf erkent, slecht hij vi
ool speelde.
Hij Is een voortreffelijk vader en een
voortreffelijk echtgenoot.
Persoonlijker zaken zijn van hem niet te
vertellen.
ZATERDAG 13 JANUARI 1940.
Hilversum I. 1875 en 414.4 m.
VARA-uitzending. 10.0010.20
7.30—8.00 VPRO.
v.m. en
8.00 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.20 Voor de arbeiders in de continubedrijven.
12.00 Gramofoonmuziek. (Om 12.45 Berich
ten ANP).
2.00 Esperanto-uitzending.
T ARZ AN en de
6.
d'Arnot keek zijn vriend verwonderd aan,
terwijl deze nog eens rook. „Er is hier een
bron vlak bij," deelde Tarzan hem mede. De
Fransman lachte. „We zijn nu al zo dikwijls
samen de jungle ingetrokken, maar nog altijd
verbaas ik me over je mon ami (beteekent:
mijn vriend). Jij bent een. echte jungle-de
tective. Je hebt de instincten van een bee
d'Arnot zweeg verschrikt, maar Tarzan
lachte vergenoegd. „Zeg het maar gerust
de instincten van een beest! Dat is zo. Door
mijn geboorte ben ik een mens, door mijn op
voeding een dier. En als het me niet mogelijk
was met de dieren in hun eigen taal te spre
ken, dan had ik het hier zo lang niet uitge
houden, Paul." En alsof hij de woorden van
d'Arnout kracht wilde bijzetten, spanden de
geweldige zenuwen van Tarzan zich plotse
ling en hij herkende de bijzonderheden, die de
wind hem bracht. „Rook. Dat wil zeggen, dat
er mensen kampeeren bij de bron. Blanken,
want als het inboorlingen waren zou Ik hun
reuk herkennen." Terwijl de twee mannen
hnu tocht voortzetten, vingen de scherpe oren
van Tarzan plotseling het geluid op van twee
stemmen, die boven de gewone geluiden van
de jungle uitklonken. „Een leeuw en een
luipaard," zei hij grimmig. „Ze hebben de
lucht van een slachtoffer geroken waar
schijnlijk een menschelijke prooi tussen
ons en de bron.
2.20'Orgelspel.
2.303.00 Muzikale causerie met illustraties
door het VARA-orkest.
3.05 Reportage.
3.30 Zang en piano.
3.45 Gramofoonmuziek.
4.30 Vragenbus.
4.50 Residentie-orkest en soliste.
5.30 Filmland.
5.40 Schaaknieuws.
5.45 Orgelduetten.
6.15 Friesche uitzending.
6.45 Kinderleesclub.
7.00 VARA-Kalender.
7.05 Felicitaties.
7.10 Politiek radiojournaal.
7.30 Cyclus: „Hoe werkt de kerk?"
8.00 Herhaling SOS-berichten.
8.03 Berichten ANP.
8.15 Puzzle-uitzending.
8.30 Rosian-orkest en solist.
9.10 Toespraak: „Geallieerden en neutralen".
9.15 Radiotooneel.
9.30 Schaaknieuws.
9.35 Orgelspel.
9.55 VARA-Varia.
10.00 „En nu... Oké!"
11.00 Berichten ANP.
11.10 Schaaknieuws.
11.15 VARA-Harmonie-orke9t.
11.4512.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum II. 301.5 m.
KRO-uitzending.
8.00 Berichten ANP.
8.059.15 en 10.00 Gramofoonmuziek.
10.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 -Gramofoonmuziek.
zat in een rijtuig, maar ik heb het niet ge
daan.
Misschien wel zoo goed, zei zij onver
schillig. Paul keek haar eens opmerkzaam aan
en het deed hem genoegen te zien, dat die
onverschilligheid niet gemaakt was. En ze
leefden verder alsof er geen Halfond bestond!
Op een middag, toen ze zich voor een fiets
tochtje klaar maakten, hoorden zij stappen op
het pad voor het huis en even later werd er
geklopt. Agnes ging naar de deur en deed...
Halfont en zijn jongste zuster open.
