Nieuw Raadsel
Sneeuw
fie&Jte jongen* en meiijel!
ïluifAoifye-
Oplossing raadsel vorige week
tllWSK
REGEN
e.V?, v
5
*iAT
Wat een winter! Ik weet, dat het akelig
is voor vele mensen, die bittere kou, die
sneeuw langs de wegen, maar toch, iedere
morgen is het weer een sprookje, als je
buiten komt. Een feestkleed heeft de stad
aangetrokken, zo smetteloos wit, zo blank
en zuiver, dat het een plezier is, er door
heen te rijden. Het is natuurlijk jammer, dat
dat sneeuwkleed het schaatsenrijden onmo
gelijk heetf gemaakt, want anders stonden
we vandaag wel weer op de ijzers, maar je
kan moeilijk'op een donzen deken rijden.
Het boek is van de week gewonnen door:
CORRIE KONINGSTEIN,
Beukenkamp .raat 40.
En nu de briefjes. Zouden jullie vanmid
dag wel tijd hebben om ze te lezen. Een
sneeuwballengevecht is op het ogenblik veel
aanlokkelijker dan een briefje schrijven, een
raadsel oplossen of briefjes lezen. Maar mis
schien, als je warm bent van het hollen, als
in je vingers duizend spelden prikken, dat
je dan toch wel zin hebt om bij de kachel
te kruipen en te lezen en schrijven. Ik waag
het er tenminste op.
Tonia, Dientje en Martha Briars. De
kinderen hebben bij mij ook Donderdag een
sneeuwman gemaakt. Hij staat daar
nu door de ramen te gluren met «'n steen
koologen en zwarte mond en een pet scheef
op z'n witte bol. Fijn, hè,, zo'n winter.
Marietje Weeda. Jij kunt nog profite
ren van een echte Hollandse winter, Marie
tje, een winter, zoals we in jaren niet heb
ben meegemaakt. Steek je hoofd maar eens
lekker in die witte wollen dekken, maar
denk er om, dit is nu eens geen deken, die
warmte geeft. Je behoeft natuurlijk geen
schuilnaam te gebruiken, je mag het alleen
als je yeertien bent. Wanneer is die feest
dag?
Rika Koningstein. Ik heb vorige week
op Het punt gestaan ook een uurtje naar
Casino te gaan, Rika, maar er is toch niets
van gekomen. De schoolwedstrijden 's mor
gens heb ik gezien, hoor. Reuze leuk. Tjib
reed ook mee, van de eerste groep won hij
het, van de tweede partij verloor hij. Jam
mer, maar dat heb je met wedstrijden.
Hugie v. Straten. Het is te hopen, dat
de zetter vandaag je naam niet zo mishan
delt als vorige week, Hugie, 't leek toen
wel op muggie. En jij steekt toch zeker,
niet? Heb je Donderdagavond plezier ge
had? Ik denk van wel, hè? Ik heb gehoord,
dat het een fijne uitvoering geweest is.
Marietje Verbeek. Ik geloof, dat jouw
hart nu al vol verwachting klopt voor de
elfde Februari, Marietje. Wat een lange
verlanglijst heb je gemaakt voor je verjaar
dag, als je er de helft van krijgt, mag je
nog meer dan tevreden zijn. En dat zal je
denk ik ook wel.
Hans en Grietje. Nee, vorige week
Zondag kon je geen schaatsen fneer rijden,
Hans en Grietje, maar toch waren er nog
heel wat mensen, die het gewaagd hebben.
O wee, als ze gevallen zijn, dan konden ze
zich meteen wel verschonen. En nu ligt er
een dik pak sneeuw over het ijs. Als de
werklozen niet gauw een baan vrij maken,
wordt het weer niets.
Teuntje Kloosterman. Nou, of ik het
fijn vind, dat er zo'n prachtig pak sneeuw
ligt, Teuntje. Je oom moet zeker de hele
dag langs de weg zijn, is 't niet? Nee, dan
is er niet veel plezier aan. En straks als
het langzaam dooien gaat, dan kunnen we
allemaal ons plezier wel op. Brr, wat een
prutboel. Jammer, dat zoiets moois, zoiets
lelijks wordt.
Keesje Spaans. Dat is niet leuk, Keesje,
als jullie naar Terschelling gaan. Er is daar
niet veel te beleven in de winter. Maar 's zo
mers moet het erg aardig zijn en misschien
wonen jullie er dan nog.