Ze wist niet hoe zij zoo kalm kwam, maar
ze was het misschien wel omdat ze geen tijd
had gehad om na te denken. Maar als zij
uiterlijk kalm en rustig was, hij was het
nog veel meer. Het leek wel alsof zg elkaar
voor het eerst zagen.
Goeden dag, juffrouw Ingatrew, begon
Sybil. VVe hadden gehoord, dat u weer
hier in de buurt wonode en we waren allang
eens van plan geweest u op te zoeken, het
is gewoon of het gisteren was, dat u hier
vandaan gegaan is.
En terwijl Sybil doorratelde had Agnes
Halfont een hand gegeven ongedwongen,
maar ook niet met bijzondere hartelijkheid.
Op dat oogenblik kwam Paul die zich met de
fietsen beziggehouden had, de achterdeur
binnen.
Hallo, Halfont! Hoe gaat het er mee?
Ik dacht dat ik je, toen je aankwam op den
Stationsweg tegengekomen was, maar ik zou
er geen eed op willen doen. Juffrouw Halfont.
hoe maakt u het? Hier zijn we weer zooals
u ziet.
Terwijl er oVer koetjes en kalfjes gepraat
werd betrapte Agnes zich erop, dat zij den
weergekeerden reiziger heimelijk opnam.
Haar snelle opmerkingsgave en scherp ver
stand zeiden haar, dat er iets aan hem veran
derd was. Hij zag er uit of er sinds hij den
laatsten keer in deze kamer had gezeten, ze
ker zes jaren met de vreemdste ondervindin
gen over zijn hoofd gegaan waren. Hij zei wei
nig, ja, eigenlijk zei hjj heelemaal niets, en de
paar woorden, die hij sprak, gaven haar den
indruk, dat er aan zijn manier van spreken
iets "eranderd was. Het was duidelijk, dat hij
er niet naar verlangde de oude tijden weer te
doen herleven of op de een of andere manier
het gesprek op hem zelf te brengen. Ze
merkte echter ook, dat hij den gehee'en tijd
aandachtig naar haar keek, en dat hij dit pro
beerde te verbergen. En den geheelen tijd
door hield zij zich bezig met de vraag, waar
om hij naar haar toe was gekomen.
U moet het daar zwaar te verantwoor
den gehad hebben, meneer Halfont, zei zij,
vriendelijker dan zij zelf vermoedde. En
wat moet u büj zijn, dat u weer thuis bent.
Ja, dat ben ik zeker, antwoordde hij;
het is hier heerlijk, ik had niet gedacht,
dat het zoo goed zou zijn.
Zijn woorden klonken zoo echt, dat het
Agnes verbaasde, daar zij heel goed wist, dat
Halfont nooit zoo erg met zijn tehuis en
familie ingenomen was geweest.
Midge, het poesje, was de kamer binnen
geslopen. Ze gaf, spinnend, kopjes tegen Hal
fonts beenen, maar hij nam geen notitie van
het dier. En vroeger had hij altijd zoo met
het poesje gespeeld. Ja hij was wel veranderd,
dacht Agnes.
Toen ze weg waren, zei Paul: Ik vind
het een gek begin, ik weet niet wat ik er van
denken moet; ik heb nog nooit iemand zóó
veranderd gezien, als Halfont. Het lijkt wel
alsof hij door zijn avonturen zijn verstand een
beetje verloren heeft, zoo iets afwezigs heeft
hij over zich. En heb je opgemerkt, dat hij
zoowat niets zei; en als hij wat zei, scheen
hij niet eens zeker te zijn, of hij het zeggen
zou of niet? Nee, ik weet waarachtig niet,
wat ik er van denken moet.
HOOFDSTUK XXIII.
'n Tipje van den sluier.