Hennie de Werker. Wat een pracht
weer was het Zaterdag met die wedstrijd
voor jullie, Hennie. Zulk weer heb je
nu in Zwitserland. Daar loop je ook in de
sneeuw in je blote hoofd en hebt nog geen
last van de kou. Niet altijd, natuurlijk, maar
wel heel vaak.
Jacob v. d. Vliet. Ja, ik heb ook in het
donker gezeten, Dinsdagavond en het duur
de wel een uur. We hebben toen een petro
leumlamp en verschillende kaarsen aange
stoken en de kinderen vonden het fijn. Het
leek wel Kerstfeest, zeiden ze. 't Was ook
wel gezellig, dat zachte Ucht, maar om te
lezen was het niets gedaan hoor. We zijn
te veel verwend.
Betsy v. d. Vliet. Jij dacht dat het nog
wel eens een graad of tien zou vriezen. Nu,
je hebt natuurlijk in de krant gelezen, dat
het gisternacht 12.5 graad gevroren heeft.
Gelukkig, dat we toen allemaal sliepen,
want je zou er bijna van bevriezen, als je er
aan denkt, laat staan als je er in loopt.
Gerardus Martinus Kramer. Je kan je
hart weer ophalen, Gerard. Je hebt natuur
lijk ook een hele middag vrij. Wat fijn!
George Veer. Dat begrijp ik, George,
dat je naar de wintervreugd verlangt, nu je
een tijdje ziek bent geweest. Als er nu nog
maar tijd overblijft om je huiswerk te ma
ken, want dat zou je door al dat sneeuw-
plezier wel eens kunnen vergeten. Of ge
beurt jou dat nooit?
Ansje Jamoel. Heb je nog stijve bee-
nen van al die schaatsenrjjderü, Ansje of
spring je al weer over een hek. O nee, Je
bent een meisje, hè, en die springen en
klimmen niet zo.
Beppie Zomer. Ik geloof, dat jullie het
allemaal jammer vinden, dat het ijs zo plot
seling een waterplas geworden was, maar
vinden jullie het nu ook allemaal zo fijn,
dat je weer buiten loopt te bibberen als het
bekende juffershondje?
Nini Breel. Ja, jullie hebben het fijn
gehad, vorige Zaterdag, Nini, dat heb ik
gezien. Ook al vejloor je, dan kreeg je toch
nog wat. Een fijn stuk chocola. Dat was nog
eens wat. Een wedstrijd zonder nieten.
Alida Kasten. Vandaag heb ik nog
meer nieuwe vriendinnetjes gekregen, Alida.
Dat komt zeker door de kou. Jullie waren
natuurlijk aan huis gebonden en hebt toen
naar de pen gegrepen om met mij vriend
schap te sluiten. Nu, 't is uitstekend, hoor.
Jan Jacob Kasten. Dat is leuk, Jan
Jacob, ben jij gelijk met je zusje jarig en
zijn je andere broertje en zusje ook gelijk
jarig. Twee tweelingen. Wat een leuk groepje
zal dat zijn.
Beppie Gomes. Wat een nieuwe vriend
jes en vriendinnetjes krijg ik er vandaag
bij. Maar ook jij bent welkom; hoor, Beppie,
al kwamen er nog tien Beppies bij. Ik heb
een ruim hart en een geduldige schrijf
machine.
Mies Hirsch. Ik denk, dat je zelf een
baantje schoon zal moeten maken, Mies, als
je. de schaatsen wilt onderbinden. Is het
niet wat om het met een stel vriendinnen te
doen. Een baan van twee meter breed en
honderd meter lang. Alleen voor jullie.
Mary Jurg. Je hebt je schaatsen te
snel opgeborgen, Mary. In 1929 begon het
pas half Februari hard te vriezen, tot be
gin Maart. Wie weet wat we nog tegoed
hebben. Maar hoe fijn het ook is, een strenge
vorst verlangt niemand. Ook de sneeuwklok
jes niet, die er juist over dachten om eens te
kijken hoe het er op de wereid uitzag.
Jan Wever. Het was van de week geen
tijd om te lezen, voor een ferme Hollandse
jongen, Jan. Onze kinderen waren ook niet
vast te houden na schooltijd, hoor, niette
genstaande er een halve sneeuwstorm woei
en je de struiken op twintig meter afstand
van ons huis, niet kon zien. Fijn, dat je het
boek zo mooi vond.
Jongens en meisjes, alle briefjes zijn be
antwoord, tot volgende week zullen we
hopen.
Wie wil met mij 75 Jamin-bonnen ruilen
voor 75 HAKA-bonnen? Dus 1 tegen 1.
Loes Flotat, Sperwerstr. 41. Den Helder.
1 bel, 2 Abel, 3 kabel, 4 prieel, 5 slungel, 6
struweel, 7 aardappel, 8 bontmantel, 3 voet
balspel.
Goede oplossingen ontvangen vant
Hans en Grietje; Teuntje Kloosterman;
Keesje Spaans; Hennie de Werker; Jacob v.
d. Vliet; Betsy v. d. Vliet; Gerardus Marti
nus Kramer; George Veer; Ansje Jamoel;
Beppie Zomer... Nini Breel; Alida Kasten;
Jan, Jacob Kasten; Annie en Beppy Gomes;
Mies Hirsch; Mary Jurg; Jan Wever; Nel-
lie de Langen; Tini v. Brederode; Corrie
Koningstein; Beppie Vink; Jan v. Bale; Jo
en Corrie Riedeman; Leon en Loek v. d.
Wal; Beppie, Hennie en Sientje Korbee;
Nellie Rotgans; Sientje Hooiveld; Martha
Briars; Sjaantje Abbema; Age Jaka; Annie
en Jantje ter Bruggen; Bali, Annie en Cor
v. Bijnen; Ieke de Langen; Willem en Joop
v. Dijk.
Dit monster is uit 6 verschillende dieren
samengesteld. Wie herkent de 6 dieren?
Voor de meesten van ons was het een
grote verrassing, toen er plotseling een dik
pak sneeuw viel.
Het viel niet over ons hele land
gelijk, op sommige plaatsen was het een
dag of een nacht vroeger, maar tenslotte
was het hele land toch bedekt met een
dik sneeuwkleed. Als een sprookje zagen
de tuinen en parken er uit. Zelfs het le
lijkste, oudste hutje was als een schilderij
zo mopi gpworden. r
Overal werden de sleden weer opgezocht
en op verschillende plaatsen gleden men
sen op ski's door het witte landschap. Alles
is stil, elk geluid wordt gedempt en waar
een zonnestraal of het licht van een lan
taarn op de sneeuw valt, glinsteren en fon
kelen de kleine kristallen.
Hebben jullie wel eens goed naar zo'n
sneeuwkristal gekeken? Je moet eens een
paar vlokken opvangen en ze dan bekijken.
Zelf zou je nooit zulke prachtige figuren
kunnen tekenen! Een sneeuwkristal is fij
ner dan de mooist geslepen diamant en alle
kristallen zijn weer anders van vorm.
z; <s.
door Gerrie Koenraads.
Voor de hoofdingang van de hemel was
de grijze vlag gehesen. Dat betekende: aan
treden van de regendroppels, vlug en in
volle uitrusting.
En ja, daar kwamen van alle kanten de
regendroppels aangelopen. Leuk dat ze er
uit zagen! Ze hadden grijze jasjes aan met
zilveren streepjes er door. En zulke frisse
gezichtjes. Ik begrijp heus niet, dat de men
sen niet van regen houden!
Na enige tijd verscheen Petrus met de
grote sleutel. „Allemaal bij elkaar?" vroeg
hij. En het „ja" van de regendroppels klonk
als het geluid van zilveren klokjes.
„Hoor eens", zei Petrus, „jullie moeten
vandaag naar het Oosten, waar die trotse
dame, de zon, hoogtij viert. En verder moet
je eens uitkijken naar regendrop no, 37,
die Zondag daar in de buurt gewerkt heeft,
maar van wie ik sindsdien niets meer heb
gehoord. Misschien is hij verdwaald in de
morgennevel en in het water gevallen,
waar hij niet meer uit kan komen. Jullie
kunt een eindje met die lichtgrijze wolk,
daar, meerijden, maar haast je met je
werk en doe het goed."
Daar gingen ze! De wolk werd helemaal
donkergrijs van al die regendroppels, die
hij op zijn rug kreeg. Lachend gaf Petrus
het sein tot vertrek en voort ging het!
Ze gingen een stuk langs de hemelweide,
waar witte schapen met lichtblauwe linten
lopen, en langs de sterrenhemel, totdat zij
onder zich de aarde konden herkennen.
i 1 J •'V'*
Toen zei de wolk: „Tot ziens" en de een
na de ander vielen de regendroppels naar
beneden. Nu begon er een leuk spelletje.