De weken verstreken en de terugkeerende
zwerver leidde het kalme leven, dat ook vóór
zijn omzwervingen op Halfont zijn deel was
geweest. Maar de verhouding met de andere
bewoners was veel beter dan zij ooit te voren
was geweest. Hij bewees zijn zusters kleine
attenties, waar hij vroeger nooit aan gedacht
zou hebben, was er zeer op gesteld, dat ze
een van beide of allebei meegingen, als hij
ergens naar toe ging. Hij was niet naar zijn
huis gekomen om maar steeds in zijn eentje
rond te dwalen, zei hjj. Ook tegenover zijn
vader was hij buitengewoon voorkomend en
hij toonde duidelijk hoeveel hij voor den ouden
man voelde. De beklemmende atmosfeer, die
vroeger over Halfont gehangen had, was
door den terugkeer van den erfgenaam ver
dreven. Eén ding, dat zijn familie als zeer
bijzonder opviel, was dat Halfont geen bij
zonder belang in de Ingatrws stelde. Hij ging
nooit naar ze toe en als hun naam in het ge
sprek genoemd werd, sprak hg er even luch-
12.45 Berichten ANP en gramofoonmuziek.
1.10 KRO-Melodisten en solist.
2.00 Voor de rijpere jeugd.
2.30 Gramofoonmuziek.
2.45 Kinderuurtje.
4.00 Gramofoonmuziek.
4.45 Musiquette.
5.15 Internationale sportrevue.
5.30 Musiquette.
5.45 KRO-Nachtegaaltjes.
6.15 Gramofoonmuziek.
6.20 Journalistiek weekoverzicht.
6.45 Gramofoonmuziek.
7.00 Berichten.
7.15 Economische causerie.
7.35 Actueele aetherflitsen.
8.00 Berichten ANP, mededeelingen.
8.15 Overpeinzing met muzikale omlijsting.
8.35 Gramofoonmuziek.
8.45 Gevarieerd programma. (In de pauze;
Gramofoonmuziek)
10.30 Berichten ANP.
10.4012.00 Gramofoonmuziek.
tig en onverschillig over, alsof men over
zekeren Smith of Brown sprak. En het gekste
was eigenlijk nog, dat men duidelijk kan zien,
dat deze onverschilligheid: niet voorgewend
was. Agnes zelf nam Halfont's veranderde
houding als iets vanzelfsprekends aaan en
leefde alsof er nooit zoo iemand als Halfont
bestaan had.
Er was nog een verandering in Halfont,
die zijn familie opviel. Naarmate de tijd ver
streek, had hij er geen bezwaar meer tegen
over zijn ondervindingen te praten, iets dat
hij eerst zooveel mogelijk vermeden had. Maar
nu 'ton hg uitgebreide verhalen doen met
nauwkeurige plaatsbeschrijvingen en allerlei
bijzonderheden die het heel prettig maakten
om er naar te luisteren. Hij scheen alles, wat
hij vertelde weer te doorleven en wist zijn toe
hoorders mee te sleepen. En ook zijn stem
scheer veranderd.
Halfont, je kan vertellen of je het uit
een boek voorleest, zei zijn vader op een dag,
toen zijn zono weer een van die half tragische
half komische verhalen gedaan had. Waar
om schrijf je eigenlijk geen boek
Ik kan uiet schrijven, papa, ik kan alleen
maai liegen, ais ik zit te vertellen, was het
antwoord. En zijn vader lachte eens bij dat
woord „papa", een woord, dat Halfont sinds
zijn terugkeer vaker in plaats van het vroe
gere gebruikelijke „vader bezigde.
De teruggekeerde zwerver zat op zijn eisen
kamer, waarvan hij de deur zorgvuldig ge
sloten had. Hij zat in een luien stoel voor het
open venster, rookte een goede sigaar en las
e" J. f9 een brief- En steeds somberder werd
zijn blik; de tijding, die hg ontving was ook
wel van een aard, om hem somber te doen kij
ken... de brief was van zgn vrouw!
Eindelijk stond hg op en leunde uit het raam.
h°? Van ajn gedachten werd onderbroken
doordat er op de deur van zijn kamer gekloot
ren Rni't Üken- wie hem kwam sto
ren. Buiten stond een bediende met een hiad
met kaartje erop. Halfont nam het op
Majoor Horrabridge, las hg.
Horrabridge? Majoor? Wat moest dat
beteekenen? Horrabridge had het zeker als
titel aangenomen, omdat het beter klonk dan
luitenant of kapitein, en in Engeland wd
niemand hem er lastig om vallen.
«at is het voor iemand, James' vroeir
hg onverschillig. vroe?
(Wiordt vervolgd.)