De regendroppels spreidden hun jasjes
uit, opdat men de zilveren streepjes goed
zou kunnen zien, pakten elkaar bij de
hand en huppelden en wiegden elegant
heen en weer. Ondertussen vielen zij steeds
lager. En ze waren zich van hun plicht be
wust, want dicht bij de aarde hielden ze
op met die spelletjes, daar sloten ze zich
aaneen, zodat ze in gelijkmatige rijen op
de aarde vielen. Zoals Petrus gevraagd had,
gingen ze zeer voorzichtig te werk. Ze
zorgden er voor dat de aarde niet losge
woeld werd er trokken hun jasjes vast aan,
zodat ze diep in de aarde konden doordrup
gen zonder haar pijn te doen. Petrus had
ook gelijk gehad. De aarde had wel een
opfrissing nodig! Ze haalde diep adem om
al het kostelijke nat zoveel mogelijk op te
vangen. En droppel na droppel verdween
diep in de grond. Dat ging zo een hele tijd
door, totdat de aarde zo vochtig was, dat er
geen droppel meer bij kon en de rest op
de grond bleef liggen. Nu dachten de re
gendroppels aan het bevel van Petrus om
hun broertje no. 37 te zoeken en letten
goed daarop.
Ze doorzochten de groeven van.de bo
dem, keken in de gaten van de bomen,
vroegen de rivier of hun broertje daar ook
was, vroegen het bos, de dakgoten, maar
alles tevergeefs, niemand had het kleine
ventje gezien. De meesten van hen waren
nu zo moe, dat ze niet meer verder k snden
en bleven liggen. Slechts een paar 'etten
de tocht voort. Toen kwam een van hé n op
het idee, dat ze de klokjesbloemen aan de
rand van de beek wel eens konden vragen.
En eindelijk hadden ze geluk! Want regen
droppel no. 37 was in een van de keil jes
gevallen. Het beviel hem daar zo best, «.lat
hij besloot er te blijven. Hij wilde de bloem
helpen zich nog mooier te maken dan ze al
was.
's Morgens bjj het opgaan van de zon
spreidde hij zijn mantel om haar uit, zodat
zij als een diadeem in het vroege licht
stond te schitteren. Als beloning sloot de
bloem zich overdag helemaal, zoog vocht
uit de grond, zodat de hete zonnestralen
niet bij de regendroppel konden komen.
Overdag vertelde hij haar van de hemel en
's nachts fluisterden zij hem sprookjes van
het bloemenleven in het oor.
Geen wonder, dat de regendroppel alles
vergat, de hemel, Petrus, zijn kleine zusjes
en broertjes. Maar die kwamen hem nu
aan zijn plichten herinneren. De regen
droppel, die hem gevonden had, klopte heel
zachtjes bij de klokjesbloem aan en fluis
terde de boodschap van Petrus.
Een hemelse boodschap is heilig! Daar
valt niets tegen in te brengen. Dus trad de
regendroppel no. 37 uit het kelkje en liet
zich door zijn kameraden naar boven voe
ren, waar Petrus hem opwachtte en hem
een standje gaf over het lange uitblijven.
Voor deze keer kreeg hij echter een milde
straf, want Petrus schreef hem nog niet
in het grote wolkenstrafboek. En regen
droppel no. 37 was erg dankbaar daarvoor
en beloofde, dat hij voortaan gehoorzamer
zou zijn.
13.
Met volle aandacht keek Tarzan naar de
plek, waar het lichaam van den gelen reus had
gelegen, doch die nu leeg was. Het verdwe
nen kon geen verband houden met hyena's.
Zij zouden het hebben verscheurd en verslon
den waar het lag en zouden verschillende
sporen van hun aanwezigheid hebben achter
gelaten, Er bleef dus maar één oplossing over.
Het lichaam was weggehaald door de leden
van zijn troep. Nu zouden deze gevaarlijke
schepsels zeker alles gereed maken om den
aanvaller op te sporen, zo gauw de eerste
stralen van de dageraad door de jungle
nacht zouden breken. Tarzan rende naar zijn
vrienden terug. „We moeten onmiddellijk op
weg. Bij het aanbreken van de dag moeten we
een zo groot mogelijke afstand hebben tussen
ons en onze vijanden." Perry O'Rourke grin
nikte. „Wat ik wens tussen ons en die wezens
is ook afstand en liefst een heel grote af
stand." De aapman hielp de reizigers vlug op
de g ond en daar begonnen ze hun mars langs
het smalle junglepad. Ze waren nog.niet lang
on lerweg, toen ze drums hoorden dreunen
uit de donkere jungle achter hen drums,
dij alarm sloegen, wild en onstuimig.